Jump to content

Πώς επιλέγετε ποια ιστορία θα σχολιάστε;


abuno

Recommended Posts

Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε και με ποιά κριτήρια αποφασίζετε να σχολιάσετε μια ιστορία. Όταν μια ιστορία μένει ασχολίαστη, αυτό τι σημαίνει; ότι είναι υπεράνω κριτικής ή δεν είναι άξια σχολιασμού; Μήπως υπάρχει μεροληψία ως προς το ποιόν σχολιάζω;

Ποιό είναι αυτό το στοιχείο που μας κάνει να θέλουμε να σχολιάσουμε μια ιστορία; και ποιο αυτό που μας ωθεί στο αντίθετο;

Υπάρχουν κάποιοι που σχολιάζουν συγκεκριμένα άτομα; Αν ναι, γιατί;

 

Σκοπός αυτού του προβληματισμού, δεν είναι να φέρει στην επιφάνεια τυχόν ''κλίκες'', ούτε υπονοεί κάτι πίσω από αυτά που γράφονται. Είναι απλά κάποιες απορίες που είχα σχεδόν από τότε που μπήκα και εγώ σε αυτή τη μεγάλη και όμορφη παρέα.

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Δυστυχώς όπως θα προσέξεις, οι περισσότερες κριτικές έχουν να κάνουν με διαγωνισμούς. Κακώς, γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα στη βιβλιοθήκη, τα οποία συνήθως τα προσπερνάμε.

Εγώ πάντως συνηθίζω να σχολιάσω ό,τι διαβάσω. Τώρα, αν έχω καιρό να κάνω κάποιο σχόλιο εκτός διαγωνισμών, είναι λάθος από μέρους μου. Πάει να πει ότι δεν έχω διαβάσει.

Link to comment
Share on other sites

Αυτό είναι κάτι που ίσως θα ήταν προτιμότερο να το κουβεντιάσουμε αλλού, abuno. Τοποθετώ τον εαυτό μου στην ερώτηση από την πλευρά του συγγραφέα κι όχι στη θέση του σχολιαστή, και σε αυτή ακριβώς την παραδοχή στηρίζομαι. Γιατί δεν ανοίγεις ένα τόπικ, να το κουβεντιάσουμε αυτό; Εμένα θα με ενδιέφερε κάτι τέτοιο, αλλά δε θα ήθελα να μπερδέψω και πάλι την κουβέντα με οφ-τόπικ τοποθετήσεις.

 

O.T.

Και μιας και ήδη χρησιμοποιήθηκε το Ο.Τ. , ας το χρησιμοποιήσω κι εγώ. Δε μου αρέσει και πάρα πολύ να με λένε ούτε αυτάρεσκη ούτε γενιοφόρα. Ξεκινάω την κριτική μου πρώτα από τον εαυτό μου, πριν αρχίσω να κάνω ερωτήσεις στους άλλους για τη συμπεριφορά τους. Λέω πρώτα ευχαριστώ και μετά "γιατί". Ήλπιζα η κοινότητα να το ξέρει πια αυτό για μένα. Αν όχι, αν η συμπεριφορά μου δεν είναι η σωστή, θα το εκτιμούσα αν λάμβανα ένα πμ με σχόλια επ' αυτής, πριν γίνουν δημόσια οι χαρακτηρισμοί.

 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Δεν υπήρχε τίποτα το προσωπικό. Ούτε καμιά επιθετική διάθεση.

Αν θέλει και μπορεί κάποιος mod ας μεταφέρει το τόπικ.

Link to comment
Share on other sites

1) Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε και με ποιά κριτήρια αποφασίζετε να σχολιάσετε μια ιστορία.

 

2) Όταν μια ιστορία μένει ασχολίαστη, αυτό τι σημαίνει; ότι είναι υπεράνω κριτικής ή δεν είναι άξια σχολιασμού;

 

3) Μήπως υπάρχει μεροληψία ως προς το ποιόν σχολιάζω;

 

 

4) Ποιό είναι αυτό το στοιχείο που μας κάνει να θέλουμε να σχολιάσουμε μια ιστορία; και ποιο αυτό που μας ωθεί στο αντίθετο;

 

5) Υπάρχουν κάποιοι που σχολιάζουν συγκεκριμένα άτομα; Αν ναι, γιατί;

 

Αρχικά, να πω ότι ευχαριστώ για την κατανόηση. Μερικές φορές κι εγώ και όλοι μας ξεχνάμε ότι πίσω από τα γράμματα στην οθόνη υπάρχει άνθρωπος κι όχι μηχανάκι. smile.gif

 

Να απαντήσω πρώτη λοιπόν.

 

1) Πλέον έχω καταντήσει να σχολιάζω ιστορίες μόνο όταν είμαι υποχρεωμένη. Δηλαδή ότι παίρνω μέρος σε κάποιο διαγωνισμό, είτε ως συμμετέχουσα είτε ως διοργανώτρια. Τα σχόλια που υποχρεούμαι να κάνω με μπουκώνουν και δε μου μένει καρδιά να κάνω σχόλια εκτός διαγωνισμών, εκεί που ξέρω ότι χρειάζονται περισσότερο. όλο λέω ότι θα πάψω να λαμβάνω μέρος σε διαγωνισμούς για να ασχοληθώ με τις Βιβλιοθήκες. Κι όλο το αναβάλω. Οπότε Ένοχη σ' αυτό.

 

Όταν, εις όχι όσο πρέπει εγγύς παρελθόν, σχολίαζα στις Βιβλιοθήκες, προτιμούσα νέες ιστορίες και νέους συγγραφείς. Επίσης προτιμούσα τις ιστορίες που είχαν μικρό μέγεθος ή που τουλάχιστον ήταν αυτοτελείς. όσο και να προσπάθησα μου ΄ταν πολύ δύσκολο να κάνω σχόλια για ένα κείμενο μεγέθους μυθιστορήματος που ανέβαινε κεφάλαιο-κεφάλαιο, ειδικά αν δεν ήταν στην καλύτερη δυνατή φόρμα (ορθογραφικά, τυπογραφικά, προβλήματα στίξης, κλπ).

 

2) Θεωρώ ότι καμιά ιστορία δεν είναι ανάξια σχολιασμού και φυσικά καμιά ιστορία υπεράνω κριτικής. Μπορεί να χάθηκε κάτω από τόνους σχολίων σε ιστορίες διαγωνισμών. ή μπορεί να δυσκολεύεσαι να πεις αυτά που θες χωρίς να πληγώσεις τον άλλον (αν είναι κάτι τόοοοοσο κακό στην τελική). Στην καλή ιστορία, που ίσως και να μην χρειάζεται σχόλια, είσαι τόσο ενθουσιασμένος που τη διάβασες, που σίγουρα θα πατήσεις ένα "Μπράβο, ρε φίλε, με έστειλες". Προσωπικά συμπεραίνω ότι δεν έχουμε πολλά σχόλια, γιατί δε διαβάζει πολύς κόσμος από τις Βιβλιοθήκες καθ' εαυτές.

 

3) Θεωρώ από πλευράς μου πως όχι. Κάνω πολλές φορές αυτή τη δουλειά στο παρασκήνιο (σχολιάζω λεπτομερώς κείμενα, που μου στέλνουν σουφουφίτες ή μη-σουφουφίτες και που χρειάζονται ψείρισμα.) Δεν έχω πει ποτέ όχι σε κανέναν, αλλά έχω πει πολλές φορές "όχι τώρα". Έχω και προσωπικά σχέδια και πρέπει να βάζω και προτεραιότητες. Με τούτα και με κείνα, το "όχι τώρα" πέφτει και στα μούτρα των κειμένων της Βιβλιοθήκης...

 

4) Θέλω να σχολιάζω ιστορίες που πιστεύω ότι μπορώ να βοηθήσω να γίνουν καλύτερες. Με απωθεί η ιδέα ότι θα σχολιάσω και ο χρόνος κι ο κόπος μου θα πάει στο βρόντο, είτε γιατί ο συγγραφέας περνιέται για ντίβα και δεν ακούει τι του λέω, είτε γιατί προσπαθεί να αλιεύσει μπράβο κι όχι να βελτιωθεί.

 

5) Νομίζω ότι υπάρχουν κάποιοι που σχολιάζουν συγκεκριμένα είδη. Ας πούμε εγώ σπάνια θα σχολιάσω κάτι στη βιβλιοθήκη της εφ. Δε μου πολυαρέσει, να πω την αλήθεια μου, προτιμώ να διαβάζω φάντασι ή τρόμο. Δεδομένου του ότι εφ γράφουν συγκεκριμένα άτομα, υποθέτω ότι θα φαίνεται σαν να μη θέλω να σχολιάζω αυτούς τους συγκεκριμένους.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

1) Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε και με ποιά κριτήρια αποφασίζετε να σχολιάσετε μια ιστορία.

 

2) Όταν μια ιστορία μένει ασχολίαστη, αυτό τι σημαίνει; ότι είναι υπεράνω κριτικής ή δεν είναι άξια σχολιασμού;

 

3) Μήπως υπάρχει μεροληψία ως προς το ποιόν σχολιάζω;

 

4) Ποιό είναι αυτό το στοιχείο που μας κάνει να θέλουμε να σχολιάσουμε μια ιστορία; και ποιο αυτό που μας ωθεί στο αντίθετο;

 

5) Υπάρχουν κάποιοι που σχολιάζουν συγκεκριμένα άτομα; Αν ναι, γιατί;

1) Το πρώτο και βασικότερο είναι αν θέλω ή πρέπει να διαβάσω την ιστορία. Δυστυχώς, βρίσκω όλο και πιο δύσκολο να διαβάζω στο PC και αυτό μειώνει αρκετά την ενασχόλησή μου με τις βιβλιοθήκες, περιορίζοντάς την κυρίως σε διαγωνισμούς.

Το δεύτερο είναι το αν αισθάνομαι ότι έχω να πω κάτι χρήσιμο. Υπάρχουν φορές που μπορώ να διατυπώσω τη γνώμη μου, άλλες φορές όμως είτε με έχουν προλάβει άλλοι 10 ή δεν έχω κάτι να πω.

Το τρίτο είναι το αν θα έχω το χρόνο και την ενέργεια να κάνω κριτική. Ένα ξεψάχνισμα κειμένου είναι "θάνατος", θέλει μία ώρα και βάλε για μία σύντομη ιστορία (μου έχει τύχει να διαβάζω έτσι ιστορία 3000 λέξεων για ένα τριήμερο) και απαιτεί και προσοχή.

Μία παραγραφούλα με τα θετικά και τα αρνητικά σαφώς και θέλει λιγότερο χρόνο.

Τέλος, δεν πρόκειται να αφιερώσω παραπάνω χρόνο στην κριτική από όσο πιστευώ ότι θα αφιερώσει ο συγγραφέας στην ιστορία του από εκεί και πέρα.

 

2) Τις περισσότερες φορές ότι έχει διαβαστεί από λίγους. Οι κριτικές είναι συνάρτηση των αναγνωστών.

 

3) Κατά κάποιον τρόπο ναι. Ξέρω πχ ότι υπάρχουν άτομα που δε θέλουν κριτικές, θέλουν σχόλια. Ε, σε αυτούς θα δώσω σχόλια. Ξέρω άτομα που αντιδρούν άσχημα στο σχολιασμό. Αυτούς θα τους αγνοήσω. Γενικά πάντως, προσπαθώ να μην κάνω συνέχεια στους ίδιους αναλυτικά σχόλια, πιάνω συνήθως νέα μέλη.

 

4) Αυτό δεν είναι επιστήμη, είναι τέχνη. Πάντως, το να μου δείχνει ο συγγραφέας ότι προσπαθεί να βελτιωθεί με ωθεί να δώσω και εγώ πιο αναλυτική κριτική.

 

5) Υπάρχουν κάποιοι που διαβάζουν συγκεκριμένα άτομα. Και όταν λέω διαβάζουν εννοώ ότι διαβάζουν ότι γράφουν. Είναι πιο πιθανό λοιπόν να σχολιάσουν κείμενά τους.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Διαβάζω σχεδόν ό,τι ανεβαίνει στις 3 Βιβλιοθήκες (αποφεύγω να διαβάσω σειρές, που δεν ξέρω και πόσο θα κρατήσουν ή αν θα μείνουν ανολοκλήρωτες). Προσπαθώ να αφήσω ένα σχόλιο στις περισσότερες απ' αυτές, επειδή πιστεύω ότι ακόμη κι αν το σχόλιο δεν είναι τόσο χρήσιμο στα τεχνικά της ιστορίας, για τον συγγραφέα αξίζει να ξέρει ότι ένας παραπάνω διάβασε αυτό που έγραψε.

 

Δεν με θεωρώ καλό στην κριτική κειμένων, αλλά είναι μια διαδικασία μέσα από την οποία μαθαίνω κι εγώ κάποια πράγματα. Συνήθως, στις ιστορίες που μου αρέσουν δεν έχω και πολλά να πω. Ειδικά σε συγγραφείς που είναι καλύτεροι από μένα νιώθω ότι η γνώμη δεν έχει και πολλή σημασία. Πάντως, κάποιες φορές, και ειδικά όταν πρόκειται για νέα μέλη (και στο φόρουμ και στη συγγραφή) προσπαθώ για κάτι λίγο παραπάνω εποικοδομητικό. Κι ελπίζω, μέσα από αυτή τη διαδικασία, να μπορώ να κάνω καλύτερους σχολιασμούς στο μέλλον.

Link to comment
Share on other sites

Για μένα δεν είναι πολύ ξεκάθαρη η ερώτηση. Η ερώτηση είναι α) γιατί επιλέγω να σχολιάσω ένα κείμενο ή γενικά β) γιατί επιλέγω να διαβάσω ένα κείμενο;

 

Η απάντηση στο πρώτο μπορεί να απαντηθεί καλύτερα αν η ερώτηση ήταν: γιατί δεν επιλέγω να σχολιάσω ένα κείμενο που έχω διαβάσει

 

Δεν σχολιάζω ένα κείμενο που έχω διαβάσει για δυο λόγους:

 

α) Δεν μ' άρεσε το κείμενο, και δεν έχω κάποια αντικειμενική εξήγηση. Δηλαδή ότι και να έγραφα δεν ξέρω αν θα ωφελούσε τον συγγραφέα, μπορεί μόνο να τον στεναχωρούσε.

 

β) Όλοι όσοι έχουν σχολιάσει έχουν γράψει ότι θα έγραφα κι εγώ και με έχουν καλύψει τελείως.

 

Επιλέγω να διαβάσω ένα κείμενο καθαρά λόγω του συγγραφέα. Και για να εξηγήσω, επειδή:

 

α) Πάντα μ' αρέσουν οι ιστορίες που γράφει, άρα η απόλαυσή μου είναι εγγυημένη.

β) Εκτιμώ το πρόσωπο του

γ) Μου έχει ζητήσει να διαβάσω το διήγημά του/της

δ) Είναι καινούριος στο φόρουμ

και το πιο σημαντικό:

ε) Έχει διαβάσει δικό μου διήγημα και το έχει σχολιάσει και για αυτό θέλω να του το ανταποδώσω.

 

Πάντως όντως όσο λιγότερα σχόλια έχει μια ιστορία τόσο πιο πολύ με προσελκύει να τη διαβάσω για να σχολιάσω.

Edited by Διγέλαδος
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Πότε σχολιάζετε μια ιστορία;

 

Αμέσως μετά την πρώτη ανάγνωση ή κρατάτε σημειώσεις;

Έχει σημασία τελικά αυτό το δίλημμα;

 

Ένα άμεσο σχόλιο, είναι πιο εύστοχο εκ των πραγμάτων απέναντι σε μια αποστασιοποιημένη κριτική;

Link to comment
Share on other sites

Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε και με ποιά κριτήρια αποφασίζετε να σχολιάσετε μια ιστορία. Όταν μια ιστορία μένει ασχολίαστη, αυτό τι σημαίνει; ότι είναι υπεράνω κριτικής ή δεν είναι άξια σχολιασμού; Μήπως υπάρχει μεροληψία ως προς το ποιόν σχολιάζω;

Ποιό είναι αυτό το στοιχείο που μας κάνει να θέλουμε να σχολιάσουμε μια ιστορία; και ποιο αυτό που μας ωθεί στο αντίθετο;

Υπάρχουν κάποιοι που σχολιάζουν συγκεκριμένα άτομα; Αν ναι, γιατί;

 

Σκοπός αυτού του προβληματισμού, δεν είναι να φέρει στην επιφάνεια τυχόν ''κλίκες'', ούτε υπονοεί κάτι πίσω από αυτά που γράφονται. Είναι απλά κάποιες απορίες που είχα σχεδόν από τότε που μπήκα και εγώ σε αυτή τη μεγάλη και όμορφη παρέα.

 

Σχολιάζω ιστορίες, όταν έχω χρόνο. Αυτός είναι το αφεντικό! Απο εκεί και πέρα σχολιάζω όποια ιστορία μου προσελκύσει το ενδιαφέρον είτε λόγω τίτλου είτε λόγω θέματος είτε λόγω συγγραφέα.

 

Τοποθετούμαι σε κάθε ιστορία που διαβάζω έστω και για να πω συγχαρητήρια. Αν δεν γράψω κάτι τότε δεν την έχω διαβάσει. Σίγουρα πολλές και εξαιρετικές ιστορίες μού έχουν διαλάθει της προσοχής. Δυστυχώς!

 

Και ναι, υπάρχουν συμπάθειες. Λογοτεχνικές συμπάθειες. Κάποιοι μού ταιριάζουν καλύτερα, λογοτεχνικά πάντοτε μιλώντας.

 

Μακάρι να μπορούσα να σχολίαζα περισσότερο. Αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει πολύ. Δεν θέλω να φαίνομαι σνομπ! Είμαι καλό παιδί και στρώνω μόνος το κρεβάτι μου...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Όπως έχω πει και άλλη φορά, θέλω σιγά- σιγά να αρχίσω να διαβάζω και να σχολιάζω ιστορίες μελών. Μονάχα όμως εκείνων που δεν θυμώνουν με τις αρνητικές κριτικές. Δεν ξέρω ποιοι μπορεί να είναι αυτοί, απλά γνωρίζω ότι υπάρχει αυτό το φαινόμενο. Αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό απ' όλα, το να μπορείς να συνεννοηθείς με τον άλλον. Και φυσικά ο ελεύθερος χρόνος που τις περισσότερες φορές είναι περιορισμένος.

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ωραία όλα αυτά, αλλά ξαναρίξτε μια ματιά στην τελευταία ερώτηση...

Πότε σχολιάζετε μια ιστορία;

 

Αμέσως μετά την πρώτη ανάγνωση ή κρατάτε σημειώσεις;

Έχει σημασία τελικά αυτό το δίλημμα;

 

Ένα άμεσο σχόλιο, είναι πιο εύστοχο εκ των πραγμάτων απέναντι σε μια αποστασιοποιημένη κριτική;

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Ωραία όλα αυτά, αλλά ξαναρίξτε μια ματιά στην τελευταία ερώτηση...

Πότε σχολιάζετε μια ιστορία;

 

Αμέσως μετά την πρώτη ανάγνωση ή κρατάτε σημειώσεις;

Έχει σημασία τελικά αυτό το δίλημμα;

 

Ένα άμεσο σχόλιο, είναι πιο εύστοχο εκ των πραγμάτων απέναντι σε μια αποστασιοποιημένη κριτική;

 

Προσπαθώ να σχολιάσω αμέσως μετά την ανάγνωση της ιστορίας. Και αφού το κάνω, διαβάζω και τα σχόλια των άλλων μελών έτσι ώστε να μην επηρεάζομαι. Αν δεν σχολιάσω κατευθείαν, είναι επειδή θα είμαι κουρασμένος ή επειδή δεν θα έχω χρόνο. Οπότε και θα κρατήσω σημειώσεις σ' ένα word, για να μην ξεχάσω αυτά που θέλω να πω. Και για μένα τουλάχιστον δεν νομίζω να έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, το πότε δηλαδή θα σχολιάσει κανείς. Υπό την προϋπόθεση φυσικά, να μην περάσει ένα κάποιο χρονικό διάστημα. Όσο για το τελευταίο, είναι στην κρίση του καθενός πιστεύω.

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δημήτρη, το ίδιο κάνω και εγώ. Σχολιάζω την ιστορία αμέσως μετά την ανάγνωση ώστε να είναι ''φρέσκια'' στο κεφάλι μου και ''ζεστή'' στην καρδιά μου.

Δεν κρατάω σημειώσεις. Έτσι πιστεύω ότι αποτυπώνω καλύτερα τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το διήγημα.

Link to comment
Share on other sites

1) (Διαβάζω και) σχολιάζω ιστορίες συγγραφέων που ξέρω ότι πληρούν κάποιες βασικές προδιαγραφές ποιότητας και δε θα μου βγάλουνε τα μάτια.

2) Σχολιάζω μόνο ιστορίες συγγραφέων που ξέρω ότι θα βοηθηθούν απ' τα σχόλιά μου

3) Προσπαθώ να διαβάζω και καινούργιες ιστορίες, καινούργιων συγγραφέων, αλλά ξέρω απ' την πρώτη παράγραφο αν θα διαβάσω (και θα σχολιάσω) το υπόλοιπο.

4) Όταν πρόκειται να κάτσω και ν' ασχοληθώ σοβαρά με μια κριτική, θα διαβάσω τουλάχιστον δυο φορές την ιστορία και θα κάνω τα σχόλιά μου πάνω στο κείμενο αυτό καθ' εαυτό, με όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορώ.

 

Είναι πολύ σκληρό αυτό και ίσως άδικο, αλλά έχω να κάνω πολύ καλύτερα πράγματα με τον χρόνο μου απ' το να τον "σπαταλάω" σε πράγματα που θεωρώ ότι δε βοηθάνε κανέναν.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Δημήτρη, το ίδιο κάνω και εγώ. Σχολιάζω την ιστορία αμέσως μετά την ανάγνωση ώστε να είναι ''φρέσκια'' στο κεφάλι μου και ''ζεστή'' στην καρδιά μου.

Δεν κρατάω σημειώσεις. Έτσι πιστεύω ότι αποτυπώνω καλύτερα τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το διήγημα.

 

Οι σημειώσεις πιστεύω ότι είναι καλές και χρειάζονται. Π.χ. έχει τύχει να διαβάσω μία ιστορία, να έχω προσέξει μία πρόταση που μου άρεσε πολύ, και το τέλος της ιστορίας να είναι ακόμη μακριά. Και να θέλω με το πέρας της ανάγνωσης, να σταθώ σ' αυτή την πρόταση. Επειδή δεν μ' εμπιστεύομαι ότι θα το θυμηθώ, το σημειώνω για να είμαι σίγουρος. Όμως καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις και συμφωνώ.

 

1) (Διαβάζω και) σχολιάζω ιστορίες συγγραφέων που ξέρω ότι πληρούν κάποιες βασικές προδιαγραφές ποιότητας και δε θα μου βγάλουνε τα μάτια.

 

Ε άμα είναι έτσι, τότε μην διανοηθείς ποτέ σου να διαβάσεις τίποτα δικό μου αν κάτσω ποτέ να γράψω :D

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Εγώ πάντως αποφάσισα να μην διαβάζω ΤΙΠΟΤΑ απ' την οθόνη. Μου βγαίνουν τα μάτια βρε αδελφέ, δεν το αντέχω. Οπότε έκανα το εξής απλό: Μάζεψα καμια εκατοστή σελίδες από το τρομοφόρουμ, τις εκτύπωσα και τις διάβασα σερί.

 

Το συνιστώ σε όλους, για τον εξής λόγο: Πρώτον, έτσι δεν βγάζουμε τα μάτια μας και μπορούμε να διαβάζουμε ξαπλωτοι και άνετοι. Δεύτερον, ενθαρύνουμε τους άλλους να γράφουν και μερικές σελίδες παραπάνω και όχι μόνο μικρά "viewer friendly" κειμενα. Ας πούμε εμένα που τις τυπώνω με βολεύουν αφάνταστα οι μεγάλες ιστορίες, διότι συμπληρώνονται πιο γρήγορα έτσι οι 100 σελίδες που θα εκτυπώσω.

 

Εντομεταξύ στην κριτική δεν είμαι καθόλου καλός διότι στο 90% των ιστοριών εντοπίζω αρετές. Χώρια που ποτέ δεν είμαι σίγουρος ότι το κάτι που δεν μου άρεσε εντός τους ισχυει αντικειμενικά. Το λέω πάντως ως πρόταση μήπως και πέσω μέσα.

 

Στο σύνολο όμως των ιστοριών, παρατηρώ ότι το μικρό, viewer friendly μέγεθος παρασύρει πολλές φορές τη θεματολογία και τη διαπραγμάτευση έτσι ώστε έχουμε έναν ή δύο ήρωες που μεταβαίνουν από μια κατάσταση Α σε μια κατάσταση Β, χωρίς να γίνονται "πολλά πράγματα". Κι όλα αυτά για να τη διαβάσει ο κόσμος από την οθόνη, συνήθως με διάθεση αγγαρίας, οπότε μοιραία θα επιλέξει το μικρό μέγεθος.

 

Φοβάμαι όμως μην τυχόν καθιερωθεί ένα greek wave που θα δίνει έμφαση στον ψυχισμό των ηρώων (πραγμα που είναι καλό) και που θα μοιάζει με στιγμιότυπο φωτογραφίας (πράγμα που όταν επαναλαμβάνεται από πολλλούς, καταντά κουραστικό). Ή θα μοιάζει με δείγματα γραφής σε απλά θέματα. Με λίγα λόγια το μέγεθος πολλές φορές περιορίζει και τη θεματολογία. Αυτά όσον αφορά το όλο σύνολο, στο οποιο είμαι πολύ αυστηρός γιατί τα τυπώνω κι επομένως δεν με ενδιαφέρει αν είναι μικρά, μεσαία ή μεγάλα.

 

Μεμονωμένα για την κάθε ιστορία, πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να ζορίζεται να βγάλει αυστηρότητα και να κάνει κριτική. Το πολύ να ρίξω καμια προταση για το τι θα λειτουργούσε καλύτερα.

 

Α! Κι ενώ από το εμπόριο προμηθεύομαι και διαβάζω ΚΑΙ επιστημονική φαντασία εκτός από τρόμο, εδώ επέλεξα να διαβάζω μόνο τρόμο.

Edited by alien666
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..