Eugenia Rose Posted March 7, 2012 Share Posted March 7, 2012 Όνομα Συγγραφέα: Eugenia Rose Είδος: Scary stuff Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 2911 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: No comments (Απο μένα, εσείς σχολιάστε όσο θέλετε) Αρχείο: Αλλόκοσμος.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Casper Posted March 8, 2012 Share Posted March 8, 2012 Μια πάρα πολύ καλή ιστορία τρόμου, με σκηνές που κάποιες στιγμές σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Δεν ξέρω πόσο πρωτότυπη μπορώ να τη θεωρήσω αφού με "κάτι" στη σοφίτα, κάτω απο τη σκάλα, στο υπόγειο κλπ έχω δει κάμποσες ταινίες. Έχει πάντως την ατμόσφαιρα που επέλεξες να δώσεις στον αναγνώστη, και είναι και εντός θέματος, άρα πετυχημένη συμμετοχή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted March 8, 2012 Share Posted March 8, 2012 Καλά γενικά το έχεις μάλλον με τον τρόμο.... Ωραίες οι σκηνές, όσο "σπλατεριά" χρειάζεται να είναι ένα κείμενο αυτού του μεγέθους και είναι άμεσο, το νιώθεις το τερατάκι να πλησιάζει.. έχει και την ανατροπή ότι το τέρας είναι ο άντρας της... καλός ήταν και του λόγου του! Ωραίο, αυτό που διάβασα με κάλυψε και όσο αναφορά την υπόθεση αλλά και τον τρόπο που το γράφεις! Μπράβο από εμένα και καλή επιτυχία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted March 9, 2012 Share Posted March 9, 2012 (edited) Κι αυτή μία από τις αγαπημένες μου συμμετοχές, αν και νομίζω ότι μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερη. Γενικά είχε ωραία ατμόσφαιρα και μερικά σημεία πραγματικά τρομακτικά, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, μου φάνηκε και λίγο cross-breeding ανάμεσα στο τερατάκι από το Κρύο σου και το Συστραμμένο Χέρι. Ιδέες/παρατηρήσεις: Νομίζω πως χρειάζεται περισσότερο χώρο για το exposition που κάνεις στην αρχή πχ. Αυτός ο διάλογος μου φάνηκε υπερβολικά στημένος: «Δε σου είχα πει ότι το δάχτυλο μου παραμορφώθηκε μια μέρα που έπαιζα σε αυτό το σπίτι; Κάποια στιγμή που ξέφυγα από την προσοχή της;» Της το είχε πει και της είχε μείνει στο μυαλό όσο λίγα πράγματα. Μια στιγμή απροσεξίας και ο Σπύρος της είχε για πάντα ένα στραβό δάχτυλο. «Ναι αλλά δε μου είπες πως ακριβώς έγινεκαι σίγουρα δε μου είπες τίποτα για καμία πόρτα». Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου ήταν ότι τα πλάγια γράμματα από την αρχή και το τέλος (μαζί με τις δύο τελευταίες προτάσεις) θα μπορούσαν να λείπουν χωρίς να επηρεάζεται σημαντικά το σώμα της ιστορίας. Νομίζω πως θα κέρδιζε πολλά από λίγο περισσότερο πλέξιμο ανάμεσα στους δυο κόσμους. Overall, πολύ καλά (με ακόμα καλύτερες προοπτικές). Δώσε τρόμο στο λαό. Edited March 9, 2012 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βαγγέλης Posted March 10, 2012 Share Posted March 10, 2012 (edited) Το ξεκίνησες από αμερική και το πήγες ιαπωνία ε; Μου θύμισε ελαφρά Junji Ito προς το τέλος. Edited March 10, 2012 by Βαγγέλης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 10, 2012 Share Posted March 10, 2012 Έχεις μια πολύ καλή ικανότητα στο να δημιουργείς την απειλητική/σκοτεινή ατμόσφαιρα που απαιτείται στις ιστορίες τρόμου. Κι αυτό εδώ το διήγημα δεν αποτελεί εξαίρεση, μιας και κατάφερες να με ανησυχήσεις σε αρκετά σημεία του. Μόνο σε μερικά κομμάτια με πολλούς διαλόγους ένιωθα πως χανόταν αυτή η ατμόσφαιρα. Υπήρχαν μερικές πολύ καλές και έντονες σκηνές, με αγαπημένη αυτή που η κυρά-Βασιλική χτυπάει το δαχτυλάκι του Σπύρου με την πέτρα, σαν να ήθελε να σκοτώσει κάτι κακό και ξένο. Πολύ μπρρρρ σκηνή. Επίσης, πολύ ωραία η τελική σκηνή με την Ειρήνη έξω από την πόρτα, με τα χέρια να την τραβάνε προς τα μέσα και τον Σπύρο να ακολουθεί. Η ανατροπή του τέλους μού φάνηκε κάπως γνώριμη. Αυτό που θέλω να πω είναι πως τέτοιου είδους καταλήξεις βλέπουμε πολύ συχνά σε ταινίες τρόμου, όπου όλα είναι φαινομενικά ήσυχα, και στο τέλος ξεπηδά ένα απόλυτο κακό και ρημάζει τον κόσμο. Ίσως να μην μας προετοίμασες καλά γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Περίμενα ότι θα γινόταν κάτι με τον Σπύρο, αλλά δεν είδα πού έγινε αυτή η αλλαγή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 10, 2012 Share Posted March 10, 2012 Η ιστορια ειναι τρομου και καλη (ειδικα η σκηνη που η γιαγια χτυπαει το δαχτυλο του εγγονου της ειναι ανατριχιαστικη πραγματικα),επισης μου αρεσαν τα δυο μικρα ποιηματακια στην αρχη και το τελος-τα βρηκα πολυ εμπνευσμενα, αλλα νομιζω πως ειναι εκτος θεματος...που ειναι οι παραλληλοι κοσμοι; Εγω μια μεταμορφωση βλεπω... η μονη υποψια αλλου κοσμου ειναι εκει που λεει ο Σπυρος για τον κοσμο που κατοικουσαν τα τερατα οπως νομιζε παιδι... δεν υπαρχει αλληλοσυνδεση του κοσμου των δυο πρωταγωνιστων με αυτον πισω απο την πορτα (θα θελα και περισσοτερη αναλυση του τι συμβαινει, γιατι συμβαινει, τι συναντα ο Σπυρος πισω απο την πορτα, πως τελικα μεταρφωνεται κτλ) Επισης ειναι σαν να ειναι δυο οι πριγκηπισσες... μια οταν ο Σπυρος ηταν μικρος και την ακουγε και ηθελε να την σωσει και μια η Ελενη που γινεται η πριγκηπισσα που τελικα σκοτωνει... Δεν ξερω... νομιζω πως δεν ειναι ξεκαθαρο πολυ το τι συμβαινει... ισως χρειαζοταν μεγαλυτερη αναπτυξη, περισσοτερες επεξηγησεις... Ευχομαι καλη επιτυχια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted March 12, 2012 Share Posted March 12, 2012 Μια ατμοσφαιρική ιστορία τρόμου κινηματογραφικά γραμμένη. Στον τόπο και στην πλοκή, ακολούθησες την σίγουρη, περπατημένη αλλά και αλάνθαστη οδό που έφτιαξαν οι μέντορες του τρόμου, ( Hitchcock, King). Η ιστορία αφήνει αρκετά ερωτηματικά, πράγμα το οποίο μου αρέσει γιατί μπορώ να χρησιμοποιήσω τη φαντασία μου. Το τραγούδι του τέλους ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Αξιόλογη συμμετοχή. Καλή επιτυχία λοιπόν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted March 13, 2012 Share Posted March 13, 2012 (Ένιωσε τον πόνο στο κεφάλι της, καθώς δεκάδες νύχια μπήγονταν στο κρανίο της και χέρια τραβούσαν τα μαλλιά της. Πάλεψε χτυπώντας τα άκρα της και προσπαθώντας να κρατηθεί από την κάσα. Αίμα άρχισε να τρέχει από το κεφάλι της. Δεν μπορούσε να ξεφύγει. Με μια απότομη κίνηση, τα χέρια την τράβηξαν στο σκοτάδι. Ο Σπύρος γρύλισε και ακολούθησε. Η πόρτα έκλεισε.) Αυτή η σκηνή ήταν πραγματικά όλα τα λεφτά! Η ιστορία έχει αγωνία έχει τρόμο και αρκετές σκηνές που ανατριχιάζουν. Μου αρέσουν οι περιγραφές και οι εικόνες που φτιάχνεις μέσα στην ανησυχητική αυτή ατμόσφαιρα που θέλεις να μας περάσεις με επιτυχία. Στα αρνητικά τώρα… Νομίζω ότι δεν είδα τον παράλληλο κόσμο, το πώς έφτασε σε αυτό το σημείο ο Σπύρος, μια εξήγηση για την κατάστασή της μεταμόρφωσής του ή αν είναι από τον κόσμο πίσω από την πόρτα. Γενικά μας έδωσες μόνο μια υπόνοια εκείνου του κόσμου και μόνο στο τέλος γίνεται ξεκάθαρη η ύπαρξή του. Η υπόνοια μερικές φορές λειτουργεί καλά, αλλά πιστεύω πως δεν υπήρχε κάτι που θα μας προετοίμαζε προηγουμένως, με αποτέλεσμα να φαντάζουν κάποια σημεία σαν εύκολες λύσεις… Ίσως έπρεπε να εκμεταλλευτείς όλο το όριο λέξεων. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted March 13, 2012 Share Posted March 13, 2012 Ωραία ιστορία, με σωστές δόσεις τρόμου και αγωνίας. Όχι πρωτότυπη η ιδέα σου, μα καλά και άρτια δουλεμένη. Κατάφερες, παρά το αναμενόμενο τέλος, να μου δημιουργήσεις αισθήματα αγωνίας και προσμονής. Γενικά καλογραμμένο κείμενο, υπήρχαν όμως, εδώ κι εκεί, διάφορα λαθάκια, κυρίως εκφραστικά. Καλή και στρωτή η γραφή σου, μα μου φάνηκε λίγο αποστασιοποιημένη. Βέβαια μπορεί αυτή να είναι μια καθαρά υποκειμενική άποψη, μα ό,τι κι αν ισχύει, με εμπόδισε να ταυτιστώ με κάποιον από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Γενικά, μια ακόμα αρκετά καλή ιστορία από εσένα. Καλή σου επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted March 14, 2012 Share Posted March 14, 2012 Αυτή η σκηνή ήταν πραγματικά όλα τα λεφτά! Καλέ! Βάλε spoiler!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted March 16, 2012 Share Posted March 16, 2012 Η ατμόσφαιρα ήταν ικανοποιητικά ανατριχιαστική, και η κινηματογραφική απόδοση με έκανε να διαβάσω την ιστορία μονορούφι. Θα συμφωνήσω με όσους είπαν πως λίγο περισσότερη ανάλυση του παράλληλου σύμπαντος θα έδενε την ιστορία καλύτερα με τον διαγωνισμό. Το ποιηματάκι σε αρχή και τέλος θα μπορούσε επίσης να είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τα γεγονότα, ίσως αν η γιαγιά του ήρωα του τραγουδούσε κάτι παρόμοιο όταν ήταν μικρός και φανταζόταν πριγκίπισσες πίσω απο την πόρτα..; Κάτι τέτοιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 18, 2012 Share Posted March 18, 2012 Σίγουρα καλογραμμένο και με πετυχημένη την ατμόσφαιρα τρόμου. Συμφωνώ με τους αποπάνω ότι η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη(το στοιχειωμένο σπίτι που μεταμορφώνει τους νέους ενοίκους που το κληρονομούν από κάποιον μυστηριώδη γέρο), αλλά δεν πειράζει(κάπου άκουσα την ατάκα "τα κλισέ έγιναν κλισέ επειδή είναι πετυχημένα", κάπως έτσι, και συμφωνώ απολύτως). Συμφωνώ επίσης ότι δεν είναι και τόσο εστιασμένη η ιστορία στο θέμα παράλληλοι κόσμοι και ότι είναι γραμμένη κάπως αποστασιοποιημένα - δε μαθαίνουμε και πολλά για τους χαρακτήρες έτσι ώστε να ταυτιστούμε και να τρομάξουμε όσο περισσότερο γίνεται για λογαριασμό τους. Αλλά οπωσδήποτε έχει πολλά καλά σημεία και αρκούν και μόνο οι πετυχημένες και ατμοσφαιρικές σκηνές τρόμου για να κάνουν το διήγημα μια από τις δυνατές συμμετοχές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted March 21, 2012 Share Posted March 21, 2012 (edited) Ωραία η ιστορία σου. Πολύ καλή ατμόσφαιρα, το ζευγάρι μόνο στο σπίτι, η ζεστή ανάσα μέσα από την τρύπα κ.α έδωσαν ωραία ατμόσφαιρα. Με χάλασε που η πλοκή δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, θυμίζει μια ταινία που έχω δει το "ills"- "They". Κορυφαία σκηνή για μένα την στιγμή που βγαίνει ο Σπύρος από την τρύπα. Γενικά μου άρεσε σαν ιστορία. Καλή επιτυχία! Edited March 21, 2012 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted March 25, 2012 Share Posted March 25, 2012 Damn you rose... That was cool! Μου άρεσε πάρα πάρα πάρα πολύ αυτή η ιστορία. Ειδικά οι στίχοι στην εισαγωγή και στο τέλος. Εμένα μου θύμισε σε κάποια φάση paranormal activity. Εκεί που την κοιτάζει αλλά και η γενικότερη ιδέα ότι κάτι υπάρχει μέσα στο σπίτι και πρέπει να ξεφύγουμε. Ήταν όντως κινηματογραφικό. Ιδιαίτερα στο σημείο που η ηρωίδα σέρνεται. Πειράζει που τα πλοκάμια μου θύμισαν Lovecraft; Μπααα.... Μπράβο. Την ξεχώρισα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted March 26, 2012 Share Posted March 26, 2012 Από την ώρα που αρχίζει η καταδίωξη, η ιστορία κερδίζει πόντους. Δεν λειτουργησαν για μένα οι πολλές σκηνές σε συνδιασμό με το μικρό μέγεθος του κειμένου (και τις αλλαγές ΟΓ). Οι σκηνές θα λειτουργούσαν φαντάζομαι αν ήταν μεγαλύτερες, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα έφταναν οι 1000 λέξεις που είχες ως το όριο (όχι πως πλέον έχει κάποια σημασία το όριο). Αυτό ήταν κι ο παράγοντας που δεν με άφησε να ευχαριστηθώ την ιστορία όσο έλπιζα. Ένιωθα σαν να έφευγαν πολύ γρήγορα οι σκηνές, σαν να συνέβαιναν πολύ γρήγορα τα γεγονότα, κι εγώ δεν προλάβαινα να μπω στο ένα κι ύστερα από λίγο περνούσα στο άλλο. Οι στίχοι στην αρχή και το τέλος μού άρεσαν. Ένα πέρασμα για μικροδιορθώσεις, νομίζω το θέλει. Κάποιες σκέψεις σε πλάγια γράμματα και κάποιες αλλαγές από τον Σπύρο στην Ειρήνη με μπέρδεψαν λίγο, κι υπήρξαν σημεία που δεν ήμουν τελείως σίγουρος για το ποιος είναι ποιος. Αν το πας για διορθώσεις, σκέψου το ενδεχόμενο να του δώσεις περισσότερο χώρο. Ψιλά: 1)''Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει. Πέντε χρόνια παντρεμένοι και την είδα μόνο μια φορά, στον γάμο» συνέχισε δύσπιστα η Ειρήνη.'' -Κοινωνικό σχόλιο: Λίγο αυστηρή δεν είναι η Ειρήνη εδώ; Το λιγότερο που μπορούσε να κάνει γι' αυτούς η Βασιλική, ήταν να τους γράψει το σπίτι της; Δλδ το περισσότερο τι θα ήταν; :) 2)Είναι πολλά τα χρόνια που έχουν περάσει οι δυο τους μαζί, για να μην γνωρίζει η Ειρήνη την ιστορία του Σπύρου με όλες της τις λεπτομέρειες. 3)''Μπαίνοντας, τον βρήκε να την περιμένει σε μια πολυθρόνα, κοντά στην είσοδο. Ένα μαύρο σεντόνι σκέπαζε την δεξιά του πλευρά. Ήταν μια από τις παράξενες σκιές που δημιουργούσε ο φωτισμός στο σαλόνι.'' -Αυτή η δεύτερη πρόταση, με το σεντόνι, τι ρόλο βαράει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 27, 2012 Share Posted March 27, 2012 (edited) (Δεν μπόρεσα να κουμαντάρω το τεράστιο ποστ μου, γι' αυτό το έσβησα και θα στείλω προσωπικό μύνημα στην Ευγενία). Edited March 27, 2012 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Werecat Posted March 27, 2012 Share Posted March 27, 2012 Αν χρειαζεσαι μεταφραση, let me know. And if you need anything clarified, feel free to contact me. Deliciously creepy story, reminiscent of Lovecraft - in a good way. A protagonist easy to relate to, and I loved the scene with the grandma and how she, well, “treated” the infected finger. (And I’m green with envy I didn’t think of it first). I’ll agree with the others that the other world could use more developing, and this would only add to the horrific feel. I wonder, would you consider making it fully Lovecraftian? Methinks that in Greece we have painfully few soggoths. ;) And it’s not as though we are in shortage of eerie sites. If you decide to rewrite this, consider cutting down some of the dialogue. They feel somewhat chatty and harm both the horror and the flow of the story, slowing down the action. As for the ending, it could have for me a stronger punch if I knew where she was dragged into. Not knowing *something* of that other realm of existence diminished the horror of her fate. But still, a cool little tale with lots of potential. Thank you for sharing, Christine Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted March 30, 2012 Share Posted March 30, 2012 (edited) Αυτή η ιστορία μου άρεσε, δεν θα πω ψέματα, αλλά περίμενα κάτι περισσότερο. Πάντως για μένα ήταν μία αρκετά καλή ιστορία και μπήκε πολύ-πολύ ψηλά στη κατάταξη. Η σκηνή με το ποντικάκι ήταν πολυ καλή μπρρ Καλή Συνέχεια! Edited March 30, 2012 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 31, 2012 Share Posted March 31, 2012 Δεν θα πρωτοτυπήσω και πολύ, αλλά ας πω κι εγώ δυο λογάκια. Ευγενία, αυτή ήταν μια πολύ καλή ιστορία τρόμου. Ειδικά μού άρεσαν τα σημεία με το δαχτυλάκι που έσκασε η γιαγιά και που το μαθαίνουμε αργότερα και με το σκοτάδι που απλωνόταν σιγά-σιγά μέσα στο σπίτι, ενώ ήταν όλα τα φώτα αναμμένα και -λογικά, κι αυτό μού άρεσε περισσότερο- η Ειρήνη έψαχνε να βρει μια λογική εξήγηση. Ο τρόμος που εισβάλει μέσα στο σπίτι σου είναι για μένα ο πιο γνήσιος. Από την άλλη βέβαια, για τα πλαίσια του διαγωνισμού, θα ελεγα ότι ακουμπάει (όσο πατάει η γάτα ένα πράγμα) μια που δεν βλέπουμε καθόλου τι υπάρχει από την άλλη μεριά. Αποδεσμευμένη από τον διαγωνισμό στέκεται πολύ καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.