Cyrano Posted May 19, 2012 Share Posted May 19, 2012 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Ποθητός Είδος: επιστημονική φαντασία Βία; Μμμ, όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1485 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Ένα διήγημα που έγραψα κατά τη διάρκεια ενός writing course. Επισυνάπτω και την μετατροπή του σε ένα κάπως πιο εκτεταμένο (15 λεπτά διάρκεια) θεατρικό μονόπρακτο που έχει πιο ανεπτυγμένους τους χαρακτήρες και διαφορετικό τέλος (αυτό είναι το τυράκι). Όποιος δε βαριέται να διαβάσει στ' Αγγλικά, παρακαλώ να σχολιάσει αλύπητα. Αρχείο: The project.doc The project (stage play).doc Edited May 19, 2012 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted May 26, 2012 Share Posted May 26, 2012 Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, με το δεύτερο τέλος να κυριαρχεί στα σημεία για μένα. Νομίζω και το θεατρικό ύφος ταιριάζει περισσότερο στην ιδέα, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να έχεις τους ήρωες σε ευθεία αντιπαράθεση, παρά να ακούμε την ιστορία απο τη μεριά του ενός. Με μια μόνο παρατήρηση: χρειάζεται λίγο σκηνοθετική ματιά απο μέρους σου, μια ανάλυση των κινήσεων των χαρακτήρων στη σκηνή, κάτι που θα δώσει την εντύπωση πως το βλέπουμε ζωντανά στη σκηνή. Ίσως ο Τζόουνς προσπαθεί να πιάσει την κονσόλα μπροστά στον καθηγητή και αυτός αντιδρά προστατευτικά, ή βλέπουμε πως ο Τζόουνς αρχίζει να ιδρώνει και να αισθάνεται άβολα όσο του παραθέτονται τα γεγονότα, ενώ ο καθηγητης διατηρεί κάποιο ανάλογο του τέλους ύφος. Αναλυτικό, ψύχραιμο, διερευνητικό, σαν να ανακρίνει εκείνος τον συνομιλητή του και όχι το αντίθετο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 (edited) Από τα δύο, προτιμώ το τέλος και τους χαρακτήρες του θεατρικού κυρίως γιατί εκεί γίνεται μια απόπειρα να υπάρξει μια ανατροπή - αν και το περιστατικό με την κονσόλα στο τέλος πήγε να με μπερδέψει, νόμισα ότι κάτι άλλο πάει να γίνει εκεί. Πάντως αν και είναι καλό το σημείο αυτό, γιατί δίνει ένα βάθος στον χαρακτήρα, σε μια τόσο σχηματική κατά τα άλλα πλοκή, με ελάχιστη δράση, τείνει να μπερδέψει. Γενικά -και για τις δύο εκδοχές ισχύει αυτό, αν και σαφώς λιγότερο για την θεατρική- το μικρό μέγεθος και το χωρίς εξάρσεις γραπτό ύφος μ' έκαναν να περιμένω ένα πιο ισχυρό τέλος, κάτι που θα άλλαζε ολοκληρωτικά τα δεδομένα ίσως. Και ενώ στο θεατρικό αυτό λίγο - πολύ γίνεται δεν βοηθάν όσο πρέπει οι χαρακτήρες. Νομίζω ότι χρειαζόταν μεγαλύτερη ή πιο ξεκάθαρη κόντρα ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές. Και συμφωνώ με τη Ρόη ότι χρειαζόταν περισσότερη σκηνοθετική επιμέλεια το θεατρικό. Ειδικά για το διήγημα, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι περιμένουμε κάτι δυνατό να γίνει λόγω της φράσης "That was it, a routine job" όμως το τέλος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας. Κρατώντας την πλοκή του θεατρικού, νομίζω ότι η ιστορία μπορεί να αναπτυχθεί λίγο περισσότερο με σκοπό να δοθεί περισσότερο βάθος στους χαρακτήρες (φρασεολογία, αντιδράσεις, γλώσσα σώματος) ώστε μέσω αυτών (αφού η δράση είναι ελάχιστη) να αναδειχθεί καλύτερα η ανατροπή/αποκάλυψη. Κι όσο εύκολο είναι να το λέει κανείς τόσο δύσκολο να το πράξει... Το γράψιμο αρκετά στρωτό, η γλώσσα ίσως λίγο περισσότερο ευπρεπής και ακαδημαϊκή απ' ότι θα 'θελα (ειδικά στους διαλόγους) η ανάγνωση εύκολη και τα νοήματα σαφή. Υπηρετεί το σκοπό της επαρκώς αν και λίγο καλύτερα στο διήγημα απ' ότι στο θεατρικό. Edited June 25, 2012 by Big Fat Pig Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted June 26, 2012 Author Share Posted June 26, 2012 Σας ευχαριστώ πολύ, τόσο για το χρόνο που διαθέσατε να διαβάσετε τις δύο εκδοχές (και μάλιστα στ' αγγλικά), όσο και για τα σχόλιά σας. Πραγματικά πιστεύω ότι αν συνδυάσω τις παρατηρήσεις σας, το αποτέλεσμα θα βελτιωθεί πολύ. Θεωρώ τόσο εύστοχα τα σχόλιά σας που μου τώρα μου φαίνονται προφανή - αφού φυσικά μου τα επισημάνατε! Ευχαριστώ και πάλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.