Big Fat Pig Posted May 1, 2013 Share Posted May 1, 2013 Για τον 33ο με θέμα: Στοίχειωμα. 2750 λέξεις pdf: Η ανεραΐδα του πύργου.bfp.pdf doc: Η ανεραΐδα του πύργου.doc 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 8, 2013 Share Posted May 8, 2013 Μου άρεσε η αφήγηση: μισά ό,τι έβλεπε και άκουγε και έκανε, μισά ό,τι σκεφτόταν. Μου άρεσε το ότι παρουσίαζες όλους τους χαρακτήρες σαν ανθρώπους και όχι απλά ονόματα με ιδιότητες. Μου άρεσε η δύναμη της ανεράιδας. Μου άρεσε η ιστορία της. Δεν μου άρεσε το φλου - για 'μένα ήταν ενοχλητικά φλου - του τέλους. Μπορούσα να το φανταστώ, μπορούσα να διαλέξω, αλλά δεν μου έφτασε. Μια ιστορία που ευχαριστήθηκα, με ελάχιστες μικρές στιγμές που πήγα να αφαιρεθώ (έχει σημεία που ακροβατεί ανάμεσα στον περιγραφικό πλούτο - απαραίτητο για την συναισθηματική κλιμάκωση - και στη χρονοτριβή). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted May 8, 2013 Share Posted May 8, 2013 Έχεις πολύ καλή περιγραφή. Το κείμενο σου διαχέεται απο μια ατμόσφαιρα, που, δένει σίγουρα με τους χαραχτήρες που παρουσιάζεις. Σίγουρα απο τα πολύ όμορφα που έχω διαβάσει.Απο την άλλη, θα ζητούσα να είχες περισσότερες αναφορές ή μια και λίγο περισσότερο περιεκτική, στο παρελθόν της ανεράιδας. Νομίζω ότι θα έκανε περισσότερο επεξηγηματικό το έργο σου, ειδικά στο φινάλε του. Η ιστορία κυλάει αργά στην αρχή, όμως, δίνεις ρέστα απο το σημείο αυτό, Σταυρώνει τα χέρια στο στήθος, κρατάει έτσι, από ντροπή, τη ζακέτα κλειστή και σκύβει ελαφρά το κεφάλι στους δύο στρατιώτες. . Ίσως είναι η ιδέα μου αλλά το σημείο αυτό Που παράτησα τον άντρα μου και το παιδί μου κι έφυγα θυμωμένη και πικραμένη και σιχαμένη απ’ τις ματιές των γύρω μου; Ματιές γεμάτες φόβο και μίσος. Κι ήρθα εδώ, στη δούλεψή σας, θαμπωμένη απ’ την ευγένεια και τους καλούς σας τρόπους. δεν μου φάνηκε πολύ σημαντική εξήγηση. Εδώ ίσως χρειαζόταν κάτι πιο πειστικό. Συνολικά νομίζω ότι είναι πολύ όμορφη η ιστορία σου, υπάρχει μια ηρεμία στο λόγο σου που με πήρε απο το χέρι και γλυκά γλυκά με οδήγησε στο τραγούδι της ανεράιδας. Σε ευχαριστώ για αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted May 10, 2013 Share Posted May 10, 2013 (edited) Μου άρεσε και η ιδέα και η εκτέλεση. Γενικά έχω πολύ θετικές εντυπώσεις, οπότε θ' αναφέρω μόνο ένα-δυο σημεία που αντιλαμβάνομαι ως προβλήματα: - Νομίζω πως η ιστορία δε χωράει άνετα στις 3000 λέξεις του διαγωνισμού. Υπάρχει πολύ infodump κατά τόπους, ειδικά στη διάρκεια του διαλόγου με το λοχαγό. Συμφωνώ με τον Airbourne ως προς την εξήγηση του γιατί έφυγε. Νομίζω πως ήθελε περισσότερο χώρο αυτό. - Στον περισσότερο χώρο που θα ήθελα να έχεις, νομίζω πως θα άξιζε περισσότερη και πιο πολυεπίπεδη ανάπτυξη της ανεραΐδας. Δηλαδή δεν με πείθει το ότι μια γυναίκα με τόση δύναμη και τόσο ιδιαίτερες εμπειρίες μπορεί να περιγραφεί επαρκώς ως χαρακτήρας αν το μόνο όπλο της είναι το σεξ και το μόνο κίνητρο η μητρότητα. Νομίζω πως θα έπρεπε, ή τέλος πάντων θα μπορούσε, το χάρισμά της να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στις σκέψεις και τις πράξεις της, στον τρόπο που διαμορφώθηκε ως προσωπικότητα. Κατά τ' άλλα πολλά μπράβο Edited May 10, 2013 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 10, 2013 Share Posted May 10, 2013 Γενικά: Ανάθεμά σε. Μου άρεσε: Ναι, ανάθεμά σε. Δε μου άρεσε: Ανάθεμά με, τίποτε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 11, 2013 Share Posted May 11, 2013 Ξεχωριστή ιστορία που μου κράτησε το ενδιαφέρον αμείωτο, αν και πήγε να με μπερδέψει κάπως στην αρχή. Μου άρεσε η χρήση του στερητικού "α" για να δηλώσει κάτι που θα μπορούσε να είναι αντίθετο της νεράιδας (δεν ξέρω αν το έπιασα σωστά το νόημα, αλλά κάπως έτσι το κατάλαβα). Δεν μου άρεσε η ροή της ιστορίας που φαίνεται περισσότερο ως μία "ξεπέτα" ενώ θα μπορούσε να γίνει πιο αναλυτική... Είχες ακόμα 250 λέξεις να χρησιμοποιήσεις και πολλές περισσότερες αν έκοβες και έραβες από εδώ και από εκεί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 11, 2013 Share Posted May 11, 2013 Σίγουρα ένα από τα πιο προσεγμένα διηγήματα του διαγωνισμού. Απ’ αυτά που σε δείχνουν πώς πρέπει να στήνεται μια ιστορία. Μ’ άρεσε ο τρόπος που εξελίσσεται η ιστορία. Αν και ο χρόνος της είναι σύντομος (η βραδιά της ανεραΐδας), έχει πολλά να μας πει για την ίδια και για τον κόσμο της. Οι αναμνήσεις δίνονται εκεί που χρειάζεται, δίνοντάς μας απαραίτητες πληροφορίες και χωρίς να χαλάνε τη ροή της ιστορίας. Οι διάλογοι, τόσο μεταξύ των χαρακτήρων, όσο και η εσωτερικοί της ανεραΐδας, είναι πολύ πειστικοί, όπως επίσης και οι αντιδράσεις των ηρώων. Ο κόσμος μέσα στον οποίο τοποθετείται η ιστορία είναι γοητευτικός. Ένα κράμα πραγματικού και φανταστικού, δοσμένο με τέτοιο τρόπο που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το ένα από το άλλο. Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια μεγάλα παράπονα από την ιστορία. Ίσως μου φάνηκε κάπως εύκολος ο τρόπος που έκλεψε και το ‘σκασε η ανεραΐδα, αλλά και που έφτασε ως τον γιο της. Όχι ότι είναι αδύνατο να γίνει έτσι, απλά, σε μια ιστορία φάντασυ, μπορεί και να περίμενα κάτι πιο περιπετειώδες. Πάντως, ο τρόπος που το έδωσες μ’ έκανε να μη δώσω και πολλή σημασία. Επίσης, μου ήρθε κάπως απότομο το τέλος. Όχι παράταιρο από την υπόλοιπη ιστορία, αλλά ίσως να μπορούσε να υπάρξει μια καλύτερη προετοιμασία. Πχ ότι ήξερε ένα τρόπο για να ελευθερώσει τον γιο της. Τέλος, να πω ότι μου άρεσε πολύ ο ρόλος της μουσικής στην ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted May 11, 2013 Share Posted May 11, 2013 (edited) Εντάξει, θα ξεκινήσω με μια απορία που δεν έχει μεν σημασία ιδιαίτερη για την ιστορία, αλλά επειδή είναι κάτι που επαναλαμβάνεται σε όλο το κείμενο, και επειδή το θέμα με ενδιαφέρει πάρα πολύ, πρέπει να ρωτήσω: Γιατί "ανεραΐδα" και όχι "ανεράιδα"; Σε κανένα λεξικό ή βιβλίο λαογραφίας που έχω, δεν αναφέρεται αυτός ο τονισμός της λέξης παρ'όλες τις παραλλαγές της λέξης νεράιδα. Νεράδα, ανεράδα, ανεράιδα, κ.λπ. αρκετές από τις οποίες έχουν την πρόταξη του "α", όπως και άλλες λέξεις σε διάφορες "ντοπιολαλιές", χωρίς να αλλάζει το νόημά τους. Είναι τυπογραφικό λοιπόν (ελπίζω όχι) ή επίτηδες έγραψες την λέξη, που ακούγεται πολύ όμορφα ούτως ή άλλως, με τον τόνο στο "ι"; Στην ιστορία τώρα: Υπάρχει όντως ένα σχετικό info dump και πράγματι και γω πιστεύω πως η ιστορία αυτή, το όλο setting και φυσικά η ίδια η ανεραΐδα που είναι εξαιρετικός χαρακτήρας, θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη και θα χώραγε άνετα περισσότερη ανάπτυξη τόσο των "δυνάμεών" της, όσο και του όλου concept, τόσο πρωτότυπου και διαφορετικού - σχεδόν steampunk κάποιες στιγμές αν και προφανώς δεν είναι steampunk η ιστορία - που με άφησε να θέλω περισσότερα. Θεωρώ πως ίσως θα χρειαζόταν κάπως λιγότερα στοιχεία πολιτικού σχολιασμού ή λιγότερες σκέψεις της ανεραΐδας για την εμφάνισή της, που σε σημεία λειτουργούν εις βάρος της ανάπτυξης του πρωτότυπου concept της, και που δεν προσθέτουν και πολλά στην ιστορία *σ'αυτό το μέγεθος* (φυσικά θα προσέθεταν πολλά αν ήταν μεγαλύτερη ιστορία, και από μόνα τους κάνουν πιο ανατριχιαστική την εποχή, τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται η ιστορία). Ωστόσο, πρόκειται για μια θαυμάσια, μαγευτική, και αριστοτεχνικά δημιουργημένη ιστορία, που απόλαυσα, και που ξεχωρίζει! Edited May 12, 2013 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted May 13, 2013 Share Posted May 13, 2013 Πολύ καλοστημένη και καλογραμμένη ιστορία. Πολύ ζωντανές όλες οι εικόνες και μου άρεσε η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δημιουργείται απ' το συνδυασμό των εξωτερικών περιγραφών και των εσωτερικών σκέψεων της ανεραΐδας. Η πρωταγωνίστρια με μια πολύ ειλικρινή ανθρωπιά, μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα κι αυτό μετράει πολύ πιστεύω. Γενικά ο τρόπος που γράφεις κολλάει τον αναγνώστη (με την καλή έννοια) μέχρι τέλους. Εκεί που χάνει ένα κλικ είναι στην αιτιολόγηση της απόφασης της ανεραιδας να μπει στην υπηρεσία των κατακτητών. Μας δίνεις σαφέστατα κάποιους λόγους, αλλά νομίζω δεν καλύπτουν τη σοβαρότητα μιας τέτοιας κίνησης. Τέλος, η ύπαρξη του φανταστικού στοιχείου της ιστορίας δε με έπεισε απόλυτα. Συνήθως δεν είναι κάτι που προσέχω, αν μια ιστορία μου αρέσει δεν μετράω πόσο φανταστική είναι ή όχι. Αλλά εδώ, μου έμεινε η εντύπωση ότι πολύ λίγο θα άλλαζε η ροή της εξέλιξης αν βγάζαμε τη μαγεία/νεράιδες κλπ. και βάζαμε κάτι εντελώς πραγματικό. Αυτό δε το σημειώνω ακριβώς ως αρνητικό, απλά ως ένα στοιχείο που έχει να κάνει με τη συνεκτικότητα και την εσωτερική συνέπεια της ιστορίας. Γκουντ λακ εύχομαι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 18, 2013 Share Posted May 18, 2013 (edited) Όμορφη ιστορία. Μου άρεσε ο τρόπος που ξεδιπλώνεται ο κόσμος σου, που συνυπάρχουν οι φωτογραφίες και ο φωνόγραφος με τις νεράιδες (ανεραΐδες) και τα ξωτικά και τα μαγικά αντικείμενα. Μου άρεσε που για λίγο δεν ήξερα αν βρισκόμαστε στο δικό μας κόσμο ή σε κάποιον άλλο, ο τρόπος που πατάει και στο ρεαλιστικό και στο φανταστικό. Πολύ ωραία η γυναίκα, με συγκίνησαν πολύ οι σκέψεις της στην αρχή, ο τρόπος που κοίταζε τον εαυτό της και τον αποτιμούσε. Ήταν εξαιρετικά ψυχολογημένος. Να πω επίσης ότι ήταν μια ενδιαφέρουσα τροπή αυτή που πήρε το "Στοίχειωμα". Ομολογώ ότι ο τίτλος με είχε προϊδεάσει για άλλα πράγματα. Ήθελα κάτι ακόμα; Ίσως λίγο περισσότερη φόρτιση στην τελική σκηνή, αλλά δουλεύει μια χαρά και χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Edited May 18, 2013 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xrusaki Posted May 18, 2013 Share Posted May 18, 2013 Το τελος μου αρεσε πολυ. Γενικα ομως εχω ενα θεμα με τους χαρακτηρες που αντιπαθω και δεν συμφωνω με τις πραξεις τους. Δεν ξερω ποσο μπορω να συμπασχω με την ανεραιδα. Μαλλον αντιπαθεστατη μου φαινεται.. Μια μεγαλης ηλικιας γυναικα , που παρατησε τον συζυγο της και τον γιο της , που ο ανθρωπος την παντρευτηκε ενω ολοι την θεωρουσανμ φρικιο και αυτη τον παρατησε για ευχαριστω και εφυγε. Και καθοταν βασανιζοντας ανθρωπους. Με τις δυναμεις της σε αυτο το μερος , μονο και μονο γιατι λεει εδω την αποδεχονταν. Δεν μενοιαζουν κοπελα μου τα ψυχολογικα σου καθολου ομως..την στιγμη που κανεις χειροτερα απο αυτα που αποδιδεις στους αλλους ως σφαλματα. Κοινως η γυναικα ειναι για σφαλιαρες.. Η περιγραφη και η σκιαγραφηση του χαρακτηρα , της λαγνιας της και των αποθημενων και βιωματων εγιναν πολυ καλα και νομιζω οτι εδεναν καθως η νεραιδες φημιζοταν οτι ειχαν ακορεστη φυση ως προς την σεξουαλικη τους ζωη , οπως και η ατακτη κυρια της ιστοριας μας Ωραιος ο εσωτερικος διαλογος..και τα διλληματα και οι τυψεις που την βασανιζουν. Που ειναι και φυσικο.Αν μπορουσα να ψηφισω , που λογω περιορισμων δεν μπορω επειδη δεν εχω τον απαιτουμενο αριθμο ποστς ακομη , θα ηταν απο τις υψηλοτερες βαθμολογιες μου..ισως το πρωτο.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted May 23, 2013 Share Posted May 23, 2013 (edited) Μια ιστορία που γενικά μου άρεσε. Συγκεκριμένα ευχαριστήθηκα τη γραφή (με μοναδική εξαίρεση τις πολλές, στη σειρά, κοφτές μετέωρες φράσεις που υπήρχαν σε πληθώρα στις πρώτες σελίδες), αλλά και αυτή την ιδέα της ανεραΐδας σαν ύπαρξης. Ωστόσο, για μένα ο χαρακτήρας της έμεινε λίγο μετέωρος, διότι υπήρξαν αρκετά πράγματα που μου φάνηκαν αόριστα ως προς το παρελθόν της και ως προς το παρόν της. Στο τέλος προβληματίστηκα αν η γυναίκα αυτή έχει χάσει τα λογικά της και φαντάζεται πως ο άνθρωπος αυτός είναι ο γιος της, ή πράγματι είναι αυτός και η ίδια στο παρελθόν του πήρε το μυαλό όπως έκανε σε άλλους. Επίσης πάσχει και φαίνεται βολικό σε μένα το πως φτάνει τόσο εύκολα στα μπουντρούμια. Γιατί ο πρώτος φρουρός την αφήνει; Προφανώς, απ' τη στιχομυθία που μεσολάβησε, υποθέτω ότι είναι συνεννοημένοι. Όμως γιατί δεν υπήρχαν φρουροί και στα υπόγεια; Μήπως ο νεαρός φυλάσσεται προσωρινά εκεί κι αν ναι γιατί; Όλα αυτά, και κυρίως περισσότερες πληροφορίες για το πλάσμα σου, είναι κομμάτια που πιστεύω μπορούσες σε ένα βαθμό να έχεις καλύψει καλύτερα αν δεν φλυαρούσες σε κάποια σημεία όπως η προετοιμασία της στον καθρέφτη και το φλερτ-σεξ με το λοχαγό. Ένα ακόμα πράγμα που λίγο με ξένισε προσωπικά, κάτι τελείως υποκειμενικό, ήταν αυτό το τοπίο που μου θύμιζε περιβάλλον ισπανικού εμφυλίου και ένιωθα να με τραβά μακριά απ' την ατμόσφαιρα του φάνταζι. Καλή επιτυχία εύχομαι και καλή συνέχεια, Γιάννη! Edited May 23, 2013 by TheTregorian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
apelpio Posted May 28, 2013 Share Posted May 28, 2013 Πρωτότυπη η ιδέα σου, καλή και η εκτέλεση.Χειρίστηκες πολύ καλά τόσο το κλασσικό θέμα της νεράιδας αλλά και του στοιχειώματος. Μια νεράιδα που στοιχειώνει τις ψυχές των άλλων με βάσανα, ενώ η ίδια στοιχειώνεται από τύψεις. Ο τρόπος που έπλασες τον χαρακτήρα ήταν ιδιαίτερα ανθρώπινος, κάτι που βρίσκω πολύ θετικό σε ένα φανταστικό πλάσμα. Η γραφή σου είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική, χωρίς όμως να γίνεται ποτέ πομπώδης ή φλύαρη. Πολύ δυνατό και το τέλος επίσης. Το μόνο αρνητικό που έχω να προσάψω στο κείμενό σου είναι πως κάποια σημεία δεν τα εξήξησες πολύ καλά. Πως γίνεται η νεράιδα να παράτησε τόσο εύκολα την οικογένειά της αν την αγαπούσε τόσο πολυ, έστω και ας μην την αποδεχόταν ο περίγυρος; Πως πείστηκε να βοηθάει με ένα τόσο φρικτό τρόπο μια ιμπεριαλιστική δύναμη;Κατά τα άλλα εύγε. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 29, 2013 Share Posted May 29, 2013 Στιβαρή ιστορία, πατάει καλά στην ψυχολογία της κεντρικής χαρακτήρα και μας βάζει στα παπούτσια της. Το φανταστικό στοιχείο είναι λίιιγο πιο διακριτικό από όσο πρέπει (σε βαθμό που αν το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο, συμβατικό, η ιστορία θα ήταν η ίδια). Στα αρνητικά, ο ρυθμός δεν είναι πάντα ο ιδανικός, αλλού η ιστορία κόβει βήμα και αλλού κάνει άλματα, με χαρακτηριστικότερο ίσως το φινάλε, που έρχεται ελαφρώς απότομα και χάνει σε impact. Θέλει λίγο κόψε-ράψε στη δεύτερη γραφή, αλλά, δεδομένων των περιορισμών του διαγωνισμού, είναι μία πολύ δυνατή ιστορία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 29, 2013 Share Posted May 29, 2013 Οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Ασχέτως με το αν μπορούν να κάνουν μάγια ή όχι, οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Eίμαστε όλοι μας ένα συνονθύλευμα από μικρά ή μεγάλα, συγκλονιστικά ή αδιάφορα, δραματικά ή τυχερά λάθη. Και πόσο υπέροχο είναι να χρησιμοποιήσεις αυτή τη μαγεία του λάθους για να στήσεις έναν χαρακτήρα; Πόσο απίστευτα ερωτεύσιμη και πραγματική είναι αυτή η γυναίκα που έχει κάνει όλα αυτά τα λάθη προσπαθώντας -λανθασμένα ναι, γιατί μόνο έτσι αντιμετωπίζουνε οι πραγματικοί άνθρωποι τα πράγματα!- να αντιμετωπίσει πράγματα που δεν προήλθαν από τα δικά της λάθη;! Έχω την εντύπωση πως αυτό που βλέπω εγώ ότι έχεις κάνει εδώ, εσένα μπορεί απλά να σου βγήκε φυσικά, αβίαστα, σαν να μην έτρεχε τίποτα. Εντάξει, επειδή πλέον ψιλοξέρω πώς γράφεις, δεν εννοώ καθόλου ότι σου βγήκε κατά τύχη, παρόλο που είναι αδιαφανές (για μένα τουλάχιστον) το πώς ακριβώς την έχεις στήσει τόσο πολύ καλά χρησιμοποιώντας μια απειροελάχιστη εξήγηση κι απλά και μόνο τα λάθη της. Πέρα από τον απίστευτο χαρακτήρα, εδώ υπάρχει ένα γοητευτικό σέτινγκ (που ελπίζω κι εύχομαι να το χρησιμοποιήσεις ξανά), κι ένα τέλος… αυτό το τέλος… *συμπλήρωση γιατί τώρα έχω διαβάσει τα υπόλοιπα σχόλια: εάν, ρε παιδιά, από αυτή την ιστορία βγάλουμε τη μαγεία, έχει εξαφανιστεί η ιστορία… δεν υπάρχει η ιστορία χωρίς αυτό το τέλος και σίγουρα δε μπορεί να λείπει η μαγεία και να γίνει αυτό που συμβαίνει με κάποιον συμβατικό τρόπο! Δηλαδή, πέρα που δεν καταλαβαίνω πώς το εννοείται και ειλικρινά θα ήθελα πάρα πολύ να μου το εξηγούσε κάποιος (ευχαριστώωωω)... τα διαβάζω και μπερδεύομαι Το μόνο που μπορώ να σου πω για να βοηθήσω (λέμε τώρα) την ιστορία είναι ότι πιστεύω πως η δομή της παίρνει λίγη δουλειά ακόμα. Ίσως λίγη αναδιοργάνωση, να δώσεις σημασία σε αυτά που έχουν νόημα (περισσότερες λέξεις μάλλον) χωρίς όμως να αποδυναμώσεις αυτόν τον Χαρακτήρα (το κεφαλαίο δεν είναι τυπογραφικό :P), αυτό το σέτινγκ και φυσικά να οδηγεί με αυτόν τον υπέροχο τρόπο σε αυτό το τέλος. Τέλος, θεωρώ πως ήτανε η μία από τις πιο συνεπείς ιστορίες σε σχέση με το θέμα του διαγωνισμού. Και, δηλαδή, για να το έχω πει και λιανά: όχι μόνο για το τέλος της. Η κυρά αυτή ήταν στοιχειωμένη πολύ πριν να ξεκινήσει η συγκεκριμένη ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted May 30, 2013 Author Share Posted May 30, 2013 Καταρχάς, ευχαριστώ. Για τις αναγνώσεις, τα σχόλια (που θα λάβω όλα υπόψη καθώς θα διορθώνω) και την υψηλή θέση που βρέθηκε η ιστορία (παρέα με του Oberon βέβαια. Ετσι δεν νιώθουμε και μοναξιά). Πριν πω ο,τιδήποτε άλλο, κάτι πολύ σημαντικό που, εγκληματικά, ξέχασα να αναφέρω στο αρχικό post της ιστορίας: Η ιδέα της εθελούσιας προσέλευσης των πολιτών στους ανακριτές προκειμένου να ομολογήσουν την αντικαθεστωτική τους δράση ή και ιδεολογία, δεν ανήκει σε μένα. Είναι ξεδιάντροπα κλεμένη απ' το υπέροχο «Το Λάθος» του Αντώνη Σαμαράκη. O.T. Ένα βιβλίο γραμμένο για άλλες εποχές που όμως πιστεύω ότι όλοι αξίζει να διαβάσουμε και, παρέα με το κέρδος της ανάγνωσης ενός πολύ καλού βιβλίου, να καταλάβουμε ίσως λίγο καλύτερα που βρισκόμαστε και που κινδυνεύουμε να πάμε. Λοιπόν. Ανεραΐδα είναι η νεράιδα για τους Μηλιούς ( δεν ξέρω για άλλα νησιά π.χ. Κίμωλος που 'ναι και δίπλα ). Το έχω ακούσει με τ' αυτιά μου (γιαγιά, γύρω στο '92: «αυτός πάει... τον πήραν οι ανεραΐδες») και το 'χω διαβάσει με τα μάτια μου (και με και χωρίς γυαλιά): «Θρύλοι Μύθοι Παραδόσεις-Προλήψεις-Δεισιδαιμονίες της Μήλου» του Ζαφείρη Βάου. Πάντως ακόμα και στη Μήλο, απ' ό,τι καταλαβαίνω, το ιδίωμα (διορθώστε με αν κάνω λάθος) δεν συναντιέται συχνά. Το διάλεξα για δύο λόγους: 1) Είναι εύηχο και αέρινο. Επίσης αέρινα εύηχο και εύηχα αέρινο. Τουλάχιστον για τ' αυτιά μου. 2) Επειδή ήξερα ότι δεν είναι ευρέως γνωστό, θεώρησα ότι ταίριαζε με την ιδέα που είχα γι' αυτόν τον κόσμο: όπου δηλαδή ζουν πλάσματα περίπου βγαλμένα απ' τις δοξασίες της λαϊκής μας παράδοσης. Δεν είχα πάντως σκοπό να γράψω, ούτε να χτίσω πάνω στην λαϊκή παράδοση. (Δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις --θα 'θελα-- και πιστεύω ούτε την ικανότητα --επίσης θα 'θελα.) Θέλησα απλά να ξεκινήσω κάτι διαφορετικό, με αυτήν (την παράδοση) ως αφορμή, τιμώντας την έτσι όσο καλύτερα μπορούσα. Ναι, μεγαλοπιάνομαι ο αφιλότιμος. Συμφωνώ ότι δεν κατάφερα να χωρέσω ικανοποιητικά την ιστορία στις 3000 λέξεις. Κάτι που προκαλεί διάφορα προβλήματα (και που νομίζω ότι συνολικά εντοπίστηκαν σε όλα τα σχόλια με διάφορους τρόπους). Συμφωνώ ότι τα κίνητρα πρέπει να φανούν καλύτερα. Φτηνά τη γλίτωσα, κανένας δεν εντόπισε τον φωνογράφο (και όχι φωνόγραφο) που ξέχασα να διορθώσω σε γραμμόφωνο, όπως δηλαδή το γράφω την δεύτερη φορά. Ο φωνογράφος δεν αναπαρήγαγε τον ήχο από πλάκες (δίσκους) όπως το γραμμόφωνο, αλλά από έναν κύλινδρο. (Άντε να φτιάξεις συλλογή κυλίνδρων! Ή ν'ανοίξεις κυλινδράδικο!) Special thanks. (Η σειρά είναι, και το εννοώ, τυχαία. Και τα δύο είναι εξίσου special και εξίσου thanks.) Κιάρα, για τη συγκινητική ανάλυση της ηρωίδας του διηγήματος, για το «τέλος» και τον επίλογο. Ευθυμία, για τα αναθεματίσματα. Να «τ' ακούω» από σένα, ε, είναι ιδιαίτερη χαρά. Τώρα... spoilers anyone? Αποφάσισα να μην βάλω, αλλά θα το κάνω για όποιον θέλει. Tregorian; Κάτι άλλο που δεν απάντησα; Πέτε. Εντάξει, αρκετά φλυάρησα. Θενκς αγκέν! 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 Τώρα... spoilers anyone? Αποφάσισα να μην βάλω, αλλά θα το κάνω για όποιον θέλει. Tregorian; Γιατί προσωπικά εγώ; Όχι εφόσον είναι επιλογή σου να μη βάλεις δε νομίζω ότι πρέπει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 Κι εγώ δεν θα ήθελα, μια που το έγραψες έτσι. Α, και ήθελα να σου πω ότι από λάθος μου παρατόνιζα τον τίτλο σου, μετά το πρόσεξα ότι τονίζεται στο "ι". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 (edited) Κατ' αρχάς νομίζω ότι "Η ανεραΐδα του πύργου" δεν ήταν fantasy, αλλα science fantasy. Το steampunk σκηνικό και τα παραδοσιακά φανταστικά στοιχεία έδεσαν πολύ καλά. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερη. Λοιπόν. Ανεραΐδα είναι η νεράιδα για τους Μηλιούς ( δεν ξέρω για άλλα νησιά π.χ. Κίμωλος που 'ναι και δίπλα ). Το έχω ακούσει με τ' αυτιά μου (γιαγιά, γύρω στο '92: «αυτός πάει... τον πήραν οι ανεραΐδες») και το 'χω διαβάσει με τα μάτια μου (και με και χωρίς γυαλιά): «Θρύλοι Μύθοι Παραδόσεις-Προλήψεις-Δεισιδαιμονίες της Μήλου» του Ζαφείρη Βάου. Πάντως ακόμα και στη Μήλο, απ' ό,τι καταλαβαίνω, το ιδίωμα (διορθώστε με αν κάνω λάθος) δεν συναντιέται συχνά. Το διάλεξα για δύο λόγους: 1) Είναι εύηχο και αέρινο. Επίσης αέρινα εύηχο και εύηχα αέρινο. Τουλάχιστον για τ' αυτιά μου. 2) Επειδή ήξερα ότι δεν είναι ευρέως γνωστό, θεώρησα ότι ταίριαζε με την ιδέα που είχα γι' αυτόν τον κόσμο: όπου δηλαδή ζουν πλάσματα περίπου βγαλμένα απ' τις δοξασίες της λαϊκής μας παράδοσης. Δεν είχα πάντως σκοπό να γράψω, ούτε να χτίσω πάνω στην λαϊκή παράδοση. (Δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις --θα 'θελα-- και πιστεύω ούτε την ικανότητα --επίσης θα 'θελα.) Θέλησα απλά να ξεκινήσω κάτι διαφορετικό, με αυτήν (την παράδοση) ως αφορμή, τιμώντας την έτσι όσο καλύτερα μπορούσα. Ναι, μεγαλοπιάνομαι ο αφιλότιμος. Την είχα και εγώ αυτήν την απορία. Συμφωνώ ότι ταιριαζε με την ιστορία. Φτηνά τη γλίτωσα, κανένας δεν εντόπισε τον φωνογράφο (και όχι φωνόγραφο) που ξέχασα να διορθώσω σε γραμμόφωνο, όπως δηλαδή το γράφω την δεύτερη φορά. Ο φωνογράφος δεν αναπαρήγαγε τον ήχο από πλάκες (δίσκους) όπως το γραμμόφωνο, αλλά από έναν κύλινδρο. (Άντε να φτιάξεις συλλογή κυλίνδρων! Ή ν'ανοίξεις κυλινδράδικο!) Ίσως να μπορούσες να φτιάξεις μία συλλογή κυλίνδρων σε μία κατάλληλη εναλλακτική πραγματικότητα. Ως προς την ανεραΐδα: ...δεν με πείθει το ότι μια γυναίκα με τόση δύναμη και τόσο ιδιαίτερες εμπειρίες μπορεί να περιγραφεί επαρκώς ως χαρακτήρας αν το μόνο όπλο της είναι το σεξ και το μόνο κίνητρο η μητρότητα. Οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Ασχέτως με το αν μπορούν να κάνουν μάγια ή όχι, οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Eίμαστε όλοι μας ένα συνονθύλευμα από μικρά ή μεγάλα, συγκλονιστικά ή αδιάφορα, δραματικά ή τυχερά λάθη. Και πόσο υπέροχο είναι να χρησιμοποιήσεις αυτή τη μαγεία του λάθους για να στήσεις έναν χαρακτήρα; Πόσο απίστευτα ερωτεύσιμη και πραγματική είναι αυτή η γυναίκα που έχει κάνει όλα αυτά τα λάθη προσπαθώντας -λανθασμένα ναι, γιατί μόνο έτσι αντιμετωπίζουνε οι πραγματικοί άνθρωποι τα πράγματα!- να αντιμετωπίσει πράγματα που δεν προήλθαν από τα δικά της λάθη;! Η άποψη μου για την ανεραΐδα βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Ενώ η ανεραΐδα είναι πραγματική, ως χαρακτήρας είναι ολοκληρωμένη, θα προτιμούσα να έχει λίγο πιο ιδιαίτερα κίνητρα. Ή, εναλλακτικά, να είναι λίγο πιο εξωπραγματική. Edited May 31, 2013 by Myyst Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 Λοιπόν, το μόνο που έχω να πω είναι ότι πέτυχες σχεδόν απόλυτα την γλώσσα παραδοσιακού παραμυθιού, σε αντίθεση με τον Οberon που την πέτυχε απόλυτα (χωρίς το σχεδόν) και γι' αυτό τον έβαλα μια θέση παραπάνω στην ψήφο μου (χεχε). Το ότι δεν κατάλαβα το τέλος σού το είπα από κοντά και μου το εξήγησες (μα δε γίνεται επιτέλους σε διήγημά σου να τα καταλάβω όλα μια φορά...). Μου θύμισε, εκτός από το στυλ παραδοσιακού παραμυθιού, ταινίες τύπου Mediterraneo, Malena, Il postino κλπ - δεν ξέρω τι διάθεση έχεις προς κάτι τέτοια. Ο Σαμαράκης δε μου αρέσει και καλά που δεν το ήξερα αυτό για την έμπνευσή σου πριν ψηφίσω... Διαφωνώ καθέτως ότι το "ανεράιδα" δεν είναι ευρέως γνωστό ή ότι είναι της Μήλου, διότι: "Θα σε δείξει μια κυρά, μιαν ανεράιδα, μια βασιλοπούλα" (ράφτης για ένα φόρεμα, στη Ζάκυνθο) Γρ. Ξενόπουλος, Λάουρα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted May 31, 2013 Author Share Posted May 31, 2013 Γιατί προσωπικά εγώ; Με συγχωρείς, η ερώτηση ήταν επειδή δεν ήμουν σίγουρος αν κάποιες από τις απορίες σου ήταν ρητορικές. Κατά τα άλλα το σχόλιό σου ήταν ξεκάθαρο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted May 31, 2013 Author Share Posted May 31, 2013 Διαφωνώ καθέτως ότι το "ανεράιδα" δεν είναι ευρέως γνωστό ή ότι είναι της Μήλου, διότι:"Θα σε δείξει μια κυρά, μιαν ανεράιδα, μια βασιλοπούλα" (ράφτης για ένα φόρεμα, στη Ζάκυνθο) Γρ. Ξενόπουλος, Λάουρα Πρόσεξε, η διαφορά βρίσκεται στον τονισμό. Η ανεράιδα, ναι είναι γνωστή. Η ανεραΐδα όμως; Αυτό ρωτάμε. Χμμμ. Θα ήταν επιτυχία να μην θυμίζει η γλώσσα παραδοσιακό παραμύθι και αποτυχία αν θυμίζει. Εντάξει, δεν λέω για τον Σαμαράκη, λέω για το Λάθος συγκεκριμένα ;) Ευχαριστώ, Κέλλυ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 (edited) Διαφωνώ καθέτως ότι το "ανεράιδα" δεν είναι ευρέως γνωστό ή ότι είναι της Μήλου, διότι:"Θα σε δείξει μια κυρά, μιαν ανεράιδα, μια βασιλοπούλα" (ράφτης για ένα φόρεμα, στη Ζάκυνθο) Γρ. Ξενόπουλος, Λάουρα Πρόσεξε, η διαφορά βρίσκεται στον τονισμό. Η ανεράιδα, ναι είναι γνωστή. Η ανεραΐδα όμως; Αυτό ρωτάμε. Χμμμ. Θα ήταν επιτυχία να μην θυμίζει η γλώσσα παραδοσιακό παραμύθι και αποτυχία αν θυμίζει. Εντάξει, δεν λέω για τον Σαμαράκη, λέω για το Λάθος συγκεκριμένα ;) Ευχαριστώ, Κέλλυ. Νομίζω πως η λέξη ανεραΐδα εκτός ότι πλησιάζει περισσότερο στην ετυμολογική ρίζα "νηρηίδα" της λέξης νεράιδα, εκτός ότι είναι πανέμορφη, θα έπρεπε να μπει σε λεξικό!! Όχι πως έχω ότι λεξικό ντοπιολαλιάς υπάρχει, βέβαια, και μπορεί κάπου να αναφέρεται μ'αυτόν τον τονισμό, αλλά δεν την έχω ξαναδεί και αυτό ήταν ένα σημείο που, κατά κάποιο τρόπο, έκανε την ιστορία σου ακόμα πιο ξεχωριστή. Ναι, θα το επαναλάβω: Αυτή η λέξη είναι λαογραφικό εύρημα και θα έπρεπε να μπει σε λεξικό. Σ'ευχαριστώ για την εξήγηση, Big Fat Pig. Σχετικά με την γλώσσα των παραδοσιακών παραμυθιών (αν υποθέσουμε πως υπάρχει μία μόνο). Και γω πιστεύω πως δεν θα λειτουργούσε σε αυτή την ιστορία. Θα αφαιρούσε κάτι αντί να προσθέσει. Εξ άλλου η εξαίσια αυτή ιστορία δεν είναι λαογραφική μυθοπλασία. Edited May 31, 2013 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 Σίγουρα η χρήση ιδιωμάτων στους διαλόγους έκανε πιο πειστική την ιστορία και σε έβαζε μέσα στην ατμόσφαιρα για τα καλά. Επίσης η ηρωίδα μου ήταν πολύ κοντινή σε μένα γιατί είχε τις αδυναμίες της. Μ' άρεσε πολύ η σκηνή έρωτα με τον λοχαγό που την έκανε να ξαναζήσει μια ερωτική σκηνή με τον άντρα της. Δεν μ' άρεσε το σημείο του φλερτ μεταξύ της ηρωίδας με τον λοχαγό όπου αυτή τον φωνάζει αφέντη και μετά αυτός της λέει να τον φωνάζει "Λοχαγό". Μα λοχαγό δεν τον λένε όλοι; Λεπτομέρειες θα μου πεις. Επίσης κάπου με χάνεις στη ροή της αφήγησης όπως ανάφερε και ο nihilio, ειδικά σε 2 σημεία: - στην σελ. 8, στην αλλαγή παραγράφου μετά το "Ευχαριστώ θε μου" - στην σελ. 9 στην αλλαγή παραγράφου μετά το "την ξανακοιτάξει" είναι σαν να είναι καινούριο κεφάλαιο. Δεν κατάλαβα ένα πράγμα: 1. Συναντάει για πρώτη φορά τον λοχαγό; Πώς κι έτσι; Αν τον έχει ξανασυναντήσει, δεν έχει συμβεί τίποτα ερωτικό μεταξύ τους δηλαδή; και ξαφνικά μετά από τόσα χρόνια συμβαίνει; Ελπίζω να δω κι άλλες τέτοιες ιστορίες από σένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 31, 2013 Share Posted May 31, 2013 Διαφωνώ καθέτως ότι το "ανεράιδα" δεν είναι ευρέως γνωστό ή ότι είναι της Μήλου, διότι:"Θα σε δείξει μια κυρά, μιαν ανεράιδα, μια βασιλοπούλα" (ράφτης για ένα φόρεμα, στη Ζάκυνθο) Γρ. Ξενόπουλος, Λάουρα Πρόσεξε, η διαφορά βρίσκεται στον τονισμό. Η ανεράιδα, ναι είναι γνωστή. Η ανεραΐδα όμως; Αυτό ρωτάμε. Χμμμ. Θα ήταν επιτυχία να μην θυμίζει η γλώσσα παραδοσιακό παραμύθι και αποτυχία αν θυμίζει. Εντάξει, δεν λέω για τον Σαμαράκη, λέω για το Λάθος συγκεκριμένα ;) Ευχαριστώ, Κέλλυ. Δεν είχα προσέξει τα διαλυτικά. Γενικώς τα διηγήματα αυτού του διαγωνισμού τα διάβασα βιαστικά, γι' αυτό δε βλέπετε και τα συνηθισμένα "δεν κατάλαβα" στα σχόλιά μου - θεώρησα ότι λόγω βιασύνης μού έμειναν κάμποσα ακατανόητα και δε φταίει ο συγγραφέας. Δεν έχω ξανακούσει την εκδοχή "ανεραΐδα". Δε βγαίνει από τη λέξη "νερό" η νεράιδα και όλα τα παράγωγα; Και μην το πάμε στις νηρηίδες, ας μείνει και κάτι που να μην έχει προέλευση από την αρχαιότητα. Γλώσσα παραδοσιακού παραμυθιού δεν εννοώ στυλ Κοκκινοσκουφίτσα, εννοώ σαν αυτά τα παραμύθια που διαβάζαμε στο σχολείο, με ένα γέρο και μια γριά που συναντάνε ένα γάιδαρο που μιλάει και τους λέει ένα μυστικό που κλπ... ή μήπως το χειροτερεύω κι άλλο; Εν πάση περιπτώσει, εννοώ το (παγκοσμίως γνωστό) Nienor-Naroualis style, το χωριάτικο-καθημερινό-συναισθηματικό, σε αντίθεση με το επιστημονικό-εγκεφαλικό των εφ διηγημάτων. Το Λάθος δεν το έχω διαβάσει, πάσο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.