50 Βιβλία για το 2013

[Mors Planch]

1. Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα 1834-1938, Θ. Σιταράς (378)

2. An American soldier under the Greek flag at Bezanie, T.S. Hutchison (261)

3. Through Struggle, The Stars, John Lumpkin (422)

4. Macedonian Armies after Alexander 323–168 BC, N. Secunda (48)

[BladeRunner]

Το Κόκκινο Γαρύφαλλο. Πρόκειται για ένα κλασικό και πολυδιαβασμένο ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο διαδραματίζεται κατά την διάρκεια της γαλλικής επανάστασης και συγκεκριμένα το 1792. Το Κόκκινο Γαρύφαλλο είναι το ψευδώνυμο ενός Άγγλου ευγενή, του οποίου την ταυτότητα μαθαίνουμε κάπου στη μέση της ιστορίας. Το Κόκκινο Γαρύφαλλο και οι άντρες του, με κίνδυνο της ζωής τους, προσπαθούν να φυγαδεύσουν διάφορους Γάλλους αριστοκράτες και ευγενείς από το Παρίσι και την Γαλλία γενικότερα, μιας και αποτελούν στόχο των επαναστατών, με την τιμωρία να είναι στην καλύτερη περίπτωση ισόβια φυλάκιση και στην χειρότερη... η λαιμητόμος. Αλλά ο Γάλλος πράκτορας που εκπροσωπεί τους δημοκρατικούς επαναστάτες, ο Σωβελέν, προσπαθεί να μάθει την ταυτότητα του αινιγματικού Κόκκινου Γαρύφαλλου με σκοπό να τον συλλάβει και να τον στείλει στην γκιλοτίνα. Το βιβλίο δείχνει τα χρόνια του (1902), αλλά μου άρεσε πολύ. Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή και με πινελιές χιούμορ, ενώ η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική. Η ίδια η ιστορία είναι επίσης καλή, αν και φυσικά δεν υπάρχουν πολλές εκπλήξεις και η εξέλιξη της ιστορίας είναι γενικά αναμενόμενη. Αλλά πέρασα πάρα πολύ καλά και με έκανε να ξεχαστώ και να ταξιδέψω σ'εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Υπάρχουν και κάμποσες ταινίες που βασίζονται στο βιβλίο αυτό, με την καλύτερη να είναι αυτή του 1982, την οποία σίγουρα κάποια στιγμή θα κατεβάσω και θα δω.

 

edit: Η έκδοση που έχω είναι του 1955 (σκληρόδετη έκδοση με κόστος μόλις 2,50 ευρώ!), παρ'όλα αυτά η μετάφραση μου φάνηκε πολύ καλή! Να ξέρετε ότι το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και από τις εκδόσεις Λιβάνη, με τον τίτλο Ο Κόκκινος Κρίνος.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

Edited January 13, 2013 by BladeRunner

[BladeRunner]

Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια. Από τα πιο κουφά βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια, σίγουρα πρόκειται για κάτι το ξεχωριστό που δεν το ξεχνάς εύκολα. Όλοι έχετε μια ιδέα γι'αυτή την γκροτέσκα, νοσηρή ιστορία. Πρωταγωνιστής είναι ο 13χρονος Ρόμπερτ Καλιγκάρι, ένας πραγματικά μοχθηρός έφηβος. Στην αρχή του άρεσε να κλωτσάει το τσίγκινο γουρουνάκι της αδερφής του, που χρησίμευε για κουμπαράς, μετά άρχισε να κλωτσάει ό,τι είχε σχέση με τα γουρούνια και στη συνέχεια έφτασε σ'ένα ανώτερης μοχθηρότητας επίπεδο... Από την αρχή της ιστορίας μαθαίνουμε ότι ο Ρόμπερτ θα πεθάνει σύντομα. Στο τέλος βλέπουμε τον τραγικό θάνατό του που ταιριάζει απόλυτα με αυτά που έκανε ο Ρόμπερτ όσο ζούσε. Η ιστορία φυσικά είναι χιουμοριστική, αλλά με την μαύρη, απόκοσμη έννοια του όρου και με την γνωστή βρετανική σάτιρα να σπάει κόκαλα. Οι μισές σελίδες του βιβλίου καλύπτονται από τα πολύ ωραία σκίτσα του Ντέιβιντ Ρόμπερτς, που ταιριάζουν απόλυτα με την νοσηρότητα της ιστορίας. Η ελληνική έκδοση είναι πραγματικά ωραία σχεδιασμένη και προσεγμένη, οπότε άξιζε τα 8 ευρώ που δαπάνησα.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

[Adicto]

5) Παύλος Μάτεσις, Ο Παλαιός Των Ημερών. Ντρέπομαι που δεν το είχα διαβάσει ώς τώρα.

 

υγ. Σκάννερ, ελπίζω να αγόρασες την σημερινή Ημερησία που το είχε προσφορά...

 

http://www.biblionet.gr/book/168602/Μάτεσις,_Παύλος,_1933-/Ο_παλαιός_των_ημερών

 

Το έργο τελειώνει εβδομήντα χρόνια πριν από την εποχή που αρχίζει η "Μητέρα του σκύλου". Στη βαθύτερη Ελλάδα, ορεινή δαιμονιακή περιοχή που δύο αιώνες τώρα δεν έχει ευλογηθεί με θαύμα, θα παρουσιαστεί ο Ελισσαίος. Βίαια χαρισματικός, με αγυρτείες και συνένοχο τη λαχτάρα του κόσμου, θα υψωθεί σε θαυματοφόρο άτομο. Ώσπου, χάρη σε μια μεγαλειώδη απάτη (που στήνει ο πλέον προσφιλής του), ο Ελισσαίος θα πραγματοποιήσει και αληθινό θαύμα. Και θα τρομάξει.

Η ανάγκη του ανθρώπου για θαύματα. Η απαίτησή του να θαυματουργήσει, ανταγωνιζόμενος τις ανώτερές του δυνάμεις. Οι θεοσεβείς γονείς, που θα αφήσουν το παιδί τους να πεθάνει για να τους το αναστήσει ο Ελισσαίος και έτσι να λάβουν δόξα. Το βαθύχρωμο, αγριεμένο, ελληνικό ασυνείδητο. Σκοτεινό, επαναστατικό και επαναστατημένο. Η ωραιότης αγρίων κατορθωμάτων, που τα επιθυμείς αλλά δεν τα αποτολμάς, η απαίτηση του Έλληνα να νικάει, να διεκδικεί ύψος και εύρος Θεού, σε ένα έργο που επιφανειακά μόνο έχει σχέση με θρησκείες. Η ελληνική δίψα όχι για την καθημερινή αλλά για τη "γιορτινή" πραγματικότητα. Το ελληνικό αίτημα, η ζωή έχει γίνει παραφορά, αλλιώς γίνεται βάρος.

Οφειλές: στον Όμηρο, στις ιστορίες για τον Παπουλάκη, στον Φώκνερ (μια φράση του έχει ενσωματωθεί στο έργο, να φυλάει το κείμενο). Τον τίτλο του βιβλίου τον οφείλω στην Καστοριά.

Π.Μ.

[alanon]

01. Lewis Perdue, "Η Διαθήκη", εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 408(6,5/10)

02. Robert Jordan "Ο Οφθαλμός του Κόσμου" Α΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 520 (10/10)

03. Robert Jordan "Ο Οφθαλμός του Κόσμου" Β΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 484 (10/10)

χωρις πολλα λογια οποιος θελει να διαβασει φαναταστικο σε καμια περιπτωση δεν προσπερνα αυτη τη σειρα!!! συνεχιζω με το μεγαλο κυνηγι

[BladeRunner]

Το κάστρο του Οτράντο. Φέτος έχω σαν στόχο να διαβάσω πολλά κλασικά έργα, ανάμεσα στα οποία είναι και αυτό του Ορατίου Ουόλπολ. Το Κάστρο του Οτράντο είναι μάλλον το πρώτο γοτθικό μυθιστόρημα, μιας και γράφηκε το μακρινό 1764. Κάπου στην Ιταλία, κατά την διάρκεια της πρώτης σταυροφορίας... Η ιστορία αρχίζει με τον θάνατο του 15χρονου Κόνραντ, του οποίου στο κεφάλι έπεσε μια μεγάλη περικεφαλαία που ανήκε στο άγαλμα του προηγούμενου άρχοντα του Οτράντο, Αλφόνσο. Ο 15χρονος Κόνραντ, μοναχογιός του νυν άρχοντα του Οτράντο Μάνφρεντ, ήταν να παντρευτεί την πριγκίπισσα Ισαβέλα. Μιας και ο Μάνφρεντ έπρεπε πάση θυσία να αποκτήσει άλλο γιο τώρα (έχει και μια κόρη, την Ματθίλδη), έτσι ώστε να συνεχιστεί η εξουσία του Οτράντο στα χέρια της οικογενείας του, αποφάσισε να χωρίσει την γυναίκα του Ιππολύτη και να παντρευτεί ο ίδιος την νεαρή Ισαβέλα. Και τότε είναι που αρχίζει ένα παιχνίδι κυνηγητού και κρυφτού μέσα στους διαδρόμους του Κάστρου. Λοιπόν, λίγα θετικά στοιχεία έχει το βιβλίο. Είναι το πρώτο γοτθικό μυθιστόρημα, οπότε αξίζει να διαβαστεί για ιστορικούς λόγους. Έχει όλα τα κλισέ που έχουν οι γοτθικές ιστορίες, κάτι που δεν είναι και τόσο κακό. Η ατμόσφαιρα, γενικά, είναι ωραία. Αλλά η πλοκή είναι απλοϊκή και λίγο χαζή. Η γραφή δείχνει πολύ τα χρόνια της και σε σημεία οι διάλογοι κουράζουν αρκετά και δεν φαίνονται πολύ ρεαλιστικοί. Και γενικά είναι λίγο βαρετό, αν και λόγω μεγέθους διαβάζεται γρήγορα. Αν θέλετε να διαβάσετε μια καλή ιστορία που ν'αφορά εκείνα τα χρόνια, μην διαβάσετε το βιβλίο. Αν θέλετε να διαβάσετε όλα τα κλασικά έργα, διαβάστε και αυτό μεταξύ άλλων, δεν θα σας πάρει πολύ χρόνο. Ο βαθμός που βάζω είναι λίγο χαριστικός, λόγω της ηλικίας του έργου.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

Edited January 14, 2013 by BladeRunner

[wordsmith]

1)Επιτέλους, βιβλίο που ΔΕΝ αρέσει στον Bladerunner! Να λιποθυμήσω τώρα ή να περιμένω να επιστρέψει ο Χατζηγιώργης; ( )

2)Χα, χα! Άκου να σκοτωθεί επειδή του 'πεσε η περικεφαλαία του αγάλματος στο κεφάλι! Πολύ χαζό ακούγεται.

3)Για τον Horace Walpole να σημειώσω ότι α)ήταν γκέι και β)είπε/έγραψε την κορυφαία ατάκα "Life is a comedy for those who think and a tragedy for those who feel"

[BladeRunner]

1)Επιτέλους, βιβλίο που ΔΕΝ αρέσει στον Bladerunner! Να λιποθυμήσω τώρα ή να περιμένω να επιστρέψει ο Χατζηγιώργης; ( )

2)Χα, χα! Άκου να σκοτωθεί επειδή του 'πεσε η περικεφαλαία του αγάλματος στο κεφάλι! Πολύ χαζό ακούγεται.

3)Για τον Horace Walpole να σημειώσω ότι α)ήταν γκέι και β)είπε/έγραψε την κορυφαία ατάκα "Life is a comedy for those who think and a tragedy for those who feel"

 

Γενικά δεν είμαι αυστηρός και τα περισσότερα βιβλία τα επιλέγω με λίγη προσοχή και έρευνα. Αλλά έχω διαβάσει κάποια που δεν μου άρεσαν, π.χ. Θα φτύσω στους τάφους σας, Μάτια, Φρανκενστάιν (αν και θα του ξαναρίξω μια ματιά γιατί το διάβασα πριν 5-6 χρόνια), Κλάση Νίμιτς, και κάτι παλπ αστυνομικά. Να δω ο Χαλίφης Βατέκ πως θα μου φανεί, και αυτός δεν παίρνει πολύ καλές κριτικές.

[Adicto]

Ποιά έκδοση έχεις Γιώργο; Την παλιά, μικρή ή τη νέα (τούβλο);

[BladeRunner]

Ποιά έκδοση έχεις Γιώργο; Την παλιά, μικρή ή τη νέα (τούβλο);

 

 

Την παλιά, με 2 ευρώ (πάλι καλά!).

 

Edited January 14, 2013 by BladeRunner

[Adicto]

Για τον χαλίφη Βάθεκ έλεγα!

[BladeRunner]

Για τον χαλίφη Βάθεκ έλεγα!

 

Αααα... έχω αυτή των εκδόσεων Γράμματα.

[BladeRunner]

Οι δεσποινίδες. Δεύτερο βιβλίο του Σιμενόν που διαβάζω μετά τον Τρελό του Μπερζεράκ. Δεν είναι από τα γνωστότερα έργα του απ'όσο βλέπω και δεν συμμετέχει ο συμπαθητικός Μαιγκρέ, αλλά σαν ιστορία μου φάνηκε καλούτσικη, χωρίς να έχει όμως κάτι το ιδιαίτερο. Έχουμε τον 40χρονο Ζυλ Γκερέκ που ζει με τις δυο ανύπαντρες και μεγαλύτερες του αδελφές στο σπίτι όπου ζούσαν από παιδιά. Ένα βράδυ επιστρέφοντας στο Κονκαρνό από το Κεμπέρ, ο Ζυλ χτυπάει με το αυτοκίνητό του ένα μικρό παιδί, το οποίο αφήνει στον δρόμο αβοήθητο. Μετά από λίγες μέρες μαθαίνει τον θάνατο του μικρού παιδιού. Έτσι πλησιάζει την μητέρα του μικρού παιδιού, μια νεαρή, φτωχή και ανύπαντρη γυναίκα, μιας και νιώθει ενοχές γι'αυτό που έκανε. Τότε επεμβαίνουν οι αδερφές του. Η ιστορία είναι απλή, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, αλλά εμένα μου άρεσε λίγο η περιγραφή της επαρχιακής ζωής και της οικογενείας Γκερέκ, με το σπίτι τους και το μαγαζί τους. Η γραφή απλή και καθημερινή, με ρεαλιστικούς διαλόγους. Το διάβασα πολύ γρήγορα και σίγουρα πέρασα ευχάριστα την ώρα μου.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

[Naroualis]

Άντε, καλή χρονιά.

 

1. Cahokia, Ancient America's Great City on the Misssissippi, Timothy R. Pauketat, σελ. 194 (δεύτερη ανάγνωση)

[wordsmith]

1)Γράμμα στη Μαργαρίτα, Πόλυ Μηλιώρη.

2)Το Καράβι της μαγείας, τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

Πολύ ενδιαφέρον και αυτό. Ελπίζω το επόμενο παζάρι να έχει τα επόμενα.

[BladeRunner]

Ο φρενίατρος. Άλλο ένα κλασικό και πολυδιαβασμένο έργο περνάει στην λίστα με τα διαβασμένα. Πρόκειται για μια νουβέλα που γράφηκε το 1882 από τον Βραζιλιάνο συγγραφέα Μασάντου Ντε Ασίς (Machado De Assis). Γνωστός συγγραφέας στο εξωτερικό, από τους καλύτερους στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, στα ελληνικά έχει μεταφραστεί άλλο ένα έργο του, το Επιτάφιος για ένα μικρό νικητή (εκδόσεις Αστάρτη). Λοιπόν, στην ιστορία αυτή διαβάζουμε το χρονικό της δημιουργίας ενός φρενοκομείου στην πόλη Ιταγκουαΐ της Βραζιλίας, με υπεύθυνο γιατρό τον Συμεών Μπακαμάρτε. Όπως και να το κάνουμε το φρενοκομείο ήταν κάτι ξένο προς τους κατοίκους της περιοχής και έτσι τους αναστάτωσε λίγο. Αλλά τους αναστάτωσε ακόμη περισσότερο όταν ο φρενίατρος έκλεινε διάφορους κατοίκους μέσα στο Πράσινο Σπίτι, με δικαιολογία την τρέλα τους! Ο Μπακαμάρτε ερευνούσε τα φαινόμενα της τρέλας και έκανε πειράματα στις πλάτες των κατοίκων και συμπολιτών του. Αλλά τελικά ποιος είναι ο τρελός; Οι λίγοι, οι πολλοί ή ο ίδιος ο φρενίατρος; Πολύ ευχάριστη νουβέλα με σατιρική διάθεση απέναντι στις ψυχιατρικές μεθόδους της εποχής και πως τελικά ορίζεται η τρέλα στον άνθρωπο. Η γραφή ωραία και με χιούμορ, ενώ η ιστορία διαβάζεται με την μια, χωρίς διακοπές και χωρίς να κουράζει. Απόκτημα από το περσινό Παζάρι βιβλίου, με κόστος 2,50 ευρώ.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

[BladeRunner]

Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα. Κλασικό και πολυδιαβασμένο έργο που έχει μεταφερθεί στην μικρή και μεγάλη οθόνη τρεις φορές, το 1950, το 1985 και το 2004, με την πρώτη ταινία να είναι η καλύτερη και πιο γνωστή. Το βιβλίο είναι γραμμένο από άντρα, για άντρες και αγόρια που θέλουν να διαβάσουν μια περιπέτεια στην Αφρικάνικη ήπειρο. Οι γυναίκες στο βιβλίο έχουν πολύ μικρό ρόλο -εκτός μιας γριάς μάγισσας και μιας νεαρής προς το τέλος, οι γυναίκες είναι στο περιθώριο- αλλά εμένα δεν με χάλασε καθόλου, ήθελα να διαβάσω μια κλασική περιπέτεια με δράση και δυνατές σκηνές και έτσι έγινε. Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Άλεν Κουότερμεν, κυνηγός ελεφάντων και λοιπών άγριων ζώων και κάτοικος της αφρικανικής ηπείρου. Αφού γνωρίζεται με τον Σερ Χένρι Κέρτις και έναν απόστρατο ναυτικό, τον Γκουντ, πείθεται να τους ακολουθήσει στην αναζήτηση του χαμένου αδερφού του Σερ Χένρι, καθώς και του αμύθητου θησαυρού του Βασιλιά Σολομώντα, για τον οποίο υπάρχουν παραδόσεις και μύθοι. Στην πορεία που ακολουθούν, ανακαλύπτουν μια άγνωστη και μεγάλη φυλή ιθαγενών, που στο φανταστικό βασίλειο της Κουκουάνα, είναι οι φύλακες του αμύθητου θησαυρού του Σολομώντα. Το βασίλειο αυτό είναι εξαιρετικά οργανωμένο, τόσο κοινωνικά όσο και στρατιωτικά. Τον αμύθητο θησαυρό τον βλέπουμε προς το τέλος του βιβλίου, μέχρι τότε όμως βλέπουμε το ταξίδι των τριών Άγγλων και όσων μαύρων βοηθών είχαν μαζί τους προς τα βουνά Σιβά. Αυτό που μου άρεσε πολύ στο βιβλίο, πέραν της δράσης και της ατμόσφαιρας, ήταν η ζωντάνια στις περιγραφές των τοπίων, των κυνηγιών αγρίων ζώων, των συμπεριφορών των Άγγλων, των Μπόερς και των ιθαγενών φυλών, κάποιων πολύ δυνατών πολεμικών συγκρούσεων και του χορού της φυλής των Κουκουάνα (καταπληκτικό κομμάτι και λίγο τρομακτικό). Σαν να έβλεπα ταινία ήταν, ή ακόμα καλύτερα σαν να ήμουν και γω ο ίδιος εκεί! Μπορεί η γλώσσα να μην έχει πολλές λογοτεχνικές αρετές, είναι καλή όμως και βρίσκει τον στόχο της: Να διασκεδάσει τον αναγνώστη με μια περιπέτεια σε άγρια μέρη.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

[Mors Planch]

1. Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα 1834-1938, Θ. Σιταράς (378)

2. An American soldier under the Greek flag at Bezanie, T.S. Hutchison (261)

3. Through Struggle, The Stars, John Lumpkin (422)

4. Macedonian Armies after Alexander 323–168 BC, N. Secunda (48)

5. Ο Παππούς μου και το κακό, Γ. Γιατρομανωλάκης (437)

[Nargathrod]

Ιανουάριος

 

1. Ο Γέρος του Μωριά - Σπύρος Μελάς σελ. 624

2. Απόκρημνος Χρόνος - Περικλής Μποζινάκης σελ. 198

3. H Ιστορία της Μέσης Γης - Μανώλης Παρούσης σελ. 439

[BladeRunner]

Ο Γενναίος. Δεύτερο βιβλίο του Γκρέγκορι Μακντόναλντ που διαβάζω, μετά το καταπληκτικό Φλετς που διάβασα πέρυσι. Ενώ το Φλετς ήταν ένα ευχάριστο αστυνομικό μυθιστόρημα, με σκερτσόζικους διαλόγους, αστείες ατάκες και σκηνές, το Γενναίος είναι ένα στενάχωρο σε σημεία μυθιστόρημα που περιγράφει μια άλλη Αμερική, αυτή των απόκληρων που ζουν στην άκρη ενός σκουπιδότοπου, σ'έναν καταυλισμό ονόματι Μόργκανταουν. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο 21χρονος Ραφαέλ, ο οποίος είναι παντρεμένος με τρία μικρά παιδιά, αλκοολικός, αγράμματος και άνεργος που ψάχνει να βρει μια δουλειά να ζήσει την οικογένειά του. Τελικά θα βρει μια δουλειά: Θα πρωταγωνιστήσει σε μια snuff movie όπου όσα θα τραβήξει θα είναι αληθινά... Ξέρει ποιο θα είναι το τέλος του, αλλά δέχεται τη δουλειά που θ'αποφέρει στην οικογένειά του τριάντα χιλιάδες δολάρια, που θα την κάνουν να φύγει από εκείνον τον βούρκο που ζει τώρα. Στην ιστορία μας βλέπουμε τις λίγες μέρες που περνά με την οικογένειά του και τους φίλους στην Μόργκανταουν, πριν έρθει η μέρα των γυρισμάτων της ταινίας... Πολύ αξιόλογο βιβλίο, μικρή γροθιά στο στομάχι, που μας αποκαλύπτει και ένα σκοτεινό σημείο του Αμερικάνικου Ονείρου. Έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο, το 1997, με πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

[Alucard]

1) Η Πτώση, Guillermo del Toro/ Chuck Hogan, εκδ. Λιβάνη, σελ. 443 (8/10)

2) Brothers Majere, Dragonlance Preludes vol. 3, Kevin Stain, σελ. 352 (7/10)

 

Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά. Αν δεν είναι τρελαμένοι με το Dragonlance ή τον Raistlin, μην το διαβάσετε. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Η ιστορία είναι μπερδεμένη χωρίς λόγο, υπάρχουν μεγάλα κενά και κάποια λάθη σε ό,τι αφορά την ιστορία του ίδιου του Raistlin. Ένιωσα σαν να τρώω ένα από τα αγαπημένα πιάτα της μαμάς μου που είχα καιρό να δοκιμάσω, αλλά να του λείπει το αλάτι. Άνοστο.

[BladeRunner]

Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς. Η έκδοση τσέπης που έχω, αποτελείται από την νουβέλα Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς και τρία διηγήματα (Ο άνθρωπος με το αλεξικέραυνο, Ο βιολιστής και Τζίμυ Ρόουζ). Τα διηγήματα τα διάβασα πέρυσι, όταν βαριόμουν να διαβάσω κάτι άλλο, οπότε δεν θυμάμαι και πάρα πολλά από αυτά, εκτός του ότι μου φάνηκαν καλογραμμένα. Η νουβέλα από την οποία πήρε τον τίτλο της η συγκεκριμένη συλλογή, είναι από τις πλέον κλασικές και πολυδιαβασμένες. Είμαστε κάπου στα μέσα του 19ου αιώνα στην Γουόλ Στριτ της Νέας Υόρκης, και συγκεκριμένα σ'ένα δικηγορικό γραφείο, του οποίου το προσωπικό αποτελείται από τον δικηγόρο που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία, τους τρεις γραφιάδες του, τον Μπάρτλεμπυ, τον Διάνο και τον Τσιμπίδα, καθώς και έναν πιτσιρικά για όλες τις δουλειές, τον Πιπέρη. Ο Μπάρτλεμπυ είναι ένας περίεργος και μοναχικός τύπος, που στην αρχή έκανε την δουλειά του γραφιά, αλλά όταν του λέγανε να κάνει κάτι άλλο, αυτός έλεγε "Θα προτιμούσα όχι". Στην πορεία σταμάτησε να κάνει ακόμα και την δουλειά του. Θα προτιμούσε όχι. Και στη συνέχεια δεν ήθελε να φύγει από το γραφείο. Θα προτιμούσε όχι. Βλέπουμε τις δυσκολίες του αφηγητή να κατανοήσει την στάση του Μπάρτλεμπυ απέναντι σε όλα και πως δεν του πάει η καρδιά να του κάνει κακό ώστε να ησυχάσει από την μελαγχολική και μοναχική ζωή του Μπάρτλεμπυ. Πολύ ωραία γραφή, με πινελιές χιούμορ, που δείχνει βέβαια ότι είναι του 19ου αιώνα. Η ατμόσφαιρα επίσης πολύ ωραία.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

16. Χέρμαν Μέλβιλ, "Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς", εκδόσεις Οδυσσέας, 1984, σελ. 127(8/10)

Edited January 20, 2013 by BladeRunner

[Mors Planch]

1. Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα 1834-1938, Θ. Σιταράς (378)

2. An American soldier under the Greek flag at Bezanie, T.S. Hutchison (261)

3. Through Struggle, The Stars, John Lumpkin (422)

4. Macedonian Armies after Alexander 323–168 BC, N. Secunda (48)

5. Ο Παππούς μου και το κακό, Γ. Γιατρομανωλάκης (437)

6. Εγκλημα στην ταξιαρχια, Σ. Λιγκας (449)

[Adicto]

6) Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Διόδια

 

http://www.biblionet.gr/book/9345/Ραπτόπουλος,_Βαγγέλης/Διόδια

[alanon]

01. Lewis Perdue, "Η Διαθήκη", εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 408(6,5/10)

02. Robert Jordan "Ο Οφθαλμός του Κόσμου" Α΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 520 (10/10)

03. Robert Jordan "Ο Οφθαλμός του Κόσμου" Β΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 484 (10/10)

04.Robert Jordan "Tο Μεγάλο Κυνήγι" A΄Τόμος , εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος, σελ. 448 (10/10)