Throgos Posted March 23, 2005 Share Posted March 23, 2005 Για να το σχολιάσετε: Η ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΩΝΙΤΣΑ ΚΑΙ Ο ΙΠΠΟΠΟΤΗΣ Μια ωραία πάγκαλη μέρα μαγιάς, κατεξεφάνη στον ξεχορίζοντα ένα αλόγατο με πανύμακρη χαίτη πλατιά και καφετιά σαν απόσκατο, και στην πλατυράχη του εξεπέβαινε ένας γενναιόδωρος ιπποπότης με ψυχεδελικό κατάβλεμμα και επιβληματική κορνοστασιά. Καθώς λοιπόν καταδιάβαζε την χιονοργωμένη προπαιδιάδα, εκτίναζε την σιταρόξανθη κώμη του αριστεριά και επιδεξιά. Το λίγδος εξέπεφτε νιφαδίζον και απροκάλυπτε τα φρεσκοβαμμένα λουλουδάνθη, αλλά ο ιπποπότης κατείχε γκαβή πίστη στην εκθαμπαδωτική του υπεροχότητα και ομοϊδομορφία, έτσι ποτές δεν τα παράπλενε. Εγκαθώς λοιπόν περικαταδιάβαζε την οργιοβλαστημένη προπαιδιάδα, τον είδε μια πανεμορφητική πριγκηπεσούσα, μία ευγενής, μία αριστοκοκράτισσα με επίσης περιπλούσια σιταρόξανθη αλλά πιο πολύ βελανιδόξανθη κώμη, η οποία νεαρή ευγενετής κατεκθαμβώθηκε από την εκγκαβωτική ωραιότητά του. Τα ματιόμπαλά της είχαν μείνει ορθαπάνοιχτα, και σαλιάρια ποτιζέβρεχαν το σμιλίτικό της καπηγούνι. Εκείνος όμως με θαυμαζομενίσιμη αδιαλεωφορία δεν πισωγύρισε το κεφαλάρι του να την αποκοιτάξει, αλλά συνέχισε την κάτορθη πορεία του. Η πριγκηπεσώνα όμως, προσβεβληματισμένη από την αδιαλεωφορία του ιπποπότη, ήλλαξε έφος και τα κατάμουτρά της περιπέπεσαν δακρυμασμένα. Μα πώς ημπορούσε να την περιφρενεί με τόση αυθάλεια και περηφαντία; Πώς τολμούσε, μάλλον, να ξεγυρίζει το κατάβλεμμά του από τα ματιόμπαλά της, τα τόσο ξακουρεσμένα και πασίγνωστα σε όλο το βασιλεύειο; Ντροπή! Καταιδώς! Αισχύτερον! Ονειδόρεμα! Είπε με στοχασμικό σθένος η πριγκηπεσούλα και απογύρισε την φαπλάτη της. Θα πάω αμεσοτέρως στον βασιλιδιά, τον πατεράνα μου να του τα ξομολογατήσω όλα για να τον τιμωρηζώσει! Η πριγκηπεσουλίτσα λοιπόν κατανευθύνθηκε προς το ξαπόρθητο κατάστρο όπου βρισκότουνε το παρλαλάτιο του πατερός της, που μια καλημέρα θα εγινότουνε καταδικόθελό της. Εκεί όμως που καταπήγαινε με παραφόρα, κλυδωνίστηκε και καμπανίστηκε από ένα ματσόκλαδο και εξεπετάχτηκε καθεμπρός, με αποτέλος να τραμπακουλιστεί στο χωμάτωμα. Πονεμένη από το παραπέσιμο, η πριγκηπεσόλα ξεσηκώθηκε με ξεκόπο, και τα κατάμουτρά της γεματούλια με λασπόχωμα και ριζατούλια. Εκείνη τη στιγμή ακούγησε ένα φρενήρες ακατασχετικό μπουγέλιο! Ξωγύρισε το κατακέφαλό της προς τη τσουρεύθυνση του ηχοχρού και συνειδότησε ότι ο ιπποπότης και το αλόγατό του είχαν τραμπουκιστεί στα απόγελα, και είχαν ξεμαραθεί από το κακάρισμα. Με νευρώδες και θυμό, γραπάτωσε μια βραχόπετρα και την ξεπέταξε προς την μεριά του ιπποπότη. Η βραχόπετρα βρήχε στόχουνε και ο ιπποπότης υπέπεσε ξερθός από το περιφανές αλόγατο με έναν γαδούμπο· τον είχε χτυπανίσει στο κατακέφαλό του. «Χαχαχαχα!» ξαναφωνάτισε η πριγκηπεσέττα. «Ξεγελάει καλυτερέστερα όποιος ξεγελάει τελαυτίος!» Και ένα ακόμα το οποίο έχει συνέχεια: Καθώς ξεκινιόταν το πρωί, και το ηλιόφως απολαμπάδιζε το ουράνιον, στη γνωστή σκηνή της προπαιδιάδας εμφανίστηκε φαρφαρώντας ένα κατάγμα ξεστρατιωτών, που ερχόρευε από ένα μακρινότατο βασιλικάντερο. Είχασι υποξεμείνει τεσσαράντα ημέρες στην αγριάμπελη προτέρημο που βρισκάρεται ανατολικά του νεροποτάμου Ξεσκαλβέντουιν του τετρίτου νεροπόταμου από τα βαριστερά αν καταμετρήσεις με τα μετρήματα των Καραμπάθλιων, ή πεμπτούλη αν καταμετρήσεις με τα μετρήματα των Πουρθαλόβιων. Εκεί είχαν υποξεφέρει από πειναλέα λύσσα και ξερόδιψα που τους γαργάντιασε τον πονόλαιμο και τους ζάλιζε το κατακέφαλο. Έτσι, μόλις απόειδαν την προπαιδιάδα με τα ξεύφορα χωροράφια της και τα απορρέοντα και γαργαρίζοντα ρεμοπόταμά της αμέσως το ανήθικό τους ανακατέβηκε με ελπιδοφορία, και όλοι περιχάρηκαν που ξεβρήκαν πολιτικισμένη χώρα και φιλόλοξο και ξενόφιλο βασιλένιο. «Μα τι πανωραία!» όλοι ξεφωνάτιζαν χαρουμενιασμένοι και κατευτυχείς, και ετρεχάλιζαν κατεδώ και παρακεί εκστασιατισμένοι από την πενταμορφιά του οργιοβλαστημένου τοπίου. Ήταν τόσο δα απασχολιασμένοι με το να θαυμοιράζουν τη καλλιθέα, που δεν αποπρόσεξαν έναν εχθρικό που παραμονεύιζε κεκρυμμένος αποπίσω μιας δεντροφυλλιάς, και μπουγελούσε σαμπατανικά. Αυτός γρηγόρητα κατέφυγε τριβελίζοντας τις παλαμάκες του, σκεφτυνόμενος τα κατασχέδια που μαγειρευόταν στο καμυαλό του, το πώς θα ξαποστράκιζε τους ανεπιθυμώμενους στρατοκάστρους που ξεόργιαζαν την προπαιδιάδα και βολταμετρούσαν στα ξεπαρθένια εδάφη της ανυπεύφορης γης που καπότε ανικούσε σε εκείνουν. Ξεγύρισε στο κατάστρο του και εσκεφτότυνε καταπώς να τους ψημενίσει, να τους κατακάψει, να τους ξεντερίσει, να τους τσουροφλίσει γλυκά και εκδικαστικά. Εξαφνιασμένα ξεπέταξε ένα απόξενο πλασματικό, φωνεξασκώντας δυνατώς «Τραμπάκουλο! Τραμπάκουλο!» Τότε πατάλαβε ότι κατιτί δεν πηγενειάδιζε και τόσο καλά. Το απόξενο πλασματικό ξέπεσε αναιπέσθητο στο έδαφος. Ήταν πρασινόβιο και γλιτσιασμένο με σαλιαρίσματα. Ο εχθρός θαυμάγος δεν αποτόλμησε να το αγγιάξει, μήπως και ήτανε δηλητοριασμένο ή εξυπέφερε από κανένα ασθένιο. Αποκοίταξε όμως αριστεριά και επιδεξιά μήπως και ξεμφανιστεί κάτι τερατωδέστατο. Αλλά τιποτένια δεν κατεξεφάνηκαν. Τι ήταν τότες αυτό το καταλεγόμενο «Τραμπάκουλο» που είχε ξεφωνατίσει το πλασματικό πριν σωνεριαστεί στο εδάφελος; Πολύ συντομοτέρως θα το μαθήτευε... *************************** Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted March 23, 2005 Share Posted March 23, 2005 Δε θυμάμαι πως λέγεται αυτός ο τρόπος γραφής αλλά με άφησες κατάπληκτο. Είναι από τα πιο αστεία, κεφάτα, καλογραμμένα, πρςτότυπα κείμενα που έχω διαβάσει σε αυτό το φόρουμ και όχι μόνο. ¨Εχεις μια άνεση με τη γλώσσα, για τη λεξιπλαστική σου ικανότητα ουδέν σχόλιο, που σου δίνει τη δυνατότητα να γράψεις καταπληκτικά πράγματα. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted March 29, 2005 Share Posted March 29, 2005 Καταπληκτικό! Έχεις πιάσει το νόημα αυτών των κειμένων, και χαίρομαι πραγματικά που προσπάθησα να σας βάλω εκείνη την πρόκληση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted November 20, 2006 Share Posted November 20, 2006 Υπέροχη ιστορία! Στην δεύτερη νομίζω το παράκανες με τις λέξεις, ενώ το πρώτο διαβάζεται πιο στροτά και εύκολα. Πολλύ καλό, μου άρεσε πολύ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted November 24, 2006 Share Posted November 24, 2006 Θα επαυξιφήσω την απαπάποψη του Δεοδόνιου, προ-τιμώ την πρώτιστορία, ώμως η ατάκα-τάκα "Τραμπάκουλο Τραμπάκουλο" με συνεκινδύνησε βαθύταραταρατατα. ;) Εύγε νέε μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted August 11, 2008 Share Posted August 11, 2008 Πωπωλύ κακάλο! Απιδίως το πρωπότο σκείμενο χείναι παρόλα τα ΑΛΕΦτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.