Διγέλαδος Posted October 8, 2012 Share Posted October 8, 2012 Όνομα Συγγραφέα: Αλεξ. Είδος: τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Όχι; Αριθμός Λέξεων: 1180 Αυτοτελής; Ναι Αρχείο: se peinaw.doc “Είσαι σίγουρος για αυτό;” ρώτησε για τελευταία φορά ο Πέτρος. “Όσο τίποτα άλλο” απάντησε ο Άλκης και γράπωσε με την παλάμη του το χέρι του αγαπημένου του. Ο Πέτρος συνέχισε χαϊδεύοντας τις απολήξεις των κομμένων δακτύλων του. Το απολογητικό βλέμμα του θύμισε στον Άλκη την πρώτη φορά που του χάρισε ένα κομμάτι από το σώμα του. Είχε γίνει με αφορμή μιας πρόκλησης μεταξύ αστείου και σοβαρού. Ένα στοίχημα το οποίο θα αποδείκνυε την αφοσίωση του Άλκη, ενώ ο Πέτρος θα εκμυστηρευόταν τον κρυφό του πόθο, να τον γευτεί. Και αυτή η λαχτάρα του τελικά δεν θα σταματούσε εκεί. Φυσικά ο Άλκης δεν θα μπορούσε να του το αρνηθεί, γιατί ο Πέτρος ήταν αυτό που του έλειπε από τη ζωή του. Μια ζωή ξοδεμένη μάταια σε γυναίκες που τον περιτριγύριζαν σαν λύκαινες γύρω από το θήραμά τους λόγω της υψηλής επαγγελματικής του θέσης. Μάταια γιατί ο Άλκης πέρα από την ανυπαρξία συναισθημάτων ήταν και ένας κακός εραστής. Με όποιες γυναίκες κι αν διάλεγε. Φυσικά αυτές ποτέ δεν το ομολογούσαν. Δεν θέλανε να αρνηθούν την ευκαιρία να κάτσουν δίπλα του και να μοιραστούν αυτά που είχε ο ίδιος κερδίσει στη ζωή του. Αυτές όπως κι ο Άλκης έριχναν το φταίξιμο στο στρες της δουλειάς. Όλα αυτά μέχρι που συνάντησε τα μάτια του Πέτρου. Τα ίδια μάτια που είχαν βουρκώσει αυτή τη στιγμή. Ο Άλκης άγγιξε με το άλλο χέρι του το μάγουλο του έρωτά του και προσπάθησε να τον παρηγορήσει. “Μαζί πήραμε την απόφαση, το ξέρω πόσο το θέλεις και το κάνω και για τους δυο μας.” Και ήταν αλήθεια. Η πείνα του Πέτρου για τον Άλκη δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί όσο και ο Άλκης να τον τάιζε. Οι ερωτικοί οργασμοί, προερχόμενοι από την αδέξια σωματική τους ένωσης δεν του προσέφεραν τίποτα πέρα από μερικά δευτερόλεπτα ηδονής. Ίσως να οφειλόταν στην απειρία του, αυτό όμως θα τον έσπρωχνε να δοκιμάσει οποιαδήποτε τρόπο για να τον ευχαριστήσει. Παράλληλα ο αρρωστημένος έρωτας του Πέτρου για αυτόν τον έκανε να τον λαχταρά τόσο πολύ που ήθελε να γίνουν κυριολεκτικά ένα. Κι ας αυτό σήμαινε να καταπίνει κάποια μέρη του σώματος του Άλκη. Τουλάχιστον έτσι αισθανόταν ότι ερχόταν όλο και πιο κοντά του. Και η όρεξή του Πέτρου για τον εραστή του μεγάλωνε συνέχεια. Η τυφλή υπακοή του σε αυτήν ήταν, που εκείνη τη στιγμή, τον κράτησε από το να πει κάτι, κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά. Ο Άλκης του έκανε νόημα. Δεν υπήρχε επιστροφή. Ο Πέτρος κράτησε σφιχτά το χέρι του εραστή του στη χούφτα του και των δυο χεριών του. Η παλάμη του ένιωθε υγρή. Ο Άλκης με το καλό του άκρο άρπαξε τον κοφτερό μπαλτά. Το ίδιο που χρησιμοποίησε τις τελευταίες φορές, για να μπορέσει να κόψει τα άκρα του. Σημάδεψε τον καρπό και σήκωσε το χέρι του όσο πιο ψηλά μπορούσε ώστε να το ρίξει με φόρα πάνω στο νοητό σημάδι που είχε κάνει. Κοίταξε για μια τελευταία φορά τον εραστή του, του χαμογέλασε ενώ ο ιδρώτας του γυάλιζε στο μέτωπό του. Ήθελε να τον ικανοποιήσει. Αν δεν το έκανε ήξερε ότι θα τον έχανε και έτσι έβλεπε τον αυτοακρωτηριασμό του ως τη μοναδική λύση. Ό Άλκης έσφιξε με δύναμη τη λαβή και έσπρωξε στον αέρα τον μπαλτά βγάζοντας ένα συριστικό ήχο. Η καθοδική πορεία της κόψης του θύμισε τις πρώτες φορές που την έβλεπε να διαπερνάει το δέρμα του. Τότε ακόμα πήγαινε στη δουλειά του. Οι συνάδελφοί του είχαν αρχίσει τις ερωτήσεις καθώς τον έβλεπαν με επιδέσμους στα χέρια του ή σε άλλα εμφανή σημεία. Αυτός πάντα απαντούσε ότι ήταν από ατυχήματα. Όμως όταν έπειτα έλειπαν κομμάτια από το σώμα του όπως τα δάχτυλα των χεριών του, είχαν τρομάξει, αλλά δεν είχαν τολμήσει να του πουν κάτι. Τα “ατυχήματα” αυτά ήταν το μυστικό μεταξύ των δυο συνενόχων σε αυτό το μακάβριο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που ξανατελείωνε τώρα με τον αποκρουστικό θόρυβο που έκαναν τα τσακισμένα κόκαλα του χεριού του μέχρι ο μπαλτάς να βρει την αντίσταση του πάγκου. Ένα ουρλιαχτό πόνου μέσα από τα βάθη του θώρακά του βγήκε από το στόμα του Άλκη. Το κομμένο χέρι του είχε μείνει στην αγκαλιά του Πέτρου. Το άφησε μαλακά δίπλα σε ένα μεγάλο πιάτο καθώς ένας πίδακας από αίμα εκτοξευόταν από εκεί που βρισκόταν πριν λίγο η παλάμη του Άλκη. Με γρήγορες κινήσεις του έδωσε μια πετσέτα και έπιασε τους επιδέσμους και το σύρμα για να ράψει τη μεγάλη πληγή του Άλκη. Όλες οι κινήσεις γινόντουσαν αυτόματα, σαν να ήταν καλά προβαρισμένες. Αλλά οι πρόβες στη δική τους περίπτωση δεν είχαν κάποιο παραπάνω όφελος, αφού τις είχαν επαναλάβει συχνά. Σαν ένα ερωτικός χορό, όπου το ζευγάρι ακολουθούσε αυστηρά τα βήματα, με τα αποφασισμένα βλέμματά τους να συναντιούνται για να επιβεβαιώνουν απλώς αυτό που έτσι κι αλλιώς γνώριζαν ο ένας για τον άλλον. Ο Άλκης καθώς ασκούσε πίεση με την πετσέτα που είχαν έτοιμη στον ματωμένο καρπό του ενημέρωσε τον Πέτρο: “Από εδώ και πέρα αναγκαστικά εσύ θα πρέπει να χρησιμοποιείς το μαχαίρι” “Καταλαβαίνω, αλλά δεν θα χρειαστεί”, υποσχέθηκε ο Πέτρος, αλλά και οι δυο ξέρανε ότι αυτό ήταν ένα ψέμα. Ο Άλκης τώρα θα έπρεπε να μείνει στο σπίτι του συντρόφου του επειδή αν έβγαινε έξω θα κινούσε υποψίες λόγω του μεγάλης έκτασης του ακρωτηριασμού του. Ο Πέτρος θα έδειχνε τη στοργή του για τον αγαπητικό του. Θα ήταν τώρα αυτός το χέρι του Άλκη. Στο μυαλό του είχε αποκλείσει κάθε καινούρια δοκιμασία. Είχε ότι ήθελε και ο Άλκης από τη δική του μεριά απολάμβανε την προσοχή του, δεν είχε ζήσει ποτέ αυτός, και όχι τα λεφτά του, ως το πραγματικό επίκεντρο της ζωής κάποιου δικού του προσώπου, πέρα από τους γονείς του. Αλλά ακόμα και οι γονείς του τον θέλανε διαφορετικό, είχαν προσδοκίες από αυτόν. Ο Πέτρος τον ήθελε όπως ήταν. Τον ήθελε όλο. Όμως πέρασε λιγότερος χρόνος από όσο περίμεναν όταν η όρεξη του Πέτρου για τον εραστή του ξανάνοιξε. Και ο Άλκης δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από να σεβαστεί το γουργουρητό της καρδιάς του αγαπημένου του. Ο Πέτρος μετά από αυτό αγόρασε μια αναπηρική καρέκλα για να μπορεί ο Άλκης να μετακινείται μέσα στο σπίτι, επειδή του έλειπε πια και το πόδι του. Αλλά εκτός από το πόδι του, του έλειπε και η θέληση για οτιδήποτε άλλο. Το μόνο που περίμενε ήταν την ολοκλήρωση του μέσω του Πέτρου. Η ανάγκη του οποίου είχε φουντώσει όπως το πάθος του τον πρώτο καιρό μαζί του. Πια περνούσε λίγο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε κάθε δαγκωνιά. Ο Άλκης άρχισε να χάνει ένα-ένα τα κομμάτια του σώματός του και να αφομοιώνεται από τον Πέτρο. Στο τέλος δεν είχε μείνει τίποτα από τον Άλκη. Ο Πέτρος είχε μείνει μόνος του, με το στομάχι του αρχικά γεμάτο. Γεμάτο με τον Άλκη, αλλά παρόλα αυτά ο χαμός του Άλκη ήταν αισθητός. Τα χάδια του του έλειπαν όπως και τα ενθαρρυντικά λόγια του. Η κοιλιά του σαν να ήθελε να συμπάσχει με την καρδιά του πενθούσε με ένα υπόκωφο κλαψούρισμα. Ένα πένθος που θα κατέληγε στην αμείωτη και ακόρεστη πείνα. Και ο Πέτρος δεν είχε αυτόν να την ικανοποιήσει. Εκεί σκυμμένος με την πλάτη στον τοίχο του σπιτιού του, το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να περιμένει· ακούγοντας το στομάχι του να βρυχάται. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
poeticlooper Posted October 8, 2012 Share Posted October 8, 2012 Ελπίζω πώς η έμπνευση σου για το παραπάνω ήταν μεταφορική και όχι κυριολεκτική!! Αφήνεις εύκολα να αντιληφθεί κάποιος το νόημα αλλά η πλοκή σαν ιστορία είναι λίγο βιαστική σαν να ήθελες να την φτάσεις στο τέλος της μια ώρα αρχύτερα. Οι λεπτομέρειες για τους χαρακτήρες απουσιάζουν και ίσως μια μεγαλύτερη εισαγωγή να βοηθούσε. Μου άρεσε σε γενικές γραμμές. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 8, 2012 Share Posted October 8, 2012 Μια ιστορία με πολύ έντονο το σουρεαλιστικό στοιχείο, κάτι που μου άρεσε. Παρά τις κάποιες λεπτομερείς σπλατεριές, άφηνε στον αναγνώστη μια σχετική ελευθερία στο να φανταστεί το είδος της σχέσης και την εξέλιξη της, κάτι που σε μια τόσο μικρή ιστορία λειτουργεί θετικά. Από εκεί και μετά, υπάρχει μια ευκολία στον τρόπο που ξεκίνησαν όλα. Δηλαδή, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Άλκης να δεχτεί κάτι τέτοιο, τόσο εύκολα. Αν είχαμε ένα υπόβαθρο της ψυχικής του κατάστασης, ίσως να βοηθούσε για να μπούμε στο μυαλό του, και το ότι είχε κάμποσες αποτυχίες με τις γυναίκες δεν είναι αρκετό. Γενικά, μου άρεσε και την διάβασα με ενδιαφέρον. Λίγο άσχετο, αλλά θυμήθηκα ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει παλιά, με ακραία φετίχ, όπως υπερβολικά τατουάζ, πίρσινγκ κλπ, και είχε έναν τύπο που γούσταρε να αυτοακρωτηριάζεται. Όλα τα δάχτυλα των χεριών του ήταν κομμένα. Και έλεγε: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο διεγερτικό από το να κάθεσαι και να μιλάς με την παρέα σου, και στα καλά καθούμενα να κόβεις ένα κομμάτι από το δάχτυλό σου». Αυτό για τροφή για σκέψη. Καλή συνέχεια! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted October 8, 2012 Share Posted October 8, 2012 (edited) Ωραίο σαν ιδέα. Μου άρεσε το πως σταδιακά η πείνα μεγάλωνε διαρκώς. Νομίζω θέλει αλλαγές στο συντακτικό ορισμένων σημείων πχ Ό Άλκης έσφιξε με δύναμη τη λαβή και έσπρωξε στον αέρα τον μπαλτά βγάζοντας ένα συριστικό ήχο. Εδώ συριστικό ήχο βγάζει ο Άλκης η ο μπαλτάς; Αν προέρχεται από τον Άλκη η πρόταση είναι σωστή. Αν ο μπαλτάς που κατεβαίνει κάνει τον ήχο (που μου κολλάει περισσότερο να είναι αυτό που εννοείς) τότε θα μπορούσες να γράφεις -που έβγαλε έναν συριστικό ήχο. Edited October 8, 2012 by Nhrhida 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted October 9, 2012 Author Share Posted October 9, 2012 Ελπίζω πώς η έμπνευση σου για το παραπάνω ήταν μεταφορική και όχι κυριολεκτική!! Αφήνεις εύκολα να αντιληφθεί κάποιος το νόημα αλλά η πλοκή σαν ιστορία είναι λίγο βιαστική σαν να ήθελες να την φτάσεις στο τέλος της μια ώρα αρχύτερα. Οι λεπτομέρειες για τους χαρακτήρες απουσιάζουν και ίσως μια μεγαλύτερη εισαγωγή να βοηθούσε. Μου άρεσε σε γενικές γραμμές. Άρα θέλει ακόμα δουλειά απ' ότι καταλαβαίνω. Αντί για εισαγωγή σκέφτηκα να παρεμβάλλω σκηνές από το παρελθόν σαν αναμνήσεις ώστε να βουτήξω τον αναγνώστη από την αρχή στην ατμόσφαιρα της ιστορίας. Σίγουρα πάντως ήξερα το τέλος από την αρχή. Ευχαριστώ Μια ιστορία με πολύ έντονο το σουρεαλιστικό στοιχείο, κάτι που μου άρεσε. Παρά τις κάποιες λεπτομερείς σπλατεριές, άφηνε στον αναγνώστη μια σχετική ελευθερία στο να φανταστεί το είδος της σχέσης και την εξέλιξη της, κάτι που σε μια τόσο μικρή ιστορία λειτουργεί θετικά. Από εκεί και μετά, υπάρχει μια ευκολία στον τρόπο που ξεκίνησαν όλα. Δηλαδή, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Άλκης να δεχτεί κάτι τέτοιο, τόσο εύκολα. Αν είχαμε ένα υπόβαθρο της ψυχικής του κατάστασης, ίσως να βοηθούσε για να μπούμε στο μυαλό του, και το ότι είχε κάμποσες αποτυχίες με τις γυναίκες δεν είναι αρκετό. Γενικά, μου άρεσε και την διάβασα με ενδιαφέρον. Λίγο άσχετο, αλλά θυμήθηκα ένα ντοκιμαντέρ που είχα δει παλιά, με ακραία φετίχ, όπως υπερβολικά τατουάζ, πίρσινγκ κλπ, και είχε έναν τύπο που γούσταρε να αυτοακρωτηριάζεται. Όλα τα δάχτυλα των χεριών του ήταν κομμένα. Και έλεγε: «Δεν υπάρχει τίποτα πιο διεγερτικό από το να κάθεσαι και να μιλάς με την παρέα σου, και στα καλά καθούμενα να κόβεις ένα κομμάτι από το δάχτυλό σου». Αυτό για τροφή για σκέψη. Καλή συνέχεια! Δίνω μερικά ψήγματα εκτός από το πως είναι με τις γυναίκες. Μέσα στο κείμενο. Όπως το γεγονός ότι δεν αισθάνεται ότι δεν τον ικανοποιεί αρκετά. Μάλλον θα χρειαζόταν παραπάνω πληροφορίες ιστορικά, αλλά το θέμα είναι ότι σε κάποιες σχέσεις δημιουργούνται κάποιες καινούριες δυναμικές που από πριν δεν θα φαινόταν ότι οι αυτοί οι άνθρωποι θα κάνανε κάτι τέτοιο. Ειδικά στον Άλκη που δεν είχε ποτέ μια τέτοια σχέση (ίσως αν είχε στο παρελθόν θα φαινόταν) Είχα δει και εγώ κάποια επεισόδια από εκείνη τη σειρά της Geographic, δεν θυμάμαι το συγκεκριμένο, πάντως πολύ ενδιαφέρον είναι το πως κάτι σε μας φαίνεται αδιανόητο σε μερικούς μπορεί να φανεί φυσιολογικό. Ωραίο σαν ιδέα. Μου άρεσε το πως σταδιακά η πείνα μεγάλωνε διαρκώς. Νομίζω θέλει αλλαγές στο συντακτικό ορισμένων σημείων πχ Ό Άλκης έσφιξε με δύναμη τη λαβή και έσπρωξε στον αέρα τον μπαλτά βγάζοντας ένα συριστικό ήχο. Εδώ συριστικό ήχο βγάζει ο Άλκης η ο μπαλτάς; Αν προέρχεται από τον Άλκη η πρόταση είναι σωστή. Αν ο μπαλτάς που κατεβαίνει κάνει τον ήχο (που μου κολλάει περισσότερο να είναι αυτό που εννοείς) τότε θα μπορούσες να γράφεις -που έβγαλε έναν συριστικό ήχο. Σε ευχαριστώ! Θα μπορούσες να μου πεις αν πρόσεξες και κάπου αλλού που είχε τέτοιο συντακτικό πρόβλημα ώστε να το διορθώσω; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted October 9, 2012 Share Posted October 9, 2012 (edited) Kαταρχήν να σου πω πως χαίρομαι που δε στραβώνεις γενικά με την κριτική απ' ότι βλέπω. Συνήθως πας να πεις κάτι για καλό και ο άλλος κάνει σα να του έθιξες τα όσια και ιερά του. Θα σου πω μερικά σημεία για να τα δεις και να κρίνεις ο ίδιος πώς σου φαίνονται καλύτερα (στο κάτω κάτω απλά η γνώμη μου είναι). Κάποια δεν είναι πως δε βγάζουν το σωστό νόημα, απλά αν τα αλλάξεις λίγο κυλάνε πιο ομαλά αποφεύγοντας πχ. να αναφέρεις δύο φορές συνεχόμενα το όνομα. Όπως εδώ: Η πείνα του Πέτρου για τον Άλκη δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί όσο και ο Άλκης να τον τάιζε Η πείνα του Πέτρου για τον Άλκη δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί όσο κι αν τον τάιζε. ή Ο Άλκης δεν μπορούσε να ικανοποιήσει την πείνα του Πέτρου όσο κι αν τον τάιζε. Άλλα μάλλον γίναν πάνω στον οίστρο: Κι ας αυτό σήμαινε να καταπίνει κάποια μέρη του σώματος του Άλκη. Κι ας σήμαινε αυτό να καταπίνει κάποια μέρη του σώματος του Άλκη. Ο Πέτρος κράτησε σφιχτά το χέρι του εραστή του στη χούφτα του και των δυο χεριών του. Η παλάμη του ένιωθε υγρή. Ο Πέτρος κράτησε σφιχτά το χέρι του εραστή του στη χούφτα του και των δυο χεριών του. Ένιωθε την παλάμη του υγρή. Είχε ότι ήθελε και ο Άλκης από τη δική του μεριά απολάμβανε την προσοχή του, δεν είχε ζήσει ποτέ αυτός, και όχι τα λεφτά του, ως το πραγματικό επίκεντρο της ζωής κάποιου δικού του προσώπου, πέρα από τους γονείς του. Αυτήν την πρόταση θεωρώ πως αν την σπάσεις με μια τελεία (ίσως και να αλλάξεις κανα δυο λέξεις) πετυχαίνεις πάλι να κυλήσει πιο ομαλά άρα να διαβαστεί πιο εύκολα. Πχ. Είχε ότι ήθελε και ο Άλκης από τη δική του μεριά απολάμβανε την προσοχή του. Δεν είχε ζήσει ποτέ ο ίδιος, και όχι τα λεφτά του, ως το πραγματικό επίκεντρο της ζωής κάποιου, πέρα των γονιών του. Δηλ. στην ουσία μικρά πραγματάκια που όμως σαν σύνολο βελτιώνουν ένα κομμάτι. Συνήθως τέτοια κάνω όταν λόγω οίστρου γράφω μονοκοπανιά 4-5 σελίδες. Οπότε τα πολύ φανερά (λάθος σειρά λέξεων) τα διορθώνω με την πρώτη ανάγνωση μετά το τέλος. Άλλα που πιστεύω θα βελτιώσουν την ροή, την εικόνα που θέλω να περάσω, την ίδια την ιστορία κλπ τα διορθώνω στην δεύτερη ανάγνωση αφού έχω αφήσει ένα διάστημα να ξεκουραστεί το κομμάτι και το διαβάζω αποφορτισμένη. αααααα! Το ξέχασα και την προηγούμενη φορά! Μου άρεσε πολύ ο τίτλος. Με τράβηξε να το διαβάσω Edited October 9, 2012 by Nhrhida 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted October 9, 2012 Author Share Posted October 9, 2012 (edited) Τέλεια! Πάω να κάνω τις διορθώσεις. Δεν μ' αρέσει να αρνούμαι κάτι που μπορεί να με βελτιώσει. (και ξέρω ότι έχω περιθώρια βελτίωσης) Σε ευχαριστώ πολύ. Edited October 9, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted October 9, 2012 Share Posted October 9, 2012 Χαίρομαι αν βοήθησα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted October 10, 2012 Share Posted October 10, 2012 Alex, μου άρεσε και μένα το διήγημά σου. Είχα και εγώ κάποια θεματάκια με μικρολαθάκια, τα οποία είδα πως εντόπισε και η Νηρηίδα (μπράβο σου για την βοήθεια!). Σε γενικές γραμμές, πολύ ωραία η ιδέα και ανατριχιαστική. Το τέλος θα το ήθελα κάπως διαφορετικό, κάπως πιο 'θολό', να φανταστεί ο καθένας τις λεπτομέρειες του τέλους. Συγχαρητήρια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted October 10, 2012 Share Posted October 10, 2012 (edited) Οκ. Σίγουρα δεν θα ξαναφάω κρέας για καμιά βδομάδα. Άρα με έκανες προσωρινή χορτοφάγο! Πέραν των κάποιων διορθώσεων της Νηρηίδας πιστεύω πως το κείμενο πετυχαίνει το σκοπό του πολύ καλά. Και το πιο ανατριχιαστικό τουλάχιστον για μένα, αυτό που κάνει την φρίκη να αυξάνεται κατά πολύ είναι ο έρωτας/αγάπη/ψυχολογική ανάγκη που έχουν ο ένας για τον άλλον καθώς και το συναινετικό του ακρωτηριασμού και του κανιβαλισμού. Well done. Άλλο ένα πράγμα που έκανε την ατμόσφαιρα πιο τρομακτική ήταν το τέλος. Ο τρόπος που αφήνεις τον αναγνώστη να φαντάζεται τι πρόκειται να κάνει ο Πέτρος τώρα που δεν έχει τον Άλκη να του καθησυχάζει την Πείνα. Μπορεί και τίποτα αλλά μπορεί και…. Edited October 10, 2012 by Eugenia Rose 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted October 10, 2012 Author Share Posted October 10, 2012 (edited) Alex, μου άρεσε και μένα το διήγημά σου. Είχα και εγώ κάποια θεματάκια με μικρολαθάκια, τα οποία είδα πως εντόπισε και η Νηρηίδα (μπράβο σου για την βοήθεια!). Σε γενικές γραμμές, πολύ ωραία η ιδέα και ανατριχιαστική. Το τέλος θα το ήθελα κάπως διαφορετικό, κάπως πιο 'θολό', να φανταστεί ο καθένας τις λεπτομέρειες του τέλους. Συγχαρητήρια. Σε ευχαριστώ Ηλία! Αν και νόμιζα ότι άφησα κάπως ανοιχτό τέλος όπως είπε και η ευγενία παρακάτω. Χμμμ πιο ανοιχτό δηλαδή; Τώρα σου χρωστάω μια ανάγνωση κι εγώ! Πάω! Οκ. Σίγουρα δεν θα ξαναφάω κρέας για καμιά βδομάδα. Άρα με έκανες προσωρινή χορτοφάγο! Χαχα δεν το ήξερα ότι θα μπορούσα να το χρησιμοποιώ για να σας μετατρέπω σε χορτοφάγους! Τέλεια! Άλλο ένα πράγμα που έκανε την ατμόσφαιρα πιο τρομακτική ήταν το τέλος. Ο τρόπος που αφήνεις τον αναγνώστη να φαντάζεται τι πρόκειται να κάνει ο Πέτρος τώρα που δεν έχει τον Άλκη να του καθησυχάζει την Πείνα. Μπορεί και τίποτα αλλά μπορεί και…. Ακριβώς... Δεν ξέρεις.. ;) (Αν και εγώ ξέρω ) Edited October 10, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted November 30, 2012 Share Posted November 30, 2012 Εγώ μάλλον το διάβασα διορθωμένο διότι δεν εντόπισα κανα πρόβλημα. Τέτοιου τύπου ανθρωποφαγία έχει συμβεί και στη Γερμανία και μάλιστα ο τρώγον καταδικάστικε για λίγα χρόνια, διότι δεν υπήρχε νομική διάταξη για τέτοιο έγκλημα (ανθρωποφαγία με τη συγκατάθεση του θύματος δηλαδή). Η ιδέα είναι σχετικά απλή αλλά αναλύθηκε επαρκώς κατ' εμέ. Μου άρεσε. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 30, 2012 Author Share Posted November 30, 2012 Όχι οι διορθώσεις δεν έγιναν γιατί δεν μπορώ να το κάνω edit. Σ' ευχαριστώ πολύ Βασίλη! Όντως τη θυμάμαι κι εγώ την περίπτωση στη Γερμανία. Η ιδέα είναι απλή, αλλά για μένα τελείως συμβολική. Δες το αν θες και μεταφορικά, στο θέμα των σχέσεων ;) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xrusaki Posted December 4, 2012 Share Posted December 4, 2012 Λοιπον , αισθανομαι περιεργα που το λεω αλλα δεδομενου οτι εχουμε να κανουμε με δυο αρρωστους ανθρωπους και αυτο ειναι δηλωμενο και απο την αναπτυξη των χαρακτηρων εξ αρχης και την δηλωση της σεξουαλικης ανεπαρκειας του πρωταγωνιστη και της απωλειας που νοιωθει γενικα η ολη ιστορια μου αρεσε και μου φανηκε ολοκληρωμενη και σε αυτο το μεγεθος . Μου θυμισε καποιες ταινιες με κατι πρωταγωνιστες τρελους που κρατουσαν με την βια το αντικειμενο του ποθου τους στο σπιτι δενοντας το η ακρωτηριαζοντας το . Αρρωστη ιδεα αλλα αρκετα δημιουργικη και πρωτοτυπη..επισης μου αρεσε το κυκλικο τελος , οτι μετα την απωλεια του εραστη του ενοιωθε να οειναει πιο πολυ . Αρα ηταν ψυχολογικο μη πω ψυχιατρικο ολο αυτο . Δεν διαβαζω συνηθως τοσο φρικαλεα πραγματα ,οχι ως γραφη και ως εμπνευση που μου αρεσε πολυ , αλλα ως ιστορια παρολα αυτα για το ειδος του το βρηκα ενα καλο πονημα.. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nostalgist Posted December 7, 2012 Share Posted December 7, 2012 Λοιπόν πρώτα απ' όλα: Φρίκη επειδή όμως φαντάζομαι ότι ήταν σκοπός της ιστορίας αυτό τότε πρέπει να το υπολογίσουμε στα θετικά. Γενικά βγάζει ένα συναίσθημα αηδίας αυτό που γράφεις (Ακόμα και εγώ δηλαδή που λατρεύω λογοτεχνικά το περιθώριο και εμπνέομαι από τις περίεργες ιστορίες φρίκαρα) αλλά το συναίσθημα είναι ο βασικός στόχος. Συγχαρητήρια επομένως Σε μια πιο προσεχτική ανάγνωση θα έλεγα ότι μπορείς να πάρεις αφορμή από την ιστορία για να σκεφτείς ορισμένα πράγματα πάνω στον αρωστημένο έρωτα κάθε τύπου αλλά φοβάμαι ότι το σκληρό θέμα που διάλεξες εμποδίζει έναν μέσο αναγνώστη να το σκεφτεί ιδιαίτερα.Πιο πολύ προτιμάει να αφήσει την ιστορία να ξεχαστεί. Όπως και να χει όμως είναι ένα μικρο διαμαντάκι. Λίγο αντιφατική η κριτική μου το ξέρω 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 7, 2012 Author Share Posted December 7, 2012 Μου θυμισε καποιες ταινιες με κατι πρωταγωνιστες τρελους που κρατουσαν με την βια το αντικειμενο του ποθου τους στο σπιτι δενοντας το η ακρωτηριαζοντας το . Σ' ευχαριστώ xrusaki (ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω το Misery) να προσθέσω ότι το διαφορετικό με αυτές τις ταινίες είναι ότι και το "θύμα" ήθελε να είναι θύμα ;) Λίγο αντιφατική η κριτική μου το ξέρω Νομίζω ότι αυτή η κριτική είναι τόσο αντιφατική όσο και ο στόχος μου. Δηλαδή παρόλο που θέλω να περάσω κάποια πράγματα υποσυνείδητα στον αναγνώστη, θέλω κυρίως να τον φρικάρω. Άρα το πέτυχες διάνα! Σ΄ ευχαριστώ Nostalgist Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted December 15, 2012 Share Posted December 15, 2012 Διγέλαδε, είναι πολύ καλογραμμένο, νομίζω αυτό είναι το κύριο προτέρημά του. Αναπτύσεις όμορφα και στρωτά μία ιδέα που σοκάρει (ακόμη θυμάμαι το σοκ που μου είχα πάθει όταν διάβασα για εκείνα τα παλικάρια στη Γερμανία) με καλό ρυθμό και σωστή επιλογή λέξεων. Αυτό που του λείπει είναι λιιιιιίγη ανάπτυξη των χαρακτήρων. Π.χ το γεγονός πως ο ένας εκ των δύο το γύρισε από τις γυναίκες στους άντρες ιντριγκάρει τον αναγνώστη, αλλά μένει ανεκμετάλλευτο τελικά. Δείξε μας ακόμη την πρώτη φορά που "ταισε" ο ένας τον άλλο (εννοώ δείξε την σκηνή), είναι κάτι που θα ήθελα να δω. Πως φτάσαμε εκεί; Πως ήταν η πρώτη φορά; Γενικά παίρνει αρκετή ανάπτυξη και έχει ψωμί για γράψεις κάτι μεγαλύτερο. Το τέλος είναι πάρα πολύ καλό και αρκούντως απειλητικό! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 15, 2012 Author Share Posted December 15, 2012 (edited) Διγέλαδε, είναι πολύ καλογραμμένο, νομίζω αυτό είναι το κύριο προτέρημά του. Αναπτύσεις όμορφα και στρωτά μία ιδέα που σοκάρει (ακόμη θυμάμαι το σοκ που μου είχα πάθει όταν διάβασα για εκείνα τα παλικάρια στη Γερμανία) με καλό ρυθμό και σωστή επιλογή λέξεων. Αυτό που του λείπει είναι λιιιιιίγη ανάπτυξη των χαρακτήρων. Π.χ το γεγονός πως ο ένας εκ των δύο το γύρισε από τις γυναίκες στους άντρες ιντριγκάρει τον αναγνώστη, αλλά μένει ανεκμετάλλευτο τελικά. Δείξε μας ακόμη την πρώτη φορά που "ταισε" ο ένας τον άλλο (εννοώ δείξε την σκηνή), είναι κάτι που θα ήθελα να δω. Πως φτάσαμε εκεί; Πως ήταν η πρώτη φορά; Γενικά παίρνει αρκετή ανάπτυξη και έχει ψωμί για γράψεις κάτι μεγαλύτερο. Το τέλος είναι πάρα πολύ καλό και αρκούντως απειλητικό! Έχεις δίκιο, θα ακολουθήσω και τις δυο συμβουλές σου Ευχαριστώ για την ανάγνωση! Edited December 15, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Έχεις μία πραγματικά άρρωστη ιδέα εδώ, αλλά αισθάνομαι ότι δεν την αναπτύσεις στο μέγιστο. Η πλοκή μεν είναι τόσο φρικιαστική όσο θα ήθελες, αλλά αισθάνομαι ότι λείπει το show και στη θέση του έχουμε μπόλικο tell που αισθάνομαι ότι δεν αφήνει τον αναγνώστη να μπει στο πετσί του πρωταγωνιστή και να καταλάβει το γιατί βρίσκεται σε αυτή τη σχέση. Θα ήθελα να δω περισσότερο τι γίνεται μέσα στους χαρακτήρες αντί για παράθεση πληροφοριών για τη ζωή τους. Παρομοίως, το τέλος έρχεται το ίδιο βιαστικά και περιφραστικά, σαν ο συγγραφέας να κρατάει απόσταση από τη φρίκη που μας περιγράφει, αφαιρόντας κάτι από τη δύναμη του κειμένου. Μορφολογικά, με ενόχλησαν οι μεγάλες παράγραφοι που εντείνουν την αίσθηση του infodumping. Συνολικά, ενδιαφέρουσα πλοκή που όμως συγγραφικά θα μπορούσες να την είχες εκμεταλλεύτεί πολύ καλύτερα. Αναλυτικότερα σχόλια: se peinaw-nih.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Διγέλαδε, από τις πιο δυνατές και τις πιο σοκαριστικές ιστορίες που έχουν ανέβει στο φόρουμ. Προσωπικά την ερμήνευσα πολύ συμβολικά και νομίζω με συγκίνησε. (Πόσο άρρωστο παίζει να ναι αυτό). Μπαίνει χαλαρά στη λίστα με τις αγαπημένες μου. Επισυναπτόμενα κάποια επιπλέον σχόλια. Καλή συνέχεια. se peinaw.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 16, 2012 Author Share Posted December 16, 2012 Αναλυτικότερα σχόλια: se peinaw-nih.doc Nihilio σ' ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου και θα δώσω προσοχή σε όλες. Επίσης σε ευχαριστώ που αφιέρωσες χρόνο για τα σχόλια! (ήδη τα έχω διαβάσει ;) ) Διγέλαδε, από τις πιο δυνατές και τις πιο σοκαριστικές ιστορίες που έχουν ανέβει στο φόρουμ.Προσωπικά την ερμήνευσα πολύ συμβολικά και νομίζω με συγκίνησε. (Πόσο άρρωστο παίζει να ναι αυτό). Μπαίνει χαλαρά στη λίστα με τις αγαπημένες μου. Επισυναπτόμενα κάποια επιπλέον σχόλια. Καλή συνέχεια. se peinaw.doc Oceanborn δεν νομίζω να είναι καθόλου άρρωστο αυτό, αφού είχα κι εγώ αυτό στο μυαλό μου. Χαίρομαι που σ' άρεσε και θα προσέξω ένα-ένα τα σχόλιά σου. Καιρός να διαβάσουμε και μια δική σου τρομακτική ιστορία, ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Oceanborn δεν νομίζω να είναι καθόλου άρρωστο αυτό, αφού είχα κι εγώ αυτό στο μυαλό μου. Χαίρομαι που σ' άρεσε και θα προσέξω ένα-ένα τα σχόλιά σου. Καιρός να διαβάσουμε και μια δική σου τρομακτική ιστορία, ε; Ντάξει, τώρα που είμαστε δυο, ησύχασα. Ναι γράφω μία εδώ και καιρό. Αν καταφέρω να την τελειώσω ευχαρίστως. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κατακαλών Posted May 24, 2013 Share Posted May 24, 2013 Η ιστορία είναι αρκετά σοκαριστική, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι η ανθρωποφαγία ήταν εθελοντική. Και όλα αυτά στο όνομα της αγάπης. Μπόρεσες και μας έπεισες ότι ο ανθρωποφάγος αγαπούσε πραγματικά το θύμα του και αυτό κάνει την όλη πράξη ακόμα πιο δραματική. Είναι γεγονός ότι μέσα από τον έρωτα οι άνθρωποι θυσιάζουν πτυχές του εαυτού τους, που δε θα θυσίαζαν σε καμία άλλη περίπτωση. Το ακραίο παράδειγμά σου αντικατοπτρίζει τη μεγάλη αυτή αλήθεια των σχέσεων, που μπορεί να μη φτάνουν στον κανιβαλισμό σε σαρκικό επίπεδο, αλλά σίγουρα φτάνουν σε ψυχικό. Επίσης το τέλος που υποδηλώνει την ακόρεστη πείνα, αφήνει την ανησυχητική υπόνοια της συνέχειας, που είναι σήμα κατατεθέν για ιστορίες τρόμου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 24, 2013 Author Share Posted May 24, 2013 μέσα από τον έρωτα οι άνθρωποι θυσιάζουν πτυχές του εαυτού τους, που δε θα θυσίαζαν σε καμία άλλη περίπτωση. Το ακραίο παράδειγμά σου αντικατοπτρίζει τη μεγάλη αυτή αλήθεια των σχέσεων, που μπορεί να μη φτάνουν στον κανιβαλισμό σε σαρκικό επίπεδο, αλλά σίγουρα φτάνουν σε ψυχικό. Αυτό! Σε ευχαριστώ κatakalwn που διάβασες την ιστορία μου και για τον σχολιασμό. Χαίρομαι που σε έπεισα και πέτυχα να περάσω την από πάνω ιδέα. Όπως επίσης πως σε ορισμένες σχέσεις "καταπίνουμε" ο ένας τον άλλον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted June 2, 2013 Share Posted June 2, 2013 Είχα γράψει πριν χρόνια κι εγώ ένα παρόμοιο, αλλά στο δικό μου ο ήρωας έτρωγε σιγά-σιγά τον εαυτό του. Καμία σχέση δηλαδή Δυνατή ιδέα, ναι. Φέρνει σε transgressive fiction και το μυαλό πάει στο Crash. Εδώ όμως η βία/κακοποίηση/ακρωτηριασμός είναι ενεργητική και σαφώς αποτέλεσμα, όχι αιτία.Ενώ είναι καλά γραμμένο, νομίζω ότι συμφωνώ με τον Nihilio, ότι δηλαδή αν θες να πεις αυτή την ιστορία σε μέγεθος διηγήματος θα χρειαστεί να δείξεις --χωρίς φόβο και πάθος-- τα πάντα προσπαθώντας να περάσεις ταυτόχρονα και το στοιχείο του ερωτισμού (αν αυτό σε ενδιαφέρει) ή/και της συναισθηματικής ολοκλήρωσης.Αυτό που έρχεται στο νου μου λέγοντας τα παραπάνω, είναι η σεκάνς, από την προτελευταία σκηνή του Repo Men, όπου οι πρωταγωνιστές διαγράφουν ο ένας τα χρέη του άλλου. Ο τρόπος δηλαδή που ο συγκινησιακός φόρτος, ο ερωτισμός και ο αποτροπιασμός δείχνονται ταυτόχρονα. Νομίζω ότι το ζητούμενο είναι το ίδιο.Και συμφωνώ και με τον Adicto για το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Καλή επιλογή που θα μπορούσες να παίξεις κι άλλο μαζί της. π.χ. (αν σ' ενδιαφέρει κάτι τέτοιο) με τη έννοια της ενοχής.Τέλος κράτα και αυτό: όλα τα σχόλιά μου βασίζονται στο ότι η ανάγνωση που έκανα εγώ στο φάγωμα, είχε να κάνει περισότερο με το πάθος και την πείνα για το αντικείμενο του πόθου/έρωτα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.