Μπόρχες Posted December 15, 2012 Share Posted December 15, 2012 (edited) Συγγραφέας:Γιάννης Μαργέτης Είδος:Φαντασία. Αριθμός λέξεων: 1450 περίπου. Αυτοτελής:Ναι Σχόλια: Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω... Συγγραφέας στην Κόλαση. Ξέρω ότι όλα όσα θα διαβάσετε παρακάτω-αν τα διαβάσετε-θα σας φανούν απίστευτα. Δικαιολογημένα! Όσα θα γράψω εντάσσονται στη σφαίρα του αδύνατου, του φανταστικού, του μυθώδους. Όμως, σας διαβεβαιώ ότι είναι πέρα ως πέρα αληθινά και ουδέν ψήγμα αναλήθειας ή φαντασιοκοπίας υπάρχει. Υπήρξα λοιπόν ένας κακός συγγραφέας. Εξέδωσα αρκετά βιβλία κατά τη διάρκεια του βίου μου, τα οποία ποίκιλαν ως προς τη θεματολογία και το είδος. Έγραψα διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, δοκίμια και κριτικές. Η επιστημονική φαντασία, η λογοτεχνία του φανταστικού, ο μαγικός ρεαλισμός, αλλά και ο συμβολισμός ήταν μονάχα ορισμένα από τα λογοτεχνικά ρεύματα που ακολούθησα. Και στη θεματολογία μου δεν υστέρησα. Έθιξα κοινωνικά ζητήματα, καυτηρίασα την εξουσία, εξύμνησα τη φιλία, τον έρωτα. Μίλησα για τον θάνατο και τον χρόνο. Σχολίασα άλλα βιβλία και παρουσίασα διαφόρους συγγραφείς. Επιδόθηκα ιδιαιτέρως στη συγγραφή προλόγων. Συνέγραψα τους προλόγους στα βιβλία δεκάδων κακών συγγραφέων και τελικά συνέγραψα κι ένα βιβλίο 666 σελίδων, το οποίο περιείχε φανταστικούς προλόγους φανταστικών βιβλίων. Το βιβλίο εκείνο με κατέταξε οριστικά και αμετάκλητα στη χορεία των κακών συγγραφέων, διότι ήταν χαοτικό και η θεματολογία των φανταστικών προλόγων των φανταστικών βιβλίων εξίσου χαώδης και ανερμάτιστη. Η φήμη κακού συγγραφέα που απέκτησα χάρη σε κείνο το βιβλίο ήταν μεγάλη. Γενικά από την πένα μου υπέφεραν πολύ τόσο η λογοτεχνία όσο και οι αναγνώστες. Αλλά, όσο κι αν έγραφα παρέμενα ένας κακός συγγραφέας, που οι λογοτεχνικοί κύκλοι με ανέχονταν εξαιτίας του ευχάριστου χαρακτήρα μου, όσο και από κάποιο σεβασμό για τις ακαταπόνητες λογοτεχνικές μου προσπάθειες ή από ένα υψηλό συναίσθημα οίκτου και συμπόνιας. Τέλος πάντων, υπήρξα αυτός που υπήρξα και είχα ένα τέλος ασήμαντο, όπως ασήμαντη ήταν και κατά τα λοιπά η ζωή μου. Όπως ήταν φυσικό στη μετά θάνατον ζωή-στην οποία εν παρόδω όσο ζούσα δεν πίστευα-με περίμενε μια καλή θέση στην κόλαση(τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως αυτή μου η αντίληψη για την ανυπαρξία της μεταθανάτιας ζωής να μου στοίχισε τον Παράδεισο ή, τέλος πάντων, μια ευκαιρία για τον Παράδεισο). Στην κόλαση λοιπόν η ζωή δεν είναι διόλου έτσι όπως την περιγράφει η θρησκεία αφελώς, αλλά, νομίζω ότι θα παρεκκλίνω από το στόχο του παρόντος κειμένου, αν επιχειρήσω να σας περιγράψω την ζωή μου στην κόλαση και τούτο το στοιχείο, η παρέκκλιση από το αρχικό στόχο του κειμένου και ο πλατειασμός ήταν, είναι, δυο από τα στοιχεία, που με καθιστούσαν, που με καθιστούν, κακό συγγραφέα. Αλλά ας μείνω στο θέμα μου. Το θέμα μου λοιπόν είναι ότι στην κόλαση κουβάλησα πέρα όλων των άλλων αμαρτημάτων και το αμάρτημα ότι υπήρξα ένας κακός-τώρα που δεν ζω πια αναμεταξύ σας μπορώ να το παραδεχτώ-πάρα πολύ κακός συγγραφέας. Είναι καταθλιπτικό, αν το σκεφτείς καλά, το γεγονός ότι η φήμη του ονόματος σου σε συνοδεύει και στον άλλο κόσμο. Εξαιτίας λοιπόν αυτής της φήμης γράφετε και τούτο το κείμενο μέσω του οποίου θα έχετε και την ευκαιρία να εκτιμήσετε τη συγγραφική μου ανεπάρκεια. Ενδιέτριβα λοιπόν στην κόλαση ήσυχα και, τολμώ να πω, ανέμελα. Δεν είχα πολλές επαφές με τους υπόλοιπους τροφίμους και μονάχα με το διάβολο επιτηρητή μου είχα στενότερες επαφές θέλοντας και μη! Μια ημέρα των ημερών ο διάβολος επιτηρητής μου ήρθε και δίχως να μου πει τίποτε μού παρέδωσε ένα σημείωμα. Το σημείωμα ήταν γραμμένο πάνω σε πάπυρο πορφυρού χρώματος με ωραίους καλλιγραφικούς χαρακτήρες χρώματος μαύρου. Το σημείωμα έγραφε τα κάτωθι(εδώ είναι η ουσία του παρόντος): «Αγαπητέ μου τρόφιμε, του ιδρύματος τούτου, του και γνωστότερου ως Κόλαση, παίρνω το θάρρος να σου γράψω το παρόν σημείωμα, επειδή γνωρίζω πολύ καλά ως αξιότιμος διευθυντής σου το ιστορικό σου στην προηγούμενη μίζερη ζωή σου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι υπήρξες ένας πολύ κακός συγγραφέας του οποίου η φήμη ταξίδεψε απ’ άκρη σ’ άκρη της πατρίδας του. Ειδικά μετά το ογκώδες βιβλίο σου των Φανταστικών Προλόγων, όπου εκεί αναδείχθηκαν όλα σου τα συγγραφικά ελαττώματα(η πολυλογία, ο πλατειασμός, η άναρχη δομή, η απουσία συγκεκριμένου σκοπού του κειμένου, η κουραστικά πομπώδης γλώσσα σου συν η τρικυμιώδης φαντασία σου) καθιερώθηκες ως ο χειρότερος συγγραφέας του καιρού του. Δηλαδή, δεν καθιερώθηκες, επιβεβαίωσες μια φήμη, που από καιρό σε γυρόφερνε. Κι αν δεν απόλαυσες κατά τη διάρκεια της ζωής σου την απόλυτη χλεύη το οφείλεις στην καλοσύνη του πνευματικού κόσμου-πράγμα που δεν το εγκρίνω και είναι ενάντιο στα συμφέροντα μου- ο οποίος ως γνωστόν δεν είναι κακεντρεχής και πάντοτε επιεικής και καλόγνωμος στέκεται απέναντι στους συναδέλφους του. »Η φήμη σου τούτη, δυστυχώς ή ευτυχώς για σένα, δεν έμεινε μονάχα μέσα στα πλαίσια του άθλιου ανθρώπινου κόσμου σας, αλλά έφτασε και στον δικό μας εξωσυμπαντικό κόσμο. Για πολλές ημέρες-στη δική μας διάσταση οι ημέρες αντιστοιχούν με δεκαετίες δικές σας-συζητούσαμε μεταξύ μας, όλοι οι διάβολοι κι εγώ ο Αρχιδιάβολος, για την περίπτωση σου. Μας είχε κάνει τρομερή εντύπωση τόσο η επιμονή σου να συγγράφεις και να θεωρείς τον εαυτό σου συγγραφέα και μάλιστα να εκδίδεις τα βιβλία σου με δικά σου έξοδα, όσο και η αχαλίνωτη μέχρις ιλίγγου φαντασία σου, που αποκρυσταλλώθηκε και έλαμψε με το μνημειώδες έργο σου των Φανταστικών Προλόγων. Μόνο τούτοι οι λόγοι ήταν αρκετοί για μας, για μένα, ώστε να εισηγηθώ, εισηγηθούμε, στον Θεό την αιώνια καταδίκη σου. Εκείνος στην αρχή θέλησε να φανεί φιλεύσπλαχνος και προσπάθησε να σε δικαιολογήσει επικαλούμενος την απύθμενη βλακεία σου. »Όμως, εμείς, εγώ, με ατράνταχτες αποδείξεις τού αποδείξαμε ότι όχι μονάχα είχες πλήρη συνείδηση τού πόσο κακός και ατάλαντος συγγραφέας ήσουν, αλλά και ότι δεν σε ενδιέφερε καθόλου, μάλιστα κάποιες στιγμές ίσως και να απολάμβανες την κακογουστιά, που η ατάλαντη πένα σου σκόρπιζε στον κόσμο, ταλαιπωρώντας τα μάτια του και βιάζοντας την αισθητική του. Ύστερα από μια τέτοια πανωλεθρία ο Θεός δεν είχε παρά να παραδεχτεί την ήττα του και να συναινέσει στην αιώνια καταδίκη σου. Θέλησε ωστόσο να σου δώσει μιαν ακόμη ευκαιρία, μήπως και σώσεις τη ψυχή σου. Σκαρφίστηκε λοιπόν εκείνη την υπόθεση με την έκδοση από την τοπική Εκκλησία μιας πολυτελούς Βίβλου με πρόλογο δικό σου. »Ήταν η τελευταία σου ευκαιρία. Μα και η τελευταία, για να αποδείξει-στον εαυτό Tου και όχι σ’ εμένα-ότι ουδείς γεννιέται κακός και ηλίθιος. Ήλπιζε να σε συγκινούσε η προσέγγιση της Εκκλησίας και η προτίμηση της προς το πρόσωπο σου, για τη συγγραφή ενός διεξοδικού προλόγου στην συλλεκτική χρυσοποίκιλτη έκδοση της Βίβλου, που θα εξέδιδαν, ώστε να έδινες τον καλύτερο σου εαυτό και αποδεικνύοντας ότι έχεις ένα κάποιο συγγραφικό ταλέντο να αποκήρυσσες εμμέσως ή άμεσα τον αγνωστικισμό σου. Εσύ όμως όχι μονάχα αρνήθηκες την πρόταση της Εκκλησίας, αλλά δήλωσες ότι θα σου ήταν αδύνατον να γράψεις πρόλογο πάνω σε κάτι για το οποίο δεν τρέφεις καμιά πίστη ή άποψη. »Κι ενώ τούτο σε καταδίκαζε σε μια αξέχαστη διαμονή στην κόλαση μου, ήρθε να προστεθεί στο απίστευτο ρεπερτόριο σου και η συνέχεια της προαναφερθείσας τοποθέτησης σου, στην οποία έλεγες ότι το τελευταίο σου βιβλίο ήταν και το απόγειο της συγγραφικής σου σταδιοδρομίας και ότι δεν θα’ θελες να γράψεις οποτεδήποτε κάτι άλλο, και πως με αυτό το βιβλίο θα ήθελες να τελειώσεις την καριέρα σου τη συγγραφική. »Καλά, τί απροσμέτρητη βλακεία και ανοησία σε δέρνει, φίλε μου; Ενώ ήξερες ότι το τελευταίο σου βιβλίο σε είχε στιγματίσει ανεξίτηλα ως τον πλέον απροσάρμοστο και ανερμάτιστο συγγραφέα του καιρού του, εσύ έδειχνες να μην σε ενδιαφέρει και μάλιστα προκαλούσες με τέτοιου είδους τοποθετήσεις. »Δεν είχε λοιπόν ο Θεός τίποτε άλλο να κάνει παρά να υπογράψει την οριστική καταδίκη σου, όπως και πράγματι έγινε. Έτσι σήμερα βρίσκεσαι στο εξακοσιοστό εξηκοστό έκτο υπόγειο της κόλασης και διαβάζεις τούτη την επιστολή, την οποία σου γράφω για να σου ανακοινώσω, εν τέλει την τιμωρία σου και τον αιώνιο κολασμό σου. Αλλά, τώρα εσύ θα αναρωτηθείς ή ήδη θα αναρωτιέσαι για ποιο λόγο εγώ ο Αρχιδιάβολος σου απευθύνομαι μέσω μιας επιστολής και όχι με κάποιον τρόπο τρομακτικότερο και σαφώς πιο ταιριαστό στην ιδιότητα μου. Ακόμη περισσότερο θα αναρωτιέσαι γιατί κάθισα κι έγραψα έναν τόσο μακροσκελή πρόλογο, λέγοντας σου πράγματα γνωστά και δεν σου ανακοίνωσα απλώς την τιμωρία σου. Και το ερώτημα σου αυτό θα είναι εύλογο, αλλά θαρρώ, πως αν δεν το έχεις καταλάβει ήδη, θα το καταλάβεις στην πορεία. Εξ άλλου το σημαντικότερο όλων είναι ο καλός πρόλογος και αυτό εσύ ειδικά θα πρέπει να το ξέρεις…» Η επιστολή κάπου εδώ τελείωνε με τα αποσιωπητικά να με βάζουν σε υποψίες. Σήκωσα το κεφάλι και ο διάβολος που μού είχε φέρει την επιστολή δεν φαινόταν πουθενά. Δεν σκοτίστηκα ιδιαίτερα και συνέχισα να ρεμβάζω. Λίγες στιγμές αργότερα-στην κόλαση και, υποθέτω και στον παράδεισο, δεν είσαι βέβαιος και δεν μπορείς να είσαι ακριβής σχετικά με τον χρόνο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο σε τούτη τη διάσταση-λίγες στιγμές αργότερα, λέω, ο διαβολάκος εκείνος επανεμφανίστηκε κρατώντας μια επιστολή την οποία και μού την έδωσε. (Νομίζω ότι αυτή τη σκηνή την έχω ξαναζήσει). Η επιστολή ήταν γραμμένη πάνω σε πάπυρο πορφυρού χρώματος με ωραίους καλλιγραφικούς χαρακτήρες χρώματος μαύρου. Στην επιστολή αναγράφονταν τα κάτωθι: «Αγαπητέ μου τρόφιμε, του ιδρύματος τούτου, του και γνωστότερου ως Κόλαση, παίρνω το θάρρος να σου γράψω το παρόν σημείωμα, επειδή γνωρίζω πολύ καλά ως αξιότιμος διευθυντής σου το ιστορικό σου στην προηγούμενη μίζερη ζωή σου. Γνωρίζω πολύ καλά…». (Μια στιγμή. Τούτο το έχω ξαναζήσει!) Edited December 15, 2012 by Μπόρχες 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 15, 2012 Share Posted December 15, 2012 (edited) Μουχαχα, η πιο αρμόζουσα κόλαση για τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Πήρε ότι άξιζε ;) Α, αν γίνεται στην αρχή που λες για τα βιβλία που γράφει πριν γράψει το κακό βιβλίο, γίνεται κάπως να μας προϊδεάσεις για την τελική αποτυχία του; Γιατί γράφεις μετά: Δηλαδή, δεν καθιερώθηκες, επιβεβαίωσες μια φήμη, που από καιρό σε γυρόφερνε. κάτι που δεν είδα στην αρχή. (Εκτός κι αν είχε όντως τελείως άγνοια ο συγγραφέας, τότε πάω πάσο)Πάρα πολύ έξυπνη ιδέα! Encore! Edited December 15, 2012 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 16, 2012 Author Share Posted December 16, 2012 Σε ευχαριστώ! Όντως κάποια σημεία χρήζουν επεξεργασίας. Θα το κοιτάξω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Έξυπνη η ιδέα σου και πρωτότυπη. Η γλώσσα ταιριαστή, αν και σε κάποια σημεία πιστεύω θέλει πάλι πέρασμα. Είναι φορές που το ύφος γίνεται παιδικό και φορές που το ύφος γίνεται οπισθοδρομικό και συντηρητικό. Ενδιαφέρον το πάντρεμα, αλλά ίσως πρέπει να αμβλυθούν οι ''γωνίες του''... Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι το διήγημα ακροβατεί ανάμεσα στο χιουμοριστικό σκετσάκι και την εξωπραγματική αφήγηση ημερολογιακού τύπου. Και μάλιστα καταφέρνει και ισορροπεί. Νομίζω τον σκοπό του τον πέτυχε. Χαλάρωσα, ταξίδεψα για λίγο και το χάρηκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nostalgist Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Κι αν δεν απόλαυσες κατά τη διάρκεια της ζωής σου την απόλυτη χλεύη το οφείλεις στην καλοσύνη του πνευματικού κόσμου ειρωνικό ελπίζω όπως και να χει το πόνημα σου πέρα από έξυπνο και πρωτότυπο είναι τρομερά αστείο, καθώς έχει αυτή την αξιαγάπητη καθωσπρέπει ειρωνία πουευτυχώς είμαστε τυχεροί να την απολαμβάνουμε συχνα-πυκνα στην ελληνική λογοτεχνία. Συγχαρητήρια λοιπόν εγώ πάντως τον λυπήθηκα...όντως εξίσσου κακός συγγραφέας αλλά και αγνωστικιστής πήρα μια γεύση από την τύχη που με περιμένει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Ένα κείμενο-προειδοποίηση για τους κάκους συγγραφείς-αγνωστικιστές/άθεους. Οντας και τα δύο μάλλον πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι και να βελτιώσω τους προλόγους μου. Όσον αφορά το δικό σου κείμενο τώρα, ήταν αρκετά χιμουριστικό, ενώ σχετικά με το τεχνικό κομμάτι, διαβάζετε εύκολα. Το ύφος του(εννοώ διάφορες λέξεις όπως "μυθώδους", "ακαταπόνητες" κτλ) είναι ταιριαστό αν σκεφτείς ότι ο αφήγητης είναι συγγραφέας, έστω και κακός. Υ.Γ. : Πάντως αν το καλοσκεφτείς και εννοείτε δεν είσαι κακός συγγραφέας σας αυτόν του διηγήματος, η ιδέα ενός βιβλίου με τίτλο "Φανταστικοί πρόλογοι" που θα περιέχει το ξεκίνημα διαφόρων ιστοριών φαντασίας και μη, δεν είναι και άσχημη. Think it ;). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 16, 2012 Share Posted December 16, 2012 Υ.Γ. : Πάντως αν το καλοσκεφτείς και εννοείτε δεν είσαι κακός συγγραφέας σας αυτόν του διηγήματος, η ιδέα ενός βιβλίου με τίτλο "Φανταστικοί πρόλογοι" που θα περιέχει το ξεκίνημα διαφόρων ιστοριών φαντασίας και μη, δεν είναι και άσχημη. Think it ;). Έχει γίνει περίπου, όχι πρόλογοι ακριβώς, αλλά μεγαλύτερες αρχές σε ιστορίες από τον Καλβίνο: Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 17, 2012 Author Share Posted December 17, 2012 Παιδιά, σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας. Το κείμενο είναι κυρίως αυτοσαρκαστικό, χωρίς να λείπουν οι σαρκαστικές αναφορές για την εντόπια λογοτεχνία! Διασκέδασα πολύ οταν το έγραψα. Οπωσδήποτε κάποια σημεία πρέπει να επανεξεταστούν. Χαίρομαι, ωστόσο, που διασκεδάσατε κι εσείς και δεν θεωρήσατε σπατάλη χρόνου την ανάγνωση του. Σας ευχαριστώ και πάλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 17, 2012 Share Posted December 17, 2012 Γεια, Περίεργο κείμενο, η αρχή μοιάζει πολύ σε Μπόρχες (σκέφτομαι ειδικά το βιβλίο απο Άμμο) καθώς και η ιστορία με τον πρόλογο των φανταστικών βιβλίων. Στη συνέχεια παύει να θυμίζει τον αργεντινό συγγραφέα κατά τη γνώμη μου. Πάντα μου άρεσαν τα κείμενά σου, αλλά στο συγκεκριμένο νομίζω οτι (αν και ίσως αυτό να είναι και το νόημα) πλατειάζεις. Ίσως να ήταν μια έξυπνη ιδέα να γράψεις ως ένας κακός συγγραφέας, όμως αναρωτιέμαι αν αυτό βοηθά στην πραγματικότητα κάπου, ακόμα και αν το διήγημα παρουσιαζόταν σε μια συλλογή μαζί με τα άλλα που έχω διαβάσει απο εσένα και για τα οποία όπως ανέφερα έχω πολύ καλή γνώμη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 17, 2012 Author Share Posted December 17, 2012 Σε ευχαριστώ Κάφκα! Όντως η αρχική ιδέα έχει μπορχικές επιρροές. Είναι σωστή η παρατήρηση σου. Ο πλατειασμός είναι μέρος της υπόθεσης του διηγήματος, όπως ίσως να πρόσεξες. Ε, τον εφάρμοσα κιόλας, αφού ο αφηγητής είναι ο ανερμάτιστος συγγραφέας, δεν θα μπορούσε εδώ να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει καλά ή κακά! Να πλατειάζει δηλαδή. Σε μια συλλογή μάλλον δεν θα είχε-έχει-θέση. Υ.Γ.:Αμοιβαία η εκτίμησις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Turambar Posted December 19, 2012 Share Posted December 19, 2012 (edited) Ώστε αυτή η μοίρα με περιμένει στην άλλη ζωή... Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Ο συγγραφέας που πλατειάζει στα κείμενά του, τιμωρείται με έναν ατέρμονο και επαναλαμβανόμενο πρόλογο χωρίς κυρίως θέμα! Θα μου άρεσε αν, εφ' όσων γράφεις σε πρώτο πρόσωπο και πρόκειται για την ιστορία ενός κακού συγγραφέα, η αφήγηση περιείχε περισσότερα από τα στοιχεία που περιγράφεις (πλατειασμό, χαοτική και αόριστη θεματολογία), όχι σε όλο το κείμενο βέβαια, αλλά ένα καλό δείγμα. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο διήγημα, ενώ θα έπρεπε σε κάποιο σημείο να γίνει επιτηδευμένα κακό (οξύμωρο, αλλά τι να κάνουμε). Και ένα τελείως προσωπικό θέμα: αυτό το "εξωσυμπαντικό" με χάλασε λίγο σαν λέξη. Μου θυμίζει περισσότερο Μάικλ Μούρκοκ ή κόμικ της Μάρβελ και γενικά νομίζω ότι σπάει λιγάκι το ύφος του κειμένου σου σε εκείνο το σημείο. Ίσως μια πιο απλή λέξη (ανώτερος, υπερφυσικός) να βόλευε περισσότερο. Πολύ καλό, γενικά. Με έβαλε σε σκέψεις. Edited December 19, 2012 by Turambar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted December 20, 2012 Author Share Posted December 20, 2012 Θάνο, σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν με το συγκεκριμένο κείμενο. Έχεις δίκιο. Ελπίζω οι σκέψεις που κινήθηκαν στο μυαλό σου να ήταν σχετικα με το κείμενο και την ιδέα του και όχι σχετικά με την τύχη ημών των ανεπίδεκτων μαθήσεως κακών και επίμονων συγγραφέων στην μετά θάνατον ζωή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Akis Posted May 23, 2013 Share Posted May 23, 2013 μου άρεσε πολύ, ήταν διασκεδαστικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gOLan TrEVIzE Posted May 23, 2013 Share Posted May 23, 2013 Χμ, καλό. Όταν γράφεις μια ιστορία, δεν πρέπει απλά να γράφεις καλά. Πρέπει να έχεις και καλή υπόθεση. Και εσύ είχες. Πράγματι καλό και πρωτότυπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted May 29, 2013 Author Share Posted May 29, 2013 Σας ευχαριστώ, παιδιά, για τα καλά σας λόγια. Να είστε καλά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 29, 2013 Share Posted May 29, 2013 Πολύ διασκεδαστικό διήγημα! Αφήνει τον αναγνώστη με την απορία "Αυτό που διάβασα είναι καλό επειδή είναι κακό, ή το αντίθετο;" Επιτυχημένα τα πλατειάσματα, το πομπώδες ύφος και η "κακή" γραφή στο σύνολο. Συνήθως αυτή η "βαριά", ιδιαίτερη γραφή, με αφήνει αδιάφορο σαν αναγνώστη και με κουράζει, αλλά επειδή παρωδούσες ακριβώς αυτό, με καθήλωσες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted June 6, 2013 Author Share Posted June 6, 2013 Ω! Σ'ευχαριστώ πολύ ! Χαίρομαι που κατάφερα να σού κεντρίσω την προσοχή. Να είσαι καλά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.