Kafka Posted April 25, 2012 Share Posted April 25, 2012 (edited) Όνομα Συγγραφέα: ΚΧ Είδος: τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1143 Αυτοτελής; Ίσως... Σχόλια: Ένα κάπως πιο συμβολικό κείμενό μου. Δεν είναι απαραίτητα ολοκληρωμένο. Το format έχει κάποιο πρόβλημα, διότι το πήρα απο μια άλλη σελίδα όπου το είχα δημοσιεύσει... Ο λύκος Θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω την κατάστασή μου, όσο καλύτερα μπορώ. Πριν από περίπου ένα χρόνο περπατούσα σε ένα βουνό λίγο έξω από το χωριό. Εκεί, το βράδυ, παρέμεινα για περισσότερο απ ό,τι σκόπευα αρχικά, με τη συνέπεια να χαθώ κάποια στιγμή διότι δεν μπορούσα να βρω το δρόμο πίσω ως τη δημοσιά. Τελικά περιπλανήθηκα για ώρα μέσα στο δάσος, ακολουθώντας πολλές διαφορετικές πορείες. Όταν τελικά βγήκα στη δημοσιά ξεκίνησα την κατηφορική πορεία ως τα όρια του χωριού, όμως σε ένα σημείο της διαδρομής γυρνώντας πίσω μου- ίσως από κάποιο άσκημο προμήνυμα- είδα εκεί, σε μεγάλη απόσταση, έναν λευκό λύκο. Το θέαμα με πάγωσε. Σκεφτόμουν ταυτόχρονα ότι έπρεπε να αρχίσω να τρέχω, αλλά και πως αναμφίβολα εκείνο το ζώο ήταν πολύ ταχύτερο από εμένα, και κατά συνέπεια η σωτηρία μου θα κρινόταν όχι από τη δική μου προσπάθεια, μα από την επιμονή του να με καταστήσει το νυκτερινό του θήραμα. Ως τότε γνώριζα από ασαφείς μνήμες ότι στην περιοχή ζούσαν λύκοι, ωστόσο εκτιμούσα πως αν ποτέ αντιμετώπιζα έναν δε θα ήμουν μόνος, και εξάλλου φορούσα και ένα φυλαχτό πάνω μου, στο οποίο, ανόητα, απέδιδα ιδιαίτερες ιδιότητες. Δε με προφύλαξε όμως, όχι όταν άρχισα να τρέχω, το φυλακτό μάλιστα παραδόξως λύθηκε από το λαιμό μου, έπεσε στο σκληρό χώμα και την αμέσως επόμενη στιγμή το είχα συνθλίψει με το πόδι μου που κινούταν ασταμάτητα προς το χωριό. Όταν μετά από ώρα γύρισα να κοιτάξω πίσω μου ο λύκος δεν ήταν εκεί. Τώρα είχα φτάσει κοντά στα πρώτα σπίτια του χωριού, και σαν για να με χαιρετίσει άναψε το φως ξαφνικά σε ένα παράθυρο εκεί. Έκλεισα τα μάτια και γονάτισα στο χώμα για να σκεπάσω το κεφάλι μου με τα χέρια μου. Σε λίγη ώρα ήμουν πίσω στο σπίτι μου, όμως από τότε άρχισε το αληθινό μαρτύριο. Θα είχα κοιμηθεί για σχεδόν μισή μέρα όταν τελικά αποτραβήχτηκα από τον κόσμο των έντονων λησμονημένων ονείρων ως την αγρύπνια. Στο δωμάτιο, το παλιό δωμάτιο της μητέρας μου, που τώρα ήταν δικό μου, κοίταξα στην οροφή, κάτω από τις βαριές κουβέρτες μου, χαμογελώντας διότι θυμήθηκα πόσο ασφαλής ήμουν εδώ, στη ζέστη, στον πολιτισμό. Και χαμογελούσα ακόμα γυρνώντας στο πλάι του δωματίου, εκεί όπου πίσω από την πόρτα υπήρχε το σκοτάδι, όταν είδα από εκείνο να προβάλει το κεφάλι ενός άσπρου λύκου! Αρχικά θεώρησα ότι εξακολουθούσα να κοιμάμαι. Δεν ήταν παράξενο να με έχει επισκεφτεί στο ταραγμένο όνειρο η μορφή που με είχε σχεδόν συντρίψει πριν από λίγες ώρες. Όμως όσο εύλογο ήταν άλλο τόσο ακίνδυνο θα ήταν, και μόνο υπήρχε η δυσάρεστη προοπτική να πηδήξει στο κρεβάτι μου και να με κομματιάσει εκείνο το ον μέσα στο όνειρο, κάτι που θα μου άφηνε σίγουρα μια δυσάρεστη γεύση καθώς θα ξυπνούσα. Ωστόσο ο λύκος παρέμενε στη θέση του, και με κοιτούσε ακίνητος και ατάραχα. Έκλεισα τα μάτια μου και πέρασα τη κουβέρτα πάνω από το κεφάλι μου, αλλά την επόμενη στιγμή την τράβηξα και πάλι με δύναμη διότι σκέφτηκα ότι δεν αποκλειόταν τώρα με αφορμή αυτό ο λύκος να σκαρφαλώσει στο κρεβάτι για να με αποκαλύψει κάτω από τη κουβέρτα. Καρφώνοντας πάλι το βλέμμα μου σε αυτόν, τον ρώτησα «γιατί είσαι εδώ, γιατί με βασανίζεις; Πριν από λίγες ώρες σε είδα στη δημοσιά, τότε ήσουν αληθινός, στο χώρο βρισκόμασταν τον ίδιο και οι δύο και αποτελούσες μια απειλή για εμένα. Εδώ όμως δεν υπάρχεις, παρά μόνο στη φαντασία μου. Θα πρέπει λοιπόν να ανεχτώ και στο ίδιο μου το σπίτι τον τρόμο από εσένα;» «Δεν έχεις δίκιο που με κατηγορείς» άρχισε τότε να μιλάει ο λύκος. «Εγώ φυσικά είμαι μόνο ένας λύκος, αλλά ακόμα κυριότερα είμαι η δική σου αντίληψη για εμένα. Ξέχασες λοιπόν τόσο γρήγορα τι ένοιωθες στη δημοσιά όταν με είδες από μακριά; Και όμως εγώ είμαι εδώ για να σου το θυμίσω. Θα έπρεπε μάλλον να με επαινείς γι αυτή την υπηρεσία που σου προσφέρω και όχι να με κακολογείς γι αυτήν». «Σίγουρα έχεις δίκιο» του απάντησα, «και με αυτό εννοώ ότι έχεις δίκιο πως εσύ είσαι ένα πλάσμα της φαντασίας μου πλέον. Ως γνωστόν οι αληθινοί λύκοι δε μιλούνε. Ώστε λοιπόν ονειρεύομαι, και ήρθες εσύ εδώ με το στόχο να εξετάσω τι μου συνέβη στη δημοσιά. Πολύ ωραία. Δέχομαι την πρόκληση αυτή, και σου ζητώ να μου θυμίσεις τι είναι εκείνο στο οποίο τόσο αινιγματικά αναφέρθηκες». «Βιάζεσαι» είπε ο λύκος, και κοίταξε για μια στιγμή προτείνοντας τα δόντια του. «Αληθινά δεν έχεις καταλάβει τίποτα» σημείωσε έπειτα. «Μπορεί εγώ να είμαι ένας λύκος στη φαντασία σου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είμαι αληθινός. Απλώς δεν είμαι αληθινός ως λύκος. Ως κάτι άλλο όμως σε βεβαιώνω ότι είμαι απόλυτα αληθινός, τόσο αληθινός όσο και εσύ». «Πάλι μιλάς με αινίγματα» του απάντησα τρίβοντας λίγο τα δάκτυλά μου στο χοντρό σκέπασμα. «Δεν είσαι αληθινός ως λύκος, αλλά είσαι αληθινός ως μη λύκος. Ωραία. Μα τότε πώς μπορείς να μου χρησιμεύσεις να ξεπεράσω τη θέα του αληθινού λύκου στο δρόμο αφού παραδέχεσαι – ή αξιώνεις- πως δεν έχεις καμία σχέση με αυτόν;” “Δεν έχω παρά μόνο τη σχέση που έχει ένας μηχανικός, ακούσιος ήχος, με την εντελώς υπολογισμένη να ακουστεί νότα, με εκείνο το κτήνος που είδες στο δρόμο. Εκείνο ήταν ένα ανόητο ζώο, όντως θα μπορούσε να σου είχε επιτεθεί, αν και νομίζω ότι ξέρω πως μεμονωμένοι λύκοι δεν επιτίθενται σε ανθρώπους, και αφού το ξέρω εγώ σημαίνει ότι το ξέρεις και εσύ». «Πάλι ένα αίνιγμα! Αλλά έχεις δίκιο ότι αφού το ξέρεις εσύ το ξέρω και εγώ, και συνεπώς αυτό ισχύει για τα πάντα, και έτσι και για τα αινίγματά σου.» Και κλείνοντας τα μάτια μου έφερα τα δάκτυλά μου στο μέτωπό μου, για να συγκεντρωθώ στο συλλογισμό. «Είσαι ένα δημιούργημά μου» πρόφερα μετά από λίγες στιγμές, κρατώντας ακόμα κλειστά τα μάτια. Φανταζόμουν το τρέξιμό μου στη δημοσιά, αλλά όταν άρχισε να τρέχει εκεί και ο λύκος αναγκάστηκα να ανοίξω τα μάτια. Στο δωμάτιο εκείνος στεκόταν στην θέση του. «Νομίζω ότι σε καταλαβαίνω» του είπα. «Είπες ότι είσαι τόσο ο άλλος λύκος όσο ένας τυχαίος ήχος σημαίνει το ίδιο με μια μαθημένη στο παίξιμό της νότα. Αυτό σημαίνει εικάζω ότι παρόλο που μοιάζεις σε κάτι με τον άλλο λύκο, κατά βάθος είσαι μια πολύ πιο εκλεπτυσμένη υπόθεση από εκείνον, και μάλιστα πολύ πιο προσωπική μου, σωστά;” «Έχεις δίκιο» είπε ο λύκος. «Εγώ είμαι μόνο μια εικόνα μιας εικόνας, είμαι μόνο ένας θίασος που παίζει μια παράσταση μέσα στη σκιά, είμαι μόνο ένας που διαβαίνει τη νύχτα σε μια γέφυρα που υπάρχει μόνο διότι εκείνος τη διαβαίνει, είμαι, τελικά, όχι ένας λύκος, αλλά…» Σε αυτό το σημείο το όνειρο τελείωσε. Οι τελικές λέξεις ηχούσαν ακόμα με την ολοκλήρωση της φράσης, και προσπαθούσα να τις κρατήσω κοντά μου, όμως ένοιωθα ότι υπό το βάρος τους δε θα μπορούσα ποτέ να βγω από το όνειρο. Το ίδιο το όνειρο μου έθετε το δίλλημα για τη στάση μου, και με τρόμαξε, πίστεψα στην απειλή του, εγκατέλειψα τη φράση και αναδύθηκα στην επιφάνεια. Edited April 25, 2012 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 1, 2012 Share Posted May 1, 2012 Δεν ξέρω αν το κείμενό σου είναι συμβολικό, πάντως ο τίτλος, όσον αφορά εμένα, σίγουρα είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted May 2, 2012 Author Share Posted May 2, 2012 Τί εννοείς; Σίγουρα ένας λύκος σημαίνει πάρα πολλά πράγματα αν το δει κανείς συμβολικά, απο την ιδιότητα του επικίνδυνου αγριμιού ως την ελευθερία και την περιπλάνηση στο λευκό χιονισμένο τοπίο. Εδώ ήταν ένας λύκος αρχικά στην πραγματικότητα, που αργότερα παρουσιάστηκε σε ένα όνειρο, συνεπώς υπάρχουν δύο διακριτές οντότητες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 17, 2012 Share Posted June 17, 2012 Μην πω ψέματα... Δε μου άρεσε. Αγνοώ εντελώς το θέμα της μορφής του κειμένου αλλά αδυνατώ να καταλάβω γιατί είναι διήγημα τρόμου... Σίγουρα είναι πολύ συμβολικό και έχει κάποια σκοτεινά στοιχεία αλλά πέραν αυτού δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα και πολλά πράγματα. Καλή συνέχεια πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted November 27, 2012 Share Posted November 27, 2012 Ο λαός λέει "μαυρος λύκος και κακός, του πατέρα του ο καημός". Στην πραγματικότητα όμως ο λύκος είναι πολύ φοβητσιάρικο ζώο. Αυτό θα πει "άγριο", ότι δηλαδή δεν έχει εξοικειωθεί με την παρουσία του ανθρώπου και τον φοβάται. Και μου άρεσε που δεν έπεσες στην παγίδα του "κακού λύκου", αλλά τον παρουσίασες σαν μια συμβολική μορφή στο μυαλό του πρωταγωνιστή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted November 28, 2012 Share Posted November 28, 2012 Σαν διήγημα με κάποιον συμβολισμό, δεν ήταν κακό, ίσως κάποια σημεία να μην τα κατάλαβα όπως θέλεις να τα δώσεις αλλά με υπό το δικό μου πρίσμα. Αλλά ως τρόμου και με βία...Δεν είδα κάπου ένα από τα δύο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.