abuno Posted April 7, 2012 Share Posted April 7, 2012 (edited) Ιστορίες με βρικόλακες #Νο 30 Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.....................Ο βρικόλακας Που Σουνγκ Λινγκ................................Το πτώμα στο πανδοχείο Τζον Πολιντόρι.......................................Ο βρικόλακας Μάνλι Γουέλμαν...................................Στο φως του φεγγαριού Φριτζ Λάιμπερ....................................Το κορίτσι με τα πεινασμένα μάτια Ρέι Μπράντμπουρι.............................Στήλη φωτιάς Θωμάς Μαστακούρης........................Μαύρη δαντέλα Ωραία, κλασσική συλλογή που μας ταξιδεύει στον κόσμο των βρικολάκων. Όπως αναφέρει και ο Μαστακούρης στον πρόλογο... ας λυπηθούμε και ας αφήσουμε σε αυτούς τους βρικόλακες το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Σε έναν κόσμο που έχει εκχυδαϊσει τη ζωή όσο και τον θάνατο, αυτοί φαντάζουν ρομαντικές φιγούρες από κάποια χαμένη εποχή που ίσως ποτέ δεν θα ξαναγυρίσει. Άλλοι είναι αυτοί που μας πίνουν το αίμα. Για πρώτη φορά εμφανίζεται ποίημα στην σειρά και αυτό είναι ο ''Βρικόλακας'' του Βαλαωρίτη, ένα σκοτεινό ποίημα που μάλιστα αναφέρεται σε μια λαϊκή παράδοση. ''Το πτώμα στο πανδοχείο'' είναι η απάντηση της Κίνας στο ''μονοπώλειο'' της Ευρώπης περί βρικολάκων. Απλό, λιτό και εύστοχο διήγημα. Ο ''Βρικόλακας'' του Πολιντόρι γράφτηκε το 1819! και κυκλοφόρησε με το όνομα του Λόρδου Μπάϊρον, θεωρείται η απαρχή ιστοριών φανταστικού τρόμου και επιρροή για τον ''Δράκουλα'' του Στόκερ. Πέρα από την ιστορική του σημασία, το κείμενο δεν με κέρδισε. ''Το φως του φεγγαριού'' είναι ένα πολύ όμορφο διήγημα με κεντρικό του ήρωα τον Ε.Α. Πόε! Ξεχώρισα προσωπικά ''Το κορίτσι με τα πεινασμένα μάτια'' ένα παράξενο διήγημα που σου αφήνει σκέψεις αφού το τελειώσεις. ''Η στήλη φωτιάς'' είναι για μένα το διαμάντι αυτής της ανθολογίας. Πολύ περίεργο διήγημα. Μου έμεινε χαρακτηριστικά η φράση ''ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ''! Και τέλος η ''Μαύρη δαντέλα'' του Μαστακούρη, είναι μια ιστορία με βρικόλακες στην σύγχρονη Ελλάδα, εμπνευσμένη ιστορία με περιπετειώδη πλοκή. Edited April 7, 2012 by abuno 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 7, 2012 Share Posted April 7, 2012 Άραγε τα βιβλία κυκλοφορούν (πωλούνται) ακόμη; Στην Αθήνα θα βρεις κάποια στο Comicon, Σόλωνος 128, σε ένα ράφι στο βάθος δεξιά, μαζί με άλλα μεταχειρισμένα, και στην αρχή της οδού Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο χωρίς όνομα απέξω από,τι θυμάμαι, απέναντι από το "Ινδικό του μπαρμπα-Τζορτζ", που είναι ανοιχτό απογεύματα, ακόμα και Σαββάτου(το παλαιοβιβλιοπωλείο, όχι το ινδικό). Επίσης πρέπει να υπάρχουν και στο Μοναστηράκι, αν κρίνω από τα κατεβατά του Bladerunner στο "τι βιβλία αγοράσατε;", αλλά δεν ξέρω ακριβώς πού. Για Θεσσαλονίκη ξέρει ο Δημήτρης(nickname Δημήτρης). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 7, 2012 Share Posted April 7, 2012 Άραγε τα βιβλία κυκλοφορούν (πωλούνται) ακόμη; Για παλαιοβιβλιοπωλεία στην Θεσσαλονίκη δες εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted April 8, 2012 Share Posted April 8, 2012 Ιστορίες μαγείας και τρόμου: βασικά πρόκειται για κλασικές ιστορίες της μυθολογίας Κθούλου. Δεν θυμάμαι το διήγημα του Κόλιν Γουίλσον αλλά τα υπόλοιπα είναι πολύ καλά, με πρώτο στις προτιμήσεις μου το Ο Κάτοικος του Σκοταδιού του Ντέρλεθ. Ιστορίες διαστημικού τρόμου: Και αυτή ωραία συλλογή. Και μόνο που περιέχει το Κάλεσμα του Κθούλου αρκεί. Εξαιρετικά και τα διηγήματα των Σμιθ, Μάθεσον και Λάιμπερ (για το τελευταίο αφήνει κάτι περίεργα υπονοούμενα ο Μπαλάνος). Ιστορίες μαγείας και δράσης: περιέχει μια από τις πρώτες ιστορίες του Ρόμπερτ Χάουαρντ (Wolfshead). Λάιμπερ και Σμιθ σταθερά καλοί. Τις άλλες δύο ιστορίες δυστυχώς δεν τις θυμάμαι. Και τα τρια βιβλία με εξώφυλλο Rowenna. Προτείνονται ανεπιφύλακτα! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 8, 2012 Author Share Posted April 8, 2012 Ιστορίες μαγείας και δράσης: περιέχει μια από τις πρώτες ιστορίες του Ρόμπερτ Χάουαρντ (Wolfshead). Λάιμπερ και Σμιθ σταθερά καλοί. Τις άλλες δύο ιστορίες δυστυχώς δεν τις θυμάμαι. H πρώτη Ωρόρα που είχα διαβάσει, το μακρινό 2009 Θα συμφωνήσω με την απο πάνω κριτική κατά γράμμα, αξίζει για τον Λάιμπερ μόνο, οι υπόλοιποι είναι επιπρόσθετο bonus. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 9, 2012 Share Posted April 9, 2012 Νο 37: Ιστορίες με γίγαντες. -Τζ.Μπάλαρντ: "Ο πνιγμένος γίγαντας": Αυτό είναι απλώς μια περιγραφή, τι γίνεται όταν σε μια παραλία βρίσκεται το πτώμα ενός γίγαντα. Δεν εξηγεί πού βρέθηκε και πώς. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα έπρεπε να θεωρηθεί διήγημα κάτι τέτοιο, αλλά είναι ωραία γραμμένο και χαμηλών τόνων. Υποθέτω όλο το ψωμί είναι στους συμβολισμούς, που δεν είναι καθόλου πρωτότυποι. Τέλος πάντων. -Φρέντρικ Πολ "Οι μικροί κύριοι": Πολύ ενδιαφέρον, με γήινους που βρίσκονται σε έναν πλανήτη μικροσκοπικών εξωγήινων που τους έχουν για σκλάβους. Γενικά δεν το περίμενα να μην είναι φάντασυ κανένα σχεδόν διήγημα αυτής της ανθολογίας. -Χένρι Χέις "Ο άνθρωπος που ζάρωνε": Το καλύτερο. Μια πολύ θεαματική ιδέα και ένα ωραίο twist στο τέλος. Ένας τύπος, αφού του κάνουνε μια ένεση στο μπράτσο, αρχίζει να μικραίνει χωρίς σταματημό. Από κάποιο σημείο και ύστερα μπαίνει μέσα στις ίνες των υλικών και ανακαλύπτει ότι εκεί υπάρχουν ολόκληροι γαλαξίες με κατοικημένους πλανήτες κλπ. Και μικραίνοντας ακόμα, μπαίνει στις ίνες των υλικών και αυτών των πλανητών και βρίσκει κι άλλους τέτοιους γαλαξίες και ούτω καθεξής. Ήμουν τρομερά περίεργη να δω πώς θα τελείωνε, γιατί δεν πεθαίνει και ούτε παύει να μικραίνει... Από επιστημονικής πλευράς βεβαίως μπάζει από κάμποσες μεριές, αλλά διαβάζεται μια χαρά και στο κάτω κάτω γράφτηκε το 1936. Ξέρει κανείς το συγγραφέα ή τον πρωτότυπο τίτλο; -Θωμάς Μαστακούρης "Στη χώρα των γιγάντων": Αυτό μάλλον είναι το παραγέμισμα του τόμου. Η μόνη φάντασυ ιστορία. Δε μου άρεσε και τη βρήκα παιδική(με την κακή έννοια). Γινόταν και χειρότερα, βέβαια, αλλά σίγουρα και καλύτερα. Γενικά από τα καλά. Δυόμισι στα τέσσερα είναι από καλό έως πολύ καλό. Και μόνο για τον "Άνθρωπο που ζάρωνε", αξίζει. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 12, 2012 Share Posted April 12, 2012 No 56: Ιστορίες με Κατάρες Μάριον Κρόφορντ - Το χαμόγελο του νεκρού: Έχει μερικές ενδιαφέρουσες εικόνες, αλλά γενικά δε λέει τίποτα ιδιαίτερο. Και το "τρομερό μυστικό" που έχει να αποκαλύψει ο πατέρας στο γιο του και στην αρραβωνιαστικιά του το μαντεύεις εύκολα. Ντέρμοντ Σπενς - Το σπίτι πλάι στον ποταμό Ράινεκ: Πολύ μπλα μπλα γύρω από την κατάρα και λίγο μόνο υπερφυσικό στο τέλος. Μια σταγόνα εξυπνάδας στην ίδια την κατάρα. Βίκτορ Ρουσό - Η κατάρα της Άμεν Ρα: Δράση και τρέξιμο και μούμιες πάνω σε ένα σαπουνοπερικό κάπως ζήτημα. Καλό, αν και θυμίζει κόμιξ ή ταινία του '50. Γουίκι Κόλινς - Εννία η Ώρα!: Αυτό με απογοήτευσε διαπράττοντας ένα γνωστό συγγραφικό λάθος: πρώτα σου λέει τι πρόκειται να συμβεί και μετά το βλέπεις να συμβαίνει χωρίς καμία ανατροπή. Οκ γράψιμο, αλλά μόνο αυτό. Τάνιθ Λι - Αγκάθια: Πολύ ενδιαφέρον, κυριως ως ατμόσφαιρα. Νο 73: Ιστορίες από το εφιαλτικό μέλλον/2 Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ - Η μηχανή σταματά: Ένας κόσμος όπου οι άνθρωποι δε βγαίνουν πια καθόλου από τα υπόγεια δωμάτιά τους και τα κάνουν όλα on line: πατάνε κουμπιά και εμφανίζεται φαγητό, κρεβάτι κλπ, επικοινωνούν μέσω μηχανών και τέτοια. Σήμερα δεν είναι πλέον πρωτότυπη η ιδέα, αλλά το 1924 και από έναν συγγραφέα που δεν έγραφε γενικώς εφ είναι . Ρίτσαρντ Γκόγκιν - Φράνσις Χάρκινς: Μια γυναίκα κατηγορείται σαν κατάσκοπος των κατοίκων του Κρόνου όταν τελειώνουν όλοι οι άλλοι χρήσιμοι στο καθεστώς εχθροί ...χωρίς να έχουν ανακαλυφθεί ίχνη ζωής στον Κρόνο! Μακαρθισμός και τα μυαλά στα κάγκελα. Τζον Μπάξτερ - Μαρτυρία: Σε έναν κόσμο έχει πέσει τόση πείνα ώστε κάποιος καταλήγει να τρώει κάτι που δεν ξέρει τι είναι και μετά το ανακαλύπτει. Κάποια σημεία του δεν τα έπιασα και νομίζω ότι αν αφαιρεθούν ορισμένες λεπτομέρειες θα μπορούσε να θεωρηθεί φάντασυ. Κρις Νεβίλ - Οι άνθρωποι του Μπάλεντζερ: Κι εδώ ή κάτι δεν κατάλαβα ή η ιδέα είναι κάπως σκέτη: ο κάθε άνθρωπος αποτελείται από ένα έθνος και για να πάρει μια απόφαση κάνει δημοψήφισμα(!). Δε λέει πώς γίνεται αυτό ούτε γιατί, απλώς διηγείται μια καθημερινή ιστορία ενός τέτοιου ανθρώπου. Κάπως παλιομοδίτικο, αλλά οκ. Ρότζερ Ζελάσνι - Εωσφόρος: Ένα μικρό διήγημα με την προσπάθεια κάποιου να ξαναζωντανέψει μια πόλη χωρίς κατοίκους ανάβοντάς της τα φώτα. Ωραίο γράψιμο και πετυχημένη νοσταλγική ατμόσφαιρα. Γούλιαμ Σπένσερ - Η μεγάλη μνήμη: Κάμερες παρακολουθούν τα πάντα συνεχώς και τα αρχεία που παράγουν δεν υπάρχει πλέον χώρος να αποθηκευτούν. Ένας που τα ελέγχει είναι στριμωγμένος για χάρη τους, μέχρι που... Πολύ ενδιαφέρον διήγημα τύπου khar, που αποφεύγει την τεχνικούρα χωρίς να γίνεται απλοϊκό. Γουόλτερ Μίλερ - Ένα τροπάριο για τον Λέιμποβιτς: Ο λόγος για τον οποίο αγόρασα το βιβλίο - το ήξερα σαν μυθιστόρημα, αλλά δεν έχει μεταφραστεί, οπότε ήθελα να διαβάσω τουλάχιστον το διήγημα. Σε ένα μετακαταστροφικό μέλλον όπου οι τεχνικές γνώσεις είναι άγνωστες/οι πηγές πληροφοριών έχουν καταστραφεί, ο νεκρός τεχνικός Λέιμποβιτς αντιμετωπίζεται σαν άγιος και οποιοδήποτε κομμάτι της "κληρονομιάς" του, τεχνικά εγχειρίδια και τέτοια, αντιμετωπίζεται σαν ιερό λείψανο, που κανένας δεν το καταλαβαίνει, αλλά όλοι το σέβονται. Απορώ πώς έγινε μυθιστόρημα, γιατί δεν έχει αρκετή υπόθεση ούτε για διήγημα. Καλό πάντως και ευκολοδιάβαστο. Γενικά ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο με σχετικά πολιτικοποιημένη εφ. Πολύ του γούστου του δικού μου, τουλάχιστον. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 12, 2012 Author Share Posted April 12, 2012 Βιβλίο 18 - Ιστορίες από παράξενους τόπους Επιμέλεια: Θωμάς Μαστακούρης Περιεχόμενα: Ρ. Χάουαρντ (με τον Άντι Όφουτ σε μεταθανάτια συνεργασία) - Νεκτ Σεμερκέτ Ζήτημα να είναι πάνω από 4 σελίδες τα όσα είχε γράψει ο Χάουαρντ (και αυτές στην αρχή). Η ιστορία δεν είναι άσχημη πάντως, έχει κονκισταδόρους και χαμένες πόλεις και δαίμονες και απόλα, αλλά φαίνεται από χιλιόμετρα ότι είναι "συνεργασία" (και θυμίζει περισσότερο CAS παρά REH) Λόρδος Ντάνσανυ - Η πτώση της Μπαμπουλκουντ Πολύ (και εντυπωσιακό) tell, αλλά λίγο Show. Όχι το στυλ μου, αλλά καλό. Καρλ Βάγκνερ - Δυο Ήλιοι Δύουν Ο διάλογος είναι πράγματι αντάξιος για να μείνει κλασικός σε αυτή την ιστορία του Κέην. Κλασική και ρωμαλέα ιστορία S&S με καρδιά και γνήσιο συναίσθημα. Θα την έλεγα καλύτερη ιστορία της συλλογής, αν δεν υπήρχε... Τάνιθ Λη - Ενάντια στους θεούς Αν είστε φανταζάδες και δεν έχετε διαβάσει Τάνιθ Λη, τσακιστείτε τώρα. Η γυναίκα έχει μία μαγευτική γραφή (ιδίως στο πρωτότυπο) και γόνιμη φαντασία. Εδώ έχει μία εντελώς Βανσ-ική ιστορία, με μία νεαρή κοπέλα που συνεχώς καταπιέζεται από θρησκείες και που κάνει τις άπειρες μπαγαποντιές για να ξεφύγει της οργής των θεών. Απλά απολαυστική ιστορία. Σ.Α. Κάντορ - Πληρωμή σε είδος Υποψιάζομαι ότι είναι Έλληνας με ψευδώνυμο. Μέτρια ιστορία με μία κατάρα που πηγαινοέρχεται από άτομο σε άτομο, σαν ιός. Τελειώνει πραγματικά με ένα πλαφ... Τζακ Βανς - Ο Μάγος Μαζιριέν Μάγος κυνηγά την εκλεκτή της καρδιάς του με ξόρκια ανάμεσα σε απίστευτους κινδύνους. Ενδιαφέρουσα ιστορία, από τις καλές της συλλογής. Μάικλ Μουρκοκ - Τα μάτια του Αλαβάστρινου Ανθρώπου Ο Έλρικ του Μελνιμπονέ σε ένα κυνήγι του θησαυρού των προγόνων των Μενλιμπόνιων. Από τις καλές αλλά όχι συγκλονιστικές ιστορίες του Αλβίνου πρίγκιππα. Πολ Σπενσερ - Ο φύλακας του πηγαδιού Συμπαθητική ιστορία που θυμίζει λιγάκι Clark Aston Smith, αλλά ως εκεί. Συνολική Εντύπωση: Από τις καλές και χορταστικές συλλογές για τους φίλους του Fantasy. Προτείνεται ανεπιφύλλακτα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted April 17, 2012 Share Posted April 17, 2012 (edited) Ιστορίες με πλάσματα από μέταλλο #5 Ουίλλιαμ Νόλαν ..............................................Κι έχω δρόμο να κάνω προτού κοιμηθώ Κηθ Λώμερ......................................................Η τελευταία διαταγή Πόουλ Άντερσον.............................................Ο Κιχώτης και ο ανεμόμυλος Ρόμπερτ Σέλκυ...............................................Παράδεισος -2 Φίλπ Ντικ........................................................Η δεύτερη παραλλαγή Α. Μπέρτραμ Τσάντλερ..................................Το αριστερό μονοπάτι Κλίφορντ Σάιμακ............................................Αψιμαχία Χένρυ Κάντερ.................................................Η μηχανή των εγώ Από τους πρώτους τόμους της σειράς, όταν ακόμα οι εκδόσεις ήταν ''ΠΗΓΑΣΟΣ''. Ιστορίες με ρομπότ λοιπόν... (Έχω πολλά χρόνια που διάβασα αυτά τα διγήματα, τα σχολιάζω εν τάχει, με βοήθεια από τις εισαγωγές του Μπαλάνου.) Η ιστορία του Νόλαν, είναι μια μελαγχολική και συγκινιτική ιστορία ενός ταξιδιώτη. Η ''τελευταία διαταγή'' είναι μια συναρπαστική περιπέτεια με πρωταγωνιστές δυο παλιούς συμπολεμιστές (έναν από σάρκα και έναν από μέταλλο). '' Ο Κιχώτης και ο ανεμόμυλος'' είναι ένα πρωτότυπο και πρωτοποριακό διήγημα, που δεν ξεχνάς εύκολα. ''Παράδεισος -2''. Πρόκειται για ένα σαρκαστικό διήγημα με αρκετές δόσεις χιούμορ. Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Μπαλάνος, το διήγημα είναι, ανατριχιαστικά κεφάτο!Για τον Φίλιπ Ντικ, νομίζω τα λόγια είναι περριτά. Το διήγημα αναφέρεται σε ένα εφιαλτικό, κοντινό μέλλον. ''Το αριστερό μονοπάτι'' προσωπικά δεν με κέρδισε, μια ανάλαφρη ιστοριούλα. Το διήγημα του Σάιμακ '' Αψιμαχία'' είναι μια κλασσική ιστορία Ε.Φ. με τα όλα της. Πολύ καλό! Και τέλος '' Η μηχανή των εγώ'' είναι μια διασκεδαστική ιστορία με ψυχολογικό ενδιαφέρον. Κλασικός τόμος της σειράς. Must για τους fan του είδους. (Προσωπικά δεν είμαι και τόσο.) Edited April 17, 2012 by abuno 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted April 17, 2012 Share Posted April 17, 2012 Πολύ δυνατό και το #5. Όλα τα διηγήματα είναι ένα και ένα. Ανθολογία #43: Ιστορίες με βάρβαρους ήρωες Ρόμπερτ Χάουαρντ - Ο Ναός της Φρίκης: ωραίο διήγημα με Βίκινγκ ή Κέλτες (δεν θυμάμαι καλά) επιδρομείς που μπλέκουν σε μπελάδες με αποτρόπαια σογκόθ. Καρλ Έντουαρντ Βάγκνερ - Υπόγεια Ρεύματα: ο Kane είναι ο κακός μάγος τον οποίο θα προσπαθήσει να ξεκάνει νεαρός βάρβαρος για χάρη της όμορφης Dessylyn. Φοβερή ιστορία! Charles Saunders - Θάνατος στο Τζουκούν: αφρικανική ηρωϊκή φαντασία! Καλό αν και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Κ. Α. Σμιθ - Νεκρομαντεία στο Ναάτ: κλασική ιστορία του Σμιθ, ανήκει στον κύκλο της Ζοθίκ. Ο ήρωας μπλέκει σε περιπέτειες με τους νεκρομάντεις του νησιού Ναάτ. Υπάρχει και διασκευή της σε ασπρόμαυρο κόμιξ του Κόναν. Φ. Π. Γουίλσον - Δαιμονικό Τραγούδι: ήρωας εναντίον της χορωδίας του Χάους σε μια πρωτότυπη ιστορία. Θωμάς Μαστακούρης - Απρόσμενοι Επισκέπτες: Βίκινγκς συναντούν προβλήματα σε παράξενο μοναστήρι. Μια ιστορία που γουστάρω πάρα πολύ. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για πολύ αξιόλογη ανθολογία. Για την ιστορία, στο εξώφυλλο ποζάρει ο αθάνατος Kane. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 17, 2012 Author Share Posted April 17, 2012 Πολύ δυνατό και το #5. Όλα τα διηγήματα είναι ένα και ένα. Ανθολογία #43: Ιστορίες με βάρβαρους ήρωες Ρόμπερτ Χάουαρντ - Ο Ναός της Φρίκης: ωραίο διήγημα με Βίκινγκ ή Κέλτες (δεν θυμάμαι καλά) επιδρομείς που μπλέκουν σε μπελάδες με αποτρόπαια σογκόθ. Καρλ Έντουαρντ Βάγκνερ - Υπόγεια Ρεύματα: ο Kane είναι ο κακός μάγος τον οποίο θα προσπαθήσει να ξεκάνει νεαρός βάρβαρος για χάρη της όμορφης Dessylyn. Φοβερή ιστορία! Charles Saunders - Θάνατος στο Τζουκούν: αφρικανική ηρωϊκή φαντασία! Καλό αν και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Κ. Α. Σμιθ - Νεκρομαντεία στο Ναάτ: κλασική ιστορία του Σμιθ, ανήκει στον κύκλο της Ζοθίκ. Ο ήρωας μπλέκει σε περιπέτειες με τους νεκρομάντεις του νησιού Ναάτ. Υπάρχει και διασκευή της σε ασπρόμαυρο κόμιξ του Κόναν. Φ. Π. Γουίλσον - Δαιμονικό Τραγούδι: ήρωας εναντίον της χορωδίας του Χάους σε μια πρωτότυπη ιστορία. Θωμάς Μαστακούρης - Απρόσμενοι Επισκέπτες: Βίκινγκς συναντούν προβλήματα σε παράξενο μοναστήρι. Μια ιστορία που γουστάρω πάρα πολύ. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για πολύ αξιόλογη ανθολογία. Για την ιστορία, στο εξώφυλλο ποζάρει ο αθάνατος Kane. Και η ιστορία του Μαστακούρη είχε γίνει κόμικ, σε σχέδιο Γιάννη Ρουμπούλια. Αλλά φαίνεται καλή ανθολογία, αν την πετύχω πουθενά θα την πάρω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted April 17, 2012 Share Posted April 17, 2012 Πολύ δυνατό και το #5. Όλα τα διηγήματα είναι ένα και ένα. Ανθολογία #43: Ιστορίες με βάρβαρους ήρωες Ρόμπερτ Χάουαρντ - Ο Ναός της Φρίκης: ωραίο διήγημα με Βίκινγκ ή Κέλτες (δεν θυμάμαι καλά) επιδρομείς που μπλέκουν σε μπελάδες με αποτρόπαια σογκόθ. Καρλ Έντουαρντ Βάγκνερ - Υπόγεια Ρεύματα: ο Kane είναι ο κακός μάγος τον οποίο θα προσπαθήσει να ξεκάνει νεαρός βάρβαρος για χάρη της όμορφης Dessylyn. Φοβερή ιστορία! Charles Saunders - Θάνατος στο Τζουκούν: αφρικανική ηρωϊκή φαντασία! Καλό αν και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Κ. Α. Σμιθ - Νεκρομαντεία στο Ναάτ: κλασική ιστορία του Σμιθ, ανήκει στον κύκλο της Ζοθίκ. Ο ήρωας μπλέκει σε περιπέτειες με τους νεκρομάντεις του νησιού Ναάτ. Υπάρχει και διασκευή της σε ασπρόμαυρο κόμιξ του Κόναν. Φ. Π. Γουίλσον - Δαιμονικό Τραγούδι: ήρωας εναντίον της χορωδίας του Χάους σε μια πρωτότυπη ιστορία. Θωμάς Μαστακούρης - Απρόσμενοι Επισκέπτες: Βίκινγκς συναντούν προβλήματα σε παράξενο μοναστήρι. Μια ιστορία που γουστάρω πάρα πολύ. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για πολύ αξιόλογη ανθολογία. Για την ιστορία, στο εξώφυλλο ποζάρει ο αθάνατος Kane. Και η ιστορία του Μαστακούρη είχε γίνει κόμικ, σε σχέδιο Γιάννη Ρουμπούλια. Αλλά φαίνεται καλή ανθολογία, αν την πετύχω πουθενά θα την πάρω. Σωστός! Κάπου το είχα ξεφυλλίσει το κόμικ του Ρουμπούλια αλλά δυστυχώς δεν το έχω στην κατοχή μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 (edited) Βιβλίο 18 - Ιστορίες από παράξενους τόπους Τάνιθ Λη - Ενάντια στους θεούς Αν είστε φανταζάδες και δεν έχετε διαβάσει Τάνιθ Λη, τσακιστείτε τώρα. Η γυναίκα έχει μία μαγευτική γραφή (ιδίως στο πρωτότυπο) και γόνιμη φαντασία. Εδώ έχει μία εντελώς Βανσ-ική ιστορία, με μία νεαρή κοπέλα που συνεχώς καταπιέζεται από θρησκείες και που κάνει τις άπειρες μπαγαποντιές για να ξεφύγει της οργής των θεών. Απλά απολαυστική ιστορία. Το είπα και στη δική μου κριτική και θα το επαναλάβω και εδώ. Υπέροχο διήγημα που προσφέρει άφθονο γέλιο. Διαβάστε το. Ιστορίες με πλάσματα από μέταλλο #5 Το διήγημα του Σάιμακ '' Αψιμαχία'' είναι μια κλασσική ιστορία Ε.Φ. με τα όλα της. Πολύ καλό! Κλασσική πραγματικά ιστορία ε.φ. Αν δεν το έχεις κάνει ήδη, διάβασε abuno και τα ''Λιποταξία'' και ''Το Μεγάλο Προαύλιο'' του ίδιου. Θα σου αρέσουν σίγουρα και αυτά. Πολύ δυνατό και το #5. Όλα τα διηγήματα είναι ένα και ένα. Ανθολογία #43: Ιστορίες με βάρβαρους ήρωες Κ. Α. Σμιθ - Νεκρομαντεία στο Ναάτ: κλασική ιστορία του Σμιθ, ανήκει στον κύκλο της Ζοθίκ. Ο ήρωας μπλέκει σε περιπέτειες με τους νεκρομάντεις του νησιού Ναάτ. Υπάρχει και διασκευή της σε ασπρόμαυρο κόμιξ του Κόναν. Θωμάς Μαστακούρης - Απρόσμενοι Επισκέπτες: Βίκινγκς συναντούν προβλήματα σε παράξενο μοναστήρι. Μια ιστορία που γουστάρω πάρα πολύ. Θυμάσαι μήπως το νούμερο και την σειρά του comic που έχει την διασκευή; Έχω μερικά απρόμαυρα Κόναν και μπορεί να το έχω. Η ιστορία του Μαστακούρη είναι όντως φοβερή. Την θυμάμαι πολύ καλά και την έχω διαβάσει αρκετές φορές. Ποιο είναι το comic που την έχει; Ξέρετε τίτλο; Edited April 18, 2012 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 Πολύ δυνατό και το #5. Όλα τα διηγήματα είναι ένα και ένα. Ανθολογία #43: Ιστορίες με βάρβαρους ήρωες Κ. Α. Σμιθ - Νεκρομαντεία στο Ναάτ: κλασική ιστορία του Σμιθ, ανήκει στον κύκλο της Ζοθίκ. Ο ήρωας μπλέκει σε περιπέτειες με τους νεκρομάντεις του νησιού Ναάτ. Υπάρχει και διασκευή της σε ασπρόμαυρο κόμιξ του Κόναν. Θωμάς Μαστακούρης - Απρόσμενοι Επισκέπτες: Βίκινγκς συναντούν προβλήματα σε παράξενο μοναστήρι. Μια ιστορία που γουστάρω πάρα πολύ. Θυμάσαι μήπως το νούμερο και την σειρά του comic που έχει την διασκευή; Έχω μερικά απρόμαυρα Κόναν και μπορεί να το έχω. Η ιστορία του Μαστακούρη είναι όντως φοβερή. Την θυμάμαι πολύ καλά και την έχω διαβάσει αρκετές φορές. Ποιο είναι το comic που την έχει; Ξέρετε τίτλο; Δημήτρη δυστυχώς δεν θυμάμαι νούμερο τεύχους. Ήταν στην ασπρόμαυρη σειρά Κόναν ο Βάρβαρος και μου φαίνεται πως είχε δημοσιευτεί σε κάποιο από τα τελευταία τεύχη πριν σταματήσει οριστικά η κυκλοφορία του περιοδικού. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες για το κόμικ με την ιστορία του Μαστακούρη. Μόνο πως είχε και μια άλλη ιστορία μαζί, κάποιου άλλου Έλληνα συγγραφέα αν δεν κάνω λάθος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 (edited) Καλά δεν πειράζει, θα κοιτάξω κάποια από αυτή την σειρά που έχω μπας και είμαι τύχερος και υπάρχει εκεί. Ξέρεις μήπως αν ήταν στα ελληνικά comics ή σε αυτά της Marvel; Edited April 18, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 18, 2012 Author Share Posted April 18, 2012 Βιβλίο 18 - Ιστορίες από παράξενους τόπους Τάνιθ Λη - Ενάντια στους θεούς Αν είστε φανταζάδες και δεν έχετε διαβάσει Τάνιθ Λη, τσακιστείτε τώρα. Η γυναίκα έχει μία μαγευτική γραφή (ιδίως στο πρωτότυπο) και γόνιμη φαντασία. Εδώ έχει μία εντελώς Βανσ-ική ιστορία, με μία νεαρή κοπέλα που συνεχώς καταπιέζεται από θρησκείες και που κάνει τις άπειρες μπαγαποντιές για να ξεφύγει της οργής των θεών. Απλά απολαυστική ιστορία. Το είπα και στη δική μου κριτική και θα το επαναλάβω και εδώ. Υπέροχο διήγημα που προσφέρει άφθονο γέλιο. Διαβάστε το. Γενικά, διαβάστε Tanith Lee, είναι εγγύηση 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 (edited) Καλά δεν πειράζει, θα κοιτάξω κάποια από αυτή την σειρά που έχω μπας και είμαι τύχερος και υπάρχει εκεί. Ξέρεις μήπως αν ήταν στα ελληνικά comics ή σε αυτά της Marvel; Ναι, σε κάποιο ελληνικό κόμικ ήταν (τα ελληνικά Κόναν ο Βάρβαρος είναι στην ουσία τα Savage Sword της Marvel). Edited April 18, 2012 by tsathoggua Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 (edited) Βιβλίο 18 - Ιστορίες από παράξενους τόπους Τάνιθ Λη - Ενάντια στους θεούς Αν είστε φανταζάδες και δεν έχετε διαβάσει Τάνιθ Λη, τσακιστείτε τώρα. Η γυναίκα έχει μία μαγευτική γραφή (ιδίως στο πρωτότυπο) και γόνιμη φαντασία. Εδώ έχει μία εντελώς Βανσ-ική ιστορία, με μία νεαρή κοπέλα που συνεχώς καταπιέζεται από θρησκείες και που κάνει τις άπειρες μπαγαποντιές για να ξεφύγει της οργής των θεών. Απλά απολαυστική ιστορία. Το είπα και στη δική μου κριτική και θα το επαναλάβω και εδώ. Υπέροχο διήγημα που προσφέρει άφθονο γέλιο. Διαβάστε το. Γενικά, διαβάστε Tanith Lee, είναι εγγύηση Δεν νομίζω να έχω κάτι δικό της, παρά μόνο ιστορίες σε διάφορα βιβλία. Έπρεπε να είχα πάρει ο βλάκας το ''Πειράτικα'' που υπήρχε στο παζάρι. Καλά δεν πειράζει, θα κοιτάξω κάποια από αυτή την σειρά που έχω μπας και είμαι τύχερος και υπάρχει εκεί. Ξέρεις μήπως αν ήταν στα ελληνικά comics ή σε αυτά της Marvel; Ναι, σε κάποιο ελληνικό κόμικ ήταν (τα ελληνικά Κόναν ο Βάρβαρος είναι την ουσία τα Savage Sword της Marvel). ok θα το ψάξω ευχαριστώ. Edited April 18, 2012 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 Ανθολογία #36: Ιστόριες με δαιμόνιους κλέφτες Μάικλ Μούρκοκ - Η Πόλη των Ζητιάνων: ο Έλρικ και ο Μούνγκλαμ επισκέπτονται την Nadsokor, την Πόλη των Ζητιάνων προκειμένου να κλέψουν-επανακτήσουν ένα αντικείμενο που ανήκει στον Έλρικ (αν θυμάμαι καλά). Πάνε αιώνες που το διάβασα, αποτελεί μέρος της νουβέλας The Vanishing Tower. Καρακλασικούρα! Το εξώφυλλο της ανθολογίας είναι έργο του Michael Whelan και αναφέρεται στη συγκεκριμένη ιστορία. Παραθέτω και σχετικό τραγουδάκι από Cirith Ungol: Ρόμπερτ Χάουαρντ - Τα Πετράδια του Γκβαχλούρ: ο Κόναν αποφασίζει να σουφρώσει το μυθικό θησαυρό μιας χαμένης πόλης. Ωστόσο έχουν και άλλοι τον ίδιο σκοπό, ενώ υπάρχουν και οι ενοχλητικοί και καθόλου καλόβολοι υπηρέτες του Bit Yakin. Υπάρχει και ωραία διασκευή της ιστορίας σε κόμικ από τον P. Craig Russell Μάικλ Ση - Τα Μαργαριτάρια της Βασίλισσας Βρυκόλακα: γνωριμία με τον ατρόμητο Νιφτ τον Ξερακιανό. Πολύ καλή περιπέτεια, με το χαρακτηριστικό νοσηρό ύφος του Ση. Θωμάς Μαστακούρης - Το Μάτι του Ουρανού: αυτή πρέπει να είναι μια ιστορία με έναν νίτζα αλλά αυτό είναι και το μόνο που θυμάμαι σχετικά με αυτήν. Καλή ανθολογία (αν και όχι από τις αγαπημένες μου), περιέχει ιστορίες τριών από τους πιο κλασικούς ήρωες της ηρωικής φαντασίας. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 18, 2012 Share Posted April 18, 2012 Α, ωραία, έχω και τα Νο. 36 και 43. Θα τα διαβάσω στον μήνα που θα είναι αφιερωμένος στην φαντασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted April 22, 2012 Share Posted April 22, 2012 (edited) Νο 57, Ιστορίες με ταξίδια στο χρόνο/2: -Ρότζερ Ζελάσνι, Θεϊκή Τρέλα: Ένας τύπος κάθε τόσο ζει τη μέρα του ανάποδα, φτύνει το φαγητό στο πιάτο και το κρασί στο ποτήρι, βλέπει τα αυτοκίνητα να πηγαίνουν με την όπισθεν και τον ήλιο να βγαίνει από τη δύση κλπ, μέχρι που... Μια απλή ιδέα, ολόιδια με το (κατά τα άλλα βαρετό, νομίζω)Time's Arrow του Martin Amis. Πολύ καλογραμμένο και ευτυχώς κάτι γίνεται στο τέλος, δεν περιορίζεται στην έκθεση της ιδέας. -Δάφνη Καστέλ, Μεγάλη Μητέρα: Φάντασυ! Τα μάγια του ενός μπλέκονται με τα μάγια του άλλου και ο μόνος τρόπος να ξεμπερδευτούν είναι πολλά και γρήγορα πίσω μπρος στο χρόνο, σε ρυθμό αμαξιού που ξεπαρκάρει. Κάποια στιγμή άρχισα εγώ να τα μπερδεύω, αλλά έχω βάσιμες υποψίες ότι τελικά βγαίνει νόημα και είναι ένα καλό διήγημα. -Κρίστοφερ Πριστ, Ατελείωτο Καλοκαίρι: Κάποιοι αδιευκρίνιστης προέλευσης τύποι κυκλοφορούν μέσα στο πλήθος αόρατοι, με κάτι μηχανηματάκια στα χέρια, και ακινητοποιούν στο χρόνο όποιον τους καπνίσει. Αυτός γίνεται μετά αόρατος (και άυλος;) και φέρεται ως εξαφανισθείς, μέχρι οι ίδιοι τύποι να τον ξεπαγώσουν, ίσως 30 χρόνια αργότερα. That's all, και αυτήν την ιδέα ο συγγραφέας δεν την κάνει τίποτα, δεν την εξηγεί, δεν της αποδίδει κανένα συμβολισμό και δεν της βάζει κανένα twist στο τέλος. Και εμείς σπάμε τα κεφάλια μας να βρούμε, κάθε φορά, "τι να την κάνουμε την ιδέα"... Δε μου άρεσε, αν και καλογραμμένο. -Τζον ΜακΝτόναλντ, Αμφίσκιος: Το καλύτερο του βιβλίου. Δυο-τρεις κόσμοι από τους οποίους πηγαινοερχόμαστε, δυο-τρεις υποθέσεις που εξελίσσονται ταυτόχρονα, λίγη τεχνικούρα περί χρόνου που την προσπέρασα και τρεις τέσσερις εξαιρετικά ρεαλιστικοί χαρακτήρες. Καλά λέει ο Μαστακούρης στην εισαγωγή ότι αυτό, αν και γράφτηκε το 1949, είναι σαν σημερινό. Οι γυναίκες είναι άνθρωποι και όχι "κάτι περίεργα πλάσματα που δεν καταλαβαίνουμε πώς σκέφτονται", όπως συμβαίνει συνήθως σε παλιά κείμενα. Και, λόγω χρονομπερδεμάτων, υπάρχει και καλό τέλος και κακό - διαλέγετε και παίρνετε. Απορώ ποιος είναι ο πρωτότυπος τίτλος και τι σημαίνει... -Ρίτσαρντ Κόουπερ, Το χειρόγραφο της συλλογής Χέρτφορντ: Αυτό εδώ φιλοδοξεί να είναι η συνέχεια της "Μηχανής του χρόνου" του Γουέλς. Τι απέγινε ο χρονοταξιδιώτης; Πήγε πιο πίσω στο παρελθόν, του έσπασε ένα εξάρτημα της μηχανής και προσπαθεί να το διορθώσει, ενώ γύρω του επικρατεί η μεγάλη πρωταγωνίστρια αυτής της νουβέλας, κατά τη γνώμη μου, η ΜΑΥΡΗ ΠΑΝΟΥΚΛΑ του 1665! Πολύ καλό. Νο 70, Ιστορίες με τρελούς επιστήμονες/2: -Μάνλι Γουέιντ Γουέλμαν, Ο πιθηκάνθρωπος: Ένας γιατρός έχει πάρει ένα πιθηκάκι από τη ζούγκλα και διορθώνει με εγχειρίσεις ό,τι το εμποδίζει να εξελιχθεί σαν άνθρωπος. Η συνέχεια είναι αυτή που φαντάζεστε. Δε με ενόχλησε η έλλειψη πρωτοτυπίας, γιατί είναι αρκετά ενδιαφέρον, ειδικά το ότι αφηγητής είναι ο ίδιος ο πιθηκάνθρωπος. Καλό. -Φρέντερικ Πολ, Μέχρι να έρθει ο ψυχαναλυτής: Μάλλον δεν ήξερε τι τίτλο να βάλει ο κ. Πολ εδώ. Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα: ανακαλύπτεται ένα προϊόν που φτιάχνει τη διάθεση χωρίς να είναι βλαβερό ή εθιστικό και σημειώνει τρομερή εμπορική επιτυχία. Αλλά η εξάρτηση δεν είναι μόνο σωματική... Θυμίζει πάρα πολύ την ιστορία κόμιξ "La perfetta letizia"("Η απόλυτη ευδαιμονία") του Romano Scarpa: όταν βρεθεί ένας τρόπος να είναι όλοι ευτυχισμένοι, δε νοιάζονται για τίποτα και όλα καταρρέουν. Πολύ ενδιαφέρων προβληματισμός. -Ρόμπερτ Μπλοχ, Τα ανθρωπάρια της φρίκης: Μάλλον τρόμου υποτίθεται ότι είναι αυτό. Ένας γιατρός που έχει πάθει νευρική κρίση αρχίζει να φτιάχνει ανθρωπάκια από πηλό και προσπαθεί να τα κάνει όλο και πιο τέλεια, με όργανα, με φλέβες, με εγκέφαλο, ώσπου... Κάπως παλιομοδίτικο, αλλά σίγουρα πρωτότυπη η ιδέα και καλογραμμένο. -Θίοντορ Στάρτζιον, Ποτέ να μην υποτιμάς: Μια απογοήτευση από αυτόν τον κατά τα άλλα καλό συγγραφέα. Ένας επιστήμονας προσπαθεί να εξαλείψει το "όπλο" που έχουν οι γυναίκες να υπόσχονται φανταστικές ερωτικές χάρες στους άντρες για να τους κάνουν ό,τι θέλουν ...και δεν κατάλαβα τι γίνεται στο τέλος. Πολύ παλιομοδίτικο, γερασμένο, απαρχαιωμένο. -Πίτερ Τρεμέιν, Το σκυλί του Φρανκενστάιν: Αυτό εδώ πάλι είναι η συνέχεια του Φρανκενστάιν, αν και το σκυλί που υπάρχει δεν παίζει και τόσο κεντρικό ρόλο. Όλα τα γνωστά κλισέ, νέος λαμπρός επιστήμονας καταφτάνει σε godforsaken χωριό και ανακαλύπτει έναν στοιχειωμένο πύργο με έναν τρελό επιστήμονα με έναν παραμορφωμένο βοηθό, που κάνει αποτρόπαια πειράματα, συν την απαραίτητη damsel in distress. Καλό, παρ'όλα αυτά, αν και σε κάποια σημεία μπάζει σοβαρά από πλευράς επιστημονικής αληθοφάνειας. Γενικά καλά και τα δύο αυτά, με κάποιες πολύ δυνατές νουβέλες και ένα κομμάτι λιπος μόνο στο σουβλάκι η καθεμία. Προτείνονται. edit γιατί ξέχασα τον Μπλοχ Edited April 22, 2012 by wordsmith 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 23, 2012 Author Share Posted April 23, 2012 Βιβλίο 17- Ιστορίες από τη μυθολογία Κθούλου Επιμέλεια: Γιώργος Μπαλάνος Περιεχόμενα: Ωγκοστ Ντάρλεθ - Πέρα από το κατόφλι Ο Λαβκραφτ έγραφε λογοτεχνία τρόμου. Ο Ντάρλεθ Λαβκραφτιανά fanfic. Έτσι και εδώ έχουμε τα ίδια κλισέ, το σπίτι με τους περίεργους συγγενείς, το Νεκρονομικόν, τα φαινόμενα και, κυρίως, αυτή την τρομερή *τάξη* που κάνει τόσο προβλέψιμα και μη-τρομαχτικά τα όσα γράφει ο Ντάρλεθ. Μέτρια Ωγκοστ Ντάρλεθ & Χ.Φ. Λαβκραφτ - Το παράθυρο στο αέτωμα Δεν ξέρω αν ο Λαβκραφτ έγραψε έστω και μία λέξη εδώ, αλλά και εδώ ισχύουν ότι και από πάνω. Αυτό που έκανε τον Λαβκραφτ τρομαχτικό ήταν ότι τα όσα έγραφε ήταν απρόσμενα. Μεγάλο μέρος της μυθολογίας Κθούλου χάνει, επειδή ακολουθεί κανόνες... Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ - Μη σκάψετε τάφο για μένα Μία από τις ιστορίες με τον Κθουλιανό ήρωα του REH, Κίροαν. Εδώ μία διαθήκη και μία περίεργη κηδεία τον φέρνει αντιμέτωπο με τον κοσμικό τρόμο. Δεν είναι ακριβώς μυθολογία Κθούλου η ιστορία και δεν είναι από τις πιο τρομαχτικές του REH. Αλλά την προτιμώ από τον Ντάρλεθ. Μπράιαν Λάμλυ - Τσιμεντένιο περιβάλλον Άλλη μία παραλλαγή του γνωστού θέματος με τον θείο που ζει στην ερημιά και ανακαλύπτει κάτι το ακατανόμαστο. Όλα τα κλισέ είναι εδώ και κάπου στη μέση ξέρεις το τέλος, αλλά η ατμόσφαιρα είναι καλή και η κατάληξη επαρκής, από τις καλές στιγμές της συλλογής Τζέημς Ουέηντ - Οι Αβυσσαίοι Αυτή εδώ η ιστορία έχει να κάνει με έναν παραψυχολόγο που βοηθάει έναν βιολόγο στις ερευνές του για νοημοσύνη στα δελφίνια. Η ιστορία παίρνει ένα στοιχείο από τη Λαβκραφτική μυθολογία και το ξαναγράφει με έναν μη-Λαβκραφτικό τρόπο. Κάπου στις 20 σελίδες βέβαια έχεις καταλάβει τι παίζει, αλλά όχι οι ήρωές (που δεν έχουν διαβάσει το Νεκρονομικόν), ενώ η ατμόσφαιρα συνάδει με την εποχή στην οποία η ιστορία αναφέρεται (νομίζω 70's). Οι φαν του Mythos θα την εκτιμήσουν, αν και δεν ξέρω για αυτούς που δεν έχουν διαβάσει την πρωτότυπη ιστορία από την οποία αντλεί έμπνευση (δεν αναφέρω ποια, αλλά είναι εύκολο να μαντέψετε) Ρόμπερτ Μπλακ - Από τετράδιο που βρέθηκε σε ένα έρημο σπίτι Η καλύτερη στιγμή της συλλογής, όπου ένα δωδεκάχρονο αγόρι γράφει μία λαβκραφτική αφήγηση για τα όσα περίεργα βλέπει στα δάση έξω από το Άρκαμ. Το ενδιαφέρον είναι στο πως η αλλαγή στον αφηγητή αλλάζει και το στυλ της αρχετυπικής Λαβκραφτικής ιστορίας. Α, και έχει και κάποιες ωραίες ανατροπές κατά τη διάρκειά της. Συνολική Εντύπωση: Η συλλογή μου φάνηκε μέτρια. Αξίζει να διαβαστεί λόγω Μπλακ, άντε και αν είστε φαν του Λάμλυ και θέλετε να δείτε τις ιστορίες Κθούλου του. Ή αν σας αρέσει ο Ντάρλεθ. Κατά τα άλλα, φαντάζομαι (από τα περιεχόμενα) ότι έχουν βγει πολύ καλύτερες Κθουλοανθολογίες από Ωρόρα 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted April 27, 2012 Share Posted April 27, 2012 (edited) Ιστορίες με γίγαντες.......................#37 Τζέιμς Μπάλαρντ.....................................Ο πνιγμένος γίγαντας Χένρι Χέις.................................................Ο άνθρωπος που ζάρωνε Φρέντρικ Πολ..........................................Οι μικροί κύριοι Θωμάς Μαστακούρης...........................Στη χώρα των γιγάντων Ωραίος τόμος με ιδιαίτερο θέμα, αλλά μόνο τέσσερα διηγήματα. Ο Θωμάς Μαστακούρης, στον πρόλογο κάνει μια γρήγορη περιήγηση στην παγκόσμια παράδοση, από τους Κέλτες μέχρι την Ελληνική μυθολογία και από τους Ινδιάνους μέχρι τον κατακλυσμό του Νώε. Και μας δείχνει ότι όλες οι φυλές έχουν ιστορίες με γίγαντες, που σχεδόν πάντα αντιπροσώπευαν την αδάμαστη και ανεξέλεγκτη δύναμη της φύσης. Πολύ σωστά όμως, αφήνει και υπόνοιες για γίγαντες που κοιμούνται μέχρι τις μέρες μας και που καλά θα ήταν να μην ξυπνήσουν... ''Ο πνιγμένος γίγαντας'' είναι μια αλληγορική και οικολογική ιστορία για έναν κόσμο που χάθηκε ανεπιστρεπτί. ''Ο άνθρωπος που ζάρωνε'' είναι το διαμάντι αυτού του τόμου και το μεγαλύτερο διήγημα του. Συγκλονιστική ιστορία! ''Οι μικροί κύριοι'' μας θυμίζουν κάτι από τα ταξίδια του Γκούλιβερ και μας δείχνουν ότι το μέγεθος είναι κάτι το σχετικό. Ενώ ο Μαστακούρης, μας ταξιδευει ''Στη χώρα των γιγάντων'' διασκευάζοντας έναν θρύλο της βόρειας παράδοσης, για ένα ταξίδι του Θωρ. Edited April 27, 2012 by abuno 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 27, 2012 Author Share Posted April 27, 2012 Βιβλίο 1- Ιστορίες από Παράξενους Κόσμους Επιμέλεια: Μ.Β. Περιεχόμενα: Ρόμπερτ Σέκλυ - Η Ουτοπία του Τρανάι Γήινος ταξιδεύει σε δυσπρόσιτο πλανήτη-ουτοπία, για να εκπλαγεί από τα παράδοξα έθιμά του. Ενδιαφέρουσα πολιτική σάτιρα ΕΦ. Άρθουρ Κλαρκ - Η Μέδουσα Ή, αλλιώς, εξερευνόντας το Δία με αερόστατο. Ενδιαφέρουσα η ιστορία, αλλά τόσο hard sci-fi, γεμάτη με μαθηματικά και αστροφυσική που, για εμένα, χάλαγε τη ροή της αφήγησης. Α. E. Βαν Βογκτ - Ο Βάρβαρος Η εισβολή του Ατίλλα και Ρωμαίοι στο διάστημα. Καλό, αλλά με χάλασε το απότομο τέλος Ισάακ Ασίμωφ - Τα αιώνια σκοτάδια Τι γίνεται αν σε έναν πλανήτη με έξι ήλιους συνέβαινε μια ολική έκλειψη ηλίου; Ίσως η καλύτερη ιστορία της ανθολογίας. Στάνλεϋ Ουάινμπάουμ - Οδύσσεια στον Άρη Space Opera με τα όλα της, με αστροναύτη που περιπλανιέται στον Άρη και συναντά διάφορες παράξενες μορφές ζωές. Θα σήκωνε ένα πιο δυνατό τέλος, αλλά εντάξει. Φίλιπ Ντικ - Η Δύναμη του Γουμπ Επίσης πολύ καλή ιστορία, όπου η νοήμονος εξωγηίνη ζωή έχει να αντιμετωπίσει την πείνα ενός λαίμαργου κυβερνήτη διαστημοπλοίου. Μικρή αλλά περιεκτικότατη ιστορία, επίσης από τις καλές στιγμές της ανθολογίας. Συνολική Εντύπωση: Δεν είμαι φαν της ΕΦ και έτσι έμεινα παραπονεμένος που εδώ υπήρχε μόνο ΕΦ. Οι ιστορίες μου φάνηκαν καλές, δε με ενθουσίασαν όμως. Νομίζω ότι όσοι δεν είναι φαν της ΕΦ μπορούν να το προσπεράσουν. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted April 27, 2012 Share Posted April 27, 2012 (edited) ''Τα αιώνια σκοτάδια'' (NIGHTFALL)του Ασίμωφ, από τον πρώτο τόμο της σειράς, είναι όντως ένα διαμάντι της ε.φ.(μπορεί και το καλύτερο σύντομο διήγημα ever!) Από τις πρώτες ιστορίες που έχω διαβάσει και πραγματικά με σημάδεψε. Edited April 27, 2012 by abuno 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.