Μια ιστορία σαν σενάριο για κόμικ...

[Skiagraphy]

Όνομα Συγγραφέα: Skiagraphy

Είδος: modern fantasy (νομίζω)

Βία; Ναι (υπαινίσσεται)

Σεξ; Ναι (υπαινίσσεται)

Αριθμός Λέξεων: Περίπου 3000 (ελπίζω να μην το παράκανα)

Αυτοτελής; Οχι. Είναι μόνο το πρώτο επεισόδιο (που δεν έχει σεξ και βία).

Σχόλια: Θα ήθελα να μου πείτε μια γνώμη, κυρίως για το αν σας είναι εύκολο να παρακολουθήσετε μια ιστορία σε τέτοια διαλογική μορφή. Αν κάποιος θέλει να δει και τα επόμενα επεισόδια μπορεί να μπει στο μπλογκ μου (http://skiagraphy.wordpress.com/)

Ευχαριστώ

 

 

 

 

(Στην εγκαταλελειμμένη βιβλιοθήκη του Ιδρύματος που αράζουν συνήθως)

ΑΓΙΩ:

Ωχ, γιατί έτσι φρικαρισμένος; Τι έπαθες;

ΜΑΡΚΟΣ:

Άγιω, κάτι συνέβη.

ΓΑΤΟΣ:

Τι;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ε…

ΓΑΤΟΣ:

Τι; Δεν θες να το πεις μπροστά μας;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ε…

ΓΑΤΟΣ:

Ρε Μάρκο, μας πληγώνει αυτό. Από πότε σταμάτησες να μας εμπιστεύεσαι;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ε… Δεν είναι αυτό. Αλλά….

ΝΤΙΝΟΣ:

Μίλα ρε, μας έσκασες.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ρε παιδιά, κάτι μου συμβαίνει.

ΑΓΙΩ:

Τι;

ΓΑΤΟΣ:

Μην μας τρομάζεις τώρα. Λέγε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν ξέρω. Αλλά κάτι μου συμβαίνει. Κάτι παράξενο.

ΑΓΙΩ:

Μάρκο. Μίλα. Χάνω την υπομονή μου.

ΜΑΡΚΟΣ:

…Εντάξει. Αλλά μην με κοιτάξετε σαν τρελό πάλι. Σας λέω την αλήθεια.

ΑΓΙΩ:

Εντάξει. Λέγε. Αμάν πια!

ΜΑΡΚΟΣ:

Ήμουν με την Μαρίζα και …

ΑΓΙΩ:

Εντάξει, καταλάβαμε. Παρακάτω.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ναι. Λοιπόν, ξαφνικά ένιωσα περίεργα…

ΓΑΤΟΣ:

Α, αυτό είναι. Καλά μην ανησυχείς. Όλοι έτσι νιώθουν...

ΑΓΙΩ:

Ρε Γάτε, σκάσε να μας πει. Λέγε.

ΜΑΡΚΟΣ:

…Ένιωσα σα να ήθελα να την δαγκώσω.

ΑΓΙΩ:

Ε, δεν είναι φοβερό αυτό. Μπορεί να συμβεί.

ΓΑΤΟΣ:

Είσαι και βιτσιόζος, τόσο δα παιδί.

ΑΓΙΩ:

Γάτε, σκάσε. Μάρκο, το να δαγκώσεις κάποιον είναι έκφραση πάθους.

ΝΤΙΝΟΣ:

Δεν είσαι ο μόνος που το παθαίνει, οπότε μην τρελαίνεσαι.

ΜΑΡΚΟΣ:

Όλοι το παθαίνουν;

ΑΓΙΩ:

Ναι. Καμιά φορά.

ΜΑΡΚΟΣ:

Με δόντια;

ΑΓΙΩ:

Ε, πως θα δαγκώσεις κάποιον χωρίς δόντια.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ναι, αλλά τα δικά μου μεγάλωσαν.

ΑΓΙΩ:

Τι;

ΜΑΡΚΟΣ:

Μεγάλωσαν. Στα καλά καθούμενα.

ΑΓΙΩ:

Έλα, ρε Μάρκο, μέσα στο πάθος απλά μπερδεύτηκες και ένιωσες έτσι.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ρε, δεν μπερδεύτηκα αφού είχαν γίνει ΤΟΣΑ! Τρέχοντας έφυγα για να μην με δει. Θα νομίζει ότι είμαι τρελός τώρα.

ΝΤΙΝΟΣ:

Ρε Μάρκο, τι λες;

ΜΑΡΚΟΣ:

Την αλήθεια σας λέω. Μεγάλωσαν και ένιωθα περίεργα. Σα να με γαργαλούσαν και ήθελα οπωσδήποτε να δαγκώσω κάτι. Και ήταν πολύ έντονο και εντελώς τρομαχτικό. Μόνο όταν έφυγα και ηρέμησα έφυγε η ταραχή αλλά μετά δεν υπήρχαν και τα δόντια. Ήταν κανονικά πάλι.

ΑΓΙΩ:

Τι λες;

ΜΑΡΚΟΣ:

Την αλήθεια. Μεγάλωσαν και μετά ξανάγιναν κανονικά. Δεν σας λέω μπαρούφες. Το ένιωσα.

ΑΓΙΩ:

Ρε, μήπως σου φάνηκε;

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι μου φάνηκε; Αφού τα άγγιζα. Και ήταν μυτερά και κοφτερά σαν άγριου ζώου. Τρύπησα την γλώσσα μου πάνω τους.

ΑΓΙΩ:

Δεν γίνεται αυτό. Έλα να ρίξω μια ματιά.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τώρα είναι κανονικά πάλι. Να, αυτά τα δύο ήταν.

ΑΓΙΩ:

Ρε, δεν φαίνεται τίποτα. Μια χαρά είναι.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τώρα. Πριν ήταν τεράστια.

ΑΓΙΩ:

Δάγκωσέ με μια.

ΜΑΡΚΟΣ:

Εσένα;

ΑΓΙΩ:

Ναι. Να δούμε μήπως ξαναμεγαλώσουν.

ΜΑΡΚΟΣ:

Άντε ρε, που θα κάτσω να σε δαγκώσω.

ΑΓΙΩ:

Μάρκο, άσε τα κολλήματα να δούμε τι τρέχει. Δάγκωσε το χέρι μου, πες ότι κάνουμε καυγά και οι δαγκωματιές επιτρέπονται.

ΜΑΡΚΟΣ:

…

ΑΓΙΩ:

Δεν έγινε τίποτα. Πάλι κανονικά είναι. Και δεν ένιωσα παράξενη την δαγκωματιά.

ΓΑΤΟΣ:

Ρε Άγιω. Μήπως χρειάζεται κάτι πιο αισθησιακό για να δουλέψει. Μήπως δεν λειτουργεί όταν είναι βίαιος ή ήρεμος. Μήπως συμβαίνει μόνο όταν ερεθίζεται.

ΜΑΡΚΟΣ:

Λες να είμαι ανώμαλος;

ΑΓΙΩ:

Ρε Μάρκο, έχεις δει πολλούς ανώμαλους να πετάνε ξαφνικά δόντια.

ΓΑΤΟΣ:

Αν είναι βρικόλακες.

ΑΓΙΩ:

Σου φαίνεται για πεθαμένος; Μην του βάζεις ιδέες κι εσύ.

ΓΑΤΟΣ:

Αφού ρε, μόνο βρικόλακες πετάνε δόντια και μετά τα ξαναβάζουν μέσα.

ΑΓΙΩ:

Κόφτε τις βλακείες. Σας έχουν χαζέψει κάτι ταινίες.

ΓΑΤΟΣ:

Ε, τότε, τι έχει;

ΑΓΙΩ:

Ξέρω ‘γω; Κάποια γενετική ανωμαλία.

ΜΑΡΚΟΣ:

Λες να είμαι μεταλλαγμένος;

ΓΑΤΟΣ:

Ναι, όπως οι Xmen. Καλά που εσύ του βάζεις φυσιολογικές ιδέες, ρε Άγιω.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι έχω;

ΑΓΙΩ:

Τίποτα, σκάσε. Θα δούμε. Μπορεί να ήταν τυχαίο και να μην σου ξανασυμβεί.

ΜΑΡΚΟΣ:

Εγώ πάντως δεν ξαναβγαίνω με την Μαρίζα.

ΑΓΙΩ:

Τι λες, ρε ηλίθιε; Θα τα χαλάσεις με το κορίτσι επειδή σου μπήκαν ιδέες;

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν θέλω να το ξαναπάθω.

ΑΓΙΩ:

Ε, και πως την είδες; Δεν θα ξαναγγίξεις κοπέλα για να μην το ξαναπάθεις; Πας καλά;

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν τα είδες εσύ πως ήταν. Εγώ δεν το ξαναπαθαίνω αυτό. Τέλος!

ΑΓΙΩ:

Σκάσε, ρε. Έχω μια ιδέα.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι ιδέα. Δεν μου αρέσει το ύφος σου, Άγιω. Φαίνεται πολύ κακή ιδέα.

ΑΓΙΩ:

Σκάσε και άκου. Κλείσε ραντεβού με την Μαρίζα κανονικά. Αλλά θα την φέρεις εδώ. Και εμείς θα παρακολουθούμε.

ΓΑΤΟΣ:

Μπράβο, Άγιω. Ματάκιας δεν είχα γίνει ακόμα, μου έλειπε για να συμπληρώσω.

ΑΓΙΩ:

Θα σκάσεις καμιά φορά; Θα δούμε αν θα σου συμβεί πάλι και αν σου συμβεί θα έρθεις κατευθείαν σε εμάς να τσεκάρουμε αν πραγματικά συμβαίνει κάτι ή αν είναι η ιδέα σου. Μετά βλέπουμε. Εντάξει;

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν είναι σωστό, ρε παιδιά.

ΑΓΙΩ:

Σκάσε. Λοιπόν, εντάξει;

ΜΑΡΚΟΣ:

Καλά. Αλλά μην με κάνετε ρεζίλι. Μην καταλάβει τίποτα.

ΑΓΙΩ:

Άστο πάνω μας.

ΜΑΡΚΟΣ:

Αυτό φοβάμαι…

---

(Στην καβάτζα δίπλα στην βιβλιοθήκη)

ΜΑΡΚΟΣ:

Να το! Σας το είπα. Κοίτα.

ΝΤΙΝΟΣ:

Ρε, αλήθεια έλεγε. Μεγάλωσαν και είναι σαν βρικόλακας.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι έχω;

ΑΓΙΩ:

Σκάσε. Αφήστε με να σκεφτώ.

ΓΑΤΟΣ:

Μην τα αγγίζεις, ρε. Αν έχουν δηλητήριο;

ΑΓΙΩ:

Λες;

ΓΑΤΟΣ:

Σε ένα βρικολιάρικο που είδα πάντως, δεν γινόντουσαν μυτερά αλλά είχαν δηλητήριο τέρμα.

ΝΤΙΝΟΣ:

Και σε ένα άλλο αν σε άγγιζαν γινόσουν κι εσύ βρικόλακας.

ΑΓΙΩ:

Ρε, πάτε καλά; Συγκεντρωθείτε.

ΓΑΤΟΣ:

Αφού σαν βρικόλακας είναι.

ΜΑΡΚΟΣ:

…λες να είμαι βρικόλακας;…

ΑΓΙΩ:

Ρε, μην κλαις. Δεν υπάρχουν βρικόλακες.

ΓΑΤΟΣ:

Ίδιος είναι όμως.

ΑΓΙΩ:

Θα σκάσεις καμιά ώρα; Τον βλέπεις για πεθαμένο; Ή λες να τον δάγκωσε βρικόλακας; Σοβαρευτείτε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι θα κάνω; Τι έχω;

ΑΓΙΩ:

Σκάσε κι εσύ. Σταμάτα να κλαις. Δεν θα είναι τίποτα. Μπορεί να είναι κάποια περίεργη κληρονομικότητα. Ή κάτι γενετικό.

ΣΑΝΤΟ:

Ο πατέρας σου μπορεί να ξέρει αν είναι κάτι που υπάρχει στην οικογένειά σας.

ΑΓΙΩ:

Που να τον βρούμε τον πατέρα του, ρε Σάντο; Λες κι εσύ κάτι άκυρα, ώρες-ώρες.

ΣΑΝΤΟ:

Να τον πάρουμε τηλέφωνο. Ίσως ήρθε η ώρα να τον αναζητήσουμε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Όχι! Ειδικά τώρα που έχω κι αυτό. Δεν έφτανε που ήμουνα κρατούμενος να με βρει και ανώμαλο, πάει πολύ. Με τίποτα!

ΑΓΙΩ:

Ρε Μάρκο, μην κλαις. Δεν θα κάνουμε τέτοιο πράγμα. Μια βλακεία είπε. Ηρέμησε.

ΣΑΝΤΟ:

Συγνώμη. Απλά μια ιδέα ήταν. Γράψε λάθος.

ΑΓΙΩ:

Μικραίνουν σιγά-σιγά. Κοίτα.

ΓΑΤΟΣ:

Όντως. Ωχ, έγιναν πάλι κανονικά.

ΜΑΡΚΟΣ:

Εντάξει. Τώρα ξέρουμε τι πρέπει να κάνω. Δεν θα ξαναπλησιάσω κορίτσι.

ΑΓΙΩ:

Πας καλά, ρε; Λύση είναι αυτή;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ναι. Δεν ξαναπλησιάζω κανένα. Τέλος.

ΝΤΙΝΟΣ:

Ίσως δεν είναι κακή ιδέα.

ΑΓΙΩ:

Τι του λες κι εσύ, ρε Ντίνο; Μην τον τρελαίνεις. Είναι που ‘ναι.

ΝΤΙΝΟΣ:

Ρε, κάτσε. Μπορεί να είναι κάτι που συμβαίνει στην εφηβεία. Πολλά παιδιά έχουν παράξενα συμπτώματα στην εφηβεία. Μπορεί να είναι κάτι τέτοιο. Αν περάσει την δύσκολη ηλικία μπορεί να εξαφανιστεί κι αυτό.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ναι. Αυτό είναι. Αυτό θα κάνω.

ΝΤΙΝΟΣ:

Δεν είναι και τόσο φοβερό να κάνει υπομονή ένα δύο χρόνια…

ΜΑΡΚΟΣ:

Ναι. Μπορώ να κάνω όση υπομονή χρειαστεί. Δεν με νοιάζει καθόλου…

ΑΓΙΩ:

Να σε δω πως θα χωρίσεις με την Μαρίζα τότε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ε;

ΑΓΙΩ:

Τι ε; Αυτό δεν λες τόση ώρα;

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι θα της πω;

ΑΓΙΩ:

Εμάς ρωτάς;

ΓΑΤΟΣ:

Μάρκο, ό,τι και να της πεις θα την πληγώσει. Οπότε δεν έχει νόημα. Πες, ό,τι να ‘ναι.

ΜΑΡΚΟΣ:

Καλά…

ΑΓΙΩ:

Εκτός κι αν αφεθείς και δεις τι θα γίνει. Αν είναι ένστικτο τότε μπορεί να έχει λόγο που συμβαίνει.

ΓΑΤΟΣ:

Τι λες, ρε Άγιω;

ΑΓΙΩ:

Λέω, ότι του συμβαίνει αντανακλαστικά. Μόλις ένιωσε ευχαρίστηση μάκρυναν τα δόντια του και θέλησε να την δαγκώσει. Μήπως λειτουργεί βάση ενστίκτου; Μήπως το σώμα του, του λέει ότι είναι κάτι που πρέπει να γίνει; Πρέπει να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Έτσι δεν είναι;

ΓΑΤΟΣ:

Κι αν έχει φονικά ένστικτα να τα εμπιστευτεί κι αυτά; Πας καλά; Τι του λες; Κι αν έχει όντως δηλητήριο ή της κάνει κακό; Συγκεντρώσου, Άγιω.

ΑΓΙΩ:

Εντάξει. Δάγκωσε εμένα. Θα γίνω πειραματόζωο να βεβαιωθούμε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Πως θα σε δαγκώσω; Είναι κανονικά πάλι τώρα.

ΑΓΙΩ:

Ωραία. Πήγαινε πάλι μέσα και μόλις ξαναβγούν έλα εδώ.

ΓΑΤΟΣ:

Θα το τρελάνετε αυτό το κορίτσι με το πηγαινέλα.

ΜΑΡΚΟΣ:

Αχ, καλά. Πάω.

…

 

ΑΓΙΩ:

Έτοιμος;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ρε, είσαι σίγουρος;

ΑΓΙΩ:

Όχι, αλλά θα το ρισκάρω. Έλα. Δάγκωσέ με.

ΜΑΡΚΟΣ:

Εντάξει. Αλλά μη μου ζητήσεις τα ρέστα μετά.

ΑΓΙΩ:

Τελείωνε!

ΜΑΡΚΟΣ:

…

ΓΑΤΟΣ:

Ωχ, το κάνει…Δεν σε πονάει;

ΑΓΙΩ:

Όχι. Είναι περίεργο. Με γαργαλάει ευχάριστα και έχει μουδιάσει όλο μου το χέρι. Είναι …απολαυστικό.

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν σε πόνεσα;

ΑΓΙΩ:

Πολύ ελάχιστα, στην αρχή. Αλλά μετά ήταν πολύ ευχάριστο. Εσύ όμως πως ένιωσες;

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν ξέρω. Είχα άγχος να μην σε πονέσω και ήδη μίκραιναν τα δόντια μου. Αλλά η γεύση ήταν πολύ γλυκιά. Μου άρεσε.

ΓΑΤΟΣ:

Ποια γεύση; Τι είχες πιάσει με το χέρι σου, Άγιω;

ΝΤΙΝΟΣ:

Εννοείς την γεύση του αίματος;

ΜΑΡΚΟΣ:

…

ΓΑΤΟΣ:

Σας το ‘πα ότι είναι βρικόλακας. Δεν με πιστεύατε.

ΑΓΙΩ:

Μην αρχίζεις πάλι. Σου άρεσε η γεύση του αίματος;

ΜΑΡΚΟΣ:

Νομίζω. Εκείνη την στιγμή ήταν πολύ γλυκιά.

ΟΛΟΙ:

…

ΜΑΡΚΟΣ:

Είμαι ανώμαλος, έτσι; Δεν είμαι καλά. Το ήξερα.

ΑΓΙΩ:

Σκάσε, γαμώτο. Πολλά ζώα πίνουν αίμα, και υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει η γεύση.

ΜΑΡΚΟΣ:

Άρα, είμαι ανώμαλος.

ΑΓΙΩ:

Μάρκο, θα σε χτυπήσω. Σκάσε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Κι αν όντως σε δηλητηρίασα; Πως ξέρουμε ότι δεν θα πάθεις τίποτα από το δάγκωμα;

ΑΓΙΩ:

Δεν νιώθω περίεργα και η αίσθηση είναι ακόμα ευχάριστη. Μην ανησυχείς. Κάτι άλλο τρέχει εδώ.

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι;

ΑΓΙΩ:

Που ήθελες να δαγκώσεις την Μαρίζα;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ε;

ΑΓΙΩ:

Όταν πρωτοβγήκαν τα δόντια, το ένστικτό σου τι σε οδήγησε να κάνεις;

ΜΑΡΚΟΣ:

Στον λαιμό. Εκεί ήθελα να την δαγκώσω.

ΑΓΙΩ:

Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Μπορεί να έχει επηρεαστεί από ταινίες και από τις βλακείες του Γάτου.

ΓΑΤΟΣ:

Ή επειδή εκεί έχει περισσότερο αίμα και εύκολη πρόσβαση.

ΜΑΡΚΟΣ:

Είμαι ανώμαλος…

ΑΓΙΩ:

Θα σε χτυπήσω. Σταμάτα την κλάψα και πάμε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Που;

ΑΓΙΩ:

Θα κάνουμε ακόμα ένα πείραμα. Πάμε στην αιμοληψία να κλέψουμε μια σακούλα αίμα. Ας δούμε τι θα γίνει αν έχεις όσο αίμα θες στην διάθεσή σου.

…

ΑΓΙΩ:

Πιες το. Του Ντίνου είναι.

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν θέλω.

ΑΓΙΩ:

Αφού είπες σου άρεσε η γεύση.

ΜΑΡΚΟΣ:

Μου άρεσε εκείνη την στιγμή που είχα τα δόντια. Τώρα μυρίζει ανατριχιαστικά και με αηδιάζει. Συγνώμη, Ντίνο. Δεν εννοώ ότι δεν έχεις καλό αίμα, αλλά δεν θέλω να το αγγίξω…

ΑΓΙΩ:

Έχεις αρχίσει να μου σπας τα νεύρα. Ωραία. Μάλλον σου αρέσει το φρέσκο. Πιες από το δικό μου.

ΝΤΙΝΟΣ:

Ρε, τι κάνεις; Γιατί χαρακώνεσαι;

ΑΓΙΩ:

Θέλω να καταλάβω τι γίνεται. Μπορεί να του αρέσει μόνο το φρέσκο.

ΓΑΤΟΣ:

Ή μόνο το δικό σου…

ΑΓΙΩ:

Κόφτο, Γάτε. Έλα. Δοκίμασε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν θέλω. Κι αυτό αηδιαστικό μου φαίνεται τώρα. Μόνο πριν που είχα τα δόντια μου άρεσε, σου λέω.

ΑΓΙΩ:

Τι διάολο, ρε γαμώτο. Τι γίνετε με σένα;

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν ξέρω. Κάτι έχω…

ΑΓΙΩ:

Σκάσε. Μην σε ξανακούσω να κλαψουρίζεις. Θα βρούμε μια άκρη. Μπορεί να θες αίμα μόνο όταν είσαι ξαναμμένος. Μπορεί να είναι μια σεξουαλική τακτική.

ΜΑΡΚΟΣ:

Είμαι ανώμαλος, λοιπόν.

ΑΓΙΩ:

Ε, ναι λοιπόν. Αφού θες να το ακούσεις. Είσαι. Τι να σου πω;

ΜΑΡΚΟΣ:

…

ΝΤΙΝΟΣ:

Ρε, μην κλαις. Κάτι της εφηβείας θα είναι. Είσαι μπερδεμένος, περνάς περίεργη φάση, μεγαλώνεις. Τέτοια. Χαλάρωσε.

ΑΓΙΩ:

Μείνε μακριά από την Μαρίζα και βλέπουμε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Μην το πείτε σε κανέναν. Σας παρακαλώ.

ΑΓΙΩ:

Καλά. Δεν θα το πούμε. Σταμάτα να κλαις.

¯

(Νύχτα στην ταράτσα του Ιδρύματος)

ΣΑΝΤΟ:

Άγιω, πάντως και για τον πατέρα του λέγανε τέτοιες φήμες.

ΑΓΙΩ:

Ναι. Το ξέρω. Έχω ακούσει κι εγώ τις παλιές ιστορίες.

ΣΑΝΤΟ:

Λέγανε ότι όλη η οικογένεια αγαπούσε το αίμα. Λέγανε ότι έπιναν αίμα σαν βρικόλακες.

ΑΓΙΩ:

Μην αρχίσεις κι εσύ. Απλά, κάποια κληρονομική ανωμαλία θα είναι.

ΣΑΝΤΟ:

Ξέρεις ότι οι παλιοί πιστεύανε ότι ήταν αληθινοί βρικόλακες.

ΑΓΙΩ:

Οι παλιοί πιστεύανε και στις νεράιδες. Και δεν υπάρχουν βρικόλακες. Ξεκόλλα.

ΣΑΝΤΟ:

Όλοι ξέρανε ότι ήταν διαφορετικοί, όμως. Τους φοβόντουσαν.

ΑΓΙΩ:

Το ξέρω. Σκάσε. Κάποιος έρχεται.

…

 

ΓΑΤΟΣ:

Τι κάνετε εδώ; Κρύβεστε ή κουτσομπολεύετε;

ΑΓΙΩ:

Το δεύτερο. Εσύ, πως κι από εδώ;

ΓΑΤΟΣ:

Κοροϊδεύεις; Κόψε το ύφος και λέγε.

ΑΓΙΩ:

Τι να πω, ρε Γάτε; Ό,τι ξέρεις, ξέρω.

ΓΑΤΟΣ:

Τι μουρμουράτε μεταξύ σας εδώ πάνω τότε; Εμείς δεν ανησυχούμε; Δεν έχουμε δικαίωμα να ξέρουμε;

ΑΓΙΩ:

Ούτε εμείς ξέρουμε, ρε Γάτε. Χαλάρωσε. Υποθέσεις κάνουμε.

ΓΑΤΟΣ:

Ωραία. Έχω κι εγώ μια υπόθεση.

ΑΓΙΩ:

Για να την ακούσουμε.

ΓΑΤΟΣ:

Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Είναι αφύσικα όμορφος, τον ενοχλεί στα μάτια το έντονο φως, βλέπει τέλεια στο σκοτάδι, θεραπεύεται αμέσως όσο κι αν έχει χτυπήσει, πηδάει τρεις ορόφους κάτω και δεν παθαίνει τίποτα, είναι υπερβολικά δυνατός για μια σταλιά παιδί, είναι υπερβολικά γρήγορος όταν αγριεύει, έχει αυτό το βλέμμα που σου κόβει τα πόδια και τώρα βγάζει και μυτερά δόντια όταν ερεθίζεται. Και του αρέσει και η γεύση του αίματος όσο τα έχει. Αν δεν είναι αυτό βρικόλακας, τότε τι είναι;

ΑΓΙΩ:

Ωραία, ρε Γάτε. Άκου και μένα τότε. Είναι ζωντανός, μεγαλώνει κανονικά, τρώει κανονικά, ζει κανονικά, πηγαίνει τουαλέτα κανονικά, λειτουργεί το σώμα του κανονικά, δεν τον πειράζει το φως της μέρας, δεν τον πειράζουν οι σταυροί και οι εκκλησίες, δεν του αρέσει το αίμα όταν δεν έχει τα δόντια και τα δόντια τα πέταξε ξαφνικά, μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχε τέτοιο θέμα και αν τον είχε δαγκώσει κάτι παράξενο θα το ήξερε.

ΓΑΤΟΣ:

Ε, τότε τι είναι, ρε Άγιω;

ΑΓΙΩ:

Ξέρω ‘γώ; Ο Σπάιντερμαν.

ΓΑΤΟΣ:

Άντε γαμήσου.

ΑΓΙΩ:

Ε, τι θες να σου πω; Δεν ξέρω. Μπορεί κάτι γενετικό ή παθολογικό. Κάποια σπάνια κληρονομικότητα.

ΓΑΤΟΣ:

Άγιω, υποτίθεται ότι εσύ ήξερες τον πατέρα του. Υπάρχει κάτι που δεν μας λες;

ΑΓΙΩ:

Δεν τον ήξερα προσωπικά. Μια φορά τον είχα δει και είχα ακούσει τα κουτσομπολιά.

ΓΑΤΟΣ:

Θα πεις ή να ξαναρωτήσω;

ΑΓΙΩ:

Καλά. Αλλά μη του πεις τίποτα. Υπήρχαν τέτοιες ιστορίες για τον πατέρα του και γενικά για την οικογένειά του, αλλά μόνο οι γέροι τις πιστεύανε.

ΓΑΤΟΣ:

Τι ιστορίες;

ΑΓΙΩ:

Ότι πίνανε αίμα παλιά και ότι ήταν διαφορετικοί. Πολύ δυνατοί, πολύ γρήγοροι, τους άρεσε το σκοτάδι, θεραπευόντουσαν πολύ γρήγορα, σε υπνωτίζανε με τα μάτια τους, ότι δεν γερνάγανε, ότι ήταν ακόλαστοι και ανήθικοι, διάφορα τέτοια. Άρχοντες της νύχτας. Αλλά αυτά είναι λαϊκοί μύθοι. Ποτέ δεν είχα ακούσει να έχουν φάει κανέναν και όσους είχα δει ήταν μια χαρά φυσιολογικοί. Απλά, φαινόντουσαν πιο αριστοκράτες.

ΓΑΤΟΣ:

Λες να είναι κάτι κληρονομικό τότε; Κάτι που υπάρχει στο γονίδιο της οικογένειάς του; Στο αίμα του.

ΑΓΙΩ:

Είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ. Αλλά τι είναι αυτό και πως μπορώ να τον βοηθήσω, δεν ξέρω. Τώρα είναι που χρειάζεται τον πατέρα του. Αν είναι κάτι που υπάρχει στην οικογένεια, μόνο αυτός ξέρει και μπορεί να τον βοηθήσει.

ΓΑΤΟΣ:

Τότε πρέπει να βρούμε τον πατέρα του και γρήγορα. Θα τρελαθεί αν συνεχίσει να ζει σε αυτή την αγωνία.

ΑΓΙΩ:

Ναι, άντε πες του το. Πήγε να με φάει πριν που του το πρότεινα. Είναι λέει που είναι εγκληματίας δεν θα τον δει ο πατέρας του και ανώμαλο. Έχει κολλήσει το μυαλό του. Δεν ακούει τίποτα. Και αν του πω τις φήμες για την οικογένειά του, εκεί είναι που θα λαλήσει τελείως. Ούτε ξέρω τι θα σκεφτεί και πως θα αντιδράσει. Έχει παραγίνει ευαίσθητος τελευταία.

ΓΑΤΟΣ:

Είναι που είναι στην εφηβεία, του έκατσε και αυτό, δεν τον αδικώ. Κι εγώ θα τρελαινόμουνα.

ΑΓΙΩ:

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για να νιώσει καλύτερα, είναι να τον βοηθήσουμε να μάθει να το ελέγχει.

ΓΑΤΟΣ:

Πώς;

ΑΓΙΩ:

Τον πρόσεξες όταν κάναμε το πείραμα; Δεν χάνει τον έλεγχο όταν του συμβαίνει, απλά τρομοκρατείτε. Δεν δοκίμασε ούτε μια φορά να δαγκώσει την Μαρίζα. Τραβιόταν κατευθείαν και έφευγε αμέσως. Και όταν ερχόταν μέσα είχε πλήρη συνείδηση και έλεγχο. Ακόμα και όταν με δάγκωσε, το έκανε προσεχτικά και απαλά για να μην με πονέσει. Δεν είναι ούτε βίαιος, ούτε ανεξέλεγκτος όταν του συμβαίνει. Απλά του συμβαίνει. Είναι πιθανό να μπορεί να μάθει να το ελέγχει.

ΓΑΤΟΣ:

Έχεις απόλυτο δίκιο. Ακόμα κι αν το προκαλεί η συναισθηματική φόρτιση, μπορεί να μάθει να ελέγχει τα συναισθήματά του. Πολύ καλή ιδέα, Άγιω.

ΑΓΙΩ:

Ναι, αλλά πως θα το πετύχουμε; Δεν μου ‘χει ξανατύχει τέτοια περίπτωση.

ΓΑΤΟΣ:

Κάτι θα σκεφτούμε.

¯

(Στην βιβλιοθήκη την επόμενη μέρα)

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι πρέπει να κάνω;

ΑΓΙΩ:

Προσπάθησε να τα κάνεις να βγούνε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Πως; Αφού συμβαίνει από μόνο του, δεν ξέρω πώς να το κάνω επίτηδες.

ΓΑΤΟΣ:

Αυτό ακριβώς θέλουμε να εξακριβώσουμε. Είδαμε ότι βγαίνουν όταν νιώθεις σαρκική ευχαρίστηση. Τώρα πρέπει να τεστάρουμε αν βγαίνουν και όταν νιώθεις άλλα συναισθήματα. Ή αν μπορείς να τα κάνεις να βγουν κατά βούληση.

ΜΑΡΚΟΣ:

Εντάξει. Θα προσπαθήσω.

ΑΓΙΩ:

Τι κάνεις;

ΜΑΡΚΟΣ:

Προσπαθώ να τα κάνω να βγούνε.

ΑΓΙΩ:

Σα να προσπαθείς να κλάσεις φαίνεται.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ρε, τι θες να κάνω; Προσπαθώ.

ΑΓΙΩ:

Μην σφίγγεσαι. Πριν συνέβη ήρεμα. Δεν έβαλες προσπάθεια. Δοκίμασε να σκεφτείς κάτι ευχάριστο.

ΜΑΡΚΟΣ:

Καλά.

ΑΓΙΩ:

Ε;

ΜΑΡΚΟΣ:

Τι ε; Δεν βγαίνουνε. Ευχάριστα σκέφτομαι τόση ώρα.

ΑΓΙΩ:

Εντάξει. Το βρήκα. Δοκίμασε να θυμώσεις.

ΜΑΡΚΟΣ:

Πως;

ΑΓΙΩ:

Θα πλακωθείτε με τον Ντίνο. Μπορεί να καταφέρεις να τα βγάλεις με την ένταση ενός καυγά.

ΝΤΙΝΟΣ:

Εγώ δεν πλακώνομαι μαζί του. Ειδικά τώρα που έχει και δόντια.

ΓΑΤΟΣ:

Έλα, ρε Ντίνο, κόψε τις βλακείες.

ΝΤΙΝΟΣ:

Να πλακωθεί ο Άγιω μαζί του.

ΑΓΙΩ:

Καλά. Θα το κάνω εγώ. Έλα.

ΜΑΡΚΟΣ:

Να σε χτυπήσω;

ΑΓΙΩ:

Ναι. Τελείωνε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Ρε Άγιω, δεν θα δουλέψει αυτό. Δεν μπορώ να επιτεθώ πραγματικά σε έναν από εσάς. Βλακεία είναι αυτό.

ΓΑΤΟΣ:

Μισό. Έχω μια ιδέα. Αλλά είναι ζόρικη.

ΑΓΙΩ:

Για λέγε.

ΓΑΤΟΣ:

Πείνα. Είπες ότι σου άρεσε η γεύση του αίματος εκείνη την στιγμή. Αν λιμοκτονήσεις θα την αναζητήσεις; Θα βγούνε από την πείνα;

ΑΓΙΩ:

Καλή ιδέα, Γάτε. Αλλά ο Μάρκος δεν τρώει όταν είναι στα καλά του. Άμα πάει να το κάνει επίτηδες μήπως το παρακάνει και μας μείνει;

ΓΑΤΟΣ:

Είναι ρίσκο. Αλλά αξίζει να το δοκιμάσουμε.

ΣΑΝΤΟ:

Κι αν αυτό ενεργοποιήσει κάποιον φυσιολογικό μηχανισμό και επιταχύνει την αλλαγή;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ποια αλλαγή;

ΣΑΝΤΟ:

Εννοώ μήπως είναι μια αλλαγή που περνάς λόγω εφηβείας. Μήπως αν το εξαναγκάσουμε το κάνουμε χειρότερο. Ή μόνιμο. Ή το επιταχύνουμε επικίνδυνα και χάσεις τον έλεγχο.

ΑΓΙΩ:

Ρε Σάντο. Τι του λες; Θα τον τρελάνεις τελείως;

ΓΑΤΟΣ:

Τι του είπε;

ΑΓΙΩ:

Βλακείες. Πρέπει να μάθει να το ελέγχει. Θα το ρισκάρουμε αν θέλουμε να τα καταφέρουμε.

ΜΑΡΚΟΣ:

Κι αν έχει δίκιο ο Σάντο;

ΑΓΙΩ:

Θες να μάθεις να το ελέγχεις; Ή θες να συνεχίσεις να ζεις στον φόβο;

ΜΑΡΚΟΣ:

Καλά. Θα το δοκιμάσω.

ΑΓΙΩ:

Ωραία. Μην φας τίποτα για ένα ολόκληρο 24ωρο. Τα λέμε πάλι εδώ, αύριο ίδια ώρα. Ούτε ψωμί, Μάρκο. Τίποτα. Κοίτα να έχει λυσσάξει από την πείνα.

ΜΑΡΚΟΣ:

Καλά. Δεν θα φάω μπουκιά. Μην ανησυχείς.

ΑΓΙΩ:

Άντε να δούμε…

¯

(Στην βιβλιοθήκη το επόμενο βράδυ)

ΓΑΤΟΣ:

Ωχ, αγριεμένος φαίνεσαι.

ΜΑΡΚΟΣ:

Αφού είμαι θεονήστικος όλη μέρα με τα πειράματά σας.

ΑΓΙΩ:

Σκάσε, μωρέ. Για σένα το κάνουμε. Λοιπόν, πως νιώθεις;

ΜΑΡΚΟΣ:

Σκατά. Πεινάω. Πώς να νιώθω. Έχω λιώσει στην πείνα. Πονάει το στομάχι μου.

ΑΓΙΩ:

Ωραία. Τι θες να φας;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ό,τι να ναι τρώω τώρα.

ΑΓΙΩ:

Τι θες να φας όμως;

ΜΑΡΚΟΣ:

Σουβλάκια. Αχ, και μια μακαρονάδα. Όχι, δυο μπριζόλες. Και πατάτες τηγανιτές.

ΑΓΙΩ:

Πάρε ρε, έναν βρικόλακα.

ΓΑΤΟΣ:

Χέσε μας, ρε Άγιω. Μάρκο, συγκεντρώσου τώρα. Λοιπόν, σε αυτό το δωμάτιο δεν υπάρχει φαγητό. Το μόνο που υπάρχει είναι αίμα. Θα ήθελες να πιεις αίμα για να χορτάσεις;

ΜΑΡΚΟΣ:

Όχι. Θέλω σουβλάκια.

ΓΑΤΟΣ:

Ρε Μάρκο. Συγκεντρώσου. Για χάρη σου παιδευόμαστε. Προσπάθησε να πείσεις τον εαυτό σου ότι θες αίμα μήπως εμφανιστούν πάλι τα δόντια.

ΜΑΡΚΟΣ:

…Καλά. Θα προσπαθήσω.

…

ΓΑΤΟΣ:

Πως πάει;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ακόμα σουβλάκια θέλω.

ΑΓΙΩ:

Ε, δεν τρώγεσαι με τίποτα! Έλα εδώ. Δάγκωσέ με. Ή μάλλον κάτσε. Έχω καλύτερη ιδέα.

ΓΑΤΟΣ:

Γιατί χαρακώνεσαι;

ΑΓΙΩ:

Μπορεί να πρέπει να μυρίσει αίμα για να το επιθυμήσει.

ΓΑΤΟΣ:

Σου μυρίζει;

ΜΑΡΚΟΣ:

Ναι. Αλλά και πάλι σουβλάκια θέλω.

ΑΓΙΩ:

Θα σε χτυπήσω. Δοκίμασε να πιεις λίγο.

ΜΑΡΚΟΣ:

Δεν θέλω, είναι αηδιαστικό. Αφήστε με να φάω κάτι κανονικό. Δεν μου βγαίνουν δόντια από την πείνα. Μόνο σάλια μου βγαίνουν και πονάει το στομάχι μου.

ΝΤΙΝΟΣ:

Ρε, δεν δουλεύει. Αφήστε τον. Τον έχω λυπηθεί τόση ώρα.

ΑΓΙΩ:

Σκάσε, ρε Ντίνο. Να καταλάβουμε τι γίνεται προσπαθούμε. Μάρκο, έλα εδώ και δοκίμασε. Πρέπει να καταλάβουμε πως λειτουργεί όλο αυτό. Να βοηθήσουμε προσπαθούμε. Κάνε κι εσύ μια προσπάθεια.

ΜΑΡΚΟΣ:

Καλά. Αλλά αν δεν δουλέψει θα με αφήσετε να πάω να φάω.

ΑΓΙΩ:

Ναι, ρε Μάρκο. Ό,τι θες. Θα παραγγείλουμε είκοσι σουβλάκια για την πάρτη σου.

ΜΑΡΚΟΣ:

Εντάξει.

…

Συνεχίζεται...

Edited September 11, 2012 by Skiagraphy

[Oceanborn]

Καλησπέρα Skiagraphy,

 

Επέλεξες ένα κλασσικό θέμα, μάλλον τρόμου θα έλεγα. Ο τρόπος που το διαχειρίστηκες με μπέρδεψε λίγο. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που ήθελες να περάσεις από άποψη ατμόσφαιρας ήταν όντως κάτι ανάλαφρο ή αν τελικά το ύφος των νεαρών πρωταγωνιστών σου. Αν ο στόχος ήταν όντως "μία ιστορία σαν σενάριο για κόμικ" άνετα θα μπορούσα να το φανταστώ με τη σχετική εικονογράφηση. Αν από την άλλη θέλεις να προσφέρεις ένα διήγημα τρόμου σε μορφή διαλόγου νομίζω θα πρέπει να αλλάξεις το ύφος σου ή να τον εμπλουτίσεις με τέτοιο τρόπο ώστε να το "σκοτεινιάσεις" λιγάκι. Μου φάνηκε κάπως κουραστική η εν λόγω μορφή αλλά μάλλον είναι θέμα προσωπικό και όχι δικής σου τεχνοτροπίας. Δεν έχω συνηθίσει σε τέτοιο στιλ γραφής αν εξαιρέσεις τα θεατρικά έργα τα οποία έχουν όμως και κάποιες σκηνογραφικές πληροφορίες και σπάνε τους διαλόγους συνήθως.

Τέλος τα "πηγαινέλα" που αναφέρεις λόγω της συχνότητάς τους σε δύο σκηνές νομίζω κάνουν την ιστορία να χάνει λίγο σε "ρεαλιστικότητα". Ταπεινή άποψη. Τα καλύτερα εύχομαι.

[gismofbi]

Γεια σου Skiagraphy. Θα σου πω ότι μου άρεσε η ιστορία σου και ομολογώ ότι μου έχει εξάψει την περιέργεια να μάθω τι σόι πλάσμα είναι αυτός ο Μάρκος. Θα σου παραθεσω αυτά που μου άρεσαν κι αυτά που δεν με ικανοποίησαν.

 

(+) Η ζωντάνια και η ρεαλιστικότητα των διαλόγων

Η αγωνία και η περιέργεια που εξάπτει στον αναγνώστη σχετικά με το τι συμβαίνει τελικά

Μου άρεσε που δεν είναι μόνο σκοτεινό και μυστηριώδες αλλά κι ανάλαφρο και διασκεδαστικό χάριν στις αστείες ατάκες των νεαρών φίλων

 

(-) Νομίζω ότι η μορφή του το κάνει να ''χάνει'' λιγάκι. Αν ήταν σε μορφή διηγήματος θα έδειχνε κλάσσεις ανώτερο και σκοτεινότερο

Ο ρεαλισμός των χαρακτήρων δεν με έπεισε. Δηλαδή αν ένας φίλος μου είχε δείξει δείγματα βαμπιρισμού κανείς από την παρέα δεν θα προθυμοποιούταν να τον δαγκώσει και να του ρουφήξει το αίμα

 

Καλή τύχη και να ξέρεις ότι θα παρακολουθήσω και τη συνέχεια στο μπλογκ σου. Πάντως αν θες τη γνώμη μου κάνε ένα μικρό πείραμα. Πάρε μια μικρή σκηνή της ιστορίας και δοκίμαασε να τη γράψεις σε μορφή διηγήματος με περιγραφή χώρων, συναισθημάτων και τα σχετικά. Ίσως έχει ενδιαφέρον...

[Βαγγέλης]

Ωραία ιδέα. Πριν το διαβάσω νόμιζα ότι θα ήταν άσχημο αλλά με εξέπληξε ευχάριστα. Ο διάλογος ειναι αρκετά αληθινός και κυλάει πολύ καλά. Από ότι καταλαβαίνω το πας σε κάτι πιο κωμικό και η μορφή του κειμένου βοηθά σε αυτό. Επίσης αποφεύγεις την "νταρκίλα" τύπου πυξ λαξ και αυτό είναι αρκετά καλό. Τελειώνοντας την ιστορία ήθελα να διαβάσω την συνέχεια και αυτό πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό.

Τα άσχημα τώρα, ο διάλογος τραβάει πολύ και προς τις τελευταίες σκηνές άρχισα να βαριέμαι. Πρέπει να το κάνεις λίγο πιο οικονομικό γιατί άμα είναι να μεγαλώσει πολύ ως ιστορία απλά θα γίνεται όλο και πιο κουραστική. Ίσως θα πρέπει να το σπάσεις με μερικούς μονολόγους, ή εσωτερικες αφηγήσεις των χαρακτήρων ( ίσως κάτι σε στυλ εγκυκλοπαίδειας ;). Επίσης δεν μου άρεσαν οι αναφορές στους Χ-μεν και σπάιντερμαν γιατι σε μετέφεραν με την μία στο δικό μας κόσμο.

Όσον αφορά το τίτλο, η ιστορία μου έφερε στο νού μερικά ευρωπαϊκά κομικ κωμωδίας με θέμα βρυκολακες κτλ. αλλά πέραν αυτού δεν βλέπω καμια σύνδεση. Συνήθως τα "σενάρια" για κόμικς έχουν μπόλικες περιγραφές για κάθε καρέ. Εαν πάλι ο τίτλος του ποστ είναι και ο τίτλος της ιστορίας τότε πρέπει να βρεις κάτι καλύτερο.

[Nienor]

Αυτό που γράφεις εδώ δεν είναι ούτε σενάριο για κόμιξ, ούτε και κάποιο άλλο είδος σεναρίου. Είναι ραδιοφωνικό θέατρο. Και λέω ραδιοφωνικό επειδή ακριβώς δεν έχεις καμιά περιγραφή για τους χώρους και απλά και μόνο μια πενιχρή οδηγία στην αρχή για κάτι που θα μπορούσε να είναι η ηχητική επένδυσή τους. Σκέψου το κι έτσι. Γιατί αν η πρόθεση σου είναι να διαβάζεται, δηλαδή να τυπωνόταν σε βιβλίο με σκοπό να το πάρει ο άλλος, να χωθεί στο πουφ του και να το διαβάσει, εγώ δεν πιστεύω πως θα μπορούσε να λειτουργήσει για μεγάλο κείμενο.

 

Όπως το αντιλαμβάνομαι λοιπόν μου αρέσει. Το θεωρώ περίεργα χαριτωμένο, πολύ ανάλαφρο, φυσικό και με ένα εξίσου χαριτωμένο χιούμορ, σχεδόν παιδικό, με το οποίο και καταφέρνεις να αποσυμφορίσεις εντελώς την σκοτεινή πλευρά του θέματος. Εγώ διαβάζοντας θεώρησα πως το ήθελες αυτό και βρίσκω το εγχείρημα εξαιρετικά χαριτωμένο.

[Mesmer]

Σχεδόν όλα όσα ήθελα να πω τα έχουν αναφέρει και τα παιδιά παραπάνω.

 

Ευχάριστη έκπληξη αυτή η διαλογική μορφή του κειμένου. Διαβάζεται εύκολα και γρήγορα, και μας βάζει εύκολα μέσα στην εφηβική παρέα. Εύθυμο και παράξενο ταυτόχρονα, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον για τα όσα συμβαίνουν μέχρι το τέλος. Μη διστάσεις να ανεβάσεις τις συνέχειες στο φόρουμ.

 

Θα συμφωνήσω πως αυτή η μορφή, αν κρατήσει για πολύ, θα γίνει κάπως κουραστική. Η ιδέα της Κιάρας για το ραδιοφωνικό θέατρο ταιριάζει πολύ καλά στην ιστορία σου. Αλλά και η ιδέα του κόμικ δεν είναι επίσης πολύ καλή. Κάτι που χάνεις με τη διαλογική μορφή είναι η ατμόσφαιρα, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με εικόνες ή με μουσική επένδυση.

 

Καλή συνέχεια.

[Skiagraphy]

Σας ευχαριστώ ειλικρινά που μπήκατε στον κόπο να το διαβάσετε και να μου πείτε την γνώμη σας. Διάβαζα τα σχόλια σας και έλεγα συνέχεια 'Ναι. Δίκιο έχει!' Η αλήθεια είναι ότι αρχικά αυτοί οι διάλογοι ξεκίνησαν σαν σημειώσεις, αλλά παρασύρθηκα από την ιστορία και δεν κατάφερα ποτέ να σταματήσω. Τελικά κατέληξε έτσι. Σίγουρα θα δούλευε καλύτερα σε πρόζα αλλά το αγάπησα έτσι.

Έχετε δίκιο και για την ατμόσφαιρα, και για την οικονομία και για την απόλυτη αδυναμία του να σταθεί σε έντυπη μορφή. Για αυτό άλλωστε το μόνο που μπορούσα να κάνω μαζί του ήταν να το ανεβάσω σε μπλογκ. Δε νομίζω να έχει ελπίδα για κάτι άλλο σε αυτή την μορφή. Επίσης, όντως δεν έχω σκεφτεί κάποιο τίτλο.

Σας ευχαριστώ ειλικρινά για την βοήθεια. Θα προσπαθήσω να διορθώσω τους διάλογους (σε οικονομικότερους) και θα αποφεύγω τις απότομες αλλαγές και επαναλήψεις (όταν τις συνειδητοποιώ, γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να δεις τα λάθη σου όταν σε παρασύρει η ιστορία που έχεις στο μυαλό σου).

Και πάλι ευχαριστώ. Με βοηθήσατε αληθινά και θα διορθώσω ό,τι μπορώ ακολουθώντας τις συμβουλές σας.

Edited September 13, 2012 by Skiagraphy