dagoncult Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Σας ευχαριστώ όλους για μια ακόμη φορά για την θερμή φιλοξενία. Επειδή σας ομολογώ πως, πριν ακόμη μάθω για την ύπαρξη αυτής της ανοιχτής συζήτησης και κριτικής, σκεφτόμουν να αναβιώσω κάποιους παλιούς μου ήρωες, είτε με την μορφή ενός βιβλίου που θα έχει συγκεντρωμένες όλες τις ιστορίες τους, είτε με την συνέχιση των περιπετειών εκείνων που είναι ακόμη ζωντανοί (ή έστω νεκροζώντανοι ) θα με βοηθούσε ιδιαίτερα αν άκουγα τις δικές σας γνώμες πάνω στο θέμα. Θα θέλατε να δείτε ή να διαβάσετε κάτι τέτοιο, ή θεωρείτε πως τα συγκεκριμένα πρόσωπα έχουν κάνει τον κύκλο τους και το προτιμώτερο είναι να συνεχίζουν να αναπαύονται μαζί με τις ανθολογίες στον κοιμητήριο των συγγραφικών επινοήσεων (ή έστω συγγραφικών αποπειρών); Αν αυτό το ερώτημα και οι τυχόν απαντήσεις του υπερβαίνουν το θέμα αυτών των σχολιασμών, παρακαλώ θεωρήστε την ως μη γενόμενη. Θ.Μ. Και για 'μένα καλύτερα καινούρια διηγήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Και εγώ θα ήθελα να διαβάζω καινούργιες περιπέτειες αυτών των ηρώων. Θα μ' άρεσε δε, όλη αυτή η προσπάθεια να θυμίζει κάτι από τα παλιά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Τα δικά μου σχόλια για το βιβλίο Νο. 16 - "Ιστορίες Μυστηρίου και τρόμου": Χένρι Σ. Ουάιτχεντ - Τα χείλη: Η άσχημη συμπεριφορά του κυβερνήτη ενός δουλεμπορικού θα έχει πολύ πολύ άσχημες επιπτώσεις στον ίδιο. Πολύ καλή και "γρήγορη" ιστορία. Πάμελα Σάρτζεντ - Το παλιό σκοτάδι: Όλα ξεκινούν από μια διακοπή ρεύματος..Ο αναγνώστης μπαίνει σίγουρα στο κλίμα λόγω της πολύ καλής ατμόσφαιρας που δημιουργεί η συγγραφέας. Όλιβερ Λα Φαρτζ - Στοιχειωμένη γη: Αυτή η τόσο σύντομη ιστορία ήταν απολαυστική για μένα, γιατί είχε χροιά urban legend, σαν αυτές που λέγαμε κάποτε ο ένας στον άλλο για να τρομάξουμε. Άντομπι Τζέιμς - Ο δρόμος του Μικτλαντεκούτλι: Ένας δολοφόνος ξεφεύγει από την αστυνομία και στο δρόμο του αντιμετωπίζει ένα μοιραίο δίλημμα. Μου άρεσε πολύ και η πλοκή και το ηθικό κομμάτι. Χ. Φ. Λάβκραφτ/Όγκαστ Ντέρλεθ - Η κληρονομιά των Πήμποντυ: Η το σπίτι - κληρονομιά της οικογένειας Πήμποντυ κρύβει πολλά μακάβρια μυστικά. Είναι από εκείνες τις ιστορίες του Λάβκραφτ με κερδίζουν πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες χαρακτηριστικές του. Βρήκα τη συγκεκριμένη ανατριχιαστική και χορταστική..από κάθε άποψη. Μάριον Κρόφορντ - Το κρανίο που ουρλιάζει: Έχει πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος αφήγησης της συγκεκριμένης ιστορίας από τον ήρωα. Ένα κρανίο είναι η αιτία των εφιαλτών και ανατριχιαστικών δοκιμασιών που περνά ένας ηλικιωμένος καπετάνιος. Ωραία, σκοτεινή πλοκή και ατμόσφαιρα, πολύ καλό τέλος. Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ - Τα σκυλιά του Τίνταλος: Ένας εκ των ηρώων του διηγήματος κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και ο άλλος καταγράφει αυτή την αλλόκοτη εμπειρία. Χμμμ..εντάξει, εδώ δεν ενθουσιάστηκα. Μου άρεσε όμως το παιχνίδι με το χρόνο και τις διαστάσεις. Κλαρκ Άστον Σμιθ - Ούμπο - Σάθλα: Κάποιος επισκέπτεται ένα μαγαζί με αντίκες και εκεί ανακαλύπτει ένα κρύσταλλο με πολύ παλιά και δυσοίωνη ιστορία. Ωραίο και περίεργο το "ταξίδι" του ήρωα, πολλά και περίεργα τα ονόματα - σιδηρόδρομοι. Κθουλικό διήγημα, αλλά μου άρεσε -ίσως και λόγω έκτασης-. Γενικά, είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για το συγκεκριμένο βιβλίο, και πράγματι άξιζε η ανάγνωση, καθώς πρόκειται για πολύ καλή συλλογή. Επιπλέον, μου άρεσαν πολύ οι χιουμοριστικοί πρόλογοι της κάθε ιστορίας, όπως επίσης και οι ατάκες στο οπισθόφυλλο από τον Γιώργο Μπαλάνο. Μη το αφήσετε όσοι το βρείτε. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 Τα δικά μου σχόλια για το βιβλίο Νο. 16 - "Ιστορίες Μυστηρίου και τρόμου": Χένρι Σ. Ουάιτχεντ - Τα χείλη: Η άσχημη συμπεριφορά του κυβερνήτη ενός δουλεμπορικού θα έχει πολύ πολύ άσχημες επιπτώσεις στον ίδιο. Πολύ καλή και "γρήγορη" ιστορία. Πάμελα Σάρτζεντ - Το παλιό σκοτάδι: Όλα ξεκινούν από μια διακοπή ρεύματος..Ο αναγνώστης μπαίνει σίγουρα στο κλίμα λόγω της πολύ καλής ατμόσφαιρας που δημιουργεί η συγγραφέας. Όλιβερ Λα Φαρτζ - Στοιχειωμένη γη: Αυτή η τόσο σύντομη ιστορία ήταν απολαυστική για μένα, γιατί είχε χροιά urban legend, σαν αυτές που λέγαμε κάποτε ο ένας στον άλλο για να τρομάξουμε. Άντομπι Τζέιμς - Ο δρόμος του Μικτλαντεκούτλι: Ένας δολοφόνος ξεφεύγει από την αστυνομία και στο δρόμο του αντιμετωπίζει ένα μοιραίο δίλημμα. Μου άρεσε πολύ και η πλοκή και το ηθικό κομμάτι. Χ. Φ. Λάβκραφτ/Όγκαστ Ντέρλεθ - Η κληρονομιά των Πήμποντυ: Η το σπίτι - κληρονομιά της οικογένειας Πήμποντυ κρύβει πολλά μακάβρια μυστικά. Είναι από εκείνες τις ιστορίες του Λάβκραφτ με κερδίζουν πολύ περισσότερο από τις υπόλοιπες χαρακτηριστικές του. Βρήκα τη συγκεκριμένη ανατριχιαστική και χορταστική..από κάθε άποψη. Μάριον Κρόφορντ - Το κρανίο που ουρλιάζει: Έχει πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος αφήγησης της συγκεκριμένης ιστορίας από τον ήρωα. Ένα κρανίο είναι η αιτία των εφιαλτών και ανατριχιαστικών δοκιμασιών που περνά ένας ηλικιωμένος καπετάνιος. Ωραία, σκοτεινή πλοκή και ατμόσφαιρα, πολύ καλό τέλος. Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ - Τα σκυλιά του Τίνταλος: Ένας εκ των ηρώων του διηγήματος κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο και ο άλλος καταγράφει αυτή την αλλόκοτη εμπειρία. Χμμμ..εντάξει, εδώ δεν ενθουσιάστηκα. Μου άρεσε όμως το παιχνίδι με το χρόνο και τις διαστάσεις. Κλαρκ Άστον Σμιθ - Ούμπο - Σάθλα: Κάποιος επισκέπτεται ένα μαγαζί με αντίκες και εκεί ανακαλύπτει ένα κρύσταλλο με πολύ παλιά και δυσοίωνη ιστορία. Ωραίο και περίεργο το "ταξίδι" του ήρωα, πολλά και περίεργα τα ονόματα - σιδηρόδρομοι. Κθουλικό διήγημα, αλλά μου άρεσε -ίσως και λόγω έκτασης-. Γενικά, είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για το συγκεκριμένο βιβλίο, και πράγματι άξιζε η ανάγνωση, καθώς πρόκειται για πολύ καλή συλλογή. Επιπλέον, μου άρεσαν πολύ οι χιουμοριστικοί πρόλογοι της κάθε ιστορίας, όπως επίσης και οι ατάκες στο οπισθόφυλλο από τον Γιώργο Μπαλάνο. Μη το αφήσετε όσοι το βρείτε. Από εδώ μία- δύο ιστορίες το πολύ δεν μου άρεσαν. Πολύ καλός τόμος όντως, από τους καλύτερους της σειράς. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted June 3, 2012 Share Posted June 3, 2012 (edited) Φοβερός και ο # 16. Ξεχώρισα το '' Παλιό σκοτάδι.'' Όντως οι πρόλογοι και τα σχόλια του Μπαλάνου είναι πολύ εύστοχοι, για άλλη μια φορά. Edited June 3, 2012 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 4, 2012 Share Posted June 4, 2012 Νο 26, Ιστορίες Ελληνικής Φαντασίας -Θωμάς Μαστακούρης "Ισάι Μποζάτζου": Δεν το λέω επειδή ο συγγραφέας διαβάζει το νήμα: το καλύτερο του βιβλίου. Παρόλο που μου φάνηκε περίεργη επιλογή το γιαπωνέζικο φάντασυ, ο κος Θ.Μ. φαίνεται να έχει κάνει αρκετή έρευνα και έχει φτιάξει ένα πολύ πειστικό φανταστικό περιβάλλον, πλοκή, χαρακτήρες κλπ. Εντάξει, η υπόθεση δεν είναι και η πιο πρωτότυπη, αλλά αυτό δεν το χαλάει. -Κωνσταντίνος Ρωμοσιός "Ο κόσμος του ΑΚΡΟΣ": Βιντεογκέιμ αποκτά περισσότερη αληθοφάνεια ή "ζωή" από όση σκόπευαν οι κατασκευαστές του ή περίμεναν οι παίχτες του. Όχι και τόσο ενδιαφέρον και δεν έχει καθόλου υπόθεση, απλώς παρουσιάζει αυτήν την ιδέα. -Αλέξανδρος Θεοφανίδης "Μη γυρέψεις να δεις": Φάντασυ με βρυκόλακα, κάστρο, θύματα που τους πίνει το αίμα κλπ. Λίγο πιο μεγάλο από ό,τι θα έπρεπε, αλλά πολύ ωραία γραμμένο και το τέλος αρκετά ωραίο και παραμυθένιο. -Θανάσης Βέμπος "Κουασιμόδος και Σίσυφος": Μάλλον cyberpunk θα το έλεγα. Πολύ φιλόδοξο και το μεγαλύτερο απ'όλα, πιάνει το 1/3 του βιβλίου και θα μπορούσε να εκδοθεί μόνο του. Ιδέες, προβληματισμοί και τεχνικές γνώσεις μπλέκονται για να φτιάξουν μια αρκετά συναρπαστική περιπέτεια με ένα διαστημόπλοιο που έχει μια αποστολή που δεν την καταλαβαίνουν και πολύ οι αστροναύτες του. Ουράνια σώματα και τεχνητές νοημοσύνες και άλλα πολλά που δεν τα κατάλαβα. Υποψιάζομαι ότι αν καταλάβαινα περισσότερα θα ενθουσιαζόμουν, αλλά μπερδεύτηκα. Στα μείον η γραφή, που είναι σκέτη σαν ντοκυμαντέρ. Γενικά αξίζει μια ματιά, αλλά δε θα μου έλειπε αν δεν το είχα διαβάσει. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 4, 2012 Author Share Posted June 4, 2012 Βιβλίο 20 - Ιστορίες από Βελούδο και Ατσάλι Επιμέλεια: Θωμάς Μαστακούρης Περιεχόμενα: Ρόμπερτ Χάουαρντ - Η κοιλάδα του Σκώληκα Αυτό εδώ το προϊστορικό φάνταζυ μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια και, όσο διάβαζα την αρχή, αδυνατούσα να καταλάβω για ποιο λόγο το εκθειάζατε εδώ, μου είχε φανεί πολύ expository. Και μετά διάβασα το τελευταίο κομμάτι και είναι από τα πιο ΕΠΙΚΑ κείμενα που έχω διαβάσει. Πεντάστερη ιστορία από το θείο Μπομπ Τάνιθ Λι - Μια φορά το Χρόνο Ταξιδιώτης αναγκάζεται να λύσει ένα μυστηριώδη φόνο. Καλή ιστορία, λίγο αστυνομικό και λίγο φάνταζυ που δημιουργεί μία καλή ιστορία που όμως, δεν ξεχωρίζει. Μίκαελ Μουρκοκ - Ενώ οι θεοί γελούν Όταν είχα πρωτοδιαβάσει την ιστορία με είχε εντυπωσιάσει το τέλος της. Αυτή τη φορά δεν ξετρελάθηκα, αν και το τέλος είναι από τα καλύτερα από τις ιστορίες με τον Έλρικ. Η μέση όμως είναι μάλλον τυπική για τη σειρά. Τζορτζ Μακντόναλντ - Φωτογέννητος και Νυχτερίδα Μάγισσα μεγαλώνει δύο παιδιά, το ένα μόνο στο φως, το άλλο μόνο στο σκοτάδι. Κείμενο του 19ου αιώνα και φαίνεται, αλλά πολύ ενδιαφέρον. Λόρδος Ντάνσανι - Το άπαρτο κάστρο Ο Λόρδος Ντάνσανι έχει ένα πολύ αφηγηματικό τρόπο γραφής, το ίδιο κάνει και εδώ και, με σημερινά δεδομένα, η έλλειψη show αφαιρεί αρκετά από την πολύ καλή ιστορία του νεαρού πολεμιστή που κάνει μια επική αναζήτηση για να σώσει το χωριό του από δαιμονικούς εφιάλτες. Φίλιπ Λάβκραφτ - Η αναζήτηση του Ιρανού Οι Ονειρικές ιστορίες του Λαβκραφτ σπάνια αποτελούν τις καλύτερές του, και αυτή εδώ το επιβεβαιώνει - παρά το λυρισμό της. Συνολική Εντύπωση: Μπορεί να μην δείχνω ενθουσιασμένος με τις ιστορίες, αλλά η ανθολογία αυτή είναι συμπαγής και προσφέρει αρκετή ψυχαγωγία στον αναγνώστη. Η κοιλάδα του Σκώληκα σίγουρα ξεχωρίζει, αλλά δεν υπάρχει αδύναμη ιστορία στο βιβλίο, όλες είναι, με τον τρόπο τους, τουλάχιστον καλές 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 4, 2012 Share Posted June 4, 2012 (edited) Ρόμπερτ Χάουαρντ - Η κοιλάδα του Σκώληκα Αυτό εδώ το προϊστορικό φάνταζυ μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια και, όσο διάβαζα την αρχή, αδυνατούσα να καταλάβω για ποιο λόγο το εκθειάζατε εδώ, μου είχε φανεί πολύ expository. Και μετά διάβασα το τελευταίο κομμάτι και είναι από τα πιο ΕΠΙΚΑ κείμενα που έχω διαβάσει. Πεντάστερη ιστορία από το θείο Μπομπ Μονάχα αυτή την ιστορία να είχε γράψει ο Howard και τίποτα άλλο, θα ήταν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς του barbaric epic. Βαρβαρισμός σε όλο του το μεγαλείο, η λέξη ''συγκλονιστικό'' πραγματικά υποτιμά αυτό το απίστευτο αριστούργημα. Edited June 4, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted June 4, 2012 Share Posted June 4, 2012 #51, Ιστορίες Μελλοντικού Ερωτισμού Αυτό το είχα αγοράσει από τον μπάρμπα στην Μαυρομιχάλη προτού κλείσει το κατάστημα και το είχα για καιρό στα αδιάβαστα. Έχουμε και λέμε: -Μπρους Μακάλιστερ "Όταν ο πατέρας φεύγει": καλή ιδέα με ταξιδιώτη του διαστήματος που επιστρέφει μετά από χρόνια στη Γη και αποκαλύπτει στη γυναίκα του πως έχει κάνει παιδί με μια εξωγήϊνη. Δυστυχώς τα μπερδεύει λίγο προς το τέλος. -Λάρυ Νίβεν "Άνδρας από ατσάλι, γυναίκα από τσιγαρόχαρτο": ο Νίβεν κάνει χαβαλέ αναλύοντας τις δυσκολίες που θα συναντούσε ο Σούπερμαν στη σεξουαλική επαφή και την τεκνοποίηση. Έχει πλάκα και μάλλον θα τσαντίσει τους φαν του υπερήρωα. -Μανουέλ Βαν Λόγκεν "Ερωτικές Κούκλες": πολυ ωραίο σύντομο διήγημα για μια μελλοντική κοινωνία όπου οι άνθρωποι το ρίχνουν στις ερωτικές κούκλες για ικανοποίηση. Έξυπνο τέλος. -Πατ Κάντιγκαν "Οδική βοήθεια": εξωγήϊνος την πέφτει σε άνθρωπο που περιμένει την οδική βοήθεια. Ενδιαφέρον διήγημα. -Φρέντερικ Πολ "Εκατομμυριοστή ημέρα": ψιλοτρελαμένη περιγραφή του ειδυλλίου δύο μελλοντικών "ανθρώπων". Διαβάζεται ανώδυνα. -Τζιν Γουλφ "Είναι πολύ καθαρά": ένας τύπος επισκέπτεται οίκο ανοχής του μέλλοντος. Δεν με ενθουσίασε. -Νάνσι Κρες "Η κούφια γυναίκα του Μπορόφσκι": άλλη μια καλή ιστορία με θέμα μια διαστημική στολή που είναι ερωτευμένη με τον ιδιοκτήτη της. -Ντέιβιντ Τζέρολντ "Ερωτική ιστορία σε τρεις πράξεις": ωραία ιστορία με ζευγάρι που αγοράζει συσκευή καθοδήγησης για το σεξ. -Θωμάς Μαστακούρης "Γνωριμία στο διαδίκτυο": θα συμφωνήσω με όσα έγραψε η wordsmith. Δεν πρόκειται για διήγημα φαντασίας αλλά για μια κοινότοπη ιστορία που σώζεται από την τελευταία γραμμή της. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ανθολογία που διαβάζεται ευχάριστα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted June 4, 2012 Share Posted June 4, 2012 #51, Ιστορίες Μελλοντικού Ερωτισμού Αυτό το είχα αγοράσει από τον μπάρμπα στην Μαυρομιχάλη προτού κλείσει το κατάστημα και το είχα για καιρό στα αδιάβαστα. Έχουμε και λέμε: τρελή μορφή ο μπάρμπας!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 Ιστορίες Αίματος και Πάθους - ν.49 : Λοιπόν, όπως γράφεται και στον πρόλογο, το βιβλίο αυτό περιέχει λίγες ιστορίες, μόλις τέσσερις, λόγω της έκτασής τους. Τα σχόλιά μου αναλυτικά: Ρόμπερτ Χάουαρντ - Η Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής : Ο Κόναν ο Βάρβαρος σε μία από τις πολλές περιπέτειές του. Αυτή τη φορά, μεταξύ άλλων, συναντά τη πανέμορφη Βασίλισσα της Μαύρης Ακτής, την οποία και ερωτεύεται. Μαζί θα ανακαλύψουν κρυμμένους θησαυρούς και θα συναντήσουν πολλούς κινδύνους. Ευχάριστο διήγημα, καλή ιστοριούλα, κλασικός Κόναν. Μάικλ Μούρκοκ - Βασιλιάδες στο σκοτάδι : Ο πρίγκιπας Έλρικ και ο σύντροφός του θέλουν να εξερευνήσουν ένα απόκοσμο δάσος, σε ένα απειλητικό και αφιλόξενο τόπο. Τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή όταν στη συντροφιά τους προστίθεται μια γυναίκα, που θέλει τη βοήθειά τους. Πολύ ευχάριστοι χαρακτήρες, γρήγορη δράση, νεκροζώντανοι,χορταστικές μάχες. Μου άρεσε αρκετά. Ρέι Ράσελ - Sanguinarius : Πόσο ταιριαστό είναι να συναντά κανείς την Ελίζαμπεθ Μπάθορι σε ένα τόμο με τέτοιο τίτλο! Η γνωστή φρικιαστική ιστορία της ιδιόρρυθμης και αιμοδιψούς κόμισσας, δοσμένη υποτίθεται από τη σκοπιά της ίδιας. Η ιστορία που -φυσικά- μου άρεσε περισσότερο από όλες. Χένρι Κάτνερ - Το Δρακοφέγγαρο : Δέκα θεματικές ενότητες συγκροτούν αυτό το διήγημα που εξιστορεί τις περιπέτειες του Έλακ. Αιματοχυσίες, μάχες, και ταυτόχρονα, παραμυθένια τοπία ειδικά στο νησί της Μαγιάνας με φανταστικές περιγραφές. Μου άρεσε, αν και για να είμαι ειλικρινής, από ένα σημείο και μετά προσωπικά με κούρασε. Γενικότερα, στο συγκεκριμένο βιβλίο, το κύριο στοιχείο είναι το αίμα, πότε με χαρακτηριστικά περιπέτειας στα διηγήματα, και πότε με πιο έντονο το στοιχείο του πάθους και της αμαρτίας. Οι λάτρεις της φαντασίας θα περάσουν ευχάριστα, ενώ οι λάτρεις του τρόμου καλύτερα να απευθυνθούν σε άλλο τόμο της σειράς. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 5, 2012 Author Share Posted June 5, 2012 Χένρι Κάτνερ - Το Δρακοφέγγαρο : Δέκα θεματικές ενότητες συγκροτούν αυτό το διήγημα που εξιστορεί τις περιπέτειες του Έλακ. Αιματοχυσίες, μάχες, και ταυτόχρονα, παραμυθένια τοπία ειδικά στο νησί της Μαγιάνας με φανταστικές περιγραφές. Μου άρεσε, αν και για να είμαι ειλικρινής, από ένα σημείο και μετά προσωπικά με κούρασε. H ιστορία αυτή ήταν αρχικά να μπει στο "Ιστορίες με Κολασμένους Ήρωες", αλλά δεν χώρεσε και τη θέση του την πήρε ο Πύργος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 (edited) Ιστορίες Αίματος και Πάθους - ν.49 : Ρέι Ράσελ - Sanguinarius : Πόσο ταιριαστό είναι να συναντά κανείς την Ελίζαμπεθ Μπάθορι σε ένα τόμο με τέτοιο τίτλο! Η γνωστή φρικιαστική ιστορία της ιδιόρρυθμης και αιμοδιψούς κόμισσας, δοσμένη υποτίθεται από τη σκοπιά της ίδιας. Η ιστορία που -φυσικά- μου άρεσε περισσότερο από όλες. Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν από τις πρώτες Ωρόρες που διάβασα, δεύτερη ή τρίτη αν θυμάμαι καλά. Και η ιστορία του Κό- ναν συνιστά την πρώτη μου γνωριμία με τον ανίκητο βάρβαρο. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά ένα περιστατικό που είχε συμβεί ό- ταν διάβαζα το ''Sanguinarius''. Είχα τηλέφωνο τότε μέσα στο δωμάτιο και ενώ είχα απορροφηθεί για τα καλά, αυτό χτύπησε με αποτέλεσμα να τρομάξω πάρα πολύ άσχημα Η απίστευτη ιστορία μάλιστα της αιματοβαμμένης κόμισσας με συνε- πήρε τόσο πολύ, που αγόρασα και μία βιογραφία της που βρήκα, ένα από τα ελάχιστα βιβλία που είμαι διατεθειμένος να κάτσω και να διαβάσω στο πρωτότυπο. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ο Erekose θα μεταφράσει κάποια στιγμή σε μία μελλοντι- κή δουλειά του, το χρονικό για το οποίο κάνει λόγο στην εισαγωγή του διηγήματος Edited June 5, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 (edited) Ιστορίες Αίματος και Πάθους - ν.49 : Ωραία συλλογή. Περιέχει τρεις κλασικές ιστορίες ηρωϊκής φαντασίας και την ιστορία του Ράσελ για την κόμισσα Μπάθορυ, η οποία κλίνει περισσότερο προς τον τρόμο. Ο Ράσελ είχε για χρόνια συνεργασία με το αμερικάνικο Playboy (αυτός πρέπει να είναι, δεν νομίζω να πρόκειται για συνωνυμία). Για όσους/όσες ενδιαφέρονται, σε ένα μικρό βιβλίο που έχει γράψει ο Θανάσης Βέμπος με θέμα τους λυκανθρώπους υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την κόμισσα Μπάθορυ. Edited June 5, 2012 by tsathoggua 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mr. R.Carter Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 Ιστορίες Αίματος και Πάθους - ν.49 : Ωραία συλλογή. Περιέχει τρεις κλασικές ιστορίες ηρωϊκής φαντασίας και την ιστορία του Ράσελ για την κόμισσα Μπάθορυ, η οποία κλίνει περισσότερο προς τον τρόμο. Ο Ράσελ είχε για χρόνια συνεργασία με το αμερικάνικο Playboy (αυτός πρέπει να είναι, δεν νομίζω να πρόκειται για συνωνυμία). Για όσους/όσες ενδιαφέρονται, σε ένα μικρό βιβλίο που έχει γράψει ο Θανάσης Βέμπος με θέμα τους λυκανθρώπους υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την κόμισσα Μπάθορυ. Μηπως ειναι αυτη? http://peri-grafis.com/ergo.php?id=1324 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 Ιστορίες Αίματος και Πάθους - ν.49 : Ωραία συλλογή. Περιέχει τρεις κλασικές ιστορίες ηρωϊκής φαντασίας και την ιστορία του Ράσελ για την κόμισσα Μπάθορυ, η οποία κλίνει περισσότερο προς τον τρόμο. Ο Ράσελ είχε για χρόνια συνεργασία με το αμερικάνικο Playboy (αυτός πρέπει να είναι, δεν νομίζω να πρόκειται για συνωνυμία). Για όσους/όσες ενδιαφέρονται, σε ένα μικρό βιβλίο που έχει γράψει ο Θανάσης Βέμπος με θέμα τους λυκανθρώπους υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την κόμισσα Μπάθορυ. Μηπως ειναι αυτη? http://peri-grafis.c...rgo.php?id=1324 Ναι αυτή είναι και ένα πολύ καλό αφιέρωμα θα βρεις εδώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mr. R.Carter Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 Ιστορίες Αίματος και Πάθους - ν.49 : Ωραία συλλογή. Περιέχει τρεις κλασικές ιστορίες ηρωϊκής φαντασίας και την ιστορία του Ράσελ για την κόμισσα Μπάθορυ, η οποία κλίνει περισσότερο προς τον τρόμο. Ο Ράσελ είχε για χρόνια συνεργασία με το αμερικάνικο Playboy (αυτός πρέπει να είναι, δεν νομίζω να πρόκειται για συνωνυμία). Για όσους/όσες ενδιαφέρονται, σε ένα μικρό βιβλίο που έχει γράψει ο Θανάσης Βέμπος με θέμα τους λυκανθρώπους υπάρχουν αρκετά στοιχεία για την κόμισσα Μπάθορυ. Μηπως ειναι αυτη? http://peri-grafis.c...rgo.php?id=1324 Ναι αυτή είναι και ένα πολύ καλό αφιέρωμα θα βρεις εδώ Ναι την ξερω την Bathory. Εχει τουλαχιστον 16 χρονια που πρωτοακουσα για αυτην ειτε απο Venom ειτε απο Bathory ( group). Γοητευτικη κυρια... Εκ παραδρομης εγραψα αμα αυτη ειναι η Μπαθορυ,αυτο που ηθελα να γραψω ειναι αμα αυτη ειναι η εισαγωγη που εγραψε ο Βεμπος για την Μπαθορυ . Θα τον παρω αυτον το τομο παντως, ειδικα τωρα που εμαθα πως εχει και μια ιστορια για την κυρια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted June 6, 2012 Share Posted June 6, 2012 Ναι την ξερω την Bathory. Εχει τουλαχιστον 16 χρονια που πρωτοακουσα για αυτην ειτε απο Venom ειτε απο Bathory ( group). Γοητευτικη κυρια... Εκ παραδρομης εγραψα αμα αυτη ειναι η Μπαθορυ,αυτο που ηθελα να γραψω ειναι αμα αυτη ειναι η εισαγωγη που εγραψε ο Βεμπος για την Μπαθορυ . Θα τον παρω αυτον το τομο παντως, ειδικα τωρα που εμαθα πως εχει και μια ιστορια για την κυρια. Όχι δεν είναι αυτό το κείμενο του Βέμπου. Οι σύνδεσμοι που παραθέσατε πάντως είναι πολύ κατατοπιστικοί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 12, 2012 Author Share Posted June 12, 2012 Βιβλίο 3 - Ιστορίες με Ταξίδια στο Χωροχρόνο Επιμέλεια: Γιωργος Μπαλάνος Περιεχόμενα: Κηθ Λωμερ - Η χρονοπαγίδα Νουβέλα 180 σελίδων με έναν κακομοίρη τυπάκο που καταλήγει να περιφέρεται ανάμεσα σε χωροχρονικούς βρόγχους ενώ τον κυνηγάει ένα τέρας. Φανταστείτε Νταγκλας Άνταμς με Αμερικάνικο χιούμορ και χωρίς τα πνευματώδη τσιτάτα και έχετε μία εικόνα του τι θα διαβάσετε. Μου φάνηκε μέτριο με λίγα πετυχημένα αστεία. Γκάρυ Κιλγουορθ - Ας Πάμε στο Γολγοθά Χρονοτουρίστες (ένα θέμα που παίζει πολύ στην ανθολογία) παρακολουθούν τη Σταύρωση για να κάνουν μία συγκλονιστική ανακάλυψη. Πικρή και πετυχημένη σάτιρα. Τζων Γουίνταμ - Οι Χρονοβλεψίες του Πώλυ Μικρή πόλη συγκλονίζεται από ορδές άυλων χρονοτουριστών. Επίσης σατιρικό κείμενο που, χωρίς να ξεχωρίζει, κρατάει τον αναγνώστη. Ρέυ Μπραντμπερυ - Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλα Γέρος άντρας "ταξιδεύει" στο παρελθόν μέσω της σοφίτας του. Πολύ δυνατή ιστορία που λέει πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς από το μικρό της μέγεθος. Διαμάντι. Φρεντρικ Μπράουν - Κανένα Παράδοξο Φοιτητής χάνεται στο χωοροχρόνο ενώ παρακολουθεί μάθημα. Επίσης χιουμοριστικό κείμενο με κάμποσο φιλοσοφικό μπλαμπλα για τη φύση της πραγματικότητας και για το γιατί εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροί. Ουίλιαμ Νόλαν - Ο χρόνος και το Τέξας Σύντομη ιστοριούλα με θέμα τον χρονοαποικισμό της Άγριας Δύσης του παρελθόντος. Ο πρόλογος του Μπαλάνου καταστρέφει το twist στο τέλος της ιστορίας... Χάρρυ Χαρρισον - Διώκτης της Αμαρτίας Κάτι που μοιάζει στην αρχή με αστυνομική ιστορία ξεδιπλώνεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ιστορία θέλει το χρόνο της για να "ανοίξει" αλλά το payoff της είναι ικανοποιητικό - και πολυφορεμένο Κρις Νέβιλ - Το Δάσος του Ζιλ Και άλλο μικροσκοπικό διαμάντι, που με λακωνικό τρόπο δίνει ένα εφιαλτικό χοροχρονικό παράδοξο... Συνολική Εντύπωση: Αρκετές πολύ καλές σύντομες ιστορίες και μία μέτρια νουβέλα. Μόνο και μόνο ο Μπράντμπουρι είναι λόγος να πάρετε την ανθολογία αυτή, αλλά θα βρείτε και άλλες ιστορίες που θα σας αρέσουν εδώ μέσα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 12, 2012 Share Posted June 12, 2012 (edited) Ρέυ Μπραντμπερυ - Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλα Γέρος άντρας "ταξιδεύει" στο παρελθόν μέσω της σοφίτας του. Πολύ δυνατή ιστορία που λέει πολύ περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς από το μικρό της μέγεθος. Διαμάντι. Υπέροχη ιστορία, τόσο απλή και όμως τόσο ωραία. Ήμουν σίγουρος Nihilio ότι θα σου άρεζε. Την έχω διαβάσει πολλές φο- ρές μόνη της, εκτός τόμου. Πραγματικό αριστούργημα με τα όλα του. Και η ανθολογία συνολικά είναι πολύ καλή. Edited June 12, 2012 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted June 13, 2012 Share Posted June 13, 2012 (edited) Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον #45 Επιμέλεια: Θωμάς Μαστακούρης Τζον Βάρλεϊ..........................................Το φάντασμα του Κάνσας Ρέι Νέλσον...........................................8 το πρωί Γουόρντ Μουρ....................................Λωτ Ντέιμον Ναιτ.......................................Σε βλέπω Τζέιμς Μπάλαρντ................................Υποσυνείδητα μυνήματα Άλις Έλενορ Τζόουνς..........................'Ετσι τους δημιούργησε* Ιστορίες από το ένα αβέβαιο μέλλον στο οποίο παράξενες μηχανές εξουσιάζουν τους ανθρώπους.Παράξενες εισβολές προκαλούν τον πανικό. Ένα μέλλον σκοτεινό, που μπορεί να οδηγηθεί ο άνθρωπος από απληστεία και άγνοια. Αυτά είναι κάποια από τα λόγια που περιγράφουν την ανθολογία δια πένας Θωμά Μαστακούρη. ''Το φάντασμα του Κάνσας'' είναι ένα φιλοσοφικό διήγημα που παραθέτει προβληματισμούς περί αθανασίας και απώλειας της προσωπικότητας. Αρκετά καλό. Η ιδέα του ''ζουν ανάμεσά μας'' παρουσιάζεται εύστοχα και καταδιωκτικά σε ένα διήγημα με ήρωα ένα θύμα, που πεθαίνει, στις ''8 το πρωί'' Το ''Σε βλέπω'' είναι ένα καταιγιστικό διήγημα που στην αρχή με μπέρδεψε αρκετά,χρειάστηκε να το ξαναδιαβάσω.Αλλά στο τέλος και με λίγη βοήθεια από τον πρόλογο του Θ.Μ. μπαίνεις στο νόημα. Ωραίο. Στο ''Λωτ'' περιγράφονται σκηνές πανικού από μια αναγκαστική ''έξοδο''. Σε κάνει να αναρωτηθείς τι θα γινόταν σε μια τέτοια περίπτωση στην πραγματικότητα. 'Στα ''υποσυνείδητα μυνήματα'' που μέσα στο βιβλίο αναγράφονται σαν ''ο υποσυνείδητος άνθρωπος'' έχουμε μια ιστορία που ξεχωρίζει. Είναι ίσως το πιο κοντινό σενάριο για ένα εφιαλτικό μέλλον. *Το διήγημα αυτό δεν αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του τόμου. Είναι γραμμένο από μια γυναίκα και η ηρωίδα είναι γυναίκα σε έναν διαλυμένο και εξαθλιωμένο κόσμο, που παρ' όλα αυτά μας δείχνει μια καθημερινότητα κυνική θα έλεγα. Αρκετά ενδιαφέρουσα ανθολογία για δυστοπικά μέλλοντα. Οι ήρωες της οποίας, μοιάζουν καρικατούρες σε πραγματικότητες που τα ''πράγματα'' δεν πήγαν καλά. Μου άφησε μια μελαγχολία, αλλά και ενα πείσμα για προσπάθεια αποφυγής αυτών των άσχημων σεναρίων. Edited June 13, 2012 by abuno 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 13, 2012 Share Posted June 13, 2012 Βιβλίο 1- Ιστορίες από Παράξενους Κόσμους Επιμέλεια: Ο πρώτος τόμος της σειράς είναι ο μοναδικός τον οποίο επιμελήθηκε ο Μάριος Βερέττας Robert Sheckley, Η "Ουτοπία" του Τρανάι (A Ticket to Tranai, 1955) Το αγαπημένο θέμα του Σέκλ(ε)ι είναι η διαφορά ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη μιας ουτοπίας. Εύπεπτο γιατί είναι κωμωδία/σάτιρα. Ίσως φανεί λίγο παλιομοδίτικο σε κάποιους, αλλά η προβληματική του σίγουρα δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη: μπορεί η τέλεια κοινωνία να αποτελείται από ατελείς ανθρώπους σαν εμάς; Arthur Clarke, Η Μέδουσα (A Meeting with Medusa, 1971) Νουβέλα, μάλλον, κι όχι διήγημα. Είχε πάρει βραβείο Nebula. Μια εξρεύνσηση του Δία με ένα μόνο πρόσωπο, φορτωμένη με περιγραφές, επιστημονικά δεδομένα κτλ. κτλ. Κουραστικό ανάγνωσμα που όταν έρχεται η ανατροπή στο τέλος φαίνεται εντελώς άσχετη και άχρηστη. Van Vogt A. E., Ο Βάρβαρος (The Barbarian, 1947) Είναι κοινός τόπος στη σύγχρονη προσέγγιση της Ιστορίας η παρακμή ενός προδευμένου πολιτισμού κι η κατάργηση/κατάλυσή του από έναν βάρβαρο λαό που είναι πιο φρέσκος και δυναμικός (και ξεκινάει τον κύκλο της ανόδου/πτώσης από την αρχή). Είναι όμως πρότυπο με ισχύ στη σημερινή τεχνολογική εποχή που ο προοδευμένος πολιτισμός μπορεί να έχει στα χέρια του υπερόπλα μαζικής καταστροφής; Ιστορία που δε δείχνει την ηλικία της, αλλά έχει πολύ αδύναμο φινάλε. Isaac Asimov, Τα Αιώνια Σκοτάδια (Nightfall, 1941) Μια από τις πιο διάσημες ιστορίες ΕΦ και δικαίως. Δε θα πβω τίποτα για να μην προϊδεάσω κανέναν. Η ανάγνωση του τόμου ασξίζει και μόνο γι' αυτήν. Stanley Weinbaum, Οδύσσεια στον Αρη (A Martian Odyssey, 1949) Παράξενη περίπτωση. Χαβαλεδιάρικο pulp με ζωή στον Άρη, αλλά γραμμένο με αρκετή σοβαρότητα (ωραία προσέγγιση στη συνεννόηση διαφορετικών ειδών και η πρώτη φορά που άκουσα για όντα βασισμένα στο πυρίτιο) Philip K. Dick, Η Δύναμη του Γούμπ (Beyord Lies the Wub, 1952) Μικρό με απρόοπτο φινάλε. Ο Ντικ τα κατάφερνε σ' αυτό το είδος και έγραφε πράγματα προσιτά σε ευρύτερο κοινό απ' ότι τα μυθιστορήματά του 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 19, 2012 Share Posted June 19, 2012 No 45, Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον Άλλο ένα βιβλιαράκι που διαψεύδει όποιον είπε ότι όσο μικρότερο είναι το νούμερο, τόσο καλύτερο το περιεχόμενο. Αναλυτικά: -Τζον Βάρλεϊ "Το φάντασμα του Κάνσας": Και όμως, παρόλο τον τίτλο, αυτό είναι εφ και μάλιστα cyberpunk! Η λέξη φάντασμα παίρνει μια άλλη έννοια... Η ιδέα μοιάζει πολύ με το Altered Carbon: κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει μια "καταγραφή", να αφήσει την προσωπικότητά του κάπου σαν βαλίτσα, μαζί με κάποιους ιστούς του σώματος, και μετά, αν σκοτωθεί, να δημιουργηθεί ένας κλώνος του στον οποίο θα εμφυτευτεί η φυλαγμένη προσωπικότητα. Βέβαια οι ενδιάμεσες αναμνήσεις χάνονται. Μια γυναίκα που έχει σκοτωθεί και ξαναδημιουργηθεί 3 φορές προσπαθεί να βρει ποιος τη σκότωσε και γιατί. Πολύ μεγάλο, αρκετά ενδιαφέρουσες ιδέες, μια απίθανη ερωτική πράξη κάπου στο τέλος και ένα ικανοποιητικά ανατρεπτικό φινάλε. Αν ήταν και πιο ευκολοδιάβαστο... -Ντέιμον Νάιτ "Σε βλέπω": Τεχνικούρα και άγιος ο θεός. Εδώ δεν έχουμε υπόθεση, μόνο παρουσίαση μιας τεχνολογίας που σου επιτρέπει να ζουμάρεις στα πάντα με εξαντλητικές λεπτομέρειες. Μοιάζει με την ιδέα, αλλά πιο κουραστικό.-Ρέι Νέλσον "8 το πρωί": Ένας τύπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται κάποιους που "ζουν ανάμεσά μας" και προσπαθεί να προειδοποιήσει τον κόσμο. Εγώ περίμενα να τελειώνει σε φρενοκομείο, αλλά είναι πιο απρόβλεπτο. Καλούτσικο. -Άλις Τζόουνς "Έτσι τους δημιούργησε": Πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο στο ύφος του. Ένας μετακαταστροφικός κόσμος από την πλευρά της συζύγου-μητέρας-νοικοκυράς. Ούτε αυτό έχει υπόθεση, αλλά μου άρεσε πολύ. -Γουόρντ Μουρ "Λωτ": Δεν κατάλαβα γιατί έχει αυτόν τον τίτλο. Επίσης πολύ καλό διήγημα, με έναν πάτερ-φαμίλια που ξεκινάει την έξοδο από την επικίνδυνη περιοχή προετοιμασμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά στην πορεία επανεξετάζει τις προτεραιότητές του. Πώς λέμε οικογένεια τύπου Ντίσνεϋ; Το ακριβώς αντίθετο σαν φινάλε. Διαβάστε το, θα σας ταρακουνήσει το καθημερινό ύφος του. Τζέιμς Μπάλαρντ "Υποσυνείδητα Μηνύματα": Διαφημιστικές αφίσες που στέλνουν καταναλωτικά μηνύματα στο υποσυνείδητο. Αν θέλουμε να είμαστε αυστηροί, ούτε αυτό έχει υπόθεση, αλλά καταλαβαίνω γιατί ο κος Θ.Μ. το θεωρεί το πιο τρομαχτικό: είναι μια ούμπερ καταναλωτική κοινωνία, όπου όλοι δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσεως για να μπορούν να αγοράζουν και μέχρι τελικής πτώσεως. Σίγουρα απέχουμε αρκετά από αυτό; Να, τέτοιοι προβληματισμοί μου αρέσουν στη λογοτεχνία. Γενικά από τα καλά και όσοι το έχετε να το διαβάσετε. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 19, 2012 Share Posted June 19, 2012 Η ταινία του Κάρπεντερ Ζουν ανάμεσά μας βασίζεται στο διήγημα του Ρέι Νέλσον, και φυσικά είναι καταπληκτική. Τον τόμο τον έχω και γω και θα διαβαστεί μέσα στον χρόνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 20, 2012 Share Posted June 20, 2012 -Γουόρντ Μουρ "Λωτ": Δεν κατάλαβα γιατί έχει αυτόν τον τίτλο. Επίσης πολύ καλό διήγημα, με έναν πάτερ-φαμίλια που ξεκινάει την έξοδο από την επικίνδυνη περιοχή προετοιμασμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, αλλά στην πορεία επανεξετάζει τις προτεραιότητές του. Πώς λέμε οικογένεια τύπου Ντίσνεϋ; Το ακριβώς αντίθετο σαν φινάλε. Διαβάστε το, θα σας ταρακουνήσει το καθημερινό ύφος του. Γιατί όπως και ο Λωτ, ο πρωταγωνιστής καταλήγει να έχει χάσει/σκοτώσει τη γυναίκα του και να κοιμάται με τις/την κόρες/κόρη του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.