iliosporos Posted March 26, 2013 Share Posted March 26, 2013 Μη με ρωτήσετε γιατί το έγραψα! Έτσι απλά γιατί είχα 10 λεπτά χρόνο! Dendrobates Azureus Υπάρχουν μέρη μυστικά, χαμένα, ξεχασμένα Σε ένα τέτοιο μ’έφερε η μάνα μου κι εμένα. Στου δάσους τη βαθειά καρδιά σε σπίτι από πέτρα Σαν του πατέρα την καρδιά, γεμάτη αίμα και νέκρα. Μ’ένα τσεκούρι τριγυρνά, τα δέντρα κατεβάζει Πληρώνεται με αλκοόλ και δηλητηριάζει Το σώμα του, τη σκέψη του, τα χέρια του σηκώνει Της πίκρας το μικρόβιο η μάνα μου πληρώνει. Κι έτσι μια μέρα γελαστή, στης άνοιξης τα νιάτα Η μοίρα με σημάδεψε με σκοτεινά μαντάτα. Θρήνους στο δάσος άκουσα, μα σαν έτρεξα είδα πως ούρλιαζε σαν άνθρωπος η τσεκουρολεπίδα, η μάνα χώμα άγγιζε σε τέσσερα κομμάτια κι ο ξυλοκόπος με χαρά να στάζει απ’τα μάτια. Μικρέ μου είπε, γύρισε στο σπίτι να θρηνήσεις Γιατί τη μάνα σου γοργά θα πας να συναντήσεις. ‘Ετρεξα σαν το δαίμονα του δάσους να γλιτώσω Μα ο δαίμονας ξοπίσω μου ουρλιάζει… «σε σκοτώσω». Και ξάφνου δίνω μια βουτιά και πέφτω μες τη λίμνη Έστω για λίγο να κρυφτώ στης όχθης τη γαλήνη. Άοπλος και αδύναμος περίμενα μονάχος Να γίνει η λίμνη ο υγρός και λασπωμένος τάφος. Στα χέρια μου εμφανίστηκε μια τελευταία ελπίδα Μαύρη γαλάζια, γλιστερή μικρή νεκροπαγίδα. Την ευκαιρία κράτησα σφιχτά μες τη γροθιά μου και στο νερό βυθίστηκα να έρθει η σειρά μου. Σαν με ξετρύπωσε ο μπαμπάς, με κοίταξε γελώντας Και το τσεκούρι όπλισε τραγουδομουρμουρώντας. Υποταγμένος νόμισε πως ήμουν στη λεπίδα Μα είχα μες τη χούφτα μου θανάτου καταιγίδα. Τινάχτηκα από τα νερά σαν στάρι απ΄το στάχυ Και ζούληξα στα μάτια του μπλε ηλεκτρίκ βατράχι! Και πριν προλάβει να με δει, όσο έβλεπε ακόμα Του πέταξα το ζωντανό βατράχι μες το στόμα. Ο δεντροβάτης βάτραχος το θάνατο σου φέρνει Οργώνει ζωντανά κορμιά με κόλαση τα σπέρνει. Ο ξυλοκόπος πια τυφλός και αποσβολωμένος Πέφτει στα γόνατα μουγκός, μισοπαραλημένος Το στόμα του ανεξέλεγκτο, με νεκροσάλια αφρίζει Και το κορμί σπασμωδικά, θάνατο πλημμυρίζει. Με αυτό το τέλος το φριχτό, εγώ χαμογελούσα Καθώς κι εγώ ξοπίσω του, κοντοακολουθούσα. Το χέρι πρώτα μούδιασε, ύστερα η καρδιά μου Και ύστερα σταμάτησαν όλα τα όνειρά μου. Στη λίμνη έπεσα ορφανός, νεκρός και πληγωμένος, Μα εκδικητής, περήφανος και ανακουφισμένος. 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 26, 2013 Share Posted March 26, 2013 Φανταστικό! Αγαπημένοι στίχοι: ‘Ετρεξα σαν το δαίμονα του δάσους να γλιτώσω Μα ο δαίμονας ξοπίσω μου ουρλιάζει… «σε σκοτώσω». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted March 26, 2013 Share Posted March 26, 2013 η μάνα χώμα άγγιζε σε τέσσερα κομμάτια κι ο ξυλοκόπος με χαρά να στάζει απ’τα μάτια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted April 9, 2013 Share Posted April 9, 2013 Πολύ όμορφο. Μια ολοκληρωμένη ιστορία, χρωματισμένη ποιητικά στα σωστά σημεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted April 9, 2013 Author Share Posted April 9, 2013 Mπράβο μου που κατάφερα να χρησιμοποιήσω ΜΟΝΟ 13 "ΚΑΙ" 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted April 9, 2013 Share Posted April 9, 2013 Mπράβο μου που κατάφερα να χρησιμοποιήσω ΜΟΝΟ 13 "ΚΑΙ" Ποιητική αδεία λέγεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted April 10, 2013 Share Posted April 10, 2013 Μια ζοφερή ιστορία δοσμένη μέσα από τις ρίμες ενός ποιήματος. Ίσως να μπορούσες να δουλέψεις λίγο περισσότερο κάποιες ομοιοκαταληξίες, αλλά, γενικά, μου άφησε μια πολύ καλή εντύπωση, λόγω δράσης και αμεσότητας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
abuno Posted April 14, 2013 Share Posted April 14, 2013 (edited) Εμπνευσμένο με πολύ ευφάνταστες ρίμες. Ωραίο και το θέμα. Και αυτή η αφέλεια και παιδικότητα που αφήνει η ομοιοκαταληξία, προσδίδει στο ποίημα το παραμυθένιο, το ονειρικό. Μπράβο. Καλή σου επιτυχία. Edited April 14, 2013 by abuno Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted April 14, 2013 Share Posted April 14, 2013 Ειναι μια ολοκληρωμενη ιστορια και η ομοιοκαταληξια του ταιριαζει και δεν μοιαζει καθολου "ελαφρια" και ευκολη-κατι που συνηθως με κανει να αντιπαθω την ριμα. Μιας και μας ειπες πως το εγραψες σε δεκα λεπτα ειναι εντυπωσιακο γιατι δεν εχει "χτυπητα" λαθη. Η παιδικοτητα που ρεει μεσα του μου αρεσει (γιατι παρολο που περιγραφεις εναν πατερα που σκοτωνει την γυναικα του και προσπαθει να σκοτωσει και το παιδι του-ενα οικογενειακο δραμα- ειναι "διασκεδαστικο"), αλλα δεν μπορω να πω πως με κερδιζει κιολας. Καλη επιτυχια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted April 17, 2013 Share Posted April 17, 2013 Καλά σε δέκα λεπτά για κανένα λόγο, αλλά σε ξέρουμε τι παιδί θαύμα είσαι χαχαχα Καλώσήρθες πίσω Εμένα μου αρέσει πολύ, ιδιαίτερα αυτή η φοβερή του ρίμα το έκανε και πέρασε όλο από μπροστά μου σαν μπαρτονική ταινιούλα. Το ευχαριστήθηκα και γέλασα. Ντάξει, άμα το διαβάσεις μία δυνατά θα βρεις πάρα πολύ εύκολα τα δυο τρία σημεία που σκαλώνει η ανάγνωση (γιατί εγώ σε τόσα μόνο έκανα ένα λόξυγγα) και θα τα φτιάξεις. Δεν τα ψάχνω καν να στα δείξω. Πολύ καλό και εντελώς εντός θέματος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted April 21, 2013 Share Posted April 21, 2013 Σαν όνειρο όλο το ποίημα, εκεί με το βατράχι ειδικά ξέφυγα από κάθε ρεαλισμό. Να ρωτήσω όμως κάτι, οπλίζουμε το τσεκούρι; Μ' άρεσε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 21, 2013 Share Posted April 21, 2013 Ρε παιδί μου, αφού βγάζει νόημα (αμέσως κατάλαβες, "είδες" τη σκηνή, έτσι; ) τότε ναι, το οπλίζουμε το τσεκούρι. Και όχι μόνο σε ποίημα, και σε πεζογράφημα θα μου άρεσε. "Όπλισε το τσεκούρι", αμέ, γιατί όχι; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.