Το ίσως μαγικό μπαούλο

[Arachnida]

Όνομα συγγραφέα: Γιάννης

Είδος: παραμύθι σε αστικό φόντο

Βία / Σεξ: όχι

Λέξεις: 1091

Αυτοτελής: ναι

Το ίσως μαγικό μπαούλο.docx

Edited April 14, 2012 by Arachnida

[Διγέλαδος]

Μου άρεσε η αρχή που έκανες και γενικά το ότι προσπάθησες να εισάγεις το "μαγικό" μέσα στην καθημερινότητα και στην πόλη. Αλλά δεν κατάλαβα το τέλος. Σίγουρα είναι αυτοτελής η ιστορία;

[Arachnida]

Μάλλον είναι πρόβλημα που έχω σε πολλές ιστορίες. Αφήνω ασαφές το τέλος για να μην περιορίσω τον αναγνώστη, αλλά δεν φαίνεται να λειτουργεί.

Ναι, αυτοτελής είναι : / Ευχαριστώ πάντως!

[Mesmer]

Όμορφη ιστοριούλα και μελαγχολική. Μ' άρεσε ο τρόπος που το μαγικό κρύβεται διακριτικά μέσα στις βρομιές της πόλης, αλλά κι ο Μιχαήλ με την επιμονή και την υπομονή του να βρει το νόημα της ζωής του.

 

Πέρα από αυτό, δεν ξέρω αν υπήρχε κάτι άλλο που ήθελες να γίνει κατανοητό από την ιστορία σου, αλλά εγώ δεν κατάλαβα.

[Διγέλαδος]

Ίσως αν έλεγες περισσότερα πράγματα για την

Κατασκευή

;

[Ypnovatis]

Ωραία γραμμένο. Μπράβο. Είχε και μια ατμόσφαιρα περίεργη. Εμένα τουλάχιστον μου δημιούργησε διάφορες εικόνες και κατάφερα πολύ γρήγορα να ενσωματώσω το περιβάλλον και τους χαρακτήρες στο κεφάλι μου!

 

Πάμε στα άλλα τώρα:

 

 

Ανοιχτό τέλος όμως σημαίνει πάλι τέλος.

Πριν γράψεις κάτι αλλά και αφού το ολοκληρώσεις και κάνεις τον έλεγχό σου προσπάθησε να σκέφτεσαι αν μπορείς να μας πεις τι έχεις γράψει με μια πρόταση.

Εδώ όσο και να το προσπαθήσεις δε θα βγάλεις κάτι αντιπροσωπευτικό του κειμένου γιατί το τέλος μας αφήνει με υπόσχεση για συνέχεια αντί του τέλους.

 

Και να πω και κάτι ακόμη ως γενική συμβουλή: Όταν εστιάζουμε στο αντικείμενο ενδιαφέροντος επιτηδευμένα (όπως για παράδειγμα η Κατασκευή), πρέπει να το κάνουμε ένα με τον αναγνώστη.

Αν εγώ δουλεύω με έναν πολεμιστή που όλη του η ζωή είναι το σπαθί του, μια πρόταση δομημένη έτσι: "Για τον Μπάμπη όλη του η ζωή ήταν το σπαθί του" μέσα σε 4 σελίδες με περιγραφές δε μου λέει ότι αν του πάρω το σπαθί θα

πάθει ανακοπή από τη στεναχώρια του.

 

Η ιστορία σου (αν και πολύ καλά γραμμένη, μην το ξεχνάμε) έχει αυτό ακριβώς το "flaw": Σπαταλάς χρόνο για τα γύρω γύρω ενώ στην τελική ούτε το μαγικό ραβδί έχει σημασία. Απλά έχει ένα ραβδί

Αυτό που μετράει είναι ο ψυχισμός του και πως έχει δομήσει

τη ζωή του γύρω από την Κατασκευή.

 

Διγέλαδε, ας το αφήσει μυστήριο. Δεν είναι ενοχλητικό. Έπρεπε (για μένα πάντα) να επικεντρωθεί βασικά στη σχέση του Μιχαήλ με την Κατασκευή περισσότερο.

[Cassandra Gotha]

Αυτό το παραμύθι έχει μια μελαγχολική νότα αλλά και μια αισιοδοξία. Και ήταν πολύ ωραία εικόνα ο Μιχαήλ με όλα τα συμπράγκαλα και τη ζωή του. Σαν αστερόσκονη μέσα στην καθημερινότητα μιας σύγχρονης πόλης, αλλά χωρίς τα κιτς χρώματα του Χόλιγουντ. Η ασάφεια του τέλους δεν με ενόχλησε, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχα αγωνία ή έστω περιέργεια γύρω από τα περιεχόμενα του μπαούλου. Η σκέψη μου επικεντρώθηκε αλλού. Αλλά θα ήταν και πιο ωραίο το αποτέλεσμα αν τον είχαμε παρακολουθήσει λίγο περισσότερο (και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια) στην αναζήτησή του, σ' αυτό το κυνήγι θησαυρού που έκανε κάθε μέρα, να νιώσουμε τη χαρά η την απογοήτευσή του όταν έβρισκε ή δεν έβρισκε κάτι χρήσιμο.

 

edit: είχα ανοιχτή τη σελίδα πολλή ώρα και δεν είδα τα καινούργια σχόλια. Φυσικά λέω το ίδιο πράγμα με τον Υπνοβάτη.

Edited April 14, 2012 by Cassandra Gotha

[Ροη]

Πολύ καλογραμμένη, ατμοσφαιρική ιστορία. Με άφησες να θέλω να μάθω περiσσότερα για την έννοια της κατασκευής και του μπαούλου, αλλά αυτό είναι και το νόημα της ιστορίας, υποθέτω. Η κατασκεύη δεν έχει σημασία, το μπαούλο δεν έχει σημασία, είναι απλά βήματα στην προσπάθεια του ήρωα να βρεί νοήμα στη ζωή του. Θα ήθελα, ίσως, λίγο παραπάνω ανάλυση του χαρακτήρα και του περιβάλλοντος του ,

αν κατάλαβα καλά, ήταν μάγος σε κοινωνία που απαγορεύει τη μαγεία...;

Ενδιαφέρων χαρακτήρας έτσι και αλλιώς.