Andkand Posted January 5, 2013 Share Posted January 5, 2013 Όνομα Συγγραφέα: Ανδρέας Καπανδρέου (Ο Γιος της Μάγισσας) Είδος: Τρόμος Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 683 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Συμμετοχή στον 32ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Τρόμος, Θέμα: Αίμα Το αίμα που έσωσε τον κόσμο Ξέρω ότι δεν το θα πιστέψετε αυτό που έγινε. Γι’ αυτό κι εγώ δεν το έχω πει, μέχρι τώρα, σε κανέναν. Εξάλλου δεν το έκανα ούτε για να δοξαστώ, ούτε για να γίνω διάσημος. Έσωσα τον κόσμο επειδή, απλώς, σε μένα έλαχε η μοίρα να το κάνω. Ήτανε το πεπρωμένο. Όλα τα σημάδια με οδηγούσαν εκεί. Πρώτα έμαθα, εντελώς τυχαία, από την τηλεόραση για την προφητεία των Μάγιας για το τέλος του κόσμου. Οι επιστήμονες είχαν καθορίσει την ημερομηνία για την οποία μιλούσαν οι Μάγιας στις 21 Δεκεμβρίου. Το θέμα μού κίνησε το ενδιαφέρον, έτσι, άρχισα να το μελετώ μανιωδώς στην τοπική βιβλιοθήκη. Κι έπεσα πάνω σε εκείνο το παλιό βιβλίο με τις μεταφρασμένες επιγραφές που βρέθηκαν σε ένα ναό των Μάγιας στο Μεξικό. Η επιγραφή ήταν ξεκάθαρη. «Για να αποφευχθεί το τέλος του κόσμου, χρειάζεται να τραφεί ο ήλιος με αίμα. Πρέπει την ώρα που θα χαράζει το πρώτο φως εκείνης της αποφράδας μέρας, να πραγματοποιηθεί η θυσία μιας παρθένας προς τον ανατέλλοντα ήλιο». Θα έπρεπε δηλαδή να γίνει μια θυσία για το κοινό καλό. Όπως τότε στην αρχαιότητα, που η Ιφιγένεια θυσιάστηκε από τον πατέρα της, τον Αγαμέμνονα, για το κοινό καλό. Το όνομα «Ιφιγένεια» ήταν άλλη μια ένδειξη που με καθοδήγησε στο τι έπρεπε να κάνω. Ήταν τότε που μου καρφώθηκε στο μυαλό η δική μας τρίχρονη Ιφιγένεια. Η οποία - πραγματικά συγκλονίστηκα όταν το συνειδητοποίησα κοιτάζοντας τα χαρτιά της - γεννήθηκε χαράματα 21 Δεκεμβρίου τρία χρόνια πριν! Θα είχε γενέθλια τη μέρα της καταστροφής! Αυτό κι αν ήταν σημάδι! Πλέον γνώριζα τι έπρεπε να γίνει. Το βάρος της σωτηρίας όλου του κόσμου ένιωθα να πέφτει στις δικές μου πλάτες. Η ευθύνη ήταν τεράστια! Χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν ετοίμασα το σχέδιο για να σώσω τον κόσμο. Το βράδυ της 20ης προς 21η Δεκεμβρίου δεν έκλεισα μάτι. Άφησα τη γυναίκα μου να αποκοιμηθεί και χωρίς να κάνω θόρυβο, πήρα την Ιφιγένεια και την οδήγησα στο δάσος. Βρήκα ένα μικρό λόφο απ’ όπου είχα καλή οπτική επαφή με την ανατολή και περίμενα να χαράξει… Μόλις ξεμύτισαν οι πρώτες αχτίνες του ήλιου έβγαλα το στρατιωτικό μαχαίρι από την τσέπη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το τελευταίο αθώο βλέμμα της Ιφιγένειας που με κοίταζε με απορία. Το ατσάλινο μαχαίρι καρφώθηκε εύκολα στο λαιμουδάκι της, και ένας πίδακας από ζεστό αίμα ξεπετάχτηκε. Η Ιφιγένεια έβγαλε μόνο, μια μικρή παραπονεμένη κραυγή και ξεψύχησε. Εγώ πήρα το νεκρό σωματάκι της και πιέζοντάς το προσπαθούσα να αποστραγγίσω όσο περισσότερο αίμα μπορούσα από την πληγή που δημιούργησα, ραντίζοντας το φρέσκο αίμα προς το μέρος του ήλιου. Έπρεπε να σιγουρευτώ ότι ο ανατέλλων ήλιος είδε τη θυσία μου και χόρτασε από το αίμα, σύμφωνα με την επιγραφή. Όταν τελείωσα την τελετουργία είχε αρχίσει να ξημερώνει για καλά. Φαινόταν να ξεκινά μια καινούργια φυσιολογική μέρα. Ήμουν πλέον σίγουρος ότι έσωσα όλους μας από την καταστροφή του κόσμου. Η μόνη μου έγνοια πλέον ήταν η γυναίκα μου. Δεν έπρεπε να μάθει ποτέ τι έγινε με την Ιφιγένεια για να μην πληγωθεί περισσότερο. Αποκλείεται να κατανοούσε τον ιερό σκοπό για τον οποίο την είχα θυσιάσει, και δεν θα με συγχωρούσε ποτέ. Έτσι, αφού φρόντισα να ξεφορτωθώ το άψυχο σώμα ρίχνοντάς το σε ένα πηγάδι, επέστρεψα στο σπίτι και στο κρεβάτι μου προσποιούμενος ότι δεν συνέβαινε τίποτα. Μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε όταν η γυναίκα μου ξύπνησε και αντιλήφθηκε την απουσία της Ιφιγένειας. Δηλώσαμε την εξαφάνισή της, και μάλιστα αναγκάστηκα και εγώ να συμμετάσχω στην ομάδα αναζήτησής της. Φυσικά δεν βρέθηκε κανένα ίχνος της. Η αλήθεια είναι ότι και εμένα μου λείπει. Πικράθηκα κι εγώ με το χαμό της. Σημασία όμως έχει ότι με αυτή μου την πράξη κατάφερα να σταματήσω την καταστροφή του κόσμου! Αν ερχόταν το τέλος του κόσμου, ούτως ή άλλως, θα χανόταν και αυτή μαζί του… Όσο για τη στεναχώρια της γυναίκας μου, θέλω να πιστεύω πως θα περάσει όταν της αγοράσω άλλη σκυλίτσα. Ίσως την ονομάσουμε πάλι Ιφιγένεια. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι θα επιμένω να την στειρώσουμε και αυτή! Σκεφτήκατε να μην ήταν στειρωμένη από μωρό η Ιφιγένεια; Θα έπρεπε να ψάξω να βρω άλλη παρθένα για να θυσιάσω… Το αίμα που έσωσε τον κόσμο.pdf 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 9, 2013 Share Posted January 9, 2013 Ωραίο ήταν. Καλογραμμένο και διαβάστηκε ευχάριστα. Κι αυτό ήταν κατά την γνώμη μου το μεγάλο του μειονέκτημα. Εξηγούμαι: Είχες έναν πολύ ενδιαφέροντα χαρακτήρα και αυτή του η μεγαλομανία, πως θα μπορούσε δηλαδή να σώσει αυτός και μόνο αυτός τον κόσμο, ήταν υπέρ του δέοντος αρκετή για να χτίσεις ένα πολύ καλό διήγημα υπαρξιακού/ψυχολογικού τρόμου. Και το πήγαινες καλά, έως ότου προτίμησες να του δώσεις ένα αταίριαστο σατιρικό φινάλε και ουσιαστικά να αποδυναμώσεις όλο το προηγούμενο κείμενο. Ειδικά η τελευταία πρόταση έμοιαζε σαν να είχε βγει από ένα άλλο κείμενο. Επίσης, και ανεξάρτητα από όλα όσα ήδη ανέφερα, η ιστορία σου δεν έβγαλε σε κανένα σημείο την αγωνία που προσδοκά ο αναγνώστης σε ένα διήγημα τρόμου. Πραγματικά το διάβασα, κατάλαβα την διάσταση που ήθελες να δώσεις, αλλά σε κανένα σημείο δεν κατάφερα να την νοιώσω. Στα θετικά. Σίγουρα έξυπνη εκμετάλλευση της παράνοιας γύρω από την συγκεκριμένη ημερομηνία και αρκετά έξυπνη η ανατροπή στο τέλος. Ειλικρινά, το μυαλό μου δεν πήγε στο ότι το αντικείμενο της θυσίας ήταν μια σκυλίτσα. Καλή σου επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted January 9, 2013 Share Posted January 9, 2013 Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η ιστορία σου. Καταρχάς ήταν πολύ μικρή σαν μέγεθος. Θα μπορούσες να την αναπτύξεις περισσότερο. Ο ήρωας σου να κάνει συνειρμό την Ιφιγένεια της αρχαιότητας, με την πρωταγωνίστρια της ιστορίας σου, με βάση το όνομα της, είναι κατά εμένα πολύ βολική σύμπτωση, πόσο μάλλον που ο ίδιος ο ήρωας σου, ονόμασε το θήραμά του, κατά αυτόν τον τρόπο. Η έκπληξη στο τέλος, που τελικά η Ιφιγένεια ήταν σκύλος, ήταν καλή, αλλά ξενερώνει τον αναγνώστη που διψά για αίμα. Γιατί όπως και να το δούμε, άλλη βαρύτητα έχει το ανθρώπινο και άλλη το σκυλίσιο αίμα, ως προς τους αναγνώστες σου. Πέρα όμως από όλα αυτά, πηγάζει κατά εμέ, ένα ηθικό δίδαγμα. Σε κάνει να σκεφτείς το κατά πόσο έχουν δικαίωμα, άνθρωποι οι οποίοι είναι πνευματικά ασθενής, να έχουν υπό την κηδεμονία τους, ζωντανές ψυχές, με την ίδια ευκολία που θα είχαν ένα τραπέζι ή μια καρέκλα για το καθιστικό τους. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted January 10, 2013 Share Posted January 10, 2013 Μου άρεσε η ιστορία αλλά αντί για τρόμου-μετά το φινάλε- θα την έβαζα σε κατηγορία "μπλακ χιούμορ". Όχι γιατί ο θάνατος ενός ζώου μου περνάει στο τούκου-αντιθετως είμαι κολλημένη με τα ζώα- αλλά γιατί ήταν σαν μια φάρσα στον αναγνώστη. τύπου "Χα-χα νόμιζες μιλάω για παιδί ε;" Μέχρι το σημείο που πιστεύεις πως σκότωσε το παιδί του θα μπορούσε να είναι τρόμου (αν κι εκεί λες καλό αλλά να το είχε αναπτύξει λίγο παραπάνω, να είχε μια εσωτερική πάλη κάτι) κι έπειτα, επειδή έβγαζα ως συμπέρασμα ότι το ...παιδί είναι μωρό αναρωτήθηκα: ομάδες αναζήτησης; Καλά που νόμιζαν πως πήγε μόνο του το βρέφος; :Ρ Καλή επιτυχία σου εύχομαι! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted January 10, 2013 Share Posted January 10, 2013 (edited) Τα θετικά: Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου, που ενώ σχηματίζω κάποιες εικόνες στο μυαλό μου διαβάζοντας το κείμενο, δεν με ενοχλεί που καταρρίπτονται στο τέλος. Σε αυτό συμβάλει το μικρό μέγεθος. Αν ήταν μεγαλύτερο θα με ενοχλούσε, όμως εδώ ήταν ιδανικό. Στο τέλος έβαλα τα γέλια με το πόσο χαζός μπορεί να είναι ο άνθρωπος κάποιες φορές. Η ιστορία σου λειτουργεί σαν ένα σκοτεινό ανέκδοτο. Και το black humor κατ' εμέ, εντάσσεται στον τρόμο. Τα αρνητικά: Τι είναι αυτό που εντάσσει την ιστορία στον φανταστικό τρόμο; Διότι στο παρόν φόρουμ ασχολούμαστε με το φανταστικό σκέλος του τρόμου. Ναι, ξέρω. Είναι το διφορούμενο της κατάστασης. Το γεγονός δηλαδή ότι υπάρχει μια απειροελάχιστη πιθανότητα, ο πρωταγωνιστης να έσωσε πραγματικά τον κόσμο με αυτό που έκανε και επομένως, στην περίπτωση αυτή υπάρχει και το φανταστικό στοιχείο. Έλα όμως που είμαστε πολλοί εμείς, τα αγύριστα κεφάλια που σε τέτοιες προφητείες έχουμε αποκλείσει και το παραμικρό ενδεχόμενο να πραγματοποιηθούν. Ετσι αυτομάτως, υποσυνείδητα και ενσυνείδητα έχω αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο η ιστορία να έχει μια φανταστική υπόσταση. Ασε που αν το θεωρήσεις φανταστικό, χάνει και το χιούμορ του. Δηλαδή δεν θα γελούσα αν ο τύπος έσωζε πραγματικά τον κόσμο και αυτό θα ήταν κρίμα. ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΑΝΔΡΕΑ!!!! Edited January 10, 2013 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 11, 2013 Share Posted January 11, 2013 Οι εντυπώσεις μου είναι δυστυχώς πολύ μέτριες, γιατί: 1.Νομίζω οτι «παραβίασες» τον κανόνα που θέλει φανταστικό στοιχείο στις συμμετοχές. 2.Δεν κατάλαβα την κατακλείδα. Άλλο παρθένα άλλο στειρωμένη. (Μήπως ήθελες να δείξεις την άγνοια του ήρωα;;). 3.Απλή υπόθεση. 4.Η προφητεία των μάγιας που υπήρξε αντικείμενο χλεύης πρόσφατα καθώς και το οτι τελικά ήταν σκυλίτσα το ελαφραίνει αρκετά. φιλικά 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted January 12, 2013 Share Posted January 12, 2013 2.Δεν κατάλαβα την κατακλείδα. Άλλο παρθένα άλλο στειρωμένη. (Μήπως ήθελες να δείξεις την άγνοια του ήρωα;;). Τα ζώα όταν τα στειρώνεις αμέσως μόλις εμφανιστεί ο πρώτος οίστρος (άρα και πριν προλάβουν να ζευγαρώσουν), δεν έχουν πλέον ορμές για ζευγάρωμα οπότε παραμένουν παρθένα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 12, 2013 Share Posted January 12, 2013 Τα ζώα όταν τα στειρώνεις αμέσως μόλις εμφανιστεί ο πρώτος οίστρος (άρα και πριν προλάβουν να ζευγαρώσουν), δεν έχουν πλέον ορμές για ζευγάρωμα οπότε παραμένουν παρθένα. Πράγματι είσαι κολλημένη με τα ζώα! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 12, 2013 Share Posted January 12, 2013 Η ιδέα ήταν καλή, όμως μερικά στοιχεία δε μου άρεσαν: -Το τέλος. Όπως είπαν και άλλοι παύει να είναι τρόμου με αυτή την αποκάλυψη. -Δεν αναπτύχθηκε αρκετά. Παρόλο που η σκέψη πως η μοναδική πράξη κάποιου θα σώσει τον κόσμο μου άρεσε ιδιαίτερα, απο την άλλη δεν ξέρουμε τίποτα γι αυτόν. Επιπρόσθετα η σκηνή στο δάσος είναι απαγορευτικά σύντομη για να επιδράσει ολοκληρωμένα. -Η επινόηση με την στείρωση μου φάνηκε υπερβολικά τεχνητή. Δε ξέρω γιατί δε θέλησες να είναι αντί για σκυλί, ένα παιδί, κάτι που θα έλυνε το πρόβλημα. Ωστόσο συνολικά όπως και σε άλλες ιστορίες σου που διάβασα μου αρέσει ο σαφής και λιτός τρόπος γραφής σου. Σου εύχομαι καλή επιτυχία και στο διαγωνισμό 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted January 13, 2013 Share Posted January 13, 2013 Πραγματικά flash αυτή η ιστοριούλα. Δεν έχω να πω πολλά. Άρτι επίκαιρο θέμα, ελαφριά διάθεση και σατυρικό φινάλε. Θα συμφωνήσω με τον Alien, ότι πρόκειται για σκοτεινό ανέκδοτο. Έχω την εντύπωση ότι το έγραψες απλά για να συμμετάσχεις στον διαγωνισμό. Πράγμα που βέβαια δεν είναι κακό. Μ' άρεσε η ιδέα, αλλά κατά τη γνώμη μου έπρεπε να διαλέξεις άλλο μονοπάτι για να τη στρώσεις. Ένα σφηνάκι ευχάριστο, δροσιστικό, μέσα στο βαρύ κλίμα των άλλων συμμετοχών. Καλή σου τύχη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 13, 2013 Share Posted January 13, 2013 Το κείμενο είναι καλογραμμένο, όπως και όλα δικά σου κείμενα όσα έχω διαβάσει Ανδρέα. Δυστυχώς, όπως οι περισσότεροι επισήμαναν, ίσως είναι εκτός της κατηγορίας τρόμου, καθώς το black humor δεν πιστεύω ότι εντάσσεται σε αυτήν (δεν θέλω να ανοίξουμε συζήτηση στο παρόν topic εάν εντάσσεται ή όχι, απλά έτσι το βλέπω εγώ). Επίσης η χρήση του ονόματος Ιφιγένειας σε σκύλο ξενίζει κάπως... Παρόλα αυτά, οι αλλόκοτες (ή παράδοξες ή όπως αλλιώς λένε τις ιστορίες σου οι ακαδημαϊκοί) συνεχίζονται! Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bioseed Posted January 13, 2013 Share Posted January 13, 2013 Eιχε σιγουρα ενα ενδιαφερον plot twist στο τελος! Παρολα αυτα με μπερδεψε η αφελεια του ηρωα! Δε μπορει να συνεδεσε την ιφιγενεια με μια σκυλιτσα. ή μηπως μπορει? χμμ.. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xrusaki Posted January 14, 2013 Share Posted January 14, 2013 Ενω η αφηγηση σου ειναι καλη , εχεις μια καλη ικανοτητα στην διηγηση αυτο υπονομευεται απο την εξελιξη που καταληγει σε φαρσα..μου αρεσουν οι φαρσες γενικα και αυτη ηταν καλογραμμενη αρκετα αλλα ειναι ενα διαφορετικο ειδος . Λυπηθηκα και το σκυλακι.. :crybaby: 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 18, 2013 Share Posted January 18, 2013 Μου άρεσαν και δε μου άρεσαν (έτσι μαζί εδώ γιατί σε κάθε τι που βρίσκω ένα αρνητικό υπάρχει αντίστοιχα και κάτι θετικό ταυτόχρονα) Γενικότερα, κι αυτό μέχρι ενός σημείου δεν έχει καμία σχέση με το διήγημα, δεν τις μπορώ τις ιστορίες που πεθαίνει κάτι αθώο μπροστά μου. Καλά, φυσικά διαβάζω τον διαγωνισμό τρόμου, κι επίσης φυσικά το περίμενα, αλλά δεν παύει να με στεναχωρεί. Δε με τρομάζει, με στεναχωρεί. Και με στεναχωρεί περισσότερο επειδή αυτή εδώ η ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ιστορία αληθινή… Απλά χωρίς να έχουμε ιδέα ότι έχει συμβεί κάπου εκεί έξω. Αυτό είναι στην πραγματικότητα και το μεγάλο ατού της. -Εμένα μου άρεσε που ήτανε σύντομη. Θεωρώ πως αν ήταν μεγαλύτερη θα έχανε α) το στοιχείο του αιφνιδιασμού β) μάλλον θα πλατίαζε. Όμως, επειδή ήταν τόσο πολύ μικρή δεν πρόλαβα να ταυτιστώ με αυτόν εδώ τον εξωφρενικό – και πολύ αληθινό μάλλον – τύπο, οπότε έχασα πράγματα από την ατμόσφαιρα. Έχασα δηλαδή εκείνη την τρομαχτική αίσθηση στην οποία ποντάρουν συνήθως οι ιστορίες που σε βάζουν να ταυτιστείς με το τέρας. -Η γλώσσα κυλάει νεράκι – όπως εξάλλου πάντα στα κείμενά σου, το ύφος είναι απλό και λιτό χωρίς φιοριτούρες και περιττά πράγματα, η γραφή καθαρή. Γενικά, τη διακρίνει μια ευχάριστη διαύγεια. -Η πλοκή είναι απλή, δεν είχα πουθενά αμφιβολίες για το τι συνέβη, όλα ήταν ξεκάθαρα. Ίσως πάρα πολύ ξεκάθαρα. Δηλαδή, ενδεχομένως αν δεν ήταν σαν ανοιχτό βιβλίο καθαρή, ο τύπος αυτός, άσχετα που δε θα είχα προλάβει να τον γνωρίσω τόσο πολύ καλά, να με τρόμαζε λιγάκι. Αν αντί με το χαρακτήρα είχες παίξει με τα γυρίσματα της πλοκής ας πούμε, ή αν συνέβαιναν πράγματα που δεν τα περίμενα. -Δεν είμαι σίγουρη πως το τέλος ήτανε γραμμένο για να γελάσω. Εντάξει, αποτελώ και ιδιαίτερη περίπτωση ίσως, τον μισώ και τον σιχαίνομαι έτσι κι αλλιώς, είτε ήταν παιδί, είτε ήταν σκυλί, το ίδιο μου κάνει. Αθώα πλάσματα και τα δύο που θα τον κοιτούσαν με μάτια καθαρά κι απόλυτη εμπιστοσύνη. Θέλω να πω, αν ήταν το τέλος γραμμένο για να γελάσω, τότε με μένα απέτυχε πλήρως. Αν δεν ήταν γραμμένο για να γελάσω κι ήταν για να του συγχωρήσω την τρέλα του και πάλι απέτυχε με μένα. Το μόνο που με κάνει λίγο να αλαφιάζομαι είναι η πλευρά της γυναίκας του. Δηλαδή, πράγματα που έχουνε να κάνουνε με εκείνη: η αίσθηση του δίπλα σε ποιον κοιμόταν κάθε βράδυ, με ποιον έτρωγε το μεσημέρι κτλ Και λέω λίγο γιατί το κείμενο με παραπέμπει να σκεφτώ την πλευρά της πολύ έμμεσα. Γενικά: Είναι ένα καλοστημένο σφηνάκι, σίγουρα με σημασία μεγαλύτερη από το μέγεθός του, επειδή ακριβώς είναι πολύ πιθανό να είναι μια ιστορία σε όλα της αληθινή. Στην υγειά μας! Τρομομεζούρα: Μπα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted January 18, 2013 Share Posted January 18, 2013 Έχω τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο η ιστορία ανήκει στο είδος του τρόμου (και μάλιστα του υπερφυσικού). Το υπερφυσικό στοιχείο υπάρχει μόνο αν πάρουμε τον τύπο στα σοβαρά. Ο τόνος και η δομή της ιστορίας, όμως, νομίζω πως δεν επιτρέπει εύκολα κάτι τέτοιο. Προσωπικά δεν με άγγιξε το φλασάκι, γιατί δεν μπόρεσα παρά να το δω σαν φάρσα. Βλέπω όμως πως για κάποιους λειτούργησε, επομένως θεώρησε το σχόλιό μου απλά θέμα γούστου 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 18, 2013 Share Posted January 18, 2013 Φαίνεται ότι αυτό το είδος των σύντομων διηγημάτων είναι αυτό που σου ταιριάζει. Μπορείς σε πολύ μικρό χώρο να δημιουργήσεις και μια μικρή πλοκή, να δέσεις τον αναγνώστη με τους χαρακτήρες, αλλά και να δώσεις ένα ανατρεπτικό τέλος. Και σ’ αυτήν την ιστορία δεν λείπει κανένα από αυτά. Τα αρνητικά στοιχεία της ιστορίας τα εντοπίζω σε τρία κυρίως σημεία. Πρώτα είναι η ατμόσφαιρα, που ενώ προκαλεί αγωνία για τη συνέχεια, δεν εμπνέει τον τρόμο που θα έπρεπε. Δεν υπάρχει πουθενά το φανταστικό στοιχείο. Ίσως, αν μας έδινες μια υποψία ότι κάτι στραβό θα μπορούσε να συμβεί αν δεν γινόταν η θυσία, τότε θα ισορροπούσε κάπως. Και για το τέλος, το τέλος . Ναι, είναι ωραίο, χιουμοριστικό, ανατρεπτικό. Αλλά δεν είναι το τέλος που ταιριάζει και τόσο σε μια ιστορία τρόμου. Υπάρχει μια σκηνή που μπορούμε να ψυλλιαστούμε ότι δεν πρόκειται για την κόρη του, εκεί που κοιτάζει τα χαρτιά της σκυλίτσας για να δει την ημερομηνία γέννησής της. Τα γενέθλια της κόρης του θα τα ήξερε. Επίσης, για μένα, το πιο τρομακτικό κομμάτι της ιστορίας ξεκινάει μετά την ιστορία. Με κάνει να ανησυχώ για το τι άλλου είδους «θυσίες» είναι ικανός ο πρωταγωνιστής… 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted January 20, 2013 Share Posted January 20, 2013 Kαλογραμμένο, γρήγορο, σχεδόν flash fiction κομμάτι, με τρομο-χιούμορ. Σαν σφηνάκι. Παρά την αναίρεση του πραγματικού τρόμου στο τέλος, παραμένει κατά τη γνώμη μου, τρόμος, αν και σίγουρα όχι με τη συμβατική έννοια. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν δεν το συνέδεες με το 2012 και το 'τέλος του κόσμου', απλά και μόνο γιατί αυτό είναι λίγο πολυχρησιμοποιημένο εύρημα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted January 27, 2013 Share Posted January 27, 2013 Ποιο είναι το θέμα μου με αυτή την ιστορία. Κατ' αρχάς ότι είναι πολύ φλασάκι. Θα μου πεις βέβαια σε αυτό δεν φταις εσύ εφόσον είχες την δυνατότητα να το γράψεις. Εγώ είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά για μεγαλύτερη ιστορία. Σαν φλασάκι πάντως ανταγωνιζόμενο με άλλα φλασάκια σε αντίστοιχο μεγεθος θα μεγέθυνε την αξία του, ενώ τώρα όντας η μικρότερη ιστορία στο διαγωνισμό σε συνδυασμό με το τουίστ του τέλους πιστεύω πως αδικείται. (αν αυτό που λέω βγάζει κάποιο νόημα) Και ερχόμαστε στα της ιστορίας. Είχες στο μυαλό σου το τουίστ προφανώς καθώς έγραφες την ιστορία. Όμως ο τρόπος που αντιδρά η Ιφιγένεια μέχρι να αποκαλυφθεί ότι είναι σκύλος είναι αναληθοφανής. Λες αν ήταν παιδί δεν θα στρίγγλιζε, θα φώναζε, θα έλεγε θέλω την μαμα μου κάτι. Οπότε αν κάποιος πάρει δεδομένο ότι είναι παιδί μέχρι την αποκάλυψη νομίζω πως αυτή η συμπεριφορά τον ξενίζει. Ίσως να την έβαζες να στριγγλίζει ή να κλαίει περισσότερο. Αν και στο σημείο που την πηγαίνει στο δάσος δημιουργείται μια πετυχημένη ατμόσφαιρα τρόμου.Μετά έρχεται το τέλος το οποίο οκ, σε κάποιους αρέσει και σε κάποιους όχι. Εμένα προσωπικά δεν με χάλασε γιατί ξαναλέω φλασάκι είναι και υπάρχουν πολλά φλασάκια με αντίστοιχα τουίστ. Όμως στα πλαίσια του διαγωνισμού μοιάζει "λίγο" σε σχέση με το τέλος ξεφουσκώνει. Αν το ανέβαζες ξεχωριστά από τον διαγωνισμό νομίζω θα ήταν πολύ πιο πετυχημένο. Επίσης δεν είμαι σίγουρη για το φανταστικό στοιχείο γιατί ο ήρωας δεν μας δίνει αρκετά στοιχεία ώστε να πιστέψουμε ότι όντως απέτρεψε το τέλος του κόσμου. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted January 29, 2013 Share Posted January 29, 2013 Πολύ καλό. Θα μπορούσες σίγουρα να βάλεις λίγο έξτρα ανατριχίλα επεκτείνοντας την σκηνή της θυσίας και δίνοντας λίγο ακόμα backround στην παράνοια του ήρωα, πχ να διαβάζει περιοδικά συνομοσιολογίας κτλ. Εγώ πάντως ανατρίχιασα όσο την διάβαζα. Σε κάνει να αναρρωτιέσαι πόσοι άνθρωποι υπάρχουν εκεί έξω που μπορεί να πάρουν πολύ στα σοβαρά μια προφητεία... Επίσης η ανατριχίλα δε σταμάτησε και μετά την αποκάλυψη... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted January 30, 2013 Author Share Posted January 30, 2013 @John82, ευχαριστώ για τα σχόλια. Χαίρομαι που βρήκες ευχάριστη και καλογραμμένη την ιστορία μου. @NIKANTHI, λυπάμαι που δεν σου άρεσε η ιστορία. Η ιστορία είναι όντως πολύ μικρή, γι’ αυτό ακριβώς συμμετείχε στον συγκεκριμένο διαγωνισμό (Σύντομης Ιστορίας). Συμφωνώ με το ηθικό δίδαγμα που γράφεις. @Nhrhda, ευχαριστώ για τα σχόλια. Νομίζω, πάντως, ότι θα οργανωνόταν ομάδα αναζήτησης για ένα χαμένο τρίχρονο παιδί (δεν ήταν βρέφος). Ευχαριστώ και για τη διευκρίνιση σχετικά με την στείρωση που έγραψες όταν εγώ δεν μπορούσα να επέμβω και να πω τι εννοούσα. @alien666, χαίρομαι που σου προκάλεσα ένα πρωτόγνωρο αίσθημα . Δεν θα συμφωνήσω ότι «το black humor εντάσσεται στον τρόμο». Το black humor που εμπεριέχει τρόμο (όπως η συγκεκριμένη ιστορία), ναι. @Neschreimax, Σηκώνει συζήτηση το αν παραβίασα τους κανόνες του διαγωνισμού ή όχι. Εγώ πάντως (όπως και οι διοργανωτές με τους οποίους επικοινώνησα) διαφωνώ. Το θέμα "παρθένα – στείρωση" (το οποίο για να το καταλάβεις δεν χρειάζεται να είσαι κολλημένος με τα ζώα) το εξήγησε πολύ καλά η Nhrhda την οποία ευχαρίστησα πιο πάνω. @Kafka, Θα μπορούσα, όντως να άλλαζα το τέλος και να μην έβαζα μια σκυλίτσα να θυσιάζεται. Όμως το σκέφτηκα έτσι, μου άρεσε, και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην σκέψη ότι η ανατροπή στο τέλος θα έκανε κάποιους να χαμογελάσουν (ή να φρικάρουν, ανάλογα)… @abuno, ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Το «σκοτεινό ανέκδοτο» το βρίσκω εύστοχο! . @Deus Misereatur, όπως έγραψα και πιο πάνω το black humor δεν θεωρώ ότι εντάσσεται στον τρόμο. Το black humor, όμως, που εμπεριέχει τρόμο, εντάσσεται. Αν σου πω ότι γνώριζα πραγματικά μια σκυλίτσα (Σπρίνγκερ Σπανιέλ) που την φώναζαν Ιφιγένεια; @Biossed, όλα μπορούν να γίνουν μέσα στο μυαλό ενός ανθρώπου… Πίστεψέ με! @xrusaki, μην λυπάσαι το σκυλάκι. Σκέψου να ήταν κοριτσάκι (όχι ότι και το ζώο δεν είναι κρίμα αλλά, μάλλον, τότε θα λυπόσουν περισσότερο)… @Nienor, χαίρομαι που εντόπισες το ατού της ιστορίας. Το τέλος δεν ήταν για να γελάσεις αλλά για να προβληματιστείς… @Ayu, όντως θέμα γούστου και αντίληψης… @Mesmer, ναι μου αρέσουν πολύ οι μικρές ιστορίες. Έπιασες τη λεπτομέρεια με τα χαρτιά της σκυλίτσας @Ρόη, συμφωνώ με όλα όσα γράφεις! @Eugenia Rose, συμφωνώ ότι «αδίκησα» το φλασάκι μου ρίχνοντας το σε αυτό τον διαγωνισμό πλάι σε πολύ μεγαλύτερες ιστορίες… @Asgaroth, χαίρομαι που σου άρεσε και που σου προκάλεσε ανατριχίλες! Επίλογος: Όταν ανέβαζα την ιστορία στο Forum γνώριζα ότι θα προκαλούσα μια συζήτηση για το αν η ιστορία είναι τρόμου ή υπερφυσικού τρόμου κτλ. Σε κάποια στιγμή σκέφτηκα να την αποσύρω, αφού θεωρώ ότι είναι άδικο - για όλους - να συμμετέχει στο διαγωνισμό από την στιγμή που υπάρχει εξ’ αρχής τόση αμφισβήτηση. Δεν την απέσυρα μετά από προτροπή και στήριξη των διοργανωτών. Κατά την άποψή μου η ιστορία είναι τρόμου (για το υπερφυσικό, σηκώνει όντως συζήτηση – εγώ προσωπικά κρίνω ότι κλίνει (έστω και οριακά) προς τον υπερφυσικό τρόμο. Κάποιοι που κατάλαβαν τι ήθελα να κάνω με αυτή την ιστορία, θέλω να πιστεύω ότι πέρασαν καλά διαβάζοντάς την Πολλοί άλλοι, όμως, δεν κατάλαβαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ξημέρωσε η 21η Δεκεμβρίου 2013, δεν συνέβηκε απολύτως τίποτα και απλά συνέχισαν να ζουν τη ζωή τους… Δεν πειράζει, τους αφήνων να ζουν στην άγνοιά τους! (Η ιστορία αφιερώνεται στη μνήμη της Ιφιγένειας…). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted January 30, 2013 Share Posted January 30, 2013 (edited) Πολλοί άλλοι, όμως, δεν κατάλαβαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ξημέρωσε η 21η Δεκεμβρίου 2013, δεν συνέβηκε απολύτως τίποτα και απλά συνέχισαν να ζουν τη ζωή τους… Δεν πειράζει, τους αφήνων να ζουν στην άγνοιά τους! (Η ιστορία αφιερώνεται στη μνήμη της Ιφιγένειας…). Εχμμμ... Ανδρέα... τι, τι θες να πεις; Edited January 30, 2013 by Eugenia Rose 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted January 30, 2013 Author Share Posted January 30, 2013 Πολλοί άλλοι, όμως, δεν κατάλαβαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι ξημέρωσε η 21η Δεκεμβρίου 2013, δεν συνέβηκε απολύτως τίποτα και απλά συνέχισαν να ζουν τη ζωή τους… Δεν πειράζει, τους αφήνων να ζουν στην άγνοιά τους! (Η ιστορία αφιερώνεται στη μνήμη της Ιφιγένειας…). Εχμμμ... Ανδρέα... τι, τι θες να πεις; Αυτό που κατάλαβες Ευγενία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted February 2, 2013 Share Posted February 2, 2013 Εντάξει βρε Ανδρέα, οχι και να την αποσύρεις. Μέσα στο παιχνίδι είναι να αρέσει η όχι μια ιστορία και στο πλαίσιο αυτό ήσουν εντός οπότε δε θα μου άρεσε να την κατεβάσεις.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted April 26, 2013 Share Posted April 26, 2013 (edited) Bump σε αυτήν την ιστοριούλα, με αφορμή μια είδηση http://gr.news.yahoo.com/%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%AE-%CE%B1%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7%CF%82-155747546.html Μόνο που δυστυχώς, αυτοί θυσίασαν πράγματι ένα μωρό και μας απέδειξαν πως η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχτεί πολύ πιο αρρωστημένη από οποιοδήποτε διήγημα τρόμου. Edited April 26, 2013 by John82 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κατακαλών Posted May 24, 2013 Share Posted May 24, 2013 Ωραία ανατροπή στο τέλος. Δεν πιστεύω ότι το χιούμορ δεν έχει θέση στον τρόμο, οπότε δε με χάλασε. Η υπόλοιπη ιστορία όμως δεν ήταν τόσο σκοτεινή. Θα βοηθούσε να εμβάθυνες πιο πολύ στις σκέψεις και στην παράνοια του πρωταγωνιστή. Μέσα από την ψυχολογική του κατάσταση θα μπορούσε να αντληθεί πολύς τρόμος. Γενικά μου άφησε καλή εντύπωση. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.