Popular Post Naroualis Posted January 31, 2013 Popular Post Share Posted January 31, 2013 Στην αναγνωστική ζωή μου έχω δει πολλές φορές να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια λάθη στη ρουτίνα της συγγραφής, από ανθρώπους που έχουν όλη την καλή διάθεση να μην κάνουν χοντρά λάθη γενικώς. Ήθελα όλα αυτά τα πράγματα που βλέπω διαβάζοντας και γράφοντας να τα μοιραστώ με κάποιον. Κι επειδή εσείς είστε οι «κάποιοι» με τους οποίους προτιμώ να μοιράζομαι πράγματα, σας έπεσε το βαρύ αυτό φορτίο… Χώρισα, λοιπόν, τη διαδικασία της συγγραφής σε δώδεκα μέρη, από πριν αρχίσει κανείς να γράφει έως και μετά το τέλος της γραφής αυτής καθεαυτής και κάθε μέρος το χώρισα σε δώδεκα επίσης βήματα. Σκέφτομαι να ανεβάζω ένα τόπικ κάθε μήνα, κάθε 31/30/28 του μηνός, για να έχουμε χώρο και χρόνο να τα κουβεντιάζουμε. Ποιος ξέρει, μπορεί να βγει κάτι καλό από αυτά. Disclaimer: όλα όσα ακολουθούν δεν είναι τυφλοσούρτης. Καλείστε πριν τα εφαρμόσετε, να τα σκεφτείτε καλά και να πειραματιστείτε μαζί τους. Επίσης, και πάαααρα πολύ σημαντικό, μην ξεχνάτε ποτέ ότι αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη, για την οποία α) διατηρώ το δικαίωμα να την αλλάξω στην πορεία της συζήτησης (εφόσον κάποιος φέρει τα κατάλληλα επιχειρήματα) και β) μπορεί να μην εξυπηρετεί τις δικές σας ανάγκες και τη δική σας ιδιοσυγκρασία. You have been warned. 12 πράγματα που χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις να γράφεις 1. Βρες το χώρο σου. Η συγγραφή είναι μια διεργασία που απαιτεί το μέγιστο των εγκεφαλικών σου λειτουργιών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να φροντίσεις να μην απασχολείται το μυαλό σου από κάτι που να σε αποσπά ή να σε ενοχλεί. Σου αρέσει να γράφεις σε υπολογιστή με τους αγκώνες ακουμπισμένους στο τραπέζι; Φτιάξε το γραφείο σου έτσι ώστε να μην κρέμονται κάτω. Σε ενοχλεί το άμεσο φως; Βάλε τον υπολογιστή σε σημείο που να μην πέφτει ο ήλιος. Γουστάρεις να μπουμπουνίζει μια σόμπα κουκουνάρα στην πλάτη σου; Αγόρασε μία και γύρνα το διακόπτη στο φουλ. Προτιμάς την ανάκληση στο κρεβάτι και το λάπτοπ στα πόδια, αλλά σε απασχολεί ιδιαίτερα το πρόβλημα της θερμοκρασίας; Υπάρχουν ειδικά τραπεζάκια, σαν αυτά για να τρως πρωινό στο κρεβάτι, που μπορούν να φανούν πολύ χρήσιμα. Αν σου αρέσει η μοναξιά, κλείνε την πόρτα πριν ξεκινήσεις να γράφεις. Αν σου αρέσει η δροσιά, άνοιξε το παράθυρο. Αν σου αρέσει η ζέστη κι οι χουχουλιάρικες μυρωδιές, βρες το χώρο σου στο τραπέζι της κουζίνας. Ή μήπως εκτός σπιτιού, σε μια καφετέρια, σε ένα αναγνωστήριο, στο πάρκο; 2. Βρες το χρόνο σου. Αυτό είναι λιγάκι θέμα ενστίκτου, αλλά μπορείς και να το παρακολουθήσεις. Στην ιδανική περίπτωση, κάνεις μερικά δοκιμαστικά και σημειώνεις τις επιδόσεις σου. 8-10 το πρωί του Σαββάτου αποδίδω 3000 λέξεις. 12-2 τη νύχτα της Πέμπτης πέφτω στις 2400. Τρίτη, 6-8 το απόγευμα με ξεμυαλίζει το καινούργιο επεισόδιο του Epic Meal Time στο YouTube, οπότε πέφτω στο ζερό. Άνοιξη με πιάνει ο τεταρταίος, καλοκαίρι βαριέμαι τη ζωή μου, Δεκέμβριο τρέχω με τις γιορτές και δεν προφταίνω. Αυτό θα σου δώσει και ένα είδος προοικονομίας. Περιμένω (εγώ προσωπικά, ας πούμε) ότι μέσα Απριλίου θα μου έρθει μια σούπερ ιδέα, που θα με κάνει να βάζω το ρολόι κάθε Σαββάτο στις 7:30 και να ξεπετάω το ένα κεφάλαιο μετά το άλλο. Αν από την άλλη σου αρέσουν τα εντελώς αυθόρμητα πράγματα, σκέψου κι επινόησε εκ των προτέρων τρόπους να ξεκλέβεις χρόνο από τις τρέχουσες υποχρεώσεις σου, ώστε να μπορείς να γράψεις με την άνεσή σου όταν σου προκύψει. 3. Βρες το χούι σου. Εκτός από το χώρο και το χρόνο υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά τη διαδικασία της συγγραφής. Λόγου χάρη, να έχεις δίπλα σου μια κούπα καφέ ή τα τσιγάρα σου. Να έχεις κάτι φαγώσιμο ή κάτι που να σε εμπνέει, όπως, λέμε τώρα, τη φωτογραφία του θεομίσητου καθηγητή σου από το γυμνάσιο που σου είπε μπροστά σε όλην την τάξη ότι δε θα μάθεις να γράφεις έκθεση ποτέ. Πάααρα πολύ σημαντική είναι και η συμβολή της μουσικής. Αν δε σου αρέσει, φρόντισε να μειώσεις τους ήχους εκείνη την ώρα. Αν πάλι τη χρειάζεσαι, φτιάξε εκ των προτέρων μια-δυο playlist στο μηχάνημά σου, και ονομάτισέ την κατάλληλα, π.χ. Epic_Space_Battles ή Creepy_Little_Lunatics ή Gently_Dancing_Elves. Με ένα κλικ είσαι έτοιμος/η να ξεκινήσεις, αντί να ψάχνεις για τούτο και για κείνο κάθε φορά. 4. Βρες το μέσο σου. Υπολογιστής; Χαρτί; Μαγνητοφωνάκι για τα προφορικά; Πάπυρος; Πήλινες πινακίδες; Τι σε εμπνέει; Τι σε βοηθάει; Λάπτοπ για την ευκολία ή το ντέσκτοπ που θα έχεις και τη δυνατότητα να καλείς αρχεία με πληροφορίες πολύ βαριά για να τα σηκώσουν τα 250 GB; Ένα moleskin για τις σημειώσεις σου; Ένα μπλε σχολικό τετράδιο για το νοσταλγικό του θέματος; Τον Parker στυλό που σου χάρισε ο νονός σου όταν του είπες ότι θες να γίνεις συγγραφέας; Χρωματιστά μολύβια; Post-it; Ντοσιέ για να τυπώνεις και να αρχειοθετείς το κάθε τι; Συνδυασμός όλων των ως άνω; Μάθε πώς λειτουργεί το μέσο σου, εκμεταλλεύσου όλες του τις δυνατότητες. Το Word διαθέτει ορθογραφικό έλεγχο, αλλά και δυνατότητα να προσθέτεις σημειώσεις εκτός κειμένου, και δυνατότητα να συγκρίνεις δύο αρχείο το ένα πλάι στο άλλο, και δυνατότητα να κάνει αυτόματα save κάθε 20 δευτερόλεπτα-ξέρω-‘γω. Το Y-write σε βοηθάει στην ταξινόμηση των κεφαλαίων. Κι αφού βρεις και μάθεις το μέσο σου, φρόντισε να είσαι έτοιμος/η για τις στιγμές που δε θα το έχεις ή για τις στιγμές που θα σε προδώσει. Π.χ. αν σου αρέσει η μαλακή μύτη ενός μολυβιού, μην τρέχεις τρεις η ώρα το ξημέρωμα να βρεις ξύστρα στα διανυκτερεύοντα περίπτερα της γειτονιάς σου. 5. Βρες το χάρισμά σου. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Είσαι στο σημείο που πρέπει να αποφασίσεις μεταξύ εκείνου που σου αρέσει και εκείνου στο οποίο είσαι καλός. Καλό θα είναι αυτά τα δύο να ταυτίζονται, αλλά πολλές φορές οι φιλοδοξίες μας δε συνάδουν με τις ικανότητές ή τις δυνατότητές μας. Βρες το χάρισμά σου λοιπόν, είτε αυτό είναι το είδος του λόγου (πρόζα, ποίηση, θέατρο, σενάριο), είτε αυτό είναι το είδος του κειμένου (μικρο-διηγήματα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, τριλογίες, ν-λογίες, χάι-κου, δεκαπεντασύλλαβος ιαμβικός), είτε αυτό είναι το είδος του θέματος (λογοτεχνία του φανταστικού, mainstream, χρονογράφημα, ταξιδιωτικοί οδηγοί). Δε λέμε να απογοητευτείς που είσαι καλός/ή στο μικρο-διήγημα, αλλά εσένα σου αρέσει να γράφεις θεατρικά των δυόμιση ωρών. Απλά να συνειδητοποιήσεις τις δυνατότητές σου και να δουλέψεις ώστε να εξελιχθείς σε αυτό που σου αρέσει. 6. Βρες τη γλώσσα σου. Η επιλογή της γλώσσας με την εθνική υπόσταση της λέξης (ελληνικά, αγγλικά, σουαχίλι) είναι σαφώς πολύ σημαντική. Όχι μόνο επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα σχετικά με την εικόνα του γραπτού, αναλόγως της ευφράδειας που έχεις στη συγκεκριμένη γλώσσα, αλλά και την πιθανή πορεία του κειμένου σου, όταν εκείνο ολοκληρωθεί. Πέρα όμως από την επιλογή αυτή, και η επιλογή του λεξιλογίου που θα χρησιμοποιήσεις είναι πολύ σημαντική. Θα μου πεις «Καλά, πώς θα επιλέξω το λεξιλόγιό μου, αν δεν έχω ακόμη αποφασίσει τι θα γράψω;» Σωστό. Κοίτα να δεις όμως τι γίνεται. Αν έχεις συνειδητοποιήσει εξαρχής ότι είσαι κάπως αδύνατος/η στην ιατρική ορολογία, τότε έχεις θέσει αμέσως-αμέσως το πλαίσιο τη γραφής σου: δε μπορείς να έχεις για ήρωα έναν γιατρό (γιατί πιθανόν οι ατάκες του να μην είναι ιδιαίτερα αληθοφανείς) ή να περιγράψεις μια σκηνή μέσα σε ένα νοσοκομείο. Στην αντίθετη περίπτωση, που έχεις γνώσεις ιατρικής ορολογίας, μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις για να κάνεις τη γραφή σου πιο πικάντικη, να της δώσεις βαρύτητα και κύρος και προπάντων πειστικότητα. 7. Βρες το κίνητρό σου. Μεγάλο θέμα ανοίγουμε και μάλιστα θέμα που χωράει πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Θα ήθελα, προσωπικά, οι συγγραφείς που διαβάζω να γράφουν κάτι που θέλουν πραγματικά να το πουν. Αυτό να προσπαθείς να κάνεις, να γράφεις όταν πραγματικά θες να πεις κάτι. Απαρνήσου το «Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο» και ασπάσου το «Θέλω να γράψω ένα βιβλίο». Το «μπορώ» καταλήγει μοιραία σε βαρεμάρα και για μένα και για σένα. Εσύ βαριέσαι γιατί δεν είναι και καμιά ιδιαίτερη πρόκληση να αποδείξεις ότι μπορείς να γράψεις. Στο κάτω-κάτω, ο αναλφαβητισμός είναι πολύ περιορισμένος στη χώρα μας πια. Εγώ θα βαρεθώ, γιατί, οκέι, μου επέδειξες ότι μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο, ε, και; ΟΛΟΙ μπορούμε. Το περιεχόμενο είναι αυτό που με ενδιαφέρει και το «μπορώ» σπάνια ασχολείται με κάτι ενδιαφέρον. Το «θέλω», όμως… θα μας φέρει πιο κοντά, πιο κοντά, πιο κοντά. Επίσης, και πολύ σημαντικό, μη γράφεις θυμωμένος, βαριεστημένος ή πικαρισμένος. Προπάντων μη γράφεις στρατευμένος. Την Ιδέα (όποια ιδέα κι αν είναι αυτή) πολύ ηγάπησαν, τον φορέα αυτής ουδείς. 8. Λίγη έρευνα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Ο ήρωάς σου θα διασχίσει ένα χιονισμένο τοπίο γεμάτο ηφαίστεια, προκειμένου να σώσει την κοπέλα που απήγαγε ο κακός μάγος. Γκούγκλαρε εικόνες με τοπία της Ισλανδίας, θα σου πάρει πέντε λεπτά, θα σου δώσει την αίσθηση του τοπίου και μετά θα γράψεις παπάδες, στο εγγυώμαι. Η ηρωίδα σου πρέπει να αποβάλει, ώστε το νεκρό μωρό της να στοιχειώσει τη σπηλιά. Γκούγκλαρε βοτάνια που προκαλούν αποβολή και βάλε την να φάει ένα τυχαία. Στον πλανήτη που έφτασες κατοικούν εξωγήινες Αμαζόνες. Διάβασε τίποτε για το πώς λειτουργεί μια μητριαρχική κοινωνία. Ποτέ σε κανέναν δεν άρεσε να τον πιάσουν να λέει μπούρδες. Κανόνισε να μη σου συμβεί. 9. Διάβασε απ’ όλα, καλά και κακά βιβλία. Ένα καλό βιβλίο θα το ζηλέψεις και θα προσπαθήσεις να το μιμηθείς, ή ακόμα καλύτερα, θα σου δώσει το κίνητρο να γράψεις κάτι δικό σου. Ένα κακό βιβλίο θα λειτουργήσει ως εμβόλιο: θα δεις κάτι κακό (π.χ. μια ανόητη και κακότεχνα γραμμένη σκηνή), θα γελάσεις μαζί του και αυτό θα σου δημιουργήσει αντισώματα. Όταν θα έρθει εκείνη η ώρα που θα είσαι στα όρια να γράψεις μια παρόμοια κακότεχνη κι ανόητη σκηνή, θα θυμηθείς το γέλιο που έριξες, και θα αποφύγεις το σκόπελο στο τσακ. Μην απορρίπτεις τα κακά βιβλία, μην τα εξοβελίζεις από το αναγνωστικό σου πρόγραμμα. Πρώτον, θα γελάσεις με την καρδιά σου και δεύτερον, θα αποτρέψεις άλλους να γελάσουν με την καρδιά τους εις βάρος σου. 10. Κράτα σημειώσεις, γραπτές ή νοερές. Το μέσο της σημείωσης ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά η ίδια η σημείωση είναι κάτι αναπόφευκτο. Αν σκεφτείς ότι η συγγραφή είναι μια επί το πλείστον χρονοβόρα διαδικασία, η σημείωση είναι η εγγύηση ότι αυτό που ξεκίνησες να πεις δε θα το ξεχάσεις στο δρόμο. Η σημείωση επίσης μπορεί να περισώσει μια έμπνευση της στιγμής, που μέσα στη φούρια της καθημερινής ζωής μπορεί να χαθεί ανεπανόρθωτα. Προσωπικά, μια μέρα εκεί που έτρωγα σκέφτηκα μια εκπληκτική ιδέα για να «σκοτώσω» με αιφνίδιο τρόπο μια μεσήλικη γυναίκα διατηρώντας ωστόσο την δυνατότητα να έχει τις αισθήσεις της ως την τελευταία της στιγμή, ώστε να προωθήσω έτσι την πλοκή μου. Δεν τη σημείωσα εκείνη την ιδέα. Τρία χρόνια μετά ακόμα προσπαθώ να τη θυμηθώ. Και στο μεταξύ η Τέρψη πέθανε από πνευμονία. Χρμφ. 11. Μάθε από τα λάθη σου του παρελθόντος. Όλα σου τα μυθιστορήματα/τριλογίες έμειναν μισά, γιατί βαρέθηκες ή δεν προλαβαίνεις να τα ολοκληρώσεις. Ε, γράψε ένα διήγημα αυτή τη φορά. Ξεκίνησες να γράφεις για έναν κόσμο και πριν σκεφτείς οτιδήποτε άλλο, έπιασες να γράψεις πώς επιδιορθώνουν τη Μεγάλη ΓκρανΚάσα Για Το Χορό Του Ήλιου όταν ξεχειλώνει, αλλά κάπου εκεί σκάλωσες και δεν το συνέχισες. Ε, άσε τις περιγραφές και κοίτα να σκεφτείς καμιά ενδιαφέρουσα ιστορία να μας πεις. Μην πετάς τα παλιά σου γραπτά, ξαναγύρνα σε αυτά, δες τι δε σου αρέσει και σκέψου πώς θα μπορούσες να το μετατρέψεις σε κάτι που να σου αρέσει. Μη σκαλώνεις σε κάτι που δε δουλεύει, ξανακοίταξέ το, βρες που είναι το σημείο που στραβώνει και λάβε δραστικά μέτρα. Οι Ινδιάνοι έλεγαν «πονάει χέρι, κόψει χέρι». Μη φτάσεις σε ακρότητες, αλλά διαλογίσου πάνω σε αυτές. Μπορεί τελικά να σου προσφέρουν μια κάποια λύση. 12. Μην ακούς τον κάθε έναν ειδήμονα. Πάνω από την εμπειρία και τις συμβουλές των «φτασμένων» συγγραφέων υπάρχει κάτι που λέγεται μοναδικότητα. Αυτό το κάτι είναι που θέλουμε εμείς ως αναγνώστες από σένα, να μας πεις παλιές ή νέες ιστορίες με το δικό σου τρόπο. Ό,τι κι αν διδαχτείς από «διδασκάλους» θα είναι ανεπαρκές, αν δεν βρεις ένα φίλτρο που να μετατρέπει όλες αυτές τις συμβουλές σε κάτι χρήσιμο για σένα. Μη δέχεσαι άκριτα καμία μα καμία συμβουλή και κυρίως αυτές τις δώδεκα που μόλις έκανες τον κόπο να διαβάσεις. 34 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 Δεν προλαβαίνω να σε παινέψω αρκετά γι' αυτό το ποστ τώρα, αλλά να πω κάτι που ίσως φανεί χρήσιμο ως προς το νούμερο 3: 3. Βρες το χούι σου. [...] Πάααρα πολύ σημαντική είναι και η συμβολή της μουσικής. Αν δε σου αρέσει, φρόντισε να μειώσεις τους ήχους εκείνη την ώρα. Αν πάλι τη χρειάζεσαι, φτιάξε εκ των προτέρων μια-δυο playlist στο μηχάνημά σου, και ονομάτισέ την κατάλληλα, π.χ. Epic_Space_Battles ή Creepy_Little_Lunatics ή Gently_Dancing_Elves. Με ένα κλικ είσαι έτοιμος/η να ξεκινήσεις, αντί να ψάχνεις για τούτο και για κείνο κάθε φορά. Προσωπικά για να γράψω θέλω απόλυτη ησυχία ή μονότονους ήχους (βροχές και τέτοια). Μια πολύ καλή λύση όταν αυτά σπανίζουν είναι εδώ: http://simplynoise.com/ Θόρυβος σε όλα τα χρώματα για τον άπορο ασυγκέντρωτο συγγραφέα. Enjoy. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 2. Βρες το χρόνο σου. [...] 8-10 το πρωί του Σαββάτου αποδίδω 3000 λέξεις. 12-2 τη νύχτα της Πέμπτης πέφτω στις 2400. [...] What? WHAT?!?! Τι να σου πω, κορίτσι μου... Φτου, φτου. :-) Ίσως αυτό που λείπει, ή τουλάχιστον δεν έχει τονιστεί αρκετά στο "2. Βρες το χρόνο σου" είναι το "Βρες τον τρόπο να ξεφορτωθείς (με το καλό ή με το άγριο) τους γύρω σου". Αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, αφού, για τους περισσότερους από μας, το γράψιμο είναι σαν το σεξ: απαιτεί ιδιωτικότητα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 "Βρες τον τρόπο να ξεφορτωθείς (με το καλό ή με το άγριο) τους γύρω σου". Πονεμένη ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 Πολλά μπράβο! Να τονίσω τη σημασία του #7:Βρες το κίνητρό σου, γιατί δε θυμάμαι να το έχω ξαναδιαβάσει ως συγγραφική συμβουλή. Τα κείμενα που μου τραβάνε εμένα το ενδιαφέρον και, όταν τα αρχίσω, δε μπορώ να τα αφήσω, είναι αυτά που δείχνουν ότι ο συγγραφέας ξέρει μια ιστορία που του φαίνεται του ίδιου πολύ ενδιαφέρουσα και ανυπομονεί να σου τη διηγηθεί. Οκ, όχι σε βαθμό που να σκουντουφλάει από το τρέξιμο και να κάνει λάθη που χειροτερεύουν το γράψιμό του, αλλά αλίμονο αν δεν είναι ενθουσιασμένος ο ίδιος ο συγγραφέας με την ιστορία του. Γι' αυτό τα διάφορα συγγραφικά τεχνάσματα με περίεργες οπτικές γωνίες, πειραματισμούς και βερμπαλισμούς μού δίνουν την εντύπωση ότι δεν υπάρχει περιεχόμενο και γι' αυτό είναι τόσο περίπλοκο το περιτύλιγμα... Τέλος πάντων, ελπίζω να κατάλαβα καλά τι εννοεί το #7. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 (edited) . Αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, αφού, για τους περισσότερους από μας, το γράψιμο είναι σαν το σεξ: απαιτεί ιδιωτικότητα. Ελπίζω (στο sex), η ιδιωτικότητα να μην ισοδυναμεί με μοναξιά... ,όπως στη συγγραφή. Edited January 31, 2013 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 31, 2013 Author Share Posted January 31, 2013 Ίσως αυτό που λείπει, ή τουλάχιστον δεν έχει τονιστεί αρκετά στο "2. Βρες το χρόνο σου" είναι το "Βρες τον τρόπο να ξεφορτωθείς (με το καλό ή με το άγριο) τους γύρω σου". Αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, αφού, για τους περισσότερους από μας, το γράψιμο είναι σαν το σεξ: απαιτεί ιδιωτικότητα. "Βρες τον τρόπο να ξεφορτωθείς (με το καλό ή με το άγριο) τους γύρω σου". Πονεμένη ιστορία. Η απάντηση-συμβουλή σε αυτήν την (για όλους μας, φευ!) πονεμένη ιστορία είναι δίνετια εμμέσως εντός τησ ιδίας παραγράφου. σκέψου κι επινόησε εκ των προτέρων τρόπους να ξεκλέβεις χρόνο από τις τρέχουσες υποχρεώσεις σου Προσπαθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο οικονομική στην ανάπτυξη του κάθε θέματος. Είναι γεγονός όμως, ότι Πέμπτη βράδυ, 12-2, είναι η ώρα που πρέπει οπωσδήποτε να κοιμηθώ, γιατί το επόμενο πρωί έχω μαστίγιο άνευ καρότου στη δουλειά. Οπότε μπορεί μεν να ξέρω ότι τότε θα γράψω αρκετά, αλλά πρέπει να είμαι προετοιμασμένη για τις συνέπειες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 Το 7 κατα τη γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό.... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted February 1, 2013 Share Posted February 1, 2013 (edited) Πολύ ωραία μαζεμένα και συμφωνώ με όλα! Επίσης εντυπωσιάστηκα...Πρωι 3000 λέξεις;;; Εγώ ούτε να πω 3 λέξεις δε μπορώ πόσο μάλλον να γράψω! Είμαι του μεταμεσονύχτιου προγράμματος. Μαζί με όλα και γιατί δε παίζει να σε ενοχλήσει και κανείς... Και τώρα που το σκέφτηκα ποτέ δεν έχω μετρήσει πόσες λέξεις γράφω. Edited February 1, 2013 by Nhrhida Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 2, 2013 Share Posted February 2, 2013 Ευχαριστούμε, Ευθυμία! Είσαι πάντα (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) πηγή έμπνευσης και παράδειγμα προς μίμηση (δεν το λέω για να με συμπαθήσεις, το ξέρω ήδη πως είμαι ανριζίσταμπλου ). Εννοείται πως τα βρίσκω όλα σωστά και άγια, αλλά αυτό βρήκε κέντρο, δόξα πατρί που λέμε: 5. Βρες το χάρισμά σου. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Είσαι στο σημείο που πρέπει να αποφασίσεις μεταξύ εκείνου που σου αρέσει και εκείνου στο οποίο είσαι καλός. Καλό θα είναι αυτά τα δύο να ταυτίζονται, αλλά πολλές φορές οι φιλοδοξίες μας δε συνάδουν με τις ικανότητές ή τις δυνατότητές μας. Βρες το χάρισμά σου λοιπόν, είτε αυτό είναι το είδος του λόγου (πρόζα, ποίηση, θέατρο, σενάριο), είτε αυτό είναι το είδος του κειμένου (μικρο-διηγήματα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, τριλογίες, ν-λογίες, χάι-κου, δεκαπεντασύλλαβος ιαμβικός), είτε αυτό είναι το είδος του θέματος (λογοτεχνία του φανταστικού, mainstream, χρονογράφημα, ταξιδιωτικοί οδηγοί). Δε λέμε να απογοητευτείς που είσαι καλός/ή στο μικρο-διήγημα, αλλά εσένα σου αρέσει να γράφεις θεατρικά των δυόμιση ωρών. Απλά να συνειδητοποιήσεις τις δυνατότητές σου και να δουλέψεις ώστε να εξελιχθείς σε αυτό που σου αρέσει. Αααχ... Όταν το κατάλαβα αυτό, μετά από δυο-τρία χρονάκια ενασχόλησης, έφαγα κλωτσιά στο στομάχι. Αλλά καλά που το συνειδητοποίησα, κι ας ήταν δύσκολο. Η εθελοντική τύφλωση δεν είναι για μένα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 2, 2013 Author Share Posted February 2, 2013 το ξέρω ήδη πως είμαι ανριζίσταμπλου Yes you are. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 21, 2013 Share Posted February 21, 2013 (edited) Τι γίνεται όταν το "πρέπει" μας μπλοκάρει στην συγγραφή; Αυτό παθαίνω εγώ. Γιατί όταν πρέπει να γράψω, για παράδειγμα, επειδή πρέπει να τελειώσω τη νουβέλα μου, τότε αρχίζει να θυμίζει το πρέπει του σχολείου, το πρέπει του σπιτιού. Πρέπει να κάνεις το μάθημά σου, πρέπει να καθαρίσεις το δωμάτιο σου. Όμως θυμηθείτε την πρώτη φορά που γράψατε εκείνα τα ατίθασα χρόνια. Το κάνατε για να ξεφύγετε από εκείνα τα πρέπει, το κάνατε για το κέφι, να αυτό-ψυχαγωγηθείτε, να παίξετε ρε παιδί μου. Γι' αυτό όταν είναι να μπει ξανά το πρέπει, βγάλτε το. Όχι δεν χρειάζεται να γράψεις μέσα σε μια μέρα 1000 λέξεις. Μάλιστα δεν σου επιτρέπω να γράψεις τίποτα πάνω από μια πρόταση. Αν κάτσεις και γράψεις μια πρόταση, σταμάτα στην τελεία, άσε το στυλό, το μολύβι, το πληκτρολόγιο. Διασκέδασε με την ιδέα που είχες όταν έγραψες αυτή την άσχετη πρόταση. Παίξε μαζί της. Κάν' το αυτό κάθε μέρα και σιγά-σιγά θα αρχίζουν να έρχονται μπόλικες ιδέες και ίσως μετά να αρχίσεις πάλι να γουστάρεις να γράφεις 500 ή 1000 λέξεις την ημέρα. Αυτά μας γράφει ο νεαρός συγγραφέας στο blog του: http://www.passionat...e-addicted.html Μην ξεχάσετε ποτέ γιατί ξεκινήσατε να γράφετε Edited February 21, 2013 by Διγέλαδος 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted March 8, 2013 Share Posted March 8, 2013 (edited) Οι παράγραφοι που μου ταιριάζουν περισσότερο είναι η 7 και η 12. Εκεί που λες, μη γράφεις στρατευμένος, τι ακριβώς εννοείς; Ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να παίρνει θέση; Εγώ πάντως το λαμβάνω σαν άποψη, ότι ο συγγραφέας δεν είναι ανάγκη να δεσμεύει τον εαυτό του σε ένα είδος, ούτε και να έχει μια συγκεκριμένη και σαφή θέση απέναντι στα πράγματα. Άλλα νομίζω ότι πρέπει να έχει συγκεκριμένη/προσωπική αντίληψη των πραγμάτων, την οποία περνάει και μέσα στη γραφή του. Edited March 8, 2013 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 8, 2013 Share Posted March 8, 2013 Οι παράγραφοι που μου ταιριάζουν περισσότερο είναι η 7 και η 12. Εκεί που λες, μη γράφεις στρατευμένος, τι ακριβώς εννοείς; Ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να παίρνει θέση; Εγώ πάντως το λαμβάνω σαν άποψη, ότι ο συγγραφέας δεν είναι ανάγκη να δεσμεύει τον εαυτό του σε ένα είδος, ούτε και να έχει μια συγκεκριμένη και σαφή θέση απέναντι στα πράγματα. Άλλα νομίζω ότι πρέπει να έχει συγκεκριμένη/προσωπική αντίληψη των πραγμάτων, την οποία περνάει και μέσα στη γραφή του. Νομίζω ότι εννοεί να μην ξεκινάς να γράφεις με σκοπό να πείσεις τους αναγνώστες για την ορθότητα κάποιας ιδέας, ιεραποστολικά, γιατί αυτό θα είναι εκνευριστικό για τον αναγνώστη, να βλέπει δηλαδή ότι θέλουν να του κάνουν κήρυγμα. The writer in his work must be like god in the universe: present everywhere, visible nowhere, λέει ο Guy De Maupassant 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted March 8, 2013 Share Posted March 8, 2013 Οι παράγραφοι που μου ταιριάζουν περισσότερο είναι η 7 και η 12. Εκεί που λες, μη γράφεις στρατευμένος, τι ακριβώς εννοείς; Ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να παίρνει θέση; Εγώ πάντως το λαμβάνω σαν άποψη, ότι ο συγγραφέας δεν είναι ανάγκη να δεσμεύει τον εαυτό του σε ένα είδος, ούτε και να έχει μια συγκεκριμένη και σαφή θέση απέναντι στα πράγματα. Άλλα νομίζω ότι πρέπει να έχει συγκεκριμένη/προσωπική αντίληψη των πραγμάτων, την οποία περνάει και μέσα στη γραφή του. Νομίζω ότι εννοεί να μην ξεκινάς να γράφεις με σκοπό να πείσεις τους αναγνώστες για την ορθότητα κάποιας ιδέας, ιεραποστολικά, γιατί αυτό θα είναι εκνευριστικό για τον αναγνώστη, να βλέπει δηλαδή ότι θέλουν να του κάνουν κήρυγμα. The writer in his work must be like god in the universe: present everywhere, visible nowhere, λέει ο Guy De Maupassant Αν θέλεις να πείσεις κάποιον για κάτι, δε νομίζω να προσπαθήσεις να το κάνεις γράφοντας fiction. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted March 8, 2013 Share Posted March 8, 2013 Οι παράγραφοι που μου ταιριάζουν περισσότερο είναι η 7 και η 12. Εκεί που λες, μη γράφεις στρατευμένος, τι ακριβώς εννοείς; Ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να παίρνει θέση; Εγώ πάντως το λαμβάνω σαν άποψη, ότι ο συγγραφέας δεν είναι ανάγκη να δεσμεύει τον εαυτό του σε ένα είδος, ούτε και να έχει μια συγκεκριμένη και σαφή θέση απέναντι στα πράγματα. Άλλα νομίζω ότι πρέπει να έχει συγκεκριμένη/προσωπική αντίληψη των πραγμάτων, την οποία περνάει και μέσα στη γραφή του. Νομίζω ότι εννοεί να μην ξεκινάς να γράφεις με σκοπό να πείσεις τους αναγνώστες για την ορθότητα κάποιας ιδέας, ιεραποστολικά, γιατί αυτό θα είναι εκνευριστικό για τον αναγνώστη, να βλέπει δηλαδή ότι θέλουν να του κάνουν κήρυγμα. The writer in his work must be like god in the universe: present everywhere, visible nowhere, λέει ο Guy De Maupassant Αν θέλεις να πείσεις κάποιον για κάτι, δε νομίζω να προσπαθήσεις να το κάνεις γράφοντας fiction. Από αυτούς που το προσπαθούν βγαίνει ο όρος "στρατευμένη λογοτεχνία". Διότι οι τέχνες απευθύνονται στο συναίσθημα (ενώ τα επιστημονικά άρθρα στο μυαλό) και ενδεχομένως είναι πιο εύκολο να πείσεις κάποιον έτσι, παρά με θεωρητικά επιχειρήματα. Πχ τα βιβλία του Γρ. Ξενόπουλου δεν είναι "στρατευμένα", δε νιώθεις ότι σε πιάνουν από το λαιμό για να δεις τα πράγματα με κάποιον τρόπο συγκεκριμένο (και μάλιστα ο συγγραφέας στους προλόγους διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι "αυτό δεν είναι βιβλίο με θέση, αλλά ψυχογραφία των χαρακτήρων και της εποχής κλπ"), αλλά σου παρουσιάζει γεγονότα και καταστάσεις που, αν τα έβλεπες να συμβαίνουν μπροστά σου, θα σε οδηγούσαν προς μια άποψη συγκεκριμένη. Στο "Ο γιος μου και η κόρη μου", όπου αυτή η άποψη είναι η ισότητα των φύλων, παρουσιάζονται ένα αγόρι και ένα κορίτσι από την ίδια οικογένεια, που είναι και τα δύο ερωτικώς "ζωηρά", αλλά η κοινωνία τα αντιμετωπίζει εντελώς διαφορετικά, στο αγόρι συγχωρεί τα πάντα, ενώ το κορίτσι βγάζει όνομα με το παραμικρό (στα 1800 στην Αθήνα όλα αυτά). Όσο και αν ο συγγραφέας χτυπιέται στον πρόλογο ότι "δε μας ενδιαφέρει το συμπέρασμα που βγάζει ο αφηγητής (ο πατέρας των παιδιών αυτών)", εγώ νομίζω ότι είναι βιβλίο με "θέση" και ο Ξ προσπαθούσε τουλάχιστον να προβληματίσει γύρω από το θέμα αυτό. Βέβαια, σαν μεγάλος συγγραφέας που είναι, δεν το τραβάει στα άκρα και δεν το κάνει "στρατευμένο", αλλά σου το αναφέρω ως παράδειγμα του πώς μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να πείσει για κάτι μέσω της λογοτεχνίας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 8, 2013 Share Posted March 8, 2013 Επίσης να συμπληρώσω: Βρες την ησυχία σου! Σημερα με έχουν ζαλίσει από το πρωί εδώ μέσα και δεν μπόρεσα να σταυρώσω παραγραφο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 9, 2013 Author Share Posted March 9, 2013 Αν θέλεις να πείσεις κάποιον για κάτι, δε νομίζω να προσπαθήσεις να το κάνεις γράφοντας fiction. Κοίτα, οι "κανόνες" αυτοί δεν είναι μόνο για όσους γράφουν fiction. Μπορούν άνετα να προσαρμοστούν και να χρησιμοποιηθούν κι από συγγραφείς non-fiction. Σε αυτήν την περίπτωση η μη-στράτευση είναι απαραίτητη για να μπορέσεις να πείσεις τον άλλον για την ορθότητα των λεγόμενών σου. Πρέπει να αποστασιοποιηθείς όσο το δυνατόν από τις πεποιθήσεις σου, ώστε να τις δεις με κριτικό μάτι (όπως θα τις έβλεπα ο άσχετος εγώ δηλαδή) και με επιχειρήματα να μου δείξεις ότι ο δικός σου τρόπος σκέψης είναι ορθότερος ή προτιμότερος. Διάβασα κάπου ότι υπάρχει υγιής και νοσηρή στράτευση. Εγώ θα έλεγα ότι η στράτευση είναι μόνο νοσηρή. Άλλο να θες να μου δείξεις τι πιστεύεις κι άλλο να θες να μου πεις τι να πιστεύω. Πέρα από αυτό όμως, κι από προσωπική μου εμπειρία, σου λέω ότι ναι, υπάρχουν άνθρωποι και πολλοί μάλιστα, που προσπαθούν να σε πείσουν για τις απόψεις τους, να σε προσηλυτίσουν κυριολεκτικά, γράφοντας fiction. Είτε πολιτικά, είτε θρησκευτικά, είτε κοινωνικά, είτε αν θες και αθλητικά. Δε θέλω να επεκταθώ εδώ γιατί τα παραδείγματά μου περιλαμβάνουν και την προσωπική μου άποψη για κάποια θέματα, αλλά αν θες στείλε μου ένα πμ, να σου πω μερικά. Κοντολογίς συμφωνώ μαζί σου σ' αυτό που είπες στο προηγούμενο ποστ σου, ότι ο συγγραφέας δεν είναι ανάγκη να δεσμεύει τον εαυτό του σε ένα είδος, ούτε και να έχει μια συγκεκριμένη και σαφή θέση απέναντι στα πράγματα. Άλλα νομίζω ότι πρέπει να έχει συγκεκριμένη/προσωπική αντίληψη των πραγμάτων, την οποία περνάει και μέσα στη γραφή του Δε γίνεται να αποστασιοποιηθείς εντελώς ούτε να κάνεις "τέχνη για την τέχνη", πάντα μιλάς μέσα από το χωροχρονικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της ύπαρξής σου σαν άνθρωπος. Αλλά δείξε λίγη λεπτότητα, βρε αδερφέ. Δεν είναι η δική σου θέση στον πλανήτη η μόνη σωστή, σεβάσου και τις υπόλοιπες. O.T. Ευθυμία, όσες φορές κι αν πατήσεις delete ή backspace η βρωμίτσα στην οθόνη δεν πρόκειται να γίνει τελεία στο κείμενό σου και να διαγραφεί. So there. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nicolas_37 Posted September 27, 2014 Share Posted September 27, 2014 7. Βρες το κίνητρό σου. Μεγάλο θέμα ανοίγουμε και μάλιστα θέμα που χωράει πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Θα ήθελα, προσωπικά, οι συγγραφείς που διαβάζω να γράφουν κάτι που θέλουν πραγματικά να το πουν. Αυτό να προσπαθείς να κάνεις, να γράφεις όταν πραγματικά θες να πεις κάτι. Απαρνήσου το «Μπορώ να γράψω ένα βιβλίο» και ασπάσου το «Θέλω να γράψω ένα βιβλίο». Το «μπορώ» καταλήγει μοιραία σε βαρεμάρα και για μένα και για σένα. Εσύ βαριέσαι γιατί δεν είναι και καμιά ιδιαίτερη πρόκληση να αποδείξεις ότι μπορείς να γράψεις. Στο κάτω-κάτω, ο αναλφαβητισμός είναι πολύ περιορισμένος στη χώρα μας πια. Εγώ θα βαρεθώ, γιατί, οκέι, μου επέδειξες ότι μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο, ε, και; ΟΛΟΙ μπορούμε. Το περιεχόμενο είναι αυτό που με ενδιαφέρει και το «μπορώ» σπάνια ασχολείται με κάτι ενδιαφέρον. Το «θέλω», όμως… θα μας φέρει πιο κοντά, πιο κοντά, πιο κοντά. Επίσης, και πολύ σημαντικό, μη γράφεις θυμωμένος, βαριεστημένος ή πικαρισμένος. Προπάντων μη γράφεις στρατευμένος. Την Ιδέα (όποια ιδέα κι αν είναι αυτή) πολύ ηγάπησαν, τον φορέα αυτής ουδείς. Συμφωνώ με το παραπάνω!! Το μπορώ είναι παιχνίδι του μυαλού και κατ' επέκταση του εγωκεντρισμού μας. Το "Θέλω" με τη μορφή που το περιγράφει στο post είναι της καρδιάς. Γιαυτό όταν γράφουμε επειδή πραγματικά "θέλουμε", χανόμαστε εντελώς. Η ένωση με την πηγή της έμπνευσης δεν είναι δυνατή όταν προσπαθούμε να αποδείξουμε κάτι, είτε στους άλλους, είτε σ' εμάς τους ίδιους. Τουλάχιστον σε μένα δεν λειτουργεί έτσι... 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αλκμήνη Α. Posted September 16, 2019 Share Posted September 16, 2019 On 1/31/2013 at 3:34 PM, Naroualis said: Η απάντηση-συμβουλή σε αυτήν την (για όλους μας, φευ!) πονεμένη ιστορία είναι δίνετια εμμέσως εντός τησ ιδίας παραγράφου. Προσπαθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο οικονομική στην ανάπτυξη του κάθε θέματος. Είναι γεγονός όμως, ότι Πέμπτη βράδυ, 12-2, είναι η ώρα που πρέπει οπωσδήποτε να κοιμηθώ, γιατί το επόμενο πρωί έχω μαστίγιο άνευ καρότου στη δουλειά. Οπότε μπορεί μεν να ξέρω ότι τότε θα γράψω αρκετά, αλλά πρέπει να είμαι προετοιμασμένη για τις συνέπειες... Διάβασα ότι "πρέπει " να γράψεις εντός τριμήνου οπωσδήποτε κάτι για να μην χάσεις το feeling. Πως να πω "πρέπει " στον εαυτό μου να γράψεις εάν από τις υποχρεώσεις το μυαλό μου είναι σκορπισμένο από δω και από κει; Το γράψιμο, για μένα θα μιλήσω, είναι ταξίδι εντός μου.Δεν με υποχρεώνει κανένας να το κάνω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
buteto Posted September 16, 2019 Share Posted September 16, 2019 Διάβασε και ξαναδιάβασε τα βιβλία που σου αρέσουν. Γνωρίζοντας όλη την ιστορία μπορείς να ανακαλύψεις τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι αγαπημένοι σου συγγραφείς. Πώς το έκαναν και μας τράβηξαν μέχρι την τελευταία σελίδα. Το γράψιμο στην πραγματικότητα είναι ξαναγράψιμο, μέχρι να μας σπάσουν τα νεύρα. Το περίεργο είναι ότι κάθε φορά γίνεται καλύτερο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 16, 2019 Author Share Posted September 16, 2019 5 hours ago, Αλκμήνη Α. said: Διάβασα ότι "πρέπει " να γράψεις εντός τριμήνου οπωσδήποτε κάτι για να μην χάσεις το feeling. Πως να πω "πρέπει " στον εαυτό μου να γράψεις εάν από τις υποχρεώσεις το μυαλό μου είναι σκορπισμένο από δω και από κει; Το γράψιμο, για μένα θα μιλήσω, είναι ταξίδι εντός μου.Δεν με υποχρεώνει κανένας να το κάνω. Το να βρεις τον εαυτό σου είναι το πρώτο και πιο σημαντικό θέμα. Να μάθεις πώς δουλεύει το κεφάλι σου, τι ανάγκες έχει. Προσωπικά δε με νοιάζει να διορθώνω χρόνια και χρόνια, αλλά για "βγάλω" από μέσα μου μια ιδέα, πρέπει να το κάνω όσο πιο σύντομα μπορώ. Όπως κι εσύ, δεν μπορώ να πω στον εαυτό μου "πρέπει", εκτός κι αν το "πρέπει" αυτό βγαίνει από μέσα μου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αλκμήνη Α. Posted September 16, 2019 Share Posted September 16, 2019 Αδυνατώ να γράψω κάποιες φορές λόγο υποχρεώσεων και όταν μετά από καιρό διαβάσω αυτό που είχα γράψει μου φαίνεται τόσο "φτωχο"με αποτελέσμα να το ξαναγράφω από την αρχή. Διορθώνω συνέχεια. Πλέον δεν με νοιάζει. Το νιώθω κάθε φορά πιο "ωριμο", αν μπορώ να το χαρακτηρίσω έτσι. Διάβασα σήμερα κάποιες συμβουλές σας, τι να προσέξω στο γράψιμο και να ...μου ήρθε Η έμπνευση! Πάλι σβήσε γράψε από την αρχη😊 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kyrkal Posted September 25, 2021 Share Posted September 25, 2021 Το διάβασε απο όλα είναι κάτι που κάνω αυτό το καιρό. Βοηθάει πραγματικότητα στο ύφος και στο προσωπικό σου στυλ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Berenice Posted October 7, 2021 Share Posted October 7, 2021 Mόλις διάβασα τις παραπάνω συμβουλές και γέλασα, όμολογώ, γιατί συνειδητοποίησα τα εξής: Αν και στο σπίτι που μένω τώρα έχω ένα δωμάτιο - γραφείο με γραφειάρα μέσα, έχω κουβαλήσει από την αποθήκη έναν πάγκο (σα θρανίο) που είχα από ένα παλιό - μικρό σπίτι, τον έχω στήσει μπροστά στην μπαλκονόπορτα του σαλονιού και γράφω αποκλειστικά εκεί. Ακόμα, αν και πέρυσι (που έπρεπε να κάνω webex) πήρα ένα καινούριο λάπτοπ, συνεχίζω να χρησιμοποιώ εκείνο που έχω από το 2006, το οποίο αρνείται πλέον να μπει στο ιντερνετ. Για Ιντερνετ χρησιμοποιώ ένα τάμπλετ που σέρνετε… Ζήτω τα χούγια μας! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.