Howard Crease Posted February 26, 2012 Share Posted February 26, 2012 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Χρήστος Λαμπράκος Είδος ποιήματος: Παράπονο Αριθμός Στίχων: 18 Σχόλια: Δεν έχω ιδέα από ποίηση. Απλά βοηθάει στο να εξωτερικεύεις πράγματα. ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ ΓΑΛΑΞΙΑΣ Ώρες-ώρες, έρχεσαι στο νου εσύ, παλιοί κόσμοι φωτός που συνδέθηκαν μαζί σου. Το πρόβλημα, όμως, είναι στους νεκρούς σου ήλιους. Ώρες-ώρες, σου μιλούσα γλυκά μαζί σου δένοντάς με δίχως να το ξέρω. Έτσι το πρόβλημα θεριεύει, γιατ' οι δικοί μου ήλιοι ζουν ακόμα. Κι ώρες-ώρες, με ρωτούν “που 'ναι τ' αστέρι που φωτίζαμε;” Σας λέω δεν ξέρω. Δεν ξέρω ποια δύναμη πέταξε εκείνη που με λάτρευε, μακριά... Μακριά από εμένα που μαζί σκλαβώσαμε. Edited February 26, 2012 by Howard Crease Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted February 27, 2012 Share Posted February 27, 2012 (edited) Μου αρεσε ο τιτλος. Και σαν ιδεα επισης ολη η προσπαθεια. Μου αρεσε πολυ η αντιληψη πως ειμαστε ο καθενας μεσα του ενας ολοκληρος κοσμος. Θα ηθελα να ειναι καπως πιο ποιητικα στημενο και ισως να το αναπτυξεις περισσοτερο π.χ. Ωρες ωρες ερχεσαι στο νου εσυ παλιοι κοσμοι φωτος συνδεθηκαν μαζι σου ή τοτε που παλιοι κοσμοι ολο φως συνδεθηκαν μαζι σου ή τοτε που ο κοσμος μου παλιος μα γεματος φως συνδεθηκε μαζι σου Τελοσπαντων καταλαβες τι θελω να πω, ως προς το ποιημα. Τωρα χωρις να σε ξερω και χωρις να θελω να ανακατευτω, ηθελα να σου πω (αν εχω πιασει το νοημα) πως ενας γαλαξιας εχει πολλες δυνατοτητες... νεοι ηλιοι να γεννηθουν, νεα αστερια να λαμψουν εκει που δεν το περιμενες, ακομα και απροσμενοι κομητες να εμφανιστουν και να σε ξαφνιασουν ευχαριστα! Ποτε δεν ξερεις...που και πως... Εσυ να εισαι καλα και ολα γινονται. Edited February 27, 2012 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.