Jump to content

Fairy Tale VS Fantasy


Βάρδος

Recommended Posts

Όχι, δε θα κάνουμε σύγκριση για το τι είναι καλύτερο. Δεν έχει νόημα, διότι μιλάμε για δύο διαφορετικά είδη.

 

Έχω αναρωτηθεί, πολλές φορές, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο Παραμύθι (Fairytale) και στη Φαντασία (fantasy). Και στα δύο υπάρχει το στοιχείο της μαγείας, και κανένα από τα δύο δεν είναι πάντα παιδικό. Υπάρχουν Παραμύθια που κάθε άλλο παρά παιδικά είναι, ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο για παιδιά.

 

Όταν λέω Παραμύθια, εννοώ πράγματα όπως Η Λίμνη των Κύκνων, Η Πεντάμορφη και ο Κύκνος, Η Βασίλισσα των Χιονών, Το Παιδί που το Άκουγε ο Θεός, όλα στις 1000+1 Νύχτες, παραμύθια του Γκριμ, κτλ. Δηλαδή, παραμύθια με το στοιχείο της μαγείας και του φανταστικού μέσα, όχι, ας πούμε, "ο Μπάμπης και το Φορτηγάκι του".

 

Όταν διαβάσεις ένα παραμύθι, αμέσως καταλαβαίνεις ότι είναι παραμύθι. Όταν διαβάσεις μια ιστορία φαντασίας, αμέσως καταλαβαίνεις ότι είναι ιστορία φαντασίας. Αλλά ποια είναι η ουσιαστική τους διαφορά; Τι είναι εκείνο που χωρίζει το ένα είδος από το άλλο; Νομίζω ότι τα όρια μπλέκονται αρκετά, κι επομένως έχει ενδιαφέρον να το συζητήσει κανείς.

Link to comment
Share on other sites

Koita kai ta duo mporoun na mas dwsoun ena didagma... (eksou kai ta au8entika paramu8ia) ...

Alla I fantasia pou asxoloumaste emeis exei (pisteuw) plasmata pou den mporei na ta fantastei eukola ena paidaki Orc's Elves (kai auto den einai tipota),

ase pou meta mporei kai na tromaksei an einai mikro...

Link to comment
Share on other sites

Δηλαδή, πιστεύεις ότι η διαφορά Παραμυθιών και Φαντασίας είναι το ότι στη Φαντασία βλέπουμε περισσότερα τρομακτικά πλάσματα;

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πιστεώ πως η Φαντασία είναι πιο "ώριμη" από ένα Παραμύθι. Όχι πως τα παραμύθια είναι ανώριμα, αλλά εννοώ πως στην Φαντασία έχουμε συνήθως βία, έχουμε ηθικά διλλήματα, έχουμε πράγματα που είναι πιο "σοβαρά", πιο "ώριμα"...(και πάλι, όχι πως τα παραμύθια δεν είναι σοβαρά ή ώριμα) Τα παραμύθια από την άλλη, είναι πιο απλά, είναι πιο οικεία σο ύφος τους, όχι όπως ένα κανονικό μυθιστόρημα/νουβέλα τα οποια είναι πιο απρόσωπα.

Μετά είναι και το περιεχόμενό τους. Νομίζω πως στα παραμύθια υπάρχει πιο έντονο το στοιχείο της ονειρικής μαγείας, ενώ στην Φαντασία κυρίως το στοιχείο της πεζής μαγείας. Τα παραμύθια έχουν περισσότερες υπερβολές (π.χ. ζώα που μιλάνε είναι συνηθισμένα) απ'ότι στην Φαντασία, αλλά με τον τρόπο τους. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω καλύτερα... τα παραμύθια έχουν ονειρική μαγεία, ενώ η φαντασία πιο πεζή, πιο "μουντή"...

Ελπίζω να καταλάβατε τι θέλω να πω.

Link to comment
Share on other sites

Σε καταλαβαίνω, αλλά δε συμφωνώ με το πρώτο, σχετικά με την ωριμότητα. Υπάρχουν κάποια fantasy πολύ ανώριμα, και ορισμένα παραμύθια πολύ ώριμα.

Link to comment
Share on other sites

Sumfwnw me ton Bardo... Oso gia to "στη Φαντασία βλέπουμε περισσότερα τρομακτικά πλάσματα;" ... isws kai nai.... !!!

Eksou kai Ravenloft VTM ... ena "palamu8aki" den mporei na bgalei tin "omorfia" mias kafrilas !!!

Link to comment
Share on other sites

Τα παραμύθια είναι καθαρά συμβολικά, είναι συνήθως πιο μινιμαλιστικά και στοχεύουν στο υποσυνείδητο και σε ιδέες και σύμβολα καλά ριζωμένα μέσα σε όλους, η σε όλους όσους ανήκουν σε έναν λαό. (γι αυτό και αλλάζουν σύμβολα από λαό σε λαό κτλ). Τα παραμύθια είναι φτιαγμένα για να μπορούν να μεταφέρονται και προφορικά. Πολλά βιβλία φαντασίας όμως, ειδικά τα μικρότερα και λιγότερο "ψευδοιστορικά" στο στυλ, πλησιάζουν την έννοια του παραμυθιού βέβαια.

Link to comment
Share on other sites

Πολλά βιβλία φαντασίας όμως, ειδικά τα μικρότερα και λιγότερο "ψευδοιστορικά" στο στυλ, πλησιάζουν την έννοια του παραμυθιού βέβαια.

 

Έχεις να μας δώσεις κάποιο παράδειγμα;

Link to comment
Share on other sites

Noμίζω πως το ένα άπτεται πολύ στο άλλο. Τα παρα-μύθια (Παραλλαγές μύθων, η μυθικές διηγήσεις σε ελεύθερη διασκευή) και η fantasy έχουν σίγουρα κοινούς προγόνους.

Αν και όπως λέει η Nienna τα παραμύθια στοχεύουν σε πιο υποσεινήδητες καταστάσεις, και ίσως και πιο αρχετυπικές, σίγουρα δεν είναι πάντα παιδικά. Το αντίθετο μάλιστα. Μπορούν να είναι πολύ βίαια και πολύ βαθιά. Στα παραμύθια όμως ο κάθε χαρακτήρας παίρνει το ρόλο ενός συμβόλου η μιας ιδέας που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες καταλήγει σε ένα ηθικό η μεταφυσικό η κοινωνικό συμπέρασμα/δίδαγμα.

Οι "ζαχαροποιημένες" νερουλές εκδοχές τους βέβαια είναι τα σημερινά παιδικά παραμύθια που όλοι ξέρουμε. Προσωπικά τα λατρεύω, και τα ψάχνω εις βάθος, ειδικά τα μοτίβα τους, τις βαθύτερες ιδέες τους κλπ και έτσι δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω από το υπόλοιπο fantasy.

Link to comment
Share on other sites

Θες να πεις ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο Παραμύθι και στη Φαντασία;

Link to comment
Share on other sites

Όπως είπε και ο Βασιλεύς Βολσούνγκιος, ας πούμε ότι τα παραμύθια είναι ένα είδος γραφής όπου πραγματικά εισβάλλει το όνειρο. Δε χρειάζεται να εκτυλίσσονται απαραίτητα σε κάποιον άλλο κόσμο ή διάσταση, αλλά ακόμη και στον δικό μας, με προϋπόθεση, βέβαια, να υπάρχει χώρος για λίγη μαγεία.

Έτσι τουλάχιστον το εκλαμβάνω εγώ, που προσπαθώ να εξελιχθώ σε παραμυθού:p

 

Ας πούμε, παραμυθάδες θα μπορούσαν άνετα να θεωρηθούν ο Tim Burton στον κινηματογράφο και ο Neil Gaiman στο χώρο της λογοτεχνίας. Οι ιστορίες τους μπορεί κάποιες φορές να χάνονται στο φανταστικό, αλλά δεν αποβάλλουν ποτέ την αίσθηση του ονείρου και του απόκοσμου που έχουν. Και φυσικά, κάθε άλλο παρα για παιδάκια είναι :p

Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά νομίζω πως τα παραμύθια είναι, αν θέλετε, το πρωτογενές υλικό απ' όπου πήγασε η σύγχρονη φανταστική λογοτεχνία. Επειδή είναι προιόν λαϊκής προφορικής παράδοσης ή και αρχαίων μύθων που "μασκαρεύτηκαν" με το πέρασμα του χρόνου είναι μάλλον πιο αδόμητα και λιγότερο οργανωμένα απ' ότι η φαντασία. Επιπλέον όπως είπε η Pooka είναι πιο μυστηριώδη και σ' αυτά πολλές καταστάσεις, πρόσωπα και γεγονότα παραμένουν ομιχλώδη έτσι ώστε ο αναγνώστης να αναρωτιέται αν έχουν βάση σε πραγματικά γεγονότα, αν δρούν συμβολικά κτλ. Παιδικά και ελαφρά πάντως δεν είναι. Υπάρχουν πολλά παραμύθια που πραγματεύονται τον κανιβαλισμό, τη μητροκτονία, τα βασανιστήρια, τους βιασμούς, την κτηνοβασία, την αιμομιξία και τον βαμπιρισμό με ωμό ή συγκαλυμμένο τρόπο (έχω διαβάσει πολλά παραμύθια από διάφορες περιοχές όπως Πολυνησία όπου ο κανιβαλισμός π.χ. ήταν κάποτε ένα συνηθισμένο φαινόμενο σε ορισμένες φυλές). Γι αυτό όποιος λέει πως το σύγχρονο Φάνταζυ είναι πολύ "βίαιο και ενήλικο" καλά θα κάνει να διαβάσει μερικά λαϊκά παραμύθια στην πρωτότυπη μορφή τους. Στο κάτω κάτω οι εποχές απ' όπου προέρχονται ήταν πολύ πιο βίαιες και απάνθρωπες από τη σημερινή. Για να επιστρέψω στο θέμα, νομίζω πως ο καλύτερος χαρακτηρισμός του σύγχρονου Φάνταζυ είναι "έντεχνο-δομημένο παραμύθι". Αυτό συνοψίζει τη γνώμη μου πάνω στο θέμα μας.

Edited by The Blackcloak
Link to comment
Share on other sites

Παράδειγμα fantasy που παραμυθοφέρνει;

Χμμ... η Ατέλειωτη Ιστορία (Neverending Story) του αμίμητου Michael Ende.

Θα μπορούσε να ναι και καθαρά παραμύθι, οι γνώμες διχάζονται.

Link to comment
Share on other sites

Egw nomizw oti to Fantasy einai paramithia apo anthrwpous me ikanothta sto grapsimo.(Ta parakatw einai ayto pou nomizw oxi kati tekmhriwmeno )Ta "aythentika" paramithia genithikan arxika apo anthrwpous xamilou koinwnikou strwmatos me elaxisth morfwsh pou dihgountan tous palious thrilous h kanan mia istoria apo tous kathimerinous tous bious,eksou kai einai apla kai mikra(asxeto an meta asxolithikan kai alloi "logioi" typoi me to grapsimo paramithiwn kai grapsan yperoxa pragmata opws px o Antersen ,oi Aderfou Grim etc) kai se ayta ta paramithia patisan oi prwtoi sygrafeis kai kanan to Fantasy .

Oso gia to "στη Φαντασία βλέπουμε περισσότερα τρομακτικά πλάσματα;" ... isws kai nai.... !!!

Eksou kai Ravenloft VTM ... ena "palamu8aki" den mporei na bgalei tin "omorfia" mias kafrilas !!!

An theleis kafrila agaphte Balidor psakse bres thn original version ths kokinoskoufitsas :)

Link to comment
Share on other sites

Η διαφορά μεταξύ παραμυθιού και φανταστικού είναι ότι το πρώτο δίνεται, όπως πολύ σωστά είπε η Nienna, πιο μινιμαλιστικά και είναι τα των χαρακτήρων και οι καταστάσεις που μας απασχολούν περισσότερο, ενώ οι περιγραφές των τοπίων και των στοιχείων είναι πιο δραματικές· αντίθετα, τα έργα του φανταστικού χαρακτηρίζονται από κάποια απτότητα χαρακτήρων που επιτυγχάνεται με την ενανθρώπιση και ανθρωποποίηση βασικών στοιχείων και χαρακτηριστικών των ηρώων, που τους κάνει πιο χαρακτηριστικά πλάσματα, το έργο έχει μεγαλύτερη έκταση συνήθως, ενώ οι καταστάσεις είναι συνήθως λιγότερο δραματικά δωσμένες αλλά πιο τραγικές!

 

Αυτό δε σημαίνει ότι τα δύο είδη δεν επαφύονται: υπάρχει μια σύντομη ιστορία της Λε Γκεν που το δείχνει αυτό καταπληκτικά (δεν έχω το βιβλίο πρόχειρο).

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
  • Upcoming Events

    No upcoming events found
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..