Η επιλογή των λέξεων

[Μπόρχες]

Οι λέξεις είναι τα εργαλεία του συγγραφέα. Χωρίς αυτές δεν υπάρχει κείμενο. Ή μάλλον υπάρχει κείμενο, αλλά όχι το λογοτεχνικό κείμενο. Ο καθένας μπορεί να αραδιάσει λέξεις στο χαρτί, αλλά αυτό δεν τον μετατρέπει σε λογοτέχνη-συγγραφέα!

Ο συγγραφέας είναι αυτός που ξέρει να επιλέγει τις κατάλληλες λέξεις για να πει την ιστορία του. Ξέρει να τις τοποθετεί κατάλληλα μες στο κείμενο του, ώστε να τού προσδώσει το πρέπον ύφος και ταυτότητα. Η ταύτοτητα αυτή συνήθως δεν αφορά μονάχα ένα και μοναδικό κείμενο, αλλά αποτυπώνεται σε όλα τα κείμενα του συγγραφέα κι έτσι γίνεται πλέον στυλ. Το ύφος δηλαδή εκείνο και ο τρόπος γραφής, η επιλογή των λέξεων, που καθιστά κάθε συγγραφέα μοναδικό. Βέβαια, το στυλ, το συγγραφικό ύφος, καθορίζεται και από την θεματολογία του συγγραφέα. Από τις ιστορίες του. Όμως, θεωρώ, ότι η θεματολογία δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στην επιλογή των λέξεων. Η μεν πρώτη μπορεί να αλλάξει πολλές φορές στη ζωή του συγγραφέα , η δε δεύτερη, η επιλογή των λέξεων δεν αλλάζει σ'έναν ώριμο συγγραφέα.

 

Η δική σας άποψη ποια είναι;

Προσπαθείτε να γράφετε με συγκεκριμένο τρόπο;

Έχετε υιοθετήσει την δική σας επιλογή λέξεων;

 

 

 

 

[Μιτσούκω]

Θα συμφωνήσω με τα περί επιλογής λέξεων, τονίζοντας ιδιαίτερα τη σημασία του πως αυτές έρχονται μαζί, πώς τοποθετούνται στο ίδιο γραπτό και φτιάχνουν ένα ομοιογενές σύνολο. Για μένα η μαγεία ενός λογοτεχνικού κειμένου βγαίνει κάθε φορά όχι τόσο απο τις λέξεις, αλλά απο τα κόμματα (ε, ναι λοιπόν, λατρέυω τα κόμματα), τις τελείες, τις απότομες ή μη παύσεις, τα διάφορα "ζευγαρώματα" λέξεων.

 

Όμως, για να είμαι ειλικρινής, όσες φορές προσπάθησα να γράψω με ένα συγκεκριμένο στυλ ή να επιλέξω συγκεκριμένες λέξεις, απέτυχα παταγωδώς. Δηλαδή, έβγαινε ένα κείμενο "στεγνό", γεμάτο βεραμπαλισμούς ή στην καλύτερη, αδιάφορο. Βέβαια, δεν γράφω και τόσο καιρό -περίπου πεντε χρόνια- και όχι συστηματικά, αλλά έχω την εντύπωση πως αν πράγματι διαθέτω κάποιο προσωπικό στυλ (συγκεκριμένες λέξεις ή μοτίβα που επαναλαμβάνονται), αυτό μέχρι στιγμής μου "βγαίνει" χωρίς ακόμη να το έχω συνηδειτοποιήσει. Το μόνο που κάνω συνειδητά, είναι τα κόμματα (σε βαθμό υπερβολής), και άλλα σημεία της στίξης (όχι βέβαια με επιτυχία πάντα).

[Διγέλαδος]

Η επιλογή των λέξεων για μένα είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο στη γραφή. Ξέρω ότι εκεί πάσχω. Και το προσέχω πάρα πολύ. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι σημαίνει να διαλέγεις τη σωστή λέξη σε μια πρόταση, σε μια παράγραφο, και γενικά σε μια ιστορία.

 

Όπως έχει πει και ο μεγάλος Μουρ, το cast a spell is to spell. Γιατί αυτό μπορεί να κάνει η σωστή επιλογή λέξεων, να μαγέψουν τον αναγνώστη. Η σωστή λέξη σε μια πρόταση μπορεί να τον προετοιμάσει για την επόμενη πρόταση. Η σωστή λέξη μπορεί υποσυνείδητα να τον προετοιμάσει για το αναπάντεχο τέλος και να το δεχτεί πιο καλά. Οι σωστές λέξεις φτιάχνουν την ατμόσφαιρα. Οι σωστές λέξεις κάνουν τον αναγνώστη να ερωτεύεται το κείμενο... αχ..