stoixaki Posted January 31, 2013 Share Posted January 31, 2013 (edited) "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ" Όνομα Συγγραφέα: Ρίτα Είδος: Φαντασίας Βία; (Όχι) Σεξ; (Όχι) Αριθμός Λέξεων: 500 Αυτοτελής; (Ναι) Σχόλια: Ο Αλέξανδρος είναι μια καταραμένη ψυχή που της έχει απαγορευτεί να περάσει τις πύλες της ζωής μετά το θάνατο. Για αιώνες περιφέρεται στη Γη μέχρι που συνάντησε τον έρωτα στα μάτια ενός θνητού κοριτσιού. (Παρακαλώ πολύ, αν είναι δυνατόν αφήστε τα σχόλιά σας. Θα είναι πολύτιμα). Αρχείο: Για πάντα μαζί.doc "Όταν το τέλος ενός έρωτα ίσως να είναι μόνο η αρχή". Η Λένα έκλεισε την πόρτα με τρεμάμενα χέρια. Ευχήθηκε ότι κανείς δεν θα καταλάβαινε ότι έλειπε από το πάρτυ των αρραβώνων. Των δικων της αρραβώνων. Απόψε η ζωή της θα άλλαζε για πάντα και η καρδιά της έσπασε σε χιλιάδες παγωμένα κομμάτια. Γύρισε και είδε την κρεβατοκάμαρα της παιδική ηλικία της. Ήταν ακριβώς όπως την άφησε πριν πέντε χρόνια. Παχιά χαλιά και βαριές κουρτίνες, που έκρυβαν το μεγάλο κήπο με τριαντάφυλλα πίσω από το αρχοντικό των γονιών της. Παγωμένα δάχτυλα χάιδεψαν τους ώμους της και ανατρίχιασε. Μισούσε εκείνο το δωμάτιο. "Αλέξανδρε". Η φωνή της μόλις πιο δυνατή από ένα ψίθυρο, τρεμούλιασε. "Αλέξανδρε, ξέρω ότι είσαι εδώ". Αγκάλιασε τους ώμους της νιώθοντας τη θερμοκρασία να πέφτει ακόμη χαμηλότερα. "Σε παρακαλώ". Τίποτα. Γονατίζοντας στη μέση του μεγάλου δωματίου, ένιωσε τα μάτια της να καίνε. Νόμιζε ότι είχε χάσει την ικανότητα να κλαίει πια εδώ και πολύ καιρό. Προσπάθησε να επικεντρωθεί στο περίπλοκο σχέδιο πάνω στο χαλί. Άγγελοι και κόκκινα τριαντάφυλλα. Δάκρυα χύθηκαν πάνω στα χλωμά μάγουλα της. Δεν την ένοιαζε αν θα καταστραφεί το τέλειο μακιγιάζ της ή το πανάκριβο φόρεμα της. Χειμώνας ερχόταν και ήταν μέσα της, μουδιάζοντας το πυρήνα της ύπαρξής της. «Μην το κάνεις αυτό». Ο ψίθυρος ήρθε σαν ρεύμα αέρα, χαϊδεύοντας το μάγουλο και το αυτί της. Όπως το άγγιγμα ενός εραστή. Ένα αδιόρατο χαμόγελο απείλησε να σηκώσει τη γωνία στα κόκκινα χείλη της. "Θα πρέπει να βρεις την ευτυχία". Η φωνή του, μόλις που ακούστηκε και την έκαψε με το συναίσθημα που έκρυβε μέσα της. "Πήγαινε κοντά του πριν καταλάβουν την απουσία σου". "Όχι". Η λέξη ξέφυγε από μέσα της δυνατή και ξεκάθαρη. Μαζεύτηκε και περίμενε να ακούσει τα βήματα που θα αποκάλυπταν ότι κάποιος πλησίαζε. Κανείς δεν ήρθε. Η Λένα ήξερε ότι ο Αλέξανδρος δεν θα της αποκαλύπτονταν ποτέ. Ήταν τελείως απορροφημένος στους δικούς του λόγους για το πώς θα έβρισκε την ευτυχία της. Έκλεισε τα μάτια της, παίρνοντας μια ανάσα. "Θέλω μόνο εσένα". «Μην το λες αυτό". Ένα φύσημα του αέρα αναστάτωσε τα μαλλιά της κάνοντας το δέρμα της να ανατριχιάσει. Ο θυμός του έκανε την ψυχή της να καεί από οργή. Ήξερε ότι δεν θα δείξει τον εαυτό του. Αλλά έπρεπε να τον κάνει να καταλάβει. Απόψε ήταν η τελευταία ευκαιρία της. Ποτέ δεν θα δεχτεί αυτό το γάμο που της επέβαλαν οι γονείς της. Εκείνη προτιμούσε το θάνατο παρά μια ζωή χωρίς νόημα. Και τότε, ίσως εκείνος να έρθει κοντά της. Ίσως αυτή ήταν η λύση που έψαχνε. Ακόμα κι αν είπε ότι ήταν καταραμένος στην αιωνιότητα. Εκείνη δεν το πίστευε αυτό. Αλλά ακόμη και αν αυτό ήταν η υπόθεση η Λένα προτιμούσε να χαθεί προσπαθώντας να τον φτάσει. Ήταν η μοναδική αγάπη της. Έβαλε το χέρι της στην εσωτερική πλευρά του μανικιού της και άγγιξε τη λεπίδα. Ήταν κρύα, όπως ένιωθε και εκείνη μέσα της. "Τι κάνεις;" Η φωνή του, απότομη, πάγωσε το χέρι της. Αλλά είχε ήδη πάρει την απόφασή της. Απόψε θα τελείωναν όλα. «Είναι ο μόνος τρόπος», είπε και ακούμπησε την λεπίδα στην εσωτερική πλευρά του καρπού της. Ένα χαμόγελο τράβηξε τα χείλη της Ξαφνικά τα πάντα είχαν νόημα. Η όρασή της έγινε πεντακάθαρη κάνοντας τα πάντα διαφανή. "Όχι". Αυτή τη φορά η έκρηξη του αέρα σχεδόν την έριξε από τη θέση της στο χαλί. Η Λένα έκοψε βαθιά και γρήγορα. Η ζωή, κόκκινη σαν τα τριαντάφυλλα των γονιών της, κύλησε ελεύθερα πάνω στο δέρμα της. Και τότε ο Αλέξανδρος βρέθηκε γονατισμένος μπροστά της. Έπιασε τον ώμο της και χτύπησε το μαχαίρι από το χέρι της. Αλλά ήταν πολύ αργά. "Χαζό κορίτσι. Γιατί το έκανες αυτό; " «Ήταν ο μόνος τρόπος", είπε και χτυπήθηκε από την αίσθηση της ηρεμίας που ήρθε με αυτή την αποκάλυψη. "Σ 'αγαπώ". Έκλεισε τα χέρια του γύρω της. "Για πάντα". Για πάντα παζί.doc Edited February 1, 2013 by stoixaki Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted February 1, 2013 Share Posted February 1, 2013 Περίεργο φλασάκι. Υπάρχουν κάποια λαθάκια, μάλλον βιασύνης. Το θετικό είναι ότι κατάφερες να παγώσεις το χρόνο. Αφηγήθηκες το περιστατικό σχεδόν σε χρόνο πραγματικό. Τα ερωτηματικά είναι πολλά βέβαια. Θα προτιμούσα την εισαγωγή της ιστορίας να μας την περάσεις μέσα από το διήγημα. Υπάρχει μια αίσθηση αφηρημένου και ρομαντικού, που νομίζω ήταν στους σκοπούς σου, αλλά δεν την απογείωσες. Αν θέλεις, δοκίμασε να γράψεις κάτι μεγαλύτερο, εκεί θα φανούν πιο πολλά πράγματα. Καλή συνέχεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
stoixaki Posted February 1, 2013 Author Share Posted February 1, 2013 Abuno σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Ήταν η πρώτη μου προσπάθεια για μια ιστορία μικρού μήκους και η πρωτη φορά που δημοσιεύω κάτι αποκλειστικά δικό μου. Αν και οι λέξεις απλά χύθηκαν, χωρίς να τις πολυσκεφτώ μπορώ να καταλάβω όλα αυτά που λες. Πραγματικά, ο σκοπός μου ήταν για κάτι αφηρημένο, αλλά τόσο ρομαντικό βγήκε από μόνο του. Περισσότερο έμοιαζε να μου τα λέει η Λένα, παρά να τα σκέφτομαι εγώ όλα αυτά. Δεν σκέφτηκα το background, παρά μόνο όταν τελείωνα την ιστορία. Έμοιαζε περισσότερο με συνομιλία. Ενώ έγραφα, αναρωτιώμουνα γιατί συνέβαινε όλο αυτό και οι απαντήσεις απλώς ερχόταν. Είσαι ο πρώτος που σχολιάζει κάτι που έγραψα και εκτιμώ πάρα πολύ τις απόψεις σου. Όσο για το πάγωμα του χρόνου, πρέπει να πω ότι στη μεγάλη μου ιστορία μερικές φορές απελπίζομαι. Μοιάζει να μην κινείται και όταν κινείται τρέχει σαν ποτάμι. Οι σκηνές δράσεις μου βγαίνουν πολύ έντονες, ενώ οι συνομιλίες μοιάζουν αέναες. Όσο για το να γράψω κάτι μεγαλύτερο και να το δείξω. Μοιάζει μάλλον... τρομακτικό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
librarian Posted February 12, 2013 Share Posted February 12, 2013 Ο Στράτος έχει δίκιο σε όλα. Πράγματι πάγωσες το χρόνο και κατάφερες να περάσεις μια ρομαντική εντύπωση στο φλασάκι σου, αλλά από την άλλη είχες πράγματι λάθη βιασύνης, που αν άφηνες παράμερα το κείμενο για λίγες μέρες, θα τα ανακάλυπτες και μόνη σου. Όπως: -προβλήματα στον αφηγηματικό χρόνο. (Απόψε ήταν η τελευταία ευκαιρία της. Ποτέ δεν θα δεχόταν αυτό το γάμο που της επέβαλαν οι γονείς της. Εκείνη προτιμούσε το θάνατο παρά μια ζωή χωρίς νόημα. Και τότε, ίσως εκείνος να ερχόταν κοντά της. Ίσως αυτή ήταν η λύση που έψαχνε). -επαναλήψεις. (Εκείνη δεν το πίστευε αυτό). -ή λέξεις που δεν αποδίδουν την ένταση των συναισθημάτων που ήθελες να περάσεις. (Αλλά ήταν πολύ αργά. "Χαζό κορίτσι. Γιατί το έκανες αυτό; "). Μπορείς και καλύτερα! Συνέχισε και δούλευέ τα περισσότερο, μην μένεις στην πρώτη γραφή. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted February 13, 2013 Share Posted February 13, 2013 Ρομαντική ιστορία με λυρισμό. Ωστόσο, το κυριώτερο πρόβλημα της είναι ότι χωρίς την επεξήγηση που κάνεις στα στοιχεία του έργου, αδυνατεί να σταθεί! Δεν είναι δηλαδή αυτόνομο, "αυτάρκες", όπως οφείλει κάθε σύντομη ιστορία. Αυτό επιτυγχάνεται με δυο τρόπους είτε διανθίζοντας το κείμενο με όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, χωρίς να υπονομεύουμε την έκταση του, είτε διασκορπίζοντας στο κείμενο τα αναγκαία υπονοούμενα για το υπόβαθρο της ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία δεν πρέπει να χρειάζεται επεξήγηση για να κατανοήσουμε την υπόθεση. Οφείλει να στέκεται μόνη της και να στέκεται καλά, ειδάλλως δύσκολα θα επιτύχει τον στόχο της. Τα υπόλοιπα λαθάκια είναι λάθη απροσεξίας. Συγγνώμη, αν σε στενοχώρησα και αν το ύφος μου ήταν δασκαλίστικο. Συνέχισε την προσπάθεια. Σ'ευχαριστώ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
stoixaki Posted February 21, 2013 Author Share Posted February 21, 2013 Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ. Όλα τα παραπάνω δεν τα γνώριζα. Είμαι σίγουρη ότι θα είχε εντελώς διαφορετική μορφή αν οι πληροφορίες αυτές φυτεύονταν μέσα στο κείμενο όπως έπρεπε να γίνει. Αν είναι να μαθαίνω.... τότε το δασκαλίστικο ύφος δεν ενοχλεί καθόλου..... Μισό λεπτό να πάνω να φέρω τη σχολική στολή μου...... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted February 25, 2013 Share Posted February 25, 2013 (edited) Γεια σου και από μένα, το δύσκολο σε όλες μας τις εξιστορίσεις - και ιδιαίτερα στις τόσο σύντομες - είναι να κάνουμε τον άλλο να καταλάβει αυτό που εμείς το έχουμε πολύ ωραία στις σκέψεις μας. Εδώ πέρα, Ρίτα, δε νομίζω ότι επιτυχγάνεται και θα σταθώ μόνο στον κεντρικό σου χαρακτήρα, δηλαδή της κοπέλας. Είναι μια κόρη πλούσιας οικογένειας που οι γονείς της την αρραβωνιάζουν με κάποιον που δε θέλει, ενώ η ίδια είναι ερωτευμένη με κάποιο πνεύμα-φάντασμα-πρόσωπο από άλλη πραγματικότητα(?), (αυτό δε με πειράζει που δε διευκρινίζεται). Από αυτή την κατάσταση όμως μέχρι το να φτάσει κάποιος στην αυτοκτονία και αυτό να έχει νόημα για μένα που το διαβάζω, είναι πολύ μεγάλη απόσταση. Μπορώ να κάνω μόνο υποθέσεις... ότι ο αρραβωνιαστικός της ήταν ένας κοιλαράς 50άρης κι αυτήν μια 20χρονη; Ότι την αντιμετώπιζαν ως τρελή επειδή έβλεπε τον Αλέξανδρο και της φέρονταν ανάλογα; Υπάρχουν ένα σωρό ενδεχόμενα αλλά κανένα hint που να υποννοεί κάποιο ή κάποια. Βέβαια, όπως διαβάζω και στα προηγούμε σχόλια, ξεκίνησες από τη συγκεκριμένη σκηνή αυθόρμητα χωρίς κάποια συγκεκριμένη και στημένη πλοκή. Αποδεκτό, οπότε καλή επιτυχία και με τη συνέχεια (αν αποφασίσεις να το παιδέψεις)! Φυσικά τα σχολιά μου είναι μόνο για το κείμενο και δεν έχουν καμία διάθεση σνομπισμού ε; Μπράβο για την προσπάθεια και την διάθεσή σου να το μοιραστείς! Edited February 25, 2013 by Σουσαμένια Άνοιξη 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stathius12 Posted February 25, 2013 Share Posted February 25, 2013 Μπράβο! Μου άρεσε πάρα πολύ μπορω να πώ! Ειδικά το σημείο που κόβει το καρπό της και το περιγράφεις: ''Η ζωή κόκκινη σα....απο μέσα της.'' Είναι πολύ όμορφη ιστορία. Μπράβο ξανά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 Γεια σου Ρίτα! Καλώς μας ήρθες στο φόρουμ! Αχ! Μόνο και μόνο για τα κόκκινα τριαντάφυλλα η ιστορία σου με κέρδισε, να το ξέρεις! Η αλήθεια είναι όμως πως έχει το δυναμικό να γίνει πολύ-πολύ καλύτερη αν αποφασίσεις να τη δουλέψεις. Κοίταξε κυρίως αυτά που σου προτείνουν τα παιδιά πιο πάνω. Να εισάγεις δηλαδή τα στοιχεία της εισαγωγής μέσα στο κείμενο, να δουλέψεις επίσης λίγο ακόμα το υπόβαθρο, να δώσεις κίνητρα στους χαρακτήρες σου και να μας αποκαλύψεις λίγο περισσότερο από το background. Α, και εννοείται πως λάτρεψα κι εγώ τη φράση που επισημαίνει ο Stathius παραπάνω! Καλή συνέχεια και μην τυχόν και σταματήσεις να γράφεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
apelpio Posted May 6, 2013 Share Posted May 6, 2013 Όμορφη ρομαντική ιστορία που θα μπορούσε όμως να είναι σαφώς καλύτερη. Η δύναμη του διηγήματος πιστεύω βρίσκεται στη γραφή σου. Καταφέρνεις να μας μεταφέρεις πολύ καλά την απελπισία και τη μοναξιά της Λένας. Προσδίδεις στον ανεκπλήρωτο έρωτά της ικανοποιητικό συναίσθημα, χωρίς όμως να πέφτεις στην παγίδα του μελοδράματος. Η μεγαλύτερη αδυναμία αυτής της ιστορίας για μένα είναι η πλοκή. Για την ακρίβεια, θα μπορούσα να πω ότι δεν υπάρχει καν πλοκή. Δε μαθαίνουμε ποτέ πως πέθανε ο αλέξανδρος. Δε γνωρίζουμε τους γονείς της Λένας, δε συναντάμε τον επίδοξο σύζυγο ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτήρα. Στην ουσία το διήγημα αποτελεί μια όμορφα, πλασμένη σκηνή που όμως φαίνεται υπερβολικά αποκομμένη για να μπορεί να σταθεί μόνη της. Δίνει την εντύπωσει πως ανήκει σε μεγαλύτερο έργο. Η ιστορία θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη για μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.