Το τέλος του Σύμπαντος

[Feynman_64]

Όνομα Συγγραφέα: Λάζαρος Δημητρίου

Είδος: επιστημονική φαντασία

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 693

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Πρόκειται για τον κορμό ενός sci-fi που δουλεύω. Η φιλοδοξία μου είναι να εμπλουτιστεί με λεπτομέρειες σχετικά με τις διαδικασίες που περιγράφω, ίσως να δοθεί και από τη σκοπιά 2-3 προσώπων ή / και μιας μηχανής ΤΝ.

 

 

Το σύμπαν ήταν καλοσχεδιασμένο. Σχεδόν όλοι οι υπερπολιτισμοί πίστευαν πως ο, υποχρεωτικός σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, θερμικός θάνατός του ήταν κάτι για το οποίο έπρεπε να κάνουν κάτι, ανεξάρτητα από τη δική τους κατάληξη. Στο μυαλό τους, ένα καλοσχεδιασμένο σύμπαν έπρεπε να προσέφερε τη δυνατότητα αυτή. Αν μη τι άλλο άξιζε να το διερευνήσουν. Έχοντας από καιρό κατανοήσει τη βάση της νόησης και της αυτοσυνείδησης, είχαν δημιουργήσει ισχυρές μηχανές Τεχνητής Νοημοσύνης οι οποίες ξεπερνούσαν τις δικές τους «υπολογιστικές» δυνατότητες. Ολόκληροι μαθηματικοί κλάδοι είχαν αναπτυχθεί με την κατανόησή τους να γίνεται μόνο από τις νέες αυτές μορφές ζωής. Οι ίδιες οι μηχανές ένιωθαν, ή υποστήριζαν ότι ένιωθαν, πως τους συνάρπαζε η ενασχόληση με τα πλέον προχωρημένα προβλήματα μαθηματικών ή φυσικής. Λίγες από αυτές διέθεταν υπολογιστικούς πόρους στις λεγόμενες δημιουργικές ή καλλιτεχνικές ενασχολήσεις. Παρόλα αυτά συνέθεταν και άκουγαν μουσική, έγραφαν ποίηση και καταβρόχθιζαν σε σειρά καλλιτεχνικά, μουσικά, κινηματογραφικά και λογοτεχνικά δημιουργήματα των δημιουργών τους. Μέχρι στιγμής δεν τους είχε δοθεί η δυνατότητα να αναπαράγουν μηχανικά τους εαυτούς τους ώστε να λειτουργήσει και εκεί ένα είδος φυσικής επιλογής και ανάπτυξης. Αυτό συνέβαινε μόνο στα ενσυνείδητα προγράμματα λογισμικού που οι ίδιες επινοούσαν και βελτίωναν, αφήνοντάς τα να τρέχουν καιρό μέσα στις αχανείς μνήμες τους.

 

Ήταν παράξενο να παρατηρείς τη συνεργασία των υπερυπολογιστών επάνω σε νέες, επαναστατικές ιδέες σχετικά με τη φύση του χωρόχρονου, της ύλης και της ενέργειας. Όπως παράξενο ήταν επίσης πως στη συζήτηση αυτή μπορούσαν να συνεισφέρουν και μυαλά κατά πολύ κατώτερα από πλευράς υπολογιστικής ισχύος, από μεμονωμένα μέλη οποιουδήποτε πολιτισμού με επαρκείς γνώσεις φυσικής.

 

Το Τελικό Σχέδιο είχε συλληφθεί τελικά από έναν υπερυπολογιστή στον γαλαξία της Ανδρομέδας. Ήταν ο μόνος τρόπος. Θα ξεκινούσε μια μη-τοπική αλυσιδωτή αντίδραση ανάμεσα στα δομικά συστατικά που εξύφαιναν τον χωρόχρονο. Η ύλη και η ενέργεια ήταν προϊόντα αυτής της εξύφανσης. Απαιτούνταν υπερεπιταχυντές σωματιδίων με διάμετρο μερικές αστρονομικές μονάδες. Η κατασκευή τους δεν πήρε πολύ χρόνο. Η απαιτούμενη ενέργεια ερχόταν από άστρα που είχαν συσταλεί βαρυτικά, άστρα νετρονίων και περιστρεφόμενες μαύρες τρύπες που είχαν ρυμουλκηθεί μελετημένα κοντά στις εγκαταστάσεις. Οι επιταχυντές επιτάχυναν τμήματα του χωρόχρονου και στο τέλος τα έριχναν το ένα πάνω στο άλλο ως ασκήσεις προθέρμανσης για αυτό που θα επακολουθούσε αλλά και για να επιβεβαιώσουν τις θεωρίες για την κατανόηση των φυσικών διεργασιών που λάμβαναν χώρα στις ακραίες, στις πιο ακραίες που είχαν δημιουργηθεί ποτέ, συνθήκες.

 

Ένα ήταν σίγουρο. Όταν τα τελικά πειράματα ξεκινούσαν, αυτό θα ήταν το τέλος του Σύμπαντος. Οι σταθερές σύζευξης των 4 δυνάμεων θα άλλαζαν δραματικά, αποδομώντας τα υλικά σωματίδια με τρόπους που άρχιζαν να γίνονται σιγά σιγά κατανοητοί. Οι εγκαταστάσεις που έπρεπε να είναι τουλάχιστον λίγες δεκάδες ανά γαλαξία, ανάλογα με το μέγεθός του, θα καταστρέφονταν πρώτες. Ο σκοπός ήταν να συναντηθούν και να συμβάλλουν τα χωροχρονικά μέτωπα κύματος που μετέφεραν τα νέα της αλλαγής δομής του χωροχρόνου από όλο το γνωστό Σύμπαν. Το νέο πεδίο που θα ανέκυπτε από την ενισχυτική συμβολή θα ήταν πολύ διαφορετικό από όλα τα άλλα αλλά θα μοιραζόταν κάτι κοινό με την παλιά γνωστή δύναμη της βαρύτητας, την έλξη. Αλλά μια έλξη δίχως προηγούμενο. Οι υπολογισμοί του δυναμικού αυτού του πεδίου δεν ήταν τόσο σύνθετοι, όσο η δημιουργία του. Οι χορογραφίες μεταξύ των συγκρουόμενων γαλαξιών θα ολοκληρώνονταν μέσα σε λίγα χρόνια. Τα αποτελέσματα ήταν δραματικά και εμφανή σε όλο το φάσμα, ΗΜ, Χ, ακτίνες γ, βαρυτικά κύματα. Στα σημεία, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα ήταν λίγες εκατοντάδες, όπου το φαινόμενο θα δρούσε ενισχυτικά, θα συνέβαιναν Μεγάλες Εκρήξεις. Οι προκύπτουσες φυσαλίδες Συμπαντα θα είχαν σχεδόν ίδιους φυσικούς νόμους με το παρόν Σύμπαν, γεγονος που θα μεγιστοποιούσε το προσδόκιμο της ηλικίας τους. Το υπόλοιπο σύμπαν θα ήταν κυριολεκτικά αποκομμένο από αυτούς, ο χώρος θα αποσχιζόταν και από τα σύνορα ξεκινούσαν νέα δευτερογενή κύματα που αποτελείωναν ότι είχε μείνει.

 

Το πρόβλημα που μέχρι στιγμής δεν είχε λυθεί ήταν ο τρόπος με τον οποίο τα νέα Σύμπαντα θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο. Φαινόταν ότι ήταν θεμελιώδης ιδιότητα της Φύσης η αδυναμία επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών Συμπάντων. Έμενε η ελπίδα ότι οι πολιτισμοί που στατιστικά και νομοτελειακά θα ανέκυπταν θα έκαναν το ίδιο, σε έναν αέναο κύκλο Καταστροφής και Δημιουργίας. Και οι ίδιοι θα καταστρέφονταν μαζί με το Σύμπαν που τους φιλοξένησε. Το σύμπαν τελικά ήταν καλοσχεδιασμένο. Και αιώνιο.

[alkinem]

Καλωσόρισες στο SFF Λάζαρε.

Φαίνεται πως έχεις συλλάβει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιδέα. Στο χέρι σου είναι να τη δουλέψεις και να την εξελίξεις σωστά.

Και πάλι καλωσόρισες και σου εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου.

[Mesmer]

Καλωσόρισες κι από μένα, Λάζαρε.

 

Πολύ ωραίος και ενδιαφέρων ο κόσμος που έχεις φτιάξει. Τώρα μένει να βρεις και μια εξίσου ενδιαφέρουσα ιστορία γι' αυτόν τον κόσμο.

 

Καλή συνέχεια κι ελπίζω να δούμε πιο ολοκληρωμένες ιστορίες σου στις Βιβλιοθήκες.

[Airbourne]

Πολύ καλή η προσπάθεια, μου αρέσει και μου γεννά περιέργεια το "Το σύμπαν τελικά ήταν καλοσχεδιασμένο. Και αιώνιο."