Stathius12 Posted February 25, 2013 Share Posted February 25, 2013 (edited) Συγγραφέας: Στάθης Μπαλτούμας Είδος: Φαντασία Σεξ: Οχι Βία: Ναι Αριθμός λέξεων: 1.484 ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΦΥΛΛΑ Σιωπή επικρατούσε κάτω από τα πυκνά φυλλώματα των δένδρων. Ο ήλιος δεν κατάφερνε να περνά μέσα από τα φύλλα και έτσι το δάσος εξέπεμπε μια παράξενη αίσθηση του αρχαίου και του εξωπραγματικού. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά από τη μυρωδιά της αποσύνθεσης και της υγρασίας. Τα δένδρα, πανύψηλα και καλυμμένα με βρύα και λειχήνες φάνταζαν με γίγαντες κάποιου αρχαίου παραμυθιού. Παρόλα αυτά ο Νίσαχ δεν ανησυχούσε καθόλου. Είχε περάσει όλη του τη ζωή κάτω από αυτά τα δένδρα και γνώριζε το δάσος σαν τη παλάμη του χεριού του. Πρόσφατα, είχε εντοπίσει ίχνη από μια μικρή στρατιωτική δύναμη και τα ίχνη πρόδιδαν καθαρότατα όρκ. Το έδαφος ήταν σκαμμένο από τα σερνόμενα πόδια των εισβολέων. Πιθανότατα κάποια ομάδα που είχε αποκοπεί από το κύριο όγκο του στρατού για την αναζήτηση εφοδίων ή την πιθανή ανίχνευση αντίπαλης δύναμης. Οι πόλεμοι ήταν συχνοί σε αυτά τα μέρη καθώς τα βασίλεια των ανθρώπων αντιστέκονταν στις επιδρομές των βουνίσιων φυλών των όρκ, στις πεδιάδες πέρα από την οροσειρά των Σπασμένων τσεκουριών. Έχοντας ζήσει πάνω από εικοσιοκτώ χρόνια σε αυτό το δάσος, το είχε προστατέψει από κάθε είδους μοχθηρή δύναμη. Είτε αυτή ήταν μια συμμορία ληστών ή όρκ, είτε μοχθηροί αρχιδαίμονες. Φύλακα τον αποκαλούσαν και οι πολιτισμένοι άνθρωποι τον θεωρούσαν μύθο. Έναν ξεχασμένο και σκοτεινό θρύλο που λίγοι είχαν δει και ακόμη λιγότεροι είχαν ζήσει για να τον περιγράψουν. Ο φύλακας υπήρχε για αιώνες σε αυτό το δάσος. Ο πατέρας του Νίσαχ ήταν φύλακας όπως και ο παππούς του και οι πρόγονοι του για αμέτρητα χρόνια. Αυτός θα συνέχιζε τη παράδοση αφήνοντας έναν προστάτη κάτω από αυτά τα φυλλώματα πριν κλείσει τα μάτια του για την αιωνιότητα. Οι γέροντες λένε παραμύθια για το πώς δημιουργήθηκε ο θεσμός του φύλακα. Εκατοντάδες χρόνια πριν, σε μία συμπλοκή των στρατιωτών με τρόλλ ένας πολεμιστής τραυματισμένος θανάσιμα σύρθηκε μακριά από τη μάχη, στις παρυφές ενός αρχέγονου δάσους. Εκεί, έχοντας βάψει το έδαφος με το αίμα του εμφανίστηκε μπροστά του ένα στοιχειό του δάσους. Μια νεράιδα. Εκείνη έκανε συμφωνία μαζί του. Ο στρατιώτης ορκίστηκε πως το αίμα του θα υπηρετούσε το δάσος για είκοσι γενιές με αντάλλαγμα η νεράιδα να τον απαλλάξει από την θανατηφόρα πληγή του. Αυτή τον έσωσε από το τραύμα του και ενώθηκε μαζί του. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο απόγονος του στρατιώτη. Ο επόμενος φύλακας. Το δάσος τους παρείχε πνευματική προστασία όσο αυτοί αμυνόταν απέναντι στους εισβολείς που το καταπατούσαν. Η νεράιδα ενωνόταν με τους καινούριους κυνηγούς φροντίζοντας την συμφωνία. Έτσι ο μύθος κράτησε στους αιώνες... Ο Νίσαχ ήταν γύρω στα τριάντα με μακριά πράσινα μαλλιά και γένια. Το δέρμα του ήταν λευκό σαν το γάλα. Τα ρούχα του ήταν φτιαγμένα από σκούρο ύφασμα και στους ώμους του έπεφτε ένας λαδί μανδύας με κουκούλα. Τα ρούχα του κυνηγού για αμέτρητα χρόνια. Το πρόσωπό του ήταν κουρασμένο και άγριο μαρτυρώντας μια ζωή γεμάτη μάχες και αγώνες για επιβίωση. Είχε μέτριο ανάστημα και νευρώδη σώμα. Ήταν σκυμμένος και εξέταζε το χώμα σε ένα μικρό μονοπάτι. Τα ίχνη μαρτυρούσαν το πέρασμα των όρκ λίγες ώρες πρίν. Ο Νίσαχ κοίταξε μπροστά, και τα μάτια του καθρέφτισαν τα συναισθήματά του. Μίσος και αποστροφή. Σηκώθηκε όρθιος και ξεκίνησε να τρέχει με όλη του την δύναμη προς το μέρος που οδηγούσαν τα ίχνη. Τα βήματά του ήταν ελαφρά και σίγουρα. Ξαφνικά σταμάτησε και αφουγκράστηκε προσεκτικά γύρω του. Οι ψίθυροι των δένδρων ήταν καθαροί στα αυτιά του. Μιλούσαν για κίνδυνο και θάνατο. Ο Νίσαχ ψιθύρισε σε κάποια ξεχασμένη γλώσσα και ξανάρχισε να τρέχει με ταχύτητα πάνω από τους θάμνους και τα χόρτα. Το τοπίο γύρω του δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο και δένδρα παρέμεναν στα αριστερά και στα δεξιά του καλύπτοντας τον χρυσαφένιο ήλιο. Συνέχισε να προχωράει για αρκετή ώρα χωρίς να ξεκουραστεί όταν τα ευαίσθητα αυτιά του εντόπισαν ήχους κάπου μπροστά. Πλησίασε αθόρυβα και σκαρφάλωσε σαν τη γάτα στον κορμό ενός δένδρου. Στα μέρη του κορμού που πατούσαν τα λεπτά πόδια του το ξύλο υποχωρούσε δημιουργώντας έτσι εύκολα στηρίγματα για να αναρριχηθεί με ταχύτητα. Σε μόλις λίγες στιγμές είχε σκαρφαλώσει και καθισμένος ανάμεσα στα ψηλά κλαδιά του δέντρου παρατηρούσε το ξέφωτο από κάτω του. Στο κέντρο αυτού βρισκόταν μια σβησμένη εστία φωτιάς. Παντού ήταν καθισμένα όρκ τρώγοντας μουχλιασμένο ψωμί ενώ τσακωνόταν μεταξύ τους. Λίγο πιο μακριά δύο από τα πλάσματα πελεκούσαν ένα κομμένο δένδρο. Ο Νίσαχ μπορούσε να ακούσει τις κραυγές του να γεμίζουν το κεφάλι του και να τον οδηγούν σε απελπισία μα και σε αβάσταχτο πόνο. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του και λύπη τον τύλιξε σαν βαρύ πέπλο. Κατακρεουργούσαν το πλάσμα. Αυτοί δεν ένιωθαν τίποτα μα ο Νίσαχ πονούσε αβάσταχτα. Τα όρκ, όντας βίαια και βάρβαρα πλάσματα απειλούσαν την φυσική ισορροπία του δάσους. Με μια άγρια κραυγή ο Νίσαχ πήδηξε από το δένδρο και βρέθηκε ανάμεσα στους όρκ. Οι πρώτο δύο αιφνιδιασμένοι δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Με δύο λέξεις στη πανάρχαια γλώσσα του δάσους πράσινες δεσμίδες ενέργειας τινάχτηκαν από τα χέρια του και τυλίχτηκαν στο λαιμό των δύο όρκ και αμέσως ακούστηκε ο ήχος από το σπάσιμο του σβέρκου. Αυτά έπεσαν νεκρά με το πρόσωπο στο έδαφος. Κοίταξε τα υπόλοιπα με φλογισμένα μάτια και αυτά τρομοκρατημένα, άρχισαν να τον πλησιάζουν δειλά προσπαθώντας να περικυκλώσουν τον θανατηφόρο εχθρό. Ο Νίσαχ κοίταξε γύρω του. Τα όρκ ήταν δεκάδες. Με μια βίαιη κραυγή σήκωσε τα χέρια στον ουρανό και ξεπήδησαν πέντε λεπτές δέσμες ενέργειας από το καθένα , οι οποίες αιωρούμενες κυματιστά καρφώθηκαν με δύναμη σε μάτια ξεσκίζοντας τη σάρκα των όρκ. Το ξέφωτο γέμισε με κραυγές τρόμου και πόνου. Όρκ έπεσαν στο χώμα σφαδάζοντας ενώ άλλα άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητα ανάμεσα στους θάμνους εγκαταλείποντας τους συντρόφους τους. Οι δέσμες κάρφωναν τα σώματα των πεσμένων πλασμάτων τινάζοντας αίμα παντού. Το έδαφος βάφτηκε κόκκινο. Ξαφνικά τα φυλλώματα άρχισαν να αλλάζουν χρώμα. Τα φύλλα έγιναν μώβ και κραυγές μίσους και δίψας για εκδίκηση γέμισαν το κεφάλι του. Εκκωφαντικοί ήχοι ακούστηκαν και το έδαφος τραντάχτηκε. Τα δένδρα ξεριζωνόταν από το χώμα και ακολουθούσαν τα όρκ ζητώντας εκδίκηση για τα αδέρφια τους. Ο Νίσαχ απέμεινε να κοιτάζει με δέος. Γύρω του τα πλάσματα του δάσους, από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο, καταδίωκαν τους εισβολείς. Λαρυγγώδη ουρλιαχτά ακούστηκαν από κάπου μακριά .Κοίταξε τα κατακρεουργημένα κουφάρια στο έδαφος. Αυτά είχαν ήδη αιχμαλωτιστεί στις ρίζες των φυτών οι οποίες είχαν βγει στην επιφάνεια για να απορροφήσουν τη σάρκα των πτωμάτων. Ξαφνικά μια γλυκιά μελωδία έφτασε στα αυτιά του που του κλείδωσε το μυαλό. Κοίταξε πίσω του και αντίκρισε μία οπτασία. Μια γυναίκα με γαλάζια μαλλιά και κίτρινα μάτια τον πλησίασε παίζοντας έναν αυλό, κοιτάζοντάς τον με βαθύτατη γαλήνη. Ο Νίσαχ μόλις την είδε έπεσε στα γόνατα και κοίταξε με ταπεινοφροσύνη το έδαφος. Η νεράιδα τον κοίταξε χαμογελώντας. ''Γιέ μου, ήρθε η ώρα." του είπε. Αυτός σήκωσε το βλέμμα του και την κοίταξε με απορία. ''Το τίμημα έχει πληρωθεί. Είσαι ελεύθερος. Τώρα πια, μπορείς να αφήσεις αυτό το αιωνόβιο δάσος και να ταξιδέψεις στον κόσμο. Εκεί που πραγματικά ανήκεις.'' ''Μα ανήκω εδώ. Εδώ έχω ζήσει όλα μου τα χρόνια και είναι το σπίτι μου.'' της απάντησε εκείνος. ''Δεν ανήκεις εδώ. Είσαι θρέμμα πλάσματος του δάσους μα όχι μέρος του. Γιέ μου, πρέπει να φύγεις. Το αίμα σου τήρησε την υπόσχεσή του και είναι ώρα να τηρήσω την δική μου.'' ''Δεν θέλω να φύγω από αυτό το μέρος.'' ''Μην κάνεις το ίδιο λάθος με τον πρόγονο σου. Μην φερθείς εγωιστικά όπως έκανε και εκείνος.'' ''Δεν καταλαβαίνω.'' ''Μην πάρεις μια απόφαση για το μέλλον των απογόνων σου. Ο προγονός σου πήρε τη λάθος απόφαση κάποτε. Θυσίασε τις ζωές των απογόνων του για να κερδίσει μερικά χρόνια ζωής ακόμα και να ξεγελάσει τον θάνατο. Φύγε. Έχεις λίγες ώρες προθεσμία. Ύστερα θα θεωρηθείς εισβολέας.'' του είπε αυτή σκληρά. Εκείνος την κοίταξε έκπληκτος. ''Μα εγώ...'' πήγε να πει ο Νίσαχ μα η νεράιδα τον διέκοψε. ''Σιωπή.'' του είπε απότομα.'' Θα κάνεις αυτό που λέω εγώ. Ορίστε. Εδώ είναι ο εξοπλισμός του στρατιώτη με τον οποίο έκανα τη συμφωνία. Οι δυνάμεις σου θα σε εγκαταλείψουν μόλις φύγεις από το δάσος. Τότε θα πρέπει να βασιστείς μονάχα στη δύναμή σου και στη τεχνική σου.'' Η νεράιδα έδωσε ένα πακέτο στον φύλακα. Ύστερα εντελώς ξαφνικά όπως είχε εμφανιστεί, εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνος της παρουσίας της. Ο Νίσαχ άκουσε μια φωνή στο μυαλό του. ''Αντίο.'' Δάκρυα εμφανίστηκαν στα μάτια του και σκούπισε το πρόσωπό του με την ανάστροφη της παλάμης του. Άνοιξε το πακέτο και του αποκαλύφθηκε ένας αλυσιδωτός θώρακας, μια περικεφαλαία και ένα ατσάλινο ξίφος. Ο φύλακας χάιδεψε το θώρακα και τράβηξε το ξίφος. Εξεπλάγην από την καλή κατάσταση του σπαθιού. Με βαθιά θλίψη ξαναθηκάρωσε τη σπάθα. Το φεγγάρι είχε σκαρφαλώσει στον σκοτεινό ουρανό και το φώς του αποκάλυψε μια φιγούρα που στεκόταν ανάμεσα σε ψηλά δένδρα ακουμπώντας στον κορμό τους και αγναντεύοντας το πράσινο χορτάρι που απλωνόταν ως εκεί που έφθανε το μάτι. Φορούσε αλυσιδωτό θώρακα και περικεφαλαία ενώ ήταν καλυμμένος με το μανδύα του. Στη μέση του κρεμόταν ένα μακρύ ξίφος. Ο Νίσαχ ήταν τρομοκρατημένος με την ιδέα του έξω κόσμου. Παρόλα αυτά έσφιξε τα δόντια και ξεκίνησε να περπατά προς το άγνωστο. Σε μία νέα αρχή..... ΤΕΛΟΣ Edited February 25, 2013 by Stathius12 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 27, 2013 Share Posted February 27, 2013 Α, ένα κλασσικό fantasy, τέλεια! Πολύ ωραίο ήταν, αλλά... μικρό για την πλοκή του. Μιλάμε για το τέλος μιας μεγάλης σε διάρκεια εποχής, για τον τελευταίο στη διαδοχή, και μάλιστα χωρίς να το ξέρει. Η ιστορία θέλει σίγουρα πολύ άπλωμα για να δείξει όπως της αξίζει. Κάτι σημεία: Εκεί, έχοντας βάψει το έδαφος με το αίμα του εμφανίστηκε μπροστά του ένα στοιχειό του δάσους. Εδώ φαίνεται σαν να λες ότι το στοιχειό που εμφανίστηκε έβαψε με αίμα το χώμα. Επίσης, αυτό που λες παρακάτω, ότι η νεράιδα ενώθηκε μαζί του (και με όλους τους επόμενους! ) έχει την ευκολία, την αφέλεια παραμυθιού . "Έτσι έγινε και πιστέψτε το!" Πράγμα που δεν θα ήταν αρνητικό, αν το κείμενο ήταν παραμύθι. Όμως τώρα, αυτό το κομμάτι θέλει λίγο παίδεμα ακόμα. Ο Νίσαχ ήταν γύρω στα τριάντα με μακριά πράσινα μαλλιά και γένια. Μμμ, μιαμ ήταν ο Νίσαχ... Με μια άγρια κραυγή ο Νίσαχ πήδηξε από το δένδρο και βρέθηκε ανάμεσα στους όρκ. Χμ. Δεν προτίμησε να τυς αιφνιδιάσει; Να σιγουρευτεί ότι τουλάχιστον οι πιο κοντινοί δεν θα τον σκότωναν; Χμ. Γενικά, τη μάχη την περνάς διεκπεραιωτικά. Εντάξει, ο Νίσαχ έχει τις δυνάμεις του δάσους, αλλά δεν φαίνεται και πολύ καλά αυτό. Δεν δείχνει να ξέρει ακριβώς τι κάνει, δεν δείχνει να κοπιάζει ή να προσέχει. Τους ορκ ούτε που τους βλέπουμε-βλέπει, πού ήταν τη στιγμή που έλεγε τα μαγικά λόγια; Στέκονταν και τον κοιτούσαν; Δεν έκανε κανείς την κίνηση να τον χτυπήσει; Είχαν όλοι παγώσει από την τρομάρα; Πολύ εύκολα γίνονται όλα, σαν να βιάζεσαι να περάσεις τη σκηνή. Αν είχε λίγο σασπένς θα ήταν πιο απολαυστική. Μια γυναίκα με γαλάζια μαλλιά και κίτρινα μάτια τον πλησίασε παίζοντας έναν αυλό, κοιτάζοντάς τον με βαθύτατη γαλήνη. Το κίτρινο χρώμα στα μάτια δεν σε βοήθησε στη σκηνή αυτή, νομίζω. Γιατί το πρώτο πράγμα που μου ήρθε, προσωπικά, στο μυαλό όταν φαντάστηκα κίτρινα μάτια, είναι μυστήριο και επαγρύπνηση. Για να φανταστώ τη γαλήνη, έπρεπε να σχηματίσω και μια πιο γενική εικόνα, όπως τις κινήσεις της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stathius12 Posted March 2, 2013 Author Share Posted March 2, 2013 Σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου! Η αλήθεια είναι οτι είχα σκοπό να γράψω και άλλες ιστορίες με τον ίδιο χαρακτήρα καθώς όπως είπες, χωράει αρκετό υλικό ακόμα! Δε κατάλαβα αυτο που είπες για την νεράιδα και το αίμα. Μπορεί να τη ξαναγράψω την ιστορία κάποια στιγμή, κάνοντας διορθώσεις με τις συμβουλές και τ σχόλια σου. Σε ευχαριστώ πολύ.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 Γεια σου Στάθη. Ωραίο είναι, εμένα μ' άρεσε ως έχει από μέγεθος. Εκτός από τη σκηνή της μάχης, όπου συμφωνώ με την Κασσάνδρα, πέρασε και σχεδόν δεν την πρόσεξα. Επίσης κόλλησα λίγο στο άσπρο σαν το δέρμα γάλα, θα φαίνεται από μακρυά μέσα στο δάσος ο τύπος. Υπάρχει λόγος που ο κόσμος βάφεται παραλλαγή πριν μπει στην χλωρίδα. Γενικά πολύ γούτσου ο Νίσαχ σου και θα ήθελα οπωσδήποτε να διαβάσω κι άλλα μ' αυτόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 Ε εντάξει, αυτό που λέω για τη νεράιδα δεν είναι και πολύ σοβαρό. Δηλαδή, δεν έχει πρόβλημα η πλοκή, απλά σαν να ήθελε λίγο παίδεμα ακόμα, να το σκεφτόταν λίγο... να του έκανε παζάρια, κάτι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stathius12 Posted March 10, 2013 Author Share Posted March 10, 2013 Κατάλαβα.! Θα γράψω μια συλλογή με τις ιστορίες του Νίσαχ πιθανότατα. Τη συγκεκριμένη ιστορία την είχα γράψει πριν καιρό. Τώρα θα καθίσω κάποια στιγμή και θα την δουλέψω κι άλλο έτσι ώστε να βγεί όσο καλύτερη γίνεται. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted April 28, 2013 Share Posted April 28, 2013 Ο Νίσαχ ήταν γύρω στα τριάντα με μακριά πράσινα μαλλιά και γένια. Μμμ, μιαμ ήταν ο Νίσαχ... Γουάι νοτ? Πρωτοτύπησε τουλάχιστον! Η υπόθεση της ιστορίας μου άρεσε, όντως είναι εντελώς κλασσικό φάνταζυ! Αν και σε πραγματικό χρόνο βλέπουμε λιγότερα γεγονότα απ' όσα μαθαίνουμε απ' τις αφηγήσεις. Ο πρωταγωνιστής σου είναι συμπαθέστατος Αυτό που με μπέρδεψε λίγο ήταν η νεράιδα. ΟΚ, ο πρώτος, πρώτος είχε τη ζωή του να σώσει οπότε δέχτηκε τη συμφωνία. Οι επόμενοι είχαν όλοι την ευκαιρία να φύγουν (όπως ο Νισάχ) αλλά δε το έκαναν? Ή ο δικός μας είχε κάτι το ξεχωριστό οπότε του δόθηκε αυτή η ευκαιρία? Σαν κείμενο είναι σε γενικές γραμμές ωραία γραμμένο και απλά. Το αρνητικό που παρατήρησα είναι ότι ο ειρμός του χάνεται σε κάποια σημεία από προτάσεις που έχουν λιγότερη ένταση απ' ότι τα συμφραζόμενά τους. Και πρώτα απ' όλα στην αρχή, αρχή: αφού μας δίνεις ένα στοιχειό πού είμαστε και ποιος είμαστε, βάζεις μια αφήγηση που δίνεις πολλά ιστορικά στοιχεία μαζεμένα και εκτός του ότι "παγώνει" κάπως η αρχή, ε δεν είναι και λίγο αδιάφορο να μαθαίνω αυτά για κάποιον που δεν έχω προλάβει καν να συμπαθήσω σαν ήρωα της ιστορίας? Ίσως αν προσπαθούσες να τα βάλεις λίγα, λίγα αυτά σε όλο το κείμενο. Μετά στη σκηνή της μάχης γράφεις: "...Οι πρώτο δύο αιφνιδιασμένοι δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν. Με δύο λέξεις στη πανάρχαια γλώσσα του δάσους πράσινες δεσμίδες ενέργειας τινάχτηκαν από τα χέρια του και τυλίχτηκαν στο λαιμό των δύο όρκ και αμέσως ακούστηκε ο ήχος από το σπάσιμο του σβέρκου. Αυτά έπεσαν νεκρά με το πρόσωπο στο έδαφος." Διαβάζουμε μια περιγραφή που η δράση εντείνεται. Η τελευταία πρόταση, επεξηγηματικά δε χρησιμεύει σε κάτι... προφανώς πέθαναν αφού τους έσπασε το σβέρκο και ως άψυχα σώματα προς το έδαφος τα φανταζόμαστε να πέφτουν. Οπότε διακόπτεις άδικα την ορμή της μάχης. (και το "αυτά..." στην αρχή είναι ένα επίσης αχρείαστο δεικτικό μέσα στην αχρείαστη πρόταση) Νομίζω πως αυτά τα βλέπουμε κι εμείς οι ίδιοι όταν ξαναδιαβάζουμε το κείμενό μας μετά από καιρό. Οπότε, αφού θα έχουν και συνέχεια οι περιπέτειες του Νισάχ, ρίχνε μια ματιά και στα πιο παλιά, όλο και κάτι θα βρίσκεις να εξελίσσεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 29, 2013 Share Posted April 29, 2013 Ο Νίσαχ ήταν γύρω στα τριάντα με μακριά πράσινα μαλλιά και γένια. Μμμ, μιαμ ήταν ο Νίσαχ... Γουάι νοτ? Πρωτοτύπησε τουλάχιστον! Μα, αφού είπα ότι ήταν "μιαμ" ο Νίσαχ, δεν είναι καλό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted April 29, 2013 Share Posted April 29, 2013 (edited) Ο Νίσαχ ήταν γύρω στα τριάντα με μακριά πράσινα μαλλιά και γένια. Μμμ, μιαμ ήταν ο Νίσαχ... Γουάι νοτ? Πρωτοτύπησε τουλάχιστον! Μα, αφού είπα ότι ήταν "μιαμ" ο Νίσαχ, δεν είναι καλό; Ναι βρε κι εγώ για καλό το αντιλήφθην. Το quote γιατί με άρεσε το σχόλιο! Edited April 29, 2013 by Σουσαμένια Άνοιξη 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted April 30, 2013 Share Posted April 30, 2013 Η ιστορία έχει ωραίες περιγραφές, τόσο του βασικού χαρακτήρα όσο και των δυνάμεων που αυτός κατέχει. Πιστεύω όμως ότι μια μεγαλύτερη μάχη και πιο άγρια περιγραφή θα ήταν καλό να υπήρχε, θα μπορούσε ίσως να διαβάζαμε και για τυχόν δυνάμεις της νεράιδας ή ακόμη και συμμετοχή της στη μάχη. Απο την άλλη θεωρώ ότι ο χαρακτήρας της νεράιδας θα μπορούσε να γίνει πιο συναισθηματικός στο τελευταίο κομμάτι που αναγκάζεται να διώξει τον Νισάχ απο το δάσος και εγώ σίγουρα θα της έβαζα ένα δίλλειμα. . Επίσης πιστεύω ότι είναι άδικο να έχει μητέρα την νεράιδα αλλά ο Νισάχ να μην αποτελεί μέρος του δάσους. Βέβαια καταννοώ ότι αυτό εξυπηρετεί το συνολικό στόχο της ιστορίας. Νομίζω ότι θα διάβαζα με ευχαρίστηση και άλλες ιστορίες του Νισάχ, πολύ καλή προσπάθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stathius12 Posted May 2, 2013 Author Share Posted May 2, 2013 Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σας.. Καλές γιορτές! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.