Ο ασήμαντος ακρωτηριασμός του κόμη Γατούλη

[Κωνσταντίνος]

Στην κλειστή κοινωνία των μάγων-αρχόντων είχαν αναπτυχθεί διάφορα έθιμα, που σε έναν κοινό θνητό δεν θα έφερναν παρά την απορία ή την αποστροφή. Για παράδειγμα οι κυρίες είθιστο να μην φέρνουν εραστές στους πύργους τους μετά την δύση του ηλίου και οι κύριοι να μην μεταμορφώνονται σε έντομα ή άλλα παρόμοια πλάσματα κατά την διάρκεια του γεύματος και ιδίως του μεσημεριανού. Παράλληλα όμως υπήρχαν και πιο φυσιολογικές συνήθειες, όπως η πρωινή οινοποσία και η επακόλουθη μεθυσμένη ιπποδρομία κάθε Τετάρτη ,που ήταν και ένα από τα αγαπημένα... αθλήματα του Σάντο.Εκείνη την μέρα όμως, καθώς κατευθυνόταν έφιππος προς τον ζαφειρένια ιππόδρομο μια εντυπωσιακή πομπή ανθρώπων και αγαθών τράβηξε την προσοχή του. Ο Άρχοντας Λίντορφ ,όπως τον πληροφόρησαν, είχε μόλις επιστρέψει από ένα ταξίδι στην μακρινή Κίνα και όσον αφορά στα δώρα που έφερνε μαζί του, φαινόταν να έχει μάλλον ξεπεράσει τα τυπικά όρια της ευγένειας. Δώδεκα επίχρυσες άμαξες που στέναζαν από το βάρος ,τον ακολουθούσαν και ένα μελίσσι συγγενών, υπηρετών, λακέδων και απλά περιέργων είχε συγκεντρωθεί γύρω του.

 

Και αν η υπερβολή ήταν για τους άρχοντες μάγους κάτι συνηθισμένο ,το περιεχόμενο των τριών τελευταίων αμαξών ,που ήταν ουσιαστικά κλουβιά σαν αυτά των τσίρκων , ο Σάντο δεν το είχε αντικρίσει ξανά στην ζωή του. Ήταν κάτι φαιοπράσινα πλάσμα ,άσχημα σαν άρρωστα λιοντάρια που είχαν εξογκώματα σαν καρφιά επάνω στην σπονδυλική τους στήλη και μέχρι την ουρά τους. Στην αρχή έμοιαζαν κοιμισμένα ,αλλά μόλις αντιλήφθηκαν ότι ένα μικρό πλήθος είχε συγκεντρωθεί γύρω τους και τα παρατηρούσε, άρχισαν να κοπανάνε μανιασμένα τα κάγκελα των κελιών τους με τις ουρές τους και να γρυλίζουν κάνοντας έναν ήχο σαν βελόνα, που σέρνεται σε πορσελάνη.

 

“Που είναι ο γιος μου;” γκάριξε ο άρχοντας Λίντρορφ,για να ακουστεί πάνω από τον σαματά και αμέσως μια παχουλή φασματική φιγούρα τον πλησίασε και τον αγκάλιασε. Για λίγη ώρα αντάλλαξαν τυπικούς χαιρετισμούς ,άλλα σύντομα η προσοχή του μικρού στράφηκε στα παράξενα πλάσματα.

 

“Φαίνονται στα αλήθεια επικίνδυνα!” έκανε με θαυμασμό “Πώς τα λένε;”

“Δεν έχω ιδέα πως μεταφράζεται στην γλώσσα μας ,αλλά μπορείς να τους λες βαλτόσαυρους!”

“Πω,πω! Και είναι δυνατοί; Βασικά δεν θα ήταν υπέροχο να τους αφήναμε ελεύθερους να κυνηγήσουν κάποια στιγμή;” ζήτησε το μικρό κακομαθημένο πλάσμα και όπως ήταν επόμενο ,ο πατέρας ενθουσιάστηκε με την ιδέα του γιου του. Όπως αποδεικυνόταν ,εκτός από το ίδιο αίμα μοιράζονταν και τα ίδια μυαλά!

 

Και έτσι, πριν οι γύρω παρευρισκόμενοι προλάβουν να αντιληφθούν τι συνέβαινε, ο άρχοντας Λίντορφ είχε δημιουργήσει μαγικά δύο πλάσματα, που έμοιαζαν εξαιρετικά με ελάφια και άνοιξε τις πόρτες των κλουβιών για να αφήσει τους βαλτόσαυρους να τα κυνηγήσουν.

 

Οι τελευταίοι όμως, όταν διαπίστωσαν την ελευθερία τους, αγνόησαν εντελώς τα υποψήφια θηράματα τους και άρχισαν να τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, μακριά από τον μέχρι τώρα δεσμώτη τους. Ποιος ξέρει τι βάσανα είχαν υποστεί για να αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο...

 

“Κοίτα να δεις τι καταστροφή!” έκανε ο άρχοντας Λίντορφ χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του για να τους σταματήσει. “Μπορεί να φάνε κανέναν υψηλό πρίγκιπα και να έχω μπελάδες..” είπε δίχως όμως να δείχνει προβληματισμένος “Όποιος καταφέρει να τους σκοτώσει λοιπόν θα τον αφήσω να κοιμηθεί με την κόρη μου!”

 

Η κόρη του δεν ήταν και καμιά καλλονή ,αλλά ο Σάντο ενθουσιασμένος από την πρόκληση και χωρίς δεύτερη σκέψη σπιρούνισε το άλογο του και κάλπασε προς τους βόρειους πύργους με την μαύρη κοτσίδα του να ανεμίζει πίσω του σαν άλουστη σημαία. Δεν ήταν ιδιαίτερα επιδέξιος ιππέας ,αλλά το άλογο του του ήταν νεαρό και είχε εκπαιδευτεί με μαγικό τρόπο να είναι απόλυτα υπάκουο και ατρόμητο. Δεν δυσκολεύτηκε λοιπόν να ακολουθήσει τα τρία τερατώδη πλάσματα ,παρά τις γρήγορες και απρόβλεπτες κινήσεις τους.

Δεν ήταν όμως χωρίς ανταγωνισμό στην ιδιότυπη αυτή κούρσα. Στα δεξιά του καβάλα σε μια ροζ, περήφανη φοράδα ,βρισκόταν κόμης Γατούλης. Φορούσε ,όπως πάντα, μαύρες ,δερμάτινες μπότες και κουβαλούσε ένα απίστευτα μεγάλο και βαρύ σπαθί ,που όμως δεν χρησιμοποιούσε ποτέ. Κανένας δεν μπορούσε να πει με σιγουριά αν η μεταμόρφωσή του ήταν προϊόν επιδίωξης ή ατυχήματος. “Νιάου!” φώναζε περήφανα καθώς εφορμούσε.

 

Στα αριστερά του, έτρεχε το άκρον άωτον του κόμη Γατούλη , ο Σκυλίσιος Τζο ,ένα τσιουάουα ,που μπορούσε να μιλά ,αν και με γρίφους και διάβαζε κιόλας ,παρότι δυσκολευόταν να γυρίζει τις σελίδες χωρίς να τις σαλιώνει,

Και τέλος εμπρός του, έχοντας αποκτήσει ήδη ένα μικρό προβάδισμα, κάλπαζε ο διπρόσωπος Τζο ,που τον κοιτούσε με μίσος ,ενώ συγχρόνως οδηγούσε με ακρίβεια και το άλογο του. Εκτός από δύο πρόσωπα ,ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε και δύο εγκεφάλους ,κάτι που τον καθιστούσε αυτόματα εξυπνότερο από κάθε κοινό θνητό, αλλά κανένας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά.

 

 

 

 

 

 

[kalanapathw]

Ωραία ιστοριούλα, ευχαριστή, προσωπικά μου κέντρισε το ενδιαφέρον και θα περιμένω το επόμενο κομμάτι.

[Κωνσταντίνος]

Και τέλος εμπρός του, έχοντας αποκτήσει ήδη ένα μικρό προβάδισμα, κάλπαζε ο διπρόσωπος Χάρη ,που τον κοιτούσε με μίσος ,ενώ συγχρόνως οδηγούσε με ακρίβεια και το άλογο του. Εκτός από δύο πρόσωπα ,ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε και δύο εγκεφάλους ,κάτι που τον καθιστούσε αυτόματα εξυπνότερο από κάθε κοινό θνητό, αλλά κανένας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά.

 

Ο Σάντο όμως ελάχιστη σημασία έδινε στους ανταγωνιστές τους. Γιατί είχαν ήδη περάσει αρκετά λεπτά από την έναρξη αυτής της καταδίωξης και οι βαλτόσαυροι παρότι έπαψαν σταδιακά το ενοχλητικό τους γρύλισμα, ούτε είχαν μειώσει την ταχύτητά τους ούτε έδειχναν την πρόθεση να σταματήσουν. Τι άραγε μπορούσαν να κάνουν;

 

Με την άκρη του ματιού του έβλεπε τους Πύργους πλάι τους να εναλλάσσονται γοργά, όπως βέβαια και το περιβάλλον γύρω τους. Είχαν ήδη διασχίσει το υπαίθριο μουσείο του Πύργου της Αθήνας ,το αλσύλλιο του Πύργου των Νεκρών και είχαν φτάσει ήδη έξω από τον ανάποδο Πύργο, όταν ξαφνικά κάτι το απρόσμενο τράβηξε την προσοχή του.

 

Τι είναι αυτή η μυρωδιά; αναρωτήθηκε και κοιτάζοντας γύρω του ανακάλυψε αμέσως την απάντηση. Περίπου εκατό μέτρα μακριά τους ,πλάι σε ένα μικρό ανεστραμμένο καταρράκτη, μια παρέα από υψηλούς πρίγκιπες είχε ανάψει φωτιά και έψηνε ένα ολόκληρο δικέφαλο αρνί, που σίγουρα είχε γαρνιριστεί με κάποιο ναρκωτικό για να μυρίζει τόσο υπέροχα.

 

Όπως είχε ελπίσει, το γεγονός αυτό δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους πιθανότατα υποσιτισμένους κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους βαλτόσαυρους, οι οποίοι στην αρχή κοκάλωσαν, έστρεψαν αργά τα κεφάλια τους προς την πηγή της μυρωδιάς και έπειτα χίμηξαν κυριολεκτικά στον εκλεκτό μεζέ με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα από πριν!

 

Οι πανικόβλητοι πρίγκιπες ,των οποίων οι φασματικές φιγούρες με το γαλακτώδες περίβλημα διακρίνονταν ολοκάθαρα στο πρωινό φως, στέκονταν ευτυχώς σε απόσταση ασφαλείας και μόλις συνειδητοποίησαν τι συνέβαινε άρχισαν σαν ηλίθιοι να φωνάζουν και σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Για καλή τους τύχη, τα θηρία έδειξαν να προτιμούσαν το μαγειρεμένο και όχι το ωμό κρέας...

 

Οι τέσσερεις κυνηγοί βρήκαν τότε την ευκαιρία να ξεπεζέψουν από τα άλογα τους ,όλοι δηλαδή εκτός από τον Σκυλίσιο Τζο, να ξεθηκαρώσουν τα σπαθιά τους, όλοι δηλαδή εκτός από τον Κόμη Γατούλη και να ετοιμαστούν για την μάχη που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε παίρνοντας ηρωικές πόζες.

 

Βλέποντας όμως την λύσσα με την οποία ,οι βαλτόσαυροι κατασπάραζαν τεράστια κομμάτια κρέατος ,μαζί με τα κόκαλα, όλοι τους έδειξαν για μια στιγμή να το ξανασκέφτονται. Όλοι εκτός από τον κόμη Γατούλη δηλαδή, που εμφάνισε ξαφνικά μια βαλίστρα από γυαλιστερό ξύλο στα χέρια του και σημάδευσε προσεκτικά, δαγκώνοντας τα γατίσια χείλη του, για να συγκεντρωθεί

 

“Ας περιμένουμε να φάνε καλύτερα!” πρότεινε ο Σκυλίσιος Τζο αγχωμένα.

“Σκάσε σκύλα!” του απάντησε με περίσσιο θράσος ο Κόμης και απελευθέρωσε αμέσως το βέλος του με ένα περήφανο νιαούρισμα

Το βέλος αστόχησε για ελάχιστα εκατοστά και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε. Τα τρία θηρία έπαψαν να τρώνε και αργά-αργά ,σαν να δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι είχαν δεχτεί επίθεση έστρεψαν τα χλωμά, κίτρινα μάτια τους, επάνω τους. Ο Σάντο, χωρίς να το θέλει, ένιωσε εκείνη την στιγμή σαν επιδόρπιο.

 

Γρήγορα όμως έχασε την πολυτέλεια, να κάνει τέτοιου είδους σκέψεις γιατί οι βαλτόσαυροι τους επιτέθηκαν, καλύπτοντας σε ελάχιστα δευτερόλεπτα την απόσταση που τους χώριζε...

 

Μόλις που πρόλαβε να κάνει ένα βήμα στο πλάι, για να αποφύγει έναν, που ερχόταν ίσια κατά πάνω του, αλλά ο Κόμης Γατούλης που ήταν τελικά και ο πραγματικός στόχος την επίθεσης δεν στάθηκε τόσο τυχερός. Με ένα επιδέξειο άλμα το θηρία βρέθηκε δίπλα του και με έναν ανατριχιαστικό ήχο βύθισε τα δόντια του στη γάμπα του.

 

“Αυτό είναι το πόδι μου ,ηλίθιο ζώον!” φώναξε ο Κόμης, με έναν στόμφο μάλλον αταίριαστο για την περίπτωση. Δεν βρήκε όμως την ψυχραιμία να χρησιμοποιήσει την βαλλίστρα του εξ επαφής και έτσι σύντομα κατέρρευσε από τον πόνο και το σοκ, ενώ ακόμα το θηρίο μασουλούσε το ίδιο του το πόδι.

 

Ο Σάντο αποφάσισε, ότι αυτή ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία και έτσι όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πλησίασε με το σπαθί του έτοιμο να χτυπήσει. Ο βαλτόσαυρος όμως θα πρέπει να διέθετε ένα είδος έκτης αίσθησης γιατί χωρίς χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του τέντωσε την ουρά του σαν μαστίγιο και μονάχα χάρη σε ένα γρήγορο άλμα κατάφερε να την αποφύγει. Και καθώς κοιτούσε τώρα, πιο προσεκτικά, τα εξογκώματα στο σώμα και την ουρά του του κατάλαβε ότι ένα και μόνο χτύπημα τους θα ήταν παραπάνω από αρκετό για να τον αφήσει στον τόπο..

 

Την ίδια ώρα σε απόστασεη λίγων μέτρων ο Σκυλίσιος Τζό και ο Διπρόσωπος Χάρη αντιμετώπιζαν τα δύο εναπομείναντα τέρατα. Ο πρώτος χάρη στο μικροσκοπικό του μέγεθος ήταν σε θέση να αποφύγει μια σειρά άγριων επιθέσεων, όμως φαινόταν, ότι σύντομα επρόκειτο να εξαντληθεί. Ταυτόχρονα ο Διπρόσωπος ήδη αιμορραγούσε από το μπράτσο, ενώ και το λευκό του πουκάμισο φαινόταν ξεσκισμένο. Απ' ότι φαινόταν λοιπόν και οι δυο τους ήταν καταδικασμένοι ,αλλά ακόμα και αν τον ενδιέφερε αυτό, δεν θα μπορούσε να τους βοηθήσει.

 

Γιατί το θηρίο, με το βρώμικο και ματωμένο μουσούδι, είχε γυρίσει προς το μέρος του με συσπειρωμένα τα τέσσερα μυώδη πόδια του σαν ελατήρια. Ο Σάντο ήξερε ότι επρόκειτο να ορμήσει πάνω του με όλο του το βάρος και τα αιχμηρά του νύχια, αλλά δεν σκόπευε να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.

 

Αντίθετα με μια πολεμική ιαχή, που θα ζήλευε και υψίφωνος δράκος, όρμησε εκείνος πρώτος και κατάφερε να αιφνιδιάσει τον βαλτόσαυρο, που σίγουρα δεν είχε συνηθίσει να του επιτίθενται με αυτόν τον τρόπο τα θηράματα του. Ίσως να είχε γίνει και περισσότερο διστακτικός εξαιτίας της αιχμαλωσίας του, αλλά η ουσία ήταν, ότι πήρε θέση άμυνας και έδωσε την ευκαιρία στον Σάντο να εφορμήσει.

 

Ο τελευταίος, διένυσε την απόσταση, που τους χώριζε, χωρίς να πεταρίσει τα βλέφαρα του και την τέλεια ακριβώς στιγμή έκανε ένα πλάγιο ή μάλλον διαγώνιο βήμα, αντάξιο μεγάλου πολεμιστή, που μάλιστα εξασκείται και κρυφά από την γυναίκα του στον χορό.

 

Έτσι, όχι μόνο απέφυγε το θανατηφόρο δάγκωμα του βαλτόσαυρου, αλλά βρέθηκε και στην κατάλληλη θέση για να κατεβάσει την λεπίδα του, στον απροστάτευτο σβέρκο του. Και πράγματι το ξίφος του διαπέρασε το σκληρό δέρμα, διέλυσε ένα σκληρό κόκκαλο, που βρέθηκε στον δρόμο του και έκανε αίμα, πράσινο και πηχτό σαν πύον να αναβλύσει. Θρίαμβος!

 

Και ακριβώς εκείνη την στιγμή της χαράς, που ήταν έτοιμος να ορμήσει και στα δύο εναπομείναντα θηρία και να τα συντρίψει, άκουσε φωνές. Και προς μεγάλη του δυσαρέσκεια, φωνές που αναγνώρισε: Ήταν τα δύο ηλίθια αδέρφια του, ο Φαντασμένος και ο Περισσότερο Φαντασμένος ,έφιπποι και αμφότεροι εξοπλισμένοι με μακριές ασημένιες λόγχες.

 

“Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σας!” τους φώναξε αντί για καλωσόρισμα, αλλά αυτοί τον αγνόησαν εντελώς. Χωρίς αμφιβολία φαντασιώνονταν, ότι ήταν κάτι σαν τους ήρωες των παραμυθιών, που είχαν φτάσει την κατάλληλη στιγμή για να τους σώσουν, αθεράπευτα γαμάτοι και αδυσώπητα γοητευτικοί..

 

“Οδυσσέα ,πήγαινε από τα αριστερά του.” υπέδειξε ο Φαντασμένος με βαθιά αισθησιακοί φωνή.

“Έτοιμος, Ρισίρι.” ανταποκρίθηκε ο Πολύ Φαντασμένος βρίσκοντας όμως τον χρόνο να ανακατέψει τα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά του. Πώς μπορούσε ο καημένος ο βαλτόσαυρος να ανταποκριθεί σε μια τέτοια ανήθικη επίθεση;

Τον τελευταίο, τον ανέλαβε ο Σκυλίσιος Τζο, που βρήκε χάρη στον αντιπερισπασμό την ευκαιρία να πηδήξει στον ώμο του και να γαντζωθεί από κει, χάρη στα αιχμηρά και τεράστια για τον όγκο του δόντια του, που λειτούργησαν τον ίδιο αποτελεσματικά με το ξίφος του Σάντο. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα και φυσικά όταν αυτή η βλάσφημη σκέψη πέρασε από το μυαλό του, αμέσως έγιναν.

 

Γιατί από του πουθενά εμφανίστηκε ένας άρχοντας-μάγος ή μάλλον δύο ή καλύτερα ένας, αλλά δισυπόστατος ή ακριβέστερα ένας, αλλά δύο..

 

Ο άρχοντας Διπλός ας περιοριστούμε τελικά στο ότι το όνομα του ήταν κυριολεκτικό. Τώρα αν είχε έναν δίδυμο αδερφό ή απλώς ένα δεύτερο σώμα ή δυο ολόκληρες ψυχές ή δύο μισές ή και καμία απολύτως ,κανέναν δεν ενδιέφερε εκτός από φιλοσόφους. Ο άρχοντας Διπλός ήταν απλά διπλός και τέλος.

 

“Ο Γιος μου δεν χρειαζόταν την βοήθεια από τα νόθα του Σταλίνκοφ” είπε έξαφνα και με τα δύο σώματα του ταυτόχρονα. “Τα παρακολούθησα όλα αόρατος και έχω να δηλώσω εξοργισμένος!”

 

Ο Σάντο συνειδητοποιώντας τι επρόκειτο να ακολουθήσει προσπάθησε να φιμώσει ή ακόμα καλύτερα να σκοτώσει τον αδερφό του, αλλά ο Πολύ Φαντασμενος ήταν και γρήγορος..

 

“Πρώτον..” απάντησε στον άρχοντα Διπλό ο Οδυσσέας, κοιτάζοντας το ένα του σώμα κατάματα “..και ο Διπρόσωπος γιος σου νόθος είναι, όπως όλοι μας οι κατώτεροι πρίγκιπες, άρα είσαι βλάκας και μάλιστα διπλός, τουτέστιν πανίβλακας. “Και δεύτερον..” συνέχισε απευθυνόμενος στο άλλο του σώμα “..βλέπεις τον Κόμη Γατούλη να αιμορραγεί και αντί να πας να τον βοηθήσεις, κάνεις παρατηρήσεις; Άντε και και γαμήσου λοιπόν!”

 

Ο Πολύ Φαντασμένος αυτή την φορά το είχε παρακάνει. Γιατί δεν γινόταν να μιλήσεις με τέτοιο τρόπο σε έναν άρχοντα-μάγο και να μην υποστείς ορισμένες πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ δυσάρεστες συνέπειες...

 

 

 

Υπάρχει κάποιος τρόπος να κάνω edt α) το πρώτο post και β) τον υπότιτλο, ώστε να φαίνεται, ότι η ιστορία είναι ολοκληρωμένη;

 

 

[apelpio]

Και τέλος εμπρός του, έχοντας αποκτήσει ήδη ένα μικρό προβάδισμα, κάλπαζε ο διπρόσωπος Χάρη ,που τον κοιτούσε με μίσος ,ενώ συγχρόνως οδηγούσε με ακρίβεια και το άλογο του. Εκτός από δύο πρόσωπα ,ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είχε και δύο εγκεφάλους ,κάτι που τον καθιστούσε αυτόματα εξυπνότερο από κάθε κοινό θνητό, αλλά κανένας δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά.

 

Ο Σάντο όμως ελάχιστη σημασία έδινε στους ανταγωνιστές τους. Γιατί είχαν ήδη περάσει αρκετά λεπτά από την έναρξη αυτής της καταδίωξης και οι βαλτόσαυροι παρότι έπαψαν σταδιακά το ενοχλητικό τους γρύλισμα, ούτε είχαν μειώσει την ταχύτητά τους ούτε έδειχναν την πρόθεση να σταματήσουν. Τι άραγε μπορούσαν να κάνουν;

 

Με την άκρη του ματιού του έβλεπε τους Πύργους πλάι τους να εναλλάσσονται γοργά, όπως βέβαια και το περιβάλλον γύρω τους. Είχαν ήδη διασχίσει το υπαίθριο μουσείο του Πύργου της Αθήνας ,το αλσύλλιο του Πύργου των Νεκρών και είχαν φτάσει ήδη έξω από τον ανάποδο Πύργο, όταν ξαφνικά κάτι το απρόσμενο τράβηξε την προσοχή του.

 

Τι είναι αυτή η μυρωδιά; αναρωτήθηκε και κοιτάζοντας γύρω του ανακάλυψε αμέσως την απάντηση. Περίπου εκατό μέτρα μακριά τους ,πλάι σε ένα μικρό ανεστραμμένο καταρράκτη, μια παρέα από υψηλούς πρίγκιπες είχε ανάψει φωτιά και έψηνε ένα ολόκληρο δικέφαλο αρνί, που σίγουρα είχε γαρνιριστεί με κάποιο ναρκωτικό για να μυρίζει τόσο υπέροχα.

 

Όπως είχε ελπίσει, το γεγονός αυτό δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους πιθανότατα υποσιτισμένους κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας τους βαλτόσαυρους, οι οποίοι στην αρχή κοκάλωσαν, έστρεψαν αργά τα κεφάλια τους προς την πηγή της μυρωδιάς και έπειτα χίμηξαν κυριολεκτικά στον εκλεκτό μεζέ με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα από πριν!

 

Οι πανικόβλητοι πρίγκιπες ,των οποίων οι φασματικές φιγούρες με το γαλακτώδες περίβλημα διακρίνονταν ολοκάθαρα στο πρωινό φως, στέκονταν ευτυχώς σε απόσταση ασφαλείας και μόλις συνειδητοποίησαν τι συνέβαινε άρχισαν σαν ηλίθιοι να φωνάζουν και σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Για καλή τους τύχη, τα θηρία έδειξαν να προτιμούσαν το μαγειρεμένο και όχι το ωμό κρέας...

 

Οι τέσσερεις κυνηγοί βρήκαν τότε την ευκαιρία να ξεπεζέψουν από τα άλογα τους ,όλοι δηλαδή εκτός από τον Σκυλίσιο Τζο, να ξεθηκαρώσουν τα σπαθιά τους, όλοι δηλαδή εκτός από τον Κόμη Γατούλη και να ετοιμαστούν για την μάχη που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε παίρνοντας ηρωικές πόζες.

 

Βλέποντας όμως την λύσσα με την οποία ,οι βαλτόσαυροι κατασπάραζαν τεράστια κομμάτια κρέατος ,μαζί με τα κόκαλα, όλοι τους έδειξαν για μια στιγμή να το ξανασκέφτονται. Όλοι εκτός από τον κόμη Γατούλη δηλαδή, που εμφάνισε ξαφνικά μια βαλίστρα από γυαλιστερό ξύλο στα χέρια του και σημάδευσε προσεκτικά, δαγκώνοντας τα γατίσια χείλη του, για να συγκεντρωθεί

 

“Ας περιμένουμε να φάνε καλύτερα!” πρότεινε ο Σκυλίσιος Τζο αγχωμένα.

“Σκάσε σκύλα!” του απάντησε με περίσσιο θράσος ο Κόμης και απελευθέρωσε αμέσως το βέλος του με ένα περήφανο νιαούρισμα

Το βέλος αστόχησε για ελάχιστα εκατοστά και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε. Τα τρία θηρία έπαψαν να τρώνε και αργά-αργά ,σαν να δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι είχαν δεχτεί επίθεση έστρεψαν τα χλωμά, κίτρινα μάτια τους, επάνω τους. Ο Σάντο, χωρίς να το θέλει, ένιωσε εκείνη την στιγμή σαν επιδόρπιο.

 

Γρήγορα όμως έχασε την πολυτέλεια, να κάνει τέτοιου είδους σκέψεις γιατί οι βαλτόσαυροι τους επιτέθηκαν, καλύπτοντας σε ελάχιστα δευτερόλεπτα την απόσταση που τους χώριζε...

 

Μόλις που πρόλαβε να κάνει ένα βήμα στο πλάι, για να αποφύγει έναν, που ερχόταν ίσια κατά πάνω του, αλλά ο Κόμης Γατούλης που ήταν τελικά και ο πραγματικός στόχος την επίθεσης δεν στάθηκε τόσο τυχερός. Με ένα επιδέξειο άλμα το θηρία βρέθηκε δίπλα του και με έναν ανατριχιαστικό ήχο βύθισε τα δόντια του στη γάμπα του.

 

“Αυτό είναι το πόδι μου ,ηλίθιο ζώον!” φώναξε ο Κόμης, με έναν στόμφο μάλλον αταίριαστο για την περίπτωση. Δεν βρήκε όμως την ψυχραιμία να χρησιμοποιήσει την βαλλίστρα του εξ επαφής και έτσι σύντομα κατέρρευσε από τον πόνο και το σοκ, ενώ ακόμα το θηρίο μασουλούσε το ίδιο του το πόδι.

 

Ο Σάντο αποφάσισε, ότι αυτή ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία και έτσι όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πλησίασε με το σπαθί του έτοιμο να χτυπήσει. Ο βαλτόσαυρος όμως θα πρέπει να διέθετε ένα είδος έκτης αίσθησης γιατί χωρίς χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του τέντωσε την ουρά του σαν μαστίγιο και μονάχα χάρη σε ένα γρήγορο άλμα κατάφερε να την αποφύγει. Και καθώς κοιτούσε τώρα, πιο προσεκτικά, τα εξογκώματα στο σώμα και την ουρά του του κατάλαβε ότι ένα και μόνο χτύπημα τους θα ήταν παραπάνω από αρκετό για να τον αφήσει στον τόπο..

 

Την ίδια ώρα σε απόστασεη λίγων μέτρων ο Σκυλίσιος Τζό και ο Διπρόσωπος Χάρη αντιμετώπιζαν τα δύο εναπομείναντα τέρατα. Ο πρώτος χάρη στο μικροσκοπικό του μέγεθος ήταν σε θέση να αποφύγει μια σειρά άγριων επιθέσεων, όμως φαινόταν, ότι σύντομα επρόκειτο να εξαντληθεί. Ταυτόχρονα ο Διπρόσωπος ήδη αιμορραγούσε από το μπράτσο, ενώ και το λευκό του πουκάμισο φαινόταν ξεσκισμένο. Απ' ότι φαινόταν λοιπόν και οι δυο τους ήταν καταδικασμένοι ,αλλά ακόμα και αν τον ενδιέφερε αυτό, δεν θα μπορούσε να τους βοηθήσει.

 

Γιατί το θηρίο, με το βρώμικο και ματωμένο μουσούδι, είχε γυρίσει προς το μέρος του με συσπειρωμένα τα τέσσερα μυώδη πόδια του σαν ελατήρια. Ο Σάντο ήξερε ότι επρόκειτο να ορμήσει πάνω του με όλο του το βάρος και τα αιχμηρά του νύχια, αλλά δεν σκόπευε να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.

 

Αντίθετα με μια πολεμική ιαχή, που θα ζήλευε και υψίφωνος δράκος, όρμησε εκείνος πρώτος και κατάφερε να αιφνιδιάσει τον βαλτόσαυρο, που σίγουρα δεν είχε συνηθίσει να του επιτίθενται με αυτόν τον τρόπο τα θηράματα του. Ίσως να είχε γίνει και περισσότερο διστακτικός εξαιτίας της αιχμαλωσίας του, αλλά η ουσία ήταν, ότι πήρε θέση άμυνας και έδωσε την ευκαιρία στον Σάντο να εφορμήσει.

 

Ο τελευταίος, διένυσε την απόσταση, που τους χώριζε, χωρίς να πεταρίσει τα βλέφαρα του και την τέλεια ακριβώς στιγμή έκανε ένα πλάγιο ή μάλλον διαγώνιο βήμα, αντάξιο μεγάλου πολεμιστή, που μάλιστα εξασκείται και κρυφά από την γυναίκα του στον χορό.

 

Έτσι, όχι μόνο απέφυγε το θανατηφόρο δάγκωμα του βαλτόσαυρου, αλλά βρέθηκε και στην κατάλληλη θέση για να κατεβάσει την λεπίδα του, στον απροστάτευτο σβέρκο του. Και πράγματι το ξίφος του διαπέρασε το σκληρό δέρμα, διέλυσε ένα σκληρό κόκκαλο, που βρέθηκε στον δρόμο του και έκανε αίμα, πράσινο και πηχτό σαν πύον να αναβλύσει. Θρίαμβος!

 

Και ακριβώς εκείνη την στιγμή της χαράς, που ήταν έτοιμος να ορμήσει και στα δύο εναπομείναντα θηρία και να τα συντρίψει, άκουσε φωνές. Και προς μεγάλη του δυσαρέσκεια, φωνές που αναγνώρισε: Ήταν τα δύο ηλίθια αδέρφια του, ο Φαντασμένος και ο Περισσότερο Φαντασμένος ,έφιπποι και αμφότεροι εξοπλισμένοι με μακριές ασημένιες λόγχες.

 

“Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σας!” τους φώναξε αντί για καλωσόρισμα, αλλά αυτοί τον αγνόησαν εντελώς. Χωρίς αμφιβολία φαντασιώνονταν, ότι ήταν κάτι σαν τους ήρωες των παραμυθιών, που είχαν φτάσει την κατάλληλη στιγμή για να τους σώσουν, αθεράπευτα γαμάτοι και αδυσώπητα γοητευτικοί..

 

“Οδυσσέα ,πήγαινε από τα αριστερά του.” υπέδειξε ο Φαντασμένος με βαθιά αισθησιακοί φωνή.

“Έτοιμος, Ρισίρι.” ανταποκρίθηκε ο Πολύ Φαντασμένος βρίσκοντας όμως τον χρόνο να ανακατέψει τα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά του. Πώς μπορούσε ο καημένος ο βαλτόσαυρος να ανταποκριθεί σε μια τέτοια ανήθικη επίθεση;

Τον τελευταίο, τον ανέλαβε ο Σκυλίσιος Τζο, που βρήκε χάρη στον αντιπερισπασμό την ευκαιρία να πηδήξει στον ώμο του και να γαντζωθεί από κει, χάρη στα αιχμηρά και τεράστια για τον όγκο του δόντια του, που λειτούργησαν τον ίδιο αποτελεσματικά με το ξίφος του Σάντο. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα και φυσικά όταν αυτή η βλάσφημη σκέψη πέρασε από το μυαλό του, αμέσως έγιναν.

 

Γιατί από του πουθενά εμφανίστηκε ένας άρχοντας-μάγος ή μάλλον δύο ή καλύτερα ένας, αλλά δισυπόστατος ή ακριβέστερα ένας, αλλά δύο..

 

Ο άρχοντας Διπλός ας περιοριστούμε τελικά στο ότι το όνομα του ήταν κυριολεκτικό. Τώρα αν είχε έναν δίδυμο αδερφό ή απλώς ένα δεύτερο σώμα ή δυο ολόκληρες ψυχές ή δύο μισές ή και καμία απολύτως ,κανέναν δεν ενδιέφερε εκτός από φιλοσόφους. Ο άρχοντας Διπλός ήταν απλά διπλός και τέλος.

 

“Ο Γιος μου δεν χρειαζόταν την βοήθεια από τα νόθα του Σταλίνκοφ” είπε έξαφνα και με τα δύο σώματα του ταυτόχρονα. “Τα παρακολούθησα όλα αόρατος και έχω να δηλώσω εξοργισμένος!”

 

Ο Σάντο συνειδητοποιώντας τι επρόκειτο να ακολουθήσει προσπάθησε να φιμώσει ή ακόμα καλύτερα να σκοτώσει τον αδερφό του, αλλά ο Πολύ Φαντασμενος ήταν και γρήγορος..

 

“Πρώτον..” απάντησε στον άρχοντα Διπλό ο Οδυσσέας, κοιτάζοντας το ένα του σώμα κατάματα “..και ο Διπρόσωπος γιος σου νόθος είναι, όπως όλοι μας οι κατώτεροι πρίγκιπες, άρα είσαι βλάκας και μάλιστα διπλός, τουτέστιν πανίβλακας. “Και δεύτερον..” συνέχισε απευθυνόμενος στο άλλο του σώμα “..βλέπεις τον Κόμη Γατούλη να αιμορραγεί και αντί να πας να τον βοηθήσεις, κάνεις παρατηρήσεις; Άντε και και γαμήσου λοιπόν!”

 

Ο Πολύ Φαντασμένος αυτή την φορά το είχε παρακάνει. Γιατί δεν γινόταν να μιλήσεις με τέτοιο τρόπο σε έναν άρχοντα-μάγο και να μην υποστείς ορισμένες πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ, πολύ δυσάρεστες συνέπειες...

 

 

 

Υπάρχει κάποιος τρόπος να κάνω edt α) το πρώτο post και β) τον υπότιτλο, ώστε να φαίνεται, ότι η ιστορία είναι ολοκληρωμένη;

 

 

Λοιπόν, το ριμέικ σου τελικά, μου αρέσει αρκετά αλλά έχει κάποια θεματάκια για μένα. Ας πούμε, το γαμάτοι δεν είναι καλή έκφραση. Δεν έχω πρόβλημα να βρίζουν οι χαρακτήρες σου αλλά δε νομίζω ότι βοήθαει την αφήγηση να βρίζεις εσύ. Να σε ρωτήσω τώρα και κάτι άσχετο. Μήπως κατά τύχη έχεις διαβάσει το αριστερό χέρι του θεού? Το ύφος σου μου θυμίζει αυτό του Χόφμαν. Αναφέρεις γνωστές τοποθεσίες για να δημιουργήσεις ένα φανταστικό σύμπαν όπως εκείνος. Ο κόμης γατούλης μου θυμίζει επίσης το γατούλη το λαγό.

[Κωνσταντίνος]

Το έχω διαβάσει , αν και δεν είναι από τα αγαπημένα μου! Το "κόμης Γατούλης" και μένα αυτό μου θύμιζε ,αλλά ταίριαζε με τον σκυλίσιο Τζο Όσο για το πρώτο σχόλιο σου, έχεις -τώρα που το ξανακοίταξα- απόλυτο δίκιο. Όταν μάθω, πως μπορώ να κάνω edit θα το αλλάξω

 

 

[apelpio]

Το έχω διαβάσει , αν και δεν είναι από τα αγαπημένα μου! Το "κόμης Γατούλης" και μένα αυτό μου θύμιζε ,αλλά ταίριαζε με τον σκυλίσιο Τζο Όσο για το πρώτο σχόλιο σου, έχεις -τώρα που το ξανακοίταξα- απόλυτο δίκιο. Όταν μάθω, πως μπορώ να κάνω edit θα το αλλάξω

 

 

Για να κάνεις edit υπάρχει κουμπί κάτω δεξιά απ' το σχόλιό σου.

[Κωνσταντίνος]

Αλλά στο αρχικό post; Γιατί στο άλλο topic είχα κάνει, αν θυμάμαι καλά!

[aScannerDarkly]

Αλλά στο αρχικό post; Γιατί στο άλλο topic είχα κάνει, αν θυμάμαι καλά!

 

Πιθανώς να έχει λήξει ο χρόνος μέσα στον οποίο μπορείς να κάνεις edit. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείς να κάνεις report και να μας στείλεις το κείμενο όπως θέλεις να μπει στο αρχικό ποστ. Ή να το βάλεις σε καινούργιο ποστ και να το επισημάνει κάποιος mod στο αρχικό.

[KELAINO]

Κάτω τα χέρια από το γαμάτοι. Άλλωστε δε βρίζει ο συγγραφέας, απλά μεταφέρει την άποψη των ίδιων για τους εαυτούς τους, οπότε, να, όλα εντάξει.

 

Απολαυστική ιστορία, θέλει όμως τις μικροεπεμβάσεις της. Εκτός από το κενό που μπαίνει μετά από το κόμμα και όχι πριν και τέτοια, νομίζω ότι κυρίως πρόβλημα είναι η βιασύνη. Υπάρχει ήδη η χειμαρρώδης φαντασία, δε χρειάζεται ανάλογη γραφή. Αν φτιάξεις λίγο την στίξη και απλοποιήσεις μερικές προτάσεις θα γίνει πιο χαλαρό και άνετο το διάβασμα.

 

Είναι απολαυστική, το ξαναλέω για την περίπτωση που δεν έγινε αρκετά σαφές.