Βάρδος Posted March 27, 2005 Share Posted March 27, 2005 Ανούσιες σεληνογνωσίες· παραπαίοντας στο λιόγερμα, κλαίγω. Της Μοίρας τα φτερά περισυλλέγω, νύκτωρ, οι λύκοι αλυχτούνε, κι εις τον Αγώνα με καλούνε. Φεγγάρια μάτια· στης γητεύτρας τα παλάτια, ξεχνώ· το πρωινό είναι γλυκό στου ύπνου τις αγκάλες. Δε φεύγω δίχως λυτρωμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted March 28, 2005 Share Posted March 28, 2005 ΄Γιατί δεν γράφεις κι άλλα ποιήματα;;; Είναι (απλά) τέλειο (?). Δεν μπορώ να πω τίποτ' άλλο. Υπέροχο Υ.Γ.1α: Τι ωραίο να γράφεις σαν τον Ορφέα! Υ.Γ.1β: Χωρίς παρεξήγηση. Υ.Γ2.:Έχεις μήπως κι άλλα ποιήματα έτοιμα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 28, 2005 Share Posted March 28, 2005 (edited) Είναι πολύ όμορφο! Ατμοσφαιρικό, σαν... σοφό... Θρόγγε, δεν ξέρω γιατί το λες αυτό, πάντως εκτός από τα άλλα με τιμά αυτή η σύγκριση που συνοδεύεται από ευχαρίστηση. edit: Ίσως ο αρχαϊσμός; πες, πες! Βάρδε, το ξανακοιτώ, υπέροχο, σαν... σα διαμαντάκι που λαμπυρίζει (ανορθόγραφα? το λαμπυρίζει) στο σεληνόφως... Μόνο μια απορία: τις Αγών; ;) edit Και, βέβαια, σε προτρύνω να στείλεις κι άλλα! Αν τα κρατάς εσύ, η Μεγάλη Κόκκινη (=σύμβολο εξουσίας στο χρώμα του nick σου) Γάτα, εμείς τα φτωχά γκρίζα παιδιά του Αδάμ τι θα κάνουμε? Άντε! Ανυπομονούμε, εγώ και ο άθλιος (γλωσσομαθής και τόσο αντιφατικά συνεσταλμένος από κοντά ) Θρογξ δεδηλωμένοι και πόσοι με τον καιρό άλλοι αναγνώστες του μισοκρυμμένου ποιήματός σου! (με έπιασε ο στόμφος μου αλλά τον συγκράτησα - δεν νιώθω άξιος να επαινέσω κάτι πολύ πέρα απ'τα μέτρα που μπορώ να δεχτώ επαίνους για τα έργα μου... Χαχα! Λογοδιάρροια! ) ΠΟΣΤΑΡΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΒΑΡΔΕ! /edit Χάρη, Κώστα, Φίλε μου, Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Edited March 28, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 28, 2005 Share Posted March 28, 2005 Ομολογουμένως πολύ καλό Βάρδε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted March 28, 2005 Share Posted March 28, 2005 Κώστα, το ποίημα σου ήταν υπέροχο. Το διάβασα τρείς φορές μονοκοπανιά για να το "χορτάσω" -- τόσο μου άρεσε. Ιδίως ο τελευταίος στίχος, δεν ξέρω γιατί, αλλα με ανατριχιάζει: Σαν μια υπόσχεση δωσμένη με τόση σιγουριά και αποφασιστικότητα, που κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Συγχαρητήρια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 28, 2005 Author Share Posted March 28, 2005 Χαίρομαι που σας αρέσει. Δυστυχώς, δεν έχω άλλα να ανεβάσω. Παλιότερα, όμως, δηλαδή μετά το καλοκαίρι, είχα ανεβάσει δύο άλλα. Ίσως να τα είχατε δει. Αλήθεια, για τι νομίζετε ότι μιλάει το ποίημα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted March 28, 2005 Share Posted March 28, 2005 Miαου...εμένα ...μου φάνηκε κάπως... η αλήθεια είναι πως δεν το πολυκατάλαβα ίσως να φταίει αυτό... Πάντως μου άρεσαν οι περισσότεροι στίχοι...φεγγάρια μάτια! δεν φεύγω δίχως λυτρωμό! Αλλά ειδικά εκείνος με τους λύκους που αλιχτούνε... αουυυυυυυυυυυυ!!! Σεληνιάζομαι και εύκολα! Και σου έχει ξεφύγει και ένα λαθάκι το της στην γητεύτρα δεν πρέπει να είναι με η και όχι με ι; Βάρδος: Διορθώθηκε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted March 29, 2005 Share Posted March 29, 2005 Απλά καταπληκτικό, υπέροχο, μαγευτικό, θεσπέσιο, εξαίσιο, όμορφο! Χαλαρά ένα από τα καλύτερα ποιήματα που έχω δει ποτέ μου. Τώρα το τι σημαίνει; Θα κάνω μια σύντομη ανάλυση (από αυτά που "είδα" εγώ μέσα στο μυαλό μου) "Ανούσιες σεληνογνωσίες·" ξέρεις πράγματα για το φεγγάρι, είσαι ονειροπαρμένος και κάθεσαι και το κοιτάς αλλά είναι ανούσιο... δεν έχει νόημα πια μετά από αυτό που έγινε... απαισιοδοξία "παραπαίοντας στο λιόγερμα, κλαίγω." καθώς πέφτει ο ήλιος πέφτει και ο "πρωταγωνιστής" καλίγοντας. Ο ήλιος είναι κατά κάποιο τρόπο ο έρωτάς του και λυπάται που τον χάνει. "Της Μοίρας τα φτερά περισυλλέγω," η Μοίρα του τον εγκατέλειψε (ή πέθανε) και αυτός έμεινε να μαζεύει τα φτερά της. "νύκτωρ, οι λύκοι αλυχτούνε, κι εις τον Αγώνα με καλούνε." νύχτωσε, το αλύχτισμα των λύκων τον καλεί... γιατί είναι τώρα ένας από αυτούς (πλάσμα της νύχτας) (λυκάνθρωπος ίσως;) ( )... αυτός είναι και ο λόγος που κλαίει που χάνεται ο ήλιος... αυτός είναι και ο λόγος που οι σεληνογνωσίες είναι πια ανούσιες (το φεγγάρι τον μεταμορφώνει... οπότε "Τι μου λέτε τώρα; Εγώ έγινα λύκος...") "Φεγγάρια μάτια·" εδώ αναφέρεσαι ή στα μάτια των λύκων που γυαλίζουν στο σκοτάδι σαν φεγγάρια, ή στα μάτια του ίδιου του "πρωταγωνιστή" (τα οποία είναι και αυτά μάτια λύκου), ή στα μάτια της γητεύτρας, που είναι όμορφα σαν φεγγάρια. "στης γητεύτρας τα παλάτια, ξεχνώ·" όταν ταξιδεύει στα παλάτια της γητεύτρας, της γυναίκας που αγαπάει, με το μυαλό του, ξεχνιέται, χάνεται... όπως λέμε daydreaming "το πρωινό είναι γλυκό στου ύπνου τις αγκάλες." αναπολεί τον παλιό καιρό όταν ήταν ακόμη άνθρωπος, όταν ξυπνούσε στο κρεβάτι του με εκείνο το συναίσθημα που νιώθουμε μετά από έναν καλό ύπνο (αλήθεια, πως το λένε;;;) "Δε φεύγω δίχως λυτρωμό." Μία δήλωση αποφασιστικότητας "Σαν μια υπόσχεση δωσμένη με τόση σιγουριά και αποφασιστικότητα, που κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει." που λέει και ο Rikochet. Μια δήλωση που σημαίνει πως θα ψάξει να βρει γυρισμό, θεραπεία, την γυναίκα που αγάπησε... να βρει έναν τρόπο να ξαναντικρίσει τον ήλιο, την λύτρωσή του. Ξέρω... καμία σχέση με αυτά που είχες στο μυαλό σου, ε; Τι να κάνουμε. Ο καθένας στον κόσμο του Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 29, 2005 Share Posted March 29, 2005 Εεε... >Τις Αγών;<? Ε?ε? Οι Μούσες μαζί σου, κι η απάντησή σου μαζί μου, Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 29, 2005 Author Share Posted March 29, 2005 Τι υποθέτεις, Ορφέα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 30, 2005 Share Posted March 30, 2005 Γκρρ... ύπουλο αιλουροειδές! Δεν ξέρω... κοίτα, οι πρώτες υποθέσεις/σκέψεις είναι: α) αγώνας ζωής... ο αγώνας ίσως της επιβίωσης (στην αγριάδα, που λεν' κι οι Άγγλοι ;) ) β) ΟΧΙ κάτι πολιτικο-κοινωνικό, ΠΡΟΦΑΝΩΣ... Αλλά το κεφαλαίο με παραπέμπει εδώ και μου χαλάει τη συνταγή! Κόβει η μαγιονέζα or whatnot... Το ξέρω πως το β' είναι ένδειξη απεριόριστης βλακείας, αλλά δεν είναι προϊόν της σκέψης μου, απλώς η *ενοχλητική* αυθόρμητη συσχέτιση... ΓΚΡΡΡ... Προφανώς απ'αυτά τα δύο το α'... αλλά τέλος πάντων ήταν ανάγκη να με αναγκάσεις να εκθέσω τους αυτονόητους συλλογισμούς μου πριν δώσεις την Αληθινή Απάντηση στο ιταμό(*) ερώτημά μου?!?!?!? Να εκθέσεις την κοινότητά μου στα πλήθη; να με εξισώσεις... οκ φτάνει... Για πες λοιπόν κι εσύ τη... γνώμη σου! (*) από την Νεοελλ. Ιστορία της Γ' Λυκείου: "Ο υπερήφανος τρόπος με τον οποίο απάντησε ο Ελληνικός Λαός -μέσω του πρωθυπουργού του- στο ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο [...]" Δεν είναι τέλειο; ΡΟΦΛ! Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted March 30, 2005 Share Posted March 30, 2005 Arketa kalo... "idiaitero" oti ki an simainei auto !!! den exw katalabei akribws gia ton agwna... kai episis den 8a tis elega... "Anousies" !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 30, 2005 Author Share Posted March 30, 2005 Ορφέα, δεν υπάρχει Αληθινή Απάντηση, στη συγκεκριμένη περίπτωση, γιαυτό ρώτησα τι σημαίνει για εσάς αυτό το ποίημα. Σε κάποια φάση, μου ήρθε στο μυαλό η φράση "ανούσιες σεληνογνωσίες", έτσι απλά. Και μετά, αρχίσα να το γράφω, καθώς η μία λέξη διαδεχόταν την άλλη, με τρόπο εύηχο, αλλά ώστε να βγαίνει και κάποιο νόημα. Όμως δεν είχα τίποτα συγκεκριμένο στο μυαλό μου, και ούτε τώρα μπορώ να πω γιατί το έγραψα. Απλά, έτσι μου ήρθε. Ίσως στον καθένα να σημαίνει και κάτι διαφορετικό' δεν είναι ωραίο αυτό; B) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted March 31, 2005 Share Posted March 31, 2005 You ...! Δηλαδή ούτε κι εσύ ξέρεις τι έγραφες; Καλόοοοοοο Ίσως στον καθένα να σημαίνει και κάτι διαφορετικό' δεν είναι ωραίο αυτό; cool.gif Αυτό είναι το ωραίο στην ποίηση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 31, 2005 Share Posted March 31, 2005 Ναι, Βάρδε, φυσικά... εννοείς πως και το κεφαλαίο του Αγώνα είναι "τυχαίο"; Meine Ruh' ist hin, main Herz ist schwer My peace is gone, my heart is heavy Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 31, 2005 Author Share Posted March 31, 2005 Δε θα έλεγα ότι είναι ακριβώς "τυχαίο". Μιλάει, μάλλον, για κάποιον αγώνα με κεφαλαίο Α, όπως η ζωή, ή όπως ένας προσωπικός στόχος, ή όπως ένας συγκεκριμένος πόλεμος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted March 31, 2005 Share Posted March 31, 2005 (edited) Σημείωση: νομίζω πως εννοείται εύκολα πως η Αληθινή Απάντηση κλπ. ήταν χαριτολογίες, ε? =) Πάντως κάτι με ξενίζει σ'αυτόν τον Αγώνα... oh well, μάλλον φταίει που διδάσκομαι φέτος την Ιστορία της Γ' Λυκείου... The Hell with it! It's a terrific poem for all I can say... Οι Μούσες μαζί σου, -Ιάσονας (μη ρωτάτε, μου βγήκε αυθόρμητα!) Edited March 31, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 31, 2005 Share Posted March 31, 2005 Καλά Βάρδε, για εμένα πάντως σήμαινε ότι έκατσες και έγραφες ότι σου κετέβαινε και το επιβεβαίωσες από ότι είδα. Αρκετά καλό ποιήμα, αν και ο ρυθμός μου φαίνεται κάπως περίεργος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted April 1, 2005 Share Posted April 1, 2005 Ω, Νιχίλιο! Ευχαριστώ. Αυτό ακριβώς μου άρεσε πολύ σε αυτό το ποιήμα: ο ρυθμός. Ναι, πολύ ωραίος ρυθμός και ωραίος ήχος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted July 11, 2007 Share Posted July 11, 2007 [Τι να πω... είμαι σχεδόν έτοιμος να γράψω ένα nostalgy post.] Το ξαναδιαβάζω μετά από δύο γεμάτα χρόνια και μου αρέσει το ίδιο. Η στίξη τώρα μου φαίνεται πως θα μπορούσε ν' αλλάξει, να βελτιωθεί, νοιώθω πως 'καταλαβαίνω πώς το εννοούσε και το εννοούσε με την εξής στίξη: ...'. Ίσως κάνω και λάθος, πάντως είναι ένα πολύ όμορφο ποίημα. Νύκτωρ, αλυχτών μας εγκατέλειψες λήθινους στο βασίλειό σου – αλλά η πνοή σου, το πνεύμα σου πίνει ακόμα καφέδες μαζί μας– μαζί τους– και σχολιάζει τα τελευταία βιβλία. [in memoriam Bardi nostri] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 14, 2007 Share Posted July 14, 2007 Το Φεγγάρια μάτια το έχω ακούσει σε ένα τραγούδι, δεν θυμάμαι σε ποιο. Για το ποιημα δεν μπορώ να πω ότι κατάλαβα τί σημαίνει. Θαυμαζω ένα χρήστη που έβγαλε ολόκληρη ιστορία από αυτό με λυκάνθρωπους. Εγώ ουτε κάν υποψία. Δεν ξέρω άν αυτό οφείλεται στο ότι εγώ είμαι αδαής από ανώτερη ποίηση ή επειδή έγραψες όπως είπες ότι σου κατέβαινε μετά την αρχική φράση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τζοκόντα Posted July 14, 2007 Share Posted July 14, 2007 2005,ε; Τω όντι, δύο χρόνια. Άρα το κλίμα είναι αισιότατον για μια ήρεμη μαρτυρία. Ας πάω από έξω προς τα μέσα: Εικόνα: Η εικονική δομή του, δηλαδή. Η μορφή των στίχων, η "εδαφική τους αναλογία", σε άλλη περίπτωση το κοπτικό καβαφικό μοντέλο [ίσως και προκαβαφικό, ίσως και πολύ προκαβαφικό, δεν θέλω να αδικήσω, αλλά ως καβαφικό επεκράτησε ]: ...μες σε μεγάλες φλόγες και βαθύν καπνόν. Αλλά πάντοτε ορμά η Μετάνειρα από τα δωμάτια... Στο δικό σου μ' άρεσε η απότομη και επαναλαμβανόμενη μείωση της έκτασης των στίχων...Όχι, πολύ πιο ωραίο είναι, ας το ξαναπώ: κλαίγω, νύκτωρ, ξεχνώ, ακόμα και Φεγγάρια μάτια. Βάλλονται στο ποίημα, εκσφενδονίζονται. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τα έβαλες μόνα τους, πετάς τον σίφωνα πιο πάνω και με αποφασιστικές παύσεις...σωπαίνεις και ανασαίνεις. Και συνεχίζεις. [ξέρω, εκείνη τη στιγμή είναι πιο αυθόρμητα, αλλά δίνεις ωραίο έδαφος για μονόλογο] Γλώσσα: Χμ...Ταιριάζει στο ποίημα. Αν χρησιμοποιούσες μια περισσότερο ομιλούμενη, το ποίημα θα έχανε πολλά καράτια, γιατί το περιεχόμενο από μόνο του έχει πολλά καράτια. Και την αυστηρά σύγχρονη γλώσσα την προτιμώ για γραπτά που είναι πιο σκληρά και πιο ωμά στην περιγραφή τους. Εσύ εδώ περιγράφεις κάτι που θα έλεγα ρομαντικό (ναι;). Στα ρομαντικά μ'αρέσουν οι αρχαΐζουσες καταλήξεις και λέξεις. Περί _ ο λόγος: Aκούραστα περιεκτικό. Μια πρώτη ψυχρή δήλωση...Νομίζω πως λίγο πολύ, οι περισσότεροι το βρήκαμε δικό μας το ποίημα. "Δικό μας"...στα λημέρια μας. Εγώ πάντως το ένιωσα και δικό μου, στις εικόνες, στη μελαγχολία, στην παράδοση λόγω ρακοκατάστασης, παράδοση στο τοπίο, στον ήλιο που πέφτει, στην γενικότερη πτώση, στο {"παραπαίοντας στο λιόγερμα, κλαίγω." καθώς πέφτει ο ήλιος πέφτει και ο "πρωταγωνιστής" καίγοντας"}, ως έφη Βασιλεύς Βολσούνγκιος. Συν τη ροή, τη χρονολική ροή από τη δύση στο βράδυ και τη μέρα, πολύ ξεδιψαστικά. Και το παιχνίδι από συναισθηματική πτώση σε ανύψωση. Συν τους λύκους. Κατι μού κάνει αυτό το ζώο. Και η λέξη. Ίσως, κάτι να μού κάνει η ζωολέξη. Τέτοια να γράφετε να αναλύουμε. Ωραία και η εκδοχή του βασιλέως, αν και δεν έχει τελικά νόημα να το αναλύουμε και να τα αναλύουμε. Προσωπικά, άμα δεν έχω υπ'όψιν κάτι συγκεκριμένο, αρχίζω από κάτι και τελειώνω...αλλού. Φαίνεται-δεν φαίνεται η μετάβαση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.