DinMacXanthi Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 (edited) Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το νοσοκομείο. Χθες, ο αρκούδος μου ήταν άρρωστος. Τον εξέτασα με το παλιό στηθοσκόπιο του μπαμπά, και βρήκα τι είχε. Πονούσε η κοιλίτσα του. Τον ανέβασα στο κρεβάτι και τον άνοιξα με το μαχαίρι της εγχείρησης. Η κοιλίτσα του ήταν γεμάτη παλιό βαμβάκι που μύριζε, ίδιο με τις κούκλες μου. Του έβαλα καθαρό βαμβάκι και μετά την έκλεισα με το ζιλοτέιπ. Σήμερα ο αρκούδος δείχνει πιο χαρούμενος από ποτέ. Η εγχείρηση ήτανε πετυχημένη. Μ’ αρέσει εμένα να παίζω νοσοκομείο. Όλοι οι ασθενείς μου έχουν γίνει καλά. Τους δείχνω μετά στον μπαμπά και μου λέει «μπράβο κουκλίτσα μου». Η μαμά μας μαλώνει, γιατί λέει χαλάω τις κούκλες μου. Δεν ξέρει αυτή. Ο μπαμπάς ξέρει. Αυτός είναι γιατρός. Όταν μεγαλώσω, θα γίνω κι εγώ σαν κι αυτόν. Λείπει στο νοσοκομείο τώρα. Η μαμά κοιμάται στο κρεβάτι τους. Ο μικρός αδελφούλης μου τους κρατάει ξύπνιους το βράδυ. Είναι μωράκι ακόμα κι όλο κλαίει. Κλαίει και τώρα που τον έχω εδώ, στο κρεβάτι μου. Δεν θέλω να ξυπνήσει τη μαμά. Είναι πολύ κουρασμένη. Η κοιλίτσα του είναι ροζ. Θα τον πονάει κι αυτόν, όπως του αρκούδου. Μη κλαις αδελφούλη. Θα σε κάνω καλά. Edited May 27, 2012 by DinMacXanthi Ανέβασα την έκδοση χωρίς το Θ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Μπρρρ! Και είχε τόσο καλές προθέσεις η καημενούλα! Νομίζω ότι το ψεύδισμα είναι πολύ για τόσο μικρό κείμενο. Μπορείς ίσως να το περιορίσεις λίγο, να το χρησιμοποιήσεις στα σημεία που υπάρχουν διπλά σύμφωνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 1)Ωχ. ωχ! 2)Δεν έχει τρομαχτική ατμόσφαιρα, αλλα ίσως μας τρομάζει το ότι μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί στην πραγματικότητα. 3)Είμαι κι εγώ τηθ γνώμηθ να μην το κρατήθειθ το πθεύδιδμα. Δυσκολεύει στην ανάγνωση. Πώς σου ήρθε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Το ψεύδισμα θα είχε κάποιον ρόλο μόνο αν υπήρχε κάποιο νόημα ή συμβολισμό στο λογοπαίγνιο με τη λέξη "νοθο-κομείο". Εκτός κι αν υπονοείται ότι ο αρκούδος θεωρείται από τον μικρό σαν νόθο παιδί, ή ότι το αδερφάκι του θεωρείται τέτοιο, κάτι που είναι τραβηγμένο. Τώρα, όπως το διάβασα, έβγαλε απλώς ένα κωμικό αποτέλεσμα. Γιατί το έβαλες, in the first place? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 27, 2012 Author Share Posted May 27, 2012 (edited) 1)Ωχ. ωχ! 2)Δεν έχει τρομαχτική ατμόσφαιρα, αλλα ίσως μας τρομάζει το ότι μπορεί πολύ εύκολα να συμβεί στην πραγματικότητα. 3)Είμαι κι εγώ τηθ γνώμηθ να μην το κρατήθειθ το πθεύδιδμα. Δυσκολεύει στην ανάγνωση. Πώς σου ήρθε; Τείνω να συμφωνήσω κι εγώ για το ψεύδισμα (γι'αυτό είπα να ρωτήσω κιόλας). Μού ήρθε από την ίδια την έμπνευση της ιστορίας: Τις προάλλες, περπατούσαμε στην πόλη και αντικρίσαμε μια μαμά που έβγαζε βόλτα τον μικρό με το καρότσι και ένα γλυκύτατο κοριτσάκι 5 ετών από δίπλα. Το μικρό στο καροτσάκι έκλαιγε γιατί δεν ήθελε να κατέβει για να περπατήσει: Οπότε, ως μεγάλη αδελφή, πέντε χρονών, είπε το επικό: "Μην κλαιθ αδελφούλη, θα τα καταφέλειθ!" Τώρα για τον (όντως ρεαλιστικότατο φόβο), ο αδερφός μου είναι γιατρός, και είχαμε μια συζήτηση πριν πολύ καιρό για το πως είναι τα παιδιά γιατρών και πώς βλέπουν τους γονείς τους. Οι 2 (εντελώς ξεχωριστές) σκέψεις έκαναν την ιστορία. Οπότε θα ανεβάσω την άλλη έκδοση της ιστορίας χωρίς το ψεύδισμα. Edited May 27, 2012 by DinMacXanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Πολύ γλυκούλι ακούγεται ένα κοριτσάκι που λέει "αδελφούλη" τον αδελφό της σε ηλικία/διαφορά ηλικίας που τα αδέρφια παραδοσιακά μαλλιοτραβιούνται. (και βασικά δε θα το πίστευα αν δεν έλεγες ότι το άκουσες ο ίδιος - τη χρήση της λέξης "αδελφούλη", εννοώ) Άσε και τις δύο εκδοχές, και με θ και χωρίς, λέω εγώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Ανατρίχιαθα. Πολύ καλό.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeoVa Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Κι εμένα μ' άρεσε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
As_if Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Ξαφνικά, μπορώ άνετα να φανταστώ τον τρίχρονο ανηψιό μου να "βοηθάει" τον εξαμηνίτικο αδελφό του να σταματήσει να κλαίει. Ευχαριστώ... Πετυχημένη ιστορία πάντως, να 'σαι καλά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esteldor Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Ωραία γραμμένη. Μου άρεσε που θύμιζε αρκετά τρόπο σκέψης μικρού παιδιού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 Καλό τρομοφλασάκι. Επειδή το τέλος ήταν αναμενόμενο, μου φάνηκαν πιο ανατριχιαστικές οι σκηνές του κοριτσιού που ξεκοίλιαζε τα αρκουδάκια και οι επιβραβεύσεις του πατέρα. Πιστεύω κι εγώ ότι η δεύτερη εκδοχή, χωρίς το θ, είναι καλύτερη, από άποψη ανάγνωσης. Ίσως να μπορούσε να περιοριστεί μόνο στους διαλόγους, αν υπήρχαν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted May 27, 2012 Share Posted May 27, 2012 (edited) Θα συμφωνήσω με τον Άγγελο όσον αφορά τον πατέρα. Πριν από δύο χρόνια, αν είχα διαβάσει αυτή την ιστορία θα είχα τρομάξει με το τέλος της. Τώρα τρομάζω πρωτίστως με τον μπαμπά και δευτερευόντως με τη μαμά. Όταν ξεκίνησα πριν από ενάμιση χρόνο να παίζουμε με την κόρη μου (ήταν τριών τότε) τον γιατρό, με 'εγχείριζε' κάθε λίγο και λιγάκι (με μολύβια αντί για νυστέρια), και τα κουκλιά της επίσης. Μετά από έξι μήνες απέκτησε το δικό της ψαλίδι. Στην πρώτη της 'ρεαλιστική εγχείριση' ξεκοίλιασε ένα κουκλί και φυσικά το γεγονός πήρε τεράστιες διαστάσεις: της ξεκαθαρίστηκε ότι το κουκλί κατστράφηκε για πάντα, της πήρα το ψαλίδι για δύο μέρες (που γι αυτήν ήταν ένας αιώνας) κι η μάνα της τής πήρε τα κουκλιά για μια μέρα (παρατεταμένος συναισθηματικός αποχωρισμός με πολύ κλάμα μιας και με το ένα κοιμόταν το βράδυ). Έκτοτε ακολούθησαν άπειρες 'εγχειρήσεις', σε κουκλιά κι ανθρώπους, η κόρη μου εξακολούθησε να συγχέει φαντασία και πραγματικότητα, όπως όλα τα παιδιά, αλλά πλέον χρησιμοποιούσε το ψαλίδι μόνο για να κόβει χαρτιά. Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο πιο τρομαχτικός μου φαίνεται ένας τόσο πωρωμένος μπαμπάς που λέει “μπράβο κουκλίτσα μου” και μια μαμά που το μόνο που βλέπει είναι κατεστραμμένες κούκλες που πρέπει ν' αντικατασταθούν. Edited May 27, 2012 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kate88 Posted July 6, 2012 Share Posted July 6, 2012 Έξυπνη ιστοριούλα! και παρά του ότι ίσως για κάποιους είνναι φανερή η κατάλιξη, με ξάφνιασε!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MountainRoot Posted July 6, 2012 Share Posted July 6, 2012 Ωραία ιστορία.....μου άρεσε και δεν με χάλασε το θ που και που..... Υ.Γ. Αν έπαιζε Έλληνα γιατρό θα την είχε γλυτώσει γιατί θα περίμενε πρώτα το φακελάκι απο τους συγγενείς.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 9, 2012 Share Posted July 9, 2012 Χαριτωμένο το φλασάκι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 http://www.newsage.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6697%3Aqq-1-&catid=176%3A2012-10-30-10-04-08&Itemid=361&lang=en Μπράβο ρε Κωνσταντίνε! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 http://www.newsage.g...mid=361&lang=en Μπράβο ρε Κωνσταντίνε! Συγχαρητήρια κι από δω! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 McXanthi's dunit -και πάλι! :-) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 Έλα ετοιμαστείτε! Σήμερα το βράδυ μπαίνει νεός διαγωνισμός Fantasy!! ;) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 Ανατριχιαστικό. Δεν περίμενα το twist με τον αδερφό. Μέχρι να αναφερθεί ο αδερφός περίμενα καμιά άλλη προέκταση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 Τρομαχτικό για το πόσο αληθινό μπορεί να είναι. Πως αντιγράφουν τους γονείς και με την παιδική τους σκέψη μπορεί να πάει κατα διαόλου η καλή πρόθεση. Είχα βρει την μικρότερη αδερφή του κολλητού μου πριν χρόνια να έχει ξεκοιλιάσει τα χρυσόψαρα τους με μαχαίρι γιατί "έτσι κάνει τα ψάρια η μαμά στην κουζίνα". Κρίμα τα ψαράκια αλλά τουλάχιστον δεν πλησίασε το μωρό της οικογένειας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted November 5, 2012 Share Posted November 5, 2012 Bravo Din! Βουρ τώρα οι φαντασάδες! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted November 6, 2012 Author Share Posted November 6, 2012 Thanx a lot για το χρόνο σας, φίλτατοι Χαίρομαι που δούλεψε το φλασάκι. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted November 28, 2012 Share Posted November 28, 2012 Ωχ ωχ! Θέλω να πιστεύω ότι με το πρώτο "άχ" του μωρού η μάνα θα ξυπνήσει και θα αποτρέψει το κακό. (Θελω να το πιστεύω). Εχω δει με τα μάτια μου τι ζημια μπορούν να κάνουν τα παιδιά στα αδέλφια τους μιμούμενα τους μεγάλους, όμως όχι σε τέτοια έκταση. Πολύ ωραίο φλασάκι... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.