Cyrano Posted June 24, 2012 Share Posted June 24, 2012 (edited) Τους τελευταίους μήνες έχω μια αμφιλεγόμενη στάση απέναντι στην γραφή κι αναρωτιέμαι πως νιώθετε όλοι εσείς που έχετε περάσει ή περνάτε από κάτι παρόμοιο. Πότε δεν γράφετε; Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Edited June 24, 2012 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Η δική μου απάντηση είναι πολύ πιο πεζή. Όταν θέλω να γράψω, αλλά δεν προλαβαίνω, είμαι πολύ κουρασμένος για να σκεφτώ, με πιάσει τεμπελιά ή απλώς δε μου κατεβαίνει τίποτα. Γενικά γράφω πολύ λιγότερο συχνά από όσο θα ήθελα και σπάνια έχω την πολυτέλεια να μη γράψω, ενώ θέλω, από κάποια συνειδητή επιλογή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Πότε δεν γράφετε; Σε πολλές περιπτώσεις. Το γράψιμο (όπως διαπίστωσε για μένα κάποτε ένας πολύ καλός φίλος) είναι κάτι που κάνω κι όχι κάτι που είμαι. Είναι μέρος της ζωής μου κι όχι η ζωή μου. Το ότι δε μπορώ να τη φανταστώ τη ζωή μου χωρίς συγγραφή είναι άλλο ζήτημα. Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν θέλω πολύ περισσότερο να διαβάσω. Όταν θέλω να μη σκέφτομαι τίποτε. Όταν ζορίζομαι να γράψω. Όταν θέλω να κόψω λίγο τα θάρρητα στους ήρωές μου, που τολμάνε τακτικά και μου καβαλάνε τη ζωή. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Αστειεύσαι; Πάντοτε! Ακόμη κι όταν έχω κλείσει οριστικά ένα κείμενο δηλώνοντας ευθερσώς ότι τ-ε-λ-ε-ι-ω-σ-α οριστικά με τις διορθώσεις, ακόμη και τότε το λέω μόνο και μόνο γιατί έχω κουραστεί με το συγκεκριμένο κείμενο, ότι έχω πάθει overdose και θέλω διάλλειμα. Μετά από χρόνια θα το ξαναπιάσω. Αλλά τις πιο πολλές φορές αμφισβητώ και το παραμικρό. Ατμόσφαιρα, γλώσσα, χαρακτήρες κίνητρα, πλοκές, μαγεία, αληθοφάνεια, συνέπεια, όλα μου φαίνονται άχαρα. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Ομολογουμένως δεν ξέρω. Αλλά ίσως και να μην καταλαβαίνω τι εννοείς με αυτήν την ερώτηση. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Συνήθως μετά από Νανορίμο. Η πίεση των 30 μέρων/50.000 λέξεων με κάνει να στερεύω κυριολεκτικά. Πιάνω μολύβι/πληκτρολόγιο και τα δάχτυλά μου βαραίνουν. Κάθε Δεκέμβριο λεώ πως κατά Γενάρη θα επιστρέψει ο οίστρος, αλλά κάθε Γενάρη την πατάω και δεν έχω ακόμη κουράγιο να ασχοληθώ. Πολλές φορές η έμπνευση και η όρεξη επιστρέφουν, πολύ αργότερα, μέσα Απρίλη. Φέτος δεν το είχα ούτε αυτό. Γενικά πάντως, θεωρώ ότι η σχέση μου με τη συγγραφή διαγράφει κύκλους. Περνάω πενταετίες ή και εφταετίες γράφοντας μανιωδώς και κατεβάζοντας τη μία ιδέα μετά την άλλη. Μετά μπορεί να περάσουν τρία χρόνια αδράνειας. Την πρώτη φορά που μου συνέβει και το συνειδητοποίησα, κατατρόμαξα. Φαντάστηκα ότι μπορεί να "το 'χασα" το "χάρισμα". Αλλά δεν ήταν έτσι, απλά χρειαζόμουν ένα κενό, μια παύση, κατά την οποία φόρτωναν οι μπαταρίες. Έχω την εντύπωση ότι ξεκινάει ένα τέτοιο χρονικό διάστημα για μένα αυτό το καλοκαίρι. Αυτή τη φορά δε θα ανησυχήσω. Απλά θα περιμένω να επιστρέψει το mojo μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 (edited) Πόσο θάρρος πήρα με το ποστ της Ναρουάλις! Επειδή είμαι καινούργια στην συγγραφή, (δεν έχω πάνω από τέσσερα χρόνια που ασχολούμαι συστηματικά), αυτό που έπαθα φέτος με έκανε να ανησυχήσω. "Ρε, σαν να μην το είχα ποτέ!" έλεγα στους δικούς μου, και πράγματι έτσι ένιωθα. Εγώ έχω διαπιστώσει ότι δεν γράφω: 1) Μετά από μία συγγραφική απογοήτευση. Όσο πιο μεγάλη η απογοήτευση, τόσο πιο μεγάλο το διάστημα αποχής. 2) Μετά από ένα συγγραφικό ξεζούμισμα (NaNoWriMo το λένε φέτος , άλλες φορές μπορεί να είναι - μπα, σαν κι αυτό δεν είναι τίποτα). 3) Όταν δεν κάνω αρκετά πράγματα στη ζωή μου, εκτός από διάβασμα και συγγραφή. 4) Όταν κάτι άσχημο μου συμβαίνει. Δεν θέλω να γράφω αυτοβιογραφικά πράγματα, δεν μου αρέσει, δεν μου ταιριάζει. 5) Όταν είμαι πολύ χαρούμενη! Ναι, τότε ξεχνάω να γράψω, ποιος δίνει σημασία σ' αυτό όταν η ζωή είναι τόσο γεμάτη; 6) Όταν σκορπάω πολύ από τον εαυτό μου μιλώντας για πολλές μέρες με πολλούς ανθρώπους. Γενικά, όσο πιο πολύ μιλάω τόσο λιγότερο γράφω, ακόμη και αν έχω κάνει απλά μια μεγάλη (κουραστική) συζήτηση με μία φίλη μου, εκείνη τη μέρα μάλλον δεν θα μπορέσω να γράψω. 7) Και κάτι πιο πεζό: όταν δεν αισθάνομαι άνετα καθισμένη σε μια καρέκλα, ακίνητη, όταν δηλαδή έχω παραπανίσια ενέργεια. Αυτό πάει και με το (3). Ευτυχώς, (δύσκολη) λέξη τη (δύσκολη) λέξη, βλέπω ότι και αυτό το συγγραφικό μούδιασμα φτάνει στο τέλος του. Λίγο-λίγο παίρνω μπροστά, και το ίδιο εύχομαι και σ' εσάς που θέλετε να γράψετε αλλά νιώθετε ότι δεν μπορείτε. Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Δεν νομίζω ότι το έχω νιώσει. Να κάνει κάτι κακό στη γραφή μου; Ο τρόπος που γράφω είναι ρευστός, πάντα αλλάζει, εξελίσσεται. Μπορεί να έχω ένα-δυο βασικά χαρακτηριστικά που τα κρατάω, αλλά γενικά δοκιμάζω ακόμα στυλ έκφρασης, δεν έχω φτάσει κάπου. Άρα δεν θα μου έκανε τίποτα κακό, ακόμα και κάτι τελείως ξένο σε 'μένα μόνο πλούτος θα ήταν στη φάση που βρίσκομαι συγγραφικά. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Πάντα. Το αν με ευχαριστεί ένα κείμενό μου είναι άσχετο. Μπορεί να με ευχαριστεί, αλλά προσπαθώ να βρω τι φταίει που δεν είναι αξιόλογο. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν ξέρω ότι μια ιδέα κερδίζει έδαφος στο μυαλό μου, αλλά αυτό γίνεται πολύ σιγά γιατί έχει μπερδευτεί και με άλλες. Τότε την αφήνω να δυναμώσει, να καθαρίσει από τις άλλες, και όταν έρθει η ώρα (μπορεί να κάνει εβδομάδες ολόκληρες) κάθομαι να την γράψω. Ελπίζω να σε κάλυψαν οι απαντήσεις μου, να βρήκες ενδιαφέρον ή ακόμη και κουράγιο σ' αυτές. edit για να απαντήσω και στα άλλα ερωτήματα του αρχικού ποστ. Edited June 25, 2012 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 (edited) Παρατάω τελείως το γράψιμο, όταν με κερδίζει η ευτυχία. Όταν θυμάμαι τη ζωή. Τον έρωτα. Όταν θέλω να ταξιδέψω, να γνωρίζω καινούργια πράγματα, τόπους και ανθρώπους. Πιστεύω ότι ο συγγραφέας πρέπει να περνάει διαστήματα που να μην κάνει απολύτως τίποτα. Το χειμώνα γράφω πιο πολύ. Edited June 25, 2012 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Γεια και από εμένα. Πότε δεν γράφετε; Υποθέτω όταν το πρόγραμμά μου είναι τόσο δύσκολο που αν αρχίσω να γράφω θα τα θαλασσώσω όλα. Συνήθως όταν ξεκινάω μια ιστορία ή δουλεύω μια ιστορία ή διορθώνω μια ιστορία, το μυαλό μου βρίσκεται σε σύγχυση και με πιάνω διαρκώς να σκέφτομαι διάφορες εξελίξεις και διάφορες σκηνές που μπορώ να ενσωματώσω• πολλές είναι οι φορές που με πιάνουν να είμαι αποχαυνωμένος ή ακόμα χειρότερα να μην ακούω τι μου λέει ο διπλανός μου ενώ συζητάμε. Αυτός ήταν και ένας σοβαρός λόγος που μου την έμπαιναν τα αφεντικά στην δουλειά μου… Οπότε όταν θέλω να έχω καθαρό μυαλό και να είμαι σε εγρήγορση, προσπαθώ να μην γράφω. Επίσης σίγουρα με πιάνουν και περίοδοι απογοήτευσης που μειώνουν την απόδοσή μου, αλλά αυτό είναι λογικό. Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν μια ιδέα γεννιέται στο μυαλό μου πάντα κάνω την εξής ερώτηση. Από τι επηρεάστηκα; Αυτό που πάω να γράψω μήπως μοιάζει με αυτό και στο τέλος καταλήξω να έχω γράψει κάτι παραπλήσιο; Αυτό προσπαθώ να το αποφεύγω. Συνήθως όταν μια κατάσταση τείνει να προσπαθεί να με κάνει να την περάσω στην ιστορία μου ή να αλλοιώσει μια υπάρχουσα, και να την οδηγεί σε άλλη κατεύθυνση σταματάω. Όταν επιμένω να γράφω με το λάθος τρόπο και μου το έχουν επισημάνει. Όταν βλέπω ότι οι χαρακτήρες μου δεν με οδηγούν αλλά τους οδηγώ, δηλαδή το πιέζω. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Κάθε ώρα και στιγμή, η ανασφάλεια είναι ριζωμένη στο κεφάλι μου. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Όταν συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές συμπεριφέρομαι σαν παρανοϊκός, δηλαδή εγώ σκέφτομαι για κατάρες και ξεκοιλιάσματα για μια ιστορία, ενώ πίνω το ποτάκι μου με μια παρέα και χαμογελάω ικανοποιημένος με την σύλληψη της ιδέας. Όταν με ρωτάνε οι γνωστοί μου γιατί γελάς έτσι στο άσχετο, και με κοιτάνε περίεργα, αυτό με κάνει αυτομάτως να σκέφτομαι εγώ γιατί πρέπει να έχω αυτή το χάρισμα- κατάρα που με κρατάει πίσω σε κάποια πράγματα; Το ξέρω ότι είναι επιλογή μου να μην το κάνω, αλλά όταν γράφω είμαι συνέχεια αποδιοργανωμένος και θέλω οπωσδήποτε να γράφω αυτά που έχω στο μυαλό, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να καθίσω στο σπίτι για μέρες. Είναι κάτι που αγαπάω να μισώ και είναι κομμάτι μου, έχω μάθει να ζω με αυτό. Απλά θα ήθελα να είναι, αν όχι σεβαστό, κατανοητό από τους γύρω μου σαν κάτι μη ανησυχητικό. Πολλές φορές βλέπω ότι κάποιος από τους ήρωες μου με επηρεάζει, ειδικά αν η ιστορία κρατάει για καιρό -που συμβαίνει συχνά- μιλάω για αντιδράσεις του, τότε σκέφτομαι ‘’Χριστέ μου τι κάνω; Πρέπει να βγω έξω να με δει κόσμος, αλλιώς θα καταντήσω έτσι’’. Ευτυχώς η δουλειά μου είχε να κάνει απόλυτα στο 90 % στη επαφή με κόσμο… Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν θέλω να αποστασιοποιηθώ για να δω πιο αντικειμενικά (όσο μπορώ) αυτό που έγραψα. Για δω αν μετά από καιρό αυτό που έγραψα μου αρέσει ή δεν φαντάζει μπούρδα στα μάτια. Φυσικά όταν ξαναδιαβάζω ιστορίες μου πάντα αρχίσω να διορθώνω και να αλλάζω πράγματα και νιώθω ότι θα μπορούσα καλύτερα. Πάντα όμως… Διαβάζοντας τις πρώτες ιστορίες μου θέλω να κρυφτώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Πότε δεν γράφετε; Σε πολλές περιπτώσεις. Όταν βαριέμαι. Όταν είμαι κουρασμένη. Όταν έχω τελειώσει κάτι και χρειάζομαι χρόνο. Όταν κάνω επιμέλεια σε κάτι. Όταν κάνω κάτι άλλο (ό,τι). Όταν ετοιμάζω ένα καινούργιο κείμενο, το οποίο θα πρέπει πρώτα να οργανωθεί μέσα στο μυαλό μου με τη μέθοδο που οι άλλοι αντιλαμβάνονται ως "χάζεμα" ή "κωλοβάρεμα". Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν μου έρχεται μια πολύκαλή ιδέα. Αν αρχίσω να τη γράφω εκείνη τη στιγμή, ζήτω που καήκαμε. Πρέπει να κατασταλάξει και να ωριμάσει πριν περάσει στο χαρτί. Όταν νιώθω "μπουκωμένη" από πολλά κείμενα (γραφή και επιμέλεια) που παίζουν μποξ μέσα στο κεφάλι μου. Όταν έχω μόλις τελειώσω κάτι άλλο και δεν έχω "καθαρίσει" ακόμα απ' αυτό. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Is this a trick question, sir? Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Όταν ξεφεύγω τόσο που να δυσκολεύομαι να γυρίσω στην πραγματικότητα. Όταν οι χαρακτήρες μου γίνονται πιο ζωντανοί απ' τους ανθρώπους γύρω μου. Αλλά, κυρίως, όταν δεν ικανοποιούμαι απ' αυτό που γράφω. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν ζυμώνω μια ιδέα στο μυαλό μου και μετά την αφήνω να φουσκώσει. Δε θα την γράψω, πριν να είμαι σίγουρη ότι είναι έτοιμη. Μπορεί να πάρει και δύο και τρία χρόνια. Αυτό δε σημαίνει ότι στο ενδιάμεσο δε θα γράψω κάτι άλλο, βέβαια, οπότε δεν είμαι σίγουρη ότι αυτή η απάντηση είναι καλή γι αυτή την ερώτηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Πότε δεν γράφετε; Σε πολλές περιπτώσεις. Όταν βαριέμαι. Όταν είμαι κουρασμένη. Όταν έχω τελειώσει κάτι και χρειάζομαι χρόνο. Όταν κάνω επιμέλεια σε κάτι. Όταν κάνω κάτι άλλο (ό,τι). Όταν ετοιμάζω ένα καινούργιο κείμενο, το οποίο θα πρέπει πρώτα να οργανωθεί μέσα στο μυαλό μου με τη μέθοδο που οι άλλοι αντιλαμβάνονται ως "χάζεμα" ή "κωλοβάρεμα". Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν μου έρχεται μια πολύκαλή ιδέα. Αν αρχίσω να τη γράφω εκείνη τη στιγμή, ζήτω που καήκαμε. Πρέπει να κατασταλάξει και να ωριμάσει πριν περάσει στο χαρτί. Όταν νιώθω "μπουκωμένη" από πολλά κείμενα (γραφή και επιμέλεια) που παίζουν μποξ μέσα στο κεφάλι μου. Όταν έχω μόλις τελειώσω κάτι άλλο και δεν έχω "καθαρίσει" ακόμα απ' αυτό. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Is this a trick question, sir? Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Όταν ξεφεύγω τόσο που να δυσκολεύομαι να γυρίσω στην πραγματικότητα. Όταν οι χαρακτήρες μου γίνονται πιο ζωντανοί απ' τους ανθρώπους γύρω μου. Αλλά, κυρίως, όταν δεν ικανοποιούμαι απ' αυτό που γράφω. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν ζυμώνω μια ιδέα στο μυαλό μου και μετά την αφήνω να φουσκώσει. Δε θα την γράψω, πριν να είμαι σίγουρη ότι είναι έτοιμη. Μπορεί να πάρει και δύο και τρία χρόνια. Αυτό δε σημαίνει ότι στο ενδιάμεσο δε θα γράψω κάτι άλλο, βέβαια, οπότε δεν είμαι σίγουρη ότι αυτή η απάντηση είναι καλή γι αυτή την ερώτηση. Περίληψη: γράφω συνέχεια, κι όταν δε γράφω σκέφτομαι αυτό που θα γράψω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Μφ, εξυπνάδες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Απλή απάντηση: όλη την ώρα. Εκτός κι αν το να γράφεις καθημερινά post, email, αναφορές, συνταγές, εργασίες και διπλωματικές θεωρείται γράψιμο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Δυο ποστ μου εκαναν τοση εντυπωση και με καλυψαν εντελως που δεν εχω να προσθεσω κατι... το ενα του abuno... οταν θυμαμαι την ζωη! Πρεπει να το κανουμε θεμα για να γραψουμε... απαιχτο! Και το αλλο αυτο του skanner με τα σχολια της Sonya... και εγω τα ιδια κανω... γραφω και οταν δεν γραφω σκεφτομαι τι να γραψω!!! Οπως καταλαβαινετε γελαω με τον εαυτο μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Abuno respect για την ατάκα!!! Το ίδιο ισχύει και για μένα. Όταν είμαι καλά (γενικά), δεν γράφω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Θα απαντήσω ως εξής. Ο χείμωνας είναι η καλύτερη εποχή για γράψιμο. Κάτι το κρύο, κάτι η κλεισούρα στο σπίτι, κάτι η μελαγχολία του γκρίζου ουρανού, δεν θες και πολύ να το ρίξεις στο ποτό! Ε, εγώ το ρίχνω στο γράψιμο, χωρίς να απορρίπτω και τη συνοδεία ποτού κάποιες στιγμές. Όμως, οι ιδέες προτού να αποτυπωθούν στο χαρτί, περνούν ένα στάδιο ωρίμανσης μέσα μου. Όπως το κρασί που αναγκαστικά περνά ένα διάστημα ωρίμανσης. Το διάστημα ωρίμανσης ποικίλει, αλλά σχεδόν κάθε ιστορία το απαιτεί. Αυτά κατά χειμώνα μεριά. Το καλοκαίρι γράφω μεν, αλλά λιγότερο σε σχέση με τον χειμώνα και κατά κανόνα χειμωνιάτικες ιδέες! Το καλοκαίρι οι πειρασμοί είναι περισσότεροι και η διάθεση διαφορετική. Στο ερώτημα σου για το αν με απωθεί η εικόνα μου ως συγγραφέας θα απαντήσω ότι όποτε διαβάζω ένα καταπληκτικό βιβλίο ή όποτε αποτυγχάνω στη συγγραφή μιας ιστορίας με πιάνουν τα υπαρξιακά μου. Όμως, ευτυχώς ή δυστυχώς, είμαι ακόμα εδώ! Αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Για την ερωτηση αν με απωθει η εικονα μου ως συγγραφεας... νομιζω πως ολοι εχουμε μεσα μας κατι το αυτοκαταστροφικο (τεινω να πιστευω πως ειναι ενα ιδιαιτερο χαρακτηριστικο του ειδους που ονομαζουμε ανθρωπινο) μια πλευρα μας που οι αρχαιοι νομιζω αποκαλουσαν μελανθο-το σκοτεινο κομματι, αυτο που το ιδιο μας το ειναι θελει να αποτυχουμε η νομιζουμε πως θελει η νομιζουμε πως ειναι το ειναι μας- το κομματι που πρεπει να νικησουμε μεσα μας. Νομιζω αυτο εκφραζεις με την ερωτηση σου αυτη. Το κομματι μας αυτο που μας... αντιπαθει... που μας κριτικαρει υπερβολικα αυστηρα... που δεν βλεπει τιποτα καλο πανω η μεσα μας... Προσπαθω να πω πως ολοι το εχουμε. Οσοι γραφουν απλα το εκφραζουν ισως καλυτερα απο τους υπολοιπους. Αλλα τελικα δεν νομιζω πως υπαρχει διαφορα... οι ανθρωποι μου δινουν την εντυπωση πως ολα οσα κανουν και δεν κανουν εχουν να κανουν με αυτο. Και ισως τελικα δεν πρεπει να το αρνουμαστε. Απλα να ξερουμε πως υπαρχει και να νικησουμε τον εαυτο μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 (edited) Κάνω quote την Άννα Εγώ έχω διαπιστώσει ότι δεν γράφω: 1) Μετά από μία συγγραφική απογοήτευση. Όσο πιο μεγάλη η απογοήτευση, τόσο πιο μεγάλο το διάστημα αποχής. 2) Μετά από ένα συγγραφικό ξεζούμισμα (NaNoWriMo το λένε φέτος , άλλες φορές μπορεί να είναι - μπα, σαν κι αυτό δεν είναι τίποτα). 4) Όταν κάτι άσχημο μου συμβαίνει. Δεν θέλω να γράφω αυτοβιογραφικά πράγματα, δεν μου αρέσει, δεν μου ταιριάζει. 5) Όταν είμαι πολύ χαρούμενη! Ναι, τότε ξεχνάω να γράψω, ποιος δίνει σημασία σ' αυτό όταν η ζωή είναι τόσο γεμάτη; 1. Ναι. Βασική αιτία. 2. Ναι. Όλη η ενέργεια έχει πάει περίπατο. 4. Ναι. 5. Ναι. Και συμπληρώνω: α) Όταν έχω πάρα πολλή δουλειά, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει χρόνος/ενέργεια για κάτι άλλο. β) Όταν δεν έχω υπολογιστή διαθέσιμο. Μου είναι απλά αδιανόητο να γράψω με το χέρι. Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν δεν έχω χρόνο γιατί ξέρω ότι αν πιέσω τα πράγματα θα βγει κάτι πολύ κατώτερο απ' αυτό που θα μπορούσε να γίνει ψύχραιμα και χαλαρά. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Όταν το βλέπω και δεν με ενθουσιάζει σαν κάτι που θα ήθελα να διαβάσω. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; ??? Εκτός αν εννοείς τις φάσεις που γίνομαι wild bitch επειδή μου τρώνε τον συγγραφικό μου χρόνο, και κάποια στιγμή οι γύρω μου αρχίζουν να προσέχουν... Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν δεν είμαι σίγουρη για την ιδέα και περιμένω να 'καθίσει' λίγο καλύτερα. Όταν δεν έχω χρόνο. Υ.Γ. Μόλις διάβασα όλο μου το κείμενο και διαπιστώνω ότι κυρίως δεν γράφω όταν δεν έχω χρόνο. Edited June 25, 2012 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Η Τιεσσα εχει δικιο... αυτο με τον χρονο με κυνηγαει και εμενα. Αλλα πρεπει να παραδεχτω οτι οταν θελω πολυ θα βρω χρονο... παντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 25, 2012 Share Posted June 25, 2012 Πότε δεν γράφετε; Χμμ. Καταλαβαίνω την ερώτηση αλλά η σωστή διατύπωση στην περίπτωσή μου είναι "Πότε γράφετε" η οποία νομίζω ότι υπάρχει σε άλλο τόπικ. Γράφω όταν έχω κάτι να πω και το έχω ντύσει ήδη στο μυαλό μου με μια (συμφωνα με τα δικά μου κριτήρια) καλή ιδέα και μια (παρομοίως) ενδιαφέρουσα πλοκή. Αυτό γίνεται τόσο σπάνια, που η απάντηση στην αρχική ερώτηση είναι "σχεδόν πάντα". Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε, αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Μόνο όταν δεν έχω την κατάλληλη ιδέα η πλοκή όπως την θέλω για να ξεκινήσω ή να συνεχίσω αυτό που γράφω. Δηλαδή... σχεδόν πάντα. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; ΟΚ, συμφωνώ με τη Sonya, αλλά θ' απαντήσω σαν να μην ήταν ερώτηση - παγίδα: Παρότι αγοράκι, αμφισβητώ, ψέγω και πολλές φορές κοροϊδεύω και ειρωνεύομαι μέσα μου τη γραφή μου πιο συχνά κι απ' ό,τι σκέφτομαι το σεξ. Τα κακά νέα είναι ότι αυτό (όχι το σεξ, το άλλο) χειροτερεύει με τα χρόνια. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Θα πρέπει να ορίσουμε τι εννοούμε με τις λέξεις "εικόνα" και "ρόλος" -για να μην πούμε και για τον "συγγραφέα". Δεν νομίζω πάντως ότι διαθέτω κάποια ιδιαίτερη εικόνα και σίγουρα δεν μου αποδίδω κανέναν ρόλο. Οπότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το συγγραφικό κομμάτι του εαυτού μου με απωθεί όταν βουτάει μέσα μου πιο βαθιά απ' ό,τι είναι "πρέπον" ή αναμενόμενο από μένα, γιατί εκεί ανακαλύπτει πράγματα που κανονικά δεν θα 'πρεπε να βγαίνουν ποτέ στην επιφάνεια. Ευτυχώς, συνεχίζει να το κάνει, αν και όχι όσο συχνά δεν θα ήθελα. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν καταστρώνω, το οποίο παίρνει ένα (πολύ) σημαντικό μέρος του χρόνου ενασχόλησής μου με τη συγγραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 26, 2012 Share Posted June 26, 2012 Πότε δεν γράφετε; Δεν γράφω-διορθώνω-χτίζω ιστορία για να γράψω κτλ όταν είμαι πηγμένη. Αν και η αλήθεια είναι πως οι εξαιρέσεις είναι που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Πολλές φορές γράφω και όταν είμαι πηγμένη. Δε γράφω επίσης άμα δεν έχει τελειώσει μια ιστορία στο κεφάλι μου, αλλά και πάλι γράφω, απλά μετά. Δε γράφω όμως στα σίγουρα άμα μια ιστορία που έχει τελειώσει στο κεφάλι μου στη διηγηθώ. Μετά βαριέμαι αφόρητα να κάτσω να τη γράψω. Είμαι από αυτά τα μηχανάκια που έχουνε μία έξοδο μόνο Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Ποτέ. Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς εδώ. Και μάλλον πρέπει να μάθω ε? (γιατί όλοι οι άλλοι ξέρουνε από πάνω, άρα πρέπει να μάθω). Δεν έχω σκεφτεί ποτέ όμως ότι "τώρα που δε μου βγαίνει το κείμενο όπως το θέλω κάνω κακό στη συγγραφή μου" και δεν το πιάνω κι όλας ρε παιδί μου πως μπορεί να γίνεται αυτό. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Όλες τις φορές που γράφω (δηλαδή τις αντίθετες από την 1η ερώτηση). Από ένα σημείο και μετά επιστρέφει και με καταδιώκει, αλλά κάθε φορά, κάθε ιστορία, μπορεί να γραφτεί με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους, μπορεί να ειπωθεί από τόσο πολλές διαφορετικές ο.γ. που είναι σχεδόν κρίμα που πρέπει να διαλέξεις μόνο έναν τρόπο. Και πως διαλέγεις σωστά; Υπάρχει σωστά; κοκ Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Ποτέ, επίσης Καλά, η αλήθεια είναι ότι για να σε απωθεί ο εαυτός σου σαν συγγραφέας πρέπει πρώτα να τον σκέφτεσαι έτσι. Αλλά σε γενικές γραμμές με απωθεί ο εαυτός μου σε άλλες χίλιες περιπτώσεις, πρέπει να τον λέω και συγγραφέα για να δω πότε με απωθεί; Πιστεύω όμως ακράδαντα, ότι αν φτάσω εγώ η ίδια να ονομάσω τον εαυτό μου συγγραφέα, τότε δε θα με απωθεί ποτέ. Κι ίσως να είναι ψέμα το πρώτο ποτέ εδώ το λοιπόν, γιατί προφανώς με απωθεί ακόμα κι η ιδέα του να με ονομάσω συγγραφέα... Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Αυτό μάλλον το έχω απαντήσει παραπάνω, άμα δεν έχει τελειώσει η ιστορία. Συνήθως δεν ξέρω σε πόσο χρόνο θα τελειώσει, κάποιες φορές πάλι την πιέζω να τελειώσει. Είχα διαβάσει πολύ μικρή τον Πόε, στην ανάλυση για το κοράκι, που έλεγε πως η ιστορία οφείλει να έχει τελειώσει προτού να ακουμπήσει η πένα σου το χαρτί. Το πήρα πολύ της μετρητής και έμαθα έτσι. Αν και πάρα πολλές φορές, παρόλο που δεν έχει βγει νομίζω ποτέ ολοκληρωμένη ιστορία από αυτή τη δουλειά, πρέπει να ξεφορτώσω μια ιστορία/ιδέα/σκηνή στο χαρτί για να με αφήσει ήσυχη (ας πούμε για να κοιμηθώ ) Οπότε και πάλι εδώ ο κανόνας μου έχει τρύπα. Syrano, ελπίζω να σε διασκεδάσουμε και να σου περάσει σύντομα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esperos Posted April 22, 2013 Share Posted April 22, 2013 (edited) Σταματάω να γράφω όταν το μυαλό μου δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε αυτό που του ζητάω. Συνήθως δεν σταματάω να γράφω αν δεν τελειώσω το κεφάλαιο που έχω ξεκινήσει. Αν πιεστώ πολύ όμως κάνω ένα διάλυμα για 2-3 μέρες μέχρι να γεμίσω πάλι τα κενά της φαντασίας μου. Edited April 22, 2013 by Esperos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted May 7, 2016 Share Posted May 7, 2016 Ελπίζω να μην πειράζει που είναι παλιό το θέμα αλλά μιας και δεν το είχα ξαναδεί είπα να προσθέσω και τις δικές μου απαντήσεις: Πότε δεν γράφετε; Όταν είμαι άρρωστος και δεν μπορώ να σηκωθώ καθιστός, (ευτυχώς συμβαίνει πολύ σπάνια, τελευταία φορά που νοσηλεύθηκα το λάπτοπ έκανε υπερωρίες), όταν δουλεύω (δυστυχώς καθόλου σπάνια). Στην πρώτη περίπτωση σκέφτομαι ιδέες στη δεύτερη συγχίζομαι απλά.Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Δεν σκέφτηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Πάντα αλλά πάντα γράφω, δεν το αφήνω να με τρώει, γράφω και προσπαθώ να το κάνω όσο καλύτερο μπορώ.Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Αν εννοείς αν μπορώ να με βλέπω σαν επαγγελματία συγγραφέα, όχι δεν το βλέπω σαν πιθανό αλλά δε με απωθεί, αλλά σαν συγγραφέα με την έννοια αυτού που γράφει, δε με απωθεί καθόλου. Θα γράφω μέχρι το τέλος της ζωής μου. (μη σου πω ότι θα πω στον τύπο με το δρεπάνι να περιμένει να ολοκληρώσω την ιστορία)Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα;Ποτέ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted May 7, 2016 Share Posted May 7, 2016 Πότε δεν γράφετε; Όταν δεν έχω όρεξη ή χρόνο, βαριέμαι, έχω άλλα πράγματα πάνω από το κεφάλι μου. Αρκετά συχνά θα έλεγαΠότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν θέλω όσο τίποτα άλλο να γράψω, γράφω. Είτε αυτό είναι απλώς lore για session DnD είτε διήγημα είτε βιβλίο. Γράφω. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Δεν μπορώ να πω ότι την έχω αμβισβητήσει ποτέ. Ξέρω ότι στο πρώτο draft σε οτιδήποτε κάνω, το κάνω όσο καλύτερα μπορώ στις δεδομένες περιστάσεις, με ότι αυτό συνεπάγεται. Άρα έχω εμπιστοσύνη στα πρώτα draft μου. Το ότι αυτό, όμως, θέλει editing, κόψιμο/ράψιμο κλπ, είναι σίγουρο, αλλά δεν έχει να κάνει με αμφισβήτηση της γραφής μου.Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Το ότι γράφω ιστορίες, σενάρια κλπ δεν με έχει κάνει να με θεωρώ "συγγραφέα" με σχεδόν καμιά έννοια, οπότε δεν μπορώ να πω πως έχω νιώσει να με απωθεί κάτι κλπ.Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα;Χμ, θα μπορούσα να πω ότι το χρησιμοποιώ αυτό ως "δικαιολογία" όταν βαριέμαι να γράψω, γιατί όταν βαριέμαι δεν γράφω τίποτα καλά σε σύγκριση με το όταν έχω όρεξη. Αλλά συνεχίζω να το θεωρώ ως "δικαιολογία" του τύπου που βαριέται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted May 7, 2016 Share Posted May 7, 2016 Ενδιαφέρον! Για να δούμε... Πότε δεν γράφεται; Απλή η απάντηση. Όταν βαριέμαι. Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Αρκετές φορές. Είναι κάτι περιπτώσεις που ενώ θέλω πολύ να καθίσω να γράψω (αυτό που λέμε "με τρώνε τα δάχτυλα"), ενώ έχω μια ωραία ιδέα και ξέρω ακριβώς τι θέλω να φτιάξω, δεν μου βγαίνουν οι λέξεις-φράσεις-σκηνές με τίποτα. Λες και έχει πέσει η μπαταρία στο μυαλό μου ένα πράγμα. Ξεκινάω, γράφω καμιά χιλιάδα λέξεις, μου τη δίνει που δεν πάει όπως το θέλω και σταματάω για να μην το χαλάσω. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Ε, μα όταν βλέπω ότι μου συμβαίνει αυτό της προηγούμενης ερώτησης. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Δεν με βλέπω σαν συγγραφέα, δεν θεωρώ ότι είμαι. Αν πω τον εαυτό μου συγγραφέα θα είναι σαν να με θεωρώ συνάδελφο του Κινγκ, του Τόλκιν, του Λάβκραφτ, όλων αυτών τελοσπάντων που είναι συγγραφείς πραγματικά. Για μένα το γράψιμο είναι μια αγαπημένη ασχολία, ένας υπέροχος τρόπος για να περνάω όμορφα -και δημιουργικά ίσως- τον χρόνο μου. Το ότι μπορώ να βάλω σχετικά καλά πέντε λέξεις στη σειρά δεν με κάνει συγγραφέα, όπως επειδή μπορώ να ράψω ένα κουμπί δεν με κάνει σχεδιαστή μόδας, κλπ. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Όταν νιώθω ότι δεν είμαι ακόμα έτοιμος για να αποδώσω αυτό που φαντάζομαι. Βασικά μόνο σε μία περίπτωση μου έχει συμβεί, κάτι που όταν τελικά θα το φτιάξω κάποτε θα είναι το masterpiece μου. Κι ακριβώς γι' αυτό δοκιμάζω κατά καιρούς να δω αν ήρθε η ώρα, φτιάχνω διάφορες ιστορίες του, αλλά δεν είναι ακόμα ο καιρός του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 7, 2016 Share Posted May 7, 2016 Πότε δεν γράφετε; Κυρίως όταν βαριέμαι... (Και βαριέμαι αρκετά συχνά) ή όταν πορώνομαι με κάποια άλλη ασχολίαΠότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Όταν δεν έχω έμπνευση, αλλά παρόλα αυτά νιώθω ότι οφείλω να γράψω κάτι. Ξεκινάω, γράφω μα στο τέλος σβήνω τα πάντα. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Πάντα.... Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Ποτέ. Ίσα ίσα ικανοποιεί το κόμπλεξ ανωτερότητας που κρύβουμε λίγο πολύ όλοι μέσα μας.Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα;Όταν η ιδεά που έχω στο μυαλό μου δεν έχει ζυμωθεί κατάλληλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted May 8, 2016 Share Posted May 8, 2016 Όταν δεν έχω χρόνο ή (δυστυχώς μου συμβαίνει) βαριέμαι να γράψω. Όταν θεωρώ πως σε άλλη φάση μπορεί να μου καθίσει ευκολότερα μία ιδέα. Αμφισβητούμαι σχεδόν πάντα, και για αυτό διορθώνω μέχρις σημείου παράνοιας. Αν με απωθεί η εικόνα μου και ο ρόλος του εαυτού μου ως συγγραφέα; Δεν είμαι σίγουρη καν πως καταλαβαίνω την ερώτηση. Αν την κατάλαβα, μάλλον με ευχαριστεί. Είναι η καλύτερη δυνατή εικόνα που έχω για τον εαυτό μου. Καμιά φορά αφήνω ένα κείμενο για να το περιλάβω όταν θα έχω περισσότερο χρόνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Manupod Posted May 9, 2016 Share Posted May 9, 2016 Πότε δεν γράφετε; Όταν κάνω κάτι άλλο. Πότε θέλετε όσο τίποτε άλλο να γράψετε αλλά ξέρετε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν έχει νόημα η διαδικασία της συγγραφής, ότι το να γράψετε θα έκανε κακό στη γραφή σας; Στη γραφή μου δεν θα έκανε κακό, αλλά όταν αποφασίζω ότι είναι καιρός για editing προτιμώ να αφήνω ένα διάστημα να περάσει μέχρι να το διορθώσω. Μπορεί, δηλαδή, παράλληλα να γράφω και κάτι άλλο, άσχετο. Πότε αμφισβητείτε τη γραφή σας; Ανά διαστήματα. Κυρίως όταν έχω μία τόσο όμορφη εικόνα (έντονη) να περιγράψω και χάνω τα λόγια μου. Τίποτα δεν με ικανοποιεί σε αυτές τις καταστάσεις. Μερικά συναισθήματα είναι δύσκολα να περιγραφούν, με όποια σειρά κι αν βάλεις τις κοντινότερες λέξεις. Επίσης, όταν δεν βρίσκω τις λέξεις που χρειάζομαι. Πότε σας απωθεί η εικόνα κι ο ρόλος του εαυτού σας ως συγγραφέα; Ποτέ. Απλά δεν σκέφτομαι έτσι. Πότε δεν γράφετε, για να γράψετε σε ένα απροσδιόριστο μέλλον καλύτερα; Δεν γράφω με πρόγραμμα, οπότε... Πάντως, στο απροσδιόριστο μέλλον, όποτε γράφω καλύτερα δεν είναι επειδή έκοψα το γράψιμο, αλλά επειδή συνέβισαν πράγματα στο εντω μεταξύ διάστημα που με ενέπνευσαν περισσότερο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.