Jump to content

Λουάνες - Κιάρα Καλουντζή


Tiessa

Recommended Posts

Ωραία, Βάσω ευχαριστώ για το τόπικ και την τόσο ταιριαστή εισαγωγή. Η δική μου ανάγνωση:

 

(ΧΩΡΙΣ SPOILERS. Διαβάστε ελεύθερα.)

 

Εμφάνιση:

 

Περιττό να πω ότι μιλάμε για ένα από πιο όμορφα βιβλία που κυκλοφορούν εκεί έξω, τελεία. Και διάβασα την απλή έκδοση.

Μοναδική παραφωνία η διαφήμιση της τελευταίας σελίδας. Δεν βάζεις διαφήμιση σε τέτοιο κόσμημα βιβλιοθήκης και μάλιστα Ε.Φ. διαφήμιση σε βιβλίο φαντασίας, κι ακόμα περισσότερο αν έχει τον ξενερωτικό τίτλο «Στα Χρόνια των Πυραύλων», δε πα’ να το ’χει γράψει ο Ρέυ Μπράντμπερυ ο ίδιος.

Εξαιρετική και η επιμέλεια της κας Αλεξάνδρας trillian Λέτσα. Εγώ τουλάχιστον, δεν εντόπισα παρά δυο λαθάκια, κι αυτά ασήμαντα.

 

 

Περιεχόμενο:

Βρήκα πολύ ζεστό το γράψιμο

και με ταιριαστό λεξιλόγιο. Οι άστοχες επιλογές λέξεων ήταν ελάχιστες και το ύφος, αν και ανήκε σε διαφορετικούς χαρακτήρες σε κάθε ιστορία, ήταν μάλλον ομοιόμορφο. Αυτό κανονικά δεν θα ήταν και τόσο επιθυμητό, όμως νομίζω ότι, σε ένα τέτοιο βιβλίο, δουλεύει καλά δένοντας, μαζί με τον κοινό κόσμο, τα μικρά αυτά διηγήματα μεταξύ τους. Υπήρχαν λέξεις και εκφράσεις που έκαναν διάνα όπως «μαϊκό», «μάτια του αίματος» και πολλές άλλες που δεν μου ’ρχονται τώρα, αλλά πραγματικά θέλετε να τις ανακαλύψετε.

 

Η ελάχιστη έκταση όλων των ιστοριών

(οχτώ διηγηματάκια που συνολικά δεν ξεπερνούν τις 18000 λέξεις) αναγκαστικά περιορίζει σημαντικά τις δυνατότητες ανάπτυξης πλοκής και χαρακτήρων. Προφανώς, αυτό αποτελεί συνειδητή συγγραφική επιλογή, αλλά νομίζω ότι κάποιες από τις ιδέες θα αναπτύσσονταν πληρέστερα σε λίγο περισσότερο χώρο.

 

Μου άρεσαν οι σκόρπιες αναφορές

σε γεωγραφικά ή πολιτιστικά στοιχεία του κόσμου, και κυρίως το γεγονός ότι αυτές παρέμεναν συνήθως μόνο αναφορές, χωρίς να δίνονται λεπτομέρειες, επειδή από τη μία οι αφηγητές χαρακτήρες ήδη ήξεραν όσα δεν χρειαζόταν να πουν, και από την άλλη είναι σαν η συγγραφέας να λέει στον αναγνώστη (το ακούω με το ύφος της Κιάρας) «εεε, κοίτα, δεν σου εξηγώ λεπτομέρειες τώρα, γιατί θέλω να δώσεις βάση στην ίδια την ιστορία, εντάξει; Φφφ» (εκπνοή καπνού)

 

Το βιβλίο είναι γεμάτο γυναίκες,

το οποίο βέβαια είναι πολύ καλό. Οι άντρες χρησιμεύουν στις ιστορίες περισσότερο ως κίνητρα, ως μέσα, ως έπαθλα, ως πόθοι, κι αυτό είναι μια καλή ανατροπή της συνήθους εικόνας ιδιαίτερα επειδή αυτό (και πάλι σε αντίθεση με τα συνήθη) σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται τον κοινωνικό ή άλλο υποβιβασμό τους. Η μόνη ξεκάθαρη διαφορά που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στα φύλα είναι ότι οι άντρες δεν ασκούν μαγεία.

 

Η τελευταία ιστορία, «Εσωτερική Αυλή»,

συνδέει ταιριαστά όλες τις υπόλοιπες. Νομίζω ότι διέκρινα μια ασυνέπεια ως προς το ότι κανένας από αυτούς τους ανθρώπους (είναι και ένας άντρας ζωγράφος μέσα) δεν πήγε στη διάρκεια των ιστοριών αυτών ή πριν τον αφηγηματικό τους χρόνο να ζητήσει τη βοήθεια της γριάς, αλλά ειλικρινά λίγο με νοιάζει.

 

Δεν βρήκα πάντα τις εισαγωγές πολύ σχετικές

με την ιστορία που ακολουθούσε. Είχαν και πληροφορίες που δεν έβρισκαν εφαρμογή σ’ αυτές. Αυτό δεν θα ήταν απαραίτητα κακό, αν οι ιστορίες δεν ήταν τόσο μικρές, κάτι που κάνει την οικονομία να είναι σημαντικότερη απ’ ό,τι συνήθως.

 

Στα μείον

το γεγονός ότι σε κάποιες από τις ιστορίες οι πρωταγωνίστριες δεν φαίνονται να έχουν επιλογή. Συνήθως υποφέρουν ή χαίρονται καταπώς τους τα φέρνει η μοίρα και οι ιδιαίτερες ικανότητές τους.

 

Εξαίρεση σ’ αυτό

είναι η ιστορία της Σέξτιας λουάνης την οποία είχα ήδη ξεχωρίσει και δεν μου έκανε εντύπωση που εξακολουθώ να τη θεωρώ με διαφορά την καλύτερη του βιβλίου. Εδώ υπάρχει ξεκάθαρο διακύβευμα, δίλημμα, απόφαση, τίμημα, τέλος. Διαμάντι που, γι’ αυτό και μόνο, θα άξιζε να φτάσει στο χαρτί ο κόσμος των Νησιών. Νομίζω ότι αν περισσότερες ιστορίες κινούνταν σ’ αυτό το μοτίβο, το βιβλίο θα ήταν τουλάχιστον ένα ποιοτικό σκαλί ψηλότερα.

 

Κλείνω όπως ξεκίνησα, με το γράψιμο.

Με δεδομένη τη μικρή έκταση των ιστοριών και όλου του έργου, είναι προφανές ότι το βιβλίο ποντάρει κυρίως σ’ αυτό. Είναι ξεκούραστο, ανεπιτήδευτο, συνεπές με τον εαυτό του, ειλικρινές με τον αναγνώστη. Νοιώθεις άνετα κολυμπώντας μέσα στις γραμμές, νοιώθεις σαν να έχεις καθίσει μπροστά στο τζάκι με μια καλή φίλη. Είναι ντυμένη στα μαύρα, έχει ακουμπήσει τη σκούπα της εκεί δίπλα, έχει βγάλει το μυτερό της καπέλο, έχει υποσχεθεί να σου πει παραμύθια.

Και το κάνει καλά.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον, για την ανάγνωση για τα σχόλιά σας :)

Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο το να πιάνεις το βιβλίο στα χέρια σου τελικά ή το να έχεις τη συναίσθηση ότι το έπιασαν άλλοι κι ασχολήθηκαν μαζί του. Βασικά, ξέρω, το δεύτερο είναι καλύτερο και σίγουρα δε μπορώ να σας ευχαριστήσω αρκετά για αυτό.

 

Μανωλιός, επιτέλους, κάποια από τα μείον του βιβλίου... Ο κόσμος ήρθε και πάλι λίγο στη θέση του. Νομίζω λίγο πως όταν έχεις εκδομένη δουλειά, δηλαδή όταν -και καλά- δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πλέον, ο κόσμος ξεχνάει πόσο χρήσιμα είναι για σένα, πόσο ανεκτίμητο είναι να σου πούνε και δυο τρεις πέντε άνθρωποι τι να διορθώσεις στο επόμενο. Σε ευχαριστώ πολύ που θυμάσαι -εκτός όλων των άλλων.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφο βιβλίο. Μαγικό από την αρχή (από το εξώφυλλο ακόμα) ως το τέλος.

Έχει μόνο ένα κακό: είναι πολύ μικρό! Το διάβασα μέσα σε δύο μέρες (λόγω εξεταστικής, αλλιώς ούτε μία δε θα έκανα), αλλά και πάλι, βρήκα ότι τέλειωσε πολύ σύντομα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Το διάβασα 3 φορές μονό από ευχαρίστηση, τώρα θα το διαβάσω και μια τέταρτη.

Link to comment
Share on other sites

Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε και σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια :)

Link to comment
Share on other sites

O βορράς έχει να επιδείξει εντυπωσιακές επιδόσεις στην εξάσκηση της αρετής της υπομονής.

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη το βιβλίο πόθεν/πως θα ανέβει; Γιατί άμα μιλάμε για Βορρά νομίζω έχω προτεραιότητα. :p

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μου, γλυκά, υπομονετικά και σουηδικά την άλλη εβδομάδα θα είναι όλα έτοιμα να φύγουνε :)

 

Νεραϊδούλα, σ' ευχαριστώ πολύ :)

Link to comment
Share on other sites

Μετά και τη συνάντηση τής ΛΑΦ, που είχαμε τη χαρά να συζητήσουμε το βιβλίο τόσο μεταξύ μας, όσο και με την ίδια την Κιάρα, ας πω κι εγώ δυο λόγια.

 

Το βιβλίο είναι όμορφο. Όμορφο, τόσο ως προς το περιεχόμενο (το βασικό, άλλωστε), αλλά και ως προς το "πακέτο", που έρχεται να δέσει πάρα πολύ αρμονικά με τα κείμενα. Απλώς πιάστε το στα χέρια σας, ανοίξτε το, νιώστε το εξώφυλλο, θα καταλάβετε.

 

Στα πραγματικά σημαντικά, τώρα. Το Α και το Ω στο βιβλίο είναι το γράψιμο. Το πολύχρωμο, ζωντανό, ζεστό, μαϊκό γράψιμο. Κι αυτό το γράψιμο βγαίνει απολύτως αβίαστα, με μια πλουμιστή και τσαχπίνικη γλώσσα, που κάνει το βιβλίο κάτι το ξεχωριστό.

 

Πολύ πετυχημένος μού φάνηκε ο τρόπος με τον οποίο ρίχνουμε μια ματιά στον κόσμο τών Νησιών, χωρίς να μας περιγράφεται λεπτομερώς, καταφέρνουμε να νιώσουμε τη θάλασσα και τον αέρα του όσο χρειάζεται για κάθε ιστοριούλα.

 

Το παραπάνω χαρακτηριστικό, βέβαια, είναι και το βασικό μειονέκτημα του βιβλίου: πατάει αποκλειστικά πάνω στο γράψιμο και την παραμυθένια ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Μ' αυτόν τον τρόπο καλύπτονται κάποια ελαττώματα που αναφέρθηκαν και στη συζήτηση -οι ανδρικοί χαρακτήρες είναι σχεδόν αντικείμενα μέσα στις ιστορίες, κάποιες ιστορίες μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους, το ύφος δεν διαφοροποιείται σχεδόν καθόλου από ιστορία σε ιστορία και από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, οι ήρωες σπάνια μοιάζουν να έχουν κάποια πραγματική επιλογή- δε σηκώνει όμως και τον πήχυ των φιλοδοξιών όσο ψηλά, πιστεύω, ότι η συγγραφέας μπορεί να φτάσει. Οι πλοκές τών ιστοριών παραμένουν απλές, στοιχειώδεις, οι χαρακτήρες ίσα που σκιαγραφούνται, εκπλήξεις ή πραγματικές προκλήσεις και διλήμματα δεν υπάρχουν -κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην πολύ μικρή έκταση όλων των ιστοριών και, κατά συνέπεια, όλου του βιβλίου.

 

Με λίγα λόγια: το βιβλίο θέλει να είναι απλά μια ζεστή συντροφιά, μια γλυκιά γιαγιά που θα σας πει παραμύθια. Κι αυτό το καταφέρνει άριστα. Ακόμα και οι πιο λυπητερές ιστορίες θα σας αφήσουν με χαμόγελο, γιατί είναι τόσο όμορφα ειπωμένες. Εγώ τώρα περιμένω από την Κιάρα, στο επόμενο, να μας δείξει τον κόσμο της και τις υπέροχες γυναίκες της σε όλο τους το μεγαλείο.

Edited by aScannerDarkly
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Αχ, επιτέλους, μετά από όλη αυτή την αβάσταχτη αναμονή, απόψε έφτασαν στα πεινασμένα χέρια μου τα δύο αντίτυπά μου της σούπερ ντούπερ ειδικής έκδοσης του βιβλίου που είχα παραγγείλει (από τα μόλις τρία συνολικά).

Αφού τα πασπάτεψα καλά-καλά με τις λαδωμένες από τα πατατάκια του «Έναστρον» χερούκλες μου, τα έβαλα και τα δύο στις θέσεις για τις οποίες προορίζονταν:

Το ένα, φυσικά, στη βιβλιοθήκη μου, ανάμεσα στα άλλα αγαπημένα μου βιβλία.

 

post-1396-0-33930700-1362953972_thumb.jpg

 

 

Και το άλλο εκεί που έπρεπε, ώστε να το πάρει κάποιος άσχετος και να μυηθεί με τον καλύτερο τρόπο στη ελληνική λογοτεχνία του Φανταστικού. (Προσοχή, η φωτογραφία δεν είναι για αδύναμα στομάχια/καρδιές.)

 

post-1396-0-91284600-1362954019_thumb.jpg

 

 

Πέντε λεπτά αργότερα, δεν ήταν εκεί.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Μόλις κέρδισες ένα σπάνιο δώρο, Μιχάλη, γι αυτή σου την υπέροχη πράξη: την γνώση για την ημερομηνία και τον τρόπο θανάτου σου. Θα πεθάνεις 7 Μαΐου 2013 από στραγγαλισμό, αλλά θα είναι λίγο δύσκολο ν' αναγνωρίσουν το πτώμα σου απ' τις μελανιές και τα σπασμένα κόκκαλα που θα έχουν προκληθεί απ' τα κλωτσομπουνίδια. :)

Edited by Sonya
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Να το συζητήσουμε, :pokey: καλόκαρδες και σπλαχνικές μου κυρίες, ψυχραιμία.

Κανένα βιβλίο ή συσκευασία δεν κακοποιήθηκε για τις ανάγκες της επίμαχης φωτογράφισης.

Σας εφιστώ την προσοχή στο κρίσιμο στοιχείο που (ελπίζω ότι) θα διασφαλίσει τη σωτηρία μου: Ανάμεσα στη θήκη και στο πεζοδρόμιο, υπάρχει μια τετραπλή στρώση υφάσματος: η διπλωμένη μπλούζα μου.

 

 

Τρεις με φύλαγαν :D, αλλά τους το 'σκασα! :p

 

Link to comment
Share on other sites

Απ' το πεζοδρόμιο το προστάτευσε η μπλούζα σου. Απ' την Μαντά, ποιος το προστάτευσε; :Ρ

Edited by Sonya
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Management

Αυτή η τεράστια έκδοση περιέχει ότι και το κανονικό-κλασικό των βιβλιοπωλείων ή κάτι άλλο;

Link to comment
Share on other sites

Στεφ, δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σου ακριβώς. Αυτό που βλέπεις είναι το κουτί της δερματόδετης έκδοσης, περιέχει ό,τι ανακοινώθηκε ότι θα περιέχει :p Δε θα μπω σε λεπτομέρειες ακόμα βασικά γιατί θα ήθελα να το πάρουν τα κορίτσια στα χέρια τους πρώτα. Μετά θα σου πω αν δε σε έχω καλύψει ήδη. Σε περίπτωση που θεωρείς πως αυτό είναι ένα βιβλίο (κι αυτό σημαίνει το "τεράστια έκδοση") τότε απλά δεν είναι :p

Link to comment
Share on other sites

Οι Λουάνες είναι η συλλογή εφτά (+ ενός) φανταστικών διηγημάτων που έχουν σαν κοινό παρονομαστή τις αποχρώσεις και τις ιδιότητες του φεγγαριού. Λουάνες είναι τα φεγγάρια τα οποία ανάλογα με την ώρα που εμφανίζονται έχουν διαφορετικό χρώμα και ιδιότητες. Στις πρώτες εφτά ιστορίες η κάθε Λουάνα έχει τις δικές τις ταξιδεύτρες στις οποίες χαρίζει υπερφυσικές δυνάμεις.Στην τελευταία ιστορία του βιβλίου γινόμαστε μάρτυρες των συναλλαγών – συμφωνιών που κάνει μια γριά μάγισσα με κοινούς θνητούς προκριμένου τα θελήματα των τελευταίων να γίνουν πραγματικότητα…

Η Κιάρα με τη βοήθεια των ταξιδευτριών της μας μεταφέρει σε κόσμους φανταστικούς όπου κυριαρχεί η μαγεία και ο έρωτας, ενώ σημαντική θέση στο βιβλίο έχει και η Αλμυρή (όπως η συγγραφέας ονομάζει τη θάλασσα). Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη και οι όμορφες ζωγραφιές στο βιβλίο δίνουν επιπρόσθετη αξία στις ιστορίες που συνοδεύουν.

 

Κιάρα, ευχαριστούμε για το ταξίδι...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Απ' το πεζοδρόμιο το προστάτευσε η μπλούζα σου. Απ' την Μαντά, ποιος το προστάτευσε; :Ρ

 

Ναι.Επίσης, η εικόνα των λιγδιασμένων σου χερουκλών χαράχτηκε για πάντα στο μυαλό μου.Το πεζοδρόμιο είναι το λιγότερο. Καταλαβαίνεις ότι για διάφορους γεωγραφικούς λόγους δεν θα παραβρίσκομαι στην πολτοποίησή σου, παρά μόνο νοερώς. Οπότε σκέψου πως ό,τι πάθεις, θα το πάθεις από Σόνυα στο τετράγωνο.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μου φαίνεται θα ταξιδεύουμε αξημέρωτα το Σάββατο για Θεσσαλονίκη αντί για Παρασκευή αλλά πώς να το χάσουμε; :rose:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..