Kafka Posted December 5, 2012 Share Posted December 5, 2012 Σχόλια: Ένα μικρό κείμενο που έγραψα σήμερα. Ενδέχεται να το στείλω κάπου, και όφειλε να μείνει μικρό διότι το συγκεκριμένο έντυπο δε δέχεται μεγαλύτερα κείμενα. Ο διάδρομος Σήκωσα το κλειδί απο το μονοπάτι και σε λίγο ήμουν στο σπίτι του φίλου που παρέμενε στο υπνοδωμάτιο του. Είχε μονάχα για λίγο βγει στο μπαλκόνι για να μου πετάξει το μεταλλικό αντικείμενο, και τώρα επέστρεψε στον χώρο της επίμονης παραμονής του απο την περασμένη εβδομάδα. Του έφερα, όπως μου ζήτησε, λίγες προμήθειες φαγητού, και κατόπιν καθίσαμε να συζητήσουμε για την ανεπάρκεια της αποφασιστικότητάς του μπροστά στον τόσο ανήκουστο δισταγμό. Είχε όντως ,όπως έγινε σύντομα φανερό, όλες αυτές τις μέρες μείνει σε εκείνο το δωμάτιο. Με περίμενε κάτω απο την πόρτα του, κοιτώντας με ένα χαμόγελο την πορεία μου στο διάδρομο μπροστά της, ο οποίος ποτέ δεν ξέπεφτε στο μέγεθος ενός μικρού προοιμιακού χώρου για εκείνο το δωμάτιο, μα ούτε και ενισχυόταν σε κάτι σημαντικά εκτενέστερο. Και όμως ο ίδιος μου υποστήριξε και πάλι οτι δε μπόρεσε ποτέ να βγει απο αυτόν, πώς όσο και αν το προσπάθησε, ο διάδρομος έμοιαζε αχανής, έμοιαζε, πραγματικά, άπειρος, και αυτό παρόλο που είχε παρακολουθήσει απέναντί του τα λίγα βήματά με τα οποία έφτασα απο τη μια άκρη του ως την άλλη. Ο ίδιος δεν είχε καταφέρει να πραγματοποιήσει την ίδια κίνηση. Όποτε το προσπάθησε έβλεπε τα βήματά του να πολλαπλασιάζονται, μα το τέλος του διαδρόμου ποτέ να μη φτάνει. Τρομαγμένος απο αυτή την ανοίκεια αίσθηση του απειροστού της προσπάθειάς του μπροστά σε μια τιτάνια αποστολή, γυρνούσε πίσω στο δωμάτιο, μια φορά μάλιστα τρέχοντας, με το φόβο μήπως συμβεί να πολλαπλασιαστεί ο χώρος και ως εκείνο, και να μείνει, απρόσιτη μια κατάληξη έξω απο αυτόν, καταμεσής εκείνου του σκυθρωπού χώρου. Εγώ του επανέλαβα οτι οι δύο γνώριμοι τοίχοι περιέβαλλαν ένα δίχως γωνίες που θα γινόταν να δώσουν την εντύπωση μιας αυξανόμενης διαδρομής, αρκετά μικρό εμβαδόν. Η διαδρομή μου σε αυτόν υποδείκνυε ό,τι όφειλε να είναι προφανές, και ό,τι είχε γίνει ανοίκειο για λόγους που θα μπορούσαν να εγκυμονούν μια σοβαρή πάθηση. Ο φίλος τα αποδέχτηκε όλα αυτά, και αφού δειπνήσαμε και ανέκτησε φανερά τις δυνάμεις του, δέχτηκε να περπατήσει πλάι μου στο χώρο, ολοκληρώνοντας έτσι το δεινοπάθημά του με την πολύτιμη βοήθεια ενός ατόμου απαλλαγμένου απο τις δικές του έγνοιες. Όταν περπατήσαμε, πιασμένοι χέρι χέρι, σα να ήμασταν ένα άτομο, ο χώρος αφηνόταν πίσω μας, αδιάφορα για εμένα, θριαμβευτικά για εκείνον. Περπατούσαμε έτσι για λίγο, όταν γυρνώντας προς το μέρος του τέλους του διαδρόμου, νόμισα οτι διέκρινα πως αυτό δεν είχε καθόλου σχεδόν πλησιαστεί. Ταυτόχρονα, σα να συναισθάνθηκε την αγωνία μου, ή και την υποψία μου, άρχισε να με πιάνει πιο σφιχτά, συνεχίζοντας απο την άλλη το βηματισμό του, σα να ήταν ένας που ανένηφε απο μια χρονοβόρα ασθένεια. Σε λίγο θα φτάναμε στην άκρη του χώρου αυτού, όπου ένας γυμνός τοίχος έστρεφε την προσοχή κανονικά στην συνέχεια, όμως όσο περισσότερη ώρα βρισκόμασταν εκεί, με βήματα που μου έμοιαζαν να μειώνονται ολοένα, τόσο λιγότερο παρουσιάζονταν ως συγκεκριμένα τα στοιχεία σε εκείνο το τοίχο. Θυμόμουν ένα ράγισμά του, ψηλά, θυμόμουν ακόμα ένα εξόγκωμα κάπου στη μέση του, δε μπορούσα όμως να τα διακρίνω, και διαρκώς ένοιωθα να με καταβάλλει το άγγιγμα του φίλου μου, που, σε μια στιγμή, αντιλήφθηκα πως είχε γίνει πλέον τόσο ισχυρό που ήταν σα να είχε βγει μαζί μου σε εκείνη την ερημιά μόνο και μόνο για να επιδοθεί σε αυτό, μόνο και μόνο για να μου υπενθυμίσει και εμένα, πόσο απέραντο γινόταν αυτό το όριο, απέναντι στο υπόλοιπο σπίτι, απέναντι σε έναν κόσμο για τον οποίο ολοένα χανόταν η οποιαδήποτε επίγνωση, και τώρα πλέον, αντιλαμβανόμενος το νόημα όλων αυτών, περπατούσα όχι με την ελπίδα οτι κάποτε θα έφτανα στην άκρη του διαδρόμου, αλλά μονάχα για να αποφύγω να με τραβήξει κάτω το άγγιγμα του άλλου, το βάρος αυτό της δικής του απειλής την οποία τώρα μου επέβαλε να μοιραστώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 6, 2012 Share Posted December 6, 2012 Αυτό το κείμενο θα έχει κάποια συνέχεια; Γενικά πιστεύω ότι είναι αρκετά πυκνογραμμένο. Αυτό ίσως να οφείλεται επειδή γενικά οι προτάσεις σου είναι πολύ μεγάλες και θέλουν κάποιες τελείες. Θα μπορούσα να κάνω και πιο συγκεκριμένες παρατηρήσεις αν θέλεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 6, 2012 Author Share Posted December 6, 2012 Ευχαριστώ για το σχόλιο σου Διγέλαδε. Θα ήθελα να έχει συνέχεια, και δε συνηθίζω να γράφω τόσο σύντομα έργα, όμως όπως σημείωσα είναι για ένα περιοδικό το οποίο δέχεται μόνο ως 500-600 λέξεις να είναι το διήγημα. Γι αυτό και προσπάθησα να γράψω κάτι κάπως ολοκληρωμένο, αλλά φυσικά είναι δύσκολο με έναν τέτοιο περιορισμό. Θα με ενδιέφερε να διαβάσω τί ακόμα σκέφτηκες γι αυτό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 7, 2012 Share Posted December 7, 2012 (edited) Θα με ενδιέφερε να διαβάσω τί ακόμα σκέφτηκες γι αυτό diadromos.docx Ελπίζω να σε βοηθάει (έχω γράψει σχόλια στην δεξιά πλευρά) Edited December 7, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 7, 2012 Author Share Posted December 7, 2012 Ευχαριστώ, δεν κατάφερα να διαβάσω εύκολα τί έγραψες, αλλά απο ό,τι είδα έχεις πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις για το πώς πρέπει να δομηθεί ένα κείμενο. Αυτό δεν είναι κακό, απλώς δεν συμβαδίζει πολύ με την ιδιότητα της κριτικής (για τα δικά σου κείμενα είναι καλό, για των άλλων είναι λιγάκι υπερβολικό κατά τη γνώμη μου). Το κείμενο έγινε αρχικά δεκτό, αν και ακόμα όχι στο έντυπο. Δε θεωρώ οτι είναι κάτι το σπουδαίο όμως για την έκτασή του μάλλον ούτε και κάτι το αναγκαστικά αρνητικό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 7, 2012 Share Posted December 7, 2012 (edited) Ευχαριστώ, δεν κατάφερα να διαβάσω εύκολα τί έγραψες, αλλά απο ό,τι είδα έχεις πολύ συγκεκριμένες αντιλήψεις για το πώς πρέπει να δομηθεί ένα κείμενο. Αυτό δεν είναι κακό, απλώς δεν συμβαδίζει πολύ με την ιδιότητα της κριτικής (για τα δικά σου κείμενα είναι καλό, για των άλλων είναι λιγάκι υπερβολικό κατά τη γνώμη μου). Το κείμενο έγινε αρχικά δεκτό, αν και ακόμα όχι στο έντυπο. Δε θεωρώ οτι είναι κάτι το σπουδαίο όμως για την έκτασή του μάλλον ούτε και κάτι το αναγκαστικά αρνητικό Εννοείται ότι δεν χρειάζεται να ακολουθήσεις αυτές τις παρατηρήσεις που έγραψα. (Για αυτό είναι και παρατηρήσεις και όχι κριτική). Αλλά ότι σημείωσα το σημείωσα γιατί με δυσκόλεψε στη ροή της ανάγνωσης και να παρακολουθήσω το κείμενο. Δηλαδή σε όλα αυτά τα σημεία, χρειάστηκε να τα ξαναδιαβάσω πάνω από μια φορά για να καταλάβω τι γινόταν. Και νομίζω πως θα σε βοηθούσε να ήξερες τις δυσκολίες ενός αναγνώστη. Στην τελική εσύ μου είπες ότι σε ενδιαφέρει να τις διάβαζες (δεν αφιέρωσα αυτόν τον χρόνο στο γράψιμο των παρατηρήσεων για μένα ;) ) Που θα σε διαβάσουμε; Μην ξεχάσεις να το γράψεις στις "εκδόσεις μας". Edited December 7, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 7, 2012 Author Share Posted December 7, 2012 Θα το γράψω, ακόμα δεν είναι βέβαιη η έντυπη έκδοσή του, μόνο μια ηλεκτρονική είναι συμφωνημένη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 14, 2012 Author Share Posted December 14, 2012 Καθώς δημοσιεύθηκε κατ αρχήν ηλεκτρονικά, πριν απο δύο μέρες, μπορώ να σημειώσω οτι αυτό έγινε στη σελίδα Microstory.gr, που είναι μια προσπάθεια απο αρκετές πλευρές ανάλογη της παλιότερης του onestory, που ουσιαστικά αντικατέστησε στο χρόνο. Διατηρώ τις αμφιβολίες μου πάντως για την αξία αυτού του μικρού κειμένου, γι αυτό δε θα με πειράξει αν τελικά το απορρίψει το έντυπο περιοδικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.