Ακίνδυνες Ψευδαισθήσεις

[jjohn]

Για τον 31ο διαγωνισμό του SFF με θέμα την εξουσία.

Είδος:science fiction

Λέξεις:2.363

Βία: Λίγη

Σεξ:Όχι

Σχόλια: Αυτό είναι το πρώτο μου διήγημα επιστημονικής φαντασίας. Beware!!!!

και τέρμα spoiler όμως:

Εάν φίλε αναγνώστη σε λένε Βαγγέλη Παπαδόπουλο και έχεις νευριάσει μαζί μου. Στείλε p.m να σου στείλω το ονοματεπώνυμο μου να με σκοτώσεις σε διήγημα σου όπως εσύ θες :p

 

 

Ακίνδυνες_Ψευδαισθήσεις.doc

Edited September 26, 2012 by jjohn

[alkinem]

Ωραία η ιδέα σου. Επικεντρώθηκες σε ένα αρρωστημένο παιχνίδι θύτη-θύματος και μας παρουσίασες έναν σαδιστή δεύτερο ήρωα(τον Παπαδόπουλο), που η τεχνολογία του δίνει το ελεύθερο να ικανοποιεί, δίχως όμως να παρανομεί, τις διεστραμμένες του ορέξεις.

 

Γενικά καλογραμμένο, αλλά υπήρχαν σε κάποια σημεία λέξεις και περιγραφές που δεν ταιριάζουν.

 

Γράφεις κάπου

Ο Παπαδόπουλος τους είχε αφαιρέσει τα νύχια τόσο των ποδιών όσο και των χεριών, είχε βάλει στα μυαλά τους φωτιά

 

Μάλλον εννοούσες είχε βάλει στα μαλλιά τους φωτιά

 

Σε άλλο σημείο

είναι κόρη σου από τον πρώην γάμο σου

 

Το σωστό είναι είναι κόρη σου από τον προηγούμενο γάμο σου

 

Και λίγο παρακάτω

το μέτωπο του γέμισε με δάκρυα

 

Σουρεαλιστική εικόνα. Θα έστεκε μόνο αν ο Ματθαίου ήταν κρεμασμένος ανάποδα.

Το σωστό θα ήταν το πρόσωπό του γέμισε με δάκρυα

Αυτά εντόπισα εγώ, ίσως κάποιος άλλος βρει μερικά ακόμη.

 

Επίσης ένα άλλο μειονέκτημα είναι πως στο τέλος, στον διάλογο Ματθαίου και πρωταγωνιστή, οι πληροφορίες έρχονται με ρυθμό πολυβόλου. Συνεχείς ερωτήσεις-απαντήσεις και ο αναγνώστης δεν μπορεί πάρει ανάσα, δεν μπορεί να αφομοιώσει αυτά που αποκαλύπτονται και ουσιαστικά δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό σου.

 

Γενικά καλό, αλλά θα μπορούσες να είχες διαμορφώσει κάποια σημεία διαφορετικά και να διευκολύνεις τον αναγνώστη να παρακολουθήσει την σκέψη σου.

 

Καλή σου επιτυχία.

[iliosporos]

Συμπαθητική ιστορία, μου αρέσει η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο ειδικά όταν ο αφηγητής έχει χιούμορ ή πετάει καμιά κακία.

 

Σαν ιδέα είναι αρκετά καλή αν και έχει κάποια θεωρητικά-αδύναμα σημεία.

 

 

 

Ένας απλός ντετέκτιβ μου φαίνεται δύσκολο να προσπαθήσει πόσο μάλλον να υπονοήσει πως θα τα βάλει με μια τέτοια εταιρεία.

Δεν θα έπρεπε να του κάνει καθόλου εντύπωση ότι άνθρωποι κακομεταχειρίζονται τους κλώνους που παραγγέλνουν.

 

 

 

Σαν κείμενο έχει κάποια λαθάκια που διορθώνονται εύκολα.

Το κομμάτι με τον διάλογο είναι λίγο κουραστικό και με ανάγκασε να το διαβάσω 2-3 φορές για να συγκεντρώσω όλες τις πληροφορίες!

[dagoncult]

Μου άρεσε η έναρξη, λειτούργησε αρκετά καλά ώστε να με τσιγκλίσει για τη συνέχεια.

 

Θα έλεγα ότι ο λόγος είχε μερικά σκαμπανεβάσματα, αλλά σε γενικές γραμμές κινήθηκε σε ικανοποιητικό επίπεδο.

 

Από εκεί και πέρα, το βασικό μου πρόβλημα ήταν ότι από τη στιγμή που γίνεται το άλμα δυο μέρες μπροστά (κι ενώ έχεις φτάσει την ιστορία σ' ένα σημείο που θέλω οπωσδήποτε να δω τι θα γίνει παρακάτω), όλη η πλοκή ξεφουσκώνει ταχύτατα κι οι πληροφορίες έρχονται μαζεμένες μέσα από τον διάλογο των δύο χαρακτήρων. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα (

ίσως να γύρναγε ο Παπαδόπουλος σπίτι την ώρα που ήταν μέσα ο ήρωας και μετά να έπαιζες ένα μακελειό;; λέμε τώρα...

) αλλά έτσι όπως είναι τώρα στημένο το φινάλε, δεν με βοήθησε να ευχαριστηθώ την ιστορία όσο θα ήθελα κι όσο μου υπόσχονταν τα πρώτα δυο της μέρη.

Ακίνδυνες_Ψευδαισθήσεις.doc

[Βαγγέλης]

Θα συμφωνήσω με τον Dagoncult . Έχει πολύ διάλογο το κείμενο ενώ θα σήκωνε χαλαρά πιο πολύ δράση και δραματικές σκηνές ( ΑΚΑ μακελειό). Θα το καταλάβαινα αν είχες αγγίξει το όριο των λέξεων αλλα έχοντας 700 ακόμα θα μπορούσες να είχες προσθέσει κάποια σκηνή πέρα από τους διαλόγους. Επίσης, το κείμενο ακολουθεί πάρα πολύ τη κλασσική δομή του είδους του (μυστήριο) , φυσικά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, απλά μια παρατήρηση.

Στα καλά τώρα. Το κείμενο είναι αρκετά απολαυστικό και κυλάει υπέροχα. Στη πραγματικότητα ότι παρατηρήσεις είχα μου ήρθαν αφού το τελείωσα και σκέφτηκα τη διάβασα, δεν με "ενόχλησε" κάτι όσο το διάβαζα. Αυτό βέβαι που κάνει την ιστορία τόσο εύκολη στην ανάγνωση είναι τα σχόλια του χαρακτήρα που τον κάνουν ανθρώπινο και αρκετά αστείο σε ένα ελαφρό όμως επίπεδο, αυτό που σήκωνε η ιστορία. Ιδίως μου άρεσε αυτό:

 

Έβγαλα από την τσέπη μου τα εργαλεία για επαναλάβω τον προηγούμενο θρίαμβο

 

[Loch Moors]

Ωραία η ιδέα σου που πιστεύω ότι θα μπορούσε να είναι και η αρχή ενός μεγαλύτερου αστυνομικού μυθιστορήματος με τα ανοιχτά ενδεχόμενα που αφήνει η υπόθεση ότι

όσοι χρησιμοποιούν τους κλώνους για το λόγο αυτό δεν θα μείνουν μόνο στα "υπάκουα" θύματα, αλλά θα ψάξουν ακόμα πιο ρεαλιστικά εγκλήματα

. Μου είχε περάσει κι εμένα απ' το μυαλό πριν το διαβάσω στο τέλος του κειμένου, εκεί που περιγράφεις τις κοπέλες.

Απ' την άλλη, επειδή στην προκειμένη περίπτωση "κρίνουμε" τα κείμενα ως έχουν, ίσως να μπορούσες να βγάλεις περισσότερη δράση απ' το γεγονός ότι αυτός που πλησίασε τον ντετέκτιβ είχε τους λόγους του (με την κόρη του κλπ κλπ), ώστε να μην μπουν όλες οι πληροφορίες απλώς σε έναν μεταξύ τους διάλογο.

Τέλος, κάτι που νομίζω ότι αφήνεις ασαφές είναι

το πώς ο Παπαδόπουλος επεξεργάστηκε τους εγκεφάλους των κλώνων ώστε να αντιλαμβάνονται τον πόνο διαφορετικά? Από τις πριν περιγραφές είχα την αίσθηση ότι η εταιρία τους κατασκευάζει και τους παραδίδει.. εκτός αν η ομάδα-Α πλήρωνε κάτι παραπάνω για έξτρα ανέσεις!!

 

Καλή προσπάθεια, μπράβο Καλή επιτυχία!

[gismofbi]

Απλή και ωραία η ιδέα σου για τον σαδιστή και τους κλώνους. Αυτό που με εξέπληξε είναι ότι οι κλώνοι γούσταραν τα βασανιστήρια. Στην αρχή μου φάνηκε κωμικό αλλά ύστερα αποδείχτηκε πιο τραγικό από το να τους βασάνιζε κανονικά. Πιο ανατριχιαστικό. Αυτό που δε μου άρεσε είναι οι μη ρεαλιστικοί διάλογοι, η ευκολία με την οποία λύνονται όλα και παίρνουν τον -χωρίς ανατροπές- δρόμο τους, ο βομβαρδισμός πληροφοριών στο τέλος που κάνει την ιστορία να ξεφουσκώνει ακριβώς τη στιγμή που πλησιάζεις στην κορύφωση, ο αφελής και ρηχός χαρακτήρας του ντετέκτιβ που τον ήθελα πιο περπατημένο, πιο σκληρό και αλάνι. Κατά τα άλλα μια ευχάριστη κι ευκολοδιάβαστη ιστορία. Καλή επιτυχία αδερφέ μου !

[Mors Planch]

Στα θετικά είναι καλά γραμμένο και συνεπές με τον εαυτό του μέσα στις παραδοχές που κάνει. Από την άλλη αυτές οι παραδοχές είναι ότι αφενός μεν έχουμε μια κοινωνία που παράγει μαζικά ανθρώπους και στη συνέχεια τους χρησιμοποιεί σαν αντικείμενα, αφ' ετέρου ότι μπορεί να προγραμματίσει έναν ανθρώπινο εγκέφαλο κατά βούληση... και ότι δεν διαφέρει και ιδιαίτερα από τη δική μας παραταύτα.

 

Ξέρω ότι το πρώτο δεν ήταν ασυνήθηστο σαν ιδέα στην ΕΦ, αλλά δεν βλέπω πως μπορεί να σταθεί λογικά. Το ότι ο κλώνος δεν γενήθηκε με φυσικό τρόπο δεν αλλάζει το γεγονός ότι δεν θα διέφερε σε τίποτα από ένα φυσικά γεννημένο άνθρωπο. Οπότε σα λόγική συνέπεια είτε έχεις μια κοινωνία ολότελα διαφορετική από τη δική μας για να δέχεται ότι μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί κλώνους με οποιοδήποτε τρόπο. Όσο για το δεύτερο αν μπορείς να προγραμματίσεις τους κλώνους μπορείς να προγραμματίσεις και τη γειτόνεισα...

[KELAINO]

Καλό είναι, ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά δεν την αξιοποιείς εντελώς. Το δεύτερο μέρος, εκεί που δίνονται οι εξηγήσεις είναι άτονο, όπως είπαν και οι προηγούμενοι. Εκτός αυτού, όλα γίνονται πολύ εύκολα και ανώδινα, βρίσκει το διαμέρισμα άδειο, ανοίγουν οι πόρτες κλπ.

 

Ίσως αν, λέω εγώ τώρα για παράδειγμα, παρουσίαζες τον Ματθαίου πολύ ύποπτο στην αρχή, μετά την έρευνα και τον εντοπισμό του Παπαδόπουλου, ύστερα μια αναμέτρηση βρε αδελφέ! Αυτόν τον παπαδόπουλο δεν τον βλέπουμε καν. Μετά μια ανατροπή, όπου ανακαλύπτονται οι κοπέλες-κλώνοι και φανερώνεται ο Παπαδόπουλος ως ο πραγματικά κακός της υπόθεσης. Φαντάσου εκείνον το διάλογο μέσα σε πυροβολισμούς και άλλα δραματικά, ο παπαδόπουλος ψυχορραγεί και τέλος πετάς και την πληροφορία περί κόρης και κλείνεις όπως έκλεισες, ωραίο αυτό πχ:

«Εάν φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο, θα σου είμαι ευγνώμων» είπε και έφυγε.

Edited October 6, 2012 by KELAINO

[Ροη]

Η αρχική παράγραφος είναι αριστοτεχνικά δοσμένη. Τη λάτρεψα.

 

Οι τελευταίες γράμμες, απόλυτα ταιριαστή κατακλείδα στην ιστορία.

 

Το ενδιάμεσο, μια καλά εκτελεσμένη, ενδιαφέρουσα ιδέα αλλά μετά την τέλεια εισαγωγή, περίμενα πυροτεχνήματα! Περίμενα κάτι παραπάνω, μια μεγαλύτερη ανάλυση, ίσως μια όχι τόσο σπιντάτη εξήγηση των πράξεων του Παπαδόπουλου. Δεν τον γνωρίσαμε καν! Ο χαρακτήρας του, το γιατί κάνει ό,τι κάνει, είχε τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης.

 

Ελπίζω κάποτε να αποφασίσεις να επεκτείνεις λίγο τον πολύ ενδιαφέροντα, Blade Runner-ικο κόσμο που δημιούργησες, καλή επιτυχια

[apelpio]

Το θέμα παρουσίασε αρκετό ενδιαφέρον. Ήταν πολύ σκοτεινό, σχεδόν σοκαριστικό, θα έλεγα.Πιστεύω όμως πως δεν αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Το κείμενο διαβάστηκε εύκολα και κατάφερε να μου προκαλέσει μερικά χαμόγελα σε ορισμένα σημεία, λόγω της χιουμοριστικής αφήγησης. Αυτός ακριβως, ο τρόπος αφήγησης όμως, υποτιμάει τη σοβαρότητα που θέλει να βγάλει το κείμενο. Μου αρέσει το χιούμορ αλλά ο τόνος είναι υπερβολικά ανάλαφρος για ένα τέτοιο θέμα. Επίσης παρητήρησα απόλυτη έλλειψη δραματικών σκηνών. Το θέμα έδινε πολλές ευκαιρίες για αυτό. Η ιδέα έχει πολλές δυνατότητες. Η εκτέλεση της χρειάζεται περισσότερη δουλειά.

Edited October 11, 2012 by apelpio

[Mesmer]

Αστυνομικό, ε; Δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτα διαφορετικό από εσένα.

 

Μια ιστορία, λοιπόν, που είχε βλέψεις να γίνει καλύτερη, αλλά την έφαγαν κάποιες βιασύνες και κάποιες ευκολίες προς χάρη της εξέλιξης.

 

Ένα παράδειγμα είναι πως ένας ιδιωτικός ντεντέκτιβ δεν θα έμπαινε κατευθείαν μέσα στο σπίτι κάποιου. Θα τον παρακολουθούσε καιρό για να μάθει τις συνήθειές του και μετά θα αποφάσιζε πότε είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να μπει στο σπίτι. Ο τρόπος που έδρασε εδώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να τον φέρει σε δύσκολη θέση.

 

Κάποια άλλα σημεία, μαζί με μερικές διορθώσεις/ψειρίσματα, τα αναφέρω στο αρχείο.

 

Επίσης, ηθολογικά, βρήκα αρκετά λάθος τον τρόπο με τον οποίο δρα η εταιρεία. Παράγουν κλώνους, ικανοποιώντας τις επιθυμίες των πελατών, χωρίς να νοιάζονται για αυτούς τους ανθρώπους/κλώνους; Κι ας πούμε ότι την εταιρεία δεν την νοιάζει, τι λέει η κοινή γνώμη ή το κράτος γι’ αυτό; Χρειάζεσαι ένα νομικό πλαίσιο για να το στήσεις όλο αυτό, ώστε να μπορείς να το στηρίξεις. Αλλιώς, θα μπορούσες να πεις ότι είναι μια παράνομη επιχείρηση που το κράτος δεν γνωρίζει ή προσπαθεί να αποκαλύψει.

 

Πέρα από μερικά σημεία που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την αληθοφάνεια της ιστορίας, κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι το τέλος. Η αφήγηση στο πρώτο πρόσωπο ήταν πολύ καλή, καθώς επίσης και τα κομμάτια με τους διαλόγους, όπου χωρίς την προσθήκη τού ποιος μιλάει ή διαφόρων άλλων χαρακτηρισμών, κατάφερνες να κρατάς μια πολύ καλή ροή. Γενικά, και σαν λάτρης αστυνομικών ιστοριών, το διήγημά σου μου άρεσε.

Ακίνδυνες_Ψευδαισθήσεις.doc

[khar]

Είχες μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Δυστυχώς η εκτέλεση πάσχει σε πολλά επίπεδα. Η γραφή ξεκίνησε καλά αλλά στη συνέχεια έγινε διεκπεραιωτική και προς το τέλος μετατράπηκε σε έναν συνεχή διάλογο παροχής πληροφοριών. Δεν υπήρξε κλιμάκωση ενώ είχες τις προϋποθέσεις και οι ήρωες βγήκαν στεγνοί ενώ υπήρχε αρκετό βάθος στον καθένα. Είχες πολλές επιλογές για μια εξαιρετική πλοκή αλλά δεν τις αξιοποίησες. Προφανώς έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Τι θα άρεσε σε εμένα: Να παραμείνει η αρχική σκηνή, να βρεθούν οι κλώνοι και να φωτογραφηθούν, ο Ματθαίου να δει τις φωτογραφίες και να απαιτήσει να βρεθούν και οι υπόλοιποι κλώνοι, ο ντετέκτιβ να παρακολουθήσει τον Παπαδόπουλο και να ανακαλύψει ότι κρύβει έναν κλώνο σε κάποιο εξοχικό στη Λούτσα (J) και να δώσει τη διεύθυνση στον Ματθαίου, ο Ματθαίου να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο και να συλληφθεί, να αποκαλυφθεί ότι αυτός δεν ήταν κλώνος αλλά η κόρη του Ματθαίου και τελικά να κλείσεις με μία παράγραφο με τις σκέψεις του Παπαδόπουλου για το πώς εκπαιδεύουμε καινούριους εγκληματίες και πώς αισθάνεται πιο βρώμικος από πριν. Κι όλα αυτά με τη γραφή της πρώτης παράγραφου, με πολύ λιγότερο διάλογο και περισσότερο εσωτερικό μονόλογο του ντετέκτιβ και περιγραφή του εξωτερικού περιβάλλοντος.

[abuno]

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.

Ενδιαφέρουσα ιδέα που υστερεί στην εκτέλεση. Μιας και το διήγημα είναι αστυνομική Ε/Φ, νομίζω έπρεπε να δωθεί σε στυλ νουάρ η αφήγηση.

Μ΄ άρεσε πολύ ο χαρακτήρας που έδωσες στις γυναίκες-κλώνους. Αυτή η απουσία συνείδησης ήταν κατά τη γνώμη μου πολύ πετυχημένη. Ήταν και η μόνη σκηνή που μου έμεινε. Ωραίος και ο τίτλος.

Κατά τα άλλα, νομίζω το διήγημα χρήζει αρκετής βελτίωσης.

 

Καλή σου επιτυχία.