Στ'Αγνάντι της Ανατολής

[Lady Nina]

Όνομα Συγγραφέα: Lady Nina

Είδος: Ηρωική φαντασία

Βία; Περίπου

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 2971

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Διήγημα για το Ρακόρ #8

Αρχείο: Στ'Αγνάντι της Ανατολής.doc

[Cassandra Gotha]

Το διάβασα, θα το σκεφτώ και θα ψηφίσω. Δεν σου γράφω ακόμα σχόλια, απλώς ήθελα να σου πω καταρχήν ότι το διάβασα.

[Cassandra Gotha]

Έλενα, η ιστορία σου δεν λειτουργεί πολύ καλά.

 

Ξεκινάει με ανάλαφρη, σχεδόν κωμική διάθεση, και καταλήγει μελό. (Επίσης, για να μην ξεχνάμε και το παιχνίδι, οι δύο παράγραφοι δεν χρησιμοποιήθηκαν ικανοποιητικά).

 

Τα αστεία ονόματα δεν μου φάνηκαν ωραίο στοιχείο. Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου όμως είναι οι χαρακτήρες. Πολύ χοντροκομμένοι, καρικατούρες, θα ταίριαζαν στο αστείο διήγημα που ξεκίνησες να γράφεις.

 

Οι διάλογοι σε σημεία ξεφεύγουν της χρησιμότητάς τους, γίνονται φλύαροι.

 

Τελικά ο Ορλάντο είναι χασομέρης. Κοτζάμ ιππότης! Αντί να προσπαθεί να κάνει αυτό που του ζητήθηκε, κάθεται και ρεμβάζει με την αγαπημένη του (και όταν αποφασίζει να ξυπνήσει, είναι αργά. Πολύ βολικό για το δράμα που θέλησες να δώσεις στο τέλος).

Και η ίδια η πριγκίπισσα, αχ αυτή η πριγκίπισσα Φραμπουάζ... Θα μου άρεσε να είχε έναν πιο δυνατό ρόλο, ας έδινε αυτή την απατηλή λύση, και όχι να κάθεται και να περιμένει σαν θύμα ποιον θα παντρευτεί.

 

Ο Γκέμινους ενώ ανοίγει την ιστορία στη συνέχεια ξεχνιέται και μαθαίνουμε για τις πράξεις του από τους δύο ερωτευμένους. Θα ήταν καλή μία επανεμφάνιση πριν το τέλος (και ένας μικρός εμπλουτισμός του χαρακτήρα του).

[Mesmer]

Να πω, καταρχάς, ότι θα έπρεπε, προτού ξεκινήσεις την ιστορία σου, να αποφασίσεις τι ύφος θα ακολουθήσεις.

 

Μου άρεσε αυτή η κωμική διάθεση με την οποία ξεκίνησε το διήγημα και περίμενα να συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο. Ήταν εύθυμο και ανάλαφρο ανάγνωσμα, και έτσι όπως ήταν δοσμένο, με τους άσπονδους εχθρούς ως αντιπάλους, σήκωνε πολλές ανατροπές, σασπένς, πισώπλατα μαχαιρώματα κτλ κτλ, όλα πλασιωμένα από το ίδιο ύφος.

 

Η αλλαγή εδώ ήρθε κάπως απρόσμενα, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να μην μπορεί μπει τόσο εύκολα στο νέο κλίμα της ιστορίας. Γενικά, πιστεύω, ότι κρατώντας τους ίδιους χαρακτήρες κι αλλάζοντας το δραματικό φινάλε, μπορείς να διατηρήσεις το αρχικό κωμικό ύφος σε όλο το διήγημα και να δώσεις περισσότερο βάρος στην αντιζηλία των δύο βασικών χαρακτήρων, παρά να προσθέσεις έναν τρίτο (πολύ βασικό) χαρακτήρα την τελευταία στιγμή.

 

Επίσης, να πω ότι συμφωνώ με την παρατήρηση της Άννας, πως οι δύο παράγραφοι δεν χρησιμοποιήθηκαν ικανοποιητικά.

 

Αυτά κι από μένα. Καλή επιτυχία!

[Myyst]

Εμένα, αντιθέτως με τα παραπάνω σχόλια, μ' άρεσε η εξέλιξη της ιστορίας. Νομίζω ήταν πολύ επιτυχημένη η αλλαγή του ύφους και δεν νομίζω ότι ξέφυγε καθόλου από την κωμωδία. (Οι πρώτες σελίδες μ' έκαναν να χαμογελάσω, αλλά διασκέδασα την ανάγνωση ιδιαίτερα από την μέση και μετά.)

 

Τ' άξιζαν όλα όσα έπαθαν.

(Ο Ορλάντο ειδικά ήταν απίθανος χασομέρης.)

 

Διέκρινα πάντως ένα θεματάκι στην πλοκή που μου φάνηκε λίγο περίεργο.

 

Το θέμα του δανεισμού της μορφής του ιππότη στην οντότητα του πηγαδιού. Αν ο Ορλάντο είχε καταλάβει τι είχε σκοπό να κάνει η οντότητα με την μορφή του, θα ήταν (ίσως) πιο προετοιμασμενος για αυτό. Αν αντιθέτως δεν περίμενε κάτι τέτοιο, δεν θα θεωρούσε κάτι ιδιαίτερα τραγικό να δώσει στην οντότητα εκείνη την μορφή του.

 

Γνώμη μου είναι αυτή, ίσως είμαι (λίγο) υπερβολικός...

 

Τέλος, ως ειδήμων του εν λόγω παιχνιδιού, νομίζω ότι οι δύο παραγράφοι δεν χρησιμοποιήθηκαν αρκετά.

Edited March 22, 2013 by Myyst

[Airbourne]

Προσωπικά μου άρεσε η ιστορία και έστω και για λίγο, καταφέρνει να σε κάνει να πιστέψεις, στους χαρακτήρες και τις καταστάσεις που αυτοί μπλέκουν. Η ροή της ιστορίας είναι ικανοποιητική και διαβάζεται ευχάριστα. Καλή τύχη με το παιχνίδι.

[KELAINO]

Βασικά δεν έχω να προσθέσω κάτι σε αυτά που έγραψε η Κασσάντρα. Είναι μια ιστορία που δίνει την εντύπωση ότι ξεκίνησε για κάπου και στο δρόμο άρχισε να κυνηγάει μια πεταλούδα και ξέχασε πού πήγαινε. Ή, ότι ξεκίνησε από την πρώτη παράγραφο και μετά έκανε μια στροφή ενενήντα μοιρών για να φτάσει στη δεύτερη; Πέραν τούτου, ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία από τις παραγράφους με φάνηκε ικανοποιητικός.

[alkinem]

Lady, να σου πω πρώτα συγχαρητήρια για την νίκη σου στο παιχνίδι. Παρακάτω θα διαβάσεις τα σχόλιά μου, αν και τα περισσότερα από όσα αναφέρω έχουν ήδη ειπωθεί.

 

 

Πολύ όμορφη η ιστορία σου  και πραγματικά ευχαριστήθηκα την ανάγνωσή της.

 

Μου άρεσε ο ανάλαφρος και σαρκαστικός τόνος στις πρώτες σελίδες του διηγήματος, ο οποίος, όσο προχωρούσε η ιστορία, τόσο αυτός γινόταν πιο σοβαρός και μελαγχολικός. Το τέλος τραγικό και τίποτε δεν με είχε προϊδεάσει πως αυτή θα ήταν η κατάληξη των δύο νέων. Και, για να μην το ξεχάσω, διασκέδασα τρομερά με τον μονόλογο του Γκέμινους μπροστά στον καθρέφτη.

 

Η διάρθρωση της ιστορίας μου φάνηκε λίγο άνιση. Ενώ παρουσίασες αρκετά παραστατικά όλα όσα έγιναν μέχρι και την λήξη του πλειστηριασμού, τα γεγονότα από εκεί και έπειτα δόθηκαν κάπως βιαστικά· σχεδόν συνοπτικά. Δεν νοιώσαμε τον έρωτα της Αμπουάζ και του Ορλάντο, ούτε βιώσαμε σε όλη της την έκταση την τραγικότητα του τέλους τους. Επίσης μου φάνηκε λίγο παράξενο το γεγονός πως ο Ορλάντο δεν αναζήτησε νωρίτερα βοήθεια. Το ότι είχε ερωτευτεί την Αμπουάζ θα έπρεπε να ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για δράση(καθώς μόνο αν έφερνε σε πέρας πρώτος την δοκιμασία ,δεν θα έχανε την πριγκίπισσα).

 

Ωραία γλώσσα, διόλου κουραστική και με σωστή εναλλαγή όταν απαιτούταν. Δυο-τρία μικρά λάθη που εντόπισα, δεν μπορώ να το θεωρήσω κάτι σημαντικό. Αναφέρω ενδεικτικά αυτό που χτύπησε πιο έντονα.

 

προχώρησε προς τον ανατέλλων ήλιο

 

Το σωστό είναι

προχώρησε προς τον ανατέλλοντα ήλιο

 

Ωραία ιστορία, η οποία, με λίγη περισσότερη ανάπτυξη του δεύτερου μισού της, πιστεύω πως θα γίνει πολύ καλύτερη.

Edited March 26, 2013 by John82