Σαν αλλη Μηδεια-για τον 5ο "φονικο" διαγωνισμο ποιησης

[laas7]

Συγγραφεας: Μαριαντζελλα-λαας7

Αριθμος στιχων:43

Ειδος: Eλευθερο

Σχολια: Για τον 5ο διαγωνισμο ποιησης με θεμα "φονος".

Παρακαλω πολυ να μην γινει οποιαδηποτε ταυτιση μου με τον τροπο που παραθετω το θεμα-απλα για να γραψω πρεπει κατα εναν τροπο "να το ζησω".

 

Εχω μια τρυπα στο κεφαλι μου

απ' αυτην τα βραδια

μου κανει ερωτα ο Μορφεας

Εγκυμονουσα θλιψη

γενναω ονειρα-παιδια

Το πρωι σαν αλλη Μηδεια

προδομενη απ' την επανασταση

τα πνιγω μεσα σ' απυθμενο βαρελι

Τα νιωθω...

κορμια να σπαρταρουν

να χανονται οι αναπνοες τους

τα σπρωχνω να βουλιαξουν

Να χαθουν!

Καμμια αλλη αποδειξη

μην μεινει πως υπηρξαν

περα απ' τον πονο της γεννας

Μερα-νυχτα

Ερωμενη του Μορφεα-Μηδεια

Φερνω ζωη στην ζωη μου

Παιρνω ζωη απ' την ζωη μου

Τα παιδια μου

που στα χερια με τα σπαργανα κρατησα

για μια στιγμη αγαπησα

Τα παιδια μου που τα πνιξα

γιατι θελαν η μανα τους να ειμαι

να γινω μια αλλη απ' οτι ονειρευτηκα

Με το ενα ματι ανοιχτο

και το αλλο θολο

υποφερω απο ποιηση

υποφερω απ' το "ποιω"

Μαρια ή Αγγελικη

ποια απο τις δυο ζει;

Ποια γενναει

και ποια δολοφονει;

Και τα δυο διπολα

θεριευονται μεσα μου

ονειροβατουν

μαζι γεννανε

μαζι δολοφονουν

Εχω μια τρυπα στο κεφαλι μου

απ' αυτην θελω να ξαναγεννηθω

να γεννησω

να δολοφονηθω.

[Drake Ramore]

Μου άρεσε, αρκετά σουρεαλιστικό και με πολύ ωραίες εικόνες. Θα προτιμούσα να απέφευγες την αναφορά του ονόματος σου, επειδή έτσι προσωποποίησες τον ποιητή. Άλλο να σκέφτομαι τον ποιητή σαν μια γενική εικόνα αφηγητή και άλλο να ονοματίζεται μέσα στο ποίημα.

[Mesmer]

Μ' άρεσαν οι εικόνες του ποιήματος και η αγωνία του ποιητή να μάθει ποιος είναι, κάτι που, απ' ό,τι φαίνεται, τον κάνει να πάρει κάποιες πολύ σκληρές αποφάσεις.

[Myyst]

Λοιπόν, εσύ ίσως υπέφερες από την ποίηση, εμείς όμως ευχαριστηθήκαμε από την ανάγνωση. Προσωπικά δεν βρήκα παράταιρη την εμφάνιση του ονόματός σου στο ποίημα.

[KELAINO]

Έχω την εντύπωση ότι αν έλειπαν όλοι οι στίχοι από

 

Φερνω ζωη στην ζωη μου

Παιρνω ζωη απ' την ζωη μου

 

μέχρι

 

μαζι γεννανε

μαζι δολοφονουν

 

ή περίπου κάπου εκεί, θα ήταν πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο σαφές (ναι, σαφές) και πολύ πιο περιεκτικό. Οι πρώτοι στίχοι είναι πραγματικά πάρ' τα, μετά όμως χάνεται η φόρα με επαναλήψεις και τη φλυαρία.

 

 

Επίσης, δεν ξέρω, λέω τώρα εγώ, μήπως να έβρισκες έναν τρόπο να χάσεις το ''σαν άλλη'' από τον τίτλο και από το στίχο και να κρατήσεις το Μήδεια;

 

ΥΓ. Γιατί το βαρέλι πρέπει να είναι απύθμενο;

[deadend]

Νομίζω απ’ τα καλύτερα σου! Η πράξη που καταπιέζεται και γεννάει τη βία και ύστερα την καταχωνιάζει βαθιά στο υποσυνείδητο ώστε να στραφεί ενάντια στο υποκείμενο που την παρήγαγε.

Ωραία και σκοτεινή η παρομοίωση της γυναίκας που θέλει να υπάρξει με την Μήδεια και ιστορικά συγκεκριμένη η σχέση της γυναίκας αυτής με την εποχή της.

Η αυτοαναφορά σωστή και χλευαστική κάνει το ποίημα πιο προσωπικό και δυναμώνει τραγικά τον χαρακτήρα τού ποιητή ώστε σε μένα λειτούργησε η ταύτιση.  

Το αναδυόμενο ένστικτο της γέννας που έχει εξορκιστεί για χάρη κάποιου ονειρικού εραστή με ανατρίχιασε.

 

Ένσταση στο πρώτο μέρος απουσιάζει ένα «που»:

Εχω μια τρυπα στο κεφαλι μου

 

απ' αυτην τα βραδια

 

(που) μου κανει ερωτα ο Μορφεας  

 

Σημείωση:  να δουλέψεις τους τόνους και τα σημεία στίξης.

 

Τελικά είναι ένας φόνος σιωπηλός και προσωπικός.

[abuno]

Το ποίημα ξεκινάει πολύ δυνατά και με κέρδισε αμέσως.

Μετά όμως πέφτει η δυναμική του.

Κατά τη γνώμη μου έπρεπε να το τελειώσεις στο στίχο: ''υποφέρω από ποίηση''

Νομίζω ότι μετά κουράστηκες και πιέστηκες να το συνεχίσεις.

Αλλά στην ποίηση, δε κρύβεται τίποτα...

Αν η απουσία τονισμού είναι άποψη, πάσο. Αν όχι, δε δικαιολογείται.

 

Καλή επιτυχία.

Edited April 14, 2013 by abuno

[Nienor]

Άποψη είναι η απουσία τονισμού, αλλά πού θα πάει θα την καταφέρουμε να αρχίζει να βάζει τα σημαδάκια που αγαπάμε πάνω από τις λεξούλες

 

Κι εμένα μου αρέσει αυτό εδώ. Είναι δυνατό και ανατριχιαστικό. Είναι όντως και λίγο φλύαρο. Ένιωσα με πολύ λίγες λέξεις και μετά, σαν η επανάληψη να ήτανε για να το εμπεδώσω, μου ξεφούσκωσε λίγο στο μυαλό και όταν βγήκα από αυτό δεν ήμουνα πια ανατριχιασμένη όπως στην αρχή. Δεν είμαι σίγουρη βέβαια πως αυτό είναι απαραίτητα κακό...

[Διγέλαδος]

To ξεκίνημα έγινε με ένα μπαμ κι αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον όμως από τη μέση και μετά κάπως κράτησε περισσότερο απ' όσο θα ήθελα. Νομίζω πως αγγίζεις όλους τους δημιουργούς

[laas7]

Αρχικα ευχαριστω πολυ για ολα τα σχολια!

 

Μου άρεσε, αρκετά σουρεαλιστικό και με πολύ ωραίες εικόνες. Θα προτιμούσα να απέφευγες την αναφορά του ονόματος σου, επειδή έτσι προσωποποίησες τον ποιητή. Άλλο να σκέφτομαι τον ποιητή σαν μια γενική εικόνα αφηγητή και άλλο να ονοματίζεται μέσα στο ποίημα.

Η ιδεα της αναφορας του ονοματος μου δεν ηταν κατι εσκεμμενο, μου προεκυψε. Μου βγηκε φυσικα σαν στιχος και μετα ειχα το διλημμα να τον αφαιρεσω η οχι γιατι με τρομαξε το πως θα μπορουσαν οι αλλοι να τον εκλαβουν... τελικα αποφασισα να τον αφησω γιατι θα ηταν σαν να ακρωτηριαζω το ποιημα και για να ειμαι ειλικρινης δεν το μετανιωσα. Καταλαβαινω ομως πως μπορει να μην σου αρεσε... γουστα ειναι αυτα!

 

Μ' άρεσαν οι εικόνες του ποιήματος και η αγωνία του ποιητή να μάθει ποιος είναι, κάτι που, απ' ό,τι φαίνεται, τον κάνει να πάρει κάποιες πολύ σκληρές αποφάσεις.

 Συννενοουμαστε...

 

Λοιπόν, εσύ ίσως υπέφερες από την ποίηση, εμείς όμως ευχαριστηθήκαμε από την ανάγνωση. Προσωπικά δεν βρήκα παράταιρη την εμφάνιση του ονόματός σου στο ποίημα.

Οταν διαβασα αυτο καταλαβα πως εκανα καλα να μην το αφαιρεσω... merci!

 

Έχω την εντύπωση ότι αν έλειπαν όλοι οι στίχοι από

 

Φερνω ζωη στην ζωη μου

Παιρνω ζωη απ' την ζωη μου

 

μέχρι

 

μαζι γεννανε

μαζι δολοφονουν

 

ή περίπου κάπου εκεί, θα ήταν πολύ πιο δυνατό, πολύ πιο σαφές (ναι, σαφές) και πολύ πιο περιεκτικό. Οι πρώτοι στίχοι είναι πραγματικά πάρ' τα, μετά όμως χάνεται η φόρα με επαναλήψεις και τη φλυαρία.

 

 

Επίσης, δεν ξέρω, λέω τώρα εγώ, μήπως να έβρισκες έναν τρόπο να χάσεις το ''σαν άλλη'' από τον τίτλο και από το στίχο και να κρατήσεις το Μήδεια;

 

ΥΓ. Γιατί το βαρέλι πρέπει να είναι απύθμενο;

Δεν νομιζω πως πρεπει καποιοι στιχοι να αφαιρεθουν, αν ειχα αυτη την εντυπωση δεν θα τους ειχα ποσταρει αλλα δεχομαι πως περναει απο την δυναμη της αρχης στο μπερδεμα...αυτο ηθελα ομως. Δεχομαι ομως και παλι πως μπορει να μην δουλεψε για σενα. Συμφωνω για τον τιτλο... οταν μου το ειπες το βρηκα πολλη καλη ιδεα! Tωρα σκεφτομαι πως μπορει να εχεις δικιο και για τον στιχο... γινεται ακομα πιο δυνατο σαν αισθηση! Δεν ειναι σαν αλλη Μηδεια γινεται η Μηδεια! Ευχαριστω! Εξαιρετικη παρατηρηση!

Το βαρελι ειναι απυθμενο γιατι οπως καταλαβε η Τετη ειναι το ασυνειδητο... δεν εχει πατο...

Νομίζω απ’ τα καλύτερα σου! Η πράξη που καταπιέζεται και γεννάει τη βία και ύστερα την καταχωνιάζει βαθιά στο υποσυνείδητο ώστε να στραφεί ενάντια στο υποκείμενο που την παρήγαγε.

Ωραία και σκοτεινή η παρομοίωση της γυναίκας που θέλει να υπάρξει με την Μήδεια και ιστορικά συγκεκριμένη η σχέση της γυναίκας αυτής με την εποχή της.

Η αυτοαναφορά σωστή και χλευαστική κάνει το ποίημα πιο προσωπικό και δυναμώνει τραγικά τον χαρακτήρα τού ποιητή ώστε σε μένα λειτούργησε η ταύτιση.  

Το αναδυόμενο ένστικτο της γέννας που έχει εξορκιστεί για χάρη κάποιου ονειρικού εραστή με ανατρίχιασε.

 

Ένσταση στο πρώτο μέρος απουσιάζει ένα «που»:

Εχω μια τρυπα στο κεφαλι μου

 

απ' αυτην τα βραδια

 

(που) μου κανει ερωτα ο Μορφεας  

 

Σημείωση:  να δουλέψεις τους τόνους και τα σημεία στίξης.

 

Τελικά είναι ένας φόνος σιωπηλός και προσωπικός.

Τετη... ευχαριστω πολυ πραγματικα! Για μενα ειναι πολυ σημαντικα οσα ειπες. Ευχαριστω που διαβασες καταλαβες και σχολιασες!

 

Το ποίημα ξεκινάει πολύ δυνατά και με κέρδισε αμέσως.

Μετά όμως πέφτει η δυναμική του.

Κατά τη γνώμη μου έπρεπε να το τελειώσεις στο στίχο: ''υποφέρω από ποίηση''

Νομίζω ότι μετά κουράστηκες και πιέστηκες να το συνεχίσεις.

Αλλά στην ποίηση, δε κρύβεται τίποτα...

Αν η απουσία τονισμού είναι άποψη, πάσο. Αν όχι, δε δικαιολογείται.

 

Καλή επιτυχία.

Το θεμα των τονων που εθιξε και η Τετη ειναι αποψη, οπως ηδη ειπε η Νιενορ που με ξερει απο παλια... με εχουν ξαναρωτησει στο παρελθον και το εχω εξηγησει αρκετες φορες αν ψαχουλεψετε θα τα βρειτε (απλα δεν θυμαμαι πια σε ποια τοπικ τα εχω ξαναπει)... ακολουθει την αρχαιοελληνικη ελειψη σημειων στιξης ως βοηθητικα για την εκφραση της γλωσσας... οι αρχαιοι ελληνες χρησιμοποιουσαν κεφαλαια γραμματα χωρις κενο μεταξυ τους και χωρις κανενα σημειο στιξης και μπορουσαν φυσικα να διαβασουν χωρις κομπιασματα η υπερβολικη σκεψη οπως κανουμε εμεις προσπαθωντας να διαβασουμε αρχαιοελληνικες επιγραφες (δεν ξερω αν εχετε προσπαθησει ποτε, εγω χρειαζομουν χρονο για να δω που τελειωνει και που ξεκιναει η επομενη λεξη). Αυτο οπως εχουν υποστηριξει καποιοι μελετητες οξυνει την αντιληψη του εγκεφαλου, γιατι ουσιαστικα και τα κενα που αφηνουμε και τα σημεια στιξης ειναι βοηθηματα μας για να χρωματιζουμε σωστα την φωνη μας η το πνευμα μας-το ιδιο ισχυει και για τα πνευματα της καθαρευουσας που ομως ακολουθουσαν πιστα την αρχαιοελληνικη αποδωση π.χ. ηλιος οσο γρηγορα και να το πεις το η ειναι μακρυ και το ι βραχυ...το η ειναι παντα πιο τονισμενο απο το ι

Εγω με την λογικη της ποιητικης αδειας αποφασισα πως μου αρεσε τρελα-τρελα ομως- να μην χρησιμοποιω τονους, κομματα κτλ στην ποιηση (στα πεζα για την ωρα χρησιμοποιω- εκει θα ηταν αδυνατον για τον μεσο ανθρωπο- εμενα πρωτιστως - να διαβασει και να βγαλει νοημα) για τους παραπανω λογους αλλα και γιατι πιστευω πως το κειμενο απελευθερωνεται... προσπαθω να γραφω με ροη... το ποιημα να κυλαει- να ειναι ποταμι- αν μπορουσε να λεγοταν χωρις διακοπη χωρις κολημα χωρις κομπιασμα... ξερω πως πολλοι μπορει να μην συμφωνουν (Ο Διγελαδος πρωτος και καλυτερος να διαφωνει μονιμα μαζι μου) αλλα ειναι η αποψη μου το πως αισθανομαι και το πως θελω να γραφω.

Καποια μερα εχω ονειρο πως θα καταφερω να γραψω ενα πεζο που να μπορει να διαβαζεται με πολλους τροπους... να διαβαζει ο καθενας ο,τι εκεινος επιθυμει και απ αυτο να καταλαβαινει πραγματα για τον εαυτο του... γιατι το πως επιλεγουμε να διαβαζουμε και αντιλαμβανομαστε οσα διαβαζουμε δεν ειναι λιγοτερο σημαντικο απο τι επιλεγουμε να διαβασουμε... Ειναι πολλες φορες που εχω σκεφτει πως το τι λεει καποιος και το τι αντιλαμβανεται ο αλλος ειναι δυο διαφορετικα πραγματα... δεν εχετε αναρωτηθει γιατι συμβαινει αυτο; Γιατι χρησιμοποιουμε τις ιδιες λεξεις αλλα εννοουμε διαφορετικα και χρησιμοποιουμε διαφορετικες λεξεις αλλα εννοουμε το ιδιο;

Να σας θυμησω και τους περιφημους χρησμους του Μαντειου των Δελφων που δινονταν με διττη εννοια ενα κομμα στην αποδωση τους αλλαζε ολο το νοημα... το βρισκω συναρπαστικο!  

Παρολο ομως τον δικο μου ενθουσιασμο ...ειναι δεκτο να μην αρεσει να μην το δεχονται να κουραζονται ειναι δεκτα ολα αλλα δεν μπορω ουτε θελω να αλλαξω τον τροπο που γραφω γιατι ετσι εκφραζομαι απο το μεσα μου-οτι εχω τελοσπαντων     

 

Άποψη είναι η απουσία τονισμού, αλλά πού θα πάει θα την καταφέρουμε να αρχίζει να βάζει τα σημαδάκια που αγαπάμε πάνω από τις λεξούλες

 

Κι εμένα μου αρέσει αυτό εδώ. Είναι δυνατό και ανατριχιαστικό. Είναι όντως και λίγο φλύαρο. Ένιωσα με πολύ λίγες λέξεις και μετά, σαν η επανάληψη να ήτανε για να το εμπεδώσω, μου ξεφούσκωσε λίγο στο μυαλό και όταν βγήκα από αυτό δεν ήμουνα πια ανατριχιασμένη όπως στην αρχή. Δεν είμαι σίγουρη βέβαια πως αυτό είναι απαραίτητα κακό...

Η Nienor με ξερει απο παλια και θυμαται το θεμα των τονων... δεν σκοπευω για την ωρα να πειστω να το αλλαξω... ευχαριστω πολυ για τα καλα λογια!

To ξεκίνημα έγινε με ένα μπαμ κι αμέσως τράβηξε το ενδιαφέρον όμως από τη μέση και μετά κάπως κράτησε περισσότερο απ' όσο θα ήθελα. Νομίζω πως αγγίζεις όλους τους δημιουργούς

Ευχαριστω που ασχοληθηκες με τον διαγωνισμο- πιανει η γκρινια μου βλεπω!

Και μην ξεχνιομαστε... περιμενω να ποσταρεις οταν θα εισαι ετοιμος! Εμενα αν μου ταζεις (ειμαι σαν μωρο  ) το θελω μετα οπωσδηποτε! 

Edited April 22, 2013 by laas7