50 Βιβλία για το 2013

[melkiades]

Ιανουάριος

1. Το κουρδιστό πουλί, Haruki Murakami (p.862)

2. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος (p.94)

3. Το σπαθί στο σκοτάδι ( B' Τόμος) (Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου, Βιβλίο 5 - Ο Χορός των Δράκων), George R. Martin (p. 628)

 

Δυστυχώς έπρεπε να πάει ο δεύτερος τόμος στη μέση για να αποκτήσει ενδιαφέρον ο Χορός των Δράκων. Τόση πολυλογία και τόσα άσχετα κουραστικά γεγονότα που δεν εξυπηρετούν σε τίποτα. Ο Μάρτιν ξεπέρασε νομίζω τον εαυτό του αυτή τη φορά κι ελπίζω να μην το συνεχίσει στα δύο τελευταία, αν και πολύ το φοβάμαι.

[gregacm]

1. Ο Ανθρωπος Συν - Φρεντερικ Πολ (334)

 

2. Η Πλημμυρα - Τζεϊμς Μπαλαρντ (216)

 

Δεν ηταν κακο,αλλα δεν τρελαθηκα κιολας. Σε πρωτη φαση, η ιδεα μιας γης πλημμυρισμενης ειναι ωραια, καθως και το πως εχει προσαρμοστει η ζωη των ανθρωπων σε αυτο.Απο εκει και περα, κατι δεν μου πολυαρεσε αλλα δεν μπορω να το προσδιορισω.

[BladeRunner]

Το κάλεσμα της άγριας φύσης. Άλλο ένα κλασικό και πολυδιαβασμένο έργο που διαβάζω φέτος, το οποίο απευθύνεται τόσο σε νέους όσο και σε μεγάλους. Το είχα τόσα χρόνια stand by και δεν ξέρω το λόγο. Γνωστή η ιστορία, πρόκειται για τον Μπακ, έναν τεράστιο σκύλο, που από τα ζεστά μέρη του νότου όπου ζούσε ξέγνοιαστα σ'ένα αγρόκτημα, βρίσκεται στα παγωμένα εδάφη της Αλάσκα, όπου θα χρησιμοποιούνταν μαζί με άλλα σκυλιά για να σέρνει έλκηθρα γεμάτα πράγματα. Θα ζήσει ένα κάρο κακουχίες, θα νιώσει στο πετσί του τιμωρίες από ανθρώπους με ρόπαλα και μαστίγια, καθώς και την εχθρότητα από άλλα σκυλιά. Και στο τέλος θα ζήσει και την άγρια φύση... Μικρό σε μέγεθος βιβλίο που περιγράφει όμως πολύ ωραία και ρεαλιστικά τα τοπία και τα όσα τράβηξε ο Μπακ. Η γραφή μου φάνηκε πάρα πολύ καλή, χωρίς πολλές φανφάρες. Σίγουρα προτείνεται για ένα σύντομο και περιπετειώδες ανάγνωσμα.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

16. Χέρμαν Μέλβιλ, "Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς", εκδόσεις Οδυσσέας, 1984, σελ. 127(8/10)

17. Τζακ Λόντον, "Το κάλεσμα της άγριας φύσης", εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2008, σελ. 131(8.5/10)

Edited January 21, 2013 by BladeRunner

[Bonanza Jellybean]

Ας συμμετάσχω κι εγώ για πρώτη φορά...

1)White Noise/ Don de Lillo, σελ 375 (απλά τέλειο...)

2)Broom of the system/David Foster Wallace, σελ 467 (τελείως τρελό, αγαπημένος Wallace)

3)Μέσα σ' ένα κορίτσι σαν εσένα/ Άντζελα Δημητρακάκη, σελ 384 (must read ελληνίδα συγγραφέας, καλύτερο βιβλίο της (για μένα) το Μανιφέστο της Ήττας)

 

For now...

[Adicto]

Η Δημητρακάκη είναι όντως τρελή πένα!

[BladeRunner]

Η μηχανή του χρόνου. Ένα σχόλιο και η βαθμολόγησή μου, εδώ: Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

16. Χέρμαν Μέλβιλ, "Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς", εκδόσεις Οδυσσέας, 1984, σελ. 127(8/10)

17. Τζακ Λόντον, "Το κάλεσμα της άγριας φύσης", εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2008, σελ. 131(8.5/10)

18. Χ. Τζ. Γουέλς, "Η μηχανή του χρόνου", εκδόσεις Σκάι Βιβλίο, 2010, σελ. 112(7/10)

[Nargathrod]

Ιανουάριος

 

01. Ο Γέρος του Μωριά - Σπύρος Μελάς, εκδόσεις Μπίρης σελ 624

02. Απόκρημνος Χρόνος - Περικλής Μποζινάκης, εκδόσεις Ars Nocturna σελ. 198

03. Η Ιστορία της Μέσης Γης - Μανώλης Παρούσης, εκδόσεις Anubis σελ 439

04. Η Γκρίζα χώρα και άλλες ιστορίες από τον μακρινό βορρά, Θωμάς Μαστακούρης , εκδόσεις Ars Nocturna σελ. 184

[aScannerDarkly]

Λίγο αργά το ποδαρικό για μένα, μιας και ξεκίνησα μ' ένα πολύ ογκώδες βιβλίο.

 

1. Γκύντερ Γκρας - Το τενεκεδένιο ταμπούρλο, σελ. 794

 

Υπάρχουν στιγμές μεγαλοφυΐας μέσα στο βιβλίο, όπως το ίδιο το ξεκίνημα. Γενικά πάντως, δε μου άρεσε όσο θα περίμενα. Καθότι πρόκειται για ψευδοαυτοβιογραφία, λείπουν οι κλιμακώσεις στην ένταση. ενώ κάποιες φορές το βρήκα επαναλαμβανόμενο. Αυτό που νομίζω ότι κάνει ο Γκρας είναι να πάρει τον φανταστικό ρεαλισμό, να τον στερήσει σχεδόν ολοκληρωτικά από τον εγγενή λυρισμό του και να τον αντικαταστήσει με έναν λόγο επιτηδευμένα αδέξιο και ειρωνικό. Όσο ιδιοφυής ιδέα κι αν είναι ο πρωταγωνιστής Όσκαρ, ομολογώ ότι κάποια στιγμή έχασα το ενδιαφέρον μου γι' αυτόν και τον ιδιοσυγκρασιακό κι αποστερημένο του λόγο. Γενικά, ένα ιδιότροπο ανάγνωσμα.

[BladeRunner]

Ο Δωρητής. Ένα σχόλιο και η βαθμολόγησή μου, εδώ: Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

16. Χέρμαν Μέλβιλ, "Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς", εκδόσεις Οδυσσέας, 1984, σελ. 127(8/10)

17. Τζακ Λόντον, "Το κάλεσμα της άγριας φύσης", εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2008, σελ. 131(8.5/10)

18. Χ. Τζ. Γουέλς, "Η μηχανή του χρόνου", εκδόσεις Σκάι Βιβλίο, 2010, σελ. 112(7/10)

19. Λόις Λόουρι, "Ο Δωρητής", εκδόσεις Κέδρος, 2009, σελ. 223(8/10)

[Count Baltar]

Αρχίζω, λοιπόν, κι εγώ τη φετινή χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και κάνα μήνα διαβάζω παράλληλα 3-4 βιβλία, αναλόγως πού βρίσκομαι ή τι κέφια έχω, και ήταν καθαρά ζήτημα τύχης ποιο θα τελείωνε πρώτο.

 

1. Με τα τεθωρακισμένα του Κόκκινου Στρατού - Evgeni Bessonov, μετάφραση Δ.Π. Κωστελένος/Μάριον Χωρεάνθη, εκδόσεις Ιωλκός (350) non-fiction

 

Σλάβα, σλάβα κομσομόλ! Όπως αναφέρει ο υπότιτλος "Η αντεπίθεση και η νικηφόρος πορεία προς το Γ΄ Ράιχ, 1942-1945". Το χρονικό των πολεμικών εμπειριών του κ. Μπεσόνοφ, με κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες περιγραφές σε κάποια σημεία. Πιο ενδιαφέροντα είναι όσα ΔΕΝ διαβάζει κανείς σε αυτό το χρονικό, αλλά έχει διαβάσει σε βιβλία μυθοπλασία ή έχει δει σε έργα σχετικά με τον πόλεμο στο ανατολικό μέτωπο (π.χ, εκτελέσεις απελευθερωμένων Ρώσων αιχμαλώτων επειδή θεωρούνταν "προδότες/δειλοί" που συνελήφθησαν, και άλλα τέτοια ωραία). Παρά το ξερό του ύφος, πάντως διαβαζόταν ευχάριστα. Κράτησα και μια φρασούλα που νομίζω λέει πολλά για την παράνοια του πολέμου: "Οι κήποι ήταν ολάνθιστοι και δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε καθαρά τα τανκς".

[melkiades]

Ιανουάριος

1. Το κουρδιστό πουλί, Haruki Murakami (p.862)

2. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος (p.94)

3. Το σπαθί στο σκοτάδι ( B' Τόμος) (Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου, Βιβλίο 5 - Ο Χορός των Δράκων), George R.R. Martin (p. 628)

4. Απόκρημνος χρόνος, Περικλής Μποζινάκης (p. 198)

[Δημήτρης]

Αρχίζω, λοιπόν, κι εγώ τη φετινή χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι εδώ και κάνα μήνα διαβάζω παράλληλα 3-4 βιβλία, αναλόγως πού βρίσκομαι ή τι κέφια έχω, και ήταν καθαρά ζήτημα τύχης ποιο θα τελείωνε πρώτο.

 

1. Με τα τεθωρακισμένα του Κόκκινου Στρατού - Evgeni Bessonov, μετάφραση Δ.Π. Κωστελένος/Μάριον Χωρεάνθη, εκδόσεις Ιωλκός (350) non-fiction

 

Σλάβα, σλάβα κομσομόλ! Όπως αναφέρει ο υπότιτλος "Η αντεπίθεση και η νικηφόρος πορεία προς το Γ΄ Ράιχ, 1942-1945". Το χρονικό των πολεμικών εμπειριών του κ. Μπεσόνοφ, με κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες περιγραφές σε κάποια σημεία. Πιο ενδιαφέροντα είναι όσα ΔΕΝ διαβάζει κανείς σε αυτό το χρονικό, αλλά έχει διαβάσει σε βιβλία μυθοπλασία ή έχει δει σε έργα σχετικά με τον πόλεμο στο ανατολικό μέτωπο (π.χ, εκτελέσεις απελευθερωμένων Ρώσων αιχμαλώτων επειδή θεωρούνταν "προδότες/δειλοί" που συνελήφθησαν, και άλλα τέτοια ωραία). Παρά το ξερό του ύφος, πάντως διαβαζόταν ευχάριστα. Κράτησα και μια φρασούλα που νομίζω λέει πολλά για την παράνοια του πολέμου: "Οι κήποι ήταν ολάνθιστοι και δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε καθαρά τα τανκς".

 

Μπράβο Count Baltar, δεν ήξερα ότι σου αρέσει η στρατιωτική ιστορία. Το έχω και εγώ αυτό το βιβλίο όντας δώρο του heiron, όλο λέω να το πιάσω και όλο το αναβάλλω.

[BladeRunner]

Το διπλό άλλοθι. Φρεσκοαγορασμένο από το παζάρι βιβλίου, το άρχισα χτες τα μεσάνυχτα και το τελείωσα σήμερα. Από Τζέιμς Κέιν έχω διαβάσει και το κλασικό Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές, το οποίο όμως μου άρεσε λιγότερο απ'ότι το Διπλό άλλοθι. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο πωλητής ασφαλειών Γουόλτερ Χαφ. Στην προσπάθειά του να πουλήσει μια ασφάλεια αυτοκινήτου σ'έναν κύριο Νάιρντλίγκερ, γνωρίζεται με την γοητευτική γυναίκα του υποψήφιου αγοραστή, Φύλις. Με τα πολλά η σχέση τους περνάει σε άλλο επίπεδο... Και αποφασίζουν να σκοτώσουν τον κύριο Νάιρντλίγκερ και με μια ασφάλεια ατυχήματος που στο μεταξύ θα έχει φτιάξει ο Γουόλτερ για το υποψήφιο θύμα, θα τσεπώσουν 50.000 δολάρια. Το σχέδιο, φυσικά, πρέπει να είναι τέλειο, γιατί οι ασφαλιστικές εταιρείες διαθέτουν γατόνια σε τέτοιες υποθέσεις... Όμως τα πράγματα μπερδεύονται, αφού η Φύλις φαίνεται ότι είναι φρενοβλαβής... και όχι μόνο... Κλασικό νουάρ της δεκαετίας του '30, απλά γραμμένο, με αληθοφανείς διαλόγους και χαρακτήρες και ρεαλιστική πλοκή. Αρκετή αγωνία, ειδικά προς το τέλος, κάποιες ωραίες ανατροπές της πλοκής και ένα καλό και ταιριαστό τέλος. Διαβάζεται πολύ γρήγορα και με μια ανάσα που λένε. Και αυτό νομίζω ότι είναι πολύ θετικό για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Double Indemnity στ'αγγλικά, έχει γυριστεί και ταινία, το 1944. Μπορείτε να το βρείτε στο Παζάρι Βιβλίου, με μόνο 2,50 ευρώ, όπως και πολλά άλλα παλπ αστυνομικά των ίδιων εκδόσεων (Παρατηρητής).

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

16. Χέρμαν Μέλβιλ, "Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς", εκδόσεις Οδυσσέας, 1984, σελ. 127(8/10)

17. Τζακ Λόντον, "Το κάλεσμα της άγριας φύσης", εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2008, σελ. 131(8.5/10)

18. Χ. Τζ. Γουέλς, "Η μηχανή του χρόνου", εκδόσεις Σκάι Βιβλίο, 2010, σελ. 112(7/10)

19. Λόις Λόουρι, "Ο Δωρητής", εκδόσεις Κέδρος, 2009, σελ. 223(8/10)

20. Τζέιμς Κέιν, "Το διπλό άλλοθι", εκδόσεις Παρατηρητής, 1986, σελ. 144(8.5/10)

Edited January 26, 2013 by BladeRunner

[Count Baltar]

1. Με τα τεθωρακισμένα του Κόκκινου Στρατού - Evgeni Bessonov, μετάφραση Δ.Π. Κωστελένος/Μάριον Χωρεάνθη, εκδόσεις Ιωλκός (350) non-fiction

 

2. Η πιο κρυφή πληγή - Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Εκδόσεις Ίκαρος (458)

 

Φρέσκος Ραπτόπουλος. Παράξενο βιβλίο. Το διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σίγουρα το θεώρησα καλό, αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου άρεσε περισσότερο ή λιγότερο από άλλα του, ή αν απλώς έχει κάτι το ξεχωριστό ή όχι. Ακολουθεί μια παράξενη αφηγηματική μέθοδο, με συνεχείς παρεμβολές από υποτιθέμενα θεατρικά έργα και δημοσιογραφικά κείμενα, τα οποία, όμως, πλέκονται άμεσα με την ιστορία. Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι μια σημαντική πτυχή της ελληνικής ιστορίας (τα Δεκεμβριανά) αντιμετωπίζεται από το μυθιστόρημα, όχι ως κύριο αφήγημα, αλλά ως ένας απόηχος που φτάνει ως τις μέρες μας από διηγήσεις, βιβλία, αναφορές, φωτογραφίες - σε μια ιστορία που μιλάει για το σήμερα (το απόλυτο σήμερα για να είμαστε ακριβείς).

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)

2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)

3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)

4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)

[Naroualis]

2. Teatro Grotesco, Thomas Logotti, σελ. 280

[reigninblood]

1) Οι γυναίκες με τα μαύρα - Edward Lee / Jemma Press / σελ.315 (8.5/10)

2) Εξουσιαστική μανία - Christa Faust / Ars Nocturna / σελ. 334 (5/10)

 

Εξουσιαστική μανία: Υπερεκτιμημένο. Απλή γραφή, χωρίς πλοκή, άστοχο τέλος. Τόσο απλά! Φάνηκε η συγγραφέας πως δε δούλεψε καλά την ιστορία, φάνηκε σαν να το ξεκίνησε και ότι βγεί. Απογοήτευση.

[Mors Planch]

1. Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα 1834-1938, Θ. Σιταράς (378)

2. An American soldier under the Greek flag at Bezanie, T.S. Hutchison (261)

3. Through Struggle, The Stars, John Lumpkin (422)

4. Macedonian Armies after Alexander 323–168 BC, N. Secunda (48)

5. Ο Παππούς μου και το κακό, Γ. Γιατρομανωλάκης (437)

6. Εγκλημα στην ταξιαρχια, Σ. Λιγκας (449)

7. The War that came early, Coup d'etat, Harry Turtledove (432)

[aScannerDarkly]

1. Γκύντερ Γκρας - Το τενεκεδένιο ταμπούρλο, σελ. 794

2. Περικλής Μποζινάκης - Απόκρημνος χρόνος, σελ. 198

 

Περισσότερα στη ΛΑΦ, αλλά... χμμμ...

[melkiades]

Ιανουάριος

1. Το κουρδιστό πουλί, Haruki Murakami (p.862)

2. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος (p.94)

3. Το σπαθί στο σκοτάδι ( B' Τόμος) (Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου, Βιβλίο 5 - Ο Χορός των Δράκων), George R.R. Martin (p. 628)

4. Απόκρημνος χρόνος, Περικλής Μποζινάκης (p. 198)

5. Τσακισμένη ακτή, Peter Temple (p.433)

[Naroualis]

3. Η εκπαίδευση του Μικρού Δέντρου, Forest Carter, σελ. 269

[Ypnovatis]

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πιάσω τον στόχο αλλά τι να κάνεις :Ρ Η προσπάθεια μετράει.

 

1) Seven Deadly Sins - Corey Taylor/Ebury Press (p253)

2) Singularity Sky - Charles Stross/Orbit (p. 389)

3) Harold Pinter - Pinter PLAYS:TWO (p.251)

 

Προς το παρόν. Στα σκαριά είναι ο Τρυποκάρυδος του Τομ Ρόμπινς αλλά επειδή δίνω μάθημα ο καημένος πάει για Φεβρουάριο...

[BladeRunner]

Η βλάβη. Πρόκειται για μια αρκετά ενδιαφέρουσα και σίγουρα καλογραμμένη θεατρική νουβέλα, όπου ο πρωταγωνιστής, ο Τραπς, ένας έμπορος ενδυμάτων που ταξιδεύει από μέρος σε μέρος για να κλείσει τις δουλειές του, κολλάει σε ένα γραφικό χωριό, γιατί το αυτοκίνητό του παθαίνει βλάβη και έτσι αποφασίζει να μείνει σε μια μικρή βίλα που ενοικιάζεται από έναν ηλικιωμένο, συνταξιούχο δικαστή. Ο οικοδεσπότης του τον καλεί σε ένα πλουσιότατο γεύμα, όπου ήταν προσκεκλημένοι και άλλοι τρεις ηλικιωμένοι, ένας συνταξιούχος εισαγγελέας, ένας συνταξιούχος συνήγορος και ένας συνταξιούχος... δήμιος. Αυτοί οι τέσσερις υπερήλικες κάθε βράδυ παίζουν ένα παιχνίδι για να θυμηθούν τα παλιά καλά χρόνια που πέρασαν στις δικαστικές αίθουσες. Ο Τραπς θα παίξει τον ρόλο του κατηγορουμένου. Και βλέπουμε ένα παιχνίδι που στην αρχή και στη μέση είναι ευχάριστο, ενώ η κατάληξη του μάλλον τραγική... Μου άρεσε πολύ η γραφή, είχε νομίζω κάτι το διαφορετικό, ενώ και η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα και με ωραία ατμόσφαιρα. Σίγουρα πέρασα καλά και πολύ ευχαρίστως θα παρακολουθούσα μια θεατρική παράσταση βασισμένη σ'αυτή την νουβέλα.

 

-Ιανουάριος

 

01. Αλέξανδρος Δουμάς, "Ρομπέν των Δασών", εκδόσεις Αλκυών, 2004, σελ. 254(7/10)

02. Άλαν Λάιτμαν, "Τα όνειρα του Αϊνστάιν", εκδόσεις Κάτοπτρο, 1993, σελ. 158(8.5/10)

03. Στέφαν Τσβάιχ, "Σκακιστική νουβέλα", εκδόσεις Άγρα, 1998, σελ. 117(9.5/10)

04. Ριουνοσούκε Ακουταγκάουα, "Κάπα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1992, σελ. 87(8.5/10)

05. Καλάμιτυ Τζέην, "Γράμματα στην κόρη της (1877-1902)", εκδόσεις Εκκρεμές, 1995, σελ. 107(7/10)

06. Κέιτ Βίλχελμ, "Στη δίνη του χρόνου", εκδόσεις Μέδουσα, 1994, σελ. 123(7/10)

07. Ντμίτρι Μπιλένκιν, "Η Αρχή της Αβεβαιότητας", εκδόσεις Καστανιώτη, 1980, σελ. 205(8.5/10)

08. Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ, "Το μυστηριώδες πακέτο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 180(8.5/10)

09. Βαρώνη Όρκζυ, "Το Κόκκινο Γαρύφαλλο", εκδόσεις Ίκαρος, 1955, σελ. 244(9.5/10)

10. Τομ Μπέικερ, "Το αγόρι που κλώτσαγε γουρούνια", εκδόσεις Ars Nocturna, 2008, σελ. 131(8/10)

11. Οράτιος Ουόλπολ, "Το κάστρο του Οτράντο", εκδόσεις Αίολος, 1985, σελ. 136(6/10)

12. Ζορζ Σιμενόν, "Οι δεσποινίδες", εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1990, σελ. 137(7/10)

13. Μασάντου Ντε Ασίς, "Ο φρενίατρος", εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 1992, σελ. 113(8/10)

14. Χ. Ρ. Χάγκαρντ, "Οι θησαυροί του βασιλιά Σολομώντα", εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, σελ. 289(9.5/10)

15. Γκρέγκορι Μακντόναλντ, "Ο Γενναίος", εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, σελ. 181(8.5/10)

16. Χέρμαν Μέλβιλ, "Μπάρτλεμπυ, ο γραφιάς", εκδόσεις Οδυσσέας, 1984, σελ. 127(8/10)

17. Τζακ Λόντον, "Το κάλεσμα της άγριας φύσης", εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2008, σελ. 131(8.5/10)

18. Χ. Τζ. Γουέλς, "Η μηχανή του χρόνου", εκδόσεις Σκάι Βιβλίο, 2010, σελ. 112(7/10)

19. Λόις Λόουρι, "Ο Δωρητής", εκδόσεις Κέδρος, 2009, σελ. 223(8/10)

20. Τζέιμς Κέιν, "Το διπλό άλλοθι", εκδόσεις Παρατηρητής, 1986, σελ. 144(8.5/10)

21. Φρίντριχ Ντίρενματ, "Η βλάβη", εκδόσεις Επίκουρος, 1970, σελ. 85(7.5/10)

Edited February 12, 2013 by BladeRunner

[phaethon]

Λίγο αργά το ποδαρικό για μένα, μιας και ξεκίνησα μ' ένα πολύ ογκώδες βιβλίο.

 

1. Γκύντερ Γκρας - Το τενεκεδένιο ταμπούρλο, σελ. 794

 

Υπάρχουν στιγμές μεγαλοφυΐας μέσα στο βιβλίο, όπως το ίδιο το ξεκίνημα. Γενικά πάντως, δε μου άρεσε όσο θα περίμενα. Καθότι πρόκειται για ψευδοαυτοβιογραφία, λείπουν οι κλιμακώσεις στην ένταση. ενώ κάποιες φορές το βρήκα επαναλαμβανόμενο. Αυτό που νομίζω ότι κάνει ο Γκρας είναι να πάρει τον φανταστικό ρεαλισμό, να τον στερήσει σχεδόν ολοκληρωτικά από τον εγγενή λυρισμό του και να τον αντικαταστήσει με έναν λόγο επιτηδευμένα αδέξιο και ειρωνικό. Όσο ιδιοφυής ιδέα κι αν είναι ο πρωταγωνιστής Όσκαρ, ομολογώ ότι κάποια στιγμή έχασα το ενδιαφέρον μου γι' αυτόν και τον ιδιοσυγκρασιακό κι αποστερημένο του λόγο. Γενικά, ένα ιδιότροπο ανάγνωσμα.

Το βιβλίο θεωρείται κλασικό, διότι κατάφερε να αναδείξει, μέσω των περιπετειών του Όσκαρ, μία οπτική για την επικράτηση του ναζισμού.όπου σε ανιπαράθεση με τη ζωή του ήρωα, κάτι το οποίο ξεκινά και πηγάζει από τερατώδη και αποκρουστικά στοιχεία, εκμεταλλευόμενο το πλήθος και την άγνοια αυτού, καταφέρνει να μεγαλουργεί και να χλευάζει τους πάντες. Αλλά πάντα τελειώνει με την καταδίκη, την αυτοκάθαρση και την τελική επιλογή του ήρωα για τη δική του αυτοτιμωρία έστω και υπό το πρίσμα της θείας δίκης. Νομίζω ότι αυτό που θέλει ο συγγραφέας το επιτυγχάνει, δηλαδή να δημιουργήσει έναν ήρωα τόσο ενοχλητικό και αποκρουστικό, που σου κάθεται στο στομάχι, αλλά που καταφέρνει σε πείσμα όλων να υπερβεί τα όρια του ύψους του και να γευτεί τη μέγιστη επικράτηση σε κάθε επίπεδο, νοητικό και σωματικό.

Προσωπικά, αν και είναι εμφανής η αναφορά στο ναζισμό, πιο πολύ μου φαινόταν ότι ο Γκρας, ήθελε ο ήρωάς του να αποτελέσει καθρέφτη του Χριστού, στην αρνητική έκφανσή του.

Αν μη τι άλλο από τα βιβλία που δεν σε αφήνουν αδιάφορο.

[aScannerDarkly]

Το βιβλίο θεωρείται κλασικό, διότι κατάφερε να αναδείξει, μέσω των περιπετειών του Όσκαρ, μία οπτική για την επικράτηση του ναζισμού.όπου σε ανιπαράθεση με τη ζωή του ήρωα, κάτι το οποίο ξεκινά και πηγάζει από τερατώδη και αποκρουστικά στοιχεία, εκμεταλλευόμενο το πλήθος και την άγνοια αυτού, καταφέρνει να μεγαλουργεί και να χλευάζει τους πάντες. Αλλά πάντα τελειώνει με την καταδίκη, την αυτοκάθαρση και την τελική επιλογή του ήρωα για τη δική του αυτοτιμωρία έστω και υπό το πρίσμα της θείας δίκης. Νομίζω ότι αυτό που θέλει ο συγγραφέας το επιτυγχάνει, δηλαδή να δημιουργήσει έναν ήρωα τόσο ενοχλητικό και αποκρουστικό, που σου κάθεται στο στομάχι, αλλά που καταφέρνει σε πείσμα όλων να υπερβεί τα όρια του ύψους του και να γευτεί τη μέγιστη επικράτηση σε κάθε επίπεδο, νοητικό και σωματικό.

Προσωπικά, αν και είναι εμφανής η αναφορά στο ναζισμό, πιο πολύ μου φαινόταν ότι ο Γκρας, ήθελε ο ήρωάς του να αποτελέσει καθρέφτη του Χριστού, στην αρνητική έκφανσή του.

Αν μη τι άλλο από τα βιβλία που δεν σε αφήνουν αδιάφορο.

Σαφώς και δε σε αφήνει αδιάφορο και δικαίως θεωρείται κλασικό. Είναι, αν μη τι άλλο, ένα πολύ ξεχωριστό έργο. Το ότι κάτι δεν έκατσε και τόσο καλά σε εμένα δεν αφαιρεί τίποτα από την αξία του, που είναι άλλωστε αποδεδειγμένη.