DinoHajiyorgi Posted March 15, 2012 Share Posted March 15, 2012 Μια υποθετική ερώτηση… Ζητώ συγνώμη που γίνομαι μακάβριος, γέρασα όμως και έχω μιζεριάσει τελείως. Στην ηλικία μου σκέφτομαι συχνά εκείνο το μοιραίο φορτηγό που έρχεται να με πατήσει αναπάντεχα μια μέρα. Καπάκι φύγανε και τόσοι τον τελευταίο καιρό. Αλλά δώστε μου μια μισή σημασία. Έχω γράψει 7 βιβλία, και πάνω από 100 διηγήματα. Κάθονται στον σκληρό μου, σε δισκέτες μιας απαρχαιωμένης τεχνολογίας, κρέμονται αναρτημένα στο sff, και μαζεύουν σκόνη εκτυπωμένα στο ντουλάπι μου. Δεν είναι αριστουργήματα, αλλά damn it, δεν είναι όλα του πεταμού. Κάποια από αυτά αρέσουν και στον Μιχάλη Μανωλιό! Κι αν φταίει η τύχη μου, κι αν φταίει η ελληνική πραγματικότητα, θα μπορούσε ποτέ να έρθει ο καιρός που η ντόπια αγορά θα άλλαζε προς το ευνοϊκότερο; Αλλά αυτό δεν είναι γιατί γράφω τούτες εδώ τις λέξεις. Σπλατ, λοιπόν, μ’έφαγε λάχανο μια μέρα εκείνο το φορτηγό που έλεγα. Θα χαθούν στη σκόνη του χρόνου όλα εκείνα που σκέφτηκα κι έγραψα; Φαντάζομαι τον αδελφό μου να περνάει ένα χεράκι από τα δωμάτια που έζησα, να αλλάζει επίπλωση, να ανανεώνει το περιβάλλον που του ανήκει πλέον, να ξεφορτώνεται σαβούρα για να κάνει χώρο. Κι αν τα έγγραφα μου επιβιώσουν του πρώτου σκουπίσματος, για συναισθηματικούς λόγους, όταν το χαρτί τους αρχίσει να κιτρινίζει χωρίς να έχει μετακινηθεί τίποτα, την τρίτη ή τέταρτη φορά πιθανό να καταλήξουν στον μπλε κάδο μπροστά στο σπίτι μας. Δεν είμαι ο μόνος που έχω γράψει τόσο. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι πολυγραφότατοι μεταξύ σας, πολλοί για τους οποίους αυτό το έργο, του γραψίματος εννοώ, είναι κάτι παραπάνω από απλό χόμπι. Δεν χρειάζεται να περιγράψω τι είναι για σας το γράψιμο, ξέρετε τι είναι όπως ξέρετε ποιοι είστε, καμία σχέση με τους «γράφω για την πλάκα μου.» Τα έργα σας είναι τα παιδιά σας. Τα αγαπάτε, τα πονάτε, τα βγάλατε και τα φροντίσατε με κόπο, και όπως-και-δήποτε θέλετε να διαβαστούν. Θέλετε να τα αποκτήσουν το αναγνωστικό τους κοινό. Μας έχει πατήσει το φορτηγό λοιπόν. Και τώρα; Μια εκδοχή είναι να ανακαλυφθούν μια μέρα τυχαία εδώ στο sff, για όσο θα υπάρχει το sff. Άλλη εκδοχή; Η ιδέα για το τόπικ μου προέκυψε αυτές τις μέρες, καθώς σκεπτόμουν αν θα μπορούσα να πουλήσω τα δικαιώματα των διηγημάτων μου για ένα κομμάτι ψωμί σε κάποιον που θα τα εκμεταλλευόταν μια μέρα στο μέλλον, όταν το εκδοτικό σκηνικό θα άλλαζε στην Ελλάδα. Ένα νέο σκηνικό που φυσικά δεν θα προλάβαινα να αντικρίσω. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Η ερώτηση του τόπικ είναι που, πως, σε ποιον θα κληροδοτούσατε το έργο σας αν δεν προλαβαίνατε να αποκτήσετε εκδότη; Κι αν δεν αφορούσε εκμετάλλευση (εκδοτική και εμπορική) σε ποιον θα φροντίζατε να αφήσετε όλο εκείνο τον κόπο; Μήπως δεν θα σας ένοιαζε καθόλου; Κατευθείαν στην ανακύκλωση; Κάτι που δεν το έχω σκεφτεί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted March 15, 2012 Share Posted March 15, 2012 Έχω ένα θείο. Πέρασε πολλά στη ζωή του, έφθασε - ίσως - μέχρι λίγο πριν το απονενοημένο διάβημα. Εκεί κοντά στα εβδομήντα αφιερώθηκε επιτέλους σε αυτό που ως τότε έκανε ενοχικά ως χόμπι κι όλοι τον λοιδορούσαν. Δέκα χρόνια μετά, δεν έγινε υπερεπιτυχημένος, αλλά γλυπτά του εκτίθενται πλέον κι εκτιμούνται από κάποιους. Γιατί τον αναφέρω; Δούλεψα μαζί του στην οικογενειακή επιχείρηση, μια δεκαπενταετία πριν, ήμουν πιτσιρικάς. Τον έβλεπα ξαφνικά να τρέχει, ν' αναδιανέμει πράγματα (όχι πάντα με προφανή λόγο) κι οι νεότατοι υπάλληλοι (εγώ ήμουν ο γιος του αφεντικού – ενός από τα 'αφεντικά' τέλος πάντων) κάγχαζαν: “Ο γάιδαρος πριν ψοφήσει, καυλώνει!”. Κι όμως τα γλυπτά αυτού του ανθρώπου προέκυψαν αργότερα, προτού ψοφήσει. Ακόμη ασκεί την τέχνη, στα ογδόντα τόσα του, αν και με μεγάλη δυσκολία. Με βλέμμα θολό, ονειροπόλο. Θα μπορούσε σχεδόν να τον ειρωνευτεί κανείς. Αν φυσικά είχε κάτι καλύτερο ν' αντιπαραβάλει στα γλυπτά του... Προσωπικά δεν θέλω να κληροδοτήσω τίποτα – σιγά μη διαβάσει κάποιος τους παλιούς σκληρούς δίσκους μου. Μπορούμε όμως να πάντα δώσουμε viagra στον μακαρίτη προτού πεθάνει. Ας μας δώσει προσωπικά, μ' εμπιστοσύνη αυτά που θεωρεί τα καλύτερά του παιδιά, ας τ' αφήσει στη πιο ανηλεή έκθεση της κριτικής, της αγάπης, και των συμβουλών αυτών που θα εμπιστευθεί,, ώστε να τους εμφυσήσει νέα ζωή (όντας ο ίδιος εν ζωή φυσικά...) κι ίσως βρουν κι αυτά τα δρόμο τους. Είναι το παιχνίδι της αλληλεπίδρασης που μετράει, που έχει πλάκα και νόημα. Κι αν γιγαντωθεί, ακόμη καλύτερα (αν δεν είναι σαφές Ντίνο, εγώ προσφέρομαι – αλλά θα θυσιάσεις στο βωμό τους πιο εκλεκτούς απογόνους...): συνήθως δεν είναι οι γέροι ασθενικοί, τα παιδιά είναι ατροφικά, ή σχεδόν. Τ' αγαπάμε, αλλά έχουμε καθήκον να τα ενδυναμώσουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 16, 2012 Share Posted March 16, 2012 Μακαβρια ερωτηση... γιατι πρεπει παντα να σκεφτεσαι αρνητικα; Μπορεις να σκεφτεις πως θα εκδοσεις τα καλυτερα σου και θα αναγνωριστεις... ποτε δεν καταλαβα γιατι πρεπει με το ζορι να ριχνουμε τον εαυτο μας... υπαρχουν τοσα αλλα γυρω μας, που προσπαθουν να μας ριξουν, που με πιανει το πεισμα μου και αρνουμαι να μπω σε αυτη την διαδικασια... απλα και μονο απο καπριτσιο! Τι θα ηταν η ζωη χωρις καπριτσια...; Για την ωρα γραφω για μενα... για τα κεφια μου, τα γουστα μου, τις ορεξεις μου, τα ονειρα μου, τα ψυχαναλυτικα μου κτλ Ειναι "εγωιστικο" και μου αρεσει. Δεν θα θελα να το μοιραστω με κανεναν (για την ωρα)... αλλωστε ποιον θα βρω να ειναι "ανταξιος" να τα κληροδοτησω; Ποιος θα τα αγαπησει, πονεσει περισσοτερο απο εμενα; Και μεχρι υποθετικα να τον βρω αυτον τον καποιον δεν νομιζω πως ν' αλλαξω γνωμη... αν και εφοσον αφησω αυτον τον κοσμο (δεν σκοπευω αλλα λεμε τωρα) θα τα παρω μαζι μου! Ολα βρισκονται ουτως η αλλως στο μυαλο μου... Ασε που μολις εκανα εικονα... εμενα μιας αλφα ηλικιας τρελη γριετζο (που δεν θα επιτρεπω στα εγγονια μου να με φωναζουν γιαγια αλλιως θα τα αποκληροσω τα σκασμενα) που θα πηγαινω εξωτικα ταξιδια στην Ινδια, Ιαπωνια και γενικα σε χωρες που ξεκινανε απο Ι (ειπαμε τι ειναι η ζωη χωρις καπριτσια) και μετα θα εμπνευομαι να γραφω...οταν ερθει η ωρα να ανοιξει η διαθηκη μου ολοι θα περιμενουν να τους εχω αφησει περιουσια, αλλα εγω θα τα εχω φαει στα ταξιδια και θα γινει στον συμβολαιογραφο μακελειο! Ουτε τα χειρογραφα μου δεν θα βρισκουν... μην σου πω θα τους βαλω να ψαχνουν τον θησαυρο και θα ειναι τα χειρογραφα... ε ρε γλεντια! Πολυ ωραια θα περασω ακομα και τοτε!!! Χε χε χε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted March 19, 2012 Share Posted March 19, 2012 Εγώ δεν θα τα άφηνασε κανένα συγκεκριμένα. Αν οι νόμιμοι κληρονόμοι μου τα εκτιμούσαν θα τα αξιοποιούσανκατάλληλα προς όφελος τους, αλλιώς θα είχαν την τύχη που έχουν τα γραπτά τόσωνκαι τόσων συγγραφέων που πεθαίνουν καθημερινά (αλήθεια σκεφτήκατε ποτέ πόσοι πεθαίνουνκαθημερινά γύρω μας που ίσως να έχουν γράψει θησαυρούς τους οποίους δεν θαεκτιμήσει ποτέ κανείς); Ντίνο, το sff.gr σου δίνει μια ασφάλεια, πάντως. Αν, λέμε τώρα (και δαγκάνωτη γλώσσα μου) μαθαίναμε για το ατύχημα με το φορτηγό, θα αναλαμβάναμε μιαπροσπάθεια να εκδίδαμε τα αξιολογότερα από τα έργα σου. Εγώ τουλάχιστον που ταεκτιμώ πολύ θα συνεισέφερα ακόμα και οικονομικά σε μια τέτοια προσπάθεια, όχι γιανα βγάλουμε κέρδος αλλά, έτσι, στη μνήμη του Μακαρίτη… Η εισήγησή μουλοιπόν, Ντίνο είναι, αν μέχρι τον θάνατό σου δεν δικαιωθείς συγγραφικά (κάτιπου απεύχομαι), να αφήσεις το έργο σου κληρονομιά στο sff.gr. Αν πάλι επιμένεις να τα πουλήσεις σε κάποιον μέχρι να αλλάξει η κατάστασηστον ελληνικό κόσμο, φρόντισε αυτός που θα τα αγοράσει να είναι σήμερα ανήλικοςώστε να προλάβει τις αλλαγές αφού στο άμεσο προσεχές μέλλον δεν υπάρχουνενδείξεις ότι θα αλλάξει κάτι… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 19, 2012 Author Share Posted March 19, 2012 (edited) Η εισήγησή μου λοιπόν, Ντίνο είναι, αν μέχρι τον θάνατό σου δεν δικαιωθείς συγγραφικά (κάτιπου απεύχομαι), να αφήσεις το έργο σου κληρονομιά στο sff. Ευχαριστώ Αντώνη, αλλά ας μη παρεξηγηθώ. Τις προσωπικές μου ανησυχίες τις κάλυψα. Αναρωτιόμουν για τις δικές σας ανησυχίες, και αν τις έχετε. Τρεις καλές απαντήσεις ως τώρα, και καταλαβαίνω ότι εκείνο το "φορτηγό" είναι ευαίσθητο και δύσκολο θέμα. Το τρέμω κι εγώ, ασχέτως συγγραφικής κληρονομιάς ή όχι. Edited March 19, 2012 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 19, 2012 Share Posted March 19, 2012 Εχεμ... δεν θελω να βγω εκτος θεματος αλλα επειδη με ειχε χτυπησει αυτοκινητο (ευτυχως δεν ηταν φορτηγο) και ξερω πως ειναι... πρεπει να σας πω πως ο φοβος ειναι ψευτικος θεος... φυσικα και μετα απο κατι τετοιο φοβασαι ακομα και να περπατησεις στο πεζοδρομιο, αλλα καποια στιγμη καταλαβαινεις πως δεν μπορεις να φοβασαι ολη την ωρα... ο χρονος ειναι μεγαλος γιατρος... δεν πρεπει να φοβομαστε το αναπαντεχο αυτο θα ερθει αν ειναι να ερθει... μπορει βεβαια και κατι αναπαντεχο να ειναι καλο! Αλλα οπως και να εχει νομιζω πως πρεπει να ζουμε και να γραφουμε οσο μπορουμε χωρις φοβο, γιατι αν εχεις φοβο τοτε δεν ζεις και δεν μπορεις να γραψεις. Ετσι νομιζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.