Rearden Steel Posted August 12, 2012 Share Posted August 12, 2012 (edited) Όνομα Συγγραφέα:Κωστής Είδος: Μυστηρίου Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αυτοτελής; Οχι. Σχόλια: Πρόκειται για ένα σενάριο τηλεοπτικής σειράς. Πραθέτω εδώ τις πρώτες σκηνές του πρώτου επεισοδίου. Δεν ξέρω αν πρέπει να το εντάξω στην κατηγορία φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας ή τρόμου. Ίσως ανήκει σε όλα μαζί. Το σίγουρο είναι πως είναι μυστηρίου. Η Άνοδος Επεισόδιο 1 Σκηνή 1 Σκοτεινιά. Σε ένα άθλιο μέρος, σε ένα έρημο στενάκι, μια γυναίκα απλώνει τα ρούχα της σε ένα σκοινί τεντωμένο (το πρόσωπό της δεν το βλέπουμε). Ταλαιπωρημένη και εξαθλιωμένη η ίδια, το ίδιο και η ενδυμασία της που θυμίζει ρουχισμό ζητιάνας. Η γυναίκα αυτή είναι έγκυος. Ξάφνου της πέφτει το τελάρο με τα ρούχα και πιάνει τη μέση της. Αντιλαμβάνεται ότι είναι έτοιμη να γεννήσει. Πάει να στηριχτεί από το σκοινί, αλλά αυτό λύνεται από τη μια άκρη και η γυναίκα πέφτει κάτω. Ουρλιάζει. Την επόμενη στιγμή, γυναίκες το ίδιο εξαθλιωμένες την τοποθετούν στο κρεβάτι ενός δωματίου (ούτε αυτών τα πρόσωπα βλέπουμε). Ένα δωμάτιο που κάποιος θα λυπότανε να βάλει ακόμη και τα ζώα του μέσα. Ένα δωμάτιο που κάνει τις κραυγές της να ηχούν ακόμη πιο φρικτά. Σκηνή 2 Κάπου αλλού, στους διαδρόμους ενός πολυτελούς κτιρίου μια γυναίκα τρέχει πανικόβλητη. Η ενδυμασία της είναι εμφανώς επιμελημένη και αριστοκρατική και θυμίζει στυλ 18ου αιώνα. Το κτίριο θυμίζει πλούσιο αρχοντικό, μέγαρο ή ακόμη και παλάτι. Αυτή η γυναίκα τρέχει και προσπερνά άντρες φρουρούς με πολύ παράξενη ενδυμασία, οι οποίοι τις επιτρέπουν αμέσως να διαβεί απ’ όπου κι αν θελήσει. Φτάνει σε μια μεγάλη πόρτα και σταματά. Την χτυπάει και μπαίνει μέσα αμέσως. Προσφωνεί μια γυναίκα η οποία κάθεται σε ένα γραφείο. Σε γλώσσα αδιευκρίνιστη έως και τώρα. Η γυναίκα που κάθεται στο γραφείο φορά μια παραμυθένια ενδυμασία, όσο αφορά το σχέδιο, τη ραπτική και τη γεωμετρία. Το χρώμα είναι μαύρο. Στα χέρια της φορά κοσμήματα μεγάλης αξίας και ως σύνολο μοιάζει και αυτή με γυναίκα του 18ου αιώνα. Από τα χέρια της φαίνεται ότι η ηλικία της είναι μεγάλη (όπως και με όλα τα άτομα ως τώρα, δεν βλέπουμε ούτε το δικό της πρόσωπο). Με ηρεμία λοιπόν, απαντάει στην ίδια γλώσσα στη γυναίκα που εισέβαλλε στο γραφείο. Με αυτό που της λέει η ταραγμένη γυναίκα, τα χέρια της παγώνουν. Σταματάει να κρατά τα χαρτιά της και αφήνει την πένα σιγά σιγά επάνω στο γραφείο, πασαλείβοντας τα χαρτιά. Σε τόνο που φανερώνει την έκπληξή της, ρωτάει κάτι την γυναίκα και εκείνη της απαντά. Σηκώνεται και φεύγουν μαζί βιαστικά από το δωμάτιο. Την επόμενη στιγμή η μεγάλη γυναίκα με συνοδεία 7-8 ατόμων εξέρχεται από το παλάτι με την ίδια και περισσότερη βιασύνη. Σκηνή 3 Η μεγάλη αριστοκρατική γυναίκα, μαζί με δύο άλλες μπαίνουν στο φρικτό δωμάτιο, που η φτωχή γυναίκα γέννησε. Οι εξαθλιωμένες γυναίκες, στέκονται με σεβασμό και σχεδόν ακίνητες σαν αγάλματα. Η μεγάλη κομψή γυναίκα, στέκεται απέναντι από τη γυναίκα που γέννησε και αυτή τη στιγμή κοιμάται με το νεογέννητο μωρό της στην αγκαλιά (αυτή τη φορά βλέπουμε το πρόσωπο της γυναίκας που κοιμάται αποκαμωμένη)… Σκηνή 4 Βρισκόμαστε στο σήμερα, στους γνωστούς ρυθμούς ζωής και συγκεκριμένα στους ξέφρενους ρυθμούς της μουσικής του DJ μέσα σε ένα club. O Μπάμπης χορεύει με την Μελίνα. Δυνατά, με κέφι και αισθησιασμό. Στο μπαρ κάθονται με τα ποτά τους, ο κολλητός του Μπάμπη, Σάββας και η κοπέλα του Μπάμπη, Δέσποινα. ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Και θες να μου πεις τώρα ότι αυτή είναι ξαδέρφη του..; (με ειρωνικό χαμόγελο) ΣΑΒΒΑΣ. Έλα ρε Δέσποινα ξεκόλλα, δηλαδή, φτάνει! ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Εγώ να ξεκολλήσω, αυτοί δεν ξεκολλάνε! ΣΑΒΒΑΣ: Νομίζεις ότι αν παιζόταν κάτι θα φερόντουσαν έτσι μπροστά σου..; Αφού ξέρεις τί σούργελο είναι. Και με τους άντρες έτσι χορεύει. ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Ευχαριστώ που με καθησυχάζεις! Χαμογελάνε κι οι δυο, ενώ ταυτόχρονα έρχεται ο Μπάμπης και τραβάει την Δέσποινα από το χέρι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Κάτι μου λέει ότι ήθελες να χορέψεις..! ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Ε, αφού μπήκα στο χορό να μη χορέψω..; Και ο χορός συνεχίζεται. Σκηνή 5 Οι τέσσερις νεαροί έχουν μπει στο αμάξι και έχουν πάρει το δρόμο για το σπίτι. Τα δύο αγόρια και η Μελίνα είναι εμφανώς καταβεβλημένοι από το ποτό. Οδηγεί ο Μπάμπης. ΜΠΑΜΠΗΣ: Από εδώ πάμε τώρα..; ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Εε… ΣΑΒΒΑΣ: Για πάνε να δούμε! ΜΠΑΜΠΗΣ: Σκάσε ρε μαλάκα! Μίλα εσύ μωρή! ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Ναι από εδώ! Η διαδρομή εκτελείται επάνω σε απομονωμένους επαρχιακούς μονόδρομους, εκ των οποίων δεξιά και αριστερά υπάρχουν χωράφια. ΜΠΑΜΠΗΣ: Ρε μωρό, τι γαμάτο ήτανε αυτό το μαγαζί, πώρωση! ΜΕΛΙΝΑ: Ναι, ρε παιδιά, να έρθουμε και αύριο! ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Δεν ξέρω αν θα μπορέσω, αύριο. Μπορείς όμως Μπάμπη να πάρεις την ξαδέρφη σου και να έρθετε… ΜΠΑΜΠΗΣ: Χωρίς εσένα ρε μωρό; Δε τα κάνω εγώ αυτά… ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Γιατί βρε… σιγά. Θα σε προσέχει η ξαδέρφη σου… ΜΠΑΜΠΗΣ: Και εξάλλου, πού να έρθω εγώ εδώ πέρα μόνος μου; Ορίστε, μπερδεύτηκα πάλι. ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Από εδώ στρίψε. ΣΑΒΒΑΣ: Ούτε εγώ δεν έχω έρθει ποτέ από εδώ. ΜΠΑΜΠΗΣ: Μόνο η κυρία από δω έχει έρθει και ποιος ξέρει με ποιους. ΔΕΣΠΟΙΝΑ: …Με κάτι ξαδέρφια μου… Ο Μπάμπης αντιλαμβάνεται το υπονοούμενο. ΜΠΑΜΠΗΣ: Πείτε ρε να βάλω κάνα τραγούδι! Ανοίγει το ραδιόφωνο. Ο πρώτος σταθμός, αλλά και οι επόμενοι, καθώς τους αλλάζει, έχουν όλοι ειδήσεις και ασχολούνται με το ίδιο θέμα: ‘’… μετά την πρωτοφανή πλειοψηφία που συγκέντρωσαν οι σοσιαλιστές..’’ , ‘’ …δικαιώνονται όμως και τα αποτελέσματα της μεγάλης ψαλίδας που έβγαζαν τα γκάλοπ…’’ , ‘’…οι δηλώσεις του Σωκράτη Χαλεπλή για την επόμενη μέρα, επιτρέψετε μου, εμπεριείχαν αρκετή δόση υπονοούμενου…’’. Ο Μπάμπης δυσανασχετεί και κλείνει το ραδιόφωνο. ΜΠΑΜΠΗΣ: Γαμώτο, όλοι γι’ αυτά μιλάνε..; ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Εθνικές εκλογές είναι… ΜΕΛΙΝΑ: Α, σήμερα ήταν..; Ποιος βγήκε..; ΔΕΣΠΟΙΝΑ: …Γιατί πάει ζικ-ζακ το αμάξι..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Γιατί είμαι τύφλα, τί γιατί? ΧΑ ΧΑ ΧΑ! ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Σταμάτα να οδηγήσω εγώ. ΜΠΑΜΠΗΣ: Σιγά να μην οδηγήσεις. Τελευταία εβδομάδα το έχω το μωρό μου! Ο Μπάμπης χαϊδεύει το τιμόνι και πατάει γκάζι. Η Δέσποινα εκνευρίζεται. ΜΕΛΙΝΑ. Ουουουουουαααααααααουουουουου!!! (στον Σάββα) Μου αρέσουν οι ταχύτητες… Πειράζει..; (ο Σάββας χαμογελάει) ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Εδώ έχει μια βρύση. Σταμάτα να ρίξετε λίγο νερό επάνω σας. ΜΠΑΜΠΗΣ: Πω ρε ξενέρωτη! Ο άντρας σου είναι ΟΥΚας, μπες λίγο στο κλίμα και συ! Παρκάρουν και κατεβαίνουν από το αμάξι. Πλένουν το πρόσωπό τους με το νερό της βρύσης. Ο Μπάμπης ξεκουμπώνει το φερμουάρ του για να ουρήσει. ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Καλά, εδώ θα κατουρήσεις..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, πού να πάω..; ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Πήγαινε κάπου πιο πέρα. ΣΑΒΒΑΣ: Περίμενε, έρχομαι και ‘γω. Οι δυο άντρες απομακρύνονται αρκετά από τις κοπέλες και καταλήγουν πίσω από κάτι δέντρα. Εκεί κάνουν την ‘’ανάγκη’’ τους. ΣΑΒΒΑΣ: Μαλάκα, η Δέσποινα τα έχει καταλάβει όλα..! ΜΠΑΜΠΗΣ: Τί να την κάνω, αφού είναι τετραπέρατη… ΣΑΒΒΑΣ: Κάνε γρήγορα, μην γυρίσουμε και τις βρούμε φαλακρές..! Ο Σάββας κουμπώνει το φερμουάρ του. ΣΑΒΒΑΣ: Αχ, τί θα κάνουμε μ’αυτές τις ξαδέρφες σου.. Έχεις και μεγάλο σόι..! Κουμπώνει και ο Μπάμπης το φερμουάρ του. ΜΠΑΜΠΗΣ: Μου αρέσουν οι γυναίκες μάγκα μου! Αυτό είναι το ελάττωμά μου, ΕΥΝΟΥΧΙΣΤΕ ΜΕ, ΣΤΕΙΡΩΣΤΕ ΜΕ!! ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΩΘΩ! Καθώς χασκογελάει, ακουμπά πάνω σε κάτι πέτρινους σχηματισμούς (κάτι σαν βράχους) με αρχαίους συμβολισμούς και σύμβολα. Καθώς πάει να στηριχτεί, οι πέτρες πέφτουν κάτω και σπάνε. ΣΑΒΒΑΣ: Σιγά ρε, σιγά ρε.., μη γκρεμοτσακιστείς κιόλας. Έλα πάμε και αύριο θα σε πάω στον κτηνίατρο για στείρωση. Πηδηκουλιάρη… Επιστρέφουν στο αμάξι, όπου οι δυο κοπέλες περιμένουν. Η Δέσποινα κάθεται στη θέση του οδηγού. ΜΠΑΜΠΗΣ: Μωρό μου οδήγα εσύ, γιατί εγώ κουράστηκα… ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Ούτως ή άλλως, εγώ θα οδηγούσα. ΣΑΒΒΑΣ: Τύφλα είναι.. Πήγε να γκρεμοτσακιστεί.., έπεσε πάνω σε κάτι πέτρινα εκεί, τα ‘σπασε όλα! Ενώ η Δέσποινα είναι έτοιμη να γυρίσει το κλειδί του αυτοκινήτου, ξαφνικά σταματά. Γυρίζει προς τον Μπάμπη… ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Τι ήταν αυτό που έσπασες..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Ε, κάτι πέτρινα αρχαία.., που ήταν εκεί μεσ’ τη μέση… Η Δέσποινα, μετά από δύο δευτερόλεπτα και αρκετά σκεπτική, βάζει μπροστά το αυτοκίνητο και ξεκινάνε… Σκηνή 7 Οι τέσσερις νεαροί, μπαίνουν στο σπίτι του Μπάμπη. ΜΠΑΜΠΗΣ: Σκότωμααααα…… τα βράδια μακριά σου είναι σκότωμαααααααααααααα…… ΣΑΒΒΑΣ: Σκότωμααααααα……. δικέ μου, η φωνή σου είναι σκότωμαααααααα……. ΜΕΛΙΝΑ: Τί γλυκό καναρινάκι που έχετε, Μπάμπη..! Αχ, τι ωραίο που είναι!! ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Μελίνα, δεν έχεις ξαναέρθει στο σπίτι του ξαδέρφου σου..; Η Μελίνα αιφνιδιάζεται και κοιτάζει αμήχανα αλλού. Στο μεταξύ έρχεται η γιαγιά του Μπάμπη, η οποία μόλις ξύπνησε. ΓΙΑΓΙΑ: Τι έγινε παιδιά..; ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Τί να έγινε..; Βλέπετε και μόνη σας… ΓΙΑΓΙΑ: Βρε Μπάμπη πάλι ήπιες, γιατί πίνετε έτσι βρε παιδιά..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Έλα ρε γιαγιά, αφού οι αδυναμίες μου είναι δύο. Οι γυναίκες και τα ποτά. Μετά από σένα φυσικά (της δίνει ένα φιλί). ΣΑΒΒΑΣ: Θα τον πάμε στο δωμάτιό του και θα φύγουμε. ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Πηγαίνετε να ξαπλώσετε… Οι δυο άντρες και η Μελίνα πηγαίνουν προς το δωμάτιο του Μπάμπη, ενώ η γιαγιά πιάνει την Δέσποινα από το μπράτσο. ΓΙΑΓΙΑ: Να το προσέχεις αυτό το τσουλί… Η Δέσποινα χαμογελάει. Έπειτα πηγαίνει και αυτή στο δωμάτιο. Ο Μπάμπης έχει βγάλει τα ρούχα του και έχει μείνει με το μποξεράκι. Περιέργως η Δέσποινα δεν δείχνει καθόλου ενοχλημένη με την έκθεση του γυμνασμένου κορμιού του στα μάτια της Μελίνας. Απλά κάθεται αμίλητη και σκεπτική. Ο Σάββας ξαπλώνει στο κρεβάτι. Στο κομοδίνο υπάρχει ένα κασκόλ του ΠΑΟΚ , μερικά κουτάκια μπύρες και ένα μπουκάλι ουίσκι. ΜΕΛΙΝΑ: Ψήνεστε να συνεχίσουμε με λίγα ξυδάκια..; Κερνάω εγώ! Παίρνει το ουίσκι και γεμίζει ένα ποτήρι. Στο μεταξύ ξαπλώνει και ο Μπάμπης στο κρεβάτι. ΣΑΒΒΑΣ: Βασικά εγώ λέω να συνεχίσω με έναν υπνάκο. Πειράζει να κοιμηθώ εδώ..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Όχι μωρό μου. Όνειρα γλυκά και…με υποσχέσεις… Τον αγκαλιάζει, κλείνουν τα μάτια και κοιμούνται… Η ώρα έχει περάσει. Η Μελίνα πίνει το ποτό της, η Δέσποινα καπνίζει και ενδιάμεσα ακούγονται μερικά ροχαλητά από τα αγόρια. ΜΕΛΙΝΑ: Μήπως δεν πρέπει να καπνίζεις εδώ που κοιμούνται..; Η Δέσποινα την κοιτάζει, τυλιγμένη στον καπνό του τσιγάρου της… ΔΕΣΠΟΙΝΑ: Ξέρεις κάτι..; Εγώ θα φύγω. Αν θέλεις να φύγεις, μπορώ να σε πάρω με το αμάξι μου… ΜΕΛΙΝΑ: Ναι, θα έρθω και ‘γω.. Οι δυο κοπέλες φοράνε τα πανωφόρια τους και κατευθύνονται προς την έξοδο. Η Μελίνα στέλνει ένα φιλί στο καναρίνι, πριν βγει από την πόρτα. Βγαίνουν έξω, κλείνουν την πόρτα και κατεβαίνουν στην αυλή. Η Μελίνα βγαίνει στο δρόμο. Η Δέσποινα κλείνει την αυλόπορτα. Κοιτάζει την Μελίνα.., πετάει κάτω το τσιγάρο της και το πατάει… Σκηνή 8 Ξημέρωσε. Ο ήλιος πέφτει επάνω στο πρόσωπο του Μπάμπη και τον ξυπνάει. Τεντώνεται και ανοίγει τα πρησμένα από το μεθύσι μάτια του. Βλέπει δίπλα τα ρούχα που φορούσε ο Σάββας. ΜΠΑΜΠΗΣ: Πού πήγε ο μαλάκας..; Σηκώνεται και πηγαίνει στην κουζίνα. Κάνει καφέ. Κοιτάζει στο ρολόι και η ώρα είναι 12:10. Ανοίγει στο μπάνιο και δεν είναι κανείς. ΜΠΑΜΠΗΣ: Γιαγιάααα! …Πού είναι ο βλάκας..; Παίρνει τον Σάββα στο κινητό. Το κινητό ακούγεται από το υπνοδωμάτιο. Ο Μπάμπης πηγαίνει και το βρίσκει στην τσέπη του παντελονιού του φίλου του. Κοιτάζει τα ρούχα και βλέπει μέσα από το παντελόνι το μποξεράκι. Παρατηρεί ότι ήταν έτσι ακριβώς αφημένα, όπως τα φορούσε ο Σάββας, που ήταν ξαπλωμένος. Ο Μπάμπης φορά το στρατιωτικό παντελόνι του και πηγαίνει στο υπνοδωμάτιο της γιαγιάς του. Βρίσκει το κρεβάτι με τα σκεπάσματα στρωμένα επάνω και η γιαγιά του πουθενά. Την φωνάζει. Αφού κοιτάζει σε όλο το σπίτι, βγαίνει έξω. Δυσανασχετεί με την οσμή που επικρατεί στην ατμόσφαιρα… Σε λίγο η δυσφορία του γίνεται πιο έντονη και κλείνει τη μύτη του. Αναζητά την γιαγιά του στην αποθήκη τους. Δεν τη βρίσκει ούτε εκεί. Απορεί. Βγαίνει στο δρόμο και πηγαίνει στο διπλανό σπίτι. Χτυπάει το κουδούνι και έπειτα την πόρτα, πάντα με κλειστή τη μύτη του. ΜΠΑΜΠΗΣ: Κυρ’ Αλέκα! Καμία απόκριση. Τα παντζούρια είναι κλειστά. Κοιτάζει τριγύρω και βλέπει ότι η φτωχική γειτονιά είναι έρημη. Ούτε άνθρωποι, ούτε αυτοκίνητα. Το πρόσωπο του είναι ανέκφραστο. Βγαίνει στο δρόμο και πάλι και κοιτάζει τριγύρω. Στο τέλος του δρόμου βλέπει δυο αυτοκίνητα τρακαρισμένα. Τρέχει ως εκεί. Κοιτάζει μέσα και το μόνο που βλέπει είναι ρούχα πεταμένα. Δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Γυρίζει σπίτι του και ξαναφωνάζει μια φορά τη γιαγιά του. Μπαίνει στο δωμάτιό του. Ως κίνηση απελπισίας, κοιτάζει κάτω από το κρεβάτι του. ΜΠΑΜΠΗΣ: …Τί γίνεται ρε γαμώτο..; Πηγαίνει στο σαλόνι. Και τότε το βλέμμα του παγώνει πραγματικά, με αυτό που αντικρίζει. Κάνει τρία βήματα μπροστά. Έρχεται αντιμέτωπος με το κλουβί του καναρινιού. Που είναι άδειο… Σκηνή 9 Ο Μπάμπης βγαίνει έξω φορώντας το παντελόνι του και ένα άσπρο φανελάκι με τιράντες, αυτή τη φορά. Ανεβάζει το φανελάκι του και καλύπτει με αυτό τη μύτη του. Βγαίνει στο δρόμο. Κοιτάζει και πάλι γύρω μήπως και δει κάποιον. Περπατάει και κατευθύνεται προς ένα σπίτι στη γειτονιά του. Φτάνει στην πόρτα και χτυπάει το κουδούνι. Καμία απόκριση. Στο πλατύσκαλο υπάρχει μια γλάστρα σπασμένη κάτω… Φεύγει και πηγαίνει στο διπλανό σπίτι. Χτυπάει το κουδούνι και έπειτα δυνατά την πόρτα. ΜΠΑΜΠΗΣ: Εεεεε!!! Κοιτάζει πάλι τριγύρω, ξαναβάζοντας το ύφασμα μπροστά στη μύτη του. Βλέπει τον δρόμο. Κανένα αμάξι, εδώ και ώρα... Μόνο τα δύο τρακαρισμένα στο τέρμα του δρόμου. Παρατηρεί τα παντζούρια των σπιτιών... Όλα είναι κλειστά και κατεβασμένα. Στο σπίτι που βρίσκεται, η πόρτα έχει χερούλι. Κάνει να την ανοίξει, αλλά είναι κλειδωμένη… Απέναντι υπάρχει ένα σπίτι δυόροφο. Παλιό, φυσικά, όπως και τα υπόλοιπα στο μέρος εκείνο. Ο Μπάμπης αντιλαμβάνεται πως η κουρτίνα στο παράθυρο του πάνω ορόφου, κουνήθηκε, ενώ το παράθυρο είναι κλειστό. Πηγαίνει απέναντι, μπαίνει στην αυλή του σπιτιού και χτυπά το κουδούνι. Κανείς δεν ανοίγει. Χτυπά δυνατά με την παλάμη του την πόρτα. Κάνει πίσω. Κοιτάζει επάνω προς το παράθυρο. ΜΠΑΜΠΗΣ: ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ;! Σιωπή… Ο Μπάμπης επαναφέρει το μπλουζάκι στη μύτη του, ενώ κοιτάζει προς τα κάτω με βλέμμα μεταξύ αφηρημένου και σκεπτικού. Κατεβάζει το φανελάκι από το πρόσωπό του. Ανεβάζει το κεφάλι και ρίχνει μια δυνατή κλωτσιά στην πόρτα, κοντά στην κλειδαριά. Ο ήχος της αρβύλας στην πόρτα, ακούστηκε δυνατά. Η πόρτα όμως δεν άνοιξε. Ο Μπάμπης σηκώνει το πόδι του, σημαδεύει με την πατούσα του και αυτή τη φορά χτυπάει με όλη του τη δύναμη. Η κλειδαριά σπάει και η πόρτα ανοίγει. Ο Μπάμπης μπαίνει μέσα στο σπίτι… Κοιτάζει τριγύρω. Αφήνει την πόρτα ανοιχτή και ψάχνει τον διακόπτη του ρεύματος. Ανάβει το φως. ΜΠΑΜΠΗΣ: Μ’ ακούτε; Είναι κανείς εδώ..; Βλέπει την τηλεόραση αναμμένη, να δείχνει μαύρη οθόνη. Στον καναπέ υπάρχουν ρούχα τοποθετημένα, ακριβώς όπως ήταν και του Σάββα στο κρεβάτι. Προχωρά προς την τηλεόραση. Παίρνει το τηλεκοντρόλ και αλλάζει τα κανάλια. Αλλά παντού η ίδια μαύρη οθόνη… ΜΠΑΜΠΗΣ: Θα τρελαθώ… Κατεβάζει σιγά σιγά το χέρι του και αφήνει το τηλεκοντρόλ να πέσει επάνω στον καναπέ. Περπατάει σκεπτικός και απορημένος, όχι όμως φοβισμένος. Ανεβαίνει γρήγορα την ξύλινη γυριστή σκάλα και οι αρβύλες του κάνουν πολύ θόρυβο. Βγαίνει στον επάνω όροφο. Υπάρχουν τρεις πόρτες εκ των οποίων η μία είναι ανοιχτή. Ο Μπάμπης μπαίνει σε αυτή. Είναι υπνοδωμάτιο. Μια κουβέρτα είναι απλωμένη άτσαλα στο κρεβάτι. Ο Μπάμπης κοιτάζει τριγύρω και μια μικρή πόρτα, ύψους ενός μέτρου περίπου, του κινεί την περιέργεια. Είναι μια περίεργη πόρτα που δεν έχει ξαναδεί ποτέ μέσα σε ένα υπνοδωμάτιο. Πηγαίνει προς τα εκεί και προσπαθεί να την ανοίξει. Μάταια όμως, γιατί είναι κλειδωμένη. Ξάφνου ακούγεται ένας κρότος σαν κοπάνημα παράθυρου. Ο Μπάμπης γυρίζει αστραπιαία και κοιτάζει πίσω του. Αυτή τη φορά τρομάζει. Πηγαίνει στο παράθυρο. Κοιτάζει έξω και βλέπει το σπίτι που βρισκόταν, πριν μπει σε αυτό, ενώ την ίδια στιγμή αντιλαμβάνεται πως το παράθυρο τελικά ήταν ανοιχτό. Πάει να το κλείσει, αλλά κοιτάζοντας στο κάτω περβάζι, βλέπει δυο σταγόνες αίματος και σταματά. Κοιτάζει το αίμα… Ρίχνει σαστισμένες ματιές και στο υπόλοιπο παράθυρο. Από τον κάτω όροφο, ακούγεται ήχος κλεισίματος πόρτας, όχι όμως γρήγορος και δυνατός, όπως αυτός του παραθύρου. Ο Μπάμπης αφουγκράζεται για δύο δευτερόλεπτα και βγαίνει από το δωμάτιο. Κατεβαίνει στον κάτω όροφο. Κοντά στην εξώπορτα βλέπει έναν μελαχρινό άντρα γύρω στα 36 να τον κοιτάζει, ενώ ταυτόχρονα αφήνει ένα μπρελόκ με κλειδιά επάνω σε έναν πάγκο. Φοράει σκούρο γκρι πουκάμισο, μαύρο γιλέκο και γραβάτα, μαύρο υφασμάτινο παντελόνι και μαύρα δερμάτινα παπούτσια. ΜΠΑΜΠΗΣ: Φιλαράκι, συγνώμη που μπήκα σπίτι σου…. Δεν.., δεν έβρισκα κανέναν έξω.. και νόμιζα ότι- ΘΑΝΟΣ: Φίλε δεν είναι το σπίτι μου αυτό… Ο Μπάμπης τον κοιτάζει απορημένος. ΘΑΝΟΣ: Θα έχεις αντιληφθεί ότι έχουν εξαφανιστεί όλοι… ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι ρε φιλαράκι, τι έγινε; ΘΑΝΟΣ: Δεν ξέρω. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που συναντάω. ΜΠΑΜΠΗΣ: Και συ το ίδιο. ΘΑΝΟΣ: Δεν έχεις δει τίποτα σχετικά με το πώς εξαφανίστηκαν..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Τίποτα. Πριν λίγο ξύπνησα και έλειπαν όλοι. Εσύ..; ΘΑΝΟΣ: Και γω, όταν ξύπνησα, έλειπαν. Περπατάω περίπου δυο ώρες και το μόνο που βρίσκω είναι ρούχα πεταμένα και αμάξια παρατημένα όπου να ‘ναι. Ο Μπάμπης σοκάρεται. ΜΠΑΜΠΗΣ: Ρε φίλε, τι συνέβη..; Μήπως μας κάνει πλάκα καμιά εκπομπή..; Ο Θάνος κοιτάζει χαμηλά και κλείνει τα μάτια του σαν να λέει ‘’δυστυχώς όχι’’. ΘΑΝΟΣ: Επικοινώνησες με κανέναν δικό σου στο τηλέφωνο..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Πήρα την κοπέλα μου, κάποιους φίλους μου και τους γονείς μου στη Θεσσαλονίκη, αλλά δε το σηκώνει κανείς. ΘΑΝΟΣ: Δοκίμασα και εγώ εκτός Αττικής, αλλά τίποτα…. ΜΠΑΜΠΗΣ: Φίλε, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό… Ο Θάνος συλλογίζεται. Φαίνεται ιδιαίτερα σκεπτόμενο άτομο. ΘΑΝΟΣ: Δεν παρατήρησες κάτι άλλο περίεργο..; ΜΠΑΜΠΗΣ: (σκέφτεται) Όχι ρε μεγάλε… Ξύπνησα… Κοιμόμουν αγκαλιά με τον φίλο μου… εντελώς φιλικά… και όταν ξύπνησα είδα τα ρούχα του δίπλα μου. Σαν να εξαϋλώθηκε. Αυτό μου έκανε εντύπωση. Αν δεις τα ρούχα εδώ πέρα (στον καναπέ), είναι σαν ο τύπος να έβλεπε τηλεόραση… Τα κανάλια, δείχνουν όλα μαύρο… ΘΑΝΟΣ: Πραγματικά, είναι σοκαριστικό… ΜΠΑΜΠΗΣ: Και τα παντζούρια που είναι όλα κλειστά και οι πόρτες κλειδαμπαρωμένες..; ΘΑΝΟΣ: Μάλλον κάτι έγινε το βράδυ, γιατί και οι λάμπες έξω, είναι αναμμένες. ΜΠΑΜΠΗΣ: Σίγουρα… ΘΑΝΟΣ: Λοιπόν, αφού δεν ξέρεις τίποτα και δεν ξέρω τίποτα… (τον κοιτάζει) ΜΠΑΜΠΗΣ: Θα αρχίσουμε να ψάχνουμε. …Ποιο είναι το όνομά σου φίλε μου..; ΘΑΝΟΣ: Θάνος (του δίνει το χέρι). ΜΠΑΜΠΗΣ: Μπάμπης (σφίγγουν τα χέρια). ΘΑΝΟΣ: Χάρηκα πάρα πολύ που βρήκα ένα ακόμη άτομο... ΜΠΑΜΠΗΣ: Εγώ να δεις φίλε μου. Βγαίνουν έξω. Και κατευθείαν καλύπτουν τις μύτες τους. ΘΑΝΟΣ: Γνωρίζεις τι μυρίζει έτσι εδώ πέρα..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Όχι. Στις άλλες γειτονιές δεν μυρίζει..; ΘΑΝΟΣ: Όχι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Γαμώτο, θα λιποθυμήσω… Βγαίνουν στο δρόμο. ΘΑΝΟΣ: Από εδώ έχω χτυπήσει σε όλα τα σπίτια και έχω μπει και σε δυο τρία, οπότε αν θέλεις πάμε από εκεί. ΜΠΑΜΠΗΣ: Ωραία, πάμε από ‘δω. Καθώς αποχωρούν από εκείνο το σημείο, στο παράθυρο του επάνω ορόφου του σπιτιού, διακρίνεται μια σκιά αδιευκρίνιστου σχήματος να περνά από τη μια άκρη στην άλλη… Σκηνή 10 Κάπου αλλού, σε έναν κεντρικό δρόμο, με τριγύρω καταστήματα, υπάρχουν αυτοκίνητα διασκορπισμένα ακατάστατα. Μερικά είναι παρκαρισμένα στο πλάι και κάποια είναι τρακαρισμένα μεταξύ τους. Ένα αυτοκίνητο είναι γυρισμένο ανάποδα και είναι χτυπημένο σε μια κολώνα. Ένα άλλο, πιο μακριά, είναι γυρισμένο στο πλάι με την αριστερή πλευρά να βρίσκεται από κάτω, καλύπτοντας την άσφαλτο . Μέσα σε αυτό το αυτοκίνητο, κάτι υπάρχει... Είναι μια γυναίκα. Η οποία μόλις τώρα ανοίγει τα μάτια της. Βρίσκεται στη θέση του οδηγού. Το παράθυρό της είναι σπασμένο και το κεφάλι της ακουμπά στην άσφαλτο. Αιμόφυρτη. Το πρόσωπό της γεμάτο πληγές και αίματα. Η όρασή της, αρχίζει να επανέρχεται σταδιακά. Στρέφει το πρόσωπό της προς τα επάνω και κοιτάζει την άλλη πόρτα. Κάνει να σηκωθεί και να απλώσει το χέρι της προς την πάνω πόρτα, για να βγει από εκεί. Δεν έχει τη δύναμη όμως και πονάει υπερβολικά για να καταφέρει αυτό το πράγμα. Βαριανασαίνει. Την πιάνουν λυγμοί, τους οποίους προσπαθεί να συγκρατήσει. Λίγο λίγο, καταφέρνει και ελευθερώνει τα πόδια της. Με αυτά σπάει το παρμπρίζ και σέρνεται σιγά σιγά έξω. Γεμάτη στο αίμα, το οποίο τρέχει από όλα τα σημεία του σώματός της, σέρνεται στην άσφαλτο. Προσπαθεί να βγάλει φωνή, αλλά δυσκολεύεται. Καθώς κοιτάζουμε το όλο σκηνικό από ψηλά, μια φωνή τελικά σπάει τη σιωπή: ‘’ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑ!’’ Σκηνή 11 Ο Μπάμπης και ο Θάνος παίρνουν με τη σειρά τα σπίτια του δρόμου και χτυπούν κουδούνια και πόρτες. Όχι μαζί, αλλά ο καθένας σε ξεχωριστό σπίτι, έτσι ώστε να ‘’τελειώνουν’’ γρηγορότερα. Ο Θάνος χτυπάει την πόρτα ενός σπιτιού. Δοκιμάζει το χερούλι και η πόρτα είναι ξεκλείδωτη. Μπαίνει μέσα… Στο σπίτι όλα φυσιολογικά, εκτός του ότι δεν υπάρχει κανείς. Ο Θάνος προχωράει προς τα μέσα. Περνάει στο χολ και βλέπει στο πάτωμα ένα μήλο και ένα πορτοκάλι… Στο μεταξύ ο Μπάμπης, καθώς μπαίνει στην αυλή ενός άλλου σπιτιού, βλέπει την εξώπορτα του σπιτιού ορθάνοιχτη. Μπαίνει μέσα στο σπίτι… Ο Θάνος συνεχίζει την δική του περιήγηση και φτάνει στην κουζίνα του σπιτιού. Εκεί βλέπει το τραπεζομάντιλο του τραπεζιού να είναι τραβηγμένο βίαια, το βάζο ριγμένο επάνω στο τραπέζι, με τα λουλούδια να έχουν σκορπιστεί και το νερό να έχει χυθεί όλο κάτω στο πάτωμα. Το τζάμι του παραθύρου είναι σπασμένο. Η φρουτιέρα είναι πεσμένη στο πάτωμα και όλα τα φρούτα έχουν σκορπιστεί… Ο Μπάμπης έχει ήδη μπει στο άλλο σπίτι. Είναι ένα σκοτεινό σπίτι. Πέραν του ότι τα παντζούρια είναι κλειστά, ο χώρος εκπέμπει μελαγχολία. Λιτά έπιπλα και καναπέδες. Στον τοίχο κρέμονται πάρα πολλές εικόνες τις Παναγίας και του Χριστού. Σε ένα ράφι υπάρχουν δεκάδες βιβλία και βιβλιαράκια εκκλησιαστικά. Στο τραπεζάκι του σαλονιού υπάρχει ένα αναμμένο καντηλάκι και μερικά κομποσκοίνια. Κοντά στην μπαλκονόπορτα στέκεται μια γλάστρα με μια ζωηρή ροζ αζαλέα. Δίπλα, στον καναπέ, υπάρχει ένα βιβλίο ανοιγμένο… Ο Μπάμπης πλησιάζει… Αφού τελειώνει με την παρατήρηση του χώρου, παίρνει στα χέρια του το βιβλίο. Κοιτάζει το εξώφυλλο... Εκείνο γράφει ‘’Η μάχη ενάντια στο κακό’’ και έχει από κάτω έναν σταυρό. Ο Μπάμπης το ξεφυλλίζει με ενδιαφέρον. Την ίδια ώρα ένα χέρι τον ακουμπά στον ώμο και τον τραβάει. Ο Μπάμπης γυρίζει τρομαγμένος. ΘΑΝΟΣ: Συγνώμη… Είδα την πόρτα ανοιχτή. ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι, έτσι ήτανε όταν ήρθα…. Κλείνει το βιβλίο και το αφήνει στον καναπέ. ΘΑΝΟΣ: Τους ήξερες..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Όχι… Ούτε καν την κοντινή γειτονιά μου δεν ήξερα… Εδώ στην Αθήνα δεν είστε και πολύ φιλικοί, με το συμπάθιο… ΘΑΝΟΣ: Εσύ είσαι Θεσσαλονικιός..; ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι. ΘΑΝΟΣ: Η αλήθεια, εσείς οι βόρειοι είστε πιο ζεστοί άνθρωποι. Πώς βρέθηκες Αθήνα; ΜΠΑΜΠΗΣ: Είμαι στο στρατό, στα ΟΥΚ και πήρα μετάθεση, πριν 10 μήνες. Ντάξει, ωραία και η Αθήνα, δε λέω… Αλλά αυτή τη τσαντίλα να μην είχατε… ΘΑΝΟΣ: Τί να κάνουμε, οι ρυθμοί μας είναι αλλιώς εδώ, δεν φταίμε εμείς… (ανοίγει κάποια ντουλάπια του σπιτιού) ΜΠΑΜΠΗΣ: Συμφωνώ… ΘΑΝΟΣ: Είναι κάπως ιδιαίτερο αυτό το σπίτι, ε; ΜΠΑΜΠΗΣ: Πάρα πολύ. Κάτσε να ρίξω μια ματιά και μέσα…. Ο Μπάμπης πηγαίνει προς το χολ. Ο Θάνος βρίσκει μια φωτογραφία σε κορνίζα, σε ένα ράφι του σκρίνιου. Είναι μια γυναίκα κοντά στα 40 με ένα μωρό στην αγκαλιά. Είναι χαρούμενη. Ο Θάνος ανοίγει ένα συρτάρι. Βρίσκει μέσα καραμέλες βουτύρου. Ένα βαζάκι με χάπια, το οποίο απ’ έξω γράφει με μαρκαδόρο: ‘’Διαζεπάμ’’. Το πρόσωπο του Θάνου είναι ανέκφραστο. Στο συρτάρι υπάρχει και ένα μπλοκάκι. Ο Θάνος το ανοίγει. Μέσα αναγράφονται ημερομηνίες της μορφής [ημέρα/μήνας/χρονιά], η μία κάτω από την άλλη. Είναι γύρω στις δέκα σελίδες γεμάτες με αυτόν τον τρόπο... Στην χρονιά αναγράφεται παντού η τρέχουσα. Η κάθε ημερομηνία απέχει περίπου δεκαπέντε ημέρες από την προηγούμενη και η τελευταία ημερομηνία απέχει 5 ημέρες από την σημερινή. Ο Θάνος ξεφυλλίζει το μπλοκάκι με ενδιαφέρον, ώσπου τον διακόπτει ο Μπάμπης. ΜΠΑΜΠΗΣ: Αδερφέ, έλα να δεις κάτι..! Ο Θάνος τον ακολουθεί. Ο Μπάμπης τον οδηγεί σε ένα άλλο δωμάτιο.., σπρώχνει την μισάνοιχτη πόρτα και μπαίνουν και οι δύο μέσα. Και το θέαμα που αντικρίζει ο Θάνος είναι πραγματικά ασυνήθιστο. Είναι ένα υπνοδωμάτιο. Στην περίμετρο του δωματίου, αναμμένα κεριά. Κεριά παντός τύπου: μικρά, μεσαία, μεγάλα, μέχρι και λαμπάδες. Αλλά όλα είναι άσπρα. Κεριά σε κομοδίνα, στο τραπεζάκι, στη μικρή βιβλιοθήκη, σε ψηλές σιδερένιες σκαλιστές βάσεις που ξεκινούν από το πάτωμα… Χριστιανικές εικόνες διακρίνονται σε όλους τους τοίχους. Δυο πανέμορφες γλάστρες με ροζ αζαλέες, κοσμούν το δωμάτιο, τοποθετημένες στο πάτωμα της κάτω πλευράς του κρεβατιού. Το κρεβάτι… Ένα ημίδιπλο κρεβάτι με λευκά στρώματα, που τα σιδερένια χρυσά πόδια του εκτείνονται σχεδόν μέχρι το ταβάνι. Και έπειτα ένα διάφανο λευκό τούλι, στερεωμένο στη σκέπη του κρεβατιού, καλύπτει ολόκληρη την κλίνη, αφήνοντας με δυσκολία να φαίνεται αυτό που υπάρχει μέσα… Αυτό που υπάρχει, είναι ένα κορίτσι με καστανοκόκκινα μαλλιά, που ξαπλώνει. Οι δυο άντρες κοιτάζουν με απορία. Πλησιάζουν αργά. Ναι, είναι ένα πανέμορφο κορίτσι, γύρω στα 14, με λευκή επιδερμίδα….και ξαπλώνει έχοντας κλειστά τα μάτια της. Αφού φτάνουν σε απόσταση δύο μέτρων από το κρεβάτι του κοριτσιού, ξεπροβάλει ένας σκύλος κάτω από το κρεβάτι και αρχίζει να γαυγίζει με μανία στον Μπάμπη και το Θάνο, επιδεικνύοντας τα δόντια του. Το κορίτσι μένει όπως είναι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Ώπα… κάνε πίσω, αργά… Πιάνει τον Θάνο από το πουκάμισο και περπατάνε σιγά σιγά προς τα πίσω. Ο σκύλος, ο οποίος είναι Golden retriever, συνεχίζει να γαυγίζει πλησιάζοντάς τους όλο και περισσότερο. Τότε με μια απότομη κίνηση, ο Μπάμπης σπρώχνει τον Θάνο έξω από το δωμάτιο, βγαίνει και ο ίδιος και κλείνει πίσω του την πόρτα, πάνω στην ώρα που ο σκύλος ήταν έτοιμος να επιτεθεί. ΜΠΑΜΠΗΣ: Μας βγήκε τσαμπουκάς ο τριχωτός…. ΘΑΝΟΣ: Πρέπει να πάμε να κοιτάξουμε το κορίτσι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Μην ανησυχείς… Θα ανοίξω σιγά και μόλις μπούμε θα προσπαθήσω να τον πιάσω φίλο. ΘΑΝΟΣ: Μπορεί να σε δαγκώσει όμως και είναι σοβαρό αυτό… ΜΠΑΜΠΗΣ: Αν μου επιτεθεί, δεν θα προλάβει να με δαγκώσει. Ένα σκυλί είναι μόνο, θα τον καταφέρω. Αλλά δε νομίζω, αυτή η ράτσα είναι πολύ φιλική… Μείνε πίσω μου… Ο Μπάμπης ανοίγει σιγά σιγά την πόρτα και οι δυο τους μπαίνουν μέσα. Ο σκύλος στέκεται δύο μέτρα από το κρεβάτι και μόλις μπαίνουν αρχίζει πάλι να γαυγίζει. Ο Μπάμπης γονατίζει και του μιλάει με φιλικό τόνο. ΜΠΑΜΠΗΣ: Έι! Που είσαι εσύ ρε..; Έλα ‘δω… έλα δω ρε Αζόρ, έλα ‘δω..! Ο σκύλος σταματάει το γαύγισμα και πλησιάζει σιγά σιγά τον Μπάμπη, ενώ αρχίζει να κουνά την ουρά. ΜΠΑΜΠΗΣ: Έεελα ‘δω βρε, έλα ‘δω.. που γαυγίζεις κιόλας..! Τον πιάνει από το λουρί, τον τραβάει απαλά προς το μέρος του και τον χαϊδεύει. Ο Θάνος χαμογελάει… ΜΠΑΜΠΗΣ: Έλα να τον χαϊδέψεις . Ο Θάνος τον χαϊδεύει. ΘΑΝΟΣ: Ευτυχώς. ΜΠΑΜΠΗΣ: Ό,τι τους δείχνεις παίρνουν αυτά… Ενώ ο Μπάμπης χαϊδεύει ακόμα τον σκύλο, ο Θάνος πλησιάζει το κορίτσι… Ανοίγει το τούλι και την βλέπει. Πιάνει με το χέρι του το πιγούνι της και της κουνάει απαλά το κεφάλι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Είναι καλά..; ΘΑΝΟΣ: Δεν ξέρω, πάντως δεν ανταποκρίνεται… Ο Μπάμπης σηκώνεται από το πάτωμα και πηγαίνει και αυτός στο κρεβάτι, από την απέναντι πλευρά και ανοίγοντας ολόκληρο το τούλι. Η κοπέλα είναι σκεπασμένη, μέχρι το στήθος, με ανοιχτόχρωμη κουβέρτα και λευκό σεντόνι. Ο Θάνος πιάνει τον σφυγμό της από την καρωτίδα και κοιτάζει το ρολόι του. Ακουμπά τη ραχιαία επιφάνεια των δακτύλων του στα μάγουλα και το μέτωπο της κοπέλας, ώστε να νιώσει τη θερμοκρασία της. Ο Μπάμπης τον κοιτάζει εναλλάξ με το κορίτσι. Ο Θάνος της ανοίγει το άνω και κάτω βλέφαρο και κοιτάζει τα μάτια της. Χτυπά τα δάχτυλά του δίπλα στα αυτιά της. Ξύνει με το νύχι του το δέρμα της κοπέλας δίπλα στο μάτι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Γιατρός είσαι..; ΘΑΝΟΣ: Ναι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Τί έπαθε..; ΘΑΝΟΣ: Όλες της οι λειτουργίες είναι φυσιολογικές… Δεν ξέρω γιατί δεν αντιδρά… ΜΠΑΜΠΗΣ: Είναι όμως πολύ χλωμή. ΘΑΝΟΣ: Η θερμοκρασία της όμως είναι κανονική. Μπορεί αυτό να είναι το χρώμα της… Πρέπει να την πάρουμε από ‘δω και να την κοιτάξω στο ιατρείο μου. Πάντως φαίνεται πως απλά κοιμάται… ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι, αλλά γιατί δεν ξυπνάει..; ΘΑΝΟΣ: Δεν ξέρω, ίσως της έδωσαν κάποιο ηρεμιστικό.., γιατί βρήκα μέσα ένα κουτάκι με χάπια… ΜΠΑΜΠΗΣ: Μήπως πήρε πολλά μαζί..; ΘΑΝΟΣ: Όχι, αποκλείεται… Έχω ακούσει και για κάποιο σύνδρομο που κοιμάσαι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί κανένας να σε ξυπνήσει… αλλά δεν είμαι σίγουρος… Πρέπει να την πάμε σε ένα νοσοκομείο και θα δούμε…. Ο Θάνος είναι σκεπτικός καθώς παρατηρεί το κορίτσι. Ξαφνικά αρχίζει να κατεβάζει τα σκεπάσματά της ως τον αγκώνα του χεριού της και να επισκοπεί της φλέβες της. ΜΠΑΜΠΗΣ: Τί κάνεις..; ΘΑΝΟΣ: Κοιτάζω μήπως της έχουν κάνει κάποια ένεση ή μήπως την τρέφουν με ορό. Κοιτάζει και στον άλλο αγκώνα. Δεν βρίσκει κανένα σημάδι τρυπήματος. Γυρίζει στο χέρι που βρίσκεται στη μεριά του και κατεβάζει τελείως το σκέπασμα. Και τότε παγώνουν και οι δύο… Μένουν ακίνητοι και ανέκφραστοι σαν αγάλματα… Ο Μπάμπης κατεβάζει τελείως το σκέπασμα και από τη μεριά του. Στους καρπούς της κοπέλας υπάρχουν δύο λαμαρινένια περικάρπια, σαν χειροπέδες τα οποία με χοντρή αλυσίδα ενώνονται με το σίδερο του κρεβατιού. Οι δυο άντρες σοκάρονται. ΜΠΑΜΠΗΣ: Αδύνατον… Με μια αργή κίνηση πιάνει την αλυσίδα και την κουνάει για να δει την αντοχή της. Την σφίγγει μέσα στην παλάμη του και την τραβάει με δύναμη για να την σπάσει. ΘΑΝΟΣ: Περίμενε! …Μπορεί να υπάρχει λόγος που είναι δεμένη. Ο Μπάμπης εγκαταλείπει την προσπάθεια. Αφήνει την αλυσίδα και κοιτάζει τον Θάνο. Ο Θάνος πιάνει ξανά το πιγούνι του κοριτσιού και επισκοπεί το πρόσωπο και τον λαιμό της προσεκτικά. ΘΑΝΟΣ: Περίεργο… ΜΠΑΜΠΗΣ: Μπορεί να ακουστεί βλακεία αυτό, αλλά μήπως της έκαναν εξορκισμό..; ΘΑΝΟΣ: Δεν νομίζω… Δεν έχει κανένα σημάδι ταλαιπωρίας επάνω της. Ίσως έχει κάποιες ψυχικές διαταραχές ή μορφή σχιζοφρένειας. Όμως ακόμα και το δέρμα της μοσχοβολάει… Μου φαίνεται αδύνατο αυτή η κοπέλα να υπέστη κάποια ταλαιπωρία ή βασανισμό. Ο Θάνος την ξεσκεπάζει ολόκληρη και εξετάζει όλο της το σώμα για σημάδια. Βρίσκει στη γάμπα της τρεις νυχιές. Το κοιτάζουν και οι δύο. Εκείνη την ώρα ο σκύλος σηκώνεται στα δύο πόδια, ακουμπά στο κρεβάτι και γλύφει το χέρι της κοπέλας. ΘΑΝΟΣ: Μπορεί να είναι από τον σκύλο αυτό… ΜΠΑΜΠΗΣ: Ναι μάλλον… Και αφού ο Θάνος τελειώνει το ψάξιμο σε όλο της το σώμα, την ξανασκεπάζει. ΘΑΝΟΣ: Νομίζω ότι είναι καλύτερα να την αφήσουμε εδώ, προς το παρόν. Πρέπει να πάμε σε ένα νοσοκομείο και να φέρουμε κάποιον εξοπλισμό εδώ, όπως ορό και μερικά άλλα. ΜΠΑΜΠΗΣ: Εντάξει, ας βρούμε μια μηχανή για να μετακινηθούμε εύκολα ως το νοσοκομείο. Κάτσε να σβήσω και αυτά, μην πάρουμε καμιά φωτιά. ΘΑΝΟΣ: Νομίζω ότι ο σκύλος πρέπει να μείνει έξω από το σπίτι. ΜΠΑΜΠΗΣ: Δε νομίζω να την πειράξει. Ας κάτσει εδώ να την φιλάει. ΘΑΝΟΣ: Θα κλειδώσουμε το κορίτσι μέσα και ας κάτσει στην αυλή ο σκύλος. Βγάλ’ τον έξω και θα σβήσω εγώ τα κεριά. ΜΠΑΜΠΗΣ: ΟΚ… Ο Μπάμπης βγάζει έξω τον σκύλο, με δυσκολία, καθώς εκείνος δεν θέλει να βγει. Ο Θάνος σβήνει τα κεριά και κατευθύνεται προς την έξοδο του σπιτιού. Στέκεται όμως και κοιτάζει τον χώρο του σαλονιού σκεπτικός. Πηγαίνει και παίρνει το μπλοκάκι με τις ημερομηνίες από το συρτάρι. Το βάζει στην τσέπη του παντελονιού του. Βγαίνει έξω. Βάζει το χέρι του μπροστά στη μύτη του. Στο δρόμο τον περιμένει ο Μπάμπης με κλειστή τη μύτη του, επίσης. Αρχίζουν να περπατάνε… Edited August 17, 2012 by Mesmer Προσθήκη σκηνών Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 16, 2012 Share Posted August 16, 2012 Δεν έχω συνηθίσει να διαβάζω σενάρια, οπότε δεν έχω και πολλά να πω περί τρόπου γραφής. Το σίγουρο είναι ότι δεν θυμίζει και πολύ λογοτεχνικό κείμενο. Από εκεί και πέρα, όλα αυτά που συμβαίνουν έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και κεντρίζουν την περιέργεια αυτού που διαβάζει (παρακολουθεί). Φυσικά, πρέπει σ' αυτό να προστεθεί τόσο η σκηνοθεσία, όσο και η υποκριτική, για να έχουμε και το ορατό αποτέλεσμα. Πάντως, μια σειρά με μια τέτοια αρχή, θα με ενδιέφερε να την παρακολουθήσω. Πότε με το καλό στη μικρή οθόνη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rearden Steel Posted August 16, 2012 Author Share Posted August 16, 2012 (edited) Xαίρομαι πραγματικά που σου άρεσε. Πίστευα πως θα 'ναι αυτονόητο πως δεν πρέπει να συγκριθεί με λογοτεχνία, αλλά να το φανταστεί ο αναγνώστης στην τηλεόραση, με σκηνοθεσία, ήχο και ερμηνεία. Γι' αυτό δεν έδωσα καμία οδηγία. Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι να κριθεί ο λόγος, αλλά το αν θα τραβήξει τον τηλεθεατή το οπτικοακουστικό υλικό και η υπόθεση που θα παραχθεί. Για την ώρα τελειώνω ένα βιβλίο (δεν έχει σχέση με sff). Όταν το τελειώσω, θα συνεχίσω το παρόν πρότζεκτ και όταν φτάσω τα πέντε επεισόδια θα το αποστείλω σε κανάλι ή παραγωγό. Υπολόγιζε σε κανένα χρόνο να γίνει η πρόταση. Μα δεν υπάρχουν άλλα σενάρια σε αυτη τη βιβλιοθήκη; Όλοι με λογοτεχνία ασχολείστε..; Mesmer μιας που είσαι moderator , μπορείς να μου πεις πώς να προσθέσω μερικές ακόμα σκηνές στο πρώτο ποστ; Edited August 16, 2012 by Rearden Steel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 17, 2012 Share Posted August 17, 2012 Από σενάρια λίγα πράγματα μού έρχονται στο μυαλό. Το ένα είναι το Μελλοντικό έργο της Ροη, που είναι θεατρικό. Και το Clockwork Banana του DinoHajiyorgi. Δεν θυμάμαι να έχω δει κάτι άλλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη ασχολία με τα σενάρια, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα των Βιβλιοθηκών. Αν σ' ενδιαφέρει, μπορείς να ανοίξεις τόπικ στην Κατηγορία της συγγραφής, για να δεις αν ενδιαφέρονται κάποιοι, καθώς και για συζήτηση για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γραφτεί ένα σενάριο. Ίσως από λογοτεχνική άποψη να έχει μικρότερο ενδιαφέρον, αλλά πιστεύω ότι στο σενάριο (προτού δούμε το αποτέλεσμα στην οθόνη) φαίνεται η δύναμη των διαλόγων. Από μόνος σου δεν μπορείς να τροποποιήσεις το αρχικό ποστ, για να προσθέσεις νέα κομμάτια. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να κάνεις ένα καινούριο ποστ, με την υποσημείωση «Μέρος 2ο», κι εγώ μπορώ, αν θες, να βάλω σελιδοδείκτη στο αρχικό ποστ, που θα μεταφέρει τους αναγνώστες εκεί. Εναλλακτικά, μπορώ να κάνω απευθείας εγώ τις προσθήκες που θα μου στείλεις στο αρχικό ποστ, αλλά μ' αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει ενημέρωση του τόπικ ότι κάτι έχει αλλάξει. Γενικά, προτιμάται ο πρώτος τρόπος που σου ανάφερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted August 17, 2012 Share Posted August 17, 2012 (edited) Ενδιαφέρον είναι, θέλω και τη συνέχεια. Με θύμησε ένα τραγούδι που ο τύπος ξυπνάει ένα πρωί και όλοι οι άνθρωποι είναι εξαφανισμένοι. Edited August 17, 2012 by KELAINO Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rearden Steel Posted August 17, 2012 Author Share Posted August 17, 2012 Προστέθηκαν οι επόμενες σκηνές KELAINO!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted August 17, 2012 Share Posted August 17, 2012 (edited) Πριν μερικές μέρες είχα διαβάσει τις πρώτες σκηνές και μου άρεσαν πολύ, ήταν ενδιαφέρουσες και ήθελα να μάθω τη συνέχεια. Απόψε διάβασα και τις υπόλοιπες σκηνές που προστέθηκαν και ήρθε κι έδεσε. Σίγουρα θα ήθελα να δω μια τέτοια σειρά! Μόνο που έχω δύο ενστάσεις. Η μία, που είναι πολύ εύκολο να διορθωθεί, είναι η εξής: παρ'όλο που εμείς ως αναγνώστες γνωρίζουμε τα ονόματα των χαρακτήρων από την τέταρτη σκηνή, μια και αναφέρονται, ο τηλεθεατής μέχρι στιγμής δεν έχει μάθει το όνομα του Σάββα. Η άλλη, αν και δεν είμαι πολύ σίγουρη, είναι πως εναλλάσσονται πολλές διαφορετικές σκηνές από το πρώτο κιόλας επεισόδιο (από διάφορους κόσμους και καταστάσεις) που δημιουργούν ένα περίεργο, ετερόκλητο κολάζ. Ωστόσο, αυτό είναι και ατού του σεναρίου, μια και καταλαβαίνεις ότι κάπως συνδέονται όλα αυτά και ότι κάτι θα γίνει σε καθέναν απ'αυτούς τους κόσμους, οπότε έχει σασπένς η υπόθεση. Συνεπώς, πρότασή μου θα ήταν, αν είναι δυνατό, να αφήσεις μερικές σκηνές για αργότερα. Για το τέλος, μια ακόμα παρατήρηση. Η παρακάτω φράση δε μου φαίνεται πολύ έγκυρη, από τη στιγμή που ο Θάνος είναι γιατρός. "ΘΑΝΟΣ: Όχι, αποκλείεται… Έχω ακούσει και για κάποιο σύνδρομο που κοιμάσαι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί κανένας να σε ξυπνήσει… αλλά δεν είμαι σίγουρος… Πρέπει να την πάμε σε ένα νοσοκομείο και θα δούμε…." I'll stay tuned! Edited August 17, 2012 by Lady Nina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rearden Steel Posted August 17, 2012 Author Share Posted August 17, 2012 Πριν μερικές μέρες είχα διαβάσει τις πρώτες σκηνές και μου άρεσαν πολύ, ήταν ενδιαφέρουσες και ήθελα να μάθω τη συνέχεια. Απόψε διάβασα και τις υπόλοιπες σκηνές που προστέθηκαν και ήρθε κι έδεσε. Σίγουρα θα ήθελα να δω μια τέτοια σειρά! Ω, σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Η μία, που είναι πολύ εύκολο να διορθωθεί, είναι η εξής: παρ'όλο που εμείς ως αναγνώστες γνωρίζουμε τα ονόματα των χαρακτήρων από την τέταρτη σκηνή, μια και αναφέρονται, ο τηλεθεατής μέχρι στιγμής δεν έχει μάθει το όνομα του Σάββα. Wow! Δεν το ειχα προσέξει. Η άλλη, αν και δεν είμαι πολύ σίγουρη, είναι πως εναλλάσσονται πολλές διαφορετικές σκηνές από το πρώτο κιόλας επεισόδιο (από διάφορους κόσμους και καταστάσεις) που δημιουργούν ένα περίεργο, ετερόκλητο κολάζ. Ωστόσο, αυτό είναι και ατού του σεναρίου, μια και καταλαβαίνεις ότι κάπως συνδέονται όλα αυτά και ότι κάτι θα γίνει σε καθέναν απ'αυτούς τους κόσμους, οπότε έχει σασπένς η υπόθεση. Συνεπώς, πρότασή μου θα ήταν, αν είναι δυνατό, να αφήσεις μερικές σκηνές για αργότερα. Οι διαφορετικοί κόσμοι είναι δύο. Ο ένας περιγράφεται στις 3 πρώτες σκηνές και ο άλλος στις υπόλοιπες. Η τύπισσα που βρίσκεται στο αμάξι, είναι από τον ίδιο κόσμο του Μπάμπη, απλά σε κάποιον άλλο δρόμο. Θα υπάρξουν και αρκετά άλλα σκηνικά από αυτόν τον κόσμο, πριν εμφανιστεί ξανά ο άλλος. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπερδευτεί ο θεατής. Για το τέλος, μια ακόμα παρατήρηση. Η παρακάτω φράση δε μου φαίνεται πολύ έγκυρη, από τη στιγμή που ο Θάνος είναι γιατρός. "ΘΑΝΟΣ: Όχι, αποκλείεται… Έχω ακούσει και για κάποιο σύνδρομο που κοιμάσαι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί κανένας να σε ξυπνήσει… αλλά δεν είμαι σίγουρος… Πρέπει να την πάμε σε ένα νοσοκομείο και θα δούμε…." Δηλαδή εννοείς ότι θα έπρεπε να καταλάβει αμέσως αν έχει αυτό το σύνδρομο, επειδή είναι γιατρός; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted August 17, 2012 Share Posted August 17, 2012 Η άλλη, αν και δεν είμαι πολύ σίγουρη, είναι πως εναλλάσσονται πολλές διαφορετικές σκηνές από το πρώτο κιόλας επεισόδιο (από διάφορους κόσμους και καταστάσεις) που δημιουργούν ένα περίεργο, ετερόκλητο κολάζ. Ωστόσο, αυτό είναι και ατού του σεναρίου, μια και καταλαβαίνεις ότι κάπως συνδέονται όλα αυτά και ότι κάτι θα γίνει σε καθέναν απ'αυτούς τους κόσμους, οπότε έχει σασπένς η υπόθεση. Συνεπώς, πρότασή μου θα ήταν, αν είναι δυνατό, να αφήσεις μερικές σκηνές για αργότερα. Οι διαφορετικοί κόσμοι είναι δύο. Ο ένας περιγράφεται στις 3 πρώτες σκηνές και ο άλλος στις υπόλοιπες. Η τύπισσα που βρίσκεται στο αμάξι, είναι από τον ίδιο κόσμο του Μπάμπη, απλά σε κάποιον άλλο δρόμο. Θα υπάρξουν και αρκετά άλλα σκηνικά από αυτόν τον κόσμο, πριν εμφανιστεί ξανά ο άλλος. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπερδευτεί ο θεατής. Το κατάλαβα πως η κοπέλα είναι από τον ίδιο κόσμο, αλλά μου φάνηκε πως ίσως ανοίγονται πολλά μέτωπα. Αλλά να μου πεις, έτσι είναι οι σειρές, οπότε μάλλον επηρεάστηκα από τη διηγηματογραφία. So, you know better! Αλλά μια και την αναφέραμε αυτή τη σκηνή, νομίζω πως θα χρειαστεί λίγη προσοχή, ώστε ο αριθμός των αυτοκινήτων να συνάδει με το ότι ήταν βράδυ όταν έγινε ό,τι έγινε. Για το τέλος, μια ακόμα παρατήρηση. Η παρακάτω φράση δε μου φαίνεται πολύ έγκυρη, από τη στιγμή που ο Θάνος είναι γιατρός. "ΘΑΝΟΣ: Όχι, αποκλείεται… Έχω ακούσει και για κάποιο σύνδρομο που κοιμάσαι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί κανένας να σε ξυπνήσει… αλλά δεν είμαι σίγουρος… Πρέπει να την πάμε σε ένα νοσοκομείο και θα δούμε…." Δηλαδή εννοείς ότι θα έπρεπε να καταλάβει αμέσως αν έχει αυτό το σύνδρομο, επειδή είναι γιατρός; Όχι, δεν αναφέρεται εκεί η παρατήρηση. (Εδώ πολλές φορές οι γιατροί κάνουν και ξανακάνουν εξετάσεις και δε βρίσκουν τι έχεις! ) Η παρατήρηση έγκειται στο ότι η φράση αυτή, όπως είναι γραμμένη, παραπέμπει σε κάποιον άσχετο με την ιατρική. Όταν διάβασα τη φράση, ξανακοίταξα το όνομα περιμένοντας να δω πως το λέει ο Μπάμπης, να φανταστείς. Ένας γιατρός θα έλεγε αυτό "Θα μπορούσε να έχει το σύνδρομο Τάδε, που σημαίνει ότι κοιμάσαι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί κανένας να σε ξυπνήσει." αντί για αυτό "Έχω ακούσει και για κάποιο σύνδρομο που κοιμάσαι τόσο βαθιά, που δεν μπορεί κανένας να σε ξυπνήσει… αλλά δεν είμαι σίγουρος…" Κατάλαβες; Άσχετο: Κάτι μου λέει πως δεν έπρεπε να σβήσουν τα κεριά, γιατί η κοπέλα είναι καλή και τα κεριά την προστάτευαν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rearden Steel Posted August 18, 2012 Author Share Posted August 18, 2012 Noμίζω ότι έχεις δίκιο για τη φράση αυτή... Σαν γιατρός (και μάλιστα καλός, όχι ό,τι κι ό,τι) θα έπρεπε να το γνωρίζει 100% το σύνδρομο. Άσχετο: Κάτι μου λέει πως δεν έπρεπε να σβήσουν τα κεριά, γιατί η κοπέλα είναι καλή και τα κεριά την προστάτευαν! Τί συμβολισμός είναι αυτός; Το λες επηρεασμένη από κάτι άλλο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted August 19, 2012 Share Posted August 19, 2012 1) Noμίζω ότι έχεις δίκιο για τη φράση αυτή... Σαν γιατρός (και μάλιστα καλός, όχι ό,τι κι ό,τι) θα έπρεπε να το γνωρίζει 100% το σύνδρομο. 2) Τί συμβολισμός είναι αυτός; Το λες επηρεασμένη από κάτι άλλο; 1) Δες και Dr House για ιδέες! 2) Δεν είναι κάποιος συμβολισμός, απλό ψυχανέμισμα ήταν. Πάντα μου αρέσει να κάνω προβλέψεις στις σειρές που βλέπω και το διασκεδάζω όταν πέφτω μέσα. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι το είπα επηρεασμένη από κάτι άλλο, όχι συνειδητά τουλάχιστον, αν και -εδώ που τα λέμε- σε ο,τιδήποτε σκεφτόμαστε, λέμε ή κάνουμε είμαστε επηρεασμένοι από κάτι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.