Χρειαζόμαστε μια πιο αισιόδοξη επιστημονική φαντασία;

[Διγέλαδος]

Εγώ ας πούμε, δεν διαβάζω τόσο πολύ εφ.

Έχει μεγάλη διαφορά από το να μην διαβάζεις πολύ ε.φ. από το να μην διαβάζεις καθόλου.

Κι ότι κάθεσαι κι ακούς αρκετές ιδέες βιβλίων είναι αρκετό.

 

Αυτό θα συμβεί και με έναν δημοσιογράφο που μετά μπορεί να γράψει κάποιο σχετικό άρθρο με τέτοιο τρόπο που μπορεί να πλησιάσει τον αναγνώστη της μη επ. φαντασίας. Αλλά και πάλι "αναγνώστη" που θα κάτσει να διαβάσει το άρθρο.

[Esteldor]

Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Αν προσθέσεις και το ότι σπάνια ακόμη και αυτοί που διαβάζουν εφ παίρνουν κάποια σενάρια ως άμεσα πιθανά, θα συμφωνήσω μαζί σου.

[Suss Kind]

Παρόλο που δεν είμαι στην αμερικάνικη/ρώσικη κυβέρνηση για να ξέρω, θα πω πως δεν συμφωνώ σύμφωνα με αυτά που διαβάζω στις ειδήσεις. Απ' ότι ξέρω στην τελευταία κυβέρνηση, αλλά και στην κυβέρνηση Ομπάμα ανάμεσα στους επιστημονικούς συμβούλους που έχουν είναι και συγγραφείς επ. φαντασίας. Η τελευταία είδηση που είχα διαβάσει ήταν η παρακάτω: Sci-fi writers join war on terror

 

Μα νόμιζα ότι η NASA ήταν άμεσα επηρεασμένη από τον Ιούλιο Βερν. Δες το άρθρο "The Disney-Von Braun Collaboration and Its Influence on Space Exploration" στο οποίο γράφει ότι ο ένας από τους επικεφαλής της NASA είχε επηρεαστεί από τα βιβλία του Ιούλιου Βερν. Αλλά θα συμφωνήσω ότι βοήθησε το γεγονός ότι υπήρξε και ένας δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά και ο ψυχρός πόλεμος, αλλιώς μπορεί να μην τον προσλαμβάνανε ποτέ. Αλλά νομίζω ότι θα μπορέσουν να βγουν θετικά πράγματα ακόμα και τώρα που δεν είμαστε σε περίοδο πραγματικού πολέμου όπως η εξερεύνηση του Άρη.

 

Αυτό που οι περισσότεροι εκλαμβάνουν ως επιρροή της Ε.Φ. στην επιστήμη δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι κοινές ελπίδες και η κοινή φαντασία των ανθρώπων εκφρασμένη με διαφορετικούς τρόπους. Η φαντασία πυροδοτείται από τα κοινά μας βιώματα ως ανθρώπινο είδος. Δεν υπάρχει ψήγμα εφευρετικότητας στον Ιούλιο Βερν που να μην μπορεί να γεννηθεί σε έναν ερευνητή, ο οποίος μάλιστα έχει πολλά περισσότερα εξειδικευμένα ερεθίσματα. Ένα απλό παράδειγμα είναι ο όρος ‘Ευτοπία’ που προανέφερε ο abuno. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιούσα συχνά για να περιγράψω αγαπημένες μου ταινίες: Παρόμοιο με την ουτοπία, αλλά ακούγεται πιο ‘ρεαλιστικό’, και έχει το πλεονέκτημα να είναι το διαμετρικά αντίθετο του dystopian. Και οι δύο σκεφτήκαμε αυτήν την λέξη έχοντας παρόμοια ερεθίσματα, αλλά ξεχωριστά ο καθένας.

 

Το πρώτο άρθρο που μου έδειξες, συγνώμη που θα το πω έτσι ωμά, αλλά είναι το λιγότερο αστείο. Σε κάθε τέτοιου είδους οργανισμό υπάρχουν αυτοί που δουλεύουν πραγματικά, και υπάρχουν και εκείνοι που αναλαμβάνουν τις δημόσιες σχέσεις και το πώς θα φανεί ο οργανισμός καλύτερος. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τα πραγματικά άλματα στην τεχνολογία με τα διαφημιστικά τερτίπια.

 

Edit σε αυτό το σημείο γιατί μάλλον θα παρεξηγηθώ: Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο άρθρα είναι άμεσα ή έμμασα συσχετισμένα με δύο πολέμους: Το ψυχρό πόλεμο, και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Σκέψου τι θέλει να πει αυτό για τις εκάστοτε συνεργασίες...

 

 

Το γιατί δεν μπορεί να είναι πιο ευτοπική η λογοτεχνία σήμερα νομίζω το είπε πάρα πολύ ωραία ο Mhtsos με αυτό

 

-Παλαιότερα(και ιδίως στην ύστερη Βικτωριανή εποχή) οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι οτιδήποτε εκτός του Δυτικού πολιτισμού ήταν βάρβαρο και υπανάπτυκτο.Σήμερα ξέρουμε ότι ο Δυτικός πολιτισμός(και ο τρόπος ζωής που πρεσβεύει) εν δυνάμει μπορεί να καταστρέψει το είδος.

 

αλλά και όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματά του.

 

Ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου αναφέρεται στο πρώτο από τα άρθρα που δόθηκαν, δεν έχει και πολύ σημασία.

 

 

Θέλω, τέλος, να ξεκαθαρίσω πως πιστεύω ότι είναι λογικό το κοινό να έχει ανάγκη για πιο χαρούμενη Ε.Φ., όμως ακόμη κι αν κατακλύσει η αγορά από δυστοπίες δεν πιστεύω ότι αυτό θα εμπόδιζε αυτούς που έχουν τρέλα με τις επιστήμες, να ασχοληθούν με αυτές, ή και αν ακόμη ασχοληθούν ότι θα είναι επειδή θέλουν να καταστρέψουν τον κόσμο. Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι και, όσων αφορά τους τρελούτσικους/παθιασμένους ερευνητές που είχα την τύχει να γνωρίσω, ήταν ζωντανή απόδειξη ότι τα δύο πεδία (λογοτεχνία-επιστήμη) είναι σχεδόν αμοιβέως αποκλειώμενα.

 

Και μια μιρκή ιστοριούλα: Είχα έναν καθηγητή που διορθώνοντας άρθρο φοιτητή προς δημοσίευση αμφιταλαντεόταν για το αν θα έπρεπε να κρατήσει την φράση "When interstellar travel becomes possible..." από φόβο μην τους περάσουν για 'αγαθιάρηδες' από το περιοδικό, ενώ την φράση μου την διάβασε γελώντας και κοκκινίζοντας. Κοινώς, και ακόμη πιο ωμά: Οι επιστήμονες έχουν ανάγκη από ρεαλισμό και το κοινό (που παρακολουθεί τα της τεχνολογίας) από παραμύθιασμα. Ο συγκεκριμένος καθηγητής είχε καλά λόγια να πει μόνο για ένα έργο επιστημονικής φαντασίας το 2001 (του Kubrick) και αυτό επειδή ήταν τόσο πιστό σε θέματα φυσικής και μορφολογίας των διαστημικών σκαφών.

Edited June 6, 2012 by Suss Kind

[wordsmith]

Πώς σας φαίνεται ο όρος : Ευτοπία;

 

 

Τον όρο "ουτοπία" τον έφτιαξε (οκ, με ελληνικά συνθετικά) ο Άγγλος Sir Thomas More, γύρω στο 1400, και τον έβαλε τίτλο στο βιβλίο που έγραψε στα λατινικά εκείνη την εποχή(και που δεν είναι και τόσο φοβερό δείγμα ουτοπικής λογοτεχνίας). Η ίδια η λέξη ου-τοπία δε σημαίνει ""τέλεια κοινωνία" ή "παράδεισος", αλλά "μη-τόπος", non-place" αν το καταλαβαίνετε καλύτερα στα αγγλικά. Αλλά επειδή τα πρώτα έργα ουτοπικής λογοτεχνίας ήταν περιγραφές ιδανικών, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, κοινωνιών, επικράτησε ο όρος "ουτοπία" να σημαίνει "ιδανική κοινωνία' και επίσης "εξωπραγματική". Από κει βγήκε το "δυστοπία', ως αντίθετο στις ιδανικές κοινωνίες, για τα έργα που περιέγραφαν την προσπάθεια κάποιου κράτους να πετύχει την τελειότητακαι τελικά να καταλήγει σε μια ολοκληρωτική-απολυταρχική κόλαση (1984, Brave New World κλπ). Οπότε το "ευτοπία"... τι θα σημαίνει; Σήμερα αν γράψεις για μια τέλεια κοινωνία που δε μπάζει από πουθενά, θα θεωρηθεί διαφήμιση του ολοκληρωτισμού. Χμμμ... Δεν ξέρω.

[Διγέλαδος]

 

Ένα απλό παράδειγμα είναι ο όρος ‘Ευτοπία’ που προανέφερε ο abuno. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιούσα συχνά για να περιγράψω αγαπημένες μου ταινίες: Παρόμοιο με την ουτοπία, αλλά ακούγεται πιο ‘ρεαλιστικό’, και έχει το πλεονέκτημα να είναι το διαμετρικά αντίθετο του dystopian. Και οι δύο σκεφτήκαμε αυτήν την λέξη έχοντας παρόμοια ερεθίσματα, αλλά ξεχωριστά ο καθένας.

Όντως και μένα μ' άρεσε και νομίζω πως είναι πιο κοντά στην αισιόδοξη επιστημονική φαντασία.

 

Το πρώτο άρθρο που μου έδειξες, συγνώμη που θα το πω έτσι ωμά, αλλά είναι το λιγότερο αστείο. Σε κάθε τέτοιου είδους οργανισμό υπάρχουν αυτοί που δουλεύουν πραγματικά, και υπάρχουν και εκείνοι που αναλαμβάνουν τις δημόσιες σχέσεις και το πώς θα φανεί ο οργανισμός καλύτερος. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τα πραγματικά άλματα στην τεχνολογία με τα διαφημιστικά τερτίπια.

 

Edit σε αυτό το σημείο γιατί μάλλον θα παρεξηγηθώ: Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο άρθρα είναι άμεσα ή έμμασα συσχετισμένα με δύο πολέμους: Το ψυχρό πόλεμο, και τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Σκέψου τι θέλει να πει αυτό για τις εκάστοτε συνεργασίες...

Όπως ανέφερα κι εγώ εννοείται ότι οι διάφοροι πόλεμοι (σκόπιμοι ή μη) αποτέλεσαν/αποτελούν μεγάλο παράγοντα. Αλλά γιατί να μείνουμε μόνο σε αυτό;

Το ότι κάποια πράγματα γίνονται για διαφήμιση ή λόγω δημοσίων σχέσεων δεν θα διαφωνήσω ή θα συμφωνήσω γιατί πολύ απλά δεν είμαι εκεί για να ξέρω. Αλλά και πάλι, από το τίποτα καλύτερα! Όσο περισσότερο η επ. φαντασία φαίνεται κάπου έστω ονομαστικά τόσο το καλύτερο για να δείξει ότι υπάρχει και αυτή η λογοτεχνία εκεί έξω και ότι έχει κάτι να προσφέρει κι ας μην τελικά την ακούσουν.

 

Το γιατί δεν μπορεί να είναι πιο ευτοπική η λογοτεχνία σήμερα νομίζω το είπε πάρα πολύ ωραία ο Mhtsos με αυτό

 

-Παλαιότερα(και ιδίως στην ύστερη Βικτωριανή εποχή) οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι οτιδήποτε εκτός του Δυτικού πολιτισμού ήταν βάρβαρο και υπανάπτυκτο.Σήμερα ξέρουμε ότι ο Δυτικός πολιτισμός(και ο τρόπος ζωής που πρεσβεύει) εν δυνάμει μπορεί να καταστρέψει το είδος.

 

αλλά και όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματά του.

 

Συμφωνώ ότι η Δυτικός πολιτισμός μπορεί να φέρει και την καταστροφή. Αλλά και πάλι γιατί να είμαστε απόλυτοι; Γιατί να μην λειτουργήσει θετικά η παγκοσμιοποίηση; Γιατί να μην κάνει την αυτοκριτική του και πάρει τα θετικά από άλλους πολιτισμούς; Γιατί να μην δείξει το δρόμο αυτό η επιστημονική φαντασία;

 

Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι και, όσων αφορά τους τρελούτσικους/παθιασμένους ερευνητές που είχα την τύχει να γνωρίσω, ήταν ζωντανή απόδειξη ότι τα δύο πεδία (λογοτεχνία-επιστήμη) είναι σχεδόν αμοιβέως αποκλειώμενα.

Δεν θα συμφωνήσω εδώ γιατί η δική μου εμπειρία στο χώρο της έρευνας ήταν διαφορετική. Συνέχεια συζητούσαμε για λογοτεχνία και ταινίες επιστημονικής φαντασίας και συνέχεια προσπαθούσαμε να δούμε αν μπορούσαμε να πάρουμε ιδέες και από εκεί.

 

Ο συγκεκριμένος καθηγητής είχε καλά λόγια να πει μόνο για ένα έργο επιστημονικής φαντασίας το 2001 (του Kubrick) και αυτό επειδή ήταν τόσο πιστό σε θέματα φυσικής και μορφολογίας των διαστημικών σκαφών.

Κάτι είναι κι αυτό! Αλλά θυμίζω ότι ένα λογοτεχνικό έργο είναι επιστημονική φαντασία όχι επιστημονικό άρθρο, αυτό που μπορεί να προκαλέσει έναν επιστήμονα είναι να σκεφτεί κάπως "out of the box" και να αναρωτηθεί πως θα μπορούσε να το κάνει αυτό με έναν όμως επιστημονικά πραγματοποιήσιμο τρόπο;

 

Πώς σας φαίνεται ο όρος : Ευτοπία;

 

 

Τον όρο "ουτοπία" τον έφτιαξε (οκ, με ελληνικά συνθετικά) ο Άγγλος Sir Thomas More, γύρω στο 1400, και τον έβαλε τίτλο στο βιβλίο που έγραψε στα λατινικά εκείνη την εποχή(και που δεν είναι και τόσο φοβερό δείγμα ουτοπικής λογοτεχνίας). Η ίδια η λέξη ου-τοπία δε σημαίνει ""τέλεια κοινωνία" ή "παράδεισος", αλλά "μη-τόπος", non-place" αν το καταλαβαίνετε καλύτερα στα αγγλικά. Αλλά επειδή τα πρώτα έργα ουτοπικής λογοτεχνίας ήταν περιγραφές ιδανικών, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, κοινωνιών, επικράτησε ο όρος "ουτοπία" να σημαίνει "ιδανική κοινωνία' και επίσης "εξωπραγματική". Από κει βγήκε το "δυστοπία', ως αντίθετο στις ιδανικές κοινωνίες, για τα έργα που περιέγραφαν την προσπάθεια κάποιου κράτους να πετύχει την τελειότητακαι τελικά να καταλήγει σε μια ολοκληρωτική-απολυταρχική κόλαση (1984, Brave New World κλπ). Οπότε το "ευτοπία"... τι θα σημαίνει; Σήμερα αν γράψεις για μια τέλεια κοινωνία που δε μπάζει από πουθενά, θα θεωρηθεί διαφήμιση του ολοκληρωτισμού. Χμμμ... Δεν ξέρω.

 

Νομίζω πως Ευτοπία είναι πιο κοντά σε αυτό που λέει και ο Suss Kind δηλαδή κάτι πιο αισιόδοξο από μια δυστοπία, αλλά και πιο ρεαλιστικό απ' ότι μια ουτοπία.

[Suss Kind]

Για να πω την αλήθεια μου, μετά τα δύο τελευταία ποστ περί ευτοπίας, όσο περισσότερο γυρνάω την λέξη στο μυαλλό μου τόσο περισσότερο μου φέρνει μία κατάσταση κοντά στην σημερινή εποχή όπου υπάρχουν πολλά σκατά, αλλά οι περισσότεροι είναι χαρούμενοι σα να έχουν πάρει το χάπι happy.

[Διγέλαδος]

Για να πω την αλήθεια μου, μετά τα δύο τελευταία ποστ περί ευτοπίας, όσο περισσότερο γυρνάω την λέξη στο μυαλλό μου τόσο περισσότερο μου φέρνει μία κατάσταση κοντά στην σημερινή εποχή όπου υπάρχουν πολλά σκατά, αλλά οι περισσότεροι είναι χαρούμενοι σα να έχουν πάρει το χάπι happy.

 

Χαχα! Ναι, νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς. Ότι είναι σαν να αγνοείς τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω σου; Εγώ όμως λέω για ένα βήμα πιο μετά που θα τα λύνεις.

[karatasiospa]

Απλή σημείωση: ο όρος ουτοπία όντως πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Thomas More αλλά ουτοπίες κατασκευάζονταν (στην σκέψη) ήδη από την αρχαιότητα. Παράδειγμα η Πολιτεία του Πλάτωνα.

Edited June 6, 2012 by karatasiospa

[abuno]

Περί Ευτοπίας.

 

Αυτό που είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την λέξη, ήταν το αντίθετο της δυστοπίας. Δηλαδή ένα μέλλον, όπου η εξέλιξη των πραγμάτων έχει πάρει μια θετική τροπή. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ολοκληρωτισμό και τα καθεστώτα του.

Μια εποχή όπου, π.χ. οι μηχανές εξυπηρετούν τον άνθρωπο, τον ξεκουράζουν και του δίνουν τον χρόνο και την δυνατότητα να εξερευνήσει, να φιλοσοφίσει και εν τέλει να ''ανέβει'' πνευματικό επίπεδο.

Ένα άλλο παράδειγμα: έρχονται εξωγήινοι και δίνουν στον άνθρωπο μια γνώση που μέχρι τότε δεν κατείχε και που τον κάνει να ''δει'' την ζωή αλλιώς. Σταματάνε οι πόλεμοι, η καταστροφή του περιβάλλοντος κτλ.

Η ακόμα και μια ανακάλυψη ή εφεύρεση από τον ίδιο τον άνθρωπο, που του καθιστά, όλα αυτά για τα οποία σήμερα μάχεται και πονά, μάταια. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βρεθούν σενάρια αισιόδοξης ε.φ. και συμφωνώ ότι τώρα ίσως τα χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε. Είναι και μια πρόκληση για τους συγγραφείς. Γιατί όπως ειπώθηκε, είναι πολύ πιο ''εύκολο'', το να κερδίσεις έναν αναγνώστη με την δυστοπία.

 

Αυτό που με προβληματίζει όμως τελικά και φαίνεται να είναι και ο λόγος που δεν έχει εδραιωθεί η ''Ευτοπία'' στα κιτάπια της ε.φ., είναι μάλλον το εξής:

''Όσο και να εξελίξει ο άνθρωπος την τεχνολογία και τεχνογνωσία του, δεν θα μπορέσει ποτέ αυτή να του φτιάξει την ιδανική κοινωνία, αν αυτός δεν είναι έτοιμος να ζήσει σε αυτήν. ''

Το θέμα λοιπόν, έχει και ηθικές παραμέτρους.

Edited June 6, 2012 by abuno

[wordsmith]

Για να πω την αλήθεια μου, μετά τα δύο τελευταία ποστ περί ευτοπίας, όσο περισσότερο γυρνάω την λέξη στο μυαλλό μου τόσο περισσότερο μου φέρνει μία κατάσταση κοντά στην σημερινή εποχή όπου υπάρχουν πολλά σκατά, αλλά οι περισσότεροι είναι χαρούμενοι σα να έχουν πάρει το χάπι happy.

 

Χαχα! Ναι, νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοείς. Ότι είναι σαν να αγνοείς τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω σου; Εγώ όμως λέω για ένα βήμα πιο μετά που θα τα λύνεις.

 

Πώς φαίνεται ότι δεν έχετε διαβάσει το Brave New World... Ή δεν το θυμάστε, τουλάχιστον.

 

Απλή σημείωση: ο όρος ουτοπία όντως πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Thomas More αλλά ουτοπίες κατασκευάζονταν (στην σκέψη) ήδη από την αρχαιότητα. Παράδειγμα η Πολιτεία του Πλάτωνα.

 

Βεβαίως. Η ουτοπική λογοτεχνία δεν άρχισε με την επινόηση του όρου "ουτοπία" - υπήρχαν κι από πριν έργα τέτοια, που αναδρομικά κατηγοριοποιήθηκαν ως "ουτοπικά". Έχω εδώ ένα βιβλίο "The faber book of utopias", που έχει μέσα, εκτός από Πλάτωνα, και Ησίοδο και κάτι λατίνους και δεν το έχω διαβάσει ακόμα

 

 

Περί Ευτοπίας.

 

Αυτό που είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την λέξη, ήταν το αντίθετο της δυστοπίας. Δηλαδή ένα μέλλον, όπου η εξέλιξη των πραγμάτων έχει πάρει μια θετική τροπή. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ολοκληρωτισμό και τα καθεστώτα του.

Μια εποχή όπου, π.χ. οι μηχανές εξυπηρετούν τον άνθρωπο, τον ξεκουράζουν και του δίνουν τον χρόνο και την δυνατότητα να εξερευνήσει, να φιλοσοφίσει και εν τέλει να ''ανέβει'' πνευματικό επίπεδο.

Ένα άλλο παράδειγμα: έρχονται εξωγήινοι και δίνουν στον άνθρωπο μια γνώση που μέχρι τότε δεν κατείχε και που τον κάνει να ''δει'' την ζωή αλλιώς. Σταματάνε οι πόλεμοι, η καταστροφή του περιβάλλοντος κτλ.

Η ακόμα και μια ανακάλυψη ή εφεύρεση από τον ίδιο τον άνθρωπο, που του καθιστά, όλα αυτά για τα οποία σήμερα μάχεται και πονά, μάταια. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βρεθούν σενάρια αισιόδοξης ε.φ. και συμφωνώ ότι τώρα ίσως τα χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε. Είναι και μια πρόκληση για τους συγγραφείς. Γιατί όπως ειπώθηκε, είναι πολύ πιο ''εύκολο'', το να κερδίσεις έναν αναγνώστη με την δυστοπία.

 

Αυτό που με προβληματίζει όμως τελικά και φαίνεται να είναι και ο λόγος που δεν έχει εδραιωθεί η ''Ευτοπία'' στα κιτάπια της ε.φ., είναι μάλλον το εξής:

''Όσο και να εξελίξει ο άνθρωπος την τεχνολογία και τεχνογνωσία του, δεν θα μπορέσει ποτέ αυτή να του φτιάξει την ιδανική κοινωνία, αν αυτός δεν είναι έτοιμος να ζήσει σε αυτήν. ''

Το θέμα λοιπόν, έχει και ηθικές παραμέτρους.

 

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά! Ξέρει κανείς κανένα βιβλίο εφ που να έχει θέμα κάτι από αυτά;

[Nihilio]

Περί Ευτοπίας.

 

Αυτό που είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα την λέξη, ήταν το αντίθετο της δυστοπίας. Δηλαδή ένα μέλλον, όπου η εξέλιξη των πραγμάτων έχει πάρει μια θετική τροπή. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ολοκληρωτισμό και τα καθεστώτα του.

Μια εποχή όπου, π.χ. οι μηχανές εξυπηρετούν τον άνθρωπο, τον ξεκουράζουν και του δίνουν τον χρόνο και την δυνατότητα να εξερευνήσει, να φιλοσοφίσει και εν τέλει να ''ανέβει'' πνευματικό επίπεδο.

Ένα άλλο παράδειγμα: έρχονται εξωγήινοι και δίνουν στον άνθρωπο μια γνώση που μέχρι τότε δεν κατείχε και που τον κάνει να ''δει'' την ζωή αλλιώς. Σταματάνε οι πόλεμοι, η καταστροφή του περιβάλλοντος κτλ.

Η ακόμα και μια ανακάλυψη ή εφεύρεση από τον ίδιο τον άνθρωπο, που του καθιστά, όλα αυτά για τα οποία σήμερα μάχεται και πονά, μάταια. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βρεθούν σενάρια αισιόδοξης ε.φ. και συμφωνώ ότι τώρα ίσως τα χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε. Είναι και μια πρόκληση για τους συγγραφείς. Γιατί όπως ειπώθηκε, είναι πολύ πιο ''εύκολο'', το να κερδίσεις έναν αναγνώστη με την δυστοπία.

 

Αυτό που με προβληματίζει όμως τελικά και φαίνεται να είναι και ο λόγος που δεν έχει εδραιωθεί η ''Ευτοπία'' στα κιτάπια της ε.φ., είναι μάλλον το εξής:

''Όσο και να εξελίξει ο άνθρωπος την τεχνολογία και τεχνογνωσία του, δεν θα μπορέσει ποτέ αυτή να του φτιάξει την ιδανική κοινωνία, αν αυτός δεν είναι έτοιμος να ζήσει σε αυτήν. ''

Το θέμα λοιπόν, έχει και ηθικές παραμέτρους.

 

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά! Ξέρει κανείς κανένα βιβλίο εφ που να έχει θέμα κάτι από αυτά;

Από σειρές υπάρχει το Star Trek. Από βιβλία, ίσως το "Ξένος σε μία Ξένη χώρα" του Heinlein (αν και μάλλον είναι κόσμος που οδηγείται προς την ευτοπία)

[Suss Kind]

Πώς σας φαίνεται ο όρος : Ευτοπία;

 

 

Τον όρο "ουτοπία" τον έφτιαξε (οκ, με ελληνικά συνθετικά) ο Άγγλος Sir Thomas More, γύρω στο 1400, και τον έβαλε τίτλο στο βιβλίο που έγραψε στα λατινικά εκείνη την εποχή(και που δεν είναι και τόσο φοβερό δείγμα ουτοπικής λογοτεχνίας). Η ίδια η λέξη ου-τοπία δε σημαίνει ""τέλεια κοινωνία" ή "παράδεισος", αλλά "μη-τόπος", non-place" αν το καταλαβαίνετε καλύτερα στα αγγλικά. Αλλά επειδή τα πρώτα έργα ουτοπικής λογοτεχνίας ήταν περιγραφές ιδανικών, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, κοινωνιών, επικράτησε ο όρος "ουτοπία" να σημαίνει "ιδανική κοινωνία' και επίσης "εξωπραγματική". Από κει βγήκε το "δυστοπία', ως αντίθετο στις ιδανικές κοινωνίες, για τα έργα που περιέγραφαν την προσπάθεια κάποιου κράτους να πετύχει την τελειότητακαι τελικά να καταλήγει σε μια ολοκληρωτική-απολυταρχική κόλαση (1984, Brave New World κλπ). Οπότε το "ευτοπία"... τι θα σημαίνει; Σήμερα αν γράψεις για μια τέλεια κοινωνία που δε μπάζει από πουθενά, θα θεωρηθεί διαφήμιση του ολοκληρωτισμού. Χμμμ... Δεν ξέρω.

 

Καλή μου Κέλλυ (που είσαι και γένους θυληκού και γι'αυτό σε γουστάρω δις, για να μην νιώθουμε μειοψηφία σε μερικούς τομείς), κατ'αρχήν δεν είναι ανάγκη μία "τέλεια" (με μη φιλοσοφικούς όρους) κοινωνία να είναι ολοκληρωτική, και νομίζω ότι και η ίδια θα μπορούσες να διακρίνεις σε ένα έργο ποια είναι και ποια δεν είναι. Επίσης, το αν ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να είναι "καλός" ή "αγνός" ή όπως θες πες το, χωρίς κάποιος να τον έχει βάλει καταναγκαστικά να είναι, αποτελεί εντελώς υποκειμενική άποψη.

 

Σε ένα λογοτεχνικό έργο κάτι πρέπει να πάει και "στραβά" γιατί αλλιώς δεν υπάρχει υπόθεση. Νομίζω ότι αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο δεν βλέπεις πολλά ουτοπικά έργα να κυκλοφορούν. Ταυτόχρονα, μπορείς πολύ εύκολα να περιγράψεις το τι πάει στραβά στο σήμερα με ένα δυστοπικό έργο.

 

Από την άλλη, μπορείς να αναλύσεις μέσα από ένα βιβλίο το τι είναι το 'τέλειο' και ποιος το ορίζει, και πώς ο άνθρωπος προσπαθώντας να περάσει σε μία κατάσταση εξέλιξης, χάνει τον μπούσουλα και τα κάνει χειρότερα.

 

Αν θες να κάνουμε ανάλυση του Brave New World, είναι ένα άλλο θέμα. Καλό θα ήταν πάντως να μην πετάμε τίτλους βιβλίων χωρίς να αναλύουμε την άποψή μας. Ένα βιβλίο δε μας κάνει φωστήρες, δυστυχώς.

 

 

Προσωπικά το ευτοπία, μετά από δεύτερη σκέψη, μου θύμισε το "ευφορία" (τύπου THX 1138), το οποίο με την σειρά του, τώρα που το σκέφτομαι, μου θυμίζει εφορία, οπότε και πάλι το παίρνω πίσω

Edited June 7, 2012 by Suss Kind

[karatasiospa]

Μια ακόμη απλή σημείωση: η σύνδεση της ουτοπίας με τον ολοκληρωτισμό ειναι ένα αρχικά συντηρητικό επειχείρημα που ανάγεται στην εποχή της γαλλικής επανάστασης και συγκεκριμένα στους εχθρούς της. Κατόπιν και συγκεκριμένα κάπου στην 2η δεκαετία του 20ου αιώνα έγινε και φιλελεύθερο επιχείρημα από τον Max Veber και ευθέως και σαφώς κατευθύνονταν εναντίον των ενερχόμενων τότε σοσιαλιστικών κομμάτων. Σήμερα συνεχίζει να είναι φιλελεύθερο επιχεείρημα αλλά τώρα προστέθηκαν και οι μετα-μοντέρνοι (ίσως όχι τυχαία οι περισσότεροι από αυτούς είναι πρώην αριστεροί και νυν ακαδημαικοί). Οπως είναι σαφές η κατηγορία αυτή δεν είναι καθόλου πολιτικά αθώα και αν θέλει κάποιος να την υποστηρίξει θα ήταν καλό να ξέρει και την ιστορία της.

Edited June 7, 2012 by karatasiospa

[nikosal]

 

O.T.	Εγώ... αισιοδοξώ ότι μια μέρα θα γυρίσουν στο φόρουμ ο Ντιουν και η Μελισσούλα

 

[abuno]

http://www.youtube.com/watch?v=wIQW80gcTUo

 

 

 

Και να λοιπόν, τι βρίσκει κανείς ψάχνωντας...

 

Και μάλιστα από Έλληνες δημιουργούς.

Edited June 8, 2012 by abuno

[Διγέλαδος]

http://www.youtube.com/watch?v=wIQW80gcTUo

 

Και να λοιπόν, τι βρίσκει κανείς ψάχνωντας...

 

Και μάλιστα από Έλληνες δημιουργούς.

 

το χασα..

[DimitrisX]

http://www.youtube.com/watch?v=wIQW80gcTUo

 

 

 

Και να λοιπόν, τι βρίσκει κανείς ψάχνωντας...

 

Και μάλιστα από Έλληνες δημιουργούς.

 

Κρίμα.

Θα ήταν φοβερή εμπειρία να παρακολουθήσω ΕΦ θεατρικά.

[abuno]

http://www.youtube.com/watch?v=wIQW80gcTUo

 

 

 

Και να λοιπόν, τι βρίσκει κανείς ψάχνωντας...

 

Και μάλιστα από Έλληνες δημιουργούς.

 

Κρίμα.

Θα ήταν φοβερή εμπειρία να παρακολουθήσω ΕΦ θεατρικά.

 

Κάπου στο fb διάβασα, νομίζω από την Ναταλία (Ayu) κιόλας, ότι ξαναπαίζεται αυτή η παράσταση.

Παίζεται από 2 Νοεμβρίου στο CAMP (Ευπόλιδος 4 & Απελλού 2, Πλ.Κοτζιά

Edited October 21, 2012 by abuno

[Διγέλαδος]

Για να δούμε πως τα πηγαίνει το project του Stephenson: Hieroglyph

Can Science Fiction Writers Inspire The World To Save Itself?