Το σπίτι του Παππού.

[Airbourne]

Όνομα Συγγραφέα: Χρήστος
Είδος: τρόμος, φόβος.
Σεξ; (Όχι)
Αριθμός Λέξεων: 2970 περίπου.
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Πρώτη φορά γράφω για το συγκεκριμένο είδος. Περιμένω τις εντυπώσεις σας. Ευχαριστώ.

 

Λοιπόν, αυτή την ιστορία την έγραψα αρχικά, μα λανθασμένα, για τον διαγωνισμό. Ελπίζω να την απολαύσετε. Ευχαριστώ την Nienor για την βοήθεια.

 

Το σπίτι του Παππού.pdf

Edited May 2, 2013 by Airbourne

[Cassandra Gotha]

 Μου αρέσουν οι ιστορίες

με πνεύματα που επικοινωνούν με τους ζωντανούς προσπαθώντας να κάνουν γνωστή την αδικία που τους στέρησε τη ζωή.

Όμως ο τρόπος αφήγησης που διάλεξες δεν ήταν ο καλύτερος. Γιατί να είναι παρελθόν και να τα παρακολουθήσουμε μέσα από μία βραδυνή εξιστόρηση;

Καλά, πατέρας που λέει τέτοιες καφρίλες στο παιδί - και μάλιστα για να κοιμηθεί! - είναι επικίνδυνος λόγω άγνοιας .

 

Το βρήκα τελείως περιττό, μάλιστα στέρησε από το κείμενο τη ζωντάνια που χρειαζόταν. Μία τριτοπρόσωπη αφήγηση θα ήταν το καλύτερο για αυτή την ιστορία, να διαβάζουμε με αγωνία και να βιώνουμε, μαζί με τους πρωταγωνιστές, τη μία έκπληξη μετά την άλλη.

 

Επίσης το τέλος μου φάνηκε βεβιασμένο, δεν ήρθε φυσικά, αναρωτήθηκα γιατί να γίνει έτσι (η ιστορία είχε τελειώσει, αλλά κάτι έπρεπε να γίνει και στον κόσμο του παιδιού για να κλείσει: θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο όμως, ας πούμε ένας φόβος για το σκοτάδι "μπαμπά μην σβήσεις το φως" ).

 

Υποθέτω πως του είχε εξηγήσει τις προηγούμενες φορές τι σημαίνουν λέξεις όπως "μακάβριος" και "ακατάληπτος"  ;

 

Ποτέ μας δεν
είχαμε βρεθεί πιο κοντά στο άγνωστο απο εκείνη τη στιγμή που οι τρείς
μας δίπλα δίπλα, είχαμε το σθένος να το διασχίσουμε.

Πολύ καλή στιγμή!

Edited May 13, 2013 by Cassandra Gotha

[Airbourne]

Καταρχήν να σε ευχαριστήσω για το σχόλιο σου. 

 

Ναι το γνώριζα ότι η ιστορία είναι πολύ αδύναμη. Βέβαια όταν την έγραφα είχα άλλη εικόνα και αλλοιώς την μετέφερα. Στην ουσία απλά δεν λειτούργησε καθόλου. Τα λάθη μου είναι πολλά και έχω μπει σε μια διαδικασία μάθησης-γραφής για να μπορέσω να γίνω καλύτερος. Διαβάζοντας καθημερινά ιστορίες πολλών έμπειρων παιδιών απο το sff.gr προσπαθώ να βελτιώσω την γραφή μου τσεκάρωντας λεπτομέρειες που ποτέ δεν έβλεπα μπροστά μου. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά που έγραψα αυτή την -αποτυχημένη- ιστορία, κατάφερα και έγραψα κάτι με περισσότερη συνοχή και δομή έστω και με αρκετά λάθη πάλι (Τον κύριο του σκοταδιού.) 

 

Πιστεύω ότι κάθε φορά που θα γράφω κάτι, θα βελτιώνω και τον τρόπο γραφής μου. Φυσικά θέλει και διάβασμα πολύ και γράψιμο πολύ. Νομίζω ότι το ίδιο το sff.gr μπορεί και έχει να μου διδάξει πολλά πολλά ακόμη. Πρώτα απο όλα, όλοι εσείς που σχολιάζετε και αυτό είναι πάνω απο υπέροχο για να βελτιωθεί κάποιος. 

[Drake Ramore]

Δεν σου λείπουν οι ιδέες, ούτε η δημιουργία ατμόσφαιρας. Σου λείπει όμως ο τρόπος να διηγείσαι μια ιστορία.

Πρέπει να προσέξεις πολύ τα θέματα αληθοφάνειας και ταύτισης με το κοινό σου,

 

Ξεκινάω από τα σημεία που θέλουν προσοχή:

 

Θα συμφωνήσω με την Κασσανδρα ότι ο τρόπος αφήγησης είναι λάθος. Εγώ σαν πατέρας πχ έφαγα κοκομπλόκο! Δεν μπόρεσα να φανταστώ τον εαυτό μου να λέω τέτοια ιστορία στο παιδί μου.

 

Η χρήση - (παύλας) για να σηματοδοτείς διαλόγους είναι τόσο fifties! Χρησιμοποίησε εισαγωγικά και δείχνε μας κάθε φορά ποιος μιλάει. Είναι ένας πολύ πιο σύγχρονος τρόπος.

 

Η χρήση δύσκολου λεξιλογίου μπορεί μεν να απευθύνεται σε εμάς (στον αναγνώστη), αλλά έχουμε στο μυαλό μας ότι απευθύνεται σε παιδί. Κάπου ξενίζουν ορισμένες φράσεις.

 

Περιόρισε την παθητική φωνή σε σκηνές δράσης.

 

Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να μας μεταφέρεις αυτό που εσύ ζεις κινηματογραφικά στο μυαλό σου. Στην σκηνή που λες:

 

 

Ξαφνικά μου ήρθε

μια ανάμνηση, ήταν σαν να ζούσα παράλληλες στιγμές μέσα στο σπίτι αυτό

και μπροστά μου έβλεπα να ξετυλίγετε μια ιστορία που πρωταγωνιστούσε

ένας πολύ κακός άντρας.

 

εγώ καταλαβαίνω ότι άρχισες να βλέπεις καρέ του παρελθόντος να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου. Το σπίτι μια στιγμή ήταν στον χρόνο του αφηγητή και μια στιγμή στην εποχή των φονικών. Αυτό δεν κατάφερες να το μεταφέρεις στον αναγνώστη στον βαθμό που ήθελες. Εγώ και κάποιοι άλλοι λάτρεις του τρόμου καταλάβαμε ακριβώς αυτό που ήθελες να δείξεις, επειδή έχουμε δει παρόμοιες σκηνές, άλλα πιθανότατα δεν μετάφερες την εικόνα ακριβώς όπως θα ήθελες.

 

Στα θετικά, βάζω την ατμόσφαιρα που δημιούργησες (όχι σε όλο το διήγημα, αλλά σε αρκετά σημεία), και το πολύ καλό τέλος.

 

Ξαναδούλεψε το στα σημεία, είναι καλή ιστορία.

Edited May 13, 2013 by Drake Ramore

[Big Fat Pig]

Γενικά, συμφωνώ με τον Drake.

 

Τι μπαμπάς του 'λαχε του παιδιού! Και δεν φτάνει η ιστορία, το αποτελείωσε το καημένο με την ατάκα στην ντουλάπα!

Και πάλι υπάρχει η εξαίρεση: σε άλλο σκηνικό, με άλλους χαρακτήρες, θα μπορούσα να δεχτώ ένας μπαμπάς να λέει τέτοια ιστορία στον γιό του. Ή πιο σωστά: θα μπορούσε να με πείσει ο συγγραφέας.

 

Τέλος πάντων, πέρα απ' τα παραπάνω και τα προβλήματα του λεξιλογίου, η αφήγηση μέσα στην αφήγηση, εδώ, δεν λειτουργεί καλά και λόγω του τέλους. Είναι εφφετζίδικο (καλό), αλλά δεν συνδέεται με την ιστορία (κακό) ούτε, ενναλακτικά, υπάρχει κάποιο στοιχείο στην περικλείουσα αφήγηση που να το δικαιολογεί. π.χ. Ο γιος είναι φοβητσιάρης, ο πατέρας θέλει να τον σκληραγωγήσει, τον κάνει αλλοιφή με την ιστορία και στο τέλος αποδεικνύεται ότι ο γιος είχε καλούς λόγους να είναι φοβητσιάρης.

 

Οι διάλογοι που ανταλλάσσονται μεταξύ παδιού και πατέρα δεν είναι φυσικοί και άρα όχι πειστικοί. Κάνε μια πρόβα. Και γιατί όχι και σε όλο το κέιμενο. Στο κάτω-κάτω ο αφηγητής είναι ένας ακόμα ρόλος.

 

Σε αντίθεση με τον κυρίαρχο του σκοταδιού, εδώ φαίνεται ο παραπάνω χρόνος που αφιέρωσες. Η γλώσσα συνεχίζει να έχει σημαντικά θέματα, αλλά υπάρχουν εικόνες, καλύτερος ρυθμός, υπάρχει κάποια κορύφωση, υπομονή και περισσότερη πειθαρχία στην αφήγηση. Επίσης, το διήγημα αυτό καταφέρνει να μεταδώσει κάποιο συναίσθημα. Όχι αρκετά ικανοποιητικά για τα γούστα μου, αλλά το κάνει.

Συνολικά, το σπίτι του παππού, λειτουργεί καλύτερα.

 

 

 

Οι παύλες δεν με ενοχλούν. Βασικά θέλει συνέπεια στο πώς σημειώνεις τους διαλόγους και φυσικά σαφήνεια. Να είναι κατανοητό πάντα ποιος μιλάει.

 

Δες αυτό (η παράθεση είναι απόσπασμα από post του odesseo στο εργαστήρι γραφής και ανάγνωσης, εδώ στο sff.gr, που επιμελήθηκε ο ίδιος, ο Count Baltar και η ΜΑΡΒΙΝ ΑΑΠ. Προσωπικά εμπιστεύομαι και τους τρεις και θα δεις ότι οι απόψεις ποικίλλουν).

 

Εισαγωγικά

Τα εισαγωγικά θέλουν μεγάλη προσοχή. Έχουν πολύ συγκεκριμένο ρόλο στο κείμενο και δεν είναι φορείς νοήματος. Εισάγονται με ειδικό πλήκτρο (κρατημένο Shift + "). Η χρήση διπλού < για άνοιγμα και διπλού > για κλείσιμο εισαγωγικών είναι απολύτως εσφαλμένη.

Παρά την κοινή πεποίθηση ότι τα εισαγωγικά «κρύβουν» το νόημα (J) ή «αποκαλύπτουν» ένα άλλο νόημα στη λέξη που περικλείουν, αυτό είναι εντελώς λάθος. ΔΕΝ κρύβουν, ούτε αποκαλύπτουν τίποτε. Η αμφισημία ανήκει στη λέξη, όπως και η μεταφορική (και κάθε άλλη) έννοια μιας λέξης – δεν επιτυγχάνεται με τα εισαγωγικά.

Τα εισαγωγικά μεταφέρουν λόγια και σκέψεις κάποιου που δεν είναι παρών, επαναλαμβάνουν τα λόγια ενός προσώπου ακριβώς όπως τα είπε το πρόσωπο αυτό, ή περικλείουν σκέψεις του ήρωα οι οποίες παρεμβάλλονται στην αφήγηση. Έχει επικρατήσει να χρησιμοποιούνται σε διάλογο, μεταφέροντας εναλλάξ τα λόγια των προσώπων που διαλέγονται. Όσο μπορείτε, αποφεύγετε τον τρόπο αυτό. Χρησιμοποιείτε τις παλιές, καλές παύλες και κρατήστε τα εισαγωγικά για τη δουλειά.

(O Count Baltar διαφωνεί με αυτό το τελευταίο.)

και παρακολούθησε και αυτήν την κουβέντα από 'δω μέχρι τέλους. Τα συμπεράσματα δικά σου.

 

Edited May 18, 2013 by Big Fat Pig

[Airbourne]

Έχω κουραστεί να λέω ευχαριστώ σε αυτό το φόρουμ, θα με παρεξηγήσετε στο τέλος.

 

Θέλω να τονίσω ότι αυτό ήταν η πρώτη μου, ανορθόξοξη, συγγραφική πατάτα... εεε..ιστορία ήθελα να πώ.  Έγραψα κάτι, χωρίς να έχω ιδέα απο το τι χρειάζεται για να γράψω κάτι τέτοιο. Αν δεις το τόπικ του 33ου Διαγωνισμού θα καταλάβεις τι ένιωσα έπειτα απο όλα αυτά. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο χάρη σε όλους εσάς. Καθημερινά ανακαλύπτω διαμάντια προηγούμενων ετών στο φόρουμ που μου μαθαίνουν και κάτι νέο. Όταν λοιπόν, έχεις στο μυαλό σου αυτό που θέλεις να γράψεις και βιάζεσαι να χαρείς εσύ και..αυτοί που θα το διαβάσουν, ε ναι, τότε κάτι δεν θα πάει καλά. Έχω μπει σε ένα σωστό καλούπι, πρώτα για εμένα, είναι συνετό να μάθω να γράφω σωστά. Έπειτα για όλους τους αναγνώστες, που δεν χρωστούν τίποτα να χάνουν την ώρα τους με το να διαβάζουν τα κακογραμμένα μου κείμενα. Ε, όσο νά'ναι δεν είναι και ότι καλύτερο. Έμπνευση υπάρχει, χρόνος χμ..είναι λίγο περίεργα τα πράγματα..., διάθεση φούλ, άρα εδώ θα είμαστε βήμα βήμα μέχρι να μάθω...

 

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας, με κάνουν καλύτερο....(πάλι...) (Τρέχω να προλάβω το τρένο...)

 

Edited May 18, 2013 by Airbourne