Jump to content

Μια Ιστορία στα Σκοτάδια


Μιτσούκω

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Μιτσούκω

Είδος: ευρύτερα στο πεδίο του τρόμου, ειδικότερα μάλλον ψυχολογικό θρίλερ

Βία; Ναι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 6.860

Αυτοτελής; Ναι

Αρχείο: Μια Ιστορία στα Σκοτάδια.pdf

Edited by Μιτσούκω
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Εγώ τα διαβάζω αλλα περιμένω να μαζευτούν πρώτα πολλες ιστορίες για να τις τυπώσω πριν τις διαβάσω. Απο την οθόνη δεν μπορώ.... Οι πρώτες δύο σελίδες πάντως που διάβασα,ήταν ωραίες

Edited by alien666
Link to comment
Share on other sites

Σ' ευχαριστώ πολύ. Μάθε οτι είσαι ο τρίτος άνθρωπος που διαβάζει την ιστοριούλα μου (οι άλλοι δυο ήταν συγγενικά πρόσωπα, οπότε δεν πιάνονται, ναι;), ή έστω τις δύο πρώτες σελίδες. (Εξ'ού και η ανυπομονησία μου. Αλλά με συγχωρείτε γι'αυτό, έτσι δεν είναι; ε; ε;)

 

ΥΓ. Πράγματι, τα κείμενα στην οθόνη σου βγάζουν τα μάτια. Άλλη αίσθηση το χαρτί :mf_bookread:

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Σ' ευχαριστώ πολύ. Μάθε οτι είσαι ο τρίτος άνθρωπος που διαβάζει την ιστοριούλα μου (οι άλλοι δυο ήταν συγγενικά πρόσωπα, οπότε δεν πιάνονται, ναι;), ή έστω τις δύο πρώτες σελίδες. (Εξ'ού και η ανυπομονησία μου. Αλλά με συγχωρείτε γι'αυτό, έτσι δεν είναι; ε; ε;)

 

ΥΓ. Πράγματι, τα κείμενα στην οθόνη σου βγάζουν τα μάτια. Άλλη αίσθηση το χαρτί :mf_bookread:

 

228 views λέει, Μιτσούκω, στις επισκέψεις. Μπορεί και όλες να είναι αναγνώσεις.

Κι εγώ προσωπικά έχω επιχειρήσει να το διαβάσω και διέκοψα αναγκαστικά για άλλες δουλειές. 12-13 σελίδες, δεν είναι πάντα εφικτό να το διαβάσεις μονορούφι. Και, κυρίως να τοποθετήσεις ένα σχόλιο. Υπομονή, τα σχόλια θα έλθουν.

Edited by Πυθαρίων
Link to comment
Share on other sites

Το διάβασα.. :rolleyes:

 

Κατ' αρχάς ενδιαφέρον και προσεγμένο το διήγημα σου. Κατάφερε να με κάνει να ακολουθήσω την συναισθηματική ροή του, αν και σε μερικά σημεία με κούρασε. Δεν έχω ξεχωρίσει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο που να λειτούργησε κατ' αυτόν τον τρόπο.. :mellow:

 

Μ' άρεσε η χρήση των ανεξήγητων αρχικά αποσπασμάτων που είχες σε έντονη γραφή. Λειτουργούν με συνδετικό τρόπο στην ιστορία.

 

Αυτά τα λίγα από εμένα.. :sorcerer:

Link to comment
Share on other sites

Σ'ευχαριστώ πολύ Myyst!

Είναι αλήθεια οτι τώρα που το ξαναδιαβάσζω -το είχα γράψει το 2009- κι εμένα κάπου με κουράζει, αλλά δεν καταλαβαίνω πού. Ίσως η έκταση και μόνο να κουράζει. Είναι που μ'αρέσει κιόλας να το παιδεύω το πράγμα...

Edited by Μιτσούκω
Link to comment
Share on other sites

Αυτό που ήθελες να αποδώσεις, μου φαίνεται πως χτίζεται μόνο έτσι. Αργά, μεθοδικά, “κουραστικά”.

Μικρές λεπτομέρειες, ανίκανες να αναιρέσουν την συνολική εντύπωση, ασήμαντες για να αποτελέσουν στοιχεία κριτικής, πάντα μπορούν να συζητιούνται με γνώμονα και στόχο την “τελειότητα” (που έτσι κι αλλιώς προσαρμόζεται στις προσωπικές προτιμήσεις και την υποκειμενική αισθητική). Θα τις αποφύγω.

Θέτω μόνο σαν ερώτημα: Μήπως, ελάχιστες επιπρόσθετες λέξεις, που θα αποσαφήνιζαν και θα εξηγούσαν τα κίνητρα του φόνου (που αναφέρονται εν συντομία σαν “πόθος και μίσος”), θα συνεισέφεραν στην κάλυψη της περιέργειας του αναγνώστη και στην αίσθηση πληρότητας της ιστορίας;

Πολύ καλό, συγχαρητήρια Μιτσούκω.

Link to comment
Share on other sites

Πυθαρίωνα σ'ευχαριστώ θερμά για τον κόπο σου και τα πολύ ενθαρρυντικά σου σχόλια.

Το ερώτημά σου έχει βάση, και με βάζει σε σκέψεις. Θα επιχειρήσω την αποσαφήνιση που προτείνεις για να δω κι εγώ τι θα βγει.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

 

 

 

"Τα μάτια της δεν έβλεπαν τίποτα, γιατί είχε σκοτάδι"

 

Έχει π.χ. υγρασία, όχι σκοτάδι. Αν θες ρήμα, "ήταν σκοτάδι". Στην αφηγηματική μυθιστορηματογραφία (κι ειδικά όταν θέλουμε να υποβάλλουμε τον αναγνώστη σε συναισθηματική φόρτιση)

προσπαθούμε, όποτε είναι εφικτό, ν' αποφύγουμε ρήματα, πχ :  "Τα μάτια της δεν έβλεπαν τίποτα... πυκνό σκοτάδι. Αλλά εκείνη τα είχε ορθάνοιχτα...".

 

"Άρχισε να κινείται με πλάγια βήματα, με τα χέρια να πιάνουν προσεχτικά"

Πιάνω, δράση στιγμιαία. Έχεις κίνηση αέναη σε κάτι που δε δέχεται χειρολαβή, άρα, ένα ρήμα π.χ. "αγγίζω", "¨ψηλαφώ", ίσως και περιφραστικό "εξερευνώ με τα δάχτυλα" κλπ,  δίνει πιο καλά την εικόνα σου και κυρίως

την αίσθηση που θέλεις να δημιουργήσεις.

 

"Το ήξερε καλά, ήταν η πρώτη βεβαιότητα που της ήρθε στο κεφάλι, η μοναδική εδώ και ώρα."

Στο κεφάλι έρχεται κάτι αναπάντεχα, μια ιδέα, ένα αντικείμενο κλπ. Η βεβαιότητα έχει λογικό ειρμό, αλυσίδα συμπερασμάτων με κατακλείδα. Εδραιώνεται, βεβαιώνεται.

 

"Διότι μια τρομακτική υποψία την κατέλαβε"

Κείμενο τεκμηρίωσης. Γράφεις λογοτεχνία. Εννοείται το "διότι", σου αδυνατίζει το λόγο και την άισθηση. "Μια τρομακτική υποψία την κατέλαβε..."

 

"Τυλίχτηκε έτσι γύρω από τον εαυτό της, σωστό κουβάρι έγινε, ένα κουβάρι που δεν είχε αρχή"

Το ίδιο με το "διότι".

 

"Προχώρησε πολύ, πρέπει να ήταν τρία μέτρα"

Τρία μέτρα είναι τρία βήματα, δεν είναι πολύ. Άρα, προφανώς, θέλεις να δείξεις μήκος χρόνου. Δώστο σε χρόνο. Ισχυροποιείς έτσι τα πάντα, το σκοτάδι, την αβεβαιότητα, την κίνηση κλπ κλπ

 

"Ναι, ένα φως θα ήταν μια καλή αρχή"

Όλο το παιχνίδι σου γίνεται με το σκοτάδι. Ένα φως, δεν είναι απλά μια καλή αρχή, είναι λύτρωση, είναι ίσως και τέλος. Δώστου τη δύναμη που του ταιριάζει.

 

"Άφησε χαλαρά χέρια και πόδια και άνοιξε διάπλατα το στόμα. Μια βαθιά βοή, κάτι σαν βασανισμός των χορδών της φωνής, κάτι σαν απόκοσμο βράχνιασμα απλώθηκε στο χώρο, έγινε άχαρη κραυγή και έσκισε την ησυχία."

Πολύ δυνατή εικόνα, άρτια περιγραφή.

 

"Που Τώρα ήξερε. Μόλις έμαθε ότι ήταν μια κάπως λεπτή γυναικεία..."

 

"Μια ριπή κρύου κόλλησε στην πλάτη της"

Εφόσον "ριπή", τότε: Ξένο σώμα, απότομο, με σύντομη (όχι ακαριαία) αλλά ισχυρή ενέργεια. "διέτρεξε", "διέσχισε", "μαστίγωσε", "γάζωσε" κλπ κλπ

 

"Μπορεί δηλαδή να μην ήταν μόνη εδώ μέσα..."

 

"Μπροστά σου, με το χειρότερο τρόπο, χωρίς να προλάβεις να κάνεις το οτιδήποτε, χωρίς να μπορείς να κάνεις το οτιδήποτε."

Αλλαγή προσώπου δεν ενδείκνυται. Ο λόγος σου είναι απόλυτα εστιασμένος σ' "εκείνη".

 

"πήρε να κουτρουβαλιάζεται, να περιστρέφεται με ορμή γύρω από τον άξονά της..."

Έχεις δώσει ήδη μια συμμετρική και σ' έκταση θέση σώματος. Κουτρουβαλιάζομαι ασύμμετρα και σε ασαφές σχήμα. Ίσως "πήρε να κουτρουβαλιάζεται, να περιστρέφεται με ορμή γύρω από τον άξονά της..."

 

"τα χέρια της εξακολουθούσαν να ψηλαφούν, το ένα το δάπεδο, το άλλο το παραπέρα...."

Τί είναι το "παραπέρα";

 

"το τεντωμένο τρεμάμενο χέρι της ένιωσε εκείνο το περίεργο σκληρό..."

Ναι, αλλά λείπει το ουσιαστικό που δίνει την τελική δυναμική της εικόνας "το περίεργο σκληρό _______"

 

"ακόμη κι αν δεν ένιωθε γεμάτη, ακόμη κι αν ήταν άδειο"

Πλεονασμός.

 

 

 

 

Μύθος άρτιος και δυνατός. Οι περιγραφές σου έντονες σ' όλο το φάσμα των αισθήσεων, το' χεις ήδη "δει" ολόκληρο πριν το γράψεις, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.

Αντίθετα με την άνωθεν απορία, δε μ' ένοιαξε ο "λόγος". Το διάβασα σα σκηνή από ταινία, που κατα πάσα πιθανότητα, ο σκηνοθέτης που θα τη "γύριζε" δε νομίζω να είχε καμία

απορία.

 

Δοκίμασε (όπου γίνεται) το κόμματα να τα κάνεις τελείες. Θα ισχυροποιήσεις τις φράσεις-εικόνες σου.

Link to comment
Share on other sites

Evanescent, τα σχόλιά σου με βοηθούν πάρα πολύ, όχι μόνο γι' αυτήν την ιστορία, αλλά και για κάποιες άλλες που έχω κρυμμένες στο (σκοτεινό μου, χιχι) συρτάρι. Πραγματικά σ' ευχαριστώ για τη βοήθεια.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..