Σταυροδρόμι

[ΔημήτρηςΤ]

Όνομα Συγγραφέα: Τσανίδης Δημήτρης

Είδος: Φαντασία

Βία; Ναι

Σεξ; Οχι

Αριθμός Λέξεων: 2464

Αυτοτελής; Ναι

Αρχείο: Σταυροδρομι.doc

[Cassandra Gotha]

(Εσύ γράφεις πολύ τελευταία, κι εγώ διαβάζω πολύ. Ελπίζω να μην έχεις κουραστεί να με βλέπεις!   )

 

 

Ωραίο! Μου αρέσουν πάρα πολύ τέτοιου είδους ιστορίες, και αυτήν εδώ την απόλαυσα. Θέλει ένα καλό διορθωτικό πέρασμα, βέβαια, γιατί έχει λάθη ορθογραφίας και γραμματικής (συγνώμη, θα σου σημείωνα όσα είδα για να σε διευκολύνω, αλλά έχω ένα προβληματάκι με το word μου τελευταία).

 

Σου προτείνω να δουλέψεις συγκεκριμμένα τους διαλόγους σου όμως, γιατί είναι αφύσικοι, ξύλινοι. Δηλαδή, κανείς δεν λέει: "Ήρθες" σε μια τέτοια φάση. Απλά μένει άφωνος. (Μπορεί να πούμε σε φιλικό τόνο, σε άλλη περίπτωση "Ήρθες, ε;" χαμογελώντας, ή λέγοντάς το πονηρά, αλλά είναι τελείως άλλο πράγμα). Επίσης κανείς δεν λέει: "Μια τόσο αναθεματισμένα καλή κιθάρα" στα ελληνικά. Λέμε "μια γαμάτη κιθάρα", ή άλλα.

Το άλλο που καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιείς σε κείμενα που δεν είναι χιουμοριστικά, είναι η αναπαράσταση τραυλίσματος: "Έ-ε-έπρεπε να έχεις πεθάνει", ψέλισσε. Αν έγραφες "Έπρεπε να έχεις πεθάνει", ψέλισσε, θα είχες το επιθυμητο αποτέλεσμα χωρίς να φανεί αστείο, αμήχανο.

 

Μου άρεσε που χρησιμοποίησες τις λαϊκές δοξασίες/προκαταλήψεις για τα σταυροδρόμια, δεν ξέρω αν έγινε τυχαία, αλλά στην Ευρώπη έχουν θέμα με τα σταυροδρόμια.

 

Μου άρεσε που με έβαλες σε σκέψεις, αν ο δαίμονας έλεγε αλήθεια (μάλλον τον πιστεύω), και πως ο κιθαρίστας την πάτησε.

 

 

 

 

[Naroualis]

Όταν διαβάζω κάτι τυπωμένο σπάνια θα εντοπίζω παρατονισμούς. Ωστόσο αυτό μου συνέβει με το κείμενό σου. Τυπωμένο και πάλι είδα ένα σωρό παρατονισμούς. Θα ήθελα πάρα πολύ να το παιρνούσες ένα χεράκι ακόμη, ειδικά γι' αυτό το θέμα. Ποτέ δεν είναι περιττή μια διορθωσούλα ακόμη.

 

Παρατήρησα επίσης μια κάποια ατσαλοσύνη (πολύ βαριά λέξη είπα τώρα, ελπίζω να μη σε στεναχωρώ) σχετικά με τη χρήση κάποιον λέξεων. Πχ. Πώς είναι δυνατόν τα μάτια να είναι "σκυφτά"; Προσωπικά θα έγραφα "χαμηλωμένα", ξερωγω. Ή λες κάπου ότι ο κιθαρίστας είναι "χαμένος στο δίχτυ της σκέψης του". Εγώ θα έγραφα "μπλεγμένος", γιατί το δίχτυ δεν μου θυμίζει μεγάλο χώρο στον οποίο χάνεσαι, αλλά μια μπερδεψοκατάσταση που σε έχει αιχμαλωτίσει.

 

Κάτι ακόμη που κλώτσησε ήταν η απότομη μετάβαση από τη σκηνή στο μπαρ στη σκηνή του σπιτιού. Μου είχες φτιάξει ατμόσφαιρα και ξαφνικά φστ! δεν την έκανες τίποτε. Κρίμα, περίμενα να γίνει κάτι όμορφο εκεί.

 

 

Στο δια ταύτα: Το κείμενο αποπνέει τη μεγαλύτερη αχαριστία που έχω νιώσει ποτέ στη ζωή μου. Ειλικρινά, αν ήμουν ο νέγρος, θα του είχα κάνει και χειρότερα! Σε σημείο που ο δαίμονας είναι πιο συμπαθής από τον πρωταγωνιστή, είτε έλεγε την αλήθεια είτε όχι. (Αυτό που θέλουμε τους ήρωές μας ιδανικούς κι ανάξιους εραστές, που λέει κι ο Καβάφης, ποτέ μου δεν το κατάλαβα... ;) ) Συνέχισε να γράφεις, γιατί πιαστεύω ότι έχεις πολύ όμορφα πράγματα να μας πεις. Και θέλω να τ' ακούσω.

[ΔημήτρηςΤ]

@Cassandra 

(Πλάκα μου κάνεις, σχολίασε όσο θες  ) 

Πριν απαντήσω να πω ότι είναι παλιό το διήγημα. Έγραφα πιο απρόσεκτα τότε.

Το 'χω ξανακοιτάξει από τότε και έχω στο pc μου το διορθωμένο κείμενο. 

Το ξαναδιάβασα χθες που είδα το post σου, όπως είναι ανεβασμένο εδώ.

Εντάξει έχει πάρα πολλά λάθη και εκφραστικά και γραμματικά και ορθογραφικά. Δεν το είχα επιμεληθεί και πολύ καλά απ' ότι καταλαβαίνεις. 

Έχεις δίκιο σε όσα ανέφερες.

Όντως η αναπαράσταση του τραυλίσματος είναι τουλάχιστον άχρηστη αφού η λέξη "ψέλλισε" προσδιορίζει από μόνη της τον τόνο.

Όσον αφορά τα σταυροδρόμια δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς τυχαία. Αν εννοείς την επιλογή του θέματος, πρώτα αποφάσισα να γράψω για τον σχετικό μύθο που μου τράβηξε την προσοχή και μετά σκέφτηκα τα υπόλοιπα. Αλλά δεν νομίζω να εννοείς αυτό.  Επίσης δεν ήξερα ότι ακούγεται στην Ευρώπη, νόμιζα μόνο στην Αμερική. 

Χαίρομαι που σου άρεσε παρά τα λάθη του.

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου!

 

@Naroualis

Ξανά όσα έγραψα στην Cassandra δηλαδή πως το 'χω ξανακοιτάξει και πως όπως είναι ανεβασμένο είναι γεμάτο λάθη.

Έχεις δίκιο πως η μετάβαση ήταν απότομη. Αν έγραφα το διήγημα τώρα, θα έβαζα ίσως κάποιον διάλογο πριν φύγει απ' το μπαρ με κάποιον που πιστεύει στον μύθο των σταυροδρομίων.

Όσον αφορά την αχαριστία του πρωταγωνιστή, που είναι το δίχως άλλο μεγάλη: Σκέψου ότι είσαι στην θέση του (λέμε τώρα  ). Τι θα έκανες εσύ; Θα έμπαινες σε αμφιβολίες για τις προθέσεις του δαίμονα;

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου και να 'σαι σίγουρη ότι θα συνεχίσω να γράφω! 

 

[Vanessa Van Hault]

Καλησπέρα. Το κείμενο έχει έναν γλυκόπικρο τόνο. θα συμφωνήσω οτι υπάρχει ένα θέμα με χρήση κάποιων λέξεων οι οποίες δεν ταιρίζοαυν τουλάχιστον ως προς το νόημα που θέλεις να βγει. Απο κει και πέρα υπάρχουν κάποια ορθογραφικά θεματάκια και κάποιοι λανθασμένοι χειρισμοί στους χρόνους ρημάτων. θα ήθελα προσωπικά να είχε μεγαλύτερη ανάπτυξη ως προς το τέλος. Εμένα μου άφησε την εντύπωση οτι έγινε πολύ απότομη όλη η αλλαγή, μπορούσε να δουλευτεί λίγο παραπάνω. Αυτά ήθελα να πω. Ελπίζω να μην έγινα κουραστική!

[Nantia]

Μου άρεσε πολύ το διήγημά σου, δεν ήξερα για τις προκαταλήψεις με τα σταυροδρόμια (κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι πόσες ωραίες ιδέες μπορούν να μας κατέβουν απλώς και μόνο χαζεύοντας τέτοιου είδους πράγματα στο internet) και μου άρεσε πολύ σαν ιδέα. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο, είναι το ότι μας αφήνει με την απορία στο τέλος για το αν τελικά έλεγε αλήθεια ο νέγρος η όχι (η αίσθηση που μου αφήνει εμένα είναι ότι ήταν ειλικρινέστατος αλλά ποτέ δεν ξέρεις…) και βέβαια το ηθικό δίδαγμα όσο αναφορά την αχαριστία-απληστία.

Ένα πράγμα μου φάνηκε κάπως περίεργο, το πώς ο νέγρος πήρε την κιθάρα στο τέλος, δεν του είχε ξανασυμβεί; Να θέλουν να τον σκοτώσουν εννοώ. Αλλά μάλλον εσύ ξέρεις καλύτερα

[ΔημήτρηςΤ]

@Vanessa: Γεια σου Βανέσσα. Όντως έχει πολλά προβλήματα το κείμενο και στην ορθογραφία και στην γραμματική και στην δομή του ως έχει. 

Το ότι σου άφησε την αίσθηση του γλυκόπικρου τα θεωρώ επιτυχία γιατί προς τα κει στόχευα. ;) Δεν έγινες κουραστική και σ' ευχαριστώ για το feedback και την ανάγνωση.

 

@Nantia: Εντάξει δεν το συζητάω πως στο ίντερνετ μπορείς να βρεις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες! Και ειδικά μύθοι και οι δοξασίες μπορούν να γίνουν πολύ καλό πάτημα για ιστορίες.

Για να σου απαντήσω στο γιατί πήρε ο νέγρος την κιθάρα. Η επίθεση δεν τον πλήγωσε, αντίθετα του έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγει. Ίσως να ήξερε τι σκόπευε να κάνει ο πρωταγωνιστής και να ήξερε επίσης την αναποτελεσματικότητα της ενέργειας και να το είδε σαν ευκαιρία. ;)

[KELAINO]

Έχουμε διάφορα κλασικά συστατικά εδώ. Εκτός από το σταυροδρόμι, υπάρχει η συμφωνία με το υπερφυσικό και η προσπάθεια του ανθρώπου να το ξεγελάσει, καθώς και ο πόθος του μουσικού να φτάσει την δόξα και την αναγνώριση παρακάμπτοντας το συνδυασμό σκληρής δουλειάς, τα λέντου και τύχης που χρειάζεται κανονικά (δεν ξέρω από μουσική, φανταζομαι, διορθώστε με αν έχω λάθος).

 

Στα δια ταύτα. Προαναφέρθηκαν τα τυπογραφικά, τα ορθογραφικά και μερικές άστοχες λέξεις (πχ «κούνησε το κεφάλι θετικά». «καταφατικά» θα ταίριαζε καλύτερα).

Σκεφτόμουν εκείνο το «αναθεματισμένα καλή κιθάρα». Όντως, δεν το λέμε αυτό στα ελληνικά, αλλά από την άλλη αυτή η έκφραση δίνει μια έντονη εσάνς αμερικανίλας στο κείμενο, καθόλου παράταιρη, οπότε δεν ξέρω.

 

Αυτό στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι το αντάλλαγμα που ζήτησε ο νέγρος. Το μόνο που είπε, είναι ότι θέλει να τον ξαναδεί για να ελέγξει την πρόοδό του. Ο ήρωας τρελαίνεται με αυτό το πράγμα, υποθέτει τα χειρότερα και προσπαθεί να τον παγιδέψει και όλα αυτά είναι πολύ σωστά και όπως πρέπει, αλλά εγώ έμεινα με μια ψιλοαπορία. Τι θα τον έκανε, τελικά; Ήταν όντως κακόβουλος από την αρχή; Πρόσβλεπε σε κάποιο κέρδος κι αν ναι σε ποιο;

 

Στα πολύ συν η ατμόσφαιρα, ιδίως στην αρχή.

 

 

 

Αυτό εδώ το γνωρίζεις;

 

http://www.youtube.com/watch?v=cDm_ZHyYTrg

 

 

ΥΓ: Τα ελληνικά εισαγωγικά τα φτιάνουμε πατώντας ταυτόχρονα alt gr και [ ή ].

[ΔημήτρηςΤ]

Κελαινώ σ' ευχαριστώ για τις επισημάνσεις και για τον χρόνο σου!

Στο μυαλό μου ο δαίμονας ήταν όντως ανιδιοτελής αλλά δεν ήθελα να το ξεκαθαρίσω τελείως. ^^

Το τραγούδι δεν το ήξερα και σ' ευχαριστώ 

[Ιρμάντα]

Το σταυροδρόμι ήταν μία ιστορία που διαβαζόταν εύκολα και γρήγορα. Θα πρότεινα δουλίτσα στη γλώσσα, ορθογραφικά κ.λπ.. Μου θύμισε μία παλιά ταινία (με τον Ραλφ Μάτσιο, Crossroads λεγόταν νομίζω) αλλά το τέλος είναι διαφορετικό. Θα ήθελα περισσότερο κατανοητό να γίνει πώς τελικά δεν πέθανε το πνεύμα, αν απλά το βιβλίο όπου τα είχε διαβάσει αυτά ο μουσικός έκανε λάθος δηλαδή. Υποθέτω ο κύκλος έσπασε επειδή μπήκε μέσα ο μουσικός, σωστά;