Jump to content

Αληθοφάνεια; χμμ...


abuno

Recommended Posts

 

 

 

 

Μα και η τεκμηρίωση, στη φαντασία θα ανήκει.

 

Οχι πάντα, αλλά δεν αποκλείεται. Στο αρχικό μου ποστ ανάφερα χοντροκομμένα παραδείγματα. Πολύ πιο χοντροκομμένα απ' όσα υπόθηκαν από άλλους φίλους εδώ. Στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν να κάνουν με ζητήματα που είναι "εκτός θέματος". Δηλαδή ενώ στήνεται ένας φανταστικός κόσμος με παραδοχές και με φανταστικούς κανόνες (και το γεγονός ότι στήνεται ένας τέτοιος κόσμος αποτελεί τεκμηρίωση από μόνο του) ξαφνικά εμφανίζεται στην αφήγιση ένα στοιχείο που είναι ξεκάρφωτο σε σχέση με τα δεδομένα του κόσμου που περιγράφτηκαν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν η ερώτηση είναι "αυτό δεν υπάρχει και δεν γίνεται", τότε αν η απάντηση είναι "μα έτσι κι αλλιώς ένας τέτοιος κόσμος δεν υπάρχει" είναι ανεπαρκής.

 

Αυτά βεβαια είναι ελαστικές έννοιες και ο καθένας τα κρίνει με μία δόση υποκειμενισμού. Για παράδειγμα τα παραδείγματα που παράθεσες εσύ στην πρώτη σελίδα, εγώ προσωπικά δεν τα θεωρώ ούτε τραβηγμένα, ούτε υπερβολικά. Αυτά όμως που εγώ ανέφερα, τα θεωρώ ως τέτοια.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 94
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • abuno

    25

  • wordsmith

    10

  • AlienBill

    8

  • aScannerDarkly

    7

Δεν είναι λίγο υποκριτικό όλο αυτό όμως; Δεν υποτιμάς έτσι την αντίληψη/νοημοσύνη του αναγνώστη;

 

Δηλαδή αν γράψω ότι οι ακτίνες χτύπησαν στον καθρέφτη και γύρισαν πίσω χωρίς να εξηγήσω ότι οι ακτίνες αυτές είναι Μήτσος, αλλά κάθε φορά που χτυπάνε στον καθρέφτη συμβαίνει το ίδιο πράγμα, αυτομάτως δε σημαίνει ότι κάτι τρέχει με αυτές τις ακτίνες; Γιατί να πρέπει να το εξηγησώ; Αφού προκύπτει από την εξέλιξη της πλοκής. Το αν θα δώσω όνομα σε αυτές τις ακτίνες είναι δικό μου θέμα. Δεν πρέπει ο αναγνώστης να το ''πιάσει'' μόνος του; Δεν μ' αρέσουν τα κείμενα που με αντιμετωπίζουν σαν χαζό αναγνώστη, όπως δε μ' αρέσουν και οι ταινίες(hollywood) που πρέπει να μου τα εξηγούν όλα. Θέλω μερικά πράγματα να τα μαντέυω εγώ και να μπορώ να εμπιστεύομαι τη φαντασία του συγγραφέα/σκηνοθέτη.

Το ίδιο ''απαιτώ'' και από τους αναγνώστες μου.

 

Οπως είπα και πιο πριν, όταν η μοναδική απάντηση σε κάποιο ερώτημα είναι "φαντασία διαβάζεις", τότε κάτι δεν πάει καλά. Πρέπει να υπάρχει τεκμηρίωση.

 

Μα και η τεκμηρίωση, στη φαντασία θα ανήκει.

 

Κοίτα τη διαφορά: στην πρώτη περίπτωση, που λες ακτίνες ΛΕΪΖΕΡ, ο αναγνώστης που ξέρει πώς λειτουργούν οι ακτίνες λέιζερ μπορεί να σε κάνει ξεφτίλα. Στην δεύτερη, που οι ακτίνες είναι Μήτσος, είναι δικές σου και τις διέπουν οι κανόνες που εσύ θα βάλεις στο κείμενο με τον δικό σου τρόπο.

Edited by Sonya
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Αν δε θες να εφεύρεις τις δικές σου ακτίνες και δεν είναι ουσιώδες για την ιστορία σου, μην το κάνεις. Αλλά θα πεις απλά ακτινοπίστολο και ακτίνα και θα αφήσεις τα υπόλοιπα στον αναγνώστη. Η λέξη λέηζερ, που έχει συγκεκριμένο νόημα και συνδέεται με συγκεκριμένες φυσικές ιδιότητες, είναι τζηζ

 

[Επίσης, ξέχασα να πω ότι είναι ανεκδιήγητος όποιος βάλει το βασιλιά ενός ψευδομεσαιωνικού κόσμου να τρώει καρπούζι χειμωνιάτικα κι όταν τον κράξουν απαντήσει "Μα δεν είναι η δική μας Γη, δεν είναι τα καρπούζια που ξέρουμε". Αν δε φροντίσεις να το πεις πως δεν είναι, τότε είναι - η φανταστική λογοτεχνία κάνει πολλά, αλλά δεν επιτρέπει να αλλάζουμε το νόημα των λέξεων]

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

Βασικά η συνέπεια είναι ένας μόνο από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην αληθοφάνεια. Από τη στιγμή που φτιάχνεις τις ακτίνες ΜΗΤΣΟΣ και τις δίνεις ορισμένα χαρακτηριστικά, τελείωσε. Έχουν αυτά και μόνο αυτά και δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας.

 

Η έρευνα και οι γνώσεις, όταν γράφεις για κάτι υπαρκτό, είναι ένας άλλος παράγοντας. Αν τελικά αποφασίσεις να χρησιμοποιήσεις λέιζερ, πρέπει να ξεσκιστείς στο διάβασμα και να μάθεις τα πάντα γι' αυτές.

 

Άλλοι παράγοντες είναι οι χαρακτήρες. Φέρονται ανάλογα με την ηλικία τους, την εποχή τους, το κοινωνικό τους στάτους και την μέχρι τότε πορεία τους;

 

Και μπορεί να τα έχεις καλύψει όλα αυτά, αλλά και πάλι να είναι τόσο τραβηγμένη από τα μαλλιά η ιστορία, που να εξακολουθεί να έχει πρόβλημα στην αληθοφάνεια.

 

 

Τέλος, να σημειώσω ότι είναι και θέμα γούστου. Δεν νοιάζονται όλοι το ίδιο για την αληθοφάνεια. Επίσης σε μερικά υποείδη, η αληθοφάνεια υποτάσσεται στους ειδικούς κανόνες που ισχύουν στο εκάστοτε υποείδος.

Edited by KELAINO
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

[Επίσης, ξέχασα να πω ότι είναι ανεκδιήγητος όποιος βάλει το βασιλιά ενός ψευδομεσαιωνικού κόσμου να τρώει καρπούζι χειμωνιάτικα κι όταν τον κράξουν απαντήσει "Μα δεν είναι η δική μας Γη, δεν είναι τα καρπούζια που ξέρουμε". Αν δε φροντίσεις να το πεις πως δεν είναι, τότε είναι - η φανταστική λογοτεχνία κάνει πολλά, αλλά δεν επιτρέπει να αλλάζουμε το νόημα των λέξεων]

 

Μπορεί, χωρίς να θέλει να το διευκρινήσει ο συγγραφέας, να υπονοεί ότι ο Βασιλιάς μπορεί να βρει ότι θέλει οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο της γης. Σε αυτήν την ''αντίληψη/φαντασία του αναγνώστη'' αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.

 

Βασικά η συνέπεια είναι ένας μόνο από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην αληθοφάνεια. Από τη στιγμή που φτιάχνεις τις ακτίνες ΜΗΤΣΟΣ και τις δίνεις ορισμένα χαρακτηριστικά, τελείωσε. Έχουν αυτά και μόνο αυτά και δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας.

 

Η έρευνα και η γνώσεις, όταν γράφεις για κάτι υπαρκτό, είναι ένας άλλος παράγοντας. Αν τελικά αποφασίσεις να χρησιμοποιήσεις λέιζερ, πρέπει να ξεσκιστείς στο διάβασμα και να μάθεις τα πάντα γι' αυτές.

 

Άλλοι παράγοντες είναι οι χαρακτήρες. Φέρονται ανάλογα με την ηλικία τους, την εποχή τους, το κοινωνικό τους στάτους και την μέχρι τότε πορεία τους;

 

Και μπορεί να τα έχεις καλύψει όλα αυτά, αλλά και πάλι να είναι τόσο τραβηγμένη από τα μαλλιά η ιστορία, που να εξακολουθεί να έχει πρόβλημα στην αληθοφάνεια.

 

 

Τέλος, να σημειώσω ότι είναι και θέμα γούστου. Δεν νοιάζονται όλοι το ίδιο για την αληθοφάνεια. Επίσης σε μερικά υποείδη, η αληθοφάνεια υποτάσσεται στους ειδικούς κανόνες που ισχύουν στο εκάστοτε υποείδος.

 

Νομίζω είναι πολύ δύσκολο, αυτά να εφαρμοστούν στη φόρμα του διηγήματος. Στο μυθιστόρημα αλλάζει το πράγμα.

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Μπορεί, χωρίς να θέλει να το διευκρινήσει ο συγγραφέας, να υπονοεί ότι ο Βασιλιάς μπορεί να βρει ότι θέλει οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο της γης. Σε αυτήν την ''αντίληψη/φαντασία του αναγνώστη'' αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.

 

Όχι. Πρέπει να υπονοείται κάπου. Αν γράφεις ιστορία με Βίκινγκς και ξαφνικά σκάσει μύτη τύπος με μουστάκα, φουστανέλα και τσαρούχια, δεν μπορείς να πεις ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να φανταστεί ότι κάπου υπάρχει ξέρω γω χωροχρονική πύλη. Δεν πα να έχεις και πενήντα δράκους στην ιστορία. Όσο κοντά ή μακριά κι αν είναι από την πραγματικότητα ένας φανταστικός κόσμος, έχει αναπόφευκτα τις ρίζες του εκεί.

Edited by aScannerDarkly
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι λίγο υποκριτικό όλο αυτό όμως; Δεν υποτιμάς έτσι την αντίληψη/νοημοσύνη του αναγνώστη;

 

Δηλαδή αν γράψω ότι οι ακτίνες χτύπησαν στον καθρέφτη και γύρισαν πίσω χωρίς να εξηγήσω ότι οι ακτίνες αυτές είναι Μήτσος, αλλά κάθε φορά που χτυπάνε στον καθρέφτη συμβαίνει το ίδιο πράγμα, αυτομάτως δε σημαίνει ότι κάτι τρέχει με αυτές τις ακτίνες; Γιατί να πρέπει να το εξηγησώ; Αφού προκύπτει από την εξέλιξη της πλοκής. Το αν θα δώσω όνομα σε αυτές τις ακτίνες είναι δικό μου θέμα. Δεν πρέπει ο αναγνώστης να το ''πιάσει'' μόνος του; Δεν μ' αρέσουν τα κείμενα που με αντιμετωπίζουν σαν χαζό αναγνώστη, όπως δε μ' αρέσουν και οι ταινίες(hollywood) που πρέπει να μου τα εξηγούν όλα. Θέλω μερικά πράγματα να τα μαντέυω εγώ και να μπορώ να εμπιστεύομαι τη φαντασία του συγγραφέα/σκηνοθέτη.

Το ίδιο ''απαιτώ'' και από τους αναγνώστες μου.

 

Οπως είπα και πιο πριν, όταν η μοναδική απάντηση σε κάποιο ερώτημα είναι "φαντασία διαβάζεις", τότε κάτι δεν πάει καλά. Πρέπει να υπάρχει τεκμηρίωση.

 

Μα και η τεκμηρίωση, στη φαντασία θα ανήκει.

 

Κοίτα τη διαφορά: στην πρώτη περίπτωση, που λες ακτίνες ΛΕΪΖΕΡ, ο αναγνώστης που ξέρει πώς λειτουργούν οι ακτίνες λέιζερ μπορεί να σε κάνει ξεφτίλα. Στην δεύτερη, που οι ακτίνες είναι Μήτσος, είναι δικές σου και τις διέπουν οι κανόνες που εσύ θα βάλεις στο κείμενο με τον δικό σου τρόπο.

 

Νομίζω πως πολύ περισσότερο θα νιώσει ο αναγνώστης ότι τον περνάς για χαζό αν δεν τα εξηγήσεις καθόλου και φανεί είτε σαν να βαρέθηκες να δώσεις ακόμα και φανταστική εξήγηση (ή, ακόμα χειρότερα, ότι η τρύπα σού ξέφυγε κι εσένα του ίδιου) είτε βαρέθηκες να ψάξεις τι ισχύει στην πραγματικότητα. Βέβαια από κει και πέρα αρχίζει να γίνεται θέμα άποψης και γούστου του αναγνώστη: άλλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι με τις ακτίνες Μήτσος ( :rofl2: ) και άλλοι θα απαιτήσουν να κάτσει να το ψάξει ο συγγραφέας και να γίνει Ιούλιος Βερν κλπ κλπ. Εννοείται ότι τα καλύτερα έργα βγαίνουν αν κάτσεις και τα ψάξεις κάτι τέτοια θέματα, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που δίνουν αξία σε ένα κείμενο, δεν είναι και άρθρο του National Geographic.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Νομίζω είναι πολύ δύσκολο, αυτά να εφαρμοστούν στη φόρμα του διηγήματος. Στο μυθιστόρημα αλλάζει το πράγμα.

 

Τι είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στο διήγημα; Η δουλειά που πρέπει να ρίξεις σε αυτό που γράφεις ώστε να βγει αληθοφανές; Σε φαίνεται δυσανάλογος ο χρόνος που θα ρίξεις στο ρήσερτς με την τελική έκταση του έργου; Δεν καταλαβάινω πώς το εννοείς.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Μπορεί, χωρίς να θέλει να το διευκρινήσει ο συγγραφέας, να υπονοεί ότι ο Βασιλιάς μπορεί να βρει ότι θέλει οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο της γης. Σε αυτήν την ''αντίληψη/φαντασία του αναγνώστη'' αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.

 

Όχι. Πρέπει να υπονοείται κάπου. Αν γράφεις ιστορία με Βίκινγκς και ξαφνικά σκάσει μύτη τύπος με μουστάκα, φουστανέλα και τσαρούχια, δεν μπορείς να πεις ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να φανταστεί ότι κάπου υπάρχει ξέρω γω χωροχρονική πύλη. Δεν πα να έχεις και πενήντα δράκους στην ιστορία. Όσο κοντά ή μακριά κι αν είναι από την πραγματικότητα ένας φανταστικός κόσμος, έχει αναπόφευκτα τις ρίζες του εκεί.

Μα γιατί; Μπορεί να είναι ο Μήτσος, που εφεύρε τις ακτίνες! :rofl2:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Νομίζω είναι πολύ δύσκολο, αυτά να εφαρμοστούν στη φόρμα του διηγήματος. Στο μυθιστόρημα αλλάζει το πράγμα.

 

Τι είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στο διήγημα; Η δουλειά που πρέπει να ρίξεις σε αυτό που γράφεις ώστε να βγει αληθοφανές; Σε φαίνεται δυσανάλογος ο χρόνος που θα ρίξεις στο ρήσερτς με την τελική έκταση του έργου; Δεν καταλαβάινω πώς το εννοείς.

 

Ο χαρακτήρας/'ηρωας στο διήγημα δεν λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες, αλλά είτε υπό πίεση, είτε υπό ηρωική μέθη, είτε από κάτι άλλο που δεν το συνηθίζει και ίσως ποτέ να μην του έτυχε ξανά. Μπορεί και ο ίδιος να εκπλήσσει τον εαυτό του. Άρα δεν έχει τόσο πολύ να κάνει, στο διήγημα, το κοινωνικό status, το παρελθόν και η ηλικία του.

Και πάλι δεν είμαι σίγουρος...

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Μπορεί, χωρίς να θέλει να το διευκρινήσει ο συγγραφέας, να υπονοεί ότι ο Βασιλιάς μπορεί να βρει ότι θέλει οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο της γης. Σε αυτήν την ''αντίληψη/φαντασία του αναγνώστη'' αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.

 

Όχι. Πρέπει να υπονοείται κάπου. Αν γράφεις ιστορία με Βίκινγκς και ξαφνικά σκάσει μύτη τύπος με μουστάκα, φουστανέλα και τσαρούχια, δεν μπορείς να πεις ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να φανταστεί ότι κάπου υπάρχει ξέρω γω χωροχρονική πύλη. Δεν πα να έχεις και πενήντα δράκους στην ιστορία. Όσο κοντά ή μακριά κι αν είναι από την πραγματικότητα ένας φανταστικός κόσμος, έχει αναπόφευκτα τις ρίζες του εκεί.

 

''Έξω χιόνιζε εδώ και μέρες. Βρισκόμαστε στη καρδιά του χειμώνα.Η γιορτή όμως μέσα στο ανάκτορο είχε μόλις αρχίσει.Ο Βασιλιάς Ακραδών ζούσε στην απόλυτη χλιδή. Χρυσοκέντητα τραπέζια με λιχουδιές από όλον το κόσμο περικύκλωναν τον διαμαντένιο του θρόνο, ενώ αυτός καθόταν και έφτυνε τα κουκούτσια από το καρπούζι που έτρωγε με περισσή λαιμαργία.''

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Νομίζω είναι πολύ δύσκολο, αυτά να εφαρμοστούν στη φόρμα του διηγήματος. Στο μυθιστόρημα αλλάζει το πράγμα.

 

Τι είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στο διήγημα; Η δουλειά που πρέπει να ρίξεις σε αυτό που γράφεις ώστε να βγει αληθοφανές; Σε φαίνεται δυσανάλογος ο χρόνος που θα ρίξεις στο ρήσερτς με την τελική έκταση του έργου; Δεν καταλαβάινω πώς το εννοείς.

 

Ο χαρακτήρας/'ηρωας στο διήγημα δεν λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες, αλλά είτε υπό πίεση, είτε υπό ηρωική μέθη, είτε από κάτι άλλο που δεν το συνηθίζει και ίσως ποτέ να μην του έτυχε ξανά. Μπορεί και ο ίδιος να εκπλήσει τον εαυτό του. Άρα δεν έχει τόσο πολύ να κάνει, στο διήγημα, το κοινωνικό status, το παρελθόν και η ηλικία του.

Και πάλι δεν είμαι σίγουρος...

 

Μπορεί, αλλά αυτά πρέπει να τα πεις, ότι δηλαδή κανονικά δε θα φερόταν έτσι, λόγω αυτού του παρελθόντος και χαρακτήρα, δεν το είχε ξανακάνει ποτέ αυτό, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωθε όπως δεν είχε ξανανιώσει ποτέ λόγω άγχους, πίεσης κλπ. Μην περιμένεις να τα υποθέσει ο αναγνώστης, να σου κλείσει τις τρύπες μόνος του δηλαδή. Και δεν είναι υπερβολικά μασημένο το κείμενο αν τα εξηγήσεις, δες ότι το κάνουν και μεγάλοι συγγραφείς.

 

Μπορεί, χωρίς να θέλει να το διευκρινήσει ο συγγραφέας, να υπονοεί ότι ο Βασιλιάς μπορεί να βρει ότι θέλει οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο της γης. Σε αυτήν την ''αντίληψη/φαντασία του αναγνώστη'' αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.

 

Όχι. Πρέπει να υπονοείται κάπου. Αν γράφεις ιστορία με Βίκινγκς και ξαφνικά σκάσει μύτη τύπος με μουστάκα, φουστανέλα και τσαρούχια, δεν μπορείς να πεις ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να φανταστεί ότι κάπου υπάρχει ξέρω γω χωροχρονική πύλη. Δεν πα να έχεις και πενήντα δράκους στην ιστορία. Όσο κοντά ή μακριά κι αν είναι από την πραγματικότητα ένας φανταστικός κόσμος, έχει αναπόφευκτα τις ρίζες του εκεί.

 

''Έξω χιόνιζε εδώ και μέρες. Βρισκόμαστε στη καρδιά του χειμώνα.Η γιορτή όμως μέσα στο ανάκτορο είχε μόλις αρχίσει.Ο Βασιλιάς Ακραδών ζούσε στην απόλυτη χλιδή. Χρυσοκέντητα τραπέζια με λιχουδιές από όλον το κόσμο περικύκλωναν τον διαμαντένιο του θρόνο, ενώ αυτός καθόταν και έφτυνε τα κουκούτσια από το καρπούζι που έτρωγε με περισσή λαιμαργία.''

 

Εδώ νομίζω ότι το δικαιολογείς λέγοντας ότι ήταν από όλον τον κόσμο. Βάλε και ένα μεταφορικό μέσον γρήγορο όσο τα σημερινά και είσαι εντάξει.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Νομίζω είναι πολύ δύσκολο, αυτά να εφαρμοστούν στη φόρμα του διηγήματος. Στο μυθιστόρημα αλλάζει το πράγμα.

 

Τι είναι δύσκολο να εφαρμοστεί στο διήγημα; Η δουλειά που πρέπει να ρίξεις σε αυτό που γράφεις ώστε να βγει αληθοφανές; Σε φαίνεται δυσανάλογος ο χρόνος που θα ρίξεις στο ρήσερτς με την τελική έκταση του έργου; Δεν καταλαβάινω πώς το εννοείς.

 

Ο χαρακτήρας/'ηρωας στο διήγημα δεν λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες, αλλά είτε υπό πίεση, είτε υπό ηρωική μέθη, είτε από κάτι άλλο που δεν το συνηθίζει και ίσως ποτέ να μην του έτυχε ξανά. Μπορεί και ο ίδιος να εκπλήσει τον εαυτό του. Άρα δεν έχει τόσο πολύ να κάνει, στο διήγημα, το κοινωνικό status, το παρελθόν και η ηλικία του.

Και πάλι δεν είμαι σίγουρος...

. Μην περιμένεις να τα υποθέσει ο αναγνώστης, να σου κλείσει τις τρύπες μόνος του δηλαδή. Και δεν είναι υπερβολικά μασημένο το κείμενο αν τα εξηγήσεις, δες ότι το κάνουν και μεγάλοι συγγραφείς.

 

Κατ' αρχάς μπορεί να μην θεωρούμε ''μεγάλους συγγραφείς'' τους ίδιους.

Και 2ον, Δεν είναι θέμα ''τρυπών'' στο κείμενο. Αλλά συγγραφικού ύφους.

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος κανόνας που διέπει την συμπεριφορά των ηρώων στα διηγήματα; Και πώς θα έκανε μια πίεση, ηρωική μέθη ή οτιδήποτε άλλο έναν αγράμματο χωρικό του μεσαίωνα να ξέρει όλα τα βήματα της γκαβόττας;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Όταν λες ''λιχουδιές από όλον τον κόσμο'', γκες γουάτ, μόλις δικαιολόγησες την ύπαρξη καρπουζιού. Αν έλλειπαν αυτές οι λέξεις, θα είχαμε το στιγμιαίο ''Ε?!?!?καρπούζι χειμωνιάτικα?!?!?'' που θα περνούσε σαν αστραπή από το μυαλό του αναγνώστη. Αρκετό για να σε πετάξει έξω και για λίγο έξω από την ιστορία.

 

Ένας ήρωας χαρακτηρίζεται από την υπέρβαση. Είναι εκ των ων ουκ άνευ να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό που πρέπει να υπερβεί. Δεν θα είναι ίδια η πορεία του πρίγκηπα με του κλωτσοσκουφιού που καθαρίζει τα καμμένα λίπη από τις σούβλες στην κουζίνα.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Ωραία... Ας βάλουμε μια σειρά λοιπόν.

 

Αληθοφάνεια είναι η ικανότητα του συγγραφέα να δικαιολογεί οτιδήποτε συμβαίνει στο διήγημα που έγραψε. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, είτε με μικρές αναφορές που να στηρίζουν τις εκάστοτε ''εξωπραγματικές'' καταστάσεις/συμπεριφορές, είτε αν εξηγήσει από την αρχή στον αναγνώστη, τη μυθολογία της ιστορίας.

 

Σε περίπτωση που κάτι αφεθεί μετέωρο, υπάρχει περίπτωση ο αναγνώστης να ''στραβώσει'', αλλά και πάλι αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για την αποτυχία του κειμένου, ούτε συνιστά κακή συγγραφή. Επίσης υπάρχει περίπτωση ο αναγνώστης να προσπεράσει την αναληθοφάνεια του δράματος, διοτί τον συνεπήρε η αφήγηση ή επειδή, δε τον νοιάζει βρε αδερφέ...

 

Εδώ στο φόρουμ, υπάρχει η δυνατότητα επεξήγησης/σχολιασμού ενός διηγήματος. Αλλά ''εκεί έξω'' αυτή η δυνατότητα δεν υπαρχει. Υπάρχει κάποιος από εσάς, ο οποίος να επικοινώνησε με κάποιον συγγραφέα για να ζητήσει εξηγήσεις για κάποιο αναληθοφανές του κείμενο; Αν όχι, γιατί;

Επίσης υπάρχει και η τεχνική της ''ανοικτής νοηματοδότησης''. Δηλαδή μπορεί ο συγγραφέας εσκεμμένα, να θέλει να ''ταλαιπωρήσει/,μπερδέψει'' τον αναγνώστη. Στο κινηματογράφο (πλην hollywood) συνηθίζεται. Σα να λέει: ''Βγάλε άκρη μόνος σου φίλε. Εγώ να σε προβληματίσω ήθελα. Αν εσύ τώρα, ενώ σου δείχνω το φεγγάρι, κοιτάς το δάκτυλό μου, έ, είναι μάλλον δικό σου πρόβλημα.''

Αν αυτό βέβαια έχει αντίκτυπο, θα κριθεί από το αποτέλεσμα.

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Ωραία... Ας βάλουμε μια σειρά λοιπόν.

 

Αληθοφάνεια είναι η ικανότητα του συγγραφέα να διακαιολογεί οτιδήποτε συμβαίνει στο διήγημα που έγραψε. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, είτε με μικρές αναφορές που να στηρίζουν τις εκάστοτε ''εξωπραγματικές'' καταστάσεις/συμπεριφορές, είτε αν εξηγήσει από την αρχή στον αναγνώστη, τη μυθολογία της ιστορίας.

 

Σε περίπτωση που κάτι αφεθεί μετέωρο, υπάρχει περίπτωση ο αναγνώστης να ''στραβώσει'', αλλά και πάλι αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για την αποτυχία του κειμένου, ούτε συνιστά κακή συγγραφή. Επίσης υπάρχει περίπτωση ο αναγνώστης να προσπεράσει την αναληθοφάνεια του δράματος, διοτί τον συνεπήρε η αφήγηση ή επειδή, δε τον νοιάζει βρε αδερφέ...

 

Εμένα προσωπικά ως αναγνώστρια θα μου έφτανε οποιαδήποτε εξήγηση δε δίνει την εντύπωση ότι ο συγγραφέας ξεπέταξε το θέμα στα γρήγορα επειδή βαριόταν είτε να κάνει έρευνα (περίπτωση Ιούλιος Βερν) είτε να κατεβάσει ιδέες (περίπτωση ακτίνες Μήτσος). Όλα τα υπόλοιπα δεκτά.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Αμπ Ούνο,

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

Δεν αντιδρούν όλοι οι αναγνώστες με τον ίδιο τρόπο.

Δεν είσαι υποχρεωμένος από κανέναν νόμο να σε ενδιαφέρει η αληθοφάνεια σε αυτά που γράφεις.

Edited by KELAINO
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Αμπ Ούνο,

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις.

Δεν αντιδρούν όλοι οι αναγνώστες με τον ίδιο τρόπο.

Δεν είσαι υποχρεωμένος από κανέναν νόμο να σε ενδιαφέρει η αληθοφάνεια σε αυτά που γράφεις.

 

KELAINO, δεν απολογούμαι για τίποτα, απλά μ' ενδιαφέρει η οπτική σας, σαν συγγραφείς αλλά και σαν αναγνώστες.

Συμφωνώ και επαυξάνω λοιπόν.

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Επίσης υπάρχει και η τεχνική της ''ανοικτής νοηματοδότησης''. Δηλαδή μπορεί ο συγγραφέας εσκεμμένα, να θέλει να ''ταλαιπωρήσει/,μπερδέψει'' τον αναγνώστη. Στο κινηματογράφο (πλην hollywood) συνηθίζεται. Σα να λέει: ''Βγάλε άκρη μόνος σου φίλε. Εγώ να σε προβληματίσω ήθελα. Αν εσύ τώρα, ενώ σου δείχνω το φεγγάρι, κοιτάς το δάκτυλό μου, έ, είναι μάλλον δικό σου πρόβλημα.''

Αν αυτό βέβαια έχει αντίκτυπο, θα κριθεί από το αποτέλεσμα.

 

Και σε αυτό ακόμη υπάρχουν κανόνες. Ας πούμε ο ασιατικός κινηματογραφικός τρόμος βρίθει από σουρεαλισμό και από πράγματα που δεν εξηγούνται με τη λογική. Εκεί όμως χρησιμοποιείται η τεχνική αυτή προκειμένου να αναδείξει την ακατάληπτη και πανίσχυρη δύναμη του πλάσματος που είναι έξω από τους κανόνες του κόσμου μας. Και εκεί ναι, αν παει ο αμερικάνος να δώσει κάποια εξήγιση, τότε εγώ θα ξενερώσω (δειτε για παράδειγμα τους τροπους με τους οποίους τα Ju-on αποδίδουν την έννοια του ακατάληπτου και πώς πάνε να τα εξηγήσουν -και απομυθοποιήσουν- οι αμερικάνοι στα remake τους).

 

Ομως πολύ σπάνια θα έχει θετική επίδραση αυτό που αφήνεται στη φαντασία του αναγνώστη να αφορά κάτι που δεν είναι υπερβατικό, όπως π.χ. έναν υλικότατο και ανθρωπινοτατο ήρωα της ιστορίας. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται τεκμηρίωση.

 

Επίσης μια πολύ καλή μέθοδος είναι να βάζει κάποιος τον ανθρώπινο ήρωα να προβληματίζεται και ο ίδιος για τα όσα ακατάληπτα αντιμετωπίζει. Με αυτό τον τρόπο είναι σαν να λες στον αναγνώστη "εσκεμμένα το κάνω, ώστε να αφήσω κάποιες εξηγήσεις στη δική σου κρίση".

Edited by alien666
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ένα άλλο θέμα είναι η οπτική γωνία που γράφεις. Ένας απλός πεζικάριος, πχ, δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει επακριβώς από τι είναι φτιαγμένη η Powered Armour του, πόσο κοστίζει, κι άλλα εξειδικευμένα πράγματα. Πρέπει να ξέρει τις δυνατότητές της, και να μπορεί να πολεμήσει μέσα σε αυτήν. Πχ, στο Starship Troopers, σου κάνει σε ένα κεφάλαιο περιγραφή της στολής, την εμφάνισή της και τις δυνατότητές της. Δεν σου λέει από τι είναι φτιαγμένη, κι άλλες τεχνικές λεπτομέρειες, και σου επεξηγεί, ότι δεν τον ενδιαφέρουν γιατί είναι στρατιώτης κι όχι επιστήμονας. Συνεπώς, είναι κάτι πειστικό, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να σου αναλύσει τα πάντα, με κίνδυνο να κάνει κάπου λάθος. Προφανώς, αν θες ο χαρακτήρας σου να είναι επιστήμονας, ε θα πρέπει να το ψάξεις παραπάνω.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μπορεί, χωρίς να θέλει να το διευκρινήσει ο συγγραφέας, να υπονοεί ότι ο Βασιλιάς μπορεί να βρει ότι θέλει οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε σημείο της γης. Σε αυτήν την ''αντίληψη/φαντασία του αναγνώστη'' αναφέρομαι στο προηγούμενο ποστ.

 

Όχι. Πρέπει να υπονοείται κάπου. Αν γράφεις ιστορία με Βίκινγκς και ξαφνικά σκάσει μύτη τύπος με μουστάκα, φουστανέλα και τσαρούχια, δεν μπορείς να πεις ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να φανταστεί ότι κάπου υπάρχει ξέρω γω χωροχρονική πύλη. Δεν πα να έχεις και πενήντα δράκους στην ιστορία. Όσο κοντά ή μακριά κι αν είναι από την πραγματικότητα ένας φανταστικός κόσμος, έχει αναπόφευκτα τις ρίζες του εκεί.

 

''Έξω χιόνιζε εδώ και μέρες. Βρισκόμαστε στη καρδιά του χειμώνα.Η γιορτή όμως μέσα στο ανάκτορο είχε μόλις αρχίσει.Ο Βασιλιάς Ακραδών ζούσε στην απόλυτη χλιδή. Χρυσοκέντητα τραπέζια με λιχουδιές από όλον το κόσμο περικύκλωναν τον διαμαντένιο του θρόνο, ενώ αυτός καθόταν και έφτυνε τα κουκούτσια από το καρπούζι που έτρωγε με περισσή λαιμαργία.''

 

Μετά θα βγεί κάποιο στριμμένο άντερο σαν την αφεντιά μου, θα θυμηθεί ότι τα καρπούζια χαλάνε ευκολά κι ο ψευδομεσαιωνικός κόσμος σου δεν έχει ψυγεία κι αεροπλάνα και θα αρχίσει να ρωτάει πως ο μεγαλειότατος βρήκε τα καρπούζια που τρώει με περισσή λαιμαργία μες στο καταχείμωνο. Το ίδιο στριμμένο αντερο δε θα σηκώσει βλέφαρο με τους δρακους που πετάν φωτιές απ' τα ρουθούνια και κάθονται στα πόδια του διαμαντένιου θρόνου αλλά θα χαλαστεί και θα ρωτάει για τα καρπούζια...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μετά θα βγεί κάποιο στριμμένο άντερο σαν την αφεντιά μου, θα θυμηθεί ότι τα καρπούζια χαλάνε ευκολά

 

Υπάρχει άφθονος πάγος στα έγκατα του πύργου...

Link to comment
Share on other sites

Μετά θα βγεί κάποιο στριμμένο άντερο σαν την αφεντιά μου, θα θυμηθεί ότι τα καρπούζια χαλάνε ευκολά

 

Υπάρχει άφθονος πάγος στα έγκατα του πύργου...

 

Αλλά τα καρπούζια δεν κρατάν μήνες ακόμα και στην κατάψυξη. Οπότε αν θες να είσαι αληθοφανής πρέπει καλά και ντε να τρώει καρπούζι μες στο καταχείμωνο ο μεγαλειότατος;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μετά θα βγεί κάποιο στριμμένο άντερο σαν την αφεντιά μου, θα θυμηθεί ότι τα καρπούζια χαλάνε ευκολά

 

Υπάρχει άφθονος πάγος στα έγκατα του πύργου...

 

Αλλά τα καρπούζια δεν κρατάν μήνες ακόμα και στην κατάψυξη. Οπότε αν θες να είσαι αληθοφανής πρέπει καλά και ντε να τρώει καρπούζι μες στο καταχείμωνο ο μεγαλειότατος;

 

Ε αλλιώς, τι μεγαλειότατος θα ήταν...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..