Λουάνες - Κιάρα Καλουντζή

[wordsmith]

-Δε θα είμαι εδώωωω... Σόρι, αλλά έχω κανονίσει με πολλές φασαρίες ένα ταξίδι 22-25 Μαρτίου και δεν ακυρώνεται. Θα παρίσταμαι νοερώς και θα παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι ένα από αυτά που θα χάσω (;) θα είναι και η θέα του αξιότιμου εκδότη σου .

-mman: α)Μόλις παραδέχτηκες δημοσίως (έστω και για πλάκα) ότι τα αγαπημένα σου βιβλία είναι της Μαντά. Το καταγράφω για να χρησιμοποιηθεί μελλοντικώς για δούλεμα. β)Μα πόοοσα πολλά είναι αυτά τα τρία ειδικά αντίτυπα; Έχω ακούσει για 5-6 άτομα φήμες ότι τα έχουν παραγγείλει.

[aScannerDarkly]

Μην ακούς φήμες. Τα αυθεντικά αντίτυπα είναι τρία και συνοδεύονται από πιστοποιητικό. Το είδα με τα μάτια μου. Αντίθετα βέβαια με τον κατάπτυστο κύριο Μανωλιό, δεν το άγγιξα ούτε με λαβίδες, πόσο μάλλον με λαδωμένες κι αλατισμένες χερούκλες.

Edited March 11, 2013 by aScannerDarkly

[Sonya]

Ο σωστός ο τζέντλεμαν.

[melkiades]

O κύριος Μανωλιός για να πείσει θα έπρεπε να πει ότι το ύφασμα πάνω στο οποίο ακουμπάνε οι Λουάνες είναι ένα βρωμοκουρέλι που βρήκε στα σκουπίδια.

Από τη στιγμή που προστάτεψε το βιβλίο απλώνοντας τη μπλούζα του στο βρωμερό πεζοδρόμιο, δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανένα.

Βέβαια έχετε χάσει το ύφος του, στο Έναστρον, πριν και μετά την καφρίλα.

[Sonya]

Σου έχουμε εμπιστευτεί μια κάμερα για συγκεκριμένους λόγους, κυρα-Μελκιάδη! Γιατί δεν τον απαθανάτισες; :Ρ

[Nienor]

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ προκαταβολικά, είτε έρθετε εκεί με τη φυσική σας υπόσταση, είτε έρθετε ψυχικώς

 

Κέλλυ μου, ασχέτως με το αν θέλεις να δεις το πρόσωπο του εκδότη μου ή όχι, κι ασχέτως με οτιδήποτε προσωπικό μπορεί να έχεις μαζί του, πρέπει να ξέρεις πως είναι τίμιος, πολλές φορές μέχρι ηλιθιότητας. Οι συλλεκτικές εκδόσεις είναι όσες ακριβώς είπαμε εξαρχής πως είναι, δηλαδή τρεις δερματόδετες και άλλες 20 με κουτί. Οι τρεις δερματόδετες έχουν πουληθεί ήδη, εδώ και καιρό, και από τις άλλες υπάρχουν ακόμα διαθέσιμες. Δεν έχω ακούσει φήμες που να λένε άλλα πράγματα και θα ήθελα αν ακούσεις κι άλλες να μην τις διαδίδεις γιατί α) δεν ισχύουν β) είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα για τον εκδοτικό χώρο.

Ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά και σας ζητώ συγνώμη που σπαμάρω το τόπικ

 

Υ.Γ. εκτός απο το ύφος του πριν και μετά τη φωτογράφηση, πρέπει να σας πω ότι ούτε μπύρα δεν είχε πιει ακόμα, όχι πατατάκια

[DinMacXanthi]

Κιάρα, ανυπομονώ να κατέβω για να πάρω κι εγώ το βιβλίο, αν και θα κάνω υπομονή να το διαβάσω το καλοκαίρι πλάι στη θάλασσα Με την πρότερη εμπειρία από τις ιστορίες σου, νομίζω θα αξίζει το περίμενε

Edited March 11, 2013 by DinMacXanthi

[wordsmith]

Από το fb:  

 

 

Μέσα στην προσπάθεια που κάνουν οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές για να φέρουν κοντά τους συγγραφείς των εκδόσεων με τους αναγνώστες των βιβλίων μας θα πάρουμε μια σειρά από ανοιχτές διαδικτυακές συνεντεύξεις των συγγραφέων μας.
Ο τρόπος λειτουργίας: Θα αφήσουμε ένα διάστημα 15 ημερών. Μέσα σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να στείλετε τις ερωτήσεις σας για τον συγγραφέα στο email του εκδοτικού το universepaths@yahoo.com
Μόλις τελειώσουν οι 15 ημέρες θα δώσουμε όλες τις ερωτήσεις που θα μας στείλετε στον συγγραφέα μαζί με κάποιες δικές μας και μέσα σε άλλες 7 ημέρες το πολύ θα ανέβει στην σελίδα ολοκληρωμένη η συνέντευξη με τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις σας!

Εάν θέλετε να κάνετε ερωτήσεις για το βιβλίο «Λουάνες» πρέπει να τις στείλετε με email στο universepaths@yahoo.com έχοντας σαν θέμα του email «Ερωτήσεις για την συνέντευξη για το Λουάνες»

Σας ευχαριστούμε!
Περιμένουμε την συμμετοχή από όλους σας!

Η ομάδα των Συμπαντικών Διαδρομών

Edited May 31, 2013 by wordsmith

[Cassandra Gotha]

Κιάρα, διάβασα κι εγώ το βιβλίο σου. Καταρχήν, να σου πω ότι νιώθω υπερήφανη δείχνοντάς το και λέγοντας ότι ξέρω τη συγγραφέα. Όλοι παθαίνουν πλάκα με την εμφάνιση, την ποιότητά του. Όπως είπα και σε άλλο τόπικ, δεν έχω ομορφότερο βιβλίο (και νομίζω ούτε έχω δει).

 

Τα καλά νέα όμως μόλις τώρα αρχίζουν. Γιατί το βιβλίο είναι έτσι ωραίο και μέσα, πράγμα που μας ενδιαφέρει πιο πολύ. Η γραφή σου πάντα μου άρεσε, αλλά έτσι, μαζεμένες οι ιστορίες σου σε ένα βιβλιαράκι, είναι δώρο. Ο κόσμος σου είναι κάτι με το οποίο δεν έχω ασχοληθεί πολύ, αλλά ό,τι έχω καταλάβει από αυτόν μου αρέσει.

 

 

Η γραφή: Σφιχτή, γεμάτη, αλλά ελαφριά, φτιάχνει ένα ποιητικό αποτέλεσμα χωρίς να γίνεται στομφώδης, δική σου καθαρά, μπορώ να διαβάσω μια σειρά και να αναφωνήσω "Κιάρα".

Πλοκή: Απλή, μία βασική σε κάθε ιστορία, και αυτό φτάνει. Δεν βασίζεται στην πλοκή το βιβλίο.

Συναίσθημα: Θα έλεγα "μπόλικο", αλλά περιέργως δεν βίωσα δυνατά πράγματα διαβάζοντας τις ιστορίες. Πράγμα καθόλου κακό, βέβαια, γιατί ένιωθα συνέχεια ωραία. Μόνο στην σέπτια λουάνη κάπως δαγκώθηκα, αλλά δεν με έκανες να νιώσω άσχημα γενικά, και σ' ευχαριστώ γι' αυτό. Δεν είναι τέτοιο βιβλίο. Είναι ένα βιβλιαράκι-βίβλος θεραπευτικό . Θα το διαβάζω όποτε θέλω να ηρεμήσω και να ταξιδέψω σε κάτι όμορφο, γεμίζοντας πάλι με ελπίδα και φαντασία. Σ' ευχαριστώ, το είπα; Είσαι στ' αλήθεια μάγισσα, σου το έχουν πει;

Χαρακτήρες (γυναίκες δηλαδή, θα σου τα χώσω παρακάτω γι' αυτό) : Μμμ... Όλες ίδιες, δεν ξεχώρισα καμιά τους, να πω την αλήθεια. Η κάθε λουάνη είναι διαφορετική, και οι ταξιδεύτρες τους έχουν άλλες ικανότητες και θα έπρεπε να έχουν και άλλους χαρακτήρες, αλλά δεν μου δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση. Έχω την εντύπωση ότι εκεί μπορείς να δουλέψεις περισσότερο, γιατί διαβάζω πάντα μία εκδοχή της ίδιας γυναίκας (ή κάνω λάθος; ).

Άντρες: Ε; Αλλά σου το συγχωρώ. Γιατί αυτό το βιβλίο ... ω... όχι, ρε Κιάρα, θα ήθελα να μην είχα τίποτα να σου συγχωρέσω! Όπως το αγαπημένο μου video game, το Gothic, που πρέπει κάθε φορά που το παίζω να τους συγχωρώ το ότι φαίνονται να είναι μισογύνηδες. Έτσι και με γυναικεία βιβλία όπου οι άντρες είναι διακοσμητικοί, ή γίνονται στο τέλος (όπως ο Γκέντ της Λε Γκεν). Πρέπει να σας συγχωρώ για να απολαύσω ξανά και ξανά τη λογοτεχνία σας, κυρίες μου!

 

[ ψείρισμα] Στο τέλος της σέπτιας γράφεις "ξέρω καλύτερα". Δεν το λέμε (ή τουλάχιστον, δεν το λέγαμε) στα ελληνικά, το "i know better". Μου χτύπησε άσχημα, αταίριαστα με το μέχρι τότε άψογο ύφος σου. [/ψείρισμα]

 

 

 

Είναι μία επαγγελματική δουλειά από κάθε άποψη, ένα βιβλίο που καλώς εκδόθηκε, θέλουμε κι άλλα τέτοια στην ελληνική αγορά. Συγχαρητήρια!

[Nienor]

Εμ, πάρα πολύ καθυστερημένα μεν, αλλά σε ευχαριστώ πάρα πολύ και δημοσίως, Άννα

[Λιμβρός]

Λακωνικά: Κιάρα, ποθούμε κι άλλο. :mf_bookread:

[Nienor]

Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Λιμβρέ, και το αίτημά σας θα ικανοποιηθεί αρκετά σύντομα

[elgalla]

Το βιβλίο καιρό τώρα το είχα βάλει στο μάτι, κυρίως γιατί οπτικά είναι πανέμορφο - προσεγμένη έκδοση, ωραίο εξώφυλλο, περιποιημένο εσωτερικό, καλό δέσιμο. Το πήρα, λοιπόν, τις προάλλες και το διάβασα μονορούφι. Να'ταν κι άλλο. Η γραφή με κέρδισε από τις πρώτες γραμμές και, καθ'όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, σκεφτόμουν ότι αν ένα βιβλίο μπορούσα να παρομοιάσω με τα Tales From The Flat Earth της Tanith Lee, μάλλον αυτό εδώ θα ήταν. Κι αυτό το λέω για καλό, μιας και τα συγκεκριμένα βιβλία της Tanith Lee τα θεωρώ αψεγάδιαστα από πλευράς λόγου. Οι ιστορίες μου άρεσαν, σε γενικές γραμμές, αλλά το σύνολο, στο τέλος, με άφησε ανικανοποίητη. Τις ήθελα περισσότερες, αισθάνθηκα ότι δεν τις χόρτασα. Επιφυλάσσομαι για πιο αναλυτική κριτική στο blog σύντομα, συνοπτικά, πάντως, εντυπωσιάστηκα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια, Nienor, μακάρι να δούμε κι άλλες ιστορίες στον κόσμο αυτό σύντομα. 

[Nienor]

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την αγορά, την ανάγνωση και ακόμα περισσότερο για τον κόπο να μου τα πεις Χαίρομαι πολύ που πέρασες καλά μαζί του

[elgalla]

Βρήκα επιτέλους το χρόνο που χρειαζόμουν και έγραψα ένα πιο αναλυτικό review (όχι ότι λέω πολύ διαφορετικά πράγματα, δηλαδή basically, it's awesome, I loved it, αλλά δεν βαριέσαι). Μπορείτε να το δείτε εδώ. 

 

Edit: Δεν ήξερα ότι δεν προτιμούνται τα links, οπότε ακολουθεί copy-paste των όσων έγραψα: 

 

 

 

 

Δύσκολα θα μπορούσα να βρω καλύτερο βιβλίο για να εγκαινιάσω την εμφάνιση του ελληνικού speculative fiction στον ιστότοπο αυτό. Πέρασα τα τελευταία τέσσερα χρόνια μακριά από την Ελλάδα και, γυρνώντας πίσω, ανακάλυψα με χαρά πόσο είχε αναπτυχθεί η ελληνική σκηνή του φανταστικού, του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας στο συγκεκριμένο διάστημα. Αν και μικρό σε μέγεθος, το Λουάνες είναι οπτικά πανέμορφο και, όπως ίσως θυμάστε από την ενθουσιώδη αγορά του Goth Girl, μερικές φορές το εικαστικό κομμάτι ενός βιβλίου είναι αρκετό για να τραβήξει το μάτι του αναγνώστη. Η χαρά μου που αποδείχτηκε εξίσου πανέμορφο και αναγνωστικά ήταν, φυσικά, διπλή. Ας σταματήσω, όμως, τη φλυαρία, και ας περάσω στα του βιβλίου. 

 

Λουάνες είναι τα επτά φεγγάρια του κόσμου που έχει πλάσει η Κιάρα Καλουντζή.Η Πρίμια Λουάνη, η κόκκινη, είναι το φεγγάρι των εραστών. Η Σεκούια Λουάνη, η πορτοκαλιά, είναι το φεγγάρι των μετάλλων και της φωτιάς. Η Τέρτια Λουάνη, η κίτρινη, είναι το φεγγάρι των γιατρικών και των βοτάνων. Η Κουάρτια Λουάνη, η πράσινη, είναι το φεγγάρι της γονιμότητας. Η Κουίντια Λουάνη, η γαλανή, είναι το φεγγάρι της επικοινωνίας, της διαίσθησης και του οράματος. Η Σέξτια Λουάνη, η μπλε, είναι το φεγγάρι των κυμάτων και της Αλμυρής, της απέραντης θάλασσας. Η Σέπτια Λουάνη, η μωβ, κρύβει τα μυστικά και τα φυλάγματα. Κάθε Λουάνη έχει τις δικές της ταξιδεύτρες, γυναίκες προικισμένες με τα χαρίσματα του εκάστοτε φεγγαριού. Το μικρό αυτό βιβλιαράκι, περιέχει οκτώ ιστορίες, μία για κάθε Λουάνη συν μία επιπλέον. 

 

Συνήθως, όταν γράφω για συλλογές ή ανθολογίες, σχολιάζω ξεχωριστά κάθε ένα από τα διηγήματα που εμπεριέχονται σ'αυτές. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ας μου επιτραπεί να μην ακολουθήσω αυτήν την οδό. Επειδή οι ιστορίες είναι σύντομες, φοβάμαι πως θα χαλάσω την απόλαυση του αναγνώστη με το να αναφερθώ εκτενώς σε κάθε μία. Θα πω, λοιπόν, ότι συνολικά τα διηγήματα μου άρεσαν πάρα πολύ. Η περισσότερο αγαπημένη μου ήταν, μάλλον, η ιστορία της Σέπτιας Λουάνης και η λιγότερο αγαπημένη μου ήταν αυτή της Κουάρτιας Λουάνης. 

 

Η Κιάρα Καλουντζή επικεντρώνεται στις γυναίκες, αυτές βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, αυτές είναι οι ταξιδεύτρες, αυτές μας αφορούν. Οι άντρες τις περιστοιχίζουν ως οχήματα της κάθε ιστορίας, αλλά εκείνες είναι οι πραγματικές πρωταγωνίστριες. Η μοίρα, ο έρωτας, το τίμημα της μαγείας είναι θέματα κεντρικά στα περισσότερα από τα διηγήματα, ενώ δεν λείπει περιστασιακά το χιούμορ. Ο κόσμος που πλάθει η συγγραφέας είναι ιδιαίτερος, ενδιαφέρων και παραμυθένιος, αλλά σε αφήνει με μια γλυκόπικρη αίσθηση αντί με τη ζαχαρένια γεύση των σύγχρονων παραμυθιών. 

 

Βέβαια, όλα τα υπόλοιπα ωχριούν μπροστά στη γραφή. Το ομολογώ, τον ζήλεψα λίγο το λόγο της. Είναι όμορφος, λυρικός, ρέει, έχει μια ποιότητα παραδοσιακού, Ελληνικού παραμυθιού και μαγεύει τον αναγνώστη. Είναι εμφανές ότι το Λουάνες εκεί ακριβώς στηρίζεται και αυτό ακριβώς αναδεικνύει ως δυνατό του χαρτί. Πραγματικά, η γραφή του είναι τόσο όμορφη που σε ρουφάει και δεν σε αφήνει να το αφήσεις. Αν ένα αρνητικό έπρεπε να του καταλογίσω, αυτό θα ήταν ότι δεν το χόρτασα. Το τέλειωσα κι ήθελα κι άλλο. Ήθελα να γνωρίσω τον κόσμο καλύτερα, ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω ιστορίες για τις Λουάνες και τις ταξιδεύτριές τους. Βασικά, εδώ που τα λέμε, ακόμη και τσελεμεντέ θα διάβαζα αν ήταν γραμμένος έτσι. 

 

Αν ανήκετε σε όσους διστάζουν να διαβάσουν ελληνικό φανταστικό, εμπιστευτείτε με σ'αυτό και δώστε μια ευκαιρία στην Κιάρα Καλουντζή και τις Λουάνες της. Θα περάσετε μερικές εξαιρετικά ευχάριστες ώρες και θα μαγευτείτε. 

 

 

Edited May 23, 2014 by elgalla

[Nienor]

Συνέντευξη και παρουσίαση από τον Θοδωρή και την Ντίνα (που τους ευχαριστώ πολύ!) εκ μέρους του Sin Radio

[mman]

Ωραίες πάσες, όμορφα γκολ.  Ειδικά αυτό όμως:

 

Το βιβλίο δε σε βοηθάει να ξεφύγεις από τίποτα, σε υποχρεώνει μόνο να σκεφτείς –καμιά φορά ακόμα και πράγματα που απέφευγες να τα σκεφτείς.

 

Δε θεωρώ πως η ελπίδα έρχεται ποτέ μέσα από ένα βιβλίο ή από τις λέξεις του συγγραφέα. Η ελπίδα μπορεί να έρθει από αυτά που συνειδητοποιεί ο αναγνώστης διαβάζοντας τα πράγματα που ξέρει, και ο συγγραφέας κατάφερε να τα περιγράψει.

 

 

Ειδικά αυτό.  

[Nienor]

Έτσι δεν είναι, βασικά;

 

Εγώ αυτό θεωρώ πως είναι και το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε γράφοντας, να παράγουμε κατανόηση που καμιά φορά μπορεί να είναι ελπιδοφόρα. Όχι ότι το να κάνεις εστω άλλον έναν άνθρωπο να περάσει όσο καλά πέρασες εσύ γράφοντας δεν μου φαίνεται αρκετό, σίγουρα είναι αρκετό. Απλά το άλλο είναι μάλλον αυτό που χρωστάω κι εγώ σε όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει: η κατανόηση του εαυτού μου.

[Ιρμάντα]

Έχω διαβάσει τις Λουάνες εδώ και καιρό και τώρα επιτέλους σχολιάζω. (Από Luna, το φεγγάρι, να υποθέσω).

Δεν έχω διαβάσει όλα τα σχόλια των παιδιών οπότε κάποιες παρατηρήσεις σίγουρα θα επαναλαμβάνονται.

 

Στα πολύ θετικά, η έκδοση. Τόσο προσεγμένο βιβλιαράκι έχω καιρό να πιάσω στα χέρια μου, ειλικρινά.

Στα πολύ θετικά επίσης η ονειρική ατμόσφαιρα του βιβλίου. Υπήρχαν κομμάτια που όντως με ταξίδεψαν. Θεωρώ πετυχημένη την ιδέα των χρωματιστών φεγγαριών και της αντιστοιχίας του κάθε φεγγαριού με μία έκφανση του ανθρώπινου βίου. Επίσης έχει γίνει καλό συνταίριασμα χρωμάτων και ιδιοτήτων. Κόκκινη του έρωτα, βιολέ της διαίσθησης, πράσινη της γονιμότητας....Ψαγμένη σε βρίσκω (να δεις που θα πετάει όντως εκείνη η σκούπα!).

Οι ιστορίες είναι υπερβολικά απλές, αλλά αν ήταν πιο περίπλοκες δεν θα άντεχαν τόσο ονειρική γραφή. Ακόμη και τώρα, και περνάμε στα αρνητικά του βιβλίου, υπάρχουνε στιγμές που χάνεται η ιστορία κάτω από την ονειροπόληση. Δηλαδή, σαν να παρακολουθείς πράξεις πίσω από κεντητό βέλο, κάτω από χρωματιστό φως, και πίσω από μεθυστικούς αρωματικούς καπνούς. Κατά συνέπεια οι αισθήσεις αμβλύνονται και κάποιες λεπτομέρειες χάνονται.

Με άλλα λόγια: Το βιβλίο είναι, και σαν όψη ακόμη, μία βινιέτα. Κάτι περισσότερο, πιο εκτενές, πιο ουσιαστικό, θα κατέρρεε από το βάρος των αρωμάτων (των μαγικών φίλτρων, του εσθίρ. Πετάει οπωσδήποτε η σκούπα!).

 

Από μένα αυτά και συγνώμη που καθυστέρησα,

 

Ειρήνη Μαντά.

[wordsmith]

Έτσι δεν είναι, βασικά;

 

Εγώ αυτό θεωρώ πως είναι και το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε γράφοντας, να παράγουμε κατανόηση που καμιά φορά μπορεί να είναι ελπιδοφόρα. Όχι ότι το να κάνεις εστω άλλον έναν άνθρωπο να περάσει όσο καλά πέρασες εσύ γράφοντας δεν μου φαίνεται αρκετό, σίγουρα είναι αρκετό. Απλά το άλλο είναι μάλλον αυτό που χρωστάω κι εγώ σε όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει: η κατανόηση του εαυτού μου.

 

Ο Όργουελ λέει "Τα καλύτερα βιβλία είναι αυτά που σου λένε αυτό που ήδη ξέρεις". Υποθέτω αυτό εννοεί.

[Nienor]

Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια

[Old man & SiFi]

Αψηφώ τον κίνδυνο να πω πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί, ξεχνάω κριτικές που διάβασα, και σαν τελευταίος (δεν κλείνω την πόρτα…) να πω κι εγώ την γνώμη μου.

Αν και μη φαν της fantasy , πιστεύω ότι η Κιάρα γράφει πεζή ποίηση (με την άδειά σας). Χειρίζεται με φανερή άνεση και ποιητική προσέγγιση την γλώσσα και στήνει εικόνες και ιστορίες γλυκόπικρες που δεν μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο. Ομολογώ ότι ακόμα και με αυτά τα στοιχεία δεν θα μπορούσα να απολαύσω μια δεκαπενταλογία βιβλίων 3500 σελίδων (χε χε), οπότε το (μικρό) μέγεθος δεν με ενόχλησε. Θα “άντεχα” πάντως και λίγο μεγαλύτερο.

Η “συσκευασία” είναι ταιριαστά ονειρική. Στήσιμο σελίδων, σκίτσα, και φυσικά εξώφυλλο.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους συντελεστές που μας προσέφεραν αυτό το μικρό κομψοτέχνημα.

[Nienor]

Ευχαριστώ(/ούμε) πολύ, Old

[Morfeas]

Το διάβασα, το μεγαλύτερο μέρος του δίπλα στη θάλασσα (αν και το context δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο, καθώς το φέρνει το ίδιο το κείμενο μαζί του).

 

Μου άρεσε πολύ. Καταρχάς, ως αντικείμενο, είναι ένα στολίδι. Το ομορφότερο ίσως που έχω δει ποτέ μου (εξώφυλλο, υφή, γραμματοσειρές, εικονογράφηση), δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο.

(Διόρθωση: ίσως το μόνο που θα το έκανε καλύτερο είναι εκείνη η μικροσκοπική κορδελίτσα που μπαίνει για σελιδοδείκτης σε μερικά σημειωματάρια. Για το επόμενο μικροστολίδι - Μη μου δίνετε σημασία!)

 

Και το περιεχόμενο είναι ένα στολίδι.

 

Η γραφή της Κιάρας είναι πανέμορφη, από τις πιο αξιοζήλευτες πένες που έχω πετύχει, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης ή κασέ. Είναι παραμυθένια, σε γεμίζει χρώματα, σχήματα, αρώματα και ήχους. Η ατμόσφαιρα είναι ένα μείγμα θαλασσινής ιστορίας και ελληνικού παραμυθιού.

Από την Κιάρα οτιδήποτε και να διαβάσω (από πτυχιακές εργασίες μέχρι λίστα για ψώνια) πιστεύω πως θα το απολαύσω.

 

Συνεπώς το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί και μόνο για τη γραφή. Χωρίς να σημαίνει ότι απογοητεύει στα υπόλοιπα. Η κοσμοπλασία των Λουάνων είναι άλλο ένα στολίδι, με το όμορφο σύστημα μαγείας του (το λάτρεψα), τις περίεργες ονομασίες, έναν κόσμο όπου η μαγεία είναι κομμάτι της καθημερινότητας, με τους περιορισμούς και τα οφέλη της. Από τους πιο όμορφους κόσμους που θυμάμαι να έχω διαβάσει (αν και ομολογώ ότι ακόμη είναι μικρό το δείγμα για να μλήσω με βεβαιότητα). Το σίγουρο είναι ότι θέλω να τον επισκεφτώ ξανά.

 

Και στα των ιστοριών τώρα. Θα έλεγα πως η πλοκή των ιστοριών είναι απλή, σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως και περισσότερο απ' όσο θα ήθελα. Η συλλογή μοιάζει περισσότερο ως μια εισαγωγή στον κόσμο των πολύχρωμων φεγγαριών παρά ως η εξιστόρηση περιπετειών συγκεκριμένων χαρακτήρων ή με συγκεκριμένη υπόθεση, με αρχή, μέση και τέλος. Οι χαρακτήρες δεν ήταν δυσδιάκριτες (θηλυκό, καθώς οι γυναίκες δεσπόζουν στα διηγήματα), χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Απλώς μου έδινε περισσότερο την αίσθηση ότι διαβάζω για σκιές που παίρνουν ανθρώπινες μορφές κι όχι για ανθρώπους. Βέβαια, ομολογώ ότι υπάρχουν κι εξαιρέσεις (οι τρεις τελευταίες ταξιδεύτρες, για παράδειγμα).

Συνολικά, οι ιστορίες γίνονταν όλο και πιο ενδιαφέρουσες όσο αυξανόταν η συχνότητα του αντιφεγγίσματος της κάθε λουάνης, με αποκορύφωμα την ιστορία για τη Σέπτια Λουάνη, που ήταν κι η αγαπημένη μου (και μου φάνηκε κι η πιο ολοκληρωμένη).

Η ιστορία "Εσωτερική Αυλή" είχε το ενδιαφέρον της κι έδενε όλες τις ιστορίες μαζί, σ' ένα κοινό πλαίσιο (περισσότερο μάλλον αναδείκνυε το κοινό θέμα/μοτίβο των ιστοριών). Ο χαρακτήρας της γριάς πολύ ενδιαφέρων. Μόνη μου επιφύλαξη το πώς ακριβώς λειτουργεί η μαγεία στο συγκεκριμένο διήγημα, συναρτήσει του κόσμου των φεγγαριών, καθώς απ' ό,τι καταλαβα η μαγεία πηγάζει αποκλειστικά από τα φεγγάρια. Ίσως σε κάποιο επόμενο να μου λυθεί η απορία...

 

Τέλος, δεν θα με πείραζε να ήταν λίγο μεγαλύτερο, τόσο σε μέγεθος ιστοριών όσο και στο πλήθος τους. Θα το ήθελα πολύ, γιατί τώρα τελείωσε πολύ γρήγορα.

 

Συνολικά πάντως είναι ένα κόσμημα, κι επειδή έχω διαβάσει μεταγενέστερα κείμενα της Κιάρας, έχω να πω ότι γίνεται ολο και καλύτερη η γραφή της κι ότι οι επόμενες δουλειές της δεν θα αφήσουν κανέναν ανικανοποίητο.

Για μένα, οι Λουάνες ήταν ένα καλοκαιρινό δώρο κι ευχαριστώ την Κιάρα και τους υπόλοιπους συντελεστές για το ταξίδι.

[Nienor]

Χαίρομαι πάρα πολύ που πέρασες όμορφα μαζί του, σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια

Και αυτό:

κι επειδή έχω διαβάσει μεταγενέστερα κείμενα της Κιάρας, έχω να πω ότι γίνεται ολο και καλύτερη η γραφή της

παίζει να είναι ότι ωραιότερο μου έχει πει κανείς ποτέ. Με κάνεις πολύ χαρούμενη και ταυτόχρονα με φορτώνεις με αυτή τη γλυκιά ευθύνη που ψάχνουμε όλοι μας να βρούμε γράφοντας