Throgos Posted March 16, 2005 Share Posted March 16, 2005 Μμμμ... στοίχημα ότι συντηρητικούρες σαν τον Ορφέα ποτέ δε θα καταλάβουν την ποιητική αξία αυτού του δημιουργήματός μου. Αυτό το ποίημα θέλει ανοιχτό μυαλό και βαθιά κατανόηση των νόμων του σύμπαντος. Και, όπως είπα, λέω και θα λέω, σε μερικά χρόνια θα αναγνωρίσουν ΟΛΟΙ την ύψιστη αξία του ποιήματος και θα με λατρεύουν ως τον πιο πρωτοποριακό ποιητή στα χρονικά της ποίησης. Αχ, είναι μοναχικός ο δρόμος του καλλιτέχνη... Τίτλος:Το άρωμα του Κουάντο δεν το ‘χει άλλο κανένα Τρία μπαλόνια στον αέρα, μάνα πατέρα βγες! Βγες! Μα, βγες, σου λέω! Σου λέω βγες! Τρύπιες σκιές, χοντρές γριές. Φτού και βγαίνεις! Βγες, λοιπόν, βγες! Σε περιμένουν νυχιές βαθιές. Φάε ένα μπισκοτάκι και χαμογέλα χαρωπά. Όχι, μη, τι είναι αυτό που κρατάς, Γιαννάκη; Μη! Αα! Μη! Μη μου τινάζεις τα μυαλάαααα... ΜΠΟΥΥΥΜ! Τρία μπαλκόνια στη φοβέρα, Λίτσα Πατέρα μπες! Μπες! Να ένας καναπές! Χαιρέτα και τον καφέ σου πιες. Μπες! Έτοιμος ο μπουφές! φαγιά λαδερά και θερμίδες παχουλές. Η τρέλα πάει στα βουνά και το κεφάλι του Ορφέα τραγουδά χωρίς αυτιά και τσαμπουκά. Μα, τι; Πώς; Πότε, πού, γιατί; Μες απ’ την τουαλέτα πετάγεται σαπουνισμένο ένα γατί! ΝΙΑΟΟΥΥΥ! Βρύα κανόνια στην φρουτιέρα, Θείτσα Μπανιέρα κλαις! Κλαις! Δε γελάς, κλαις! Ουρλιάζει ο βουτυρομπεμπές! Κλαις! Παντόφλες ζουμερές! κείτονται οι μελιτζάνες αχνιστές περιμένοντας τον τρίφτη να τις ξεπαρθενιάσει. Ω, τι στιγμή ματαιότητας και άπειρων πιθανοτήτων. Τραβάν σαν βόδια ο Κλέων και ο Βίτων (πού τους θυμήθηκα αυτούς; μάλλον πρόκειται για μαστροπούς) Τρελοί ανθρώποι σαν τυρόγαλα και μανιασμένη η Σαλώμη με δέρατα χρυσόμαλλα Χτυπιέται σε ένα σωρό με βρώμη. ΒΡΟΥΥΥΥΥΥΜ! Κρύα κανελόνια στην μπιζουτιέρα, Αντόνιο Μπαντέρα, ουλές! Ουλές! Βαθιές ουλές! Στο πάτωμα του μπάνιου τρίχες μουλωχτές. Ουλές! Πού γύρναγες εχτές; Τσιμπούρια ανέμελα λιάζονται ανώμαλα μοιράζονται φουντούκια με γαρίδες κοτόπουλα και γίδες. Λεκάνη τουαλέτας λαιμός Μαρίας Αντουανέτας. Αβγά καρέτας καρέτας! (και η αποκορύφωση τώρα) Ήρθε η μπόρα που έπρεπε να είχε έρθει πριν ώρα λούσου με φόρα χιλιάδες δώρα. Καλούπια! φωνάζει η μαμούχαλη μαϊμού. Και όλα χάθηκαν σε έναν ωκεανό μαύρης απελπισίας και αστραπών. ΚΑΜΠΟΥΜ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 16, 2005 Share Posted March 16, 2005 ΑχΧΑΧχαχχΧΑχΧΑχχΑΧα! Αν νομίζεις πάντως πως δεν είναι συνειρμικό και είναι ότι να ναι κάνεις λάθος! Εμένα η μία γραμμή μου έφερνε άνετα την άλλη. Ζήτω τα τρένα σκέψης! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 16, 2005 Share Posted March 16, 2005 Μες απ’ την τουαλέτα πετάγεται σαπουνισμένο ένα γατί! ΝΙΑΟΟΥΥΥ! Εεεεεπ! Λίγα τα λόγια σου για τα γατιά. Ανάγωγε. Νιάρ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted March 16, 2005 Share Posted March 16, 2005 (edited) Jesus Christ Riding a snake ... Gamato !!!! Edited March 16, 2005 by Balidor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 17, 2005 Share Posted March 17, 2005 (edited) Ρίξε μια ματιά στον ντανταισμό, αν συνεχίσεις να γράφεις έτσι μπορεί να σε ενδιαφέρει άμεσα. Το μόνο κακό είναι πως θα απογοητευτείς γιατί δε θα σου φαίνεται πια το ποίημά σου πρωτοποριακό. Θα δεις τι γράφαν οι τρελλάρες οι ντανταιστές χρόοοοοοοονια πριν! Edited March 18, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted March 18, 2005 Share Posted March 18, 2005 Είναι εύθυμο, και ναι, είναι άκρως ντανταϊστικό! Φάε ένα μπισκοτάκικαι χαμογέλα χαρωπά. Ουαχαχχααχαχ! Σκατά! είναι αστείο Οσο για τον ντανταϊσμό που λέγει η Νιέννα, ήταν απλώς μια αντίδραση προς το κατεστημένο γενικά, και την τυποποιημένη τέχνη. Ένα κύμα αμφισβήτησης. Μπορεί να ήταν αστείο και χαμερπές και να έβγαιναν και μερικά ενδιαφέροντα αποτελέσματα από τυχαίους συνειρμούς, αλλά ως εκεί. Ήταν όμως και ήταν η βάση του σουρεαλισμού όταν μπλέχτικαν και οι διάφορες ψυχολογικές θεωρίες... Πάντως η άγρια τυχαιότητα και οτινανετύνη, όπως και να το κάνομε, έχουν φάση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted March 20, 2005 Author Share Posted March 20, 2005 Είχα κοιτάξει λίγα πράγματα για τον ντανταισμό, γιατί μου έκανε εντύπωση το όνομα, αλλά δεν είχα δει ποιήματα πρακτικά. Θα το ψάξω. Ναι λοιπόν, είμαι ο Τελευταίος των Ντανταϊστών! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted March 20, 2005 Share Posted March 20, 2005 Υπέρτατο, τρελό και αναζωογονητικό! Έριξα τρελό γέλιο, εύγε! Ναι, και άκρως ντανταϊστικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted March 21, 2005 Author Share Posted March 21, 2005 Ακολουθεί εξήγηση - ανάλυση: Αυτό το ποίημα δεν είναι εντελώς άσχετο. Υπάρχουν εξηγήσεις για όλα. Γι’ αυτό και ακολουθεί μια ανάλυση των διαφόρων συνδεόμενων θεμάτων του. Τρία μπαλόνια στον αέρα, μάνα πατέρα βγες! Βγες! Μα, βγες, σου λέω! Σου λέω βγες! Τρύπιες σκιές, χοντρές γριές. Φτού και βγαίνεις! Βγες, λοιπόν, βγες! Σε περιμένουν νυχιές βαθιές. Σαφής αναφορά στα παιδικά χρόνια του ποιητή. Η εικόνα κρυφτού κάνει την εισαγωγή· κάποιος τα φυλάει, και πρέπει να βγει να ψάξει τους υπόλοιπους. Η εικόνα είναι σκοτεινή, και πιθανότατα την νύχτα, καθώς αναφέρεται το «τρύπιες σκιές» που μπορεί να αναλυθεί ως «διάτρητες σκιές», δηλαδή σκιές με τρύπες, δηλαδή σκιές δέντρων! Άρα μεταφερόμαστε στην ύπαιθρο· και συγκεκριμένα στο χωριό του ποιητή, όπου συχνά έπαιζε ως παιδί νυχτερινό κρυφτό. Οι χοντρές γριές είναι προφανώς οι χαρακτηριστικές μαυροφορεμένες γριές που γυροφέρνουν στα χωριά σαν χωροφύλακες, αναλύοντας το γενεαλογικό δέντρο όποιου συναντάνε. Ο τελευταίος στίχος είναι βαθιά μυστικιστικός, καθώς από μια εικόνα παιχνιδιού και χαράς μεταφερόμαστε σε μια εικόνα φόβου, του φόβου προς το σκοτάδι (που προφανώς διακατείχε τον ποιητή ενώ έπαιζε κρυφτό, κρυμμένος ανάμεσα σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες και στοιχειωμένα κοτέτσια. Φάε ένα μπισκοτάκικαι χαμογέλα χαρωπά. Όχι, μη, τι είναι αυτό που κρατάς, Γιαννάκη; Μη! Αα! Μη! Μη μου τινάζεις τα μυαλάαααα... ΜΠΟΥΥΥΜ! Όλο το νόημα του αποσπάσματος αυτού βρίσκεται στη λέξη «Γιαννάκη», ένα κλασσικό μαθητικό όνομα. Άρα αμέσως παραπέμπει σε τάξη και σχολείο. Οι πρώτοι δύο στίχοι αναφέρονται σε καθηγήτρια που μοιράζει μπισκοτάκια στα παιδιά και οι υπόλοιποι στον Γιαννάκη που την δολοφονεί γελώντας με γέλιο παιδιού με σύνδρομο Ντάουν. Τρία μπαλκόνια στη φοβέρα, Λίτσα Πατέρα μπες! Μπες! Να ένας καναπές! Χαιρέτα και τον καφέ σου πιες. Μπες! Έτοιμος ο μπουφές! φαγιά λαδερά και θερμίδες παχουλές. Πεντακάθαρη αναφορά στα πρωινάδικα, στις μέντιουμ και τις Βέφες Αλεξιάδων. Η τρέλα πάει στα βουνάκαι το κεφάλι του Ορφέα τραγουδά χωρίς αυτιά και τσαμπουκά. Μα, τι; Πώς; Πότε, πού, γιατί; Μες απ’ την τουαλέτα πετάγεται σαπουνισμένο ένα γατί! ΝΙΑΟΟΥΥΥ! Σκοτεινοί οι τέσσερις πρώτοι στίχοι. Τα βουνά υπάρχουν μόνο για να πλουτίζουν το τοπίο της φύσης. Ο Ορφέας βεβαίως τραγουδάει ακέφαλος, αλλά δεν ακούει, και έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του (συνδυασμός ασώματου Ορφέα – κουφού Μπετόβεν) Μετά τα θεμελιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα στη σειρά.... Και μετά ακολουθεί η Αρχή του Σαπουνισμένου Γατιού: Αν πετάξεις ένα σαπουνισμένο γατί μικρό στο μέγεθος μέσα στη λεκάνη της τουαλέτας, αυτό θα ταξιδέψει γλιστρώντας μέσα στους υπονόμους, και κάποια στιγμή λόγω αγνώστων δυνάμεων, θα ανέβει σε μια άλλη λεκάνη τουαλέτας, και θα πεταχτεί απότομα προς τα πάνω. Αν υπάρχει κάποιος στην τουαλέτα, θα τρέξει να το πιάσει λέγοντας «Ωχ! Ένα γατί!». Αλλά μόλις το πιάσει, αυτό θα γλιστρήσει προς τα πάνω και θα πεταχτεί στον αέρα, καταλήγοντας πάλι στη λεκάνη. Αυτό συνεχίζεται επ’ άπειρον. Βρύα κανόνια στην φρουτιέρα, Θείτσα Μπανιέρα κλαις! Κλαις! Δε γελάς, κλαις! Ουρλιάζει ο βουτυρομπεμπές! Κλαις! Παντόφλες ζουμερές! κείτονται οι μελιτζάνες αχνιστές περιμένοντας τον τρίφτη να τις ξεπαρθενιάσει. Ω, τι στιγμή ματαιότητας και άπειρων πιθανοτήτων. Τραβάν σαν βόδια ο Κλέων και ο Βίτων (πού τους θυμήθηκα αυτούς; μάλλον πρόκειται για μαστροπούς) Τρελοί ανθρώποι σαν τυρόγαλα και μανιασμένη η Σαλώμη με δέρατα χρυσόμαλλα Χτυπιέται σε ένα σωρό με βρώμη. ΒΡΟΥΥΥΥΥΥΜ! Κάπου εδώ αρχίζω να χάνω τη ροή του ποιήματος... Μόνο η Σαλώμη είναι μια καθαρή αναφορά στο μνημειώδες ποίημα του Τηλέμαχου Ζαγρέα με τον ομώνυμο τίτλο (κουα κουα κουα κουα κουα κουα κουα...), Τα δέρατα χρυσόμαλλα είναι παράλληλη μυθολογική αναφορά. Κρύα κανελόνια στην μπιζουτιέρα, Αντόνιο Μπαντέρα, ουλές! Ουλές! Βαθιές ουλές! Στο πάτωμα του μπάνιου τρίχες μουλωχτές. Ουλές! Πού γύρναγες εχτές; Τσιμπούρια ανέμελα λιάζονται ανώμαλα μοιράζονται φουντούκια με γαρίδες κοτόπουλα και γίδες. Λεκάνη τουαλέτας λαιμός Μαρίας Αντουανέτας. Αβγά καρέτας καρέτας! (και η αποκορύφωση τώρα) Ήρθε η μπόρα που έπρεπε να είχε έρθει πριν ώρα λούσου με φόρα χιλιάδες δώρα. Καλούπια! φωνάζει η μαμούχαλη μαϊμού. Και όλα χάθηκαν σε έναν ωκεανό μαύρης απελπισίας και αστραπών. ΚΑΜΠΟΥΜ! Η τελευταία στροφή επεξεργάζεται προαναφερθέντα στοιχεία από όλο το ποίημα, χωρίς λόγο και λογική. Αποκορύφωση της παρανοϊκότητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pooka Posted March 22, 2005 Share Posted March 22, 2005 Και μετά ακολουθεί η Αρχή του Σαπουνισμένου Γατιού: Αν πετάξεις ένα σαπουνισμένο γατί μικρό στο μέγεθος μέσα στη λεκάνη της τουαλέτας, αυτό θα ταξιδέψει γλιστρώντας μέσα στους υπονόμους, και κάποια στιγμή λόγω αγνώστων δυνάμεων, θα ανέβει σε μια άλλη λεκάνη τουαλέτας, και θα πεταχτεί απότομα προς τα πάνω. Αν υπάρχει κάποιος στην τουαλέτα, θα τρέξει να το πιάσει λέγοντας «Ωχ! Ένα γατί!». Αλλά μόλις το πιάσει, αυτό θα γλιστρήσει προς τα πάνω και θα πεταχτεί στον αέρα, καταλήγοντας πάλι στη λεκάνη. Αυτό συνεχίζεται επ’ άπειρον. <{POST_SNAPBACK}> Θα σε λιντσάρει ο Βάρδος... Έυγε, πάντως. Θυμήθηκα τα παιδικάτα μου και με είδα να μεγαλώνω. Κανελόνια; Μου άνοιξες την όρεξη... γμτ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.