Μίχελος Posted January 23, 2012 Share Posted January 23, 2012 Όνομα Συγγραφέα: Στέφανος Παπασταύρου Είδος: Τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 823 Αυτοτελής; Ναι Αρχείο: ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ...ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ.doc ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ…ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ Ήταν παραμονή των εξετάσεων των αγγλικών. Ο Σαμ καθόταν στο γραφείο του και διάβαζε. Διάβαζε σαν τρελός. Οι σελίδες γυρνούσαν τόσο γρήγορα, με αποτέλεσμα ο ήχος που έβγαζαν να μοιάζει με τη στριγκή ψιθυριστή φωνή μιας βιβλιοθηκάριου που απαιτεί ησυχία. Είχε ανοιχτό το παράθυρο του δωματίου του, για να μπαίνει μέσα κρύος αέρας. Χωρίς αυτόν δύσκολα θα επιζούσε, στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Δεν ήταν άρρωστος. Μακάρι να ήταν άρρωστος –έτσι δε θα πήγαινε στις εξετάσεις. Όχι, αυτό που είχε ήταν κάτι χειρότερο. Κάτι πολύ χειρότερο. Είχε (ένα τεράστιο σκουλήκι μέσα την κοιλιά του, το οποίο έκανε μπάνιο στο κατακόκκινο αίμα και σιγά σιγά ανέβαινε προς τα πάνω, τρώγοντας παράλληλα ότι βρισκόταν στο δρόμο του) άγχος. Μία ώρα έμενε μέχρι τα μεσάνυχτα, όταν η μητέρα του Σαμ μπήκε μέσα στο δωμάτιο. «Ακόμα διαβάζεις;» τον ρώτησε με μια επικριτική έκφραση στο πρόσωπό της. Ο Σαμ γύρισε και την κοίταξε. «Μην ανησυχείς μαμά, μια επανάληψη κάνω». «Δεν ανησυχώ» του είπε ανησυχώντας η μητέρα του. «Αλλά είναι αργά και για να μπορέσεις αύριο να τα πας καλά, χρειάζεσαι ξεκούραση». «Καλά, καλά, σε δέκα λεπτά θα κοιμηθώ». «Σε δέκα λεπτά, έτσι;» «Ναι μαμά. Καληνύχτα». «Καληνύχτα Σαμ». Η μητέρα του τον φίλησε και πήγε να κοιμηθεί στην αγκαλιά ενός παράξενου τύπου, που καλώς ή κακώς τον είχαν βαφτίσει Μορφέα. Ο Σαμ έκανε το ίδιο μισή ώρα αργότερα. Το επόμενο πρωί, ξύπνησε δυο ώρες πριν τις εξετάσεις, επειδή (το σκουλήκι είχε φτάσει στο λαιμό του και του έτρωγε τις φωνητικές χορδές) ήθελε να κάνει άλλη μια επανάληψη. Αφού τελείωσε, πήγε να φάει πρωινό. Τα αυγά, τα λουκάνικα και τα σαλάμια ένωσαν τις δυνάμεις τους για να του φτιάξουν τη διάθεση, αλλά δεν τα κατάφεραν. Δέχτηκε τα «καλή επιτυχία» από τους γονείς του και έφυγε με το ποδήλατο για το μακρύ δρόμο προς το εξεταστικό κέντρο. Μόλις έφτασε, τον περίμεναν ήδη οι συμμαθητές του. Αντάλλαξαν μερικές κουβέντες, κυρίως για να πάρουν κουράγιο, είπαν και μερικά αστεία –για να πάρουν κι άλλο κουράγιο- και μπήκαν στην αίθουσα των εξετάσεων. Δύο κύριοι στέκονταν στην είσοδο. Είχαν ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, τον Σαμ όμως τον τρόμαζε αυτό το χαμόγελο. Δεν ήξερε γιατί. Απλά τον τρόμαζε. Ο ένας από αυτούς τον ακούμπησε στον ώμο και ο Σαμ ρίγησε. «Πηγαίνετε να καθίσετε πίσω από τον κύριο με την καφέ ζακέτα» του είπε. Ο Σαμ συνήλθε και κατευθύνθηκε προς τη θέση του. Καθώς προχωρούσε, ένιωθε τους υπόλοιπους εξεταζόμενους να τον κοιτούν παράξενα, να τον καρφώνουν, για την ακρίβεια, με το βλέμμα τους και στη συνέχεια να γελούν όλοι μαζί συνωμοτικά. Στο μυαλό σου είναι όλα, άκουσε τη γνώριμη φωνή του μυαλού του να του λέει. Ηρέμησε και κάτσε στη θέση σου. Ο Σαμ υπάκουσε. Λίγα λεπτά αργότερα, τους μοίρασαν τα θέματα. Και οι εξετάσεις ξεκίνησαν. Δυόμιση ώρες αργότερα, οι εξετάσεις τελείωσαν. Ο Σαμ ήταν κυριολεκτικά ευτυχισμένος. Ήταν απαιτητικές οι ασκήσεις, αλλά πίστευε ότι τα είχε πάει καλά. Ή μήπως δεν ήταν πίστη αυτό, αλλά ελπίδα; Οι επιτηρητές τους έδωσαν την άδεια να βγουν. Όλοι ετοιμάστηκαν να σηκωθούν. Δεν το έκαναν όμως. Γιατί τότε άρχισαν οι πραγματικές εξετάσεις. Από τις κλειστές μέχρι τότε πόρτες, όρμησαν μέσα στην αίθουσα τρία τεράστια σκουλήκια, πάνω από πέντε μέτρα σε μάκρος το καθένα. Όλο τους το σώμα ήταν γεμάτο με αγκάθια και από τα στόματά τους έσταζε ένα γλοιώδες υγρό. Τα μάτια τους ήταν δύο μικρές κουκκίδες. Ή μήπως οι κουκκίδες ήταν κι αυτές αγκάθια; Μετά το πρώτο σάστισμα, οι εξεταζόμενοι άρχισαν να ουρλιάζουν και να τρέχουν προς κάθε κατεύθυνση. Τα σκουλήκια άνοιγαν τα πελώρια στόματά τους –πρέπει να είχαν καιρό να πλύνουν τα δόντια τους, γιατί ήταν κατάμαυρα- και καταβρόχθιζαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Αίματα πετάγονταν δεξιά κι αριστερά, λερώνοντας το φρεσκοσφουγγαρισμένο πάτωμα. Πού και πού κάποιο ανθρώπινο μέλος τα ακολουθούσε. Ένα χέρι χωρίς καρπό, ένα πόδι με δυο δάχτυλα και ένα κεφάλι χωρίς μάτια πρόλαβε να δει ο Σαμ, καθώς έτρεχε κι αυτός, προσπαθώντας να ξεφύγει από τα αηδιαστικά σκουλήκια, τα οποία κάπου νόμιζε ότι τα είχε ξαναδεί. Η έξοδος βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά του. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να φτάσει εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Μία καρδιά προσγειώθηκε στη μούρη του, με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει κάτω. Ούρλιαξε, αλλά το ουρλιαχτό του σκεπάστηκε από τα ουρλιαχτά των άλλων. Προσπάθησε να σηκωθεί, αλλά δεν τα κατάφερε. Διαπίστωσε ότι το δεξί του πόδι έλειπε. Ένα σκουλήκι το είχε φάει, όση ώρα βρισκόταν πεσμένος στο έδαφος. Τότε ήταν (θα πεθάνεις, θα πεθάνεις, θα πεθάνεις) που του πέρασε (θα πεθάνεις, θα πεθάνεις, θα πεθάνεις) από το μυαλό (θα πεθάνεις, θα πεθάνεις, θα πεθάνεις) ότι… Το σκουλήκι που του είχε φάει το ένα πόδι επέστρεψε για να φάει και το άλλο. Ένα δευτερόλεπτο του πήρε. Στο επόμενο δευτερόλεπτο του έφαγε το δεξί χέρι. Κι έπειτα το αριστερό. Ο Σαμ δεν είχε πλέον δύναμη να κάνει τίποτα. Ήθελε μόνο (θα πεθάνεις, θα πεθάνεις, θα πεθάνεις) να (ξύπνα, ξύπνα, ξύπνα) «Ξύπνα Σαμ, ξύπνα, βγήκαν τα αποτελέσματα, ξύπνα» του φώναζε η μητέρα του. Ο Σαμ ξύπνησε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 Ενδιαφέρουσα ιστορία. Στο τέλος με πέταξε κάπως απότομα από την τάξη,στο κρεβάτι του τελικά, να περιμένει τα αποτελέσματα. Εκτός και αν ήταν όλο όνειρο (και το κομμάτι που διαβάζει.) Μια απορία. Από περιέργεια μονάχα, δε με πείραξε ή κάτι τέτοιο. Γιατί Σαμ; Μιας και το περιβάλλον δεν έχει κάποιο άλλο στοιχείο που να μας δείχνει τον τόπο, γιατί η επιλογή του ονόματος Σαμ και όχι πχ, Μιχάλης; Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 Βρε παλληκάρι μου, άμα σε αγχώνουν τόοοοοσο πολύ οι εξετάσεις, μάθε μια τέχνη και αστα να πάνε στο καλό τα πτυχία Πολύ ζωντανός ο εφιάλτης σου, καλώς μας ήλθες. (Πλάκα κάνω πιο πάνω, διάβασε και όλα θα πάνε καλά) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 25, 2012 Share Posted January 25, 2012 (edited) Καλωσηρθες στο φορουμ! Διαβασα και εγω την ιστορια σου και θα ηθελα να σχολιασω χωρις να θελω να σε στενοχωρησω... ειναι μονο η προσωπικη μου γνωμη και μπορεις να μην της δωσεις σημασια... η αληθεια ηταν πως δεν μου αρεσε... δεν μου φανηκε καν τρομου. Οχι οτι και εγω δεν αγχωνομουν με τις εξετασεις και δεν ενιωθα αυτη την αισθηση που περιγραφεις με το σκουλικι στο στομαχι μου... αλλα δεν μου εβγαλε φοβο, τρομο το κειμενο σου. Οι παρενθεσεις, αν και καταλαβαινω την χρηση τους, μου φανηκαν πως δεν βρισκονται στα σωστα σημεια-ειδικα η πρωτη, που ακριβως επειδη ειναι πολυ στην αρχη και κοβει την τελευταια λεξη της παραγραφου περισσοτερο με μπερδεψε, παρα με βοηθησε να καταλαβω τι γινεται. Τα σημεια οπου γραφεις ας πουμε "θα πεθανεις θα πεθανεις" η στην αρχη που λες πως κατι χειροτερο απο το να ειναι αρρωστος του συνεβαινε κτλ δεν μπορεσα να τα καταλαβω...μου φανηκαν υπερβολες που δεν γινονται πιστευτες η εχω πολυ καιρο να δωσω εξετασεις και δεν μπορω να ταυτιστω! Μια αλλη παρατηρηση που θελω να κανω και που εχω ξαναπει σε αλλες ιστοριες αλλων παιδιων ειναι πως καποιες φορες μου δινετε την εντυπωση πως μπερδευετε την φρικη αηδια (οπως θελεις πες την) με τον φοβο τρομο. Η ιστορια σου μου κανει περισσοτερο φρικης... Το τελειωμα ειναι αποτομο και οντως μας βαζει να πιστεψουμε πως ηταν ενας εφιαλτης του Σαμ...σαν ιδεα παρολα αυτα εχει ζουμι... η παρομοιωση του αγχους με σκουλικι που τρωει τα σωθικα ειναι πετυχημενη, γιατι περιγραφεις πολυ σωστα το αισθημα αυτο λιγο πριν τις εξετασεις, αλλα νομιζω πως επρεπε να το διαχειριστεις διαφορετικα απο την αρχη. Ισως να μην μας εδινες στο πιατο την εξηγηση του τι ειναι αυτο το σκουλικι που τρωει τα σωθικα και να το ανακαλυπτουμε προς το τελος. Να μας αφηνες να υποψιαζομαστε-κατι που ειναι συνηθως πολυ χειροτερο-ενα σαρκοβορο σκουλικι που να νομιζουμε πως τρωει κυριολεκτικα το σωμα του ηρωα σου...ενα σκουλικι που μπορει να κυκλοφορει στο αιμα η σαν την ταινια να ζει παρασιτικα στο εντερο και μπορει να φτασει μετρα! Θα παρεμενε βεβαια ιστορια φρικης και οχι τρομου κατα την γνωμη μου ,αλλα θα μπορουσε νομιζω να κανει τον αλλο να ανατριχιασει... Νομιζω πως δουλευοντας το και χρησιμοποιωντας καινουργια στοιχεια η τα ιδια στοιχεια με αλλο στησιμο μπορει να γινει ακομα πιο ενδιαφερουσα ιστορια. Edited January 25, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μίχελος Posted March 8, 2012 Author Share Posted March 8, 2012 Αρχικά, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για την τεράστια καθυστέρηση στην απάντηση των σχολίων που μου κάνατε. Και σας ευχαριστώ που τα κάνατε. Ενδιαφέρουσα ιστορία. Στο τέλος με πέταξε κάπως απότομα από την τάξη,στο κρεβάτι του τελικά, να περιμένει τα αποτελέσματα. Εκτός και αν ήταν όλο όνειρο (και το κομμάτι που διαβάζει.) Μια απορία. Από περιέργεια μονάχα, δε με πείραξε ή κάτι τέτοιο. Γιατί Σαμ; Μιας και το περιβάλλον δεν έχει κάποιο άλλο στοιχείο που να μας δείχνει τον τόπο, γιατί η επιλογή του ονόματος Σαμ και όχι πχ, Μιχάλης; Καλή συνέχεια! Το κομμάτι που διαβάζει θα μπορούσε να ήταν αληθινό και όχι μόνο μέρος του ονείρου, αλλά στα όνειρα γίνεται τις περισσότερες φορές μια ανάμειξη γεγονότων που έχουμε ζήσει με γεγονότα φανταστικά (και που προφανώς δε θα θέλαμε να τα έχουμε ζήσει). Όσον αφορά το όνομα, νομίζω ότι η επιλογή "ξένου" ονόματος είναι αποτέλεσμα των βιβλίων που διαβάζω, καθώς προτιμώ ξένους συγγραφείς που, ούτως ή άλλως, χρησιμοποιούν ονόματα του δικού τους τόπου. Βρε παλληκάρι μου, άμα σε αγχώνουν τόοοοοσο πολύ οι εξετάσεις, μάθε μια τέχνη και αστα να πάνε στο καλό τα πτυχία Πολύ ζωντανός ο εφιάλτης σου, καλώς μας ήλθες. (Πλάκα κάνω πιο πάνω, διάβασε και όλα θα πάνε καλά) Το παράξενο είναι (και έχεις δίκιο σε αυτό) ότι -παρόλο που αυτή την ιστορία την έγραψα για έναν φίλο μου που μόλις είχε δώσει εξετάσεις- ό,τι συνέβη σε αυτή είναι μάλλον ό,τι συμβαίνει σε εμένα σε ανάλογες περιστάσεις. Καλωσηρθες στο φορουμ! Διαβασα και εγω την ιστορια σου και θα ηθελα να σχολιασω χωρις να θελω να σε στενοχωρησω... ειναι μονο η προσωπικη μου γνωμη και μπορεις να μην της δωσεις σημασια... η αληθεια ηταν πως δεν μου αρεσε... δεν μου φανηκε καν τρομου. Οχι οτι και εγω δεν αγχωνομουν με τις εξετασεις και δεν ενιωθα αυτη την αισθηση που περιγραφεις με το σκουλικι στο στομαχι μου... αλλα δεν μου εβγαλε φοβο, τρομο το κειμενο σου. Οι παρενθεσεις, αν και καταλαβαινω την χρηση τους, μου φανηκαν πως δεν βρισκονται στα σωστα σημεια-ειδικα η πρωτη, που ακριβως επειδη ειναι πολυ στην αρχη και κοβει την τελευταια λεξη της παραγραφου περισσοτερο με μπερδεψε, παρα με βοηθησε να καταλαβω τι γινεται. Τα σημεια οπου γραφεις ας πουμε "θα πεθανεις θα πεθανεις" η στην αρχη που λες πως κατι χειροτερο απο το να ειναι αρρωστος του συνεβαινε κτλ δεν μπορεσα να τα καταλαβω...μου φανηκαν υπερβολες που δεν γινονται πιστευτες η εχω πολυ καιρο να δωσω εξετασεις και δεν μπορω να ταυτιστω! Μια αλλη παρατηρηση που θελω να κανω και που εχω ξαναπει σε αλλες ιστοριες αλλων παιδιων ειναι πως καποιες φορες μου δινετε την εντυπωση πως μπερδευετε την φρικη αηδια (οπως θελεις πες την) με τον φοβο τρομο. Η ιστορια σου μου κανει περισσοτερο φρικης... Το τελειωμα ειναι αποτομο και οντως μας βαζει να πιστεψουμε πως ηταν ενας εφιαλτης του Σαμ...σαν ιδεα παρολα αυτα εχει ζουμι... η παρομοιωση του αγχους με σκουλικι που τρωει τα σωθικα ειναι πετυχημενη, γιατι περιγραφεις πολυ σωστα το αισθημα αυτο λιγο πριν τις εξετασεις, αλλα νομιζω πως επρεπε να το διαχειριστεις διαφορετικα απο την αρχη. Ισως να μην μας εδινες στο πιατο την εξηγηση του τι ειναι αυτο το σκουλικι που τρωει τα σωθικα και να το ανακαλυπτουμε προς το τελος. Να μας αφηνες να υποψιαζομαστε-κατι που ειναι συνηθως πολυ χειροτερο-ενα σαρκοβορο σκουλικι που να νομιζουμε πως τρωει κυριολεκτικα το σωμα του ηρωα σου...ενα σκουλικι που μπορει να κυκλοφορει στο αιμα η σαν την ταινια να ζει παρασιτικα στο εντερο και μπορει να φτασει μετρα! Θα παρεμενε βεβαια ιστορια φρικης και οχι τρομου κατα την γνωμη μου ,αλλα θα μπορουσε νομιζω να κανει τον αλλο να ανατριχιασει... Νομιζω πως δουλευοντας το και χρησιμοποιωντας καινουργια στοιχεια η τα ιδια στοιχεια με αλλο στησιμο μπορει να γινει ακομα πιο ενδιαφερουσα ιστορια. Φυσικά και θα δώσω σημασία στα σχόλιά σου και σε ευχαριστώ διπλά για τις αρνητικές παρατηρήσεις. Όσον αφορά τις παρενθέσεις, είναι "κλεμμένες" από τον Stephen King που τις χρησιμοποιεί ευρέως στα βιβλία του και ήθελα να κάνω μια απόπειρα να τις χρησιμοποιήσω κι εγώ και σίγουρα θα προσπαθήσω να τις βελτιώσω. Το σημείο όπου λέω ότι έχει κάτι χειρότερο από το να είναι άρρωστος, εννοώ ότι έχει άγχος και η συγκεκριμένη παρένθεση είναι το πώς αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο πρωταγωνιστής το άγχος, τι είναι πραγματικά το άγχος για εκείνον. Το σημείο όπου γράφω "θα πεθάνεις" μέσα στις παρενθέσεις έχει διφορούμενη σημασία και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "κρυφή" προοικονομία. Γιατί απο τη μία αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται να πεθάνει, από την άλλη όμως αρχίζει να αναρωτιέται αν όλα αυτά είναι ένα όνειρο. Η διαφορά φρίκης- τρόμου είναι κάτι που με προβληματίζει, γιατί πιστεύω ότι στην προσπάθειά μου να γράψω μια ιστορία τρομου, "ξεφεύγω", με αποτέλεσμα να οδηγούμαι στην πολύ πιο εύκολη φρίκη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 9, 2012 Share Posted March 9, 2012 (edited) Εγώ δεν ξέρω αν είχες σκοπό να μας τρομάξεις, αλλά αυτό το κείμενο δεν το βρήκα άσχημο. Οι παρενθέσεις, αντίθετα με άλλες που έχω δει κατά καιρούς, μου άρεσαν, ιδίως οι τελευταίες. Το σκουλήκι μου άρεσε, το τι έγινε στην τάξη μου άρεσε, το τέλος με ανακούφισε (επίσης δεν ξέρω αν ήταν στις προθέσεις σου, αλλά εμένα κι αυτό μου άρεσε! ). Γενικά δεν μπορώ να σου πω κάτι χρήσιμο, επειδή δεν είμαι φαν του τρόμου, αλλά ίσως αυτό ακριβώς να είναι το χρήσιμο: ότι την απόλαυσα επειδή ήταν αυτό που ήταν και όχι μία επιτυχημένη ιστορία τρόμου. Ένα περιπετειώδες παράλογο σκηνικό, ωραίο ήταν, γιατί να πρέπει να τρομάξω ή να το πιστέψω για αληθινό; (Σκέψεις μου λέω τώρα, δεν αντιτάσσομαι στα σχόλια της laas7). edit: απάντηση στην κερία από κάτω: Μαρη... δεν ειναι θεμα ν' αντικρουσεις οσα λεω εγω.. Ε, να, επειδή στο ποστ μιλάω για όσα δεν σου άρεσαν εσένα ντε... Edited March 9, 2012 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 9, 2012 Share Posted March 9, 2012 Μαρη... δεν ειναι θεμα ν' αντικρουσεις οσα λεω εγω...( μην με κανεις να νιωθω περιεργα! ) ιδεες λεμε και γνωμες... ειναι απλα προς σκεψη. Δεν σημαινει πως επειδη το ειπα εγω η εσυ δεν ξερω ποιος πρεπει να ειναι και το σωστο... σωστο με αυτη την εννοια δεν νομιζω πως υπαρχει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.