5ος Διαγωνισμός Ποίησης, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Φόνος

[deadend]

Είμαι πολύ χαρούμενη που ήρθε η ώρα για τον 5^ο διαγωνισμό ποίησης, γιατί στις 21 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης και ο διαγωνισμός μας θα ξεκινήσεις δυο μέρες αργότερα όταν δηλαδή θα είστε ήδη εμπνευσμένοι από όσα θα έχετε ακούσει στο διαδίκτυο ή σε εκδηλώσεις.



Λοιπόν στις 23/3/2013 θα ανακοινωθεί το θέμα και θα έχετε δυο (2) βδομάδες για να ανεβάσετε τους στίχους σας.

Μέχρι τότε λοιπόν στοιχηθείτε και ανεβάστε στίχους και γράψτε νέα από εκδηλώσεις.

 

Οι ημερομηνίες υποβολής συμμετοχών είναι από 23/3/2013 έως 6/4/2013

 

Στέλνετε τις ψήφους σας σε deadend και aScannerDarkly.

update: Το θέμα είναι: Φόνος

 

Τα ποιήματα του διαγωνισμού, με σειρά συμμετοχής:

Dendrobates Azureus - iliosporos

Ο Χρόνος... ο Κρόνος - abuno

Σαν αλλη Μηδεια - laas7

Πτώση - Mesmer

Ο Άνδρας στο Μεγάλο Νησί - Drake Ramore

Εκείνη - Myyst

Edited April 14, 2013 by Mesmer
Συμμετοχές

[laas7]

[deadend]

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=449448

 

http://www.idrymapoiisis-gr.eu/

 

http://www.facebook.com/events/460816860656242/

 

http://www.zougla.gr/politismos/article/vradia-pisis-ston-polixoro-metexmio-684962

 

http://www.tovima.gr/files/1/2013/02/27/MARTIOS%202013%20col_.pdf

Edited March 12, 2013 by deadend

[laas7]

Τα λινκ που εδωσε η Τετη μου αρεσαν παρα πολυ!

Να 'σαι καλα για την ενημερωση!

Αληθεια θα παει κανεις σας το βραδυ της 21 μαρτιου;

Μηπως τυχει και συναντηθουμε...

 

Παντως ενα εχω να πω εγω... μια μερα δεν ειναι αρκετη!

[laas7]

Στο πνευμα της γιορτης της ποιησης σκεφτηκα να ανεβαζω καθε μερα αγαπημενους μου στιχους αφιερωμενους σε ολους σας...

 

Καρδιά μου, αμήχανη καρδιά

πως μπερδεύτηκες έτσι;

Περίπλοκη περίπτωση

η δυστυχία. Συγκροτήσου.

Αποφάσισε την αιχμή σου,

ισχυρίσου την ορμή σου,

τρέξε την ετοιμότητα σου,

στάσου την αντοχή σου.

Όταν νικάς μην ανοίγεσαι

πολύ στην ικανοποίηση.

Όταν νικιέσαι, μην κλείνεσαι

τελείως στην απελπισία.

Συγκρατημένα.

Συγκροτημένα.

Δύο, τρεις κινήσεις είναι η

ζωή.Μάθε τις επιτέλους.

 

Αρχίλοχος

[deadend]

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ

Τα ένοχα πουλιά

 

Ο μαύρος Σολομών διέταζε τα χασαπάκια

να δένουν, να κόβουν, να μαδάνε

τον Σαλπιστή, τον Εσπερινό, τον αρχαίο Φασιανό.

Γεράκια πληγωμένα φορές επτά, περιστέρια

ράτσας σε ασημένια κλουβιά, θαλασσινές

κουρούνες διαβαίνουν, χάνονται τρυγόνες.

Τρελά παγώνια σμίγουν, αγαπιούνται.

Φεύγουν τα πούλια, το κινέζικο αηδόνι

στις ερήμους, η κουρδισμένη κίσσα στη μοναξιά.

Ρομφαίες τρυπάνε τα φτερά τους.

Η σπείρα των κορακιών ανέβηκε στον ουρανό

το φάντασμα του ένοχου Κύκνου

έβγαλε κραυγή μεγάλη: Φάτε πουλιά,

καλά πουλιά από ανδρειωμένου πλάτες!

Ο γενναίος Πετεινός, Ωραίο Πουλί, με κίτρινο ράμφος

ανέτρεψε τον δαίμονα τον μαύρο βασιλέα.

 

Ποίημα από τη συλλογή 41ος Παράλληλος, Εκδόσεις Στιγμή 2012

[deadend]

TOMAS TRANSTROMER

To φως πλημμυρίζει το σπίτι

 

Εξω απ' το παράθυρο στέκει το μακρύ ζώο της άνοιξης

ο διαφανής δράκος από φως ήλιου

περνά γρήγορα από μπροστά μας σαν ατέλειωτο

προαστιακό τρένο - δεν προλάβαμε καθόλου να δούμε το

κεφάλι του.

Οι βίλες της παραλίας μετακινούνται κατά πλάτος

είναι περήφανες σαν καβούρια.

Ο ήλιος κάνει τ' αγάλματα να βλεφαρίσουν.

Η πύρινη θάλασσα που μαίνεται στο διάστημα

διαπερνά τη γη και γίνεται χάδι.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

 

Ποίημα από τη συλλογή Η πένθιμη γόνδολα,

μτφρ.-επίμ.: Βασίλης Παπαγεωργίου, Εκδόσεις Νεφέλη 2000

[laas7]

Μελαγχολία

 

Είμαι σαν τον βασιλιά μιας χώρας βροχερής,

Πλούσιος αλλά ανίσχυρος, νέος και όμως γέρος,

Που, τις υποκλίσεις των παιδαγωγών του περιφρονεί,

Ανία νιώθει με τους σκύλους του καθώς και με τ'άλλα ζώα.

Τίποτα να τον φαιδρύνει δεν μπορεί, μήτε κυνήγι, μήτε γεράκι,

Μήτε ο λαός που μπροστά στο μπαλκόνι του πεθαίνει.

Του ευνοούμενου γελωτοποιού το γκροτέσκο τραγούδι

Δεν τέρπει πια το μέτωπο του σκληρού ασθενή

Η κρινοκέντητη κλίνη του μεταμορφώνεται σε μνήμα,

Οι κυρίες της αυλής, που λατρεύουν κάθε πρίγκηπα,

δεν μπορούν να βρουν τολμηρές φορεσιές

Για να κερδίσουν ένα χαμόγελο απ' το νέο σκελετό.

Χρυσάφι κι αν φτιάχνει ο σοφός ποτέ δεν μπόρεσε

Ν' αφαιρέσει απ' το είναι του την χαλασμένη ύλη,

Μήτε μες σ' αυτά τα αιμάτινα ρωμαικά λουτρά

Που οι ηγεμόνες στην γεροντική ηλικία θυμούνται,

Μπόρεσε να ξαναζεστάνει αυτό το ηλίθιο κουφάρι

Όπου αντί για αίμα στις φλέβες του κυλά

Του ποταμού της Λήθης το πράσινο νερό.

 

Κάρολος Μπωντλαίρ

(Απο τα άνθη του κακού-Μελαγχολία και Ιδανικό)

[mman]

Χμμ. Κάνω λάθος ή ο διαγωνισμός μού φαίνεται λίγο μεταδιαγωνισμός; Θα έχει το θέμα σχέση με την ίδια την ποίηση, λόγω της ημέρας, ή είναι η ιδέα μου;

 

Όχι, αλήθεια δεν ξέρω. Τρολλάρω ειλικρινά. :-)

 

[abuno]

Ένα αγαπημένο ποίημα, από τον Charles Bukowski

 

 

Οι δεινόσαυροι εμείς

 

Γεννημένοι έτσι

να είμαστε έτσι

καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν

καθώς ο κ. Θάνατος γελά

καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται

καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται

καθώς το αγόρι στο σούπερ μάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου

καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους

καθώς ο ήλιος κρύβεται

είμαστε

γεννημένοι έτσι

να είμαστε έτσι

με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους

με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό

με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους

με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα

γεννημένοι έτσι

με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις

με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος

σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά

σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες

γεννημένοι μέσα σʼ αυτό

περπατώντας και ζώντας μέσα σʼ αυτό

πεθαίνοντας λόγω αυτού

μένοντας άφωνοι λόγω αυτού

ευνουχισμένοι

έκλυτοι

αποκληρωμένοι

λόγω αυτού

εξαπατημένοι από αυτό

χρησιμοποιημένοι από αυτό

εξευτελισμένοι από αυτό

εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό

βίαιοι

απάνθρωποι

λόγω αυτού

η καρδιά έχει μελανιάσει

τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό

το όπλο

το μαχαίρι

τη βόμβα

τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό

τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι

το χάπι

τη σκόνη

γεννημένοι σʼ αυτό το θλιβερό θανατικό

γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος

που σύντομα δε θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους

και οι τράπεζες θα καούν

το χρήμα θα καταστεί άχρηστο

θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους

θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι

η γη θα είναι άχρηστη

η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση

η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών

εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη

ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο

οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς

η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά

ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού

τα δέντρα θα πεθάνουν

η βλάστηση όλη θα πεθάνει

ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων

η θάλασσα θα μολυνθεί

οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν

η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός

σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο

οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες

και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές

την έλλειψη προμηθειών

το φυσικό φαινόμενο της φθοράς

και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ

γεννημένη από αυτό

ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος

να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο…

[deadend]

Μέχρι τώρα έχουμε αναρτήσει τα παρακάτω ποιητικά θέματα με στίχους:

Δυστυχία

Όρνεα

Δρακοφώς

Πράσινο νερό της λήθης

Μεταδιαγωνίσμος

Δεινόσαυροι

 

Ποιο να είναι άραγε αυτό του διαγωνισμού?

[laas7]

star wars?

[laas7]

Η Σονάτα του Σεληνόφωτος - Γιάννης Ρίτσος (απόσπασμα)

 

 

"Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα.

Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη κι ἄϋλη, τόσο θετικὴ σὰν μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖς ἐπιτέλους νὰ πιστέψεις πὼς ὑπάρχεις καὶ δὲν ὑπάρχεις πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξες, δὲν ὑπῆρξε ὁ χρόνος κ᾿ ἡ φθορά του. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου - ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου".

Edited March 16, 2013 by laas7

[laas7]

Αν - R. Kipling

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,

αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά, αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,

αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,

αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,

αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,

αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,

αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν, αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν

αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…

Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι Άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

[laas7]

ΜΥΘΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

 

Η Πενθεσίλεια είπε:

Μόνον αυτόν που θα με νικήσει

θα ερωτευτώ

Κι ο Αχιλλέας τη σκότωσε

Κι από τότε ο έρωτας έγινε

πεδίο μάχης

 

Όμως στην αναμέτρηση ομοίων

υπάρχει νικητής;

 

Ποίος;

Εγώ;

Εσύ;

Εγώ;

Εσύ;

 

Έλσα Κορνέτη (απο την ποιητική συλλογή Κονσέρβα-μαργαριτάρι)

 

Το καλυτερο της κατα την γνωμη μου

Αφιερωμενο σε οσους πολεμανε...

Edited March 17, 2013 by laas7

[laas7]

Σημερα θα ανεβασω ενα τραγουδι που θεωρω ποιημα... απο την πρωτη στιγμη που το ακουσα επαθα ερωτα

 

Μιλω για σενα-Μελινα Κανα

Στιχοι - Μουσικη Θανασης Παπακωσταντινου

 

Μιλω με τα ψηλα

τ' απατητα βουνα

και τους μιλω για σενα

πως εχεις ομορφια

και φρυδια τοξωτα

σαν πετρινα γεφυρια...

 

Και μ' απαντησαν

τα γεφυρια χορταριαζουν

αμοιρη ψυχη μην ξεγελαστεις

 

Μιλω με του ουρανου

τα μαυρα συννεφα

και τους μιλω για σενα

πως οταν περπατας

γλυκα οπου πατας

η στερφα γη ανθιζει

 

Και μ' απαντησαν

η γη ανθιζει εκει που θελει

αμοιρη ψυχη μην ξεγελαστεις

 

Μιλω με τις πηγες

που ζουνε μοναχες

και τους μιλω για σενα

πως οταν με κοιτας

σαν λες πως μ΄αγαπας

αγγελοι φτερουγιζουν

 

Και μ' απαντησαν

ειναι χαρτινοι αγγελοι

αμοιρη ψυχη μην ξεγελαστεις

[laas7]

Σημερα ειναι η πρωτη ημερα της ανοιξης και ημερα της ποιησης!

Αντε βρε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 

[deadend]

Πλησιάζει η ώρα για το θέμα.

[laas7]

Ανυπομονω για να δουμε τι ψαρια θα πιασουμε αυτη την φορα!

[deadend]

Ετοιμαστείτε για μια αρχαία λέξη … θα δοθεί και βιβλιογραφία.

[deadend]

Το θέμα του διαγωνισμού είναι «Φόνος» .

http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%89

[Nirgal]

Ενδιαφέρον θέμα...

Δεν είμαι της ποίησης, αλλά είμαι περίεργος.

[Sonya]

Ωραίο θέμα και παίζει και στα τρία πρωταθλήματα! ;)

 

Ίσως, ΙΣΩΣ, να μπω στον πειρασμό να γράψω ποίηση. :Ρ

[Nirgal]

Ωραίο θέμα και παίζει και στα τρία πρωταθλήματα! ;)

 

Ίσως, ΙΣΩΣ, να μπω στον πειρασμό να γράψω ποίηση. :Ρ

Αυτό θέλω να το δω!!!

Ποίηση από τη Sonya... Brutal

[deadend]

Διάσημοι ήρωες της μυθολογίας που έκαναν ένα φόνο ορόσημο :

Κάιν-σκότωσε τον αδελφό του από ζήλια

Τάνταλος-σκότωσε και μαγείρεψε το γιό του για να δοκιμάσει τους θεούς

Ηρακλής- σκότωσε τα παιδιά του από την Μεγάρα από οργή και ανθρώπινη μανία

Μήδεια-σκότωσε τα παιδιά της και τον αδελφό της για να διασφαλίσει τη θέση της στη διαδοχή της Αίας

Αβραάμ- θυσίασε τον Ισαάκ με εντολή του θεού χωρίς αιτία

Αγαμέμνων-σκότωσε τη κόρη του και κληρονόμο του θρόνου από απαίτηση του στρατού

Κλυταιμνήστρα- σκότωσε τον άντρα της γιατί απειλούσε την βασιλεία της

Ορέστης-σκότωσε τη μάνα του για τον θρόνο και είναι ο πρώτος μητροκτόνος και δικάστηκε

Edited March 24, 2013 by deadend