Totentanz

[GeoVa]

Είδος: "Σκοτεινή" φαντασία (;)

Αριθμός στίχων: 16

Σχόλια: Το πρώτο μου ποίημα, αν και δεν είμαι και τόσο σίγουρος αν είναι...

 

Μια φορά –μονάχα μια φορά– το χρόνο,

 

οι νεκροί βγαίνουν από τους τάφους τους·

 

βγαίνουν και, ντυμένοι σκελετοί, αρχίζουν να γλεντούν,

 

να γλεντούν μες στα ερειπωμένα νεκροταφεία.

 

 

Κι ενώ της σελήνης το φως τούς λούζει,

 

οι νεκροί χορεύουν· χορεύουν κάνοντας

 

κινήσεις περίεργες, κινήσεις αλλόκοτες.

 

 

Και καθώς χορεύουν, φλόγες εκσφενδονίζονται στον αέρα,

 

φλόγες οι οποίες μεταμορφώνονται κατευθείαν σε ποτήρια,

 

σε μπουκάλια με κρασί, ακόμα και σε ξύλινα τραπέζια και

 

μουσικά όργανα.

 

 

Έτσι το γλέντι τους γίνεται πιο όμορφο και ευχάριστο.

 

Πίνουν και μεθούν, και μιλούν και χορεύουν μέχρι θανάτου,

 

και όταν οι ώρες περνούν κι έρχεται το ξημέρωμα,

 

οι νεκροί ξαναμπαίνουν μες στους τάφους τους·

 

γι’ άλλη μια φορά ο Χορός των Νεκρών είχε τελειώσει.

Edited March 22, 2012 by GeoVa

[laas7]

Αργησα να σου γραψω γιατι ειχαμε τον διαγωνισμο συντομης ιστοριας και γραφω και για το πλοτς...ειμαι λιγο στο τρεξιμο.

Αφου ειναι το πρωτο ποιημα σου πρεπει να του δωσουμε την δεουσα προσοχη!

Θελει δουλιτσα ... αλλα σαν ιδεα εχει προοπτικες. Θα μπορουσε να γινει ενα ποιημα τρομου με εικονες που να περιγραφεις πως βγαινουν απο τους ταφους η να εξηγησεις γιατι συγκεκριμενα μια φορα τον χρονο οι νεκροι χορευουν, να δημιουργησεις ενα υποβαθρο πισω απο το ποιημα που θα το κανει να "στεκει". Τωρα οι περιγραφες παραμενουν μονο στον χορο και το γλεντι και δεν μας δινουν αλλη αισθηση... Μια μικρη λεπτομερεια ειναι πως στον τελευταιο στιχο περνας σε παρελθοντικο χρονο, ενω στο υπολοιπο ποιημα χρησιμοποιεις ενεστωτα. Αυτο δεν χαριζει και χαλαει την γλωσσα, θα ηταν καλυτερα να σκεφτεσαι πως ειναι καλυτερο να χρησιμοποιεις σταθερα εναν χρονο σαν ενα πολυ γενικο κανονα.

Καταλαβαινω πως ηθελες να πεις πως ο χορος εφτασε στο τελος του οποτε ισως να εγραφες π.χ. "γι αλλη μια φορα ο Χορος των νεκρων εχει τελειωσει" νομιζω του παει καλυτερα.

Edited March 29, 2012 by laas7

[GeoVa]

Αργησα να σου γραψω γιατι ειχαμε τον διαγωνισμο συντομης ιστοριας και γραφω και για το πλοτς...ειμαι λιγο στο τρεξιμο.

Αφου ειναι το πρωτο ποιημα σου πρεπει να του δωσουμε την δεουσα προσοχη!

Θελει δουλιτσα ... αλλα σαν ιδεα εχει προοπτικες. Θα μπορουσε να γινει ενα ποιημα τρομου με εικονες που να περιγραφεις πως βγαινουν απο τους ταφους η να εξηγησεις γιατι συγκεκριμενα μια φορα τον χρονο οι νεκροι χορευουν, να δημιουργησεις ενα υποβαθρο πισω απο το ποιημα που θα το κανει να "στεκει". Τωρα οι περιγραφες παραμενουν μονο στον χορο και το γλεντι και δεν μας δινουν αλλη αισθηση... Μια μικρη λεπτομερεια ειναι πως στον τελευταιο στιχο περνας σε παρελθοντικο χρονο, ενω στο υπολοιπο ποιημα χρησιμοποιεις ενεστωτα. Αυτο δεν χαριζει και χαλαει την γλωσσα, θα ηταν καλυτερα να σκεφτεσαι πως ειναι καλυτερο να χρησιμοποιεις σταθερα εναν χρονο σαν ενα πολυ γενικο κανονα.

Καταλαβαινω πως ηθελες να πεις πως ο χορος εφτασε στο τελος του οποτε ισως να εγραφες π.χ. "γι αλλη μια φορα ο Χορος των νεκρων εχει τελειωσει" νομιζω του παει καλυτερα.

 

Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, laas7!

 

Κάποια μέρα θα προσπαθήσω να το βελτιώσω, να το επεκτείνω. Βέβαια, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορώ να εξηγήσω γιατί βγαίνουν και γιατί χορεύουν. Πιστεύω πως δεν έχει και τόσο σημασία...

 

Το όλο ποίημα το εμπνεύστηκα από το Totentanz: Paraphrase on Dies Irae του F. Liszt, καθώς και από διάφορες ζωγραφιές. Θα πρέπει επίσης να πω πως Totentanz = Danse Macabre = Χορός των Νεκρών.

 

Μια άλλη ερώτηση: είναι πραγματικά ποίημα; Γιατί άμα είναι, δεν υπάρχει μεγάλη δυσκολία τελικά! (Τόσο καιρό δεν έγραφα ποίηματα επειδή έχω συνηθίσει στο κλασικό αφηγηματικό στυλ, και φοβόμουν μήπως δεν ήταν!)

[laas7]

Με ρωτας αν ειναι πραγματικο ποιημα;

Δυσκολη ερωτηση... νομιζω δεν πρεπει να ρωτας κανεναν περα απο τον εαυτο σου... πως να σου πει καποιος αλλος κατι που πρεπει να ξερεις εσυ;

Δεν προσπαθω να αποφυγω την ερωτηση, απλα νομιζω πως η ποιηση ειναι ουτως η αλλως τοσο ιδιαιτερη που δεν μπορω εγω η καποιος αλλος να την καταταξει τοσο ευκολα... ναι αυτο ειναι ποιημα οχι το αλλο δεν ειναι. Επισης μου εχει τυχει εγω να μην το βρισκω ποιημα και αλλοι ναι και το αναποδο...

Δεν ξερω αν πρεπει να θεωρησεις πως ειναι ευκολο να γραφεις ποιηση... δεν νομιζω πως ειναι... μην φοβασαι να πειραματιστεις! Γιατι να φοβασαι αν ειναι ποιημα η οχι; Θα προσπαθησεις και θα δεις τι θα βγει... εγω δεν ξερω κανεναν που να γεννηθηκε και να τα ηξερε ολα... και καμμια φορα να φαμε τα μουτρα μας ειναι καλο... μαθαινουμε... πως θα γινει αλλιως; Νομιζω πως το κλειδι ειναι η δουλεια... δουλεια... δουλεια... για μενα αυτο δινει τα επιθυμητα αποτελεσματα... να εξασκουμαι και να διορθωνομαι. Δουλεια!

Τωρα που μου ειπες πως το εμπνευστηκες... μου ηρθε μια ιδεα... να χορευουν τιμωντας τον θανατο...