alkinem Posted September 26, 2012 Share Posted September 26, 2012 Συγγραφέας: John82 Είδος: Επιστημονική Φαντασία Λέξεις: 2985(με τον τίτλο) Βία: Υπαινικτικές Αναφορές Σεξ: Όχι Σχόλια: Για τον 31ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, με θέμα την Εξουσία ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ Στο κοντινό μέλλον Ο Αντώνης ήταν καθισμένος στη μεγάλη πολυθρόνα, επενδυμένη με σκούρο καφέ δέρμα, μπροστά στο αναμμένο τζάκι στο σαλόνι της έπαυλής του. Η μέρα είχε σχεδόν τελειώσει, αυτός εδώ και ώρες είχε επιστρέψει από την δουλειά του, αλλά ο ενθουσιασμός του δεν του επέτρεπε να κοιμηθεί. Σηκώθηκε όρθιος κι άρχισε να βηματίζει, πάνω-κάτω μέσα στο άδειο δωμάτιο. Μέσα στο μυαλό του επαναλαμβανόταν η ίδια σκέψη. Τα καταφέραμε... Πήγε και πήρε το καλύτερο ουίσκι από την κάβα του, αυτό που φύλαγε για τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις. Τα χέρια του έτρεμαν καθώς γέμιζε το κρυστάλλινο ποτήρι, λίγες σταγόνες μάλιστα έπεσαν επάνω στο μανίκι του, αφήνοντας έναν νοτερό λεκέ στο μπορντό μετάξι της ρόμπας. Δεν πρόλαβε να πιει παραπάνω από δυο γουλιές. Ο Αλέξανδρος, ο πιστός του υπηρέτης, μπήκε στο σαλόνι και του είπε αυτό που διακαώς επιθυμούσε ν' ακούσει. «Ο κύριος Σλέφιν έφτασε και σας περιμένει στο γραφείο σας.» *** Στο μακρινό μέλλον Ο Θάμις ήταν ανήσυχος εκείνη την ημέρα. Οι νέες δημοσκοπήσεις δεν ήταν καθόλου ευνοϊκές. Οι πολίτες της Λαντόρια μάλλον είχαν κουραστεί από τα πολλά χρόνια που ο μέντοράς του, ο σεβαστός από όλους τους κατοίκους της πόλης τους, Γκοράς κυβερνούσε τον τόπο τους και όλα έδειχναν πως η αλλαγή ηγεσίας ήταν αναπόφευκτη. Άσχημα νέα. Και το πιο δυσάρεστο ήταν πως αυτός έπρεπε να τα ανακοινώσει στον κυβερνήτη και δάσκαλό του. Στάθηκε όρθιος, για μια στιγμή φάνηκε να διστάζει, αλλά τελικά κατάλαβε πως δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Γκοράς έπρεπε να ενημερωθεί όσον το δυνατόν πιο γρήγορα και μετά ν' αποφασίσουν ποιες θα ήταν οι επόμενες κινήσεις τους. Ίσως να υπήρχε ακόμα χρόνος. Μόλις στάθηκε σε απόσταση λίγων εκατοστών από την μεταλλική πόρτα, αυτή άνοιξε αυτόματα. «Εξοικονόμηση ενέργειας» είπε φωναχτά, καθώς διέσχιζε το κατώφλι της, και το άδειο δωμάτιο βυθίστηκε στο σκοτάδι. Ως συνήθως τις πρωινές ώρες, ο Γκοράς βρισκόταν στον ανατολικό εξώστη του κυβερνητικού μεγάρου κι απολάμβανε τη θέα των βουνών, κάτω από την σκιά των οποίων εκτεινόταν η πόλη τους. Τον πλησίασε με ελαφρύ βήμα, αλλά και πάλι αυτός μπόρεσε να αντιληφθεί την παρουσία του. Ο γερασμένος κυβερνήτης γύρισε και τον κοίταξε. «Δε φαίνεσαι χαρούμενος, Θάμις» παρατήρησε. Ο Θάμις αναρωτήθηκε αν οι σκέψεις του ήταν τόσο φανερές στην έκφρασή του ή απλώς ο Γκοράς επιδείκνυε για ακόμη μια φορά την εκπληκτική του διαίσθηση. Όσα χρόνια κι αν τον βάραιναν, το σώμα του ήταν ακόμα ρωμαλέο σαν νέου ανθρώπου, το μυαλό του πιο κοφτερό από όλους όσους τον περιτριγύριζαν. «Δεν έχω πολύ καλά νέα Γκοράς» απάντησε τελικά και του έδωσε τα αποτελέσματα. Εκείνος τα μελέτησε με προσοχή. Δε φάνηκε να δυσαρεστείται όμως. Αντιθέτως έμοιαζε κάπως ανακουφισμένος. «Κάποτε θα γινόταν κι αυτό» είπε χαμηλόφωνα. Άρχισε να περπατάει αργά. Κατευθυνόταν προς τη σκάλα που οδηγούσε στην επίπεδη οροφή του μεγάρου, εκεί όπου, όπως και σε κάθε άλλο κτίριο της Λαντόρια, υπήρχαν ηλιακοί συλλέκτες που έδιναν την απαραίτητη ενέργεια κι ένας μεγάλος κήπος που τους εφοδίαζε με τα απαραίτητα τρόφιμα. Αν και δεν τον προσκάλεσε, ο Θάμις κατάλαβε πως έπρεπε να πάει μαζί του. Βάδιζαν για λίγο αμίλητοι στους στενούς διαδρόμους που χώριζαν τις εκτάσεις με τις διάφορες καλλιέργειες. Τη σιωπή έσπασε ο Γκοράς. «Ποιος νομίζεις πως θα είναι ο διάδοχός μου;» αναρωτήθηκε. «Χωρίς αμφιβολία, ο Νίλος Τεβέστριος» απάντησε ο Θάμις. Ο Γκοράς σταμάτησε. Το πρόσωπό του ήταν ακόμα ήρεμο, αλλά κάτι στην ματιά του έδειχνε πως πολλές σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του. «Θέλω να μάθω τα πάντα γι' αυτόν. Βρες ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια, όσο ασήμαντη κι αν μοιάζει» είπε τελικά. Ο Θάμις προβληματίστηκε. Ποτέ πριν ο Γκοράς δεν είχε ζητήσει κάτι παρόμοιο. Εκείνος, σαν να μάντεψε τους λογισμούς του, έσπευσε να του εξηγήσει. «Αφού θα χάσω την εξουσία, καλό είναι να ξέρω τα πάντα για αυτόν που θα με αντικαταστήσει. Μην ξεχνάς, καθήκον ενός απερχόμενου κυβερνήτη είναι να καθοδηγήσει, στα πρώτα του βήματα, τον καινούργιο» είπε. «Και τώρα, σε παρακαλώ να με αφήσεις λίγο μόνο μου.» Ο Θάμις υποκλίθηκε κι επέστρεψε στο γραφείο του. Χωρίς να χάσει χρόνο, άρχισε να συγκεντρώνει τις πληροφορίες που είχε ζητήσει ο Γκοράς. *** Στο κοντινό μέλλον Ο Ματίας Σλέφιν ήταν αναπαυτικά καθισμένος στον μικρό καναπέ, αντίκρυ από το κομψό, ξύλινο γραφείο, φτιαγμένο από μαύρο μαόνι, του Αντώνη. Όταν ο τελευταίος μπήκε στο δωμάτιο, ο επισκέπτης του σηκώθηκε και του έσφιξε θερμά το χέρι. Αν ο ενθουσιασμός ήταν το ένα πράγμα που τον είχε κρατήσει ξύπνιο, η προσμονή της συνάντησής του με αυτόν τον άνθρωπο ήταν το άλλο. Κανείς τους δεν είχε σκοπό να σπαταλήσει χρόνο σε ανούσιες συζητήσεις, έτσι επικεντρώθηκαν αμέσως στο θέμα που τους ενδιέφερε. «Απ' ό,τι πληροφορήθηκα, η έρευνα που είχαμε αναθέσει στην εταιρία σου ήταν απολύτως επιτυχημένη» είπε ο Ματίας σε άπταιστα ελληνικά. «Τα τελευταία μας πειράματα είχαν τα αποτελέσματα που επιθυμούσαμε. Σε κάθε περίπτωση, η αντιγραφή εξελίχθηκε ομαλά» απάντησε ο Αντώνης. «Και τα αντίγραφα;» «Έζησαν για λίγο και εξελίχθηκαν μέσα στους προκαθορισμένους χώρους υποδοχής. Όταν διαπιστώσαμε πως η διαδικασία δεν είχε καμία αρνητική επίδραση επάνω τους, αντιθέτως απολάμβαναν την νέα τους μορφή ύπαρξης, έχοντας απόλυτη γνώση του από που είχαν προέλθει, τα τερματίσαμε» εξήγησε, εμφανώς υπερήφανος, ο Αντώνης. Ο Ματίας δεν μπορούσε να κρύψει την ικανοποίησή του. «Θα ήθελα ένα ποτό» είπε. Μέσω της ενδοσυνεννόησης, ο Αντώνης ειδοποίησε τον Αλέξανδρο. «Θα χαρείς να μάθεις πως και τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ έχουν μπει στη θέση τους« συνέχισε ο Ματίας, όσο περίμεναν τα ποτά τους. «Σε λιγότερο από ένα χρόνο, θα είμαστε σε θέση να ξεκινήσουμε την τελική φάση του Σχεδίου Αθανασία.» Εκείνη τη στιγμή η πόρτα χτύπησε και εμφανίστηκε ο Αλέξανδρος κρατώντας έναν δίσκο μ' ένα μπουκάλι ουίσκι, ένα δοχείο με πάγο και δυο κρυστάλλινα ποτήρια. Για λίγα λεπτά, κάθε συζήτηση σταμάτησε. Ο υπηρέτης αποχώρησε και οι δύο άντρες έμειναν για λίγο να απολαμβάνουν τη ζεστασιά που τους πρόσφερε το αλκοόλ, καθώς άρχισε να κυλάει στις φλέβες τους. *** Στο μακρινό μέλλον Αν και νοιώθοντας κάπως άβολα, ο Θάμις έκανε αυτό που του είχε ανατεθεί. Ο Νίλος Τεβέστριος ήταν αρκετά γνωστός, ακόμα και σε όσους δεν ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως για τις πολιτικές εξελίξεις. Το κοινωνικό του έργο, πολλά περισσότερα από αυτά που ήταν τα τυπικά καθήκοντα ενός πολίτη της Λαντόρια, τον είχε κάνει αρκετά δημοφιλή στον απλό κόσμο και ο Θάμις, έστω κι αν ένοιωθε πως με αυτήν την σκέψη “πρόδιδε” τον Γκοράς, παραδεχόταν πως αν ο τελευταίος έπρεπε να αποσυρθεί, σίγουρα ο Νίλος θα ήταν ο καλύτερος διάδοχός του. Η συνάντηση του με τον Γκοράς ήταν σε δέκα λεπτά και μόνο τότε κατάλαβε πως η έρευνά του τον είχε απορροφήσει τόσο, ώστε δεν είχε καν φροντίσει να έχει μια προσεγμένη εμφάνιση. Αξύριστος, γενικά απεριποίητος, και σε κάτι τέτοιες στιγμές αισθανόταν μια μικρή δόση ζήλιας για τον Γκοράς. Ακόμα και όταν αντιμετώπιζαν τις πιο άβολες καταστάσεις, αυτός πάντα ξεχώριζε. Λες και η ηγεσία του έδινε κάποια κρυφή δύναμη. Αυτές οι σκέψεις όμως δεν ωφελούσαν σε τίποτε. Έτσι ήταν τα πράγματα ανέκαθεν, το ίδιο ήξερε πως συνέβαινε με όλους τους κυβερνήτες της πόλης τους, και μόνο αν γινόταν κάποια στιγμή στο μέλλον κυβερνήτης και ο ίδιος, θα μπορούσε να ανακαλύψει αυτό το μυστικό. Αν φυσικά υπήρχε κάποιο. Ο Γκοράς τον περίμενε μόνος στο γραφείο του. Δε φάνηκε να ενοχλείται από την εμφάνιση του Θάμις, αυτός μάντεψε πως ίσως δεν την είχε προσέξει καν, και ζήτησε αμέσως να μάθει για τα αποτελέσματα της έρευνας. Τα όσα άκουσε αρχικά φάνηκαν να τον αφήνουν αδιάφορο. Τα περισσότερα τα γνώριζε κι ο Θάμις κατάλαβε πως αυτό που ήθελε ο συνομιλητής του ήταν μάθει κάποιες άλλες, πιο σκοτεινές λεπτομέρειες. «Όσο και να προσπάθησα, δεν ανακάλυψα τίποτε το μεμπτό γι' αυτόν. Αφοσιωμένος στα καθήκοντά του, τίμιος, ηθικός...» «Και οικογένεια; Φίλοι;» τον διέκοψε ο Γκοράς. «Κανείς στενός φίλος, πέραν των συνεργατών του και ανύπαντρος. Οι γονείς του έχουν πεθάνει και δεν έχει στενές επαφές με τους λιγοστούς συγγενείς του» ολοκλήρωσε ο Θάμις. Ο Γκοράς έριξε ακόμα μια ματιά στα στοιχειά που εμφανίζονταν στην ολογραφική οθόνη. Ο Θέμις ευχόταν να μπορούσε να του πει κάτι πιο ενδιαφέρον, αλλά η τελική αντίδραση του άλλου τον ξάφνιασε ευχάριστα. «Πολύ ωραία» μουρμούρισε ο Γκοράς και μια υποψία χαμόγελου φάνηκε στο πρόσωπό του. Για λίγο ήταν σαν να μην έδινε σημασία στην παρουσία του Θάμις. Άγγιζε ελαφρά με ακροδάχτυλα τις άκρες του ολογράμματος και οι διαθέσιμες πληροφορίες εναλλάσσονταν διαρκώς. «Ναι, είναι ακριβώς ό,τι ψάχνω» μουρμούρισε, μάλλον λέγοντας φωναχτά μια σκέψη που πέρασε από το μυαλό του. «Τί είπες Γκοράς;» απόρησε ο Θάμις. Ο Γκοράς έμοιαζε να έχει χαθεί στον λαβύρινθο των σκέψεών του. Η φωνή του Θάμις μάλλον τον επανέφερε στην πραγματικότητα. «Πραγματικά τίποτα, Θάμις» απολογήθηκε βιαστικά. Έμοιαζε σαν να είχε πει κάτι που δεν έπρεπε να ακουστεί. «Αλλά καλύτερα να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι, δε συμφωνείς;» Ο Θάμις δεν του έφερε αντίρρηση. Όμως ο τρόπος με τον οποίο ο κυβερνήτης είχε αρνηθεί τα ίδια του τα λόγια, γιγάντωσε τις υποψίες που φώλιαζαν στο νου του. Σίγουρα ο Γκοράς κάτι σημαντικό έκρυβε. *** Στο κοντινό μέλλον Αν μέχρι εκείνη τη στιγμή η κουβέντα κινούταν σε γενικά πλαίσια, αρκετά χαλαρή και κάπως αόριστη, μετά το πρώτο ποτήρι ουίσκι αποφάσισαν να περάσουν σε πιο συγκεκριμένα ζητήματα. «Πιστεύω πως είναι καιρός να μάθεις περισσότερα πράγματα για το Σχέδιο» είπε ο Ματίας. Η καρδιά του Αντώνη αναπήδησε από ενθουσιασμό. Από την πρώτη στιγμή που είχαν προσεγγίσει την εταιρεία του, πριν ακόμα η ανάθεση της δουλειάς σε αυτούς γίνει οριστική, του είχαν επισημάνει πως θα υπήρχαν δύο επίπεδα εργασίας. Το εξωτερικό, αυτό που θα γινόταν γνωστό στο κοινό, αφορούσε κάποια μικρή έρευνα γύρω από την Τεχνητή Ζωή. Θα το παρουσίαζαν ως κάτι που αφορούσε την ανάπτυξη τεχνητών κόσμων μέσα στον Κυβερνοχώρο, με προγράμματα τα οποία εν μέρει θα είχαν περιορισμένη Τεχνητή Νοημοσύνη και εν μέρει θα ελέγχονταν από τους χρήστες, κι όλα αυτά θα προορίζονταν για διασκέδαση και κοινωνική δικτύωση. Τίποτε πρωτότυπο, τίποτε που να μην είχε ξαναγίνει. Το εσωτερικό επίπεδο όμως ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό. Και απείρως πιο σπουδαίο. Όταν πλέον η εταιρεία του Αντώνη πήρε τη δουλειά, ο Ματίας Σλέφιν εμφανίστηκε ως ο σύνδεσμος μεταξύ αυτού και της Etern Corp, της πολυεθνικής που κινούσε τα νήματα. Μετά από λίγο καιρό άρχισε να αναφέρεται, με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα, στο Σχέδιο Αθανασία. Απέφευγε όμως να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Εκτός από το ότι υπήρχαν και άλλες επιχειρήσεις, σε πολλές χώρες, που δούλευαν πάνω σε διαφορετικά κομμάτια αυτού. Ό,τι του είχαν αναθέσει όμως είχε φτάσει στην επιτυχή του ολοκλήρωση και ο Αντώνης ήξερε πως αυτό περίμενε ο Ματιάς. Κάρφωσε τα καφέ του μάτια μέσα στα γαλαζοπράσινα του ανθρώπου που είχε απέναντί του. «Ακούω» του απάντησε αποφασιστικά. *** Στο μακρινό μέλλον Οι λίγες εβδομάδες μέχρι τις εκλογές πέρασαν γρήγορα. Η κατάσταση πλέον έμοιαζε μη αναστρέψιμη, όλοι το είχαν πάρει απόφαση, και ο Θάμις αφοσιώθηκε στο ψάξιμο όσων απασχολούσαν το μυαλό του όλον αυτόν τον καιρό. Είχε το ελεύθερο να χρησιμοποιεί τον, καλύτερα ενημερωμένο, υπολογιστή του Γκοράς. Η εξουσιοδότησή του ήταν Επιπέδου Τρία, η μεγαλύτερη που μπορούσε να έχει ένας πολίτης της Λαντόρια. Υψηλότερη είχαν μόνο ο Κυβερνήτης -Επιπέδου Ένα- και τα μέλη του κυβερνητικού συμβουλίου -Επιπέδου Δύο-. Για τις αρχικές φάσεις της έρευνάς του, αυτό ήταν αρκετό. Το μέγεθος των διαθέσιμων πληροφοριών ήταν εξαιρετικά μεγάλο. Ο Θάμις ένοιωσε να τον πλημμυρίζουν αισθήματα ντροπής όταν συνειδητοποίησε το πόσο περιορισμένη γνώση του παρελθόντος είχε. Είχε διδαχτεί από μικρός ιστορία, ήξερε τα όσα οδήγησαν στην δημιουργία της Λαντόρια και άλλων παρόμοιων πόλεων σε όλον τον κόσμο, ήξερε πως το περιβάλλον είχε γίνει αφιλόξενο κι αυτός ήταν ο λόγος που αυτές οι πόλεις είχαν από ελάχιστες έως καθόλου επαφές η μία με την άλλη. Τα ήξερε όλα αυτά, μα ποτέ δεν είχε ενδιαφερθεί, από τη στιγμή ειδικά που απέκτησε τόσο υψηλή εξουσιοδότηση, να μάθει για τις συνήθειες, τον πολιτισμό και τη ζωή των παλιών ανθρώπων. Και τώρα αυτές οι πληροφορίες περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και δεν έχασε την ευκαιρία, ειδικά αφού δε μπορούσε βρει κάτι που να εξηγεί την παράξενη συμπεριφορά του Γκοράς, να τις μελετήσει σε βάθος. Από όλα όσα διάβασε, ιδιαίτερο ενδιαφέρον του προξένησαν οι αναφορές στη θρησκεία. Είχε ακούσει για αυτό το, εξαφανισμένο πια, φαινόμενο, μα ποτέ δεν θέλησε να μάθει κάτι σχετικά. Και μόνο τώρα καταλάβαινε πόσο λάθος είχε κάνει. Η λέξη “αθανασία” ήταν το κυρίαρχο στοιχείο πολλών θρησκειών. Ακολουθώντας τους διαθέσιμους συνδέσμους, έπεσε σε κάτι πολύ περίεργο. Λεγόταν Σχέδιο Αθανασία. Θέλησε να μάθει περισσότερα. Και τότε δοκίμασε την πιο μεγάλη έκπληξη της ζωής τους. Το συγκεκριμένο αρχείο απαιτούσε εξουσιοδότηση Επιπέδου Μηδέν. Έμεινε για λίγο σκεφτικός. Κάποιο λάθος θα είχε γίνει. Ποτέ πριν δεν είχε ακούσει για το Επίπεδο Μηδέν. Η πρώτη του σκέψη ήταν να μιλήσει γι' αυτό στον Γκοράς. Σχεδόν αμέσως όμως απέρριψε αυτήν την ιδέα. Δεν υπήρχε περίπτωση ο κυβερνήτης να του αποκαλύψει το παραμικρό. Όμως, αυτή νέα τροπή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα και ο Θάμις δεν σκόπευε να παρατήσει τόσο εύκολα την προσπάθεια. Είχε μεγάλη επιδεξιότητα στον χειρισμό υπολογιστών. Αν διέθετε τον απαραίτητο χρόνο, θα μπορούσε να παρακάμψει την ασφάλεια και να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία. Όμως χρειαζόταν αρκετή ώρα, περισσότερη από την συνηθισμένη που ο Γκοράς έλειπε από το γραφείο του. Το ίδιο απόγευμα, καθώς περπατούσε στους διαδρόμους του μεγάρου, στα αυτιά του έφτασε η συζήτηση δύο αξιωματούχων. Μια φράση κέντρισε την προσοχή του. «Τα πάντα είναι έτοιμα για την τελετή ορκωμοσίας. Δεν θα λείψει κανείς...» Απόρησε με τον εαυτό του που δεν είχε σκεφτεί το προφανές. Ακριβώς τότε θα έκανε κι αυτός την κίνησή του. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να μην αφήσει τον Γκοράς να καταλάβει πως είχε μάθει για το συγκεκριμένο θέμα. Όταν έφτασε αυτή η ημέρα, ελπίζοντας πως κανείς δεν θα αντιλαμβανόταν την απουσία του, ξεγλίστρησε και πήγε στο γραφείο του Γκοράς. Φρουροί δεν υπήρχαν, όλοι ήταν παρόντες στην τελετή. Κλείστηκε μέσα κι άρχισε να προσπαθεί να σπάσει τους κωδικούς ασφαλείας. *** Στο κοντινό μέλλον «Αρχικά, τα στελέχη που ελέγχουμε μέσα στις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων, θα ωθήσουν τους ηγέτες τους σε έναν ολοκληρωτικό, καταστροφικό πόλεμο. Τα οπλικά συστήματά μας θα φροντίσουν για αυτό.» είπε ο Ματίας. «Έπειτα θα κάνουμε το περιβάλλον προσωρινά αφιλόξενο, κυρίως με τη διάδοση κατασκευασμένων ασθενειών. Ασθένειες για τις οποίες έχουμε ήδη παρασκευάσει τα σωστά φάρμακα. Οι επιζώντες, κυρίως νέοι, θα αναγκαστούν να κλειστούν σε καταφύγια κατασκευασμένα από εμάς. Ο υπόλοιπος πληθυσμός θα εξοντωθεί από τις αρρώστιες και από μηχανές-δολοφόνους. Μετά από κάποιες δεκαετίες, ο πληθυσμός των καταφυγίων θα βγει στην επιφάνεια και θα ζήσει σε έτοιμες, απομονωμένες πόλεις.» Ο Αντώνης σοκαρίστηκε. Ήπιε με τη μία το υπόλοιπο περιεχόμενο του ποτηριού του, μήπως και μπορέσει να κάνει τον εγκέφαλό του πιο δεκτικό στα όσα άκουγε. «Και πως ακριβώς χωράει η έρευνά μου σε αυτό το σχέδιο;» τόλμησε να ρωτήσει. «Θα δώσουμε στους ανθρώπους μια επίφαση δημοκρατίας. Θα έχουν εκλεγμένους ηγέτες, μα όταν αυτοί θα αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, θα αντικαθιστώνται από ανδροειδή που θα έχουν την εμφάνισή τους και θα γερνάνε φυσικά, μα θα έχουν εμφυτευμένη την κλωνοποιημένη συνείδηση του αρχικού ηγέτη της κάθε πόλης. Η κατασκευή των ανδροειδών ήταν από καιρό εφικτή και έλειπε μόνο το τελευταίο κομμάτι. Η δικιά σου έρευνα, η κλωνοποίηση συνείδησης/προσωπικότητας.» Ο Αντώνης δεν πίστευε λέξη, νόμιζε πως κάποιο κακόγουστο αστείο. Όμως, ένα ακόμα ερώτημα τριγύριζε στον νου του. «Γιατί μου τα λες όλα αυτά; Δεν φοβάσαι μήπως φανερώσω τα σχέδια σε όλον τον κόσμο;» ρώτησε χαμηλόφωνα. Ο Ματίας χαμογέλασε. «Δεν πρόκειται...» είπε. Ο Αντώνης δεν μπορούσε να καταλάβει αν τα λόγια αυτά εξέφραζαν μια ακλόνητη βεβαιότητα ή έκρυβαν και κάποια συγκαλυμμένη απειλή. «Όλον αυτόν τον καιρό, δεν επέβλεπα μόνο την εξέλιξη του έργου που σου αναθέσαμε» έσπευσε ο Ματίας να διευκρινίσει. «Παρακολουθούσα κι εσένα. Είσαι ο τύπος του ανθρώπου που ψάχνουμε και βαθιά μέσα σου το ξέρεις κι εσύ. Για αυτό δεν πρόκειται να αποκαλύψεις τίποτε. Σου έχω σπουδαία νέα. Θα είσαι ο πρώτος, ο δεύτερος και ο αιώνιος κυβερνήτης της πόλης Λαντόρια, χτισμένης στην σκιά του Ολύμπου.» Οι ματιές ανταμώθηκαν ακόμη μια φορά. Ο Αντώνης συνειδητοποίησε πως ο Ματίας δεν είχε κάνει λάθος. *** Στο μακρινό μέλλον Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά, αλλά ο Θάμις δεν ξαφνιάστηκε. Ήξερε από την αρχή πως, με το που θα τελείωνε η χρονοβόρος τελετή, ο Γκοράς δε θα αργούσε να προσέξει την απουσία του. «Τί στην ευχή κάνεις εδώ;» τον ρώτησε ο Γκοράς. Η φωνή του ήταν βραχνή, το βλέμμα του καχύποπτο. «Λίγη έρευνα Γκοράς.» απάντησε ο χαμογελαστός Θάμις. «Ή μήπως να σε λέω Αντώνη, Σωτήριο, Λέμεστρο, Μέιρα; Πραγματικά έχασα τον λογαριασμό.» Το πρόσωπο του Γκοράς σκοτείνιασε. «Κατάφερες να παρακάμψεις την ασφάλεια;» ρώτησε απλά. Ο Θάμις ένευσε θετικά. «Λίγο πριν μπεις, χρησιμοποιώντας τους κωδικούς σου, έστειλα μήνυμα σε όλους τους υπολογιστές ανά τον κόσμο. Το παραμύθι σας σταματάει εδώ. Το Σχέδιο Αθανασία τερματίζεται σήμερα» κατέληξε. Έμεινε για λίγο σκεφτικός. «Αλήθεια, γιατί το κάνατε;» «Δες την ανθρώπινη ιστορία. Με την πρόφαση της ελευθερίας, πόλεμοι και καταστροφές. Τα σταματήσαμε όλα αυτά και ταυτόχρονα αφήσαμε τους ανθρώπους να πιστεύουν πως αποφασίζουν για το μέλλον τους. Δεν το νομίζεις, αλλά ο κόσμος είναι καλύτερος τώρα» εξήγησε ο Γκοράς. Ο Θάμις κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι. «Θα σε πίστευα, αν δεν είχα δει πως οι απόγονοι των στελεχών της Etern, μαζί με τους γόνους ορισμένων υψηλά ιστάμενων προσώπων, ζούνε σε ξεχωριστές πόλεις, όχι μαντρωμένοι κι απολαμβάνοντας όλα αυτά που για εμάς είναι απαγορευμένα. Εκμεταλλεύονται τους πόρους του πλανήτη και μας κυβερνάνε, μέσω μερικών ανδρείκελων σαν κι εσένα, κρατώντας μας βουτηγμένους στην άγνοια» είπε. Ταυτόχρονα πίεσε ένα πλήκτρο στο εικονικό πληκτρολόγιο. «Τί έκανες;» ρώτησε ξαφνιασμένος ο Γκοράς. «Ξέρεις, μελέτησα τις θρησκείες και τις βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες. Μια φιγούρα, με πολλά ονόματα, με συνάρπασε» συνέχισε ο Θάμις, μην απαντώντας στην ερώτηση του Γκοράς. «Σε ένα λεπτό οι πύλες της Λαντόρια θα ανοίξουν. Αρκετά κρατήσατε τους ανθρώπους στο σκοτάδι. Το Σχέδιο Αθανασία τέλειωσε. Το Σχέδιο Εωσφόρος μόλις ξεκινάει» συμπλήρωσε. Ο Γκοράς κάλεσε τους φρουρούς. Ο Θάμις όμως δεν νοιαζόταν για εκείνους. Δεν είχε καν σκοπό να προσπαθήσει να πει κάτι σε αυτούς τους ανθρώπους, αν ήταν άνθρωποι και όχι μηχανές σαν τον Γκοράς. Η εξαπάτηση των υπολοίπων τέλειωνε εκείνη την ημέρα και το όνομά του, ανεξάρτητα αν θα επιβίωνε ή αν θα τον είχαν σκοτώσει, θα γινόταν γνωστό σε όλο τον πλανήτη. Τελικά υπάρχουν πολλοί δρόμοι για την αθανασία σκέφτηκε λίγο πριν σωριαστεί αναίσθητος. Τότε όμως παρατήρησε το κοροϊδευτικό βλέμμα, την ειρωνική γκριμάτσα που παραμόρφωσε το πρόσωπο του Γκοράς. ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.doc ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rearden Steel Posted September 30, 2012 Share Posted September 30, 2012 Ως προς την τεχνική, το μόνο μεμπτό που βρήκα είναι ότι ο Θάμις μπόρεσε να μπει τόσο εύκολα στο γραφείο του Γκοράς, την ημέρα της ορκομωσίας, επειδή ακόμα και οι φρουροί λείπανε. Δεν μου φάνηκε πολύ πιστικό. Kατά τα άλλα, είναι ευκολοδιάβαστο και αυτό μου αρέσει. Ενοείται πως είσαι μέσα στο είδος και το θέμα. Χρησιμοποιείς ωραίο λεξιλόγιο και η πλοκή κρατάει το σασπένς ως το τέλος. Ως προς το θέμα, προσωπικά δεν μου άρεσε που απαξιώνεται η ιδέα της δημοκρατίας, but OK... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted September 30, 2012 Share Posted September 30, 2012 Πολύ καλή η ιστορία! Πειστική, ευφάνταση, όχι πολύ τραβηγμένη και αρκετά αληθοφανής! Γρήγορη και δυνατή χρήση του λόγου με αρκετό σασπένς. Μου αρέσει επίσης που δεν υπάρχει κάπου ιδιαίτερη δράση, και ουσιαστικά η αφήγηση μας παραθέτει γεγονότα με ένα διαρκές μπρος πίσω σταματώντας ακριβώς πριν αρχίσει! Το μοναδικό και ελάχιστης σημασίας αδιευκρίνηστο σημείο για εμένα ήταν: Η πρώτη παράγραφος που ακόμα και μετά τη δεύτερη αναφορά στο ίδιο σημείο δεν έχω καταλάβει γιατί ήθελε να κοιμηθεί αφού θα συναντούσε τον κύριο Σλέφιν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted October 4, 2012 Share Posted October 4, 2012 Αρχικά, από εμένα ένα μεγάλο μπράβο. Αυτήν τη φορά η αναγνωστική μου ικανοποίηση άφησε χιλιόμετρα πίσω την αντίστοιχη του Χαμένοι στα Σκοτεινά Νερά. Το καλύτερο ήταν ότι ένιωσα όντως πως έβλεπα την ιστορία σε ζωντανή μετάδοση. Εικόνες δεν υπήρχαν και τόσες πολλές, όμως από την άλλη μεριά νομίζω πως η ίδια η ιστορία δεν προσφερόταν έτσι κι αλλιώς για κάτι τέτοιο. Η βάση της ήταν αποκλειστικά οι διάλογοι σε συνδυασμό με τις πληροφορίες. Ένα έξτρα μπράβο για όλο το στήσιμο/κόψιμο/ράψιμο/μιξάρισμα των δυο παράλληλων ιστοριών. Δεν ένιωσα σε κανένα σημείο να χάνω την μπάλα ή να μπερδεύομαι. Αντιθέτως, βρήκα ότι τα γεγονότα κι οι πληροφορίες (αν και αρκετούτσικες στο σύνολό τους) όχι μόνο προχωρούσαν την υπόθεση της μίας ιστορίας, αλλά επιπλέον με βοηθούσαν να καταλαβαίνω καλύτερα και την άλλη. Από εκεί και πέρα, υπήρξαν δυο τρία ζητηματάκια, τα οποία έχω την εντύπωση ότι σηκώνουν βελτίωση. 1)Στις δυο τελευταίες ενότητες προσπεράστηκαν λίγο γρήγορα κάποια θέματα. Εξηγούμαι: Πρώτον. Ο Ματίας αποκαλύπτει πολύ ξερά και φόρα παρτίδα το μυστικό στον Αντώνη. Οκ, υποτίθεται ότι συνεργάζονται κι ότι ο Αντώνης δεν είναι κάποιος ασχετίδης, αλλά και πάλι, το να πεις σε κάποιον ότι το σχέδιο της εταιρείας σου είναι η καταστροφή του κόσμου , θέλει όπως και να το κάνουμε μια προεργασία, δεν νομίζω ότι φτάνουν πέντε σειρές. :) Δεύτερον. Στο τελευταίο κομμάτι, ο Θάμις αποκαλύπτει στον Γκοράς το σαμποτάζ. Εμένα προσωπικά μου φάνηκε κάπως ξαφνική αυτή η αποκάλυψη. Θα ήθελα να μου δώσεις προηγουμένως στοιχεία ότι πρόκειται να παίξει ηρωιλίκι. Τώρα όμως, έτσι όπως είναι, απλώς ο Θάμις πέφτει πάνω στο μυστικό και τσακ-μπαμ κάνει το σαμποτάζ. Δεν θα ήταν πιο λογικό να ζητήσει πρώτα εξηγήσεις από τον Γκοράς; Κι έστω ότι ψιλιάζεται πως η κατάσταση δεν σηκώνει συζητήσεις, αλλά άμεσες αποφάσεις και δράση, δεν θα ήταν καλύτερο για τον αναγνώστη να είναι μαζί με τον Θάμις την ώρα που αυτός σπάει τους κωδικούς κι ανακαλύπτει την αλήθεια; Μ' αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα τουλάχιστον να εκπλαγώ/αγανακτίσω κι εγώ μαζί του, οπότε να βρω πιο λογικό το ότι μέσα σε τόσο λίγο χρόνο παίρνει την απόφαση να ρισκάρει τη ζωή του (για να σώσει τον κόσμο). 2)Κάποιες ευκολίες εδώ κι εκεί. Πχ: Ο Θάμις είναι καλός με τους υπολογιστές, ωστόσο ποτέ δεν έτυχε να ακούσει για το επίπεδο μηδέν (χμμ...). Επίσης, πολύ εύκολα δεν σπάει τους κωδικούς; 3)Τι παίζει με τις πύλες της Λαντόρια; Υποθέτω αν ανοίξουν καταστρέφεται η πόλη ή κάτι τέτοιο; Κι αν ισχύει αυτό, ο Θάμις γιατί το κάνει; Αφού έδωσε στον κόσμο το μυστικό, την καταστρόφα τι την θέλει; (όλο αυτό το σχόλιο δεν ισχύει, αν με το 'θα ανοίξουν οι πύλες της Λαντόρια' εννοείς το συμβολικό πέρασμα του κόσμου από την άγνοια στη γνώση). Ψιλά: ''Ο γερασμένος κυβερνήτης γύρισε και τον κοίταξε.'' ''το σώμα του ήταν ακόμα ρωμαλέο σαν νέου ανθρώπου'' -Αυτά τα δύο αναφέρονται στο ίδιο άτομο και μάλιστα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα με το άλλο. ''Λες και η ηγεσία του έδινε κάποια κρυφή δύναμη.'' http://community.sff...λο/#entry147143 ''Ο Γκοράς τον περίμενε μόνος στο γραφείο του. Δε φάνηκε να ενοχλείται από την εμφάνιση του Θάμις, αυτός μάντεψε πως ίσως δεν την είχε προσέξει καν, και ζήτησε αμέσως να μάθει για τα αποτελέσματα της έρευνας.'' -Αν δεν κάνω κάποιο λάθος, όλη η φράση δίνεται από την ΟΓ του Γκοράς, εκτός από το υπογραμμισμένο τμήμα που έχει την ΟΓ του Θάμις;;; ''Τα ήξερε όλα αυτά, μα ποτέ δεν είχε ενδιαφερθεί, από τη στιγμή ειδικά που απέκτησε τόσο υψηλή εξουσιοδότηση, να μάθει για τις συνήθειες, τον πολιτισμό και τη ζωή των παλιών ανθρώπων.'' -Έτσι όπως το είδα, αυτό ήταν άλλη μια 'ευκολία'. Λογικά, δεν μπορεί να έχει τόσο μεγάλη άγνοια για τον πολιτισμό και τη ζωή των παλιών ανθρώπων. ''Το ίδιο απόγευμα, καθώς περπατούσε στους διαδρόμους του μεγάρου, στα αυτιά του έφτασε η συζήτηση δύο αξιωματούχων. Μια φράση κέντρισε την προσοχή του. «Τα πάντα είναι έτοιμα για την τελετή ορκωμοσίας. Δεν θα λείψει κανείς...» Απόρησε με τον εαυτό του που δεν είχε σκεφτεί το προφανές. Ακριβώς τότε θα έκανε κι αυτός την κίνησή του. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να μην αφήσει τον Γκοράς να καταλάβει πως είχε μάθει για το συγκεκριμένο θέμα. Όταν έφτασε αυτή η ημέρα, ελπίζοντας πως κανείς δεν θα αντιλαμβανόταν την απουσία του, ξεγλίστρησε και πήγε στο γραφείο του Γκοράς. Φρουροί δεν υπήρχαν, όλοι ήταν παρόντες στην τελετή. Κλείστηκε μέσα κι άρχισε να προσπαθεί να σπάσει τους κωδικούς ασφαλείας.'' -Το υπογραμμισμένο είναι πέντε λέξεις, αλλά το άλμα που με έβαλες να κάνω (και μάλιστα χωρίς αλλαγή παραγράφου) με ψιλοπέταξε έξω για λίγες στιγμές. ΥΓ: Το φινάλε (με το ειρωνικό χαμόγελο του Γκοράς) είναι λίγο αινιγματικό ή είναι η ιδέα μου; Ρε, μπας κι είναι κι ο Θάμις 'πειραγμένος'; Μπράβο ξανά για την Αιώνια Επιστροφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
apelpio Posted October 4, 2012 Share Posted October 4, 2012 Αρκετοί συγγραφείς δυσκολεύονται να γράψουν αλληλένδετες, αλλά ταυτόχρονα παράλληλες ιστορίες. Δεν είναι εύκολο, ειδικά στην περίπτωση ενός διηγήματος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, θεωρώ πως η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία.Τα άλματα από την μία εποχή στην άλλη γίνονται με άνεση, χωρίς να προκαλούν σύγχυση. Ο λόγος είναι καλός, αποφεύγοντας την επιτήδευση. Μου άρεσε πολύ η ιδέα με την αντιγραφή της συνείδησης και ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε. Γενικά το κείμενο είναι προσεγμένο, εκπληρώντας όλες τις προυποθέσεις του διαγωνισμού. Η ιστορία είναι άρτια, αν όχι άψογη. Το μειονέκτημα για μένα είναι η απουσία έντονων στιγμών, παρ' ότι το θέμα προσφέρει πολλές ευκαιρίες. Ο Θάμις ανακαλύπτει κατά λάθος το μυστικό. Στη συνέχεια μπαίνει υπεβολικά εύκολα στο γραφείο του Γκοράς, προσπερνάει με άνεση την ασφάλεια και αποκαλύπτει εξίσου εύκολα την αλήθεια στον υπόλοιπο κόσμο. Απ' το τέλος λείπει η κορύφωση. Υπάρχει βέβαια, σοβαρή αμφιβολία για το κατά πόσο τα κατάφερε ο Θάμις, αν κρίνω απ' το χαμόγελο του Γκοράς. Και πάλι όμως το τέλος δείχνει βιασύνη για μένα. Μάλλον για αυτό ευθύνεται το όριο των λέξεων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted October 5, 2012 Share Posted October 5, 2012 Πολύ καλή ιστορία, με τις δύο παράλληλες αφηγήσεις να δένουν αρκετά καλά(αν και, προσωπικά, τα κεφάλαια του Αντώνη ίσως να τα έκανα κάπως πιο μικρά). Βρήκα την κεντρική ιδέα της ιστορίας αυτή την ψευδαίσθηση δημοκρατίας, ελευθερίας και βεβαίως βεβαίως ικανοποίηση των εγώ απλά υπέροχη, αν και, όπως είπαν και οι άλλοι, η λύση δίνεται πολύ γρήγορα και εύκολα, προφανώς λόγω χώρου. Το όλο σχέδιο βέβαια, για να πω την αλήθεια,μου φάνηκε κάπως υπερβολικό δηλαδή γιατί έπρεπε να γίνει όλη αυτή η καταστροφή, ενώ θα μπορούσαν να παίρνουν τις θέσεις των αντίστοιχων πρωθυπουργών μετά από κάθε εκλογές και σταδιακά να αντικαθιστούσαν και τους δικτάτορες, που θα'ταν και πιο δύσκολο . Κάτι ακόμα που θα ήθελα να δω ήταν ένα πιο ανεπτυγμένο κίνητρο για τους "κακούς". Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted October 5, 2012 Share Posted October 5, 2012 Ευκολοδιάβαστη ιστορία και πετυχες πολύ καλά το εγχείρημα με τις παράλληλες ιστορίες. Ωραίο το θέμα και η κεντρική ιδέα σου. Θα ήθελα να ήξερα λίγα παραπάνω πράγματα σχετικά με τους χαρακτήρες σου ώστε να καταλάβω π.χ. αν ο Θάμις έχεις τις απαραίτητες γνώσεις για να προσπεράσει το σύστημα ασφαλείας και γενικά το ρόλο που παίζει ο καθένας στο ξεδίπλωμα της ιστορίας. Επίσης συμφωνώ με τα παιδιά που λένε ότι λείπει η δράση και η κορύφωση του έργου. Το τέλος σου μου άρεσε γιατί δεν είναι προφανές και σε βάζει να σκεφτείς διάφορα πιθανά σενάρια. Μπράβο και καλή σου επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted October 5, 2012 Share Posted October 5, 2012 (edited) Ωραία η ιστορία σου John... Πέτυχες πολύ στο να αποδώσεις αυτό που ήθελες, και πιστεύω σε μια σύντομη ιστορία αυτό είναι το πιο σημαντικό. Το μπρος πίσω και τα σημεία που διάλεξες για να γίνει αυτό ήταν πολύ σωστά τοποθετημένα, σα να βλέπουμε ένα θέατρο όπου εναλλάσσονται δύο σκηνικά που εξελίσσονται παράλληλα και στηρίζουν πολύ καλά την κεντρική σου ιδέα, δηλαδή μιας "αιώνιας" εξουσίας που δεν αλλάζει ποτέ. Οι μικρές περιγραφές που παρεμβάλεις για να αντιληφθούμε λίγο το σκηνικό είναι όσες χρειάζονται κι έτσι δεν υπήρχε κάποιο σημείο που να είχα την αίσθηση ότι χάνω τη ροή του κειμένου. Ίσως να ήθελα λίγη περισσότερη ένταση στο τέλος, λίγο τονισμό της αγωνίας του Θάμις για την προσπάθεια και την ανακάλυψη τελικά αυτών των δεδομένων, αλλά και για τη στιγμή που ο κυβερνήτης τον πιάνει στα πράσα. Ναι, νομίζω εκεί την ήθελα λίγο την περιπέτειά μου! Τέλος, αν δεν υπήρχε το κάπως υπερβολικό για την καταστροφή του κόσμου, ίσως να μου καθόταν και καλύτερα. Αλλά αφού επέλεξες να το βάλεις δεν είναι ότι με ενόχλησε και τόσο. (απλά το επισημαίνω, γιατί νομίζω ότι στην έκταση που δίνουν οι 3.000 λέξεις, αναγκάζεσαι να αναφέρεις μόνο λεκτικά αυτό το - κατά τα άλλα - μεγάλο/διαστροφικό σχέδιο, οπότε φαίνεται αταίριαστα μεγαλεπήβολο και "πιασάρικο") Το κείμενο, σαν γλώσσα και γραφή, μου φάνηκε μια χαρά, εύκολο, κατανοητό και δεν έχω κάποια παρατήρηση πάνω σ' αυτά! Μπράβο από εμένα, καλή επιτυχία! Edited October 5, 2012 by Σουσαμένια Άνοιξη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βαγγέλης Posted October 7, 2012 Share Posted October 7, 2012 Τεχνικά η ιστορία είναι πάρα πολύ καλή. Οι δύο ιστορίες εναλλάζονται τέλεια μεταξύ τους και δε θα έλεγα ότι σε αφήνουν μπερδεμένο ή κάτι τέτοιο. Πέραν το θετικών που ανέφεραν οι υπόλοιποι, η ιστορία έχει συγχρονιστεί άψογα με τον αναγνώστη ως προς την αποκάλυψη της πλοκής. Δηλαδή όταν ο αναγνώστης αρχίζει να καταλαβαίνει πως συνδέονται οι δύο ιστορίες, τότε και εσύ αποκάλυψες τι συμβαίνει. Πιστεύω αυτό γενικά παίζει μεγάλο ρόλο στο να "σεβαστείς" την ιστορία που διαβάζεις. Τα αρνητικά τα ανέφεραν και οι υπόλοιποι αλλά πιστεύω ότι έχουν να κάνουν με το περιορισμενο μέγεθος της ιστορίας. Το μόνο στο οποίο σκαλώνω είναι στο πολύ "μικρό" λόγο για την ύπαρξη του σχεδίου (πολύ κακό για το τίποτα δηλαδη). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted October 12, 2012 Share Posted October 12, 2012 Mερικές σκέψεις κατά το πρώτο διάβασμα. Για κάποιο λόγο νόμιζα πως ο Νίλος θα αποδεικνυόταν κλώνος(δεν είχε οικογένεια,κτλ), κάτι που θα γνώριζε ο Γκόρας και που φυσικά θα εκμεταλλευόταν για οφελός του. Η εξέλιξη της ιστορίας πήγε τα πράγματα αλλού, φυσικά. Δεν θα περίμενα τον Αντώνη να επιλεγεί σαν αιώνιος κυβερνήτης της Λαντόρια, θα περίμενα πως όλες οι πόλεις θα έπεφταν στα χέρια πάμπλουτων πατριαρχών με κρυφές φαντασιώσεις εξουσίας. Δεν κατάλαβα γιατί του χάρισαν τη θέση, αφού μιλάμε για κατάλυση δημοκρατίας και άνοδο στην εξουσία, όχι των καλύτερων, αλλά των λίγων εκλεκτών. Μετά θυμήθηκα την πολιτεία του Πλάτωνα και την έννοια των αρίστων να κυβερνούν. Είναι λίγο σαν οι πολιτείες της ιστορίας σου να είχαν τον Πλάτωνα στο μυαλό τους, τραβηγμένο απο τα μαλλιά όμως, με τις extreme ιδέες περιορισμού του πληθυσμού. Το τέλος... δεν το κατάλαβα. Ο Θάμις έγινε εωσφόρος; Ή ο Αντώνης/Γκόρας το είχε προβλέψει και αυτό, κάπως; Η ιστορία σου είχε μια ενδιαφέρουσα ιδέα για την φύση της μελλοντικής εξουσίας και την προοπτική της αθανασίας σαν όπλο αυτής. Ήταν όντως ευκολοδιάβαστη, αλλά ήταν λίγο, σαν να διαβάζω την περίληψη της ιστορίας που είχες αρχικά σκεφτεί. Νιώθω πως θα μπορούσες να την αναπτύξεις, καθώς και τους χαρακτήρες, πολύ περισσότερο. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 13, 2012 Share Posted October 13, 2012 Είναι από τις ιστορίες που τις διαβάζεις εύκολα, αλλά όσο προχωράνε περιμένεις περισσότερα από αυτές. Γενικά, μου άρεσε η ιδέα σου και την εκμεταλλεύτηκες σωστά στο χώρο που είχες. Κύλησε πολύ ομαλά και οι διαδοχές μεταξύ των δύο χρονικών περιόδων έγιναν σωστά, δίνοντας τις απαραίτητες πληροφορίες εκεί που χρειάζονταν. Το τέλος ανοιχτό για πολλές ερμηνείες, αν και δεν μου πολυαρέσει αυτό. Μου άφησε πάντως και κάποιες απορίες, που ίσως είναι πολύ αόριστες για να επηρεάσουν την κρίση μου για το διήγημα. Για παράδειγμα, μου φάνηκε πολύ ασήμαντη η θέση του Αντώνη για να επιλεγεί γι’ αυτόν τον σκοπό. Θα περίμενα να έβαζαν αντί γι’ αυτόν κάποιο από τα στελέχη της επιχείρησης, αφού μιλάμε για πολυεθνική. Και γιατί να είναι παντοτινός κυβερνήτης; Εφόσον η συνείδηση μπορεί να περνάει από ανδροειδές σε ανδροειδές, θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλοί κυβερνήτες, που προέρχονται από την ίδια «αρχική ομάδα», ώστε να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και «διακοπές» σ’ εκείνες τις ξεχωριστές πόλεις. Άλλη μια απορία που είχα είναι: τι γίνεται με την κλωνοποιημένη συνείδηση αν πεθάνει το ανδροειδές; Παραμένει κάπου αποθηκευμένη ή πεθαίνει μαζί του; Αυτά λίγο-πολύ. Όχι κάτι σημαντικό, απλά κάποιες από τις απορίες που μου έμειναν. Κάποιες άλλες σημειώσεις και ψιλοδιορθώσεις υπάρχουν στο αρχείο. ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted October 16, 2012 Share Posted October 16, 2012 Συμπαθητική ιδέα, έξυπνη ανάπτυξη με τα δύο επίπεδα, ικανοποιητική πλοκή. Μου άρεσε ο τρόπος που πείστηκε ο Αντώνης και τα στοιχεία που έδινες ότι ο Γκοράς ήταν ανδροειδές πριν μας το αποκαλύψεις. Προφανώς δεν σου έφταναν οι λέξεις για να χωρέσεις όλο το διήγημα. Υστερεί ως προς την αληθοφάνεια (ειδικά στον τρόπο που ο Θάμις σπάει τους κωδικούς και δίνει την εντολή στους υπολογιστές), είναι κάπως άνευρο ενώ έχει όλες τις προυποθέσεις να γίνει πολύ ζωηρό και γενικά μου άφησε την εντύπωση ότι μπορείς να κάνεις πολύ καλύτερα πράγματα με αυτό το υλικό. Θα πρότεινα να κρατήσεις τα δύο επίπεδα αφήγησης. Αυτό με το κοντινό μέλλον γενικά είναι ικανοποιητικό, αν και νομίζω ότι δεν χρειάζεται ο πόλεμος και αρκούν οι ασθένειες για να πετύχει το σχέδιο με τις πόλεις. Αυτό με το μακρινό μέλλον χωλαίνει. Πρέπει να υπάρχει μια ολόκληρη οργάνωση πίσω από τον Θάμις, και αυτός να είναι απλώς κάποιο μέλος της για να πετύχει η δολιοφθορά. Επίσης, νομίζω ότι πρέπει να αφιερώσεις λίγο περισσότερο χρόνο στην ανακάλυψη του επιπέδου μηδέν, και να βρεις έναν ικανοποιητικό τρόπο για να το σπάσεις, π.χ. απαγάγοντας τον Γκοράς ή ακόμα καλύτερα τον υποψήφιο πρόεδρο, ο οποίος μπορεί να είναι κι αυτό ανδροειδές ( εφόσον μόνο αυτά μπορεί να έχουν πρόσβαση σε αυτό το επίπεδο). Επίσης το ότι οι απόγονοι της εταιρείας ζουν ζωή χαρισάμενη δείχνει κάπως «φτιαχτό» για να δικαιολογηθεί η πράξη του Θάμις. Εμένα θα μου αρκούσε ότι θέλει να δώσει την ελευθερία στους ανθρώπους ακόμα κι αν αυτοί αποφασίσουν να αυτοκαταστραφούν. Μάλλον προτιμώ ως τίτλο το «επίπεδο μηδέν». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted October 19, 2012 Share Posted October 19, 2012 (edited) + Περίτεχνο διήγημα με γρήγορα περάσματα σε δύο χρόνους. Καλός χειρισμός της γλώσσας. Ωραία δομή και έξυπνη ιδέα με την εξουσία στην λογική της κατάσταση(διαφθορά). - Πιστεύω ότι σήκωνε λίγο ακόμα άπλωμα. Επίσης δεν μου μεταδόθηκε η αγωνία του Θάμις. Ούτε και ξεκαθαρίζεται νομίζω το κίνητρό του. Είναι απλά μια αίσθηση ηθικής. Δεν είναι λάθος, απλά εγώ θα ήθελα λίγο πιο έντονο τον χαρακτήρα του, μιας και στην ουσία αυτός είναι ο ήρωας. Θα συμφωνήσω με τον Khar για τον τίτλο. Καλή σου επιτυχία. Edited October 19, 2012 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted October 22, 2012 Author Share Posted October 22, 2012 (edited) Ευχαριστώ πολύ όλους όσους διάβασαν και σχολίασαν την ιστορία. Επίσης χαίρομαι που σε γενικές γραμμές άφησε θετικές εντυπώσεις. Τώρα, κάποιες απαντήσεις επί προσωπικού, που πιστεύω πως θα καλύψουν όλο το φάσμα των αποριών. dagoncult Η σκηνή που ο Ματίας κάνει την μεγάλη αποκάλυψη, δεν είναι απλώς ελλιπής Πολλές μέρες προσπάθησα να κερδίσω από αλλού χώρο, κόβοντας κάποια άλλα κομμάτια της ιστορίας, αλλά ούτε και πάλι δεν μπορούσα να παρουσιάσω αυτήν την σκηνή ικανοποιητικά. Σίγουρα, όταν γράψω την επαυξημένη έκδοση της ιστορίας, αυτό το σημείο θα μεγαλώσει πολύ. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα άλλα σκοτεινά σημεία της ιστορίας. Το όριο λέξεων με ανάγκασε να αφήσω κάποια κενά και να χρησιμοποιήσω κάποιες εύκολες λύσεις(η δεινότητα του Θάμις με τους υπολογιστές). Για τις πύλες της Λαντόρια, η ιδέα μου ήταν πως ο Θάμις ήθελε να δείξει στους κατοίκους της πόλης πως το εξωτερικό περιβάλλον, από το οποίο ήταν αποκλεισμένοι. Δεν ήταν εχθρικό και αφιλόξενο. Το μήνυμα που είχε στείλει, θα τους αποκάλυπτε την αλήθεια αλλά ίσως και να μην τον πίστευαν. Αν όμως έβλεπαν με τα μάτια τους την πραγματικότητα, θα πετύχαινε αυτό που ήθελε. ''Ο Γκοράς τον περίμενε μόνος στο γραφείο του. Δε φάνηκε να ενοχλείται από την εμφάνιση του Θάμις, αυτός μάντεψε πως ίσως δεν την είχε προσέξει καν, και ζήτησε αμέσως να μάθει για τα αποτελέσματα της έρευνας.'' -Αν δεν κάνω κάποιο λάθος, όλη η φράση δίνεται από την ΟΓ του Γκοράς, εκτός από το υπογραμμισμένο τμήμα που έχει την ΟΓ του Θάμις;;; Σε αυτό το σημείο το λάθος είναι δικό μου. Αν και δεν είχα τέτοια πρόθεση, η εντύπωση που έδινε η φράση είναι αυτή που αναφέρεις. Ευχαριστώ για την επισήμανση. Και όχι, ο Θάμις δεν “πειραγμένος”. Απλά, οι ασφαλιστικές δικλίδες είναι πολύ περισσότερες από αυτές που είχε φανταστεί. Νόμιζε πως είχε πετύχει τον σκοπό του, αλλά τελικά απέτυχε. Γι' αυτό και το ειρωνικό χαμόγελο του Γκοράς. Rearden Steel Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να απαξιώσω την έννοια της δημοκρατίας. Απλά, τις περισσότερες φορές το δυστοπικό μέλλον είναι αποτέλεσμα κάποιας αυταρχικής ολιγαρχίας, που κυβερνάει τυραννικά με την χρήση κτηνώδους στρατιωτικής δύναμης. Αποφάσισα να μην ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι και να δείξω πως ακόμα και το καλύτερο των πολιτευμάτων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταδυνάστευση των ανθρώπων. Και μάλιστα χωρίς καν να το νοιώθουν. jjohn Εύλογη η απορία σου. Κοίτα πως το σκέφτηκα. Στο κοντινό μέλλον ο υπερπληθυσμός είναι τρομερό πρόβλημα. Οι πόροι του πλανήτης(όχι οι ενεργειακοί, αλλά το νερό και τα τρόφιμα) έχουν εξαντληθεί και δεν επαρκούν ούτε καν για την ελίτ. Πόλεμοι και κοινωνικές αναταραχές, όχι για την δημοκρατία πλέον αλλά για την ίδια την επιβίωση, είναι οι πλέον συνηθέστερες καταστάσεις. Έτσι η Etern, σε συνεργασία με ομάδες μέσα στις κυβερνήσεις των κρατών, αποφασίζουν πως πρέπει να μειώσουν δραματικά τον πληθυσμό. Μαι σταδιακή αντικατάσταση των ηγετών από ελεγχόμενα ανδροειδή δεν θα έλυνε κάποιο πρόβλημα. Όσα ίσχυαν πριν τις αλλαγές θα συνέχιζαν να ισχύουν και μετά. Σαφώς όλα αυτά είναι υπερβολικά. Κι αυτό επειδή για πηγή έμπνευσης χρησιμοποίησα κάποιες συνομωσιολογικές θεωρίες και κυρίως την παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί γύρω από τις Georgia Guidestones. iliosporos Νια, το σημείο που αναφέρεις είναι κάπως προχειρογραμμένο. Εύκολα μπορεί κάποιος να αποκομίσει την εντύπωση πως ο Αντώνης προσπαθούσε να κοιμηθεί και απλά δεν τον έπαιρνε ο ύπνος. Ευχαριστώ για την επισήμανση. apelpio Το τέλος ήταν όντως βιαστικό. Αν είχα κι άλλο περιθώριο θα το είχα παρουσιάσει κάπως διαφορετικά. Όπως εξάλλου και τις υπόλοιπες ευκολίες που αναφέρεις. Κια ναι, μάντεψες σωστά. Ο Θάμις τελικά δεν τα κατάφερε. Ροη Έτσι όπως σκέφτηκα την ιστορία, αυτά κυρίως που δεν ανέφερα, η Etern έδωσε στους περιφερειακούς συνεργάτες της την εξουσία σε ορισμένες μικρές πόλεις, γιατί η Λαντόρια τέτοια είναι. Ήταν ας πούμε η έξτρα ανταμοιβή τους. Στις μεγάλες κλειστές πόλεις, αλλά και στις ελεύθερες, η εξουσία είναι στα χέρια των εταιρικών πατριαρχών. Για το τέλος τώρα. Το σύστημα είχε τόσο καλές δικλείδες ασφαλείας, που ακόμα και ενέργειες όπως αυτή του Θάμις είχαν προβλεφθεί και υπήρχε σχέδιο να αντιμετωπιστούν. Mesmer Δεν μπορώ να πως πως η σκέψη σου είναι λανθασμένη. Ίσως καλύτερα να είχα παρουσιάσει την εξουσία να βρίσκεται στα χέρια ενός κλειστού γκρουπ και όχι συνεχώς στου ίδιου ανθρώπου. Για την τύχη της κλωνοποιημένης συνείδησης μετά τον θάνατο του ανδροειδούς, εδώ πραγματικά με έπιασες απροετοίμαστο. Ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί. Khar Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου και τις προτάσεις. Θα μου φανούν πολύ χρήσιμες όταν αποφασίσω να επεκτείνω το διήγημα. Και πάλι ένα θερμότατο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά. Edited October 22, 2012 by John82 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.