Cassandra Gotha Posted August 29, 2012 Share Posted August 29, 2012 “Καμιά φορά ξεχνιέμαι στο δρόμο για το σπίτι”, είπε η Μίρα ενώ έλυνε τις κοτσίδες της. Ο Ίνσι δε μίλαγε, καθόταν σταυροπόδι σ' εκείνο το μπαλωμένο μαξιλάρι που κουβαλούσε πάντα μαζί του. Όταν έβαζε τον πισινό του σ' εκείνο το μαξιλάρι, όλοι τό 'ξεραν, μόνο άκουγε πια. “Είναι τόσο όμορφα με το φεγγάρι, βλέπεις τα πάντα, αλλά αλλαγμένα. Σαν να κάθονται πιο ελαφριά πάνω στη γη. Όμως σε βλέπουν κι αυτά, ολοκάθαρα, κι έτσι υπάρχει μια αλληλοσυνενόηση με τον κόσμο”. Ξετύλιξε και τη δεύτερη κοτσίδα της και πέταξε τα ρούχα της κατάχαμα. Πλησίασε τον Ίνσι σκεπτόμενη ακόμα τις στέγες τις φωτισμένες από την πανσέληνο, με τους γάτους να σέρνονται πάνω τους άρρωστοι από πόθο, τις σκιές των δέντρων στον μαντρότοιχο να παίζουν 'κείνο το παιχνίδι, τα πόδια της να αφήνουν σκοτεινά ίχνη στην ολόλευκη άμμο και τον αέρα που έπαιξε όλο το βράδυ με τις πλεξούδες της στην πλάτη. Ο Ίνσι της χαμογέλασε, και με μια κίνηση που θύμιζε πεφταστέρι έβγαλε τον χιτώνα του πάνω απ' το κεφάλι. Τότε εκείνη κάθισε πάνω στα σταυρωμένα πόδια του και τον φίλησε στο στόμα. Η Μίρα και ο Ίνσι άκουσαν την κουκουβάγια πού 'κοβε βόλτες στο φαράγγι. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted August 29, 2012 Share Posted August 29, 2012 (edited) Ποτισμένο από άρωμα λωτών και δροσερές πνοές κάμα σούτρα. Ιδιαίτερα ευχάριστο. Στην αρχή πίστεψα ότι είναι κάποιο αυθεντικό Ινδικό κείμενο. Υ.Γ. Μ' αρέσουν και τα ονόματά σου (γενικά). Edited August 29, 2012 by Πυθαρίων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 31, 2012 Share Posted August 31, 2012 Όμορφο, σύντομο, ωραίες εικόνες. Σχεδόν σαν σύνολο από haiku. Πράγματι τα όνοματα είναι επίσης όμορφα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 31, 2012 Author Share Posted August 31, 2012 Ευχαριστώ. (Κάτι μου συμβαίνει τελευταία, έχω γίνει πολύ ευαίσθητη, μα κοίτα τι γράφω! ) Μόλις πρόσεξα και δυο πραγματάκια που θέλω να διορθώσω: ένα "ν" στην αλληλοσυννενόηση και το "θύμιζε πεφταστέρι" να γίνει "θύμισε". (Καλύτερο, ε; ) Πάω στο αρχείο μου τώρα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 31, 2012 Share Posted August 31, 2012 Πανέμορφο, Άννα. Το ζήλεψα, και το ένιωσα σαν σωτήριο βότανο, που ο χυμός του θα με έβγαζε από αυτή την καταραμένη νάρκη που έχει πέσει πάνω μου και μ'εμποδίζει να γράφω. Να βρω πρώτα το κουράγιο να διαβάζω, κυρίως διαμαντάκια σαν αυτό. Να μας δώσεις πολλά τέτοια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 31, 2012 Share Posted August 31, 2012 Γιατί δεν σου είπα άραγε προχτές πόσο μου άρεσε αυτό εδώ το σφηνάκι? Δεν μπορώ να θυμηθώ. Θα σου πω τώρα αφού ρωτάς: Πολύ πολύ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted September 1, 2012 Share Posted September 1, 2012 Μόλις πρόσεξα και δυο πραγματάκια που θέλω να διορθώσω: ένα "ν" στην αλληλοσυννενόηση και το "θύμιζε πεφταστέρι" να γίνει "θύμισε". (Καλύτερο, ε; ) Πάω στο αρχείο μου τώρα! Ίσως κι εκείνο το 'σκεπτόμενη' να μπορούσε να πάει κάπως αλλιώς πχ 'με τη σκέψη της ακόμα σ' εκείνες τις στέγες τις φωτισμένες από την πανσέληνο...' 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted September 2, 2012 Share Posted September 2, 2012 Είναι από τα πιο δύσκολα θέματα. Πώς να μεταφέρει κάποιος σε λέξεις, αυτό που βιώνει, όταν βλέπει τον κόσμο στο φως της πανσέληνου; Εδώ το πετυχαίνεις αρκετά καλά. Ίσως να προτιμούσα να έλλειπε εκείνο το ''είναι όλα τόσο όμορφα με το φεγγάρι'', παραείναι πεζό και κλισέ για να ταιριάξει με το ονειρικό ύφος του υπόλοιπου κείμενου. Ίσως κι εκείνο το 'σκεπτόμενη' να μπορούσε να πάει κάπως αλλιώς πχ 'με τη σκέψη της ακόμα σ' εκείνες τις στέγες τις φωτισμένες από την πανσέληνο...' Καλή ιδέα, παλιά καλή δημοτική, χωρίς τις αγγλιστικές μετοχές. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι έχει ένα ακόμα ''με'' αμέσως μετά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 2, 2012 Author Share Posted September 2, 2012 Ευχαριστώ που ασχολείστε, ε; (Και για τα καλά λόγια. Που με διαβάζετε. Που ανοίγετε το τόπικ. ). ( "Είναι τόσο όμορφα..." Αυτές οι απλοϊκές κουβέντες καμιά φορά μ' αρέσουν. Αναλόγως το κείμενο βέβαια, σ' αυτό εδώ βρίσκω ότι καλά ταιριάζει, είναι κάτι αυθόρμητο - που θέλω να φαίνεται αυθόρμητο και όχι λογοτεχνικό. Ευχαριστώ). Αυτό το "σκεπτόμενη" ναι, δεν μου αρέσει και τόσο, κάτι πρέπει να κάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted September 2, 2012 Share Posted September 2, 2012 (edited) Σαν να κάθονται πιο ελαφριά πάνω στη γη. Όντως, πολύ ωραίο σφηνάκι! Edited September 2, 2012 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted September 6, 2012 Share Posted September 6, 2012 Με μια λέξη: ονειρικό! Ελπίζω η επιρροή της ποίησης να διαρκέσει και να μας χαρίσεις κι άλλα τέτοια διαμαντάκια (στο μέγεθος, όχι στην αξία), Άννα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.