Jump to content

Αυτόχειρας


abuno

Recommended Posts

***Αφαιρέθηκε μετά από αίτημα του συγγραφέα***

Edited by Nihilio
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Είναι αδούλευτο (το ξέρω ότι σε τσαντίζω! ), αλλά γεμάτο υποσχέσεις.

 

Σε αυτό το σημείο

Αν δεν σκέφτεσαι, πως μπορείς ν’ αποδείξεις ότι υπάρχεις;

σε βρήκα τελείως άκυρο, πράγμα που ίσως να μην είναι συγγραφικά λάθος, τελικά (ο συγγραφέας εδώ διαχωρίζεται ξεκάθαρα από τον πρωταγωνιστή του). Σκέφτεσαι όταν κάνεις έρωτα, όταν χορεύεις, όταν - όπως λες - κοιτάς τα κύμματα; Ο εγκέφαλος είναι μέρος του σώματος, της ύπαρξης, δεν είναι το όλον. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και όταν σκέφτεσαι δεν μπορείς να αποδείξεις ότι υπάρχεις.

 

Από την άλλη, (τώρα με κάνεις να παραμιλώ... ), όταν τα άλλα άτομα του είδους σου σκέφτονται τόσο εξαντλητικά, πώς μπορείς να αφεθείς να σε κατασπαράξουν; Πρέπει να μεταμορφωθείς σε έναν εγκέφαλο με πόδια κι εσύ.

 

mf_surrender.gif

 

 

Μου άρεσε, ντε. :)

 

edit: Αυτό το ποστ μου ήταν το χιλιοστό εννιακοσιοστό ογδοηκοστό τέταρτο. catmad.gif Εντάξει, κύριε Όργουελ, θα σκέφτομαι. cold.gif

Edited by Cassandra Gotha
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Είναι αδούλευτο (το ξέρω ότι σε τσαντίζω! ), αλλά γεμάτο υποσχέσεις.

 

Σε αυτό το σημείο

Αν δεν σκέφτεσαι, πως μπορείς ν’ αποδείξεις ότι υπάρχεις;

σε βρήκα τελείως άκυρο, πράγμα που ίσως να μην είναι συγγραφικά λάθος, τελικά (ο συγγραφέας εδώ διαχωρίζεται ξεκάθαρα από τον πρωταγωνιστή του). Σκέφτεσαι όταν κάνεις έρωτα, όταν χορεύεις, όταν - όπως λες - κοιτάς τα κύμματα; Ο εγκέφαλος είναι μέρος του σώματος, της ύπαρξης, δεν είναι το όλον. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και όταν σκέφτεσαι δεν μπορείς να αποδείξεις ότι υπάρχεις.

 

Από την άλλη, (τώρα με κάνεις να παραμιλώ... ), όταν τα άλλα άτομα του είδους σου σκέφτονται τόσο εξαντλητικά, πώς μπορείς να αφεθείς να σε κατασπαράξουν; Πρέπει να μεταμορφωθείς σε έναν εγκέφαλο με πόδια κι εσύ.

 

mf_surrender.gif

 

 

Μου άρεσε, ντε. :)

 

edit: Αυτό το ποστ μου ήταν το χιλιοστό εννιακοσιοστό ογδοηκοστό τέταρτο. catmad.gif Εντάξει, κύριε Όργουελ, θα σκέφτομαι. cold.gif

 

Μάλλον αναφέρεται στον Ντεκαρτές με αυτό (Cognito ego sum κτλ).

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μάλλον αναφέρεται στον Ντεκαρτές με αυτό (Cognito ego sum κτλ).

 

Ακριβώς αυτό υπονοεί και σε αυτή τη ρήση αναφέρεται.

 

Άννα, χαίρομαι που σου άρεσε. Και συμφωνώ στο περί ''αδούλευτου''. Όπως αδούλευτες και παρωχημένες, είναι και οι σκέψεις που στοιχειώνουν τον ''πρωταγωνιστή'', την ώρα που βρίσκεται στο σπίτι του αυτόχειρα φίλου του, λίγο μετά την κηδεία.

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Μου άρεσε η ιδέα του κειμένου. Θα σημειώσω και εγώ οτι σε μια μεγαλύτερη εκδοχή του θα μπορούσε να αναπτυχθεί πιο πολύ η ρίζα της ιδέας- εκτός αν αναζητάς την άγνοια της :D

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Στράτο, είναι η δεύτερη φορά που χρησιμοποιείς τα εισαγωγικά για να τονίσεις (ειρωνικά; ) μια λέξη μου σε σχολιασμό για ιστορία σου. Τώρα είναι ο πρωταγωνιστής, παλιά ήταν ο αναγνώστης. Δεν θα ασχοληθώ με τη λέξη αναγνώστης, λόγω της - όπως είπα - παλαιότητας του post, θα ασχοληθώ όμως με τη λέξη πρωταγωνιστής.

 

Νιώθω άσχημα εαν υποψιάζομαι ότι ο συγγραφέας κάνει εξομολόγηση, και ας μην παρεξηγηθεί και αυτή η λέξη. Δεν θέλω να μπλέκομαι στις ζωές των άλλων, ιδίως από απόσταση, και να αρχίσω τις - εκ του ασφαλούς - κουβέντες παρηγοριάς. Για παράδειγμα, αν ένα κείμενο γράφει για έναν πληγωμένο έρωτα, δεν θα αρχίσω να λέω "και ελπίζω να ξαναβρείς την αγάπη σου". Θα κρατήσω την απόστασή μου αποκαλώντας το πρόσωπο που αφηγείται την ιστορία "πρωταγωνιστή". Δεν με αφορά αν είναι ο ίδιος ο συγγραφέας, είμαι σε φόρουμ λογοτεχνίας και όχι ψυχολογικής συμπαράστασης.

 

Όμως:

Αν ο άνθρωπος που γράφει αποφασίσει να μας πει ξεκάθαρα ότι πρόκειται για προσωπικό βίωμα, το πράγμα αλλάζει: εκτιμώ την αμεσότητά του και επιλέγω ή να μην του απαντήσω καθόλου ή να του απαντήσω με την ανάλογη, προσωπική, προσέγγιση.

 

Ευχαριστώ. Αν σε πρόσβαλα πριν, ή τώρα, θα ήθελα να το ξέρω.

Edited by Cassandra Gotha
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Μάλλον αναφέρεται στον Ντεκαρτές με αυτό (Cognito ego sum κτλ).

 

Ναι, αλλά στείρες αναφορές δεν μου λένε τίποτα. Το αν ο συγγραφέας συμφωνεί με αυτό, είναι που μετράει. Όχι το να βάζουμε ένα φιλοσοφικό ερώτημα, ή απόφθεγμα επειδή ταιριάζει, επειδή μας δίνεται η ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε για να δώσουμε βαρύτητα στα λόγια μας.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μάλλον αναφέρεται στον Ντεκαρτές με αυτό (Cognito ego sum κτλ).

 

Ναι, αλλά στείρες αναφορές δεν μου λένε τίποτα. Το αν ο συγγραφέας συμφωνεί με αυτό, είναι που μετράει. Όχι το να βάζουμε ένα φιλοσοφικό ερώτημα, ή απόφθεγμα επειδή ταιριάζει, επειδή μας δίνεται η ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε για να δώσουμε βαρύτητα στα λόγια μας.

 

Άννα, δεν υπήρχε καμία ειρωνία προς εσένα στα εισαγωγικά, αλλά προς τον ''πρωταγωνιστή''*. Ούτε νιώθω προσβεβλημένος.

Επίσης ναι, είναι προσωπικό βίωμα, από την άποψη ότι το έζησα στο μυαλό μου για να το γράψω. (Φαντασιοπληξία πρέπει να λέγεται αυτό...)

 

Τα λόγια δεν είναι δικά μου, αλλά του φίλου του αυτόχειρα. Ο συγγραφέας απλά μεσολαβεί ανάμεσα στον ήρωα και τον αναγνώστη. Δεν έχει σημασία αν διαφωνεί ή συμφωνεί ο συγγραφέας. Αλλιώς θα γράφαμε δοκίμια και μελέτες.

 

 

*Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο είναι πρωταγωνιστής ο συγκεκριμένος τύπος ή αν στην ουσία πρωταγωνιστεί ο εκλιπών...

(εκεί πηγαίνουν τα εισαγωγικά)

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση.

 

Τα λόγια δεν είναι δικά μου, αλλά του φίλου του αυτόχειρα. Ο συγγραφέας απλά μεσολαβεί ανάμεσα στον ήρωα και τον αναγνώστη. Δεν έχει σημασία αν διαφωνεί ή συμφωνεί ο συγγραφέας. Αλλιώς θα γράφαμε δοκίμια και μελέτες.

Συμφωνώ. Δεν το έκανα σαφές, το ξέρω, αλλά αυτό εννοούσα κι εγώ.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τί είναι γνώση; Για τον ήρωα είναι η άγνοια. Ο μηδενισμός. Αλλά, θα σημείωνα, όχι η αγνωσία. Άλλο άγνοια, άλλο αγνωσία.

 

Και, φυσικά, καταλήγει στο συμπέρασμα που καταλήγουν οι περισσότεροι μηδενιστές. Η ζωή είναι βάρος. Καταδίκη. Η ανυπαρξία προτιμότερη. Το μηδέν επιθυμητό. Και θέτει τέλος στη ζωή του.

 

Στράτο, ωραίο το κείμενο. Αλλά κρύβει χυμούς. Μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο. Δούλεψε το. Ανάπτυξε την ιστορία. Δώσε μας τους χυμούς της!

 

Σ'ευχαριστώ!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

''Ανέβαινε σε βουνά και αγνάντευε τη θάλασσα με βλέμμα κενό. Είχε το μυαλό του άδειο.''

 

''Αυτό που τελικά δεν άντεξε να υποφέρει, ήταν η ίδια του η διάνοια.''

 

-Εμένα πάλι, αυτές οι τρεις προτάσεις μ' έκαναν να σκεφτώ ότι, ίσως τελικά, στην πραγματικότητα το πρόβλημά του να ήταν η σκέψη (εννοώντας τον αδιάκοπο εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό του) κι όχι η άγνοια.

 

 

ΥΓ: Μιας και τούτη η ιστορία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την Άννα, να πω ότι κάτι παρόμοιο σκέφτηκα και για τον ήρωα του Ο Άνθρωπος Με Τα Κουρέλια.

 

 

 

Βρε γμτ... κι οι δυο στην ψυχονταρκίλα τις πήγατε τις ιστορίες σας. Δεν μπορούσατε δηλαδή να τους βάλετε να κάνουν διαφραγματικές αναπνοές, ε;; :) :) :)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..