Μπόρχες Posted October 30, 2012 Share Posted October 30, 2012 Συγγραφέας: Γιάννης Μαργέτης Είδος:Φαντασία Βία: Όχι Σεξ:Όχι Λέξεις:554 Σχόλια: Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύθηκε στο δεύτερο τεύχος του Subtales. ΤΕΡΜΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ Ο σκληρός ήλιος του Ιουλίου δέσποζε στον μεσημεριανό ουρανό της πόλης. Ο καύσωνας ήταν αφόρητος και η πόλη έμοιαζε έτοιμη να εξατμιστεί. Ο Στέφανος καθόταν κάτω από το κουβούκλιο της στάσης των αστικών συγκοινωνιών. Ποιος είχε την φαεινή ιδέα να τον κάνει πλαστικό, αναρωτιόταν. Έχει γίνει θερμοκήπιο. Στον δρόμο επικρατούσε κυκλοφοριακό χάος. Κορναρίσματα, καυσαέριο. Η ατμόσφαιρα πνιγηρή. Αφόρητη. Αφόρητο και το κοστούμι του Στέφανου. Το σακάκι στο χέρι, η γραβάτα στην τσέπη, ο ιδρώτας στο μέτωπο, ο ιδρώτας στο κορμί. Το ρολόι τον ενημέρωσε. Το λεωφορείο έχει καθυστερήσει δέκα λεπτά. Ο κόσμος στην στάση πλήθαινε. Δεν μας έφτανε η ζέστη, έχουμε και το στριμωξίδι, σκέφτηκε. Ένοιωθε δυσφορία. Ο ιδρώτας ασταμάτητος. Το ρολόι τον ενημέρωσε. Το λεωφορείο έχει καθυστερήσει δεκαπέντε λεπτά. Ζέστη, κορναρίσματα, καυσαέριο, στριμωξίδι, ιδρώτας, καθυστέρηση. Ένοιωθε μεγαλύτερη δυσφορία. Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας καιγόταν, τα σωθικά του καίγονταν. Το πουκάμισο του έσταζε ιδρώτα. Ο ίδιος έσταζε. Δεν είμαι καλά, σκέφτηκε. Θα ήθελα λίγο νερό και να πάρω το χάπι μου. Δεν έχω νερό. Στο περίπτερο. Δίπλα. Να. Πάω. Ακούμπησε την πλάτη του στο κουβούκλιο. Όλα στροβιλίζονταν. Έκλεισε τα μάτια του για μια στιγμή. Ονειρεύτηκε τον εαυτό του να σωριάζεται εκεί, στην στάση. Το κορνάρισμα του λεωφορείου τον έκανε να ανοίξει τα μάτια του. Είχε επιτέλους φτάσει. Η μεσαία του πόρτα ήταν ανοικτή. Άντλησε τις τελευταίες του δυνάμεις και μπήκε μέσα. Κάθισε δίπλα στο παράθυρο. Τώρα ένοιωθε καλύτερα. Πολύ καλύτερα! Εδώ μέσα είχε δροσιά. Δεν ήταν πια ιδρωμένος. Δεν ένοιωθε πια δυσφορία. Σχεδόν ένοιωθε ευφορία. Κοίταξε γύρω του. Το λεωφορείο ήταν άδειο! Περίεργο, που δεν το πρόσεξα καθώς έμπαινα,σκέφτηκε. Πως, όμως; Αφού ήμουν ημιλιπόθυμος. Περίπου! Αλλά, πού πήγε όλος αυτός ο κόσμος, ο οποίος περίμενε στην στάση; Πως γίνεται μια ώρα αιχμής το λεωφορείο να είναι άδειο; Και ο δρόμος είναι άδειος! Είχε κοιτάξει έξω από το παράθυρο. Η πόλη είναι άδεια! Τί συμβαίνει; Που πήγαν όλοι; Κοίταζε έξω από το παράθυρο κι αντίκριζε μιαν έρημη πόλη κι έπειτα η πόλη άρχισε να αποσυντίθεται! Να αναλύεται. Ήταν σαν κάποιος να αφαιρούσε από το ψηφιδωτό του κόσμου τις ψηφίδες. Μία μία. Δέκα δέκα. Κοιτούσε αποσβολωμένος. Ο πανικός τον περιτριγύριζε. “Συγγνώμη, κύριε”, είπε μια ευγενική φωνή. Ο Στέφανος γύρισε τρομαγμένος. Ένας ηλικιωμένος κύριος με στολή, πηλήκιο και λεπτό, λευκό μουστάκι του χαμογελούσε. “Το εισιτήριο σας”, τού είπε. Ο Στέφανος ψέλλισε, “Δεν...πρόλαβα...” “Δεν καταλάβατε. Εγώ έχω το εισιτήριο σας”, τού είπε κι έτεινε το χέρι του. Κρατούσε ένα εισιτήριο. Ο Στέφανος το πήρε. Το εισιτήριο έγραφε το ονοματεπώνυμο του, Στέφανος Νικολάου και τις λέξεις Προορισμός: Τέρμα Διαδρομής. Σήκωσε το κεφάλι του τρομαγμένος. Το λεωφορείο άδειο. Ο ηλικιωμένος άφαντος. Δεν καταλαβαίνω, σκεφτόταν. Τί συμβαίνει; Τί είναι αυτό το εισιτήριο; Γιατί γράφει το όνομα μου; Πως ξέρουν το όνομα μου; Ποιος ήταν αυτός; Το λεωφορείο σταμάτησε. Αν κινήθηκε ποτέ. Η μεσαία του πόρτα άνοιξε. Μια στάση στη μέση του άπειρου γκρίζου κι ένα κορίτσι γύρω στα δεκαπέντε ντυμένο με ένα κίτρινο φορεματάκι. “Μαρία;”, είπε ο Στέφανος. “Μα πώς; Εσύ είσαι εδώ και τρία χρόνια...”. Δεν ολοκλήρωσε την φράση του. Εκείνη του χαμογέλασε. “Έλα, μπαμπά”, τού είπε, “Εδώ είναι το Τέρμα. Θα περπατήσουμε από εδώ”. Ο Στέφανος ήδη στεκόταν στην άκρη της πόρτας. Δάκρυα ανάβλυσαν από τα μάτια του. “Ονειρεύομαι;” την ρώτησε. “Θα μπορούσες να το πεις κι έτσι”, τού είπε κι άπλωσε το λευκό της χέρι προς το μέρος του. Ο Στέφανος άπλωσε το χέρι του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted October 30, 2012 Share Posted October 30, 2012 Το διάβασα στο περιοδικό. Πολύ όμορφη ιστορία παρά τη συντομία της και το γνωστό θέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted November 2, 2012 Author Share Posted November 2, 2012 Σ'ευχαριστώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 18, 2012 Share Posted December 18, 2012 Το έχεις καταλάβει πια ότι οι ιστορίες αυτού του είδους μου αρέσουν πολύ. Άρα δεν έχω να πω κάτι αρνητικό. Μου θύμισε για κάποιο λόγο (μάλλον η ατμόσφαιρα;) την σκηνή του τρένου στην ταινία Spirited Away. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 18, 2012 Author Share Posted December 18, 2012 Σ'ευχαριστώ! Ποια ταινία είναι αυτή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 18, 2012 Share Posted December 18, 2012 (edited) http://www.imdb.com/title/tt0245429/ Ένα κοριτσάκι μετακομίζει μαζί με τους γονείς τους. Κόβουν δρόμο μέσα από ένα δάσος. Το δάσος όμως έχει ένα πέρασμα που οδηγεί σε μια παράξενη πόλη που φιλοξενεί πνεύματα,θεότητες και όλων των ειδών παράξενα πλάσματα. (ταινιάρα) Edited December 18, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 18, 2012 Author Share Posted December 18, 2012 Θα την έχω στα υπ'όψιν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.