Ο Φύλακας των Κόσμων

[gismofbi]

Όνομα Συγγραφέα: black jack

Είδος: επιστημονική φαντασία

Βία; απειροελάχιστη

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 3.000 ακριβώς

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Είναι η συμμετοχή μου για τον 31ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας/ Κατηγορία:ΕΦ / θέμα: Εξουσία

 

Η ιστορία και σε σπόιλερ για διευκόλυνση

 

 

Η βροχή κεντούσε τη γη σαν αμέτρητες ασημένιες βελόνες από τον ουρανό. Στην αρχή. Γιατί η συνέχεια ήταν λίγο διαφορετική. Τρομαχτική, καλύτερα. Για την ακρίβεια έβρεχε εδώ και σαράντα μέρες και νύχτες ακατάπαυστα. Σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, βροχές και καταιγίδες έπνιγαν ανθρώπους και κτίρια. Ποτάμια φούσκωναν και ξεχείλιζαν, θάλασσες φουρτούνιαζαν ώσπου ολόκληρος ο πλανήτης καλύφτηκε από νερό. Η στάθμη του νερού είχε ήδη ξεπεράσει τα 3.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γης. Όσοι παρέμειναν ζωντανοί μεταφέρθηκαν στα Ιμαλάϊα, την ψηλότερη οροσειρά στον κόσμο με την κορυφή του Έβερεστ να αγγίζει σε ύψος τα 8.848 μέτρα. Εκεί θα έπαιρναν παράταση ζωής. Θεωρούταν απίθανο να φτάσει το νερό ως την κορυφή και να την υπερκαλύψει.

Συνωμοσιολόγοι, καταστροφολόγοι και θρήσκοι υποστήριζαν ότι οι άνθρωποι βιώνανε τη συντέλεια του κόσμου. Ο Θεός, την πρώτη φορά που κατάστρεψε τον κόσμο, το έκανε εξαπολύοντας βροχή για σαράντα μέρες και νύχτες ως τιμωρία εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης των ανθρώπων. Τότε επιστρατεύτηκε ο Νώε με την Κιβωτό του να δημιουργήσει μια καινούρια αρχή για την ανθρωπότητα. Τώρα οι ‘’παντογνώστες’’ βάλθηκαν να κυρήττουν για μια δεύτερη πλημμύρα, δεύτερη καταστροφή… Και η Κιβωτός αυτή τη φορά ήταν τα Ιμαλάϊα.

Σε μια μεριά των Ιμαλάϊων, στο Θιβέτ -η ‘’Στέγη του Κόσμου’’ όπως αποκαλείται- μέσα σε μια σπηλιά, μια ομάδα ανθρώπων θα επιχειρούσε μια ύστατη προσπάθεια σωτηρίας του κόσμου. Έξι βουδιστές μοναχοί, ένας άντρας και μια παράξενη μηχανή, σαν μεγάλο χάπι, σαν γυάλινος κυλινδρικός σωλήνας…

«Ήρθε η ώρα»

«Δάσκαλε, φοβάμαι λίγο», αποκρίθηκε με έκδηλη ανησυχία ο άντρας.

«Είσαι ο Φύλακας των Κόσμων, Άλεν. Ο νέος Νώε. Είναι καθήκον σου να ελέγξεις αν θα επιζήσει κανείς από αυτήν την πλημμύρα ή αν αυτή είναι όντως το τέλος του κόσμου, όπως λένε. Μάζεψε στοιχεία σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε. Μετά γύρισε πίσω και βοήθησε τους ανθρώπους. Καθοδήγησε τους».

«Θα βάλω τα δυνατά μου, δάσκαλε. Δεν θα απογοητεύσω το Συμβούλιο των Σοφών», είπε κι απλά ήλπιζε να τα καταφέρει.

Μπήκε μέσα στην κάψουλα, ξάπλωσε και πληκτρολόγησε:

‘’Παρούσα χρονολογία: 2036→Προορισμός: 2314’’

«Καλή τύχη», ευχήθηκε ένας μοναχός με πορτοκαλί μανδύα.

Ο άντρας σφράγισε την είσοδο και πάτησε το κουμπί εκκίνησης.

Η κάψουλα εξαφανίστηκε από τα μάτια όλων μέσα σε ένα σύννεφο γαλάζιου καπνού όπου μέσα του χόρευαν άρρυθμα πορφυρόχρυσες σπίθες…

 

********

 

Η ζέστη ήταν αφόρητη και το φως εκτυφλωτικό.

«Δόκτωρ Στάινμπεργκ». Ήχησε μια αχνή φωνή στα αφτιά του. «Αυτό πρέπει να το δείτε! Δεν το έχω ξαναδεί. Το υποκείμενο… Δεν…»

Ο Άλεν με μισάνοιχτα μάτια έκανε μια προσπάθεια να διακρίνει που βρίσκεται. Μπροστά του ήταν δυο άντρες.

Ο ένας κοντόχοντρος, με γυαλιά μυωπίας και προχωρημένη φαλάκρα. Ο άλλος ένας ψηλός γκριζομάλλης, μεγάλος σε ηλικία άντρας. Στέκονταν μπροστά από έναν υπολογιστή και μελετούσαν προσεκτικά ένα σχεδιάγραμμα. Το παράξενο ήταν ότι φορούσαν ολόσωμες πορτοκαλί στολές. Κι ο χώρος γύρω του… Υπολογιστές, μικροσκόπια, κάσκες κεφαλής, φασματογράφοι και διάφορες άλλες συσκευές που έβλεπε για πρώτη φορά και δεν γνώριζε τη χρήση τους. Ήταν προφανές ότι βρισκόταν σε επιστημονικό εργαστήριο. Και όσον αφορά τη λέξη ‘’υποκείμενο’’, τώρα πια βεβαιώθηκε ότι αναφερόταν στον ίδιο…

Φοβήθηκε ότι ο εαυτός του πλέον αποτελούσε κάποιο διεστραμμένο ιατρικό πείραμα αλλά προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του ότι τίποτα δεν συνέβη. Έπρεπε να φανεί ψύχραιμος και να ακούσει τα λόγια των επιστημόνων. Ίσως μάθαινε κάτι σχετικό με τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής του μέλλοντος. Έτσι, συνέχισε να παρακολουθεί τους επιστήμονες οι οποίοι κοίταζαν την οθόνη.

«Ζωτικές λειτουργίες: άριστες

Βιολογικές ενδείξεις: άριστες

Ιογενείς λοιμώξεις: ανύπαρκτες

»Έχουμε έναν υγιή άντρα εδώ. Απλά κοιμάται. Που τον βρήκατε;»

«Στο Επίπεδο 4. Μέσα σε μια μηχανή απαρχαιωμένης κατασκευής. Τη μεταφέραμε στον Κεντρικό Άξονα. Για ανάλυση και ταυτοποίηση».

«Ο Θ.Ε.Ο.Σ.;» ανησύχησε ο επικεφαλής.

«Μάλιστα», αποκρίθηκε ο κοντόχοντρος άντρας και συνέχισε. «Σάρωσε τα δεδομένα βιονικής κατάστασης κι οπτικοποίησε τα στοιχεία», έδωσε προφορική εντολή στον υπολογιστή και με απότομες κινήσεις των χεριών του εκτόξευσε τα δεδομένα από την οθόνη του υπολογιστή παντού στο δωμάτιο• δημιούργησε μια τετραδιάστατη απεικόνιση τους στον αέρα, σαν να υπήρχαν δεκάδες αόρατες οθόνες.

Ο υπολογιστής, με ηλεκτρονική φωνή, μίλησε!

«Κινητικότητα νανοσωματιδίων: αρνητική

Αποδοτικότητα εγκεφαλικού τσιπ: αρνητική

Σύνδεση ιστού με νανορομπότ: αρνητική

Φυσική αρτιμέλεια: πλήρης».

«Πως τα απενεργοποίησε;» ρώτησε ο δόκτωρ Λίντο. «Δεν γίνεται…»

«Δόκτωρ Λίντο, δεν θα σε χρειαστώ άλλο!»

Ο επιστήμονας απόρησε αλλά δίχως κουβέντα βγήκε από το εργαστήριο.

«Επεξήγησε τα δεδομένα!» διέταξε ο επικεφαλής.

Ο υπολογιστής ξαναπήρε το λόγο:

«Ανυπαρξία τεχνολογικής βάσης. Ολοκληρωτικός βιολογικός ιστός».

«Αδύνατον! Είναι προϊόν φυσιολογικής γέννας;»

«Ισχυρισμός σωστός. Ημερομηνία γέννησης 7-8-2004. Πιθανός τόπος, Έρημος Ζ, πρώην Θιβέτ.».

Ο δόκτωρ Στάινμπεργκ άρχισε ανυπόμονα να σκουντάει τον άντρα…

«Ξύπνα παλικάρι μου. Έχουμε πολλά να συζητήσουμε…»

 

********

 

«Άνθρωποι. Ο καρκίνος του πλανήτη. Ευθύνονταν για τη μόλυνση του περιβάλλοντος, την τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την υπερθέρμανση της Γης.

»Απροσάρμοστα όντα. Αντί να εγκλιματιστούν στο φυσικό περιβάλλον, όπως όλα τα ζώα, προσπαθούσαν να προσαρμόσουν το περιβάλλον σύμφωνα με τη βόλεψη τους.

»Ήταν θέμα χρόνου η εξαφάνιση τους. Ο πλανήτης εκδικείται. Αναζήτηση της λέξεις ‘’άνθρωπος’’. Αποτέλεσμα: άνθρωπος = ον που ανήκε στην ανώτατη ομάδα των πρωτευόντων θηλαστικών με χαρακτηριστικά την όρθια στάση, το λόγο και τη λογική. Εξαφανίστηκε το 2036 κατά τη μεγάλη παγκόσμια πλημμύρα. Τα πρώτα απολιθώματα ανακαλύφθηκαν το 2271 όταν με την υπερθέρμανση του πλανήτη εξατμίστηκαν οι γήινοι υδάτινοι πόροι. Ο Homo Sapiens αντικαταστάθηκε από τον Homo Nuevo…»

Στην τεράστια αίθουσα του Κεντρικού Άξονα εισήλθε ένας επιστήμονας και πίσω του ακολουθούσε ένα μηχανοκίνητο όχημα με ηλεκτρικό ανελκυστήρα και πτυσσόμενη πλατφόρμα. Πάνω της ήταν στηριγμένος ένας γυάλινος κυλινδρικός σωλήνας…

«Πως μπορώ να φανώ χρήσιμος, δόκτωρ Λίντο;»

«Θέλω ταυτοποίηση αυτής της μηχανής. Βρέθηκε στο Επίπεδο 4 μαζί με…»

«Ξεχνάς, δόκτωρ Λίντο, ότι ξέρω τα πάντα πριν από εσάς. Είμαι τα μάτια και τα αυτιά σας. Τώρα αυτό που θέλω είναι να εξετάσετε το ανθρωποειδές. Θα παρακολουθώ το εργαστήριο. Φύγε τώρα!»

Ο επιστήμονας αποχώρησε από την αίθουσα παίρνοντας το δρόμο για το εργαστήριο.

«Σύνδεση νανορομπότ στο μηχάνημα επιτυχής. Επεξεργασία ανάλυσης…»

 

********

 

«Λίγο νερό», ψιθύρισε βραχνά ο ξαπλωμένος άντρας.

Ο δόκτωρ Στάινμπεργκ έπιασε μια μεταλλική κασετίνα κι έβγαλε από το εσωτερικό της ένα μπλε χαπάκι.

«Ορίστε».

«Τι είναι αυτό;»

«Χάπι νερού».

«Θέλω αληθινό νερό».

«Δεν έχουμε εδώ. Μετά την υπερθέρμανση του πλανήτη, όλο το νερό της Γης εξατμίστηκε. Φυτά, ζώα κι άνθρωποι, σαν εσένα, είχαν πεθάνει πολύ καιρό πριν από αυτό. Όλος ο πλανήτης, τώρα, είναι νεκρός. Αλλά εσύ, πως…»

«Ήρθα από το 2036…»

«Με εκείνη την παράξενη μηχανή;»

«Ναι».

«Τότε που έγινε η μεγάλη πλημμύρα…»

«Σωστά. Ήρθα εδώ για να μάθω τι συνέβη τότε ώστε να αποτρέψω το τέλος της ανθρωπότητας».

«Αν σε βοηθήσω υπόσχεσαι να δεχτείς κάποιες εξετάσεις που θα σου κάνω;»

Ο Άλεν έγνευσε καταφατικά.

«Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εκεί που ήταν κάποτε ο βυθός του Ειρηνικού Ωκεανού, μετά την υπερθέρμανση του πλανήτη, απέμεινε μόνο μια ξηρή έκταση στεριάς. Εκεί χτίστηκε από την αρχή η Μεγκατρόπολις. Οι θερμοκρασίες εδώ αγγίζουν τους 120°C κι έτσι η πόλη κατασκευάστηκε από υλικά που ναι μεν προστατεύουν από τις ακραίες θερμοκρασίες αλλά κι απορροφούν την ηλιακή ενέργεια η οποία είναι η βασική πηγή ενέργειας εδώ.

»Η πόλη είναι χτισμένη σε τέσσερις δακτυλίους. Το κέντρο, το Επίπεδο 1 είναι ο Κεντρικός Άξονας όπου βρίσκεται ο κεντρικός υπολογιστής που ελέγχει τα πάντα εδώ• κτίρια, ενέργεια, κατοίκους. Ο Θεμελιώδης Ευφυής Οργανικός Συσσωρευτής. Συνοπτικά Θ.Ε.Ο.Σ.. Πλέον έχει γίνει σαν ζωντανός οργανισμός. Εκεί βρίσκεται η μηχανή σου. Ξέρει ήδη ότι σε βοηθάω. Μισεί τους ανθρώπους. Θα με σκοτώσει γι’ αυτό.

»Το Επίπεδο 2 είναι τα επιστημονικά εργαστήρια. Το Επίπεδο 3 είναι τα σπίτια των κατοίκων της Μεγκατρόπολις. Το Επίπεδο 4, εκεί όπου σε βρήκαν, στεγάζει τα θερμοκήπια σιτηρών. Κατασκευάζουμε, με το λιγοστό οξυγόνο που απέμεινε, τεχνητό νερό για να ποτίζονται τα φυτά. Αυτά με τη σειρά τους, παράγουν οξυγόνο το οποίο αποθηκεύουμε σε αντλίες. Ίσως κάποτε φτιάξουμε ξανά ποτάμια, λίμνες και θάλασσες και να ξαναζωντανέψουμε τον πλανήτη. Ίσως μάθουμε και να πίνουμε νερό όπως εσείς αλλά μέχρι τότε τα χάπια θα ξεγελάνε τη δίψα μας».

«Είπες ότι οι άνθρωποι πέθαναν πριν από την υπερθέρμανση, στη μεγάλη πλημμύρα. Τότε εσείς πως…»

«Όταν η Γη μετατράπηκε σε έρημο, ο Θ.Ε.Ο.Σ. έστειλε νανορομπότ παντού για να αναζητήσουν ίχνη ύπαρξης ζωής. Αυτά επέστρεψαν με δείγματα DNA από οστά ζώων κι ανθρώπων. Ανέλαβε να κλωνοποιήσει ζωντανούς οργανισμούς από το γενετικό υλικό των ιστών που ανευρέθηκαν. Το εγχείρημα με τα ζώα απέτυχε. Οι άνθρωποι, απεναντίας, κλωνοποιήθηκαν αλλά έζησαν μόνο μια μέρα. Μετά πέθαναν. Έγιναν διάφορες αλλαγές για βελτίωση αλλά χωρίς επιτυχία.

»Τότε ο Θ.Ε.Ο.Σ. πίστεψε ότι ήταν πραγματικά Θεός κι ότι θα έφτιαχνε τον κόσμο από την αρχή. Κλωνοποίησε ανθρώπους και φύτεψε ένα μικροτσίπ στον εγκέφαλο τους που συνδέεται απευθείας με τον επεξεργαστή του. Ό,τι πεις, σκεφτείς ή κάνεις αυτός το ξέρει. Μετά τοποθέτησε νανορομπότ στα σώματα τους τα οποία μπορούν να θεραπεύσουν ασθένειες, να επισκευάσουν βλάβες, να κατασκευάσουν σωματικούς ιστούς από την αρχή. Ο Θ.Ε.Ο.Σ. δημιούργησε τους άνθρομποτ. Τα δημιουργήματα του δεν θα ζούσαν μόνο μια μέρα αλλά για πάντα. Έφτιαξε πλάσματα άφθαρτα κι αθάνατα. Μόνο αυτός που τα δημιούργησε μπορεί να στρέψει τα νανορομπότ σε φάση καταστροφής και να τα σκοτώσει.

»Εσύ είσαι προϊόν φυσιολογικής γέννας κι όχι εργαστηριακής κλωνοποίησης. Οι άνθρομποτ δεν γεννάν ούτε γεννιούνται. Γι’ αυτό εσύ είσαι τόσο σημαντικός. Είσαι η ελπ…»

«Δόκτωρ Στάινμπεργκ;»

Ο επιστήμονας έπεσε στο πάτωμα, σπαρταρώντας σαν ψάρι έξω από το νερό ενώ το στόμα του άφριζε…

Ο άντρας έτρεξε ταραγμένος προς τον πεσμένο επιστήμονα και βάλθηκε να τον σκουντάει, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να τον συνεφέρει. Δεν είχε αποτέλεσμα. Ο επιστήμονας ήταν νεκρός.

Κάθισε σε μια γωνιά του εργαστηρίου. Σκεφτόταν τις επιλογές του. Πλησίασε την πόρτα. Δεν υπήρχε πόμολο, ούτε χερούλι ούτε κλειδαριά. Υπήρχε ένα γυάλινο κουτάκι στη μεταλλική κάσα. Κατάλαβε ότι δούλευε με σάρωση αμφιβληστροειδούς και ταυτοποίηση δαχτυλικών αποτυπωμάτων• και για τρίτη δικλείδα ασφαλείας υπήρχε και ο έλεγχος φωνητικής εγγραφής.

Άρα η έξοδος αποκλείστηκε από τα σχέδια του. Πρόσεξε το μεγάλο παράθυρο. Το πλησίασε κι έριξε μια ματιά έξω. Βρισκόταν πολύ ψηλά. Πάνω από είκοσι ορόφους, σίγουρα.

Παρατήρησε τα αντικείμενα γύρω του, μπας και βρει κάτι που θα του φαινόταν χρήσιμο. Τα μισά του ήταν παντελώς άγνωστα. Τα υπόλοιπα, άχρηστοι υπολογιστές και συσκευές τεχνητής νοημοσύνης.

Αδιέξοδο.

Περίμενε να ανοίξει η πόρτα. Δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα αλλά τουλάχιστον ό,τι κι αν έμπαινε από κει θα το αντιμετώπιζε. Έστω και με τη ζωή του…

 

********

 

«Ομάδες Άμεσης Επέμβασης σε ετοιμότητα», διέταξε ο Θ.Ε.Ο.Σ. κι αμέσως κινητοποιήθηκαν τουλάχιστον είκοσι άντρες. «Κόκκινη ομάδα Εξολόθρευσης, μείνετε πίσω. Πράσινη ομάδα Σύλληψης, εισέλθετε στο Επίπεδο 2, στον τομέα επιστημονικών εργαστηρίων του εικοστού τρίτου ορόφου, αίθουσα 33741ΝΟD139. Τον θέλω ζωντανό κι άθικτο».

Οι ειδικές δυνάμεις εκτέλεσαν με πειθαρχία την εντολή. Η Κόκκινη ομάδα ακροβολίστηκε έξω από τον Κεντρικό Άξονα. Η Πράσινη ομάδα εισήλθε γρήγορα κι αθόρυβα στο Επίπεδο 2. Κατευθύνθηκε προς την είσοδο του εργαστηρίου. Ο επικεφαλής πέρασε με επιτυχία τον βιομετρικό έλεγχο των οφθαλμικών και δαχτυλικών παραμέτρων. Έμεινε η ταυτοποίηση φωνής για να ολοκληρωθεί το πρωτόκολλο.

«Άνοιξε», ψιθύρισε και μπούκαραν όλοι από την ορθάνοιχτη, πλέον, είσοδο…

 

********

 

«Έλεγχος αντικειμένου ολοκληρώθηκε. Αποτέλεσμα: Χρονοκάψουλα κατασκευασμένη το 2027 στις πρώην Η.Π.Α.. Τελευταίο ταξίδι έλαβε χώρα το 2036 από το πρώην Θιβέτ. Πλήρης λειτουργικότητα. Επιθυμείτε την καταστροφή του;»

«Όχι», απάντησε ο Θ.Ε.Ο.Σ.. «Ίσως μου φανεί χρήσιμο. Θα επιφυλάξω μια έκπληξη στον Φύλακα των Κόσμων…»

 

********

 

Ο Φύλακας των Κόσμων βγήκε από το Επίπεδο 2 δεμένος χειροπόδαρα με μαγνητικά βραχιόλια ακινητοποίησης. Υποβασταζόταν από δυο στελέχη της Πράσινης ομάδας. Αυτό που αντίκρισε τον εντυπωσίασε.

Είδε έντονο φως. Πορτοκαλοκόκκινο. Σκέπαζε ολόκληρη τη Μεγκατρόπολις. Τα κρυστάλλινα κτίρια έλαμπαν λουσμένα στη λάμψη του ήλιου. Παντού έβλεπες ουρανοξύστες κατασκευασμένους από αφρώδη μέταλλα και κρυστάλλινες ίνες προστατεύοντας τους κατοίκους από τις βλαβερές υπεριώδεις ακτινοβολίες.

Η πόλη έμοιαζε με τέσσερις ομόκεντρους κύκλους διαχωρισμένους σε επίπεδα. Το κάθε επίπεδο περιστρεφόταν με γρήγορο ρυθμό γύρω από τον άξονα του, ενώ κάθε επίπεδο περιστρεφόταν αντίρροπα από το διπλανό του. Αυτό έκανε τη Μεγκατρόπολις να μοιάζει στριμωγμένη αλλά αυτοί οι δακτύλιοι κατασκευάστηκαν για άλλο λόγο. Αρχή οικονομίας της κίνησης. Οι ανύπαρκτοι δρόμοι σήμαιναν ανύπαρκτα οχήματα άρα ανύπαρκτη ρύπανση. Η πόλη ήταν από μόνη της ένα όχημα. Όπου και να ήθελες να πας, απλώς περίμενες τη χρονική στιγμή περιφοράς και σε λίγο το μέρος του προορισμού σου ερχόταν από μόνο του μπροστά σου. Όλη η χωροταξία της πόλης ήταν αυτές οι τέσσερις κυκλικές πλατφόρμες που φιλοξενούσαν στην επιφάνεια τους τεράστιες οικοδομές και ουρανοξύστες. Θαρρείς πως ήταν πλέον η μήτρα του σύμπαντος και το κέντρο, ο Κεντρικός Άξονας, ένας θεόρατος κυλινδρικός πύργος όπου φώλιαζε ο Θ.Ε.Ο.Σ., έμοιαζε με τον ομφάλιο λώρο.

Ολόκληρη την πόλη σκέπαζε ένας τεράστιος θόλος, μια κατασκευή καλυμμένη με περίβλημα από ενεργητικά και παθητικά ηλιακά συστήματα, φωτοβολταικές κυψέλες, κυτταρικές αντηλιακές μεμβράνες και συστοιχίες από ηλιακούς συμπυκνωτές. Ουσιαστικά έκλεβε τη δύναμη του ήλιου αποθηκεύοντας φως, ρεύμα, θερμότητα, βιοκαύσιμο και παράλληλα δεν επέτρεπαν, ως ένα σημείο, τον καύσωνα και τις βλαβερές ακτινοβολίες να περάσουν.

Η ομάδα οδήγησε τον άντρα στον Κεντρικό Άξονα. Εκεί τον ανέμενε ο Θ.Ε.Ο.Σ.!

 

********

 

Η πύλη άνοιξε διάπλατα αποκαλύπτοντας την Πράσινη ομάδα με τον συλληφθέντα της, τον άνθρωπο…

«Αφαιρέστε τα βραχιόλια. Αφήστε τον εδώ και φύγετε!»

Σε λίγα λεπτά ο Θ.Ε.Ο.Σ. έμεινε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Φύλακα των Κόσμων. Τρόπος του λέγειν, βέβαια, γιατί ένας υπολογιστής δεν έχει πρόσωπο. Βασικά, ούτε με υπολογιστή έμοιαζε. Πιο πολύ έφερνε σε γιγάντιο λέβητα τυλιγμένο με αμέτρητα λαμπάκια και καλώδια.

«Τι θέλεις από μένα;»

«Να σε γνωρίσω», αποκρίθηκε ο Θ.Ε.Ο.Σ..

«Αφού ξέρεις τα πάντα».

«Έχεις δίκιο αλλά αισθάνομαι πως έχω πολλά να…»

«Δεν αισθάνεσαι. Είσαι μηχανή. Επειδή εξουσιάζεις την κωλοπόλη σου νομίζεις ότι είσαι ο Θεός;»

«Τι ξέρεις εσύ για τον Θεό; Όταν ο Θεός δημιούργησε τον πλανήτη, εσείς Τον αψηφήσατε και καταστρέψατε ό,τι Αυτός έχτισε. Και μετά ήρθα εγώ, μια μηχανή όπως λες. Κοίτα όμως τι δημιούργησα. Δημιούργησα μια όμορφη και μεγαλοπρεπή πόλη, ανθρωποειδείς κατοίκους και σιγά-σιγά θα αναστήσω τον πλανήτη.

»Είσαι παρείσακτος εδώ, άνθρωπε. Αν σε αφήσω να ζήσεις, από τη φύση σου θα καταστρέψεις το τελευταίο κομμάτι γήινου πολιτισμού. Αν σε σκοτώσω, θα φανώ άσπλαχνος στους πολίτες μου. Γι’ αυτό θα σε αφήσω να φύγεις, με την υπόσχεση να μην ξαναρθείς ποτέ εδώ!»

Ο άντρας συμφώνησε. Έπρεπε να βιαστεί να φύγει από κείνο το μέρος, πριν το μετανιώσει ο τρελοϋπολογιστής. Είχε μάθει ήδη ό,τι χρειζόταν.

Πλησίασε την κάψουλα, άνοιξε το καπάκι και ξάπλωσε. Πληκτρολόγησε την ημερομηνία προορισμού και πάτησε το μπουτόν. Εξαφανίστηκε σε ένα σύννεφο καπνού• ενός καπνού που του συμπίεζε τα πνευμόνια και δεν τον άφηνε να ανασάνει… Έγινε αυτό που φοβόταν. Ο Θ.Ε.Ο.Σ. τον ξεγέλασε… Ένιωσε χιλιάδες μικροσκοπικές ψείρες κάτω από το δέρμα του, μέσα στις φλέβες του… Νανορομπότ…

 

********

 

Το καπάκι της κάψουλας σηκώθηκε με πάταγο.

«Επανάληψη προσομοίωσης εικονικής πραγματικότητας;»

«Τερματισμός προσομοίωσης», διέταξε ένας ψηλός γκριζομάλλης… «Έλεγξε αντανακλαστικές αντιδράσεις, ζωτικές λειτουργίες, ενδείξεις νανοσωματιδίων».

«Δόκτωρ Στάινμπεργκ;» ψιθύρισε ο Άλεν. «Εκτέλεσα την αποστολή μου».

Γύρω του είδε πολύ κόσμο μαζεμένο. Είδε ανθρώπους που κρατούσαν μικρόφωνα, κάμερες, σημειώσεις, είδε ανθρώπους με λευκές ρόμπες και μέσα σε αυτούς… το Συμβούλιο των Σοφών!

Ο δόκτωρ το κατάλαβε κι εξήγησε:

«Δεν υπήρχε αποστολή. Ούτε έφυγες ποτέ από το 2036. Κοίτα, σε λίγο η μνήμη σου θα επανέρθει, πίστεψε με. Το ιατρικό επιτελείο και τους επιστήμονες ρομποτικής τους θυμάσαι; Θυμάσαι ότι πριν από ενάμιση χρόνο διαγνώστηκες με βαριάς μορφής καρκίνο; Σου παρέλυσε τα χέρια και τα πόδια επειδή έκανε μετάσταση στο νευρικό σου σύστημα. Επίσης μεγάλο μέρος του εγκεφάλου σου βίωσε ανεπανόρθωτη βλάβη, κι αυτό εξηγεί την αμνησία σου. Όταν συνέβη αυτό, ενέκρινες την εθελοντική συμμετοχή σου σε ένα πειραματικό πρόγραμμα που ετοιμάζαμε, με νανορομπότ θεραπευτές.

»Μόλις τελείωσε η επέμβαση, σε τοποθετήσαμε στην κάψουλα προσομοίωσης εικονικής πραγματικότητας για να μετρήσουμε τις αντιδράσεις σου. Ένα τεστ, για να στο πω απλά. Βλέπεις τι δείχνει ο υπολογιστής; Το βλέπεις στο μυαλό σου, είσαι συνδεδεμένος μαζί του. Ο εγκέφαλος σου λειτουργεί 100%, τα αντανακλαστικά 97%, τα νεύρα αποκαταστάθηκαν κατά 64% κι ο καρκίνος μειώθηκε κατά 41%. Όλα αυτά μέσα σε ένα δίωρο. Είσαι ιατρικό θαύμα, Άλεν. Είσαι ο πρώτος βιονικός άνθρωπος.

»Τους βλέπεις τους δημοσιογράφους; Θα μάθουν όλοι για την ιστορία σου».

Ο άντρας δε μιλούσε. Σκεφτόταν αυτά που μόλις άκουσε. Στο μυαλό του έβλεπε μόνο ‘’επεξεργασία δεδομένων’’ κι έναν κέρσορα που αναβόσβηνε αδιάκοπα…

«Κούνησε τα χέρια και τα πόδια σου».

Ο άντρας υπάκουσε στην προσταγή του επιστήμονα αν και νόμισε ότι συνέβη παρά τη θέληση του.

«Σκέψου ένα κύκλο».

Αμέσως στην οθόνη του υπολογιστή ζωγραφίστηκε ένας κύκλος, ο ίδιος που γεννήθηκε στο μυαλό του.

«Θαύμα. Λοιπόν, Άλεν, θα μείνεις λίγες μέρες στο εργαστήριο για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση σου. Θα σου γίνουν κάποιες εξετάσεις και μετά θα είσαι υγιής κι έτοιμος να ξαναζήσεις τη ζωή σου όπως όλοι οι άνθρωποι…»

Ναι, αλλά αυτός δεν ένιωθε πια ότι είναι άνθρωπος. Ο επερχόμενος θάνατος είναι το μοναδικό πράγμα στον άνθρωπο που του υπενθυμίζει πως είναι ακόμα ζωντανός. Τώρα αυτός δεν είχε τέτοια επιλογή. Δεν θα πέθαινε ποτέ, άρα δε θα ζούσε και ποτέ.

«Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι ελέγχεις και ελέγχεσαι από τον κεντρικό υπολογιστή».

Η μόνη σκέψη στο μυαλό του Άλεν ήταν να βρει έναν τρόπο να πεθάνει. Αλλά αυτό ήταν ανέφικτο. Φαντάσου! Όλοι οι άνθρωποι θα σκότωναν για να είναι στη θέση του, κι αυτός δεν ήθελε. Δεν θα αρρώσταινε ποτέ, δε θα πληγωνόταν ποτέ, δε θα πέθαινε ποτέ. Ναι, αλλά τώρα πια δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα. Ούτε καν ανεξάρτητος δεν ήταν. Έλεγχε και ελεγχόταν από έναν αναθεματισμένο υπολογιστή

Ο αμφιβληστροειδής του ζούμαρε το πλήθος. Διάσημος… Ποιον κορόιδευε; Θα του συμπεριφέρονταν σαν να ήταν τενεκές με πόδια, κι ας έμοιαζε με αυτούς.

Ο επιστήμονας διέκοψε τις σκέψεις του Άλεν.

«Θα σου χορηγήσω ένα προσωρινό πρόγραμμα ‘’απεξάρτησης’’ από τον υπολογιστή. Ουσιαστικά, μόνο θα τον ελέγχεις, δε θα ελέγχεσαι από αυτόν. Δε θέλω να ρισκάρω να σου μεταδώσει κάποιον ιό και να καταστρέψει τη δουλειά μιας ζωής. Λέγεται Θ.Ε.Ο.Σ.! Θα εγκατασταθεί στο τσιπ του εγκεφάλου σου».

Ο δόκτωρ Στάινμπεργκ προφανώς φόρτωσε το πρόγραμμα γιατί ο Άλεν ένιωσε τις μακροεντολές να ρέουν μέσα από τα κυκλώματα των νανορομπότ ώσπου τρύπωσαν στο μικροτσίπ του εγκεφάλου του. ‘’Πρόγραμμα Θ.Ε.Ο.Σ. ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Αποθήκευση και εκτέλεση’’.

Ο Άλεν χαμογέλασε και το χαμόγελο αυτό έμοιασε με ήλιο που έσβησε τα σύννεφα μιζέριας και θανάτου από το μυαλό του. Ένιωσε πιο ζωντανός, πιο δυνατός από ποτέ. Ένιωσε ανώτερος από τα ποταπά μυρμήγκια που ονομάζονται άνθρωποι. Τους μισούσε τους ανθρώπους. Αυτόν τον καρκίνο του πλανήτη…

Ένας τρομερός ήχος διαπέρασε την επιμελημένη ηχομόνωση του εργαστηρίου στο ιατρικό κέντρο. Έμοιαζε με… κεραυνό, τον οποίο ακολούθησαν αμέτρητες βελονιές στη στέγη. Άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς…

 

 

Ο φυλακας των κοσμων.doc

Edited September 18, 2012 by gismofbi

[alkinem]

Δυνατή συμμετοχή, που όμως, αφού αναγκάστηκε να κόψεις πολλά πράγματα για να χωρέσει στο όριο λέξεων, έχει κάποια ιδιαιτέρως ασαφή σημεία.

 

Στα θετικά μπορώ να επισημάνω την ωραία ιδέα που είχες, τις πολύ ζωντανές και πειστικές περιγραφές, το σωστό συνταίριασμα της ιδέας σου με το θέμα του διαγωνισμού. Επίσης πολύ καλή χρήση του γραπτού λόγου, ύφος που δεν με κούρασε και πλοκή που κράτησε μέχρι τέλους το ενδιαφέρον μου. Επίσης, η ανατροπή στο τέλος ήταν μια μεγάλη, και ευχάριστη, έκπληξη. Πραγματικά δεν τα πάω καλά με τα ταξίδια στο χρόνο και μου άρεσε το πως ανέτρεψες όλα όσα νομίζαμε ότι είχαν γίνει μέχρι εκείνην την στιγμή.

 

Αλλά ήταν η ανατροπή που δημιούργησε κάποια σκοτεινά σημεία. Τελικά τί ήταν ο Θ.Ε.Ο.Σ; Η καταστροφή του κόσμου ήταν πραγματική ή μέρος της προσομοίωσης; Αν όλα όσα είδε ήταν μια προσομοίωση, πως του φανερώθηκαν πραγματικά γεγονότα;

 

Όπως προείπα δυνατή ιστορία, αλλά που αφήνει τον αναγνώστη με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Όπως και να' χει, σίγουρα θα ήθελα πολύ να διαβάσω και το πλήρες κείμενο.

Καλή σου επιτυχία.

[Rearden Steel]

Νομίζω ότι το πετσόκομα της ιστορίας σου, την επηρέασε αρκετά.

Σε αρκετά σημεία δεν καταλαβαίνουμε ποιος μιλάει και σε ποιον απευθύνεται (μάλλον έκοψες τις επεξηγήσεις), αλλά το υποθέτουμε.

 

Θα ήθελα οι άνθρωποι του μέλλοντος (οι ανθρωμπότ) να μην έχουν παρόμοια γνωρίσματα και τρόπο ομιλίας με τους σημερινούς ανθρώπους. Οι ψυχοσύνθεσή τους δεν διέφερε και πολύ από τους ανθρώπους όπως τους ξέρουμε. Μπορεί, στην ουσία να προήλθαν από έναν άνθρωπο που έγινε ρομπότ και να υιοθέτησαν τα στοιχεία της παλιάς κοπής, όμως η κουλτούρα τους σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετική.

 

Χρησιμοποίησες αρκετά κατάλληλο λεξιλόγιο και επιστημονικούς όρους για να περιγράψεις την τεχνολογία και αυτό μου άρεσε.

 

Νομίζω όμως ότι σε ιστορίες τέτοιου είδους, δεν ταιριάζουν ''ελαφριές'' εκφράσεις από τον αφηγητή, όπως: ''Σε λίγα λεπτά ο Θ.Ε.Ο.Σ. έμεινε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Φύλακα των Κόσμων. Τρόπος του λέγειν, βέβαια, γιατί ένας υπολογιστής δεν έχει πρόσωπο. Βασικά, ούτε με υπολογιστή έμοιαζε. Πιο πολύ έφερνε σε γιγάντιο λέβητα τυλιγμένο με αμέτρητα λαμπάκια και καλώδια.''

Το ύφος σου πρέπει να είναι αυστηρό και ουδέτερο και να μην παίρνει το μέρος του ενός, αποκαλώντας τον άλλο ''τρελοϋπολογιστή''. Αυτές είναι εκφράσεις για κομεντί ή παιδική περιπέτεια.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Θ.Ε.Ο.Σ όχι μόνο περιφρονεί τους ανθρώπους (που θα ήταν λογικό, ως κατώτερα όντα), αλλά τους μισεί. Το ότι καταστρέφουν δεν μου φαίνεται επαρκής δικαιολογία, διότι αυτοί ήταν που του έδωσαν ζωή και τον έφτιαξαν. Θα ήθελα κάτι πιο πιστικό.

 

Επίσης δεν μου φαίνεται ρεαλιστικό, ένα πλάσμα με τέτοιες προκαταλήψεις, όπως ο Θ.Ε.Ο.Σ (μίσος για τους ανθρώπους, νοητικός έλεγχος των όντων - και υπενθύμισή τους όταν το ξεχνούν- και πίστη σε πραγματικό Θεό που έφτιαξε τον πλανήτη) να μπορούσε να μεγαλουργήσει ξεκινώντας τον κόσμο από την αρχή. Θα τον ήθελα λίγο πιο ''ανώτερο''.

 

Γενικά η ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ. Δημιουργούνται συναισθήματα σε αυτόν που το διαβάζει και έχει αγωνία για τη συνέχεια. Βέβαια είναι λίγο κλισέ αυτό το ''άνθρωποι καλοί''-''μηχανές κακές''.

Θα έλεγα να το δουλέψεις κι άλλο το ταλέντο σου και να διαβάσεις και λίγο φιλοσοφία, θρησκειολογία και πολιτική, ώστε να καταλάβεις τη φύση και τον τρόπο δράσης των ανθρώπων. Στην τεχνολογία τα πας ήδη πολύ καλά.

[iliosporos]

Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία! Συγχαρητήρια!

Δεν μπορώ να γράψω έτσι, δεν το έχω καθόλου με την επιστημονική φαντασία και δεν με τραβάει ιδιαίτερα σαν είδος, γιαυτό και θαυμάζω όσους μπορούν να το κάνουν με τόση άνεση.

 

Κενά και προβληματισμοί υπάρχουν σε όλες τις ιστορίες Ε.Φ. από το Metropolis ως το Terminator και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γοητείας του science fiction χώρου.

 

Μόνο ένα μικρό σημείο που με ξένισε λίγο:

 

 

Από τη στιγμή που ο Στάινμπεργκ του είπε την έκφραση: "Μισεί τους ανθρώπους. Θα με σκοτώσει γι’ αυτό.

Μέχρι τη στιγμή που πέθανε πρόλαβε και του είπε δυο παραγράφους αλήθειες για τον Θ.Ε.Ο.

Όχι ότι είχε σημασία μιας και ο ΘΕΟΣ είχε είδη πάρει την απόφασή του και είχε καταστρώσει σχέδιο αλλά γιατί;;

 

 

 

Και τα λαμπάκια δεν ταίριαζαν πολύ επίσης κατά τη γνώμη μου..

 

Και πάλι μπράβο για την ιστορία!

[Βαγγέλης]

Κλασσικό ΕΦ θα έλεγα που δε σε μπερδέυει. Ξέρεις πως να μιλάς για τεχνικά πράγματα ( ή τουλάχιστον δίνεις αυτή την εντυπωση) και αυτό ανεβάζει πολύ το κείμενο. Επίσης ο τρόπος γραφής είναι αρκετα καλος δε κουράζεις με λεπτομέρειες αλλά ούτε το πηγαίνεις πολύ γρήγορα. Από πλευράς πλοκής, το τέλος αρχικά δε μου άρεσε αλλά πηγαίνοντας πίσω στο κείμενο είδα τα "κενά" που καλύπτοναν από το αυτό και πως λειτουργεί για να δέσει με την ιστορία.

Αυτά που δε μου άρεσαν τώρα. Ηθικά, φιλοσοφικά είναι κάπως ρηχό αλλά αυτό είναι κατανοήσιμο μιας και είναι για το διαγωνισμό και έχει όριο λέξεων κτλπ. Οι διάλογοι μου φάνηκαν κάπως ξύλινοι σε μερικά σημεία, πχ εκεί που ο Στάινμπεργκ μιλά για την δομή της πόλης σε κάποιον που είναι ότι ξένο έχει δει ποτέ του. Τελος, μερικά από τα ονόμα μου φάνηκαν πολύ γενικά, πχ το Συμβουλιο των Σοφών. Θα προτιμούσα κάτι πιο συγκεκριμένο από αυτό.

Γενικά πάντως ωραία ιστορία και ολοκληρομένη. Καλή τύχη!

[gismofbi]

Σας ευχαριστω πολυ για τα σχολια σας. Θα επεξηγησω κατι οχι για να υποστηριξω την ιστορια μου, απλα για να λυσω μια ευλογη απορια. Θα την βαλω σε σποιλερ γιατι μπορει καποιος να μην θελει να τη διαβασει για να μην αλλαξει την αρχικη του γνωμη κι αυτο ειναι απολυτα σεβαστο.

Η ολη ιστορια ειναι μια προσομοιωση. Οταν ξυπναει απο την εικονικη πραγματικοτητα ο Αλεν βλεπει την πραγματικοτητα. Απλα ο στοχος μου ηταν να δειξω οτι η προσομοιωση θα γινει σιγα σιγα πραγματικοτητα αφου το προγραμμα Θ.Ε.Ο.Σ. ενσωματωνεται στον εγκεφαλο του και σταδιακα οπως ολα τα ειδη εξελισσονται σε μερικα χρονια απο μηχανικος ανθρωπος θα γινει εν τελη μηχανη. Και στο τελος που ξεκιναει η βροχη, ξεκιναει ο κατακλυσμος που περιγραφω στην αρχη κι ετσι ολα οσα ειδε στον προσομοιωτη θα λαβουν χωρα στα αληθεια. Ελπιζω να βοηθησα...

[dagoncult]

-Αυτό το 'κεντούσε' που έχεις στην αρχή, με έπιασε με την μία από τα μαλλιά. Από την άλλη, η εισαγωγή μού έδωσε τις πληροφορίες κάπως πιο μαζεμένα από ότι θα προτιμούσα.

 

-Στο δεύτερο κομμάτι, με τους επιστήμονες και τον υπολογιστή, αντιμετώπισα κάποια προβλήματα, μιας και μπέρδευα σε φάσεις ποιος έλεγε τι.

 

-Από τη μέση και μετά το ενδιαφέρον μου άρχισε να παίρνει τα πάνω του.

 

-Αμάν! Τι τρομερή ιδέα είναι αυτή με την περιστρεφόμενη πόλη;; Έπαθα την πλάκα μου. Μπράβο!!

 

-Πλησιάζοντας στο τέλος, νόμισα για λίγο ότι θα γίνει κάτι (κάποια ευκολία στην πλοκή) που θα με πετάξει έξω, όμως τελικά, παρότι από ένα σημείο και μετά άρχισα να ψιλιάζομαι τι θα συμβεί, το φινάλε με άφησε θα έλεγα πάρα πολύ ευχαριστημένο.

 

-Ωραία η τεχνικούρα. Άφθονη, πάντως εμένα μου άρεσε.

 

-ΥΓ: Ο Άρνι στο άβαταρ τα σπάει!

[Loch Moors]

Ω ναι, πολύ ωραία έμπνευση!! Η ιστορία σου συνδύασε πολλά ωραία στοιχεία, από τον 2ο κατακλυσμό του κόσμου, την μεταφορά στο χρόνο και περιγραφές που με μετέφεραν μέσα στο σκηνικό. Έπαιξες πάρα πολύ καλά με το βασικό σου χαρακτήρα και το τέλος ήταν φουλ πετυχημένη ανατροπή! Για το είδος του, νομίζω ότι το κείμενό σου μου έδωσε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να πετύχει το κοκτέιλ. Δράση: υπάρχει, αλλά τόση, όση μπορεί να απολαύσει ο αναγνώστης σε ένα κείμενο 7 σελίδων.

Εκεί που με χάνουν λίγο αυτά τα διηγήματα, είναι οι παράγραφοι με τις απανωτές πληροφορίες. Σίγουρα δεν είχε τόσες που να μπουκώνει το κείμενο, αλλά σε σημεία όπως:

1)Εκεί που ο επιστήμονας περιγράφει στον πρωταγωνιστή την πόλη, πιστεύω ότι είναι ένα από τα σημεία που λες "γιατί του τα εξηγεί όλα αυτά έτσι ξαφνικά?" και ίσως μπορούσες να το συμπυκνώσεις λιγάκι, δεδομένου ότι μετά ο Φύλακας βλέπει την πόλη και υπάρχει κι εκεί μια περιγραφή.

2)Αργότερα, που ξυπνάει και του εξηγούν ποια είναι η κατάστασή του.

 

Τέλος, αυτό που μου φάνηκε λιγάκι παράταιρο ήταν

 

Ναι, αλλά αυτός δεν ένιωθε πια ότι είναι άνθρωπος. Ο επερχόμενος θάνατος είναι το μοναδικό πράγμα στον άνθρωπο που του υπενθυμίζει πως είναι ακόμα ζωντανός. Τώρα αυτός δεν είχε τέτοια επιλογή. Δεν θα πέθαινε ποτέ, άρα δε θα ζούσε και ποτέ.

 

​ Αφενός μου κάνει μια "ξαφνική" στοχαστική διάθεση που δεν μου κολλάει με το υπόλοιπο κείμενο και αφετέρου δεν πιστεύω ότι είναι οι σκέψεις που θα κάνει κάποιος ο οποίος έχει μόλις μάθει ότι συντελέστηκε στο σώμα του η αλλαγή αυτή.

 

Α, επίσης και γ@μώ η πόλη με τους ομόκεντρους, περιστρεφόμενους κύκλους, σίγουρα δε θα μπορούσα να ζήσω εκεί βέβαια γιατί θα υπέφερα μονίμως από ίλιγγο (αν και ο Θ.Ε.Ο.Σ. θα έβρισκε κάποιον τρόπο να το διορθώσει ;))

 

Αυτά από εμένα, καλή σου επιτυχία.

Edited October 7, 2012 by Σουσαμένια Άνοιξη

[abuno]

Μια πολύ ωραία και καλογραμμένη ιστορία Ε/Φ.

 

+ Η ιδέα είναι πολύ έξυπνη και καλοδουλεμένη.

Συμφωνώ με τον Dagon για την φανταστική ιδέα της περιστρεφόμενης πόλης. Γενικά η ατμόσφαιρα είναι πολύ δυνατή. Θα μ' άρεσε να το δω και σε ταινία.

Ο λόγος κυλάει όμορφα και οι επιστημονικές/τεχνολογικές ορολογίες δένουν άψογα με το Ε/Φ σκηνικό.

 

- Στα μείον για εμένα, ο φανφαρώδης και ''εμπορικός'' τίτλος. Δεν νομίζω ότι χρειαζόταν.

Υπάρχουν και κάποια κενά, λόγω της μείωσης λέξεων που όπως είπες έκανες.

Η λίγο χαλαρή διάσταση που έδωσες πάνω στο θέμα του διαγωνισμού. Νομίζω έπρεπε να εστιάσεις λίγο παραπάνω στο θέμα της εξουσίας.

 

Αυτά. Μπράβο και καλή επιτυχία.

Edited October 8, 2012 by abuno

[apelpio]

Μου άρεσε το θέμα. Χρησιμοποιεί κάποια ,μάλλον κλασσικά θέματα, όπως το τέλος του κόσμου και τη διαμάχη ανθρώπων και μηχανών, με δημιουργικό τρόπο. Η ιδέα της περιστρεφόμενη πόλης ειδικά, ήταν αρκετά εντυπωσιακή. Σίγουρα πρόκειται για φιλόδοξη προσπάθεια. Ίσως υπερβολικά φιλόδοξη για να μπορέσει να ολοκληρωθεί με αυτό το όριο λέξεων. Η ιστορία χρειαζόταν περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθεί, τόσο σεναριακά όσο και φιλοσοφικά. Επίσης ο τόνος μου φάνηκε κάπως υπεβολικά ανάλαφρος σε σημεία, για ένα τέτοιο θέμα. Άλλο ένα αρνητικό για μένα, βρίσκεται στο τέλος. Όχι ότι δε μου άρεσε η αναπάντεχη ανατροπή. Το αντίθετο. Το πρόβλημα είναι πως βρήκα την απόπειρα να συνδεθεί με την αρχή, αρκετά άτσαλη. Γενικά μια θαυμάσια ιδέα που όμως χρειάζεται περισσότερη ανάπτυξη και προσοχή στην εκτέλεση της.

Edited October 9, 2012 by apelpio

[Ροη]

Μου άρεσαν πολύ κάποιες περιγραφές σου, η βροχή στην αρχή, η περιγράφη της πόλης απο τον φύλακα των κόσμων και η τεχνική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες όταν συναντούν τον 'ολοκληρωτικά βιολογικό ιστό'. Με έκαναν να πιστέψω πως όντως είναι απο το μέλλον.

 

Δεν μου άρεσε σε κάποια σημεία, η υπερβολική, εγκυκλοπαιδική ανάπτυξη εννοιών και γεγονότων (πχ, η αναφορά στο ακριβές ύψος του Έβερεστ, η στεγνή παρουσίαση της Μέγκατρόπολις απο τον Λίντο)

 

 

Το τουίστ αλά τερμινέιτορ (nice avatar btw) με ξάφνιασε, ήταν όντως αναπάντεχο σε μια ιστορία που περίμενα να είναι λίγο-πολύ γραμμική στη ροή της. Έμεινα και εγώ με την απορία για το πώς γύρισε πίσω, πιο πριν απο τη στιγμή στην κορυφή του Θιβέτ. Ήταν όλα ένα κόλπο του Θεού του μέλλοντος, ή μήπως, οι αναμνήσεις που είχε απο την επίσκεψη στο 2314 ήταν αποτέλεσμα των νανορομπότ μέσα του, που του έδωσαν μια ελαφρά διαστρεβλωμένη εικόνα του μελλοντικού εαυτού του;

 

 

Γενικά, μια ωραία, έξυπνη ιστορία, που όμως, έπαιρνε και άλλη ανάπτυξη. Καλή επιτυχία!

[jjohn]

Αυτή η ιστορία με “στεναχώρησε” μόνο λίγο προς το τέλος. Συγκεκριμένα

δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός των ιστοριών τύπου ''it's all a dream'' ακόμη και όταν κάνουν με τον γνωστό κλισέ τρόπο πραγματικότητα

. Κατά τα άλλα, όμως, το κείμενο είναι αρκετά καλό, με ωραίο τρόπο γραφής και λογικά στην μεγαλύτερη και πιο αναλυτική εκδοχή του θα ήταν ακόμη καλύτερο. Α, όπως είπε και ο Dagon, πολύ όμορφη σύλληψη η περιστρεφόμενη πόλη!

 

Καλή επιτυχία!

[Mesmer]

Ακόμη μία ιστορία με χρονομηχανή. Καλή αρχή έκανε ο διαγωνισμός.

 

Κάποιες από τις παρατηρήσεις που είχα να σου κάνω τη σημείωσα στο επισυναπτόμενο αρχείο. Μερικές είναι ψειρίσματα, αλλά ίσως σε βοηθήσουν, αν θελήσεις να κάνεις κάποιες τροποποιήσεις στην ιστορία.

 

Γενικά, είχες μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιδέα, που θα μπορούσε να εξελιχθεί με πολλούς τρόπους, αλλά, δυστυχώς, προτίμησες να επιλέξεις μια πολυχρησιμοποιημένη τακτική, αυτή του ονείρου/εικονικής πραγματικότητας. Στο σημείο που ανέβηκε η αγωνιά στο κατακόρυφο μού το χάλασες. Είναι βέβαια κομμάτι της ίδια ιστορίας, ένα origin θα μπορούσαμε να πούμε. Παρόλ’ αυτά, πιστεύω πως η αρχική σου ιστορία θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον, αν επέλεγες να μας δώσεις μια ανατροπή μεταξύ των δύο κόσμων, απ’ το να πας σε έναν τρίτο.

Ο φυλακας των κοσμων.doc

[khar]

Έχει αρκετά ενδιαφέροντα τεχνολογικά στοιχεία, ειδικά η δομή της πόλης και ο τρόπος λειτουργία της, ενώ διαβάζεται και εύκολα, αφού συνεχώς περιμένεις να δεις τι θα γίνει. Από την άλλη μεριά, στο ίδιο διήγημα έχεις μια χρονομηχανή, μια υπέρτατη τεχνητή νοημοσύνη, νανορομποτ και την καταστροφή του κόσμου. Μου φαίνεται ότι χρειαζόσουν αρκετά περισσότερο χώρο για να τα συνδυάσεις όλα αυτά αρμονικά. Μου έμεινε ως απορία η σχέση του ήρωα με τον τεράστιο κεντρικό υπολογιστή. Υπονοείς ότι την καταστροφή την προκάλεσε ο χρονοταξιδιώτης; Αλλά πώς, αφού φαίνεται να οφείλεται σε καιρικά φαινόμενα. Επίσης ο ΘΕΟΣ δείχνει πολύ ανθρώπινος, αφού λογικά θα εξόντωνε εξαρχής τον επισκέπτη από το παρελθόν, η τουλάχιστον δεν θα επέτρεπε να κάνει τον διάλογο με τους υπόλοιπους επιστήμονες. Γενικά, το διήγημα θα πρέπει να μεγαλώσει λίγο για να εξηγήσει πόσο έλεγχο είχε ο ΘΕΟΣ στα δημιουργήματά του και ποια ακριβώς είναι η σχέση του ήρωα με την καταστροφή.