Δήγματα Αγάπης

[begginfly]

Αυτή είναι μια ιδέα για μια ιστορία που είχα πριν μερικές μέρες. Σκέφτομαι να τη γράψω σαν σενάριο για κόμικς αλλά θέλει περισσότερη επεξεργασία και δεν βλέπω να γίνεται άμεσα.

 

 

 

 

Ο Άρης και ο Θάνος είναι φίλοι από το Λύκειο και από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκονται στο κέντρο μιας πανδημίας ζόμπι που χτυπάει την πόλη που ζουν. Μόνο που τα ζόμπι δεν κυνηγούν οποιοδήποτε αλλά ένα συγκεκριμένο άτομο: τον κρυφό τους πόθο. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν εμφανίζεται η Σατούρα, μια εξωγήινη Παλφονιανή με σκοπό να βοηθήσει στην καταπολέμηση των ζωντανών νεκρών.

 

 

Preview:

 

 

Θάνος: Ρε, τι σκατά συμβαίνει;

 

Άρης: Πού θες να ξέρω ‘γω, ρε συ; Δεν βλέπεις τι γίνεται;

 

Θ: Αφού είσαι εσύ μπροστά.

 

Α: Λοιπόν, σκάσε, γιατί την έχουμε άσχημα. Πολύ άσχημα.

 

Σατούρα: Άρη;

 

Θ: Ρε συ, αυτή τι κουβαλήθηκε εδώ;

 

Α: Τι ρωτάς; Λες κι έχει ξεκολλήσει καθόλου; Από τότε που τη συνάντησα, όλο από πίσω μου είναι.....Καμούρα, Ταμούρα, πώς σκατά σε λένε,

δίνε του. Δεν έχω όρεξη τώρα. Δεν βλέπεις τι γίνεται;

 

Σ: Βλέπω και γι’αυτό είμαι εδώ. Και είναι Σατούρα.

 

Θ: Αλβανίδα είναι;

 

Α: Παλφονιανή.

 

Θ: Excuse me?

 

Α: Εξωγήινη είναι, ρε Θάνο. Το χρώμα της δε το βλέπεις; Σου φαίνεται φυσιολογικό;

 

Θ: Ε, την έβλεπα λίγο χλωμή που ήταν αλλά που να πάει το μυαλό μου.....Δηλ. πρόκειται για καραμπινάτη εξωγήινη;

 

Α: Ε, ναι!

 

Θ: Δηλ. δε μας φτάναν οι νεκροί, τώρα πλάκωσαν κι οι εξωγήινοι;;;

 

Σ: Έρχομαι ειρηνικά για να........

 

Θ: Ναι, καλά. Όλοι τα ίδια λέτε και μετά.....

 

Α: Αλήθεια σου λέει, ρε!

 

Θ: Κι εσύ πού το ξέρεις; Μπας και σε υπνώτισε και σε έχει υπό τον έλεγχό της;

 

Α: ................

 

Θ: Γιατί δε μιλάς; Τι του έκανες, μωρή σκρόφα;;;; (προσπαθεί να της επιτεθεί)

 

Α: Μη.

 

(Η Σατούρα ανυψώνει τον Θάνο στον αέρα)

 

Θ: Ααααα, κατέβασέ με κάτω, ρε. Τι μαγικά είναι αυτά;

 

Α: Σατούρα!

 

(Τον αφήνει κάτω)

 

Θ: Πάει καλά η γκόμενα;

 

Σ: Συγγνώμη, νόμιζα ότι κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα.

 

Α: Καλά, καλά. Θα τις λύσουμε αργότερα τις διαφωνίες. Τώρα μόνο να μην............Ωχ, όχι.........Ρε, σαν τον Τάκη δε μοιάζει αυτός;

 

Θ: Ποιον Τάκη;

 

Α: Τον Παπαχρήστου από το δημοτικό....

 

Θ: Ναι, ρε συ. Τον κακομοίρη...Δεν γλύτωσε ούτε αυτός.

 

Α: Σατούρα, τι περιμένεις; Εξουδετέρωσέ τον!

 

Σ: Μου τέλειωσαν οι σφαίρες. Πρέπει να πάω στο σκάφος να εξοπλιστώ.

 

Α: Και πού είναι το σκάφος;

 

Σ: Στον κήπο σου.

 

Α: Γαμ....πφφχγχχ.

 

(Η Σατούρα του κλείνει το στόμα με το χέρι)

 

Σ: Όχι μπροστά σε μια κυρία.

 

Θ: Γιατί κάνεις έτσι, ρε συ; Αυτά δεν κυνηγάνε τους κρυφούς τους πόθους μόνο; Έτσι δε μου’χεις πει;

 

Α: Ναι, ρε αλλά αυτός στο δημοτικό σε γούσταρε.

 

Θ: Ορίστε; Μη μου πεις ότι είναι......

 

Τάκης: Ρααααααααααααααααααααααααα!!!!

 

Θ: Όχι, ρε μαλ.......................